Trouw

De Arameeërs heten naar Aram, een van de zonen van Sem en een kleinzoon van Noach. Zij achten zich verwant met de joden en de Arabieren. Ibrahim Oncü jr. heeft een stencil volgeschreven met de analen van zijn volk, die teruggaan tot de eerste bewoners van Tweestromenland. De Arameeërs bezitten al duizenden jaren voor Christus een schrift en hun cultuur heeft op vele plaatsen in het Midden-Oosten zijn sporen achtergelaten. Een centrum van de Aramese cultuur was Damascus. Omstreeks het begin van onze jaartelling strekte de Aramese cultuur zich uit tot in Palestina en zo kwam het dat de moedertaal van Jezus het Aramees was. Het Aramees heeft zich gehandhaafd tot de verbreiding van de islam in het Midden-Oosten het Arabisch veel meer kansen gaf. De Arameeërs zijn een christelijk volk. Nog voordat het christendom zijn grote verspreiding kreeg onder invloed van de grote zendeling Paulus, waren de Arameeërs al tot de kerk toegetreden en zij vormen daardoor het oudste christenvolk in de wereld. Hun kerk wordt doorgaans de Syrisch orthodoxe kerk genoemd. Een groot aantal van deze traditi woont in India. Belangrijke groepen zijn te vinden in Amerika en in Syrië zelf en dus ook in Turkije.

Hier leven ongeveer 60.000 Aramese christenen, een kleine groep, voornamelijk rondom de steden Mardin en Midjad in Anatolië. Het is het overblijfsel van een minderheid, die zich steeds met succes tegen islamisering heeft verzet. Erg lang zal deze groep in Turkije echter niet meer bestaan. De druk van de omgeving begint te hoog te worden. In de jaren 1916—1918 zijn tienduizenden Arameeërs, samen met hun Armeense mede-christenen dodelijk slachtoffer geworden van de Turken. Een stad als Mardin werd met het zwaard in de vuist geïslamiseerd. De Arameeërs kennen nu nog moslimlandgenoten, van wie de oorspronkelijk christelijke moeder in die jaren met geweld gedwongen werd met een moslim te trouwen. Na 1956 ontstonden nieuwe moeilijkheden. Moslims plunderden in Istanboel en in andere steden en dorpen de bezettingen van christelijke landgenoten. Christenen werden uitgesloten van ambtelijke betrekkingen en het gebied in Oost-Turkije. waar de Arameeërs wonen, werd als een ghetto afgesloten. Toeristen mochten dit deel van het land niet bezoeken. Nog steeds vertellen de Arameeërs dat het verboden is onderwijs te volgen in Aramees, de moedertaal van de christenen. De politie kijkt werkeloos toe bij de schending van de mensenrechten van de christenen. De Arameeërs in Hengelo weten zelfs te vertellen dat de Turkse minister van binnenlandse zaken op een klacht van de Arameeërs in Nederland geheel niet antwoordt.

HENGELO — De Syrisch Orthodoxe christenen in ons land hebben aan de hand van mededelingen van hun familie in Turkije een lijstje opgesteld van gewelddaden tegen deze christelijke minderheid. 1. In het dorp Mercimekli Köjü ontvoerden vier moslims een christelijk meisje, dat zojuist voor de wet getrouwd was met een christelijke jongen en dwongen het meisje alsnog met een moslim te trouwen. 2. In het dorp Killit bij Savur overvielen moslim-boeren christelijke boeren en roofden hun vee. In het dorp Enhil bij Midyat vernietigden moslims de wijngaarden van christelijke boeren. 4. In drie dorpen, Midih bij Idil, Bate bij Midyat en Kerburan roofden moslims bezittingen van christenen. De helft van de christenen werd uit het dorpje Bate gezet. 5. In 1971 werd de vrouw van een christen, Sabri Genei, met geweld gedwongen met Memet Ali Arikan te trouwen. 6. In Dibek Köyü bij Nusaybin werden de christelijke herders overvallen en van hun schapen beroofd. 7. In Oda Basi Köyü bij Nusaybin hebben moslims de landerijen van de christenen met geweld overgenomen. 8. In Grafse worden de christenen gedwongen hun winst aan de moslims af te staan.

De Arameeërs hebben de moed opgegegeven dat het in Turkije ooit weer voor elkaar komt. Hoewel het moeilijk wordt gemaakt voor de emigranten, hun goederen in Turkije te verkopen, vertrekken er steeds meer als trekarbeider of wanneer dat niet lukt als politiek vluchteling naar West-Europa. In ons land trachten op dit moment een tiental vluchtelingen politiek asiel te krijgen. Een van hen, de heer Y. Turan, kan de messteken nog laten zien. die hij In zijn vaderland opliep omdat hij met zijn geloof en cultuur daar niet meer welkom was. In Hengelo ontvangen de Arameeërs wat hulp van de Raad van kerken. Deze plaatselijke raad en de Raad van kerken in Nederland steunt de Arameeërs op dit moment in hun pogingen asiel te krijgen voor meer Arameeërs. Ook heeft de Raad van kerken hulp beloofd bij het laten overkomen van een Aramees pastoor, die de geestelijke verzorging van de gemeenschap in Nederland en België op zich kan nemen. Er is al een kandidaat gevonden, die hier in het pastoraat wil komen werken. De Arameeërs wachten in spanning op het antwoord dat de Syrisch orthodoxe patriarch Mar Ignatios Yakhup 111 aan zijn gevluchte kudde in West- Europa zal sturen.

Korte, duidelijk geschreven, liefst aan één kant getypte, brieven kunnen worden gestuurd naar: Secretaris Hoofdredactie Trouw/ Kwartet, Postbus 859, Amsterdam. Bij publikatte wordt de naam van de schrijver vermeld.

Met grote verbazing en wanhoop heb ik de artikelen gelezen over het „Heilig avondmaal op goede vrijdag." Zijn de theologen zo slecht op de hoogte van de oorsprong van dat zogenaamde heilige avondmaal? Het is niets anders dan een misvorming van de seidermaaltijd die Jezus als Jood met zijn leerlingen heeft gevierd, volgens Gods bevel op de vooravond van Pesach. Daarom zou het avondmaal (wat hier een verkapte vorm van is) slechts éénmaal per jaar en juist op goede vrijdag gevierd moeten worden. Ik geloof dat Jezus naar goed Joods gebruik zijn klederen zou hebben gescheurd, als Hij geweten had wat de kerk met Zijn woorden zou doen. De zin: „doet dit zo dikwijls als gij die enz heeft niet de bedoeling dat dit vaker moest gebeuren, maar gewoon, ieder jaar als jullie dit doen! Niets meer,' maar ook niets minder. In deze discussie voel ik dezelfde tendens als bij het vaststellen van de vaste paasdatum. De kerk maakt zich moedwillig los van haar Joodse wortels en zal daarom verdorren. Emmeloord H.M.Blok-Dragt

Het moet nu toch eens duidelijk gezegd worden, dat ons land over een uitzonderlijk merkwaardige minister-president beschikt. In zijn interview met het Italiaanse weekblad L'Espresso heeft hij beweerd geen bezwaren te hebben tegen deelneming van communisten aan de regering van een Westeuropees land. mits deze zich houden aan de regels van de democratie en bereid zijn de regering weer te verlaten ajs een meerderheid van het parlement zulks wenst (Wie lacht daar?). De heer Den Uyl vergeet natuurlijk, dat, afgaande op de ontwikkelingen in landen als Tsjechoslowakije en Hongarije, de communistische praktijken hebben aangetoond, dat geen rekening is gehouden met de spelregels van de democratie. Uitermate belangrijk is voorts ook, dat ernstig bekeken zou moeten worden of NAVO-geheimen veilig zouden zijn bij communistische ministers van welk Westeuropees land dan ook. Utrecht D. C. J. Oosting

UTRECHT — „Er zullen altijd predikanten zijn. Ons soort sterft niet meer uit, hoe we ook genoemd, betaald en tewerkgesteld zullen worden. Het is met ons als met muzikanten. Zoland er muziek is, zal er wel iemand op een trompet blazen en zolang het verhaal van God en zijn mensen wordt verteld, zal er altijd een groep mensen zijn, die zich in dat verhaal willen oefenen. En die mensen zullen altijd iemand vragen om zich daar in het bijzonder in te bekwamen."

Dit zei dr. Albert van den Heuvel, scriba van de hervormde synode, gisteren tijdens zijn inleiding over „de plaats van de predikant in de kerk van straks", die hij hield tijdens de vergadering van de bond van predikanten.

Hij verwachtte daarom, dat er niet minder maar meer opleiding van de predikanten zal worden gevraagd. Dr. Van den Heuvel had dan ook geen angst om het predikantschap ook open te stellen voor mensen met nietuniversitaire opleiding Hem was uit de oecumene geen geval bekend van een kerk, die zo zijn predikantenstand intellectueel achteruit zag gaan. Kerken met niet-universitaire predikanten ontwikkelen zich zo, dat de vraag om meer scholing toeneemt.

Sprekend over r het lijden en de rite»i«/LHij knoopte d, waar herhaaldelijk over het lijden en de solidariteit waar herhaaldelijk over het lijden en de solidarite werd gesprokeemeenten zouden worden, waar predikanten beroepen worden, die een zeker opzicht uitoefenen over hun collega's, zowel voor het pastoraat aan de predikanten als ook als werkleiders aartmaatschappij novan het gebied. Van hervormde kerken in het buitenland zou in dit opzicht veel te leren zijn.

Verwijzend naar de laatste assemblee van de wereldraad, waar herhaaldelijk over het lijden en de solidariteit met hen die lijden werd gesproken, zei dr. Van den Heuvel: „Het lijden, dat van ons, predikanten, wordt gevraagd, is dat van de onzekerheid over onze werkgelegenheid en ons pensioen. Dat kar», in een moderne welvaartmaatschappij nooit op een grote catastrofe uitlopen. Maar het grote lijden gaat dieper.

Dat heeft te maken met een volstrekt uit de voegen gelopen wereld, waarin miljoenen mensen worden verpletterd en vernederd. Ik denk — misschien moet ik zeggen: ik hoop — dat onze kleine onzekerheid over onze materiële positie, over onze status en over onze functie een teken zijn van die diepere onzekerheid. Want alleen in die onzekerheid kunnen we de weg van ontlediging gaan, die ons is voorgehouden."

In zijn openingswoord had de voorzitter van de predikantenbond, ds. H. W. Colstee, reeds gezegd, dat de materiële vooruitzichten van de predikanten niet schitterend zijn, maar dat er geen reden is voor paniek. Hij maakte wel duidelijk, dat de bond er is voor de behartiging van de materiële en maatschappelijke belangen van de predikanten en dat men daarom van het hoofdbestuur geen initiatief behoeft te verwachten om de predikantstractementen te bevriezen. Ds. Colstee reageerde hiermee op een actie van enkele hervormde predikanten in Friesland om op korte termijn de predikantstractementen te bevriezen, uitgezonderd de laagst betaalde groepen. Zij werden hiertoe geleid door financiële moeilijkheden in diverse gemeenten, die maar al te vaak resulteren in de opheffing van een predikantsplaats. „Natuurlijk is dat een zeer zorgelijke ontwikkeling," aldus ds. Colstee. „Maar de oorzaak daarvan ligt in de kerkelijke malaise en een bevriezing van de predikantstractementen zou in de begroting van de kerkvoogdij maar een kleine verlichting brengen."

Gisteravond sprak dr. P. W. J. van Hoof, studiesecretaris van de r.k. kerkprovincie en een van de samenstellers van de nota „Gaat nu allen heen in vrede" over de houding van de Nederlandse jongeren ten aanzien van kerk. geloof en religie. Hij zei nog niet te zien. hoe de kerk zich kan bekeren om weer een kerk van jongeren te worden. Toch was hij niet pessimistisch. De meeste

jongeren mogen vaderen als kerkcentn» <}fM. laten hebben, zij m°vBerde stituut onder zware v M len, onder geen beding" van hen a-religieus o 1 K, den genoemd. voor V(\ De eigenlijke vraag y,. rfiyh volgens dr. Van W*Lt politiek en mystieK ' fiOljK zoend worden, of be^eVX de mystiek een den en hoe kan het V" tfW ment mystieke dieplo

FRANKFORT — De kerkelijke jeugdorganisaties in West-Duitsland zijn met een actie begonnen, die ten doel heeft de houding van Duitsland in de komende Anctad IV in Nairobi te versoepelen. De kerkelijke jongeren willen dat de regering in Bonn zich bereid verklaart zich in te zetten voor een geïntegreerd grondstoffenprogramma, waardoor de ontwikkelingslanden zeker kunnen zijn van hun inkomsten uit grondstoffenexporten.

NED.HERV.KEBK jjA^l Beroepen te Amsterdam: tffcj, Olst te Hindelopen; Haaften en te Eethen: H•** gen, kand. te Reeuwijk- ej'l Bedankt voor Voorthuizei' .{f | kerk: J.J.W. Mouthaan, te * GEREF.KERKEN Aangenomen naar Slikkerv Verhaagen te Lemmer: dam-Feijenoord, C. van kand. te Hoogkerk. vf GEREF.KERKEN VRIJ Aangenomen naar S.P ,f] j Noord: A.D. van den Be" Harde die bedankte vonen%A Bergentheim, Harlingen.^fp.11»! Ommen, Terneuzen en urLid '* $. Helpman: J.M.A. Groene*

Op bijna tachtigjarige lede /5 Kopenhagen overleden tr* evangelist Hirsch Blutn. rKt ij, lang in Amsterdam & rens2 Blum werd in 1896 geb<%s cië, dat toen tot pijl Hongarije behoorde .e jjijSy Pools, deels Russisch uit een chassidische » 'oirJ leerde in zijn geboortela evangelie kennen. .\Ass vlak voor de Eerste emigrant op weg naar A» J hij in Rotterdam hange"' „ V Zalman. In 1935 werd nw,jngU dam aangesteld als zeno^qOVJ Nederlandse verenig!"» op^Fe Toen deze vereniging|j «. werd in de hervormde ra p j en Israël, trad ook Hö* fy I dienst van de hervornj $ * renlang vormde hij Kroon, ds S. P. Taba&s <;«! Swynenburg het viernj» erK' vanwege de hervormde sprek met Israël voerde- $ sionering in 1961 vestigu J> \ Kopenhagen. >M*jh Blum. die wel tien %0% \ sprak, had een «« , de totstandkoming vf,jtg*V3! breeuws-Nederlandse het Nieuwe Testamen1 gelse vereniging tot ver&fy *™ ( de Heilige Schrift onde» het Trinitarisch bijbel■ z<> n Naar aanleiding van " l(pU E nodigde koningin Wl't,rt)o h eens uit voor een oD paleize. J&

Op 70-jarige leeftijd lSerP>J gereformeerde oud-^W^lds A. W. T. Nijenhuis teJedK/l 1934 tot 1946 was hU de gereformeerde KerK de in de Mijnstreek. V? / tot 1966 legerprediKan1-/,»

Duidelijk is dat op Goede Vrijdag het evangelie van de kruisdood van de Heiland alle aandacht moet krijgen. Als dan ook het avondmaal gevierd wordt, is er toch wel het gevaar dat dit niet veel meer wordt dan een herdenking van hetgeen de Heiland toen gedaan heeft. Te meer omdat het avondmaal bij ons protestanten toch al te weinig is: bij met èn onder het brood en de wijn Christus zelf ontmoeten. In de prediking bij het avondmaal op Goede Vrijdag, dit is wel mijn ervaring, wordt met dit gevaar niet voldoende rekening gehouden. Franeker Chr. de Bruin cm. pred.

Ik zou willen, dat iedereen minister van Agt schriftelijk verzocht zijn handtekening onder het PvdA/WD wetsontwerp inzake abortus te willen weigeren. Delft ir J. Mol

Uw vrienden en kennissen die u weet te abonneren, ontvangen onze krant beslist nog vlugger als u de adressering onderaan uw ingevulde bon op pagina 1 aanhoudt. Ditmaal geen postzegels plakken, maar uw welkome bijdrage richten aan: Trouw/Kwartet Antwoordnummer 2792 Amsterdam.

Auke Jelsma mag dan niet houden van mannentaal in de kerk, de Heilige Schrift doet het wel, schrijft ze ons zelfs voor! In 1 Timotheüs 2 vers 12 leest men immers: „Ik sta niet toe dat een vrouw onderricht geeft of gezag over de man heeft". A. Jelsma huldigt dus een opvatting die on- Schriftuurlijk is. Als we gezonde toestanden willen hebben moeten we een andere kant uit dan hij wil. Exloërmond J. Tipker

Brieven van lezers staan ook op pag. 12.

De communistische invloeden in Italië nemen sterk toe met waarschijnlijk ernstige politieke gevolgen. Enerzijds was dit te verwachten door de grote armoede aldaar hoewel het natuurlijk zeer de vraag is of Italië nog democratisch geregeerd zal worden. De uitlatingen van onze Den Uyl beschouw ik echter als zeer gevaarlijk en onverantwoord. Wij weten nu wat wij aan Den Uyl hebben. Als het zo doorgaat moet het Nederlandse volk dan nog langer met een dubieuze premier als Den Uyl genoegen nemen? Wolfheze C. W. Kok

In uw commentaar van 20 april pleit u voor een politiek, die de communisten de wind uit de zeilen neemt. Wat voor een politiek moet er dan gevoerd worden? Een politiek die waardeert hetgeen onze samenleving aan menselijke waarden opbrengt! Doen onze regeringen en nietcommunistische partijen dan niet aan een dergelijke politiek? Weinig. Zie het geharrewar in de NAVO, EEG en ten aanzien van de ontwikkelingslanden. En hoe stellen de publiciteitsmedia zich op ten aanzien van onze eigen samenleving en cultuur? Vaak heb ik het gevoel dat zij de westerse cultuur innerlijk verrot, Amerika in alle lagen corrupt en christelijke politiek een vrome wens achten. Hoe zullen de burgers anders reageren dan met stemmen op de communisten? Uit Rusland hoor je immers niet van wantrouwen, onlusten, schandalen, discriminatie, rassenhaat, werkgevers die werknemers hun vermogensaanwas misgunnen... Assen mr B. J. Vreugdenhil

Dr Van den volstrekt buiten het i er in de komende twintig jaar meer soorten predikanten zullen komen. „Naast de gewone en de buitengewone en de bijzondere predikanten en naast de zendingspredikanten en de predikant-evangelist, naast parttimers en teamwerkers, naast bezoldigde en onbezoldigde zullen we nog wel meer termen moeten uitvinden. We zullen zeker de transconfessionele dominee krijgen, die werkt in een andere kerk dan degene, waar hij zijn eerste confessionele loyaliteit vindt. We zullen dominees krijgen die volstrekt buiten het instituut gaan werken, omdat ze nog meer vrijheid nodig hebben dan zelfs de hervormde kerkorde ze geeft."

„We zullen die in st niet alleen VVD'ers, maar ook CPN'ere zullen in de toekomst niet alleen VVD'ers, maar ook CPN'ers onder de dominees krijgen. We zullemt u het maar op. Wij zullen misschien de direct herkenbare dominee ook nog houden of weer terug krijgen. We zullen zeker meer witte toga's krijgen en de priesterboorden zulleag hier de moeilkomen. We krijgen veel meer vrouwelijke predikanten en we zullen onze handen vol krijgen aan predikanten, die in allerlei niemandsland wandelen. We zullen in de toekomst niet alleen VVD'ers, maar ook CPN'ers onder de dominees krijgen. We zullen er mee moeten leven, dat het aantal en soort van nevenwerkzaamheden niet tot het ziekenhuis, de school en het maatschapplijk werk beperkt blijft."

Dr. Van den Heuvel zag hier de moeilijkheid, dat steeds meer dominees los komen te staan van het plaatselijke leven van de kerk. Daarom moet er volgens hem in de hervomde kerkorde gezocht worden naar een mogelijkheid, waardoor iedere predikant, ook zij in bijzondere en algemene dienst, effectief worden verbonden aan een plaatselijke gemeente of gemeenschap.

Onder de uitgebreide Turkse gemeenschap in ons land bevindt zich een kleine minderheid, die niets liever wil dan de Turkse nationaliteit inruilen voor het Nederlanderschap. Deze mensen vormen de Aramese christelijke gemeenschap in ons land.

De Arameeërs komen uit het zuidoosten van Turkije en zijn daar zolang het slachtoffer van plagerijen en veel ernstiger vormen van discriminatie geweest, dat zij hun komst naar West-Europa als een bevrijding ervaren. Een van hen zei mij afgelopen weekeinde: „Ze hebben ons zolang gepest dat we geen vaderland meer hadden."

Deze woordvoerder, de heer Ibrahim Oncü, woont al elf jaar in Hengelo en is genaturaliseerd. Zijn zoon zit op de Havo. Hij is een van de eerste gastarbeiderskinderen, die met succes bezig is de maatschappelijke ladder van ons land te beklimmen. De zoon, ook Ibrahim geheten, heeft een lange lijst gemaakt van schendingen van mensenrechten van de christenen in Oost-Turkije. Het betreft verkrachtingen, moorden, diefstallen van land en vee en gedwongen bekeringen tot de islam. De discriminatie van Turkse christenen is erger geworden na de oorlog tussen Griekenland en Turkije rondom Cyprus en de burgeroorlog in Libanon. Hoewel het lastig is, het land uit te komen, hebben toch heel wat Arameeërs het land verlaten. Een grote groep heeft zich in Zweden en Duitsland gevestigd. In Nederland en België samen wonen er ongeveer tweehonderd. Er komen echter ook Arameeërs ons land binnen, die hier als vluchteling erkend willen worden. Dat laatste is niet zo gemakkelijk, omdat bij het Nederlandse publiek en de autoriteiten weinig bekend is over deze groep.

Vijf van de tweehonderd Arameeërs, die in Nederland en België wonen

MOSKOU — Voor het eerst sinds lange tijd hebben de Russische orthodoxen in Moskou het paasfeest, dat volgens hun kalender afgelopen weekeinde viel, gevierd zonder daarbij door vijandige groepen te worden lastig gevallen. Zaterdag stonden lange rijen oudere vrouwen, maar ook opmerkelijk veel jongeren en mensen van middelbare leeftijd, te wachten totdat zij het traditionele gewijde paasbrood in ontvangst konen nemen van de priester. Ook hadden velen weer kleurig beschilderde paaseieren bij zich. De zaterdagavonddienst in de kerken werd massaal bezocht. De liturgie gaat door tot de vroegere morgenuren van paaszondag. Er waren veel meer mensen dan in vorige jaren, die voor de kerkdeuren wachtten op een plaatsje in de dienst. In enkele kranten hadden nog artikelen gestaan, waarin de paasviering werd afgeschilderd als een manier om de burgers in hun maatschappelijke betrokkenheid te verlammen. Deze waarschuwing en ook de oproep van een blad van de jeugdorganisatie tot militant atheïsme konden niet verhinderen, dat ook jongeren meededen aan de paasviering. In de buurt van de oude kloosters in Moskou en Zagorsk waren behalve de feestgangers ook grote groepen toeristen, die het traditionele schouwspel bewonderden, toen de priesters aan het hoofd van lange processies rond de kerkgebouwen gingen onder het uitroepen van de proclamatie „Christus is opgestaan".

Van een onzer verslaggevers AMERSFOORT — De classis Amersfoort van de christelijke gereformeerde kerken heeft een voorstel van de Bethel-kerk te Veenendaal, dat beoogde te komen tot invoering van gezangen in de eredienst, verworpen.

Veenendaal wilde, dat de komende generale synode zou besluiten, dat naast de 150 psalmen en berijmde Schriftgedeelten ook „nader door de generale synode vast te stellen lofzangen en geestelijke liederen, waarvan de inhoud volledig overeenstemt met Schrift en Belijdenis" zouden mogen worden gezongen.

De classis sprak op voorstel van ds J. H. Velema uit, dat invoering van het vrije lied in het oecumenisch klimaat van deze tijd de veralgemening kan bevorderen en de identiteit van de christelijke gereformeerde kerken zal verzwakken. Allerlei dwalingen kunnen het kerkelijke leven binnendringen en de interne verwijdering zal toenemen. Uit de bijbel is niet te bewijzen, dat het vrije lied in de nieuwtestamentische gemeente is gezongen (evenmin als het tegendeel). De oude christelijke kerk heeft het zingen van „eigengemaakte psalmen" bij herhaling afgewezen. De Afscheiding is mede bepaald door de strijd tegen de gezangen. Het oude beginsel, dat men zich in de eredienst tot God moet richten met het Woord, dat Hij zelf geschonken heeft, wijst de veiüge weg, aldus de classis.

De christelijke gereformeerde synode aanvaardde in 1974 een aantal gezangen uit het Liedboek voor de kerken als „berijmde schriftgedeelten." Intussen is de praktijk in veel gemeenten, dat men verder gaat, vóór, maar ook tijdens de dienst. Die praktijk mag echter volgens de classis geen norm zijn.

AMERSFOORT — Een groep afgevaardigden van kerkelijk georiënteerde vredesorganisaties, vertegenwoordigers van de geestelijke verzorging bij leger, marine en luchtmacht hebben afgelopen weekeinde in Amersfoort gesproken over de plannen, die binnen de oecumenische beweging leven over de vorming van een programma tot bestrijding van het militarisme. Voorzitter van het beraad was dr H. M. de Lange.

De groep heeft aan de secretaris van het Interkerkelijk Vredesberaad, dr M. J. Faber, opdracht gegeven een rapport op te stellen, dat meegegeven zal worden aan de twee Nederlandse leden van het centrale comité van de wereldraad van kerken, dr A. H. van den Heuvel (hervormd) en mevr. ds M. van Veen-Schenkeveld (gereformeerd). Het centrale comité komt in augustus bij elkaar in Genève en het zal mogelijk besluiten tot een consultatie over zon antimilitarisme-programma.

Onder de deelnemers aan het beraad van afgelopen weekeinde bestond enig bezwaar tegen de term „militarisme". Enkelen waren voorstander van het woord „militarisatie". In de vergadering is het idee geopperd, in Nederland een orgaan te scheppen, dat als nationale partner voor een eventueel anti-militarismeprogramma zal optreden. De uitwerking moet evenwel wachten op de nadere besluiten in de wereldraad.

TUSSEN PASEN PINKSTEREN alleen een dunne draad verbindt ( ons door het niets omgeveP met Hem die is een draad van woorden, van een stem die, vaak gestoord, in flarden sterker haJl en dan weer minder hoor" ' tot ons overwaait; „ maar roept de stem ons a of houdt ze ons slechts oe*» en is ze alleen bedoeld opdat wij zinnig door dit bestaan zouden reizen, ,1 met onbekende bestemm"1* of moet ik luisteren naar die 't eerst getuigd?" en die spreken van het rü dat in geen woorden slecn maar in kracht bestaat, gerechtigheid en vrede en een diepe blijdschap, en zijn de woorden hoopvolle signalen van een vast verbond waardoor ons zijn niet door het niets omgeven wordt maar door zijn trouw en goedertierendheid? het is een vraag die antwoord krijgt als pinksteren en pasen op één dag samenvallen-