Over de toepassing van het theorema van Fourier in de theorie der buigingsverschijnselen

waarin:

(k == ti — 1 \ 2 / k = n — 1 \ '2

aA ü cos 2 -tt r>k \ + (a, 2 sin 2 7rjh

k = 0 / \ 1=0 f

k = n — 1

£ sin 2 7i pi-

tg 2nP = •

X cos 2 7t ;• = o

Daar pk = &jöj is, wordt:

k =v" ~~1 n cos (m — 1) Ti p. sin n n p,

u. 1 cos 2 n pt = a. ' ' 1

* = o sin tt Pi

o, * T'sin 2 ir Pt = o. <" ~ sin " » ft

* = 0 «W 71

^4 en P verkrijgen dus de eenvoudige gedaanten:

A = «,

1 sin tt p{

p= g (W —

Vervangen we a, en p, door hare waarden, dan wordt de amplitudo voorgesteld door:

. tt p sin 0- . n tt e sin & sm . sin

A — ~~ a — cos 9 d O . -.

>. tt p sm 0- tt e sm l>

—V SlU r

/. /.

eene welbekende uitkomst, waarbij men weder, zooals in de gewone theorie geschiedt, tot het geval n = x kan overgaan.