Het Parool

AJAX-TRAINER Louis van Gaal moest eraan te pas komen om het hardnekkige gerucht in Oost-Souburg en omgeving te ontzenuwen. Nee, Danny Blind zou die dinsdagavond niet in actie komen tegen Racing Club Souburg, de club waar de huidige aanvoerder van Ajax °p zestienjarige leeftijd in het eerste elftal debuteerde. En nee, ook Peter van Vossen zal nog ontbreken als Ajax vanavond aantreedt tegen de Zeeuwse selectie, een elftal waarin de spits nog niet eens zo heel lang geleden furore maakte.

Zeeland is dezer dagen geheel in de ban van Ajax, maar krijgt zijn helden niet te zien. Van Vossen en Blind werden met\ vakantie gestuurd door Van Gaal en melden zich ■naandag pas weer voor de eerste training. Maar dan is Ajax al weer terug in Amsterdam.

Blind nam dinsdagavond wel plaats op de loodtribune in Oost-Souburg, om zijn vrienden te zien ploeteren tegen zijn collega's. Hoewel, vrienden? "Ik ken ze natuurlijk allemaal," zegt Blind over de spelers van RCS,

'maar ik heb met geen van hen nog samengespeeld. Er zitten geen oudere jongens meer 'n dit elftal. Of ik word wat ouder; dat kan Natuurlijk ook. Ik vond het in elk geval wel 2o gepast me een beetje verdekt op te stellen."

Zijn echte vrienden zaten naast hem op de tribune: Rini Eversdijk, Rian Joosse, Jan Jas- Perse en Wessel Francke, Souburgers onder elkaar. Jongens met wie hij opgroeide. Alleen hebben ze nu kinderen. Die brengen ze na afloop van de wedstrijd naar huis, waarna ze de voetbalkantine weer opzoeken, 'om bier te happen. Net als vroeger.

Toen werden die avonden nog wel eens Voortgezet in discotheek Royal te Zoutelande en de aanpalende patatzaak of de Twenty °ne in Vlissingen en de Seventy in Middelburg, maar tegenwoordig blijven de vaders liever in de kantine van RCS hangen.

Er is voldoende gespreksstof en de interesse in Zeeuwse meisjes is lartg geleden vervlogen. "Vroeger ging ik altijd naar strandtent door MARK VAN DEN HEUVEL

Kontiki, tussen Dishoek en Vlissingen, een echt jongerenstrand. Nu ga ik naar het Nollestrand in Vlissingen; dat is fijner met kleine kinderen." Blind had het verschil met vroeger niet beter kunnen typeren. •

Blind vertoeft momenteel in zijn geboortehuis, op een steenworp afstand van het voetbalveld van RCS, de enige sportaccommodatie die het landelijke dorp rijk is. Vader Frans Blind en moeder Sjaan Blind-Polderman zijn met vakantie; dus heeft zoonlief het rijk alleen. In het dorp waar hij zo veel herinneringen aan heeft.

Niet dat Oost-Souburg nu zo bijzonder is. Integendeel, het is eerder een beetje saai, zeker voor iemand die in Rotterdam en Amsterdam heeft gewoond. Oost-Souburg heeft bijna geen kroegen of restaurants en geen bioscoop. "Oost-Souburg heeft weinig dingen die het tot een leuk dorp maken," zegt Blind. "Voor alles wat je extra wilt doen, moet je naar Vlissingen of Middelburg." Met de overgang van Sparta naar Ajax verruilde Blind het huis dat hij juist in Oost- Souburg had gekocht, voor een appartement in Diemen. In de stellige overtuiging dat hij na zijn actieve voetbalcarrière weer terug zou keren naar Zeeland, naar het strand, de zee, de polders, naar zijn familie. Maar die

Deze week zette de selectie van Ajax in Zeeland voet op de geboortegrond van aanvoerder Danny Blind. Dinsdag speelde de landskampioen tegen RCS (Racing Club Souburg) in Oost-Souburg; international Dirk Franciscus Blind, met vakantie in het ouderlijk huis aan de Prins Hendrikstraat, kwam op de fiets van zijn vader een kijkje nemen. "Als ik aan Zeeland denk, denk ik aan de zomer."

plannen blijken inmiddels veranderd. "Nee, nee, dat rjoeft voor mij nu ook niet meer. Ik blijf in Amsterdam wonen. Yvonne, mijn vrouw, heeft me eindelijk kunnen ompraten; zij was er al een paar jaar van overtuigd dat we beter in Amsterdam kunnen blijven. Zeeland blijft trekken, maar zij houdt van uitgaan, muziek, cabaret, musicals. We hebben ons nooit provincialen gevoeld in de Randstad."

Op de lijst van Zeeuwse internationals neemt Willem van Hanegem de eerste plaats in met 52 caps. Blind staat derde (24), achter Frans de Munck (31) en voor Jan Poortvliet (19). "Maar Wim van Hanegem tel ik eigenlijk niet mee," zegt Blind. "Hij is alleen in Zeeland geboren; hij heeft hier nooit gespeeld. En ook Frans de Munck, een keeper uit een nog verder verleden, doet niet mee. Van de recente internationals - Adri Koster, Jan Poortvliet en Peter van Vossen - wilde ik de beste worden."

Momenteel rust Blind in Oost-Souburg uit van zijn inspanningen tijdens het WK in de Verenigde Staten, waar hij net als twee en vier jaar geleden (het EK in Zweden en het WK in Italië) geen minuut in actie kwam voor Oranje. De international bijt ongemeen fel van zich af als hem wordt gevraagd of zijn interlandcarrière nu ten einde is. "Ik lees en hoor ineens overal dat ik afscheid heb genomen van het Nederlands elftal; alleen ben ik de enige die daar niet van op de hoogte is gebracht. Allemaal uit de lucht gegrepen berichten. Mijn contract met Ajax loopt nog gewoon door. Waarom zou ik bedanken voor Oranje, als ik bij Ajax goed presteer? Ik stel me nog steeds beschikbaar voor Oranje en geloof me, dat heeft niets te maken met het afscheid van Ronald Koeman."

Volgens de statistieken heeft Blind zijn doel bereikt, al kan hij nog gemakkelijk worden achterhaald door de zes jaar jongere Van Vossen.

Blind begint aan zijn laatste contractjaar bij Ajax, al acht hij een langer verblijf bij de landskampioen niet uitgesloten. De Ajacied heeft wel eens aangekondigd dat hij zo rond zijn 34ste levensjaar wil stoppen met voetballen, maar ook die plannen blijken deze zomer op het Nollestrand drastisch bijgesteld té zijn. "Ik heb het idee dat ik nog behoorlijk wat jaren actief kan blijven. Als geen gekke dingen gebeuren, kan ik het op dit niveau nog zeker twee, misschien wel drie jaar volhouden."

Blind debuteerde op zestienjarige leeftijd in het eerste elftal van RCS. De ploeg stond een handvol punten achter op de directe concurrenten toen de puber het elftal halverwege het seizoen kwam versterken. De jonge Blind speelde de laatste acht wedstrijden mee, maakte negen doelpunten en RCS werd toch nog kampioen. "Toen is het begonnen met mij," zegt Blind, terugkijkend op zijn imposante carrière. "Ik werd meteen geselecteerd voor het Uefa-elftal en bezweek een seizoen later voor een aanbieding van Sparta."

Het spelen van betaald voetbal is in Oost- Souburg geen besmeurd beroep, zoals dat in tal van andere Zeeuwse gemeenten wel het geval is. "Oost-Souburg is geen extreem gelovig dorp," zegt Blind. "Andere plaatsen, zoals Arnemuiden, wel. Dat is dichterbij dan je denkt. Er zijn ook veel zaterdagclubs in de buurt. Omdat er veel gereformeerde gemeenten zijn. Maar Oost-Sóuburg is erg sportminded. Ook op zondag." De eerste en laatste trainer met wie Blind bij RCS te maken kreeg was Edwin Tielman. "Een razendenthousiaste man," zegt Blind. "Hij was mijn trainer in de Cl, BI en Al. Hij liet me zelfs debuteren in het eerste elftal. Want op dat moment was de hoofdtrainer ziek. Hij is voor mij, in die periode, heel belangrijk geweest."

En binnen komt Tielman. Een kleine gedrongen, uit Indonesië afkomstige man, die in 1950 op tienjarige leeftijd in Oost-Souburg kwam wonen. "Danny was op zijn zestiende gewoon veel beter dan alle tweede-elftalspelers; dus was de keus niet zo moeilijk," vertelt Tielman.

"Ik ken Danny nog als klein jongetje van acht. Hij was eigenlijk te jong om bij RCS te komen spelen. Dat mocht toen pas vanaf tien jaar. Maar op zijn achtste trainde hij al mee en een jaar later heb ik hem aangemeld als lid. Een beetje stiekem ging dat. Zijn vader Frans Blind zat, geloof ik, in het bestuur. Gelukkig is Danny voordelig jarig, op 1 augustus. Hij was gewoon een talentje; dat zag ik meteen."

"Danny Blind was als jongen erg bescheiden. Maar hij kon op sommige momenten toch ook moeilijk zijn, want hij was nu eenmaal een talent. Hij zag dingen in het veld die anderen ontgingen." Ton Uitterhoeve, voorzitter van RCS, is geen echte Oostsouburger, zoals Danny Blind, maar in de loop der jaren heeft hij wel een hechte vriendschap opgebouwd met de familie. Vaak gaan ze samen op zaterdag naar amateurwedstrijden in de buurt kijken, in Arnemuiden, Middelburg of Serooskerke. Als Blind, door omstandigheden gedwongen, niet naar Zeeland kan komen, belt hij 's avonds naar Uitterhoeve en laat zich alle uitslagen van de RCS-teams voorlezen. Wat Johan Cruijff met Ajax en Amsterdam heeft, heeft Blind met RCS en Oost- Souburg. Tielman: "Oost-Souburg was vroeger een piepklein dorpje; nu is het enorm gegroeid. Sinds Oost-Souburg bij de gemeente Vlissingen werd ondergebracht kun je bijna niet meer van een dorp spreken. De grenzen tussen Vlissingen, Oost-Souburg en Middelburg vervagen, al zal ons dorp, het enige echte Hollywood van Zeeland, altijd zijn eigen karakter blijven behouden." Uitterhoeve (47) leerde Blind dertien jaar geleden kennen in Middelburg, langs de snelweg met een lekke band. "Voetballen kan hij goed, maar hij heeft twee linkerhanden. Hij wist niet eens hoe hij een band moest verwisselen. Ik ben gestopt en heb hem geholpen. Zijn vrouw was erbij en mijn vrouw zat ook in de auto. Toen de klus geklaard was, heb ik gezegd: 'Laten we wat gaan drinken.' Dat hebben we gedaan en daar is een mooie vriendschap uit voortgekomen. We zijn zelfs al een paar keer samen met vakantie gegaan. Danny en zijn vrouw willen in de toekomst in Amsterdam blijven wonen. Van mij mogen ze, maar als ze vakantie hebben, komen ze meteen naar Oost-Souburg." Negen Zeeuwen van Oranje (De Koperen Tuin, Goes), geschreven door Matty Verkamman, Chris van Nijnatten en Henri van der Steen.

Danny Blind op de tribune van RCS: 'Waarom zou ik bedanken voor Oranje, als ik bij Ajax goed presteer?' " ' —' FOTO GEERT VAN KESTEREN

Twaalf jaar geleden werd Gerard Nijboer in Athene Europees kampioen op de marathon. Eind augustus keert hij terug naar de plaats waar hij zijn grootste succes uit zijn atletiekcarrière behaalde om zich te melden aan de start van de Olympic Peace Ultra Marathon. Lange-afstandslopers uit veertig landen, onder wie sporters uit alle gebieden van voormalig Joegoslavië, zullen op 30 augustus beginnen aan een twaalf dagen durende estafette, waarin zij in totaal 2100 kilometer afleggen om de vredesvlam van het historische Olympia, Griekenland, naar Sarajevo te brengen. De Ultra Marathon is een oproep aan de volkeren van voormalig Joegoslavië om de wapens neer te leggen.

IN HET JAAR 776 voor Christus werd in het Griekse Olympia voor het eerst een sportieve en culturele competitie georganiseerd. Voorwaarde voor deelname was dat de participerende staten hun onderlinge oorlogen zouden staken, opdat een vreedzaam verloop van de wedstrijden kon worden gegarandeerd. Nu, bijna 28 eeuwen later, tracht de stichting Olympic Peace Movement de oorspronkelijke, pacifistische gedachte achter de Olympische Spelen te laten herleven. De ontbrekende zesde ring moet eindelijk in het vaandel. "Fracties van seconden, centimeters en het aantal malen dat een bal in het net belandt, kunnen niet alles zijn wat de Olympische Spelen te bieden hebben," zegt Paul Anastasi, de organisator van de marathon. "Wij willen ook de andere helft van de Olympische gedachte vorm geven." Anastasi, correspondent van de New Vork Times in Griekenland, nam vorig jaar het initiatief tot het organiser.en van de marathon omdat hij bij zijn werk als verslaggever in de Balkan telkens werd geconfronteerd met de uitzichtloze situatie in de brandhaard van Europa. "Er is zo veel wantrouwen en zo veel haat tussen de verschillende volkeren dat een vrede nog ver weg is. Ik heb niet de illusie dat we door deze marathon een einde kunnen maken aan die gevoelens, maar we zetten in elk gelh n Stap in de goede richting. We hebben non-gouvernementele vertegenwoordigers van alle strijdende partijen in mei van dit jaar met elkaar om de tafel gebracht. De sfeer was niet bepaald vriendschappelijk, maar ze waren tenminste met elkaar in gesprek." Op 26 en 27 mei spraken in Athene Serviërs, Kroaten, Bosnische moslims en zowel Albanezen als Serviërs uit Kosovo met elkaar over deelname aan de vredesmarathon. De laatste hindernis voor de bijzondere conferentie werd genomen toen de Griekse premier Andreas Papandreoe erin toestemde dat ook vertegenwoordigers van de tegenwoordige republiek Macedonië aan de besprekingen zouden deelnemen. Lang was hun komst onzeker, omdat Griekenland in een slepend conflict is verwikkeld over het recht van de nieuwe republiek de naam Macedonië te voeren. De Grieken hebben zich zelfs de woede van de Europese Unie op de hals gehaald door een handelsboycot tegen het buurland in te stellen. Uiteindelijk legden de groeperingen op de historische grond van Olympia een gezamenlijke verklaring af tegen de oorlog in voormalig Joegoslavië en vóór het herstel van de betrekkingen tussen de volkeren in voormalig Joegoslavië. Partijen spraken de hoop uit dat het continent Europa van oorlogen gevrijwaard blijft. Het initiatief werd meteen ondersteund door topsporters uit voormalig Joegoslavië die actief zijn in Griekse competities. Dat zij, zeker in sporten als voetbal en basketbal, in Griekenland een belangrijke rol spelen, mag blijken uit de trotse verklaring van de Griekse kampioen AEK Athene dat zij als enige voetbalclub ter wereld coach en spelers uit alle republieken in de gelederen heeft. De basketballer Slobodan Jankovic, die door een ongeluk tijdens een wedstrijd in Athene verlamd raakte, deed als ere-voorzitter van de bond van atleten uit ex-Joegoslavië een oproep aan de leden om het initiatief te ondersteunen, ongeacht hun etnische afkomst of religieuze achtergrond. Een groot aantal topsporters gaf gehoor aan deze oproep en is inmiddels actief betrokken bij de organisatie van het evenement. De internationale lopers worden op hun weg naar Sarajevo vergezeld door een konvooi dat humanitaire hulp aan de Bosnische kinderen zal brengen. De hulpgoederen worden in Sarajevo overgedragen aan Unicef en andere hulporganisaties. Na de start in Olympia zullen de lopers via Griekenland en Bulgarije in Skopje (Macedonië) aankomen. Vandaar voert de route langs plaatsen die het meest door het oorlogsgeweld zijn geteisterd. Via Pristina in Servisch Kosovo, Podgorica in Montenegro en Dubrovnik in Kroatië gaan de lopers naar de Bosnische steden Mostar en Sarajevo. In diverse etappe-plaatsen zijn culturele festiviteiten. Tijdens hun tocht door het oorlogsgebied worden de lopers en de rest van het konvooi vergezeld door in het voormalige Joegoslavië gelegerde militairen van de Verenigde Naties.

De VN, die via overleg de strijdende partijen uit elkaar proberen te houden, zijn blij met elke daad die de volkeren dichter bij elkaar kan brengen. Het initiatief van Anastasi wordt als een goed voorbeeld van een 'parallel-actie' beschouwd.

Behalve de Verenigde Naties ondersteunen ook de VN-organisaties Unesco en Unicef en de Europese Federatie voor Public Relations de vredesmarathon. Het Internationaal Olympisch Comité (IOC) heeft zich, ondanks diverse verzoeken van de organisatoren om steun, tot dusver zeer terughoudend opgesteld. Het lOC, immer beducht voor oneigenlijk gebruik van de term Olympisch, is er volgens Anastasi eerder op uit de vredesmarathon te torpederen. Anastasi vindt dat het Nederlands Olympisch Comité (NOC) een beduidend positievere houding aan de dag legt. De organisatoren hebben dan ook het Nederlandse lOC-lid Anton Geesink gevraagd zitting te nemen in het comité van aanbeveling, waarvan oud-minister Hedy d' Ancona van WVC en minister Jan Pronk van ontwikkelingssamenwerking al deel uitmaken. Op sportief gebied wordt Nederland in elk geval vertegenwoordigd door Gerard Nijboer en waarschijnlijk ook door marathonloopster Carla Beurskens. "Je kunt moeilijk nee zeggen tegen zon initiatief," vindt de inmiddels 38-jarige Nijboer. "Ik bewaar goede herinneringen aan Athene en ik ben blij dat ik er nu kan terugkeren om op mijn manier een bijdrage aan dit vredesinitiatief te leveren."