Nieuwe Apeldoornsche courant

Twaalf slachtoffers van duivels verraad XIII. Leo Poos beeft met de vangst van de agenten Andringa en De Haas knap werk geleverd, zegt Schreieder. Poos sal het nog ver brengen. Maar dan moet hij het Haarlemse spel ook grondig uitspelen. Martens, de sigarenwinkelier in de Doelestraat, mag niet ongerust worden over het wegblijven -van zijn vrienden, die sinds 28 April 1942 .gevangenen van de S.D. zijn. Poos moet hem van tijd tot tijd opzoeken en geloofwaardige verhalen vertellen over de activiteit van Akkie en Pijl in het Zuiden des lands. En tegelijk moet hij oren en ogen -goed open zetten om te ontdekken of Martens nieuwe contacten heeft. De eerzuchtige Poos speelt zijn verradersrol uitnemend. Martens blijft hem vertrouwen; hij ziet in „Dick" een dapper illegaal strijder en brengt hem in aanraking met de heer Homburg, een broer van de uit de Cellenbarakken ontsnapte Ab. Tegen Homburg spreekt „Dick" van koene daden. Hij snijdt op over zijn illegale relaties, over zijn samenwerking met de uit Engeland gedropte agenten. Hij vlecht honderd kleine bijzonderheden in zijn betoog — en Homburg vliegt er in. Op 8 Mei 1942 hebben Martens, Homburg en Poos een uiterst vertrouwelijk gesprek. Het gaat om niets minder dan een reis per schip naar Engeland. We gaah rrtet tien of elf man op een vissersboot, die in de haven van IJmuiden ligt. Dat. doen we al een dag voor de schuit uitvaart, vertelt Homburg. En dan gaat het rechtstreeks op Engeland aan. Ja, Martens, je ziet ons nog wel eens als agenten in Nederland terugkomen. „Dick" is zeer geïnteresseerd in het plan. Hij vraagt honderduit, geeft goede raad en nuttige wenken, toont zich opgetogen en loopt'op een draf naar Schreieder om hem volkomen in te lichten. Inmiddels heeft Van der Waals bet erg druk, verdient schatten gelds, koopt huizen en stort zich van het ene amoureuze avontuur in het andere. Hij woont in de flat „Boschzicht" te 's-Gravenhage, heeft een tweede -woning aan de Laan van Nieuw-Oost Einde te Voorburg en schaft zich een buitenhuisje aan op de Veluwe. Hij verlooft zich links -en rechts onder allerlei valse namen, woont samen met -de secretaresse -van Schreieder en jaagt op mensen als een hond op hazen. Op 3 Mei 1942 drijft hij de agent Jordaan in handen der Duitsers; de Peilgruppe gebruikt diens zender voor een nieuwe verbinding met Engeland en Londen geeft ook over deze golf weer trouw de berichten, waarom de S.D. vraagt Nieuwe namen en adressen kom -n op de tafels van Schreieder èi> Giskes; Van der Waals trekt er weer op uit in de rol van Engels agent, en leert nieuwe illegale groepen kennen. Bij een dier groepen ontmoet hij Leblanc, een man naar wie de S.D. sinds lang met alle krachten zoekt. Leblanc wil naar Engeland; de grond wordt hem hier te warm onder de voeten. In die dagen heeft Anton juist gehoord van de Haarlemse informaties, waarover Poos beschikt en — geraffineerd handig als altijd — hij maakt daarvan direct gebruik. — Ik kan je weg helpen, zegt hij tot Leblanc. Er gaat over een dag of acht een schuit met illegale makkers naar Engeland, ik ken hun contactman, die onder ons bekend is als „Dick" en als je cr voor voelt, breng ik je met hem in relatie. Leblanc vindt het prachtig. Hoe eerder weg uit Nederland, hoe beter, want als de Duitsers hem te pakken krijgen, heeft hij niets Anders te wachten dan de kogel. Twee dagen later speelt Van der Waals de heer Leblanc naar Poos, die hem verder loodst naar Homburg in Haarlem. De illegale groepen zijn opgetogen over dit schitterende werk; ze vertellen zowel aan Van der Waals als aan Poo' nun laatste geheimen en zullen dat vertrouwen later voor het vuurpeloton boeten.... De voorbereidingen voor de tocht naar Engeland worden In het .diepste geheim koortsachtig voortgezet. De deelnemers brengen

stapels spionnagemateriaal naar Haarlem: iedere foto, iedere schets, iedere film is met levensgevaar gemaakt. Het werk va rf maanden en maanden wordt bijeengebracht

in het huis van Martens. De generaals in Engeland zullen ogen opzetten, als de jongens hun schuit eenmaal aan de boorden van de ' Thames hebben gemeerd! In groepjes van twee en drie komen de mannen op 17 Mei 1942 naar IJmuiden, waar de boot klaar ligt. En onder bescherming van de duisternis gaan ze 's avonds aan boord. Ze hebben afscheid genomen van die hun het liefst zijn, ze bergen het spionnagemateriaal in het vooronder, praten nog wat op fluistertoon en leggen zich dan voor een korte rust op de harde planken. Morgen, morgen varen ze uit — een gewone vissersschuit, die ter vangst gaat binnen de toegestane zóne. Maar Leo Poos heeft alles verraden en tegen het morgengrauwen vaart een motorboot met zwaargewapende soldaten door de haven van IJmuiden. Korvetten kapitein Meincke van de Abwehr heeft de leiding en Schreieder staat naast hem om de afloop van het drama gade te slaan. Zacht schuift de boot langs het vissersvaartuig, de Duitsers springen over met geweren, revolvers en handgranaten en overvallen de twaalf mannen, die geboeid zijn eer ze beseffen wat er gebeurt. Het afscheid, dat - ze gisteren namen, is een afscheid geworden voor altoos....

v. d. Waals als bruidegom Corrie den Held) (met

De bemanning van het veelbesproken notedopje „Alk", nog geen 1214 m. lang, dat met drie man aan boord bijna twee jaar lang de wereldzeeën trotseerde, bijna 26.000 mijl aflegd«, maar op 13 Maart van dit jaar bij de Ingang van de Golf van Suez tijdens stormweer op een rif te pletter sloeg, deze bemanning is met de „Kota Gede" van de Kon. Rotterdamse Lloyd in het vaderland teruggekeerd, echter niet terneergeslagen, al leed kapitein Van Nieuwkoop nog aan malaria. De kapitein en stuurman W. Hoogstrate hebben ons een veelbewogen relaas gedaan van hun belevenissen op de „Alk", die verzekerd was.

De lotgevallen van de „Alk" Op 1 Juli 1946 vertrok het schip uit Schiedam, met een eerste etappe van 2000 mgl voor de boeg. Het begin was het moeilijkst. Na een dag of drie vroeg men zich at: wat moet dat worden! Want toen zij achter het eiland Wight schuil waren gegaan voor een fikse bries, kwam het schefepje tot aller verbazing onverwacht op de rotsachtige - bodem droog te staan, met de kiel als een kwartje op z'n kant. Met vereende krachten heeft men toen aan een z^jde de notedop geschoord en net zo lang met schouder en handen gestut tot er weer een „waterkussen" kwam opzetten, genoeg om de ,.Alk" vlot te brengen. Dit voorval was echter behalve de ramp in al die jaren het enige leed geweest, „al zagen we soms in weken geen schip en geen land, we verveelden ons geen ogenblik. Het was zo mooi, dat we iedere dag eigenlijk tweemaal beleefden", verzekerde ons stuurman Hoogstrate. De reis werd vervolgens voortgezet naar Las Palmas op de Canarische eilanden. Vandaar ging het naar St. Vincent op de Kaapverdische eilanden, Pernambuco in Brazilië en langs de Noordkust van Zuid-Amerika naar

Paramaribo en daarna naar Cunirao. Het v Panama-kanaal werd „genomen", waar men zich van een Panamese meetbrief moest verzekeren. Dank zij de grootte, of liever de „geringe afmetingen '' van het schip, behoefde er voor het doorvaren, inclusief de beschikbaar gestelde loods, maar vyf dollar en vier cent betaald te worden. De aankomst in Nukuhiva was zowel voor de bemanning als voor de bevolking

een kleine sensatie. Men bleek er nl. niet eens onze vlag te kennen, want niemand kon zich herinneren er ooit een Nederlands schip gezien te hebben; 45 dagen had de tocht van Panama daarheen geduurd. Steeds goed weer. De reis ging nu naar Tahita, het koraaleilandje Bora Bora, Pago Pago in Amerikaans Samoa en de bemanning meende toeft rechtstreeks te kunnen doorzeilen, maar wegens ziekte van een der opvarenden werd Port Moresby op Nieuw-Guinea aangedaan. Zodra de zieke voldoende hersteld was, nam men verder de route via Torrestreet naar beneden-Timor en vervolgens naar Java. Wegens de op dat moment in gang zijnde politieke actie werd de Zuidpunt van het eiland gekozen. Op de gehele tocht van Wight af had men practisch steeds goed weer getroffen. De ontvangst was overal uitermate hartelijk geweest. Zowel in Curacjao als te Batavia boden de grote maatschappijen bereidwillig aan de „Alk" op de helling te zetien, schoon te maken en op te schilderen. Van dit aanbpd werd dankbaar gebruik gemaakt. Onderweg had men walvissen gezien, ook potvissen en niet te vergeten haaien. „Daar speelde je als het ware mee", zei de stuurman Hoogstrate. „Zodra je een vis aan de haak sloeg voor het middagmaal en de kleine wonde wat bloed op het water deed verschijnen, wist je niet waar de haaien plotseling vandaan kwamen. Als zo'n beest al te dichtbij kwam, schoten we hem door de kop, want haaien zijn in staat de hele fcoel aan diggelen te slaan. Kleine haaien hebben we ook wel bü bescheiden stukjes geproefd. Ze smaken werkelijk niet kwaad, maar omdat er nu eenmaal een vooroordeel tegen haaienvlees is, maakten wij ons zelf wijs dat het niet

lekker was en aten er niet meer van". In de plaatsjes langs de „Pacific" werden soms inheemsen ontmoet, die de bemanning — ook één der bouwers, de héér W. van Grevenstein was aan boord — allerlei diensten bewezen. Maar ze Hepen weg, zodra ze maar vermoedden dat men uit dankbaarheid iets geven wilde. Zelfs kwam het voor, dat allen als by afspraak wegvluchtten van de .,Alk" die toch volop hun belangstelling had, zodra alle drie de opvarenden aan land waren gegaan. „Ze wilden op deze wijzè het trio de geruststelling geven, dat er niets gestolen zou worden. „Wij hadden veel bruine bonen en erwten aan boord genomen, toen we uitvoeren'vertelde de stuurman nog, „maar ze waren oud geworden. We hebben ze ergens aan Chinezen gegeven en dachten hen „tuk" t,e hebben. Maar misschien hebben zij het ons wel gehad, want ze aten ze niet op, maar' stopten ze in de grond en wie zal zeggen, hoe overvloedig hun oogst is geweest 5 '» lachte de heer Hoogstrate. Terug w-a-ar het vaderlaiid. Het lag in de bedoeling van Batavia rechtstreeks naar Sabang te gaan, maar daags na het vertrek kreeg kapitein Van Nieuwkoop malaria. Hij heeft daarmee 17 dagen in het ziekenhuis van Tandjong Pandang op het eiland Billiton, gelegen. In Singapore was men genoodzaakt de chronometer te laten repareren. Verder ging het naar Sabang, Colombo en Aden, een zeer langdurige reis van 35 dagen met een minimum aan wind. Vervolgens naar Port Soudan en de Golf van Suez, waar de catastrofe kwam. Wij hadden nog maar 3500 mijl voor de boeg, na er 25.735 afgelegd te hebben. We wilden via het Suez-kanaal, Maltha, Gibraltar en Engeland huistoe. Het heeft niet zo mogen zijn De 10e Maart kon eigenlek geboekstaafd worden als het begin van het einde. Bij het aanzetten van de motor, die slechts bij uitzondering gebruikt werd, ontstond averij aan de brandstofpomp. De motor werd daardoor voor het verdere deel van het moeilijkste traject uitgeschakeld. Twee dagen later groeide de harde N.W.-wind aan tot matig stormweer. De lucht was weliswaar helder, maar er stond een korte aanschietende zee. 's Middags nam de wind der. mate toe, dat er nu en dan water over kwam. Om vier uur woei de fok uit de lijnen en moest er een nieuwe zware storinfok worden opgezet. Jubal Island werd aan bakboord gepasseerd. Kort daarop brak ook de fokkeschoot en ook die moest worden vernieuwd. Die nacht werd op ongeveer 6 mijl N.N.O. de vuurtoren van Ashrafti gezien. De kapitein, die bijna 24 uur aan dek was geweest, gaf de leiding over aan de stuurman. In dat ogenblik van rast gebeurde het fatale. Het scheepje liep op een rif. dat twee voet onder water lag. De schok was geweldig. De zee brak zwaar over dek en elke volgende golf wierp de „Alk" verder op het rif, totdat het ,.zieltogend bleef liggen", zoals de kapitein uitdrukte. Onmiddellijk werden noodseinen gegeven. Ondertussen probeerde men zichzelf te helpen. De zwemvesten werden omgord en de vlet buiten boord gebracht. Maar de vlet sloeg onmidddelljjk vol en zonk. De bemanning voelde zich begrijpelijkerwijze niet al te prettig. Gelukkig had een Bedoeins vissersvaartuig de noodseinen opgemerkt. Enkele uren later ging het aan de binnenzijde van "het rif ten anker en zette een sloep uit. Door gebaren gaf men te kennen, dat het beter was voorlopig van boord

te gaan, hetgeen de bemanning van de „Alk" wel inzag. Enige malen ig men met de visse - boot terug geweest, maar de andere d. ■ bleek, dat er van het trotse zeiljachlje niet anders dan een hulpeloos wrak was overgebleven. Het was zo lek geslagen, dat de riffen er doorheen stootten. Het water stond dan ook binnen en bui: en boord even hoog. De vissers wisten nog enige zeilen en wat touwwerk te redden en ook enige persoonlijke bezittingen. Om de bewoonde wereld te bereiken hoeft kapitein Van Nieuwkoop liet aanbod van een Egyptisch soldaat aanvaard nn is op diens kameel een goede honderd kilometer het land in gegaan, twee dagen reizen. Zodra er een auto'te krijgen was. heeft hij deze gestuurd om de beide andere schipbreukelingen te halen. En tenslote heeft men passage kunnen boeken op de „Kota Gede", die gisteren het onfortuinlijke drietal te Rotterdam afleverde, begroet door familie en bekenden. Dit was het einde van een goed begonnen, maaï slecht geëindigde reis om de wereld.

Ooon HILLEGONDA VAN REENEN 95.) Men ging vroeg naar de recepties van de Duchess of Hampton, omdat zij altijd iets anders wilde dan een ander; en ook omdat niemand iemand missen wilde. In de salons en op de galerij boven de hall, en in het vertrek ingericht vóór Downings tentoonstelling, bevonden zich toch reeds tamelijk veel belangstellenden. Maar Downing zelf was er nog niet. Hij hield van een joyeuse entree. Hij hield er van zelfs een oude hertogin te leren een beetje op hem te wachten en anderen om zijn komst met spanning tegemoet te zien. Hij had er een hekel aan in een menigte te verzinken. „Downing is er nog niet," zei Lilian. „Ik dacht, dat hij mij zelf zijn werk zou willen laten zien; maar wij zullen niet op hem wachten, John kom." „Zoals je wilt," antwoordde hij onverschillig. Zij zei, terwijl zij hun weg naar het volle vertrek aan het eind van de galerij zochten, „Downing Is een echte acteur. Hij weet precies

wanneer op te komen. Hoewel zo iets ten slotte belachelijk wordt vind je ook niet?" Haar verdwenen en vruchteloze belangstelling voor Ward Downing deed haar thans wensen hem te verachten, belachelijk te maken, een beschermend air tegenover hem aan te nemen, hoewel zij er zich niet van bewust was Zij dacht slechts toen zij naast John Riverside naar het tentoonstellingsvertrek ging: „Hoe heb Ltc mij ooit voor hem kunnen interesseren terwijl dit van zoveel meer waarde is — terwijl hij zoveel meer een echte man is! Dat zoeken in ateliers naar sensatie deugt vc$>r niets." Toen stonden zij in het vertrek, waar het ten slotte toch niet zo vol bleek te zijn, als het geroezemoes had doen vermoeden Zij zocht opgewonden naar haar eigen portret, doch gaf zich de grootste moeite het niet te laten blijken. „Daar hang ik. Mooi genoeg voor je huwelijkscadeau?" Hij stond voor het portret, dat Downing inderdaad geestig opgevat had. ..Het is schitterend. Natuurlijk heb ik het veel liever dan wat ook. Lilian brak af — maar met genoegen: „Hij ziet allerlei afschuwelijke dingen in de mensen, die zij zelf niet zien en is in staat om ze naar vor»>n te brengen als hij

een hekel aan iemand heeft." „Aan jou heeft hij dan blijkbaar geen hekel gehad." (Maar was dit wel helemaal waar?) „Nee, ik geloof niet, dat hij een hekel aan mij had." Langzaam doorlopend: „Daai hangen een paar goede schetsen." „Onvoltooid." „De meeste mensen staan aan het andere eind." Ze zei: „Kom. Dat zullen de schilderijen zijn, die hij van zijn nieuw model gemaakt heeft; een meisje uit een achterbuurt, geloof ik. Nog altijd onverschillig, nog aitijd de roep van het avontuurlij Ke leven horend, stond hij voor de vier geniale, nog niet geheel voltooide studies van Dolly; grote doeken, vijf bil drie. Dolly zelf, naar hem kijkend, Dolly in levende lijve heel haar wezen, haar leven, haar verontwaardiging, haai lach. Oh!.... Oh! Dolly! (Wordt vervolgd)

Handschoenen leder" - gehaakt ln diverse kleuren en modellen Hooiditraat t9' Tel. 5159 toonaangevend op modegebied

Hoofdpijn, Kiespijn, Zenuwpijn SAMAPIRIM > helpt altijd

De hoofdcommissaris van politie te Arnhem maakt bekend, dat op de 2e Pinksterdag te Arnhem een grote optocht van het Kon. Nederlands Gymnastiek Verbond gehouden zal worden. In verband hiermede zal het stads- en doorgaande verkeer gedeeltelijk gestremd en/of omgelegd wtftden tussen ongeveer 13 en 16 uur. Aangezien het Velperplein in de route van de optocht ligt, zal dit plein dan niet te bereiken zijn. De omlegroutes zullen door pijlen worden aangegeven, op de belangrijkste punten zullen agentengeposteerd worden.

Het tweede contingent Nederlandse boeren, dat in Canada een tweede vaderland wil vinden, is Donderdag met de „Kota Inten" van de Koninklijke Rotterdamse Lloyd naar Halifax vertrokken. De meeste van de 800 passagiers komen uit Groningen en Fries, land. Onder hen bevinden zich 200 kinderen. De grootste emigrerende familie bestaat uit vader, moeder en acht kinderen. Onder de passagiers zijn zeer weinig katholieken. Niettemin heeft een priester passage heen en terug geboekt voor hun geestelijke verzorging. Hg is de enige geestelijke aan boord. Ook thans gaan weer 50 corveëers mee, gerecru. teerd uit de 1500 studenten, die zich voor dat baantje gemeld hadden.

Is het ijzeren gordijn gevallen...... ? Als onderdeel van de veiligheidsmaatregelen die de Russen hebben genomen werd een van de spoorlijnen naar Berlijn door hen afgebroken. De plaats waar de spoorlijn overging in de Russische zóne.

Aan kinderen, geboren in de maanden April of Mei van een dor jaren 1932 t/m 1946, alsmede aan kinderen geboren in Juni 1947 zal een schoenenbon worden uitgereikt, van de soort en maat, als overeenkomt met leeftijd en geslacht van het kind. Bon 606 zal van het inlegvel worden verwijderd. De distributiediensten zullen plaatselijk bekend maken op welke dagen men deze bonnen in ontvangst kan nemen.

NOIIRY HOEST SIROOP ROOD BAND Bij griep en na kouvatten NOURY HOEST SIROOP BLAUW BAND Bij hardnekkige hoest en bronchitis *35? [Gemaald door NOURY dus bmtrovwbsai i

Naar het A.N.P. verneemt, is thans een regeling getroffen, waarbij ten behoeve van 't handwerkonderwijs op de lagere scholen en het naalvakonderwijs op de huishoudscholen extra textielpunten aan de betrokken leerlingen zullen worden toegewezen. Hoewel zij uiteraard aan een limiet zijn gebonden, regelen de inspecteurs van het lager onderwijs en de inspectrices van het nijverheidsonderwijs de verdeling. Daar de hoofden en directrices der scholen nog een opgave van de behoeften bij de inspecties moeten indienen kan vooralsnog nog niet worden vastgesteld hoeveel textielpunten per leerling zullen worden uitgereikt.

Het bezoek aan de Jubileumjaarbeurs wordt weerspiegeld in 't aantal ingenomen plaatsbewijzen der spoorwegen aan het C. S. te Utrecht. Op de openingsdag werden 33.500 kaartjes ingenomen, op Woensdag bedroeg dit aantal 31.Q50. Bij de voorjaarsbeurs 1947 waren deze aantallen respectievelijk 20.450 en 21.500.

Ingevolge een met de Belgische regering gesloten verdrag zal de treinvisitatie aan de Nederland-Belgische grens op 9 Mei worden gecentraliseerd. Roosen. daal zal dan het enige - station zijn, waar zowel de Belgische als de Nederlandse visitatie zal geschieden.

Het „Nederlands Nieuws" dat vandaag in de bioscoop-theaters gaat rouleren, zal geheel bestaan uit het filmpje, dat Polygoon heeft opgenomen van het proces-Rauter. De lengte van deze film bedraagt bijna 350 meter.

„.Akkie" speelt een gevaarlijk spel in een Amsterdams café