te worden, indien men de titels gelezen heeft. Het is eene doorloopende aanprijzing en beschrijving van de mystieke ervaring eener geloovige ziel. Christus Jezus, door het geloof opgenomen in de ziel, wordt beschreven als de bron van alle geestelijke leven, doordat Hij, de eeuwige Geest, zich in vruchtbare relatie stelt met den menschelijken eindigen geest. Met Mem moet de ziel een huwelijk aangaan. Van nature sluit zij een huwelijk met de begeerlijkheid, maar aangezien men toch slechts één huwelijk tegelijk kan aangaan, moet het eerste huwelijk ontbonden worden, zal de ziel met Christus in innige gemeenschap leven.x) Wel komt die begeerlijkheid telkens terug, immers de kop van de slang is wel verbrijzeld, «doch de staart derzelve beweegt zich nog geduriglijk », maar die uren zijn meestal heel goed, omdat ontvangen genade dikwijls opgeblazen maakt.2) Door den dood komt men ook hier tot het leven. Eerst als Nabal dood is, komt Abigaïl tot David, alzoo komt de ziel eerst geheel tot den Zone Davids, als de begeerlijkheid gestorven is. In één woord de nauwe band tusschen man en vrouw wordt hier als symbool gekozen van de innige vereeniging, van Christus en de zijnen; de huwelijkstrouw als eisch gesteld aan de ziel, die met Christus in geestelijke relatie treedt; terwijl de vruchten der huwelijksgemeenschap afbeeldingen zijn van de vruchten des Geestes.
En eindelijk. Wordt in het « Verborgen Huwelijk » Christus als de bron van alle geestelijke leven voorgesteld, in de «Hemelsche Academie», waarop alle studenten moeten gaan, alvorens zij hun ambt gaan bekleeden, wordt Hij beschreven als de bron van de ware, goddelijke wijsheid. Zeker, aardsche wetenschap is niet te versmaden, maar hier wordt eene geheel andere geleerd. Jezus alleen geeft nieuw licht
') Zie vliet verborgen Huwelijk// Cap. 1 ') Zie idem Cap. V.
Krull, Aijelt Folkert, "Jacobus Koelman : eene kerkhistorische studie : -". Campen, 1901. Geraadpleegd op Delpher op 18-01-2021, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMSFUBA02:000011528:00010