Johan van Oldenbarneveld.
Onderstaande tekst is niet 100% betrouwbaar
DERDE ZANG.
Het fchittrend middaagvuur werd van de glolnde wangen
Der fpeelende natuur, door d'avond reeds gekuscht: Het tintiend purper was door kwijnend rood vervangen,
En noefte werkzaamheid zwijmde in den arm der rust. Dan, ach! geen kalmte ftreelt Louise's tedren boezem —
De droeve zorg voorfpelt Emilia's verdriet! Die jonge hartvriendin, getooid met levensbloefem,
Treurt, daar 't geluk, de rust, haar lieve jeuchd onvliedt. Doorluchte Colignij blijft Barneveld venvachten:
Zijn fchranderheid,zijn trouw, zijn zorg voor WillemskroostDit alles voedt haar hoop; fchoon treurige gedachten
Daar' geest bewolken - door geen zachte vreugd getroost.
De