Provinciale Drentsche en Asser courant

In de Westelijke zone van Duitsland wonen 45 millioen mensen en deze zijn, als geen ander volk ter wereld, opgevoed in vrees en haat jegens de Russen. Hit aantal werklozen bedraagt meer dan twee millioen. Per week vluchten ongeveer duizend mensen uit de Russische zone naar het Westen. Het is begrijpelijk, dat de generaals van het geallieerde leger, die plannen ontwerpen voor de verdediging van West-Europa, rekening moeten houden met deze 45 millioen Duit^rs. Indien men arbeidskrachten nodig heeft, dan zijn zij hier. Kan meir goede soldaten gebruiken? Hier zijn zij, gereed om te worden ingezet!

In alle steden van Duitsland bevinden zich voormalige officieren van de „Wehrmacht", die slechts wachten op de dag, waarop het leger opnieuw zal worden opgebouwd. Oorlogvoeren is het vak, waarin ze zijn opgegroeid en Rusland is hun aloude vijand. Het kan niet moeilijk zijn een legermacht bijeen te brengen, bestaande uit niet minder dan tien divisies van de beste gevechtstroepen in Europa; en weldra zou Duitsland zich anotwikkelen tot een prachtige buffer tussen Oost en West.... Men zou zekere voorzorgsmaatregelen kunnen treffen. Er zou geen Duitse luchtmacht mogen worden gevormd, en het leger zou worden ■ geplaatst onder controle van de Westelijke Geallieerden. Er zou tevens een verbod moeten komen om geen zware wapens te maken. Duitsers hebben geen zin P r zijn echter zeer sterke ar" gumenten, die spreken tot het plan voor herbewapening van Duitsland. Men beschikt noch in Duitsland zelf, noch daarbuiten over voldoende geldmiddelen om de „Wehrmacht" weer op te bouwen. Er zijn zelfs geen wapens genoeg om Frank rijk opnieuw te bewapenen en Frankrijk behoort in dit opzicht toch zeker de voorrang te genieten. Bovendien moet men rekening honden met de houding van de Duitsers zelve. Een paar duizend beroepsofficieren en twee millioen werklozen leveren niet zondermeer een sterk of zelfs maar een gewillig leger. Hoezeer de Duitsers de Russen ook hebben leren vrezen, toch heerst er een nog sterker gevoel onder: een volslagen oorlogsmoeheid en desillusie; dit is zelfs sterker dan in Frankrijk. Overal rondom zich, in de verwoeste steden, zien de Duitsers hun slagvelden van de laatste oorlog. Zolang zij de persoonlijke crisis in hun leven nog niet te boven zijn, zullen de Duitsers er waarschijnlijk weinig voor voelen de huurlingen te worden van de Westerse Unie en de eerste troepen te zijn, die de Russische ■31itz" weerstand zullen moeten bieden. Vraagt men de Duitse jeugd haar mening over een nieuwe oorlog, dan is doorgaan het antwoord: „Zonder ons". Het is bijna een slagzin geworden. Bovendien betekent een nieuwe oorlog tevens burgeroorlog in Duitsland. In de Oostelijke zone wonen 18 millioen Duitsers en de WestDuitsers willen vast en zeker geen oorlog tegen hen. Ja, zij hebben zelfs de hoop niet opgegeven, dat Duitsland ééns weer zal worden herenigd. Een andere vraag \/an Frans en Engels gezichtspunt v bezien is er nog de vraag: In hoeverre zal een Duits leger handelbaar blijken? Zal de nieuwe „Wehrmacht", niet spoedig worden gebruikt als een middel om te marchanderen? Op dit moment is Engeland van de bezettende landen het minst populaire. Hiervoor bestaan verschillende redenen, doch de belangrijkste hiervan is waarschijnlijk, dat de meeste vernielingen in de Britse zone zijn aangericht en de Duitsers er van overtuigd zijn, dat Engeland van plan is de Duitse handel te saboteren. De houding van Amerika is zeer duidelijk. In de eerste plaats, zo zeggen zij, moet men Duitsland weer tot bloei brengen en om dit te bereiken moeten Frankrijk en Engeland hun controle op de Duitse industrie verzachten. Hamburg zou men moeten toestaan snellere en grotere schepen te bouwen, zodat de havenarbeiders aldaar niet langer zonder werk en somber gestemd zouden blijven. Het is een slechte propaganda, om de Duitsers de indruk te geven, dat zij Europa moeten verdedigen — zij zouden gaan denken, dat de Westelijke Geallieerden er zwak voor staan en dat de zaak van de democratie in ieder geval toch hopeloos is. Reeds staan de Duitsers in sterke mate bloot aan de verleiding, hun vrees voor de Russen te vergeten en zich naar het Oosten te keren. De jongste Russische radio-uitzendingen zijn buitengewoon handig opgezet. Men zegt daarin: „Vergeet voor een ogenblik

de kwestie van het Communisme en beschouw de situatie eens realistisch. De Westerse Unie is een mislukking en zij wordt voortdurend voor problemen geplaatst door onenigheden in Parijs en Londen. Hoe kan West-Duitsland ■ leven zonder grondstoffen? Het heeft geen dollars om er voor te betalen en de rest van Europa is niet,in staat deze te verschaffen. Het zal zich weer moeten wenden tot zijn natuurlijke bronnen in het Oosten. Ons gebied strekt zich thans uit tot de Stille .Oceaan en spoedig zullen wij een nieuwe rijke bron van grondstoffen bezitten in Indo-China. Wijst ge dit alles van de nand, dan blijft ge wat ge thans zijt — bankroet". En daarom, zo betogen de Amerikanen, moet men, om deze propaganda te kunnen ontzenuwen, met spoed arbeiden aan het herstel van Duitslands welvaart en het zo spoedig mogelijk opnemen in de kring van de Westelijke mogendheden. Beschikt men in de Westerse Unie eenmaal over 30 of 40 divisies, dan kan men zich wenden tot Duitsland met het verzoek een leger te vormen. Nu in 1950 is het de tijd voor een groots gebaar in plaats van een aantal karige concessies. Eéns in de geschiedenis van de Republiek van Weimar bestond er een dergelijke gelegenheid, doch mij maakten er geen gebruik van. Een middenweg f~\f de Amerikanen het inzake deze ^ algemene politiek bij het rechte einde hebben of niet, zeker schijnt wel te zijn, dat Duitsland, althans nü nog niet opnieuw kan worden bewapend. Doch wellicht is er een middenweg. In de Oostelijke zone hebben de Russen een uit Duitsers bestaande „volkspolitie' gevormd. De officieren, die daarbij dienst

doen, zijn betrouwbare communisten en het is een semi-militaire organisatie, die de kunstgrepen leert van de politieke en van de guerillaoorlog. Iets dergelijks zou men tot stand kunnen brengen in de Westelijke zones. Zeer veel voorbereidingen dienen nog te worden getroffen voor de militaire verdediging, het aanleggen van landingsbanen op vliegvelden en andere projecten, die dagloners en halfgeschoold personeel vereisen. Ook kan er reeds voorbereidend militair geoefend en gedrild worden. In het belang van haar eigen veiligheid moet de regering van Bonn haar politiemacht versterken als een kader, dat altijd van nut is in een tijd van militaire crisis. Later, als Frankrijk wat verder is op zijn weg naar herstel, zouden ongetwijfeld verdere stappen kunnen worden ondernomen. Doch voor het ogenblik schijnen alle drie de bezettende mogendheden het er over eens te zijn, dat de herbewapening van Duitsland slechts een gevaarlijk geneesmiddel zou zijn in een reeds gevaarlijke wereld. (Copyright Prov. Dr. en Asser Crt.") (Slot volgt).

Amsteldijk 6 vn New York nr Boston; Blitar 6 vn Makassar nr Surabaja; Castel Bianco Djakarta -R'dam 6 vn Gibraltar; Garoet R'dam -Djakarta 6 vn Aden nr Belawan; Gene ral Stuart Heintzeiman Djakarta-A'dam 6 180 m ZW Kreta; Groote Beer Djakarta-A'dam 6 150 m Z Westpunt Kreta; Jagersfontein A 'dam -Kaapstad 6 pass. Dakar; Lombok Makas sar-A'dam 6 vn Singapore nr Belewan; Lemsterkerk R'dam -Abanan pass 6 Daedalus rif; Nieuw Amsterdam New York -R 'dam 7 te Southampton; Poelau. Laut A 'dam -Balik Papan 6 vn Makassar; Rempang Amsterdam -Balik Papar 6 pass. Dondrahead; Bottl 6 vn Djakarta nr Pladju, Sloterdljk New York-Java pass. 6 Deadalus rif; Tabinta 7 te Djakarta vn Surabaja; Tarakan Djakarta-A'dam 8 te Suez; Willem Ruys Djakarta-Rotterdam 6 vn Singapore nr Belawan

op 'p/utm&mdaQ

Natuurlijk kan men zulk een complex, zo'n brok architectuur, bestaande uit de gezongen tekst der Passie-muziek naar het Evangelie van Matthaus, uit al die recitatieven en aria's, koralen en koren niet onderbrengen in een zó versleten, afgeleefd en zielloos woord als „uitvoering". Dit werk, deze glorieuze prestatie van Bach, heeft met zoiets profaans als 'n „uitvoering" in wezen niets van doen. Omdat deze zang en deze muziek niet gezongen en gespeeld worden, maar beleden. En omdat zij die op Palmzondag naar het Concertgebouw gaan, alleen dan ingang tot dit alles kunnen erlangen, als ze niet luisteren, of alleen maar passief ondergaan, maar ze het méé-belijden. Dat wil zeggen: mee-lijden. Ik geloof, dat dit de kern is, waar het bij de Matthaus Passion om gaat. Om belijden óp het podium en om mee-belijden vóór het podium.

Maandag, na Palmzondag, las ik de eerste krantenverslagen om na te gaan wat de muziek-recensenten alzo over deze Passie-muziek te schrijven hadden. Men bleek het zeer schoon gevonden te hebben en zeer ontroerend. Ze werden geroemd, het Toonkunstkoor, net strijkorkest van het Cor. oertgebouw, de solisten. Maar er was een recensent, die vond dat men eigenlijk Peter Pears, de Engelse tenor die de teksten van de Evangelist zingend zegt, wel kan missen, omdat Bogtman en HSfliger dat even best kunnen. En er was een recensent, die vond, dat de opvatting van Van Beinurn eigenlijk niet helemaal klopte met de ware opvatting (welke is dat toch eigenlijk ?) Wie heeft Bach ooit zien dirigeren ? En er was 'n recensent, die vond dat Ravelli nu toch maar eens eindelijk de consequentie moet trekken uit zijn niet al te succesvol optreden. En zo zou men nog vele recensenten aan het woord kunnen laten, die het allen zeer schoon en zeer indrukwekkend hebben gevonden, maar die toch op onderdelen hun critiek hebben. Zender kunst geen kritiek. En er

zal wel nooit een „uitvoering" van de Matthius Passion zijn geweest, denk ik, die niet aan kritiek onderhevig was. Maar ik beklaag de mensen, deze recensenten, die gedoemd zfln op Palmzondag in het Concertgebouw te zitten, met de partituur op de knie, de vulpen in hun hand en de seismografen der kritiek ln hun hart. Want dat alles in goed en juist en nuttig bij: een concert. Bij: een uitvoering Bij: eer opvoering. Dat alles is tragisch bij deze Passie-muziek. En ik was dankbaar, die Zondagmorgen, om daar alleen maar te mogen zitten, op de vier en twintigste rij, op dat ene fauteuiltje, zónder poltood en zonder een op kritiek gescherpt oor. Ik behoefde daai- alleen maar te zitten en te ondergaan. Onder te dompelen in het glasneldere water van de zee, die ,Matthè.us Passion" heet, om me daarna te laten meevoeren naar een wereld die mijlenver af ligt van de wereld der mensen en de wereld der dingen van de dag. Die Palmzondag zaten daar enige duizenden bijeen, allen gekomen om het jaarlijkse hoogtepunt van muzikaal en instrumentaal Amsterdams beleven te mogen belijden. Ik kan me bezwaarlijk een zuiverder, nobeler, puurder sfeer voorstellen dan daar ln ie grote, wtjdse, ruime zaal. Met op et podium dia «oo r*M vttl-étakM

van zangers en zangeressen, solisten en musici. Die gezamenlijk 's werelds grootste, en tegelijk bitterste, tragedie gaan vertellen, .het treurspel van die eenzame, verlaten man, die een poging deed een armzalige, verscheurde, vertrapte wereld te redden en door diezelfde wereld werd vermoord. Buiteu de muren ligt Amsterdam, met en boven een stormachtige hemel, waarin de lente en de winter strijden om de overmacht. Zon en schaduw, hemelblauw en wolkrotsblokken. Vier uren lang zit men te luisteren, te ondergaan, te belijden en vier uur lang ziet men, vaak onbewust, helle lichtflitsen uit de hemel door de kleine ruiten van het gebouw vallen, een tiende deel van een seconde dolend in en tussen al dat ondere doffe, gele, bruinachtige licht in het gebouw. Licht en donker in de muziek van Bach op dat podium, licht en donker daarbuiten, in do wereld. En dan gebeurt er iets heel wonderlijks. Er vindt iets plaats, dat treffend van symboliek is. Want als in dat laatste en vierde uur ten slotte Van Beinum voor de laatste maal heei die menigte van zangers en zangeressen, solisten en muzikanten, aanvoert tot dat ene, laatste, allerlaatste slotkoor, misschien niet het schoonste, maar zeker het allerindrukwekkendste deel van de Matth&us Passion, en ais men zich maar klein en timide en nogal rampzalig voelt, daar in zo'n fauteuil tussen al die duizenden, omdat men weet, dat dit het onherroepelijk einde wordt en dat men straks weer zal staan, op straat, van aangezicht tot aangezicht met al wat grauw en grijs, druk en profaan, overtollig en overbodig, goedkoop en naargeestig, moedeloos en kleurloos is, dan vergrauwt al het licht daarbuiten schijnend door die smalle vensters van het gebouw, en dreunt een zeer nabije donderslag over de hoofden van die duizenden heen. Het was alsof die donderslag een door de hemel en de hemelbewoners gezonden onderstreping was van al dat goede, nobele, verhevene en zinvolle, wat daar op Palmzondagmiddag was beleden. Een goddelijk uitroepteken, Gods paukenslag, neerkomend op de wolken. « * * Ik weet niet of de honderdduizenden in Nederland, die die middag luisterden voor hun luidsprekers, die langzaam wegstervende, uitdijende donderslag hebben gehoord. Ik geloor het niet, want er luisterden die middag te velen naar die uitzending en het was toch al moeilijk om zoveei aethertrillingen te distribueren over zoveel antennes en zoveel ontvangtoestellen. Maar dia men het gehoord

heeft mete men, dat dit het hoogstt en meest glorieuze moment is geweest van de Matthaus Passion anno 1950. En verder behoeft er weinig aan te worden toegevoegd. Alleen nog dit misschien: dat JVincent haar recitatieven en aria's gezongen heeft op haast onaards zuivere manier en dat opnieuw, misschien voor de 1000ste maal bewezen werd, die middag, dat wij in haar onze grootste toonkunstenares bezitten sinds de dag, dat Aaltje Noorderwier het podium in de Van Baerlestraat voorgoed vaarwel zegde. Dit was beleden kunst van het edelste karaat en van de allerspiritueelste Inspiratie. En wat voor Jo Vincent gold, dat geldt voor Bogtman en het geldt voor Peter Pears. Het zal opnieuw gelden op Palmzondag 1951 En, laat ons dat hopen en bidden: voor nog een reeks van jaren daarna. ANTHONY VAN KAMPEN

Eén wijziging in Ned. Elftal Steenbergen vervangt Lakenberg op de binnenplaats Voor de wedstrijd op Zondag 16 April tegen België te Antwerpen is het Nederlands Elftal als volgt samengesteld: doel: Kraak (Stormvogels); achter: Potharst (Ajax) en v-d. Sluis (BW); midden: v.d. Hoeven (Ajax), Terlouw (Sparta) en Stoffelen (Ajax); voor: Schrumpf (SVV), Steenbergen (Feyenoord), Roosenburg (Sneek), Rijvers (NAC) en Clavan (ADO). Reserves: Saris (BW), Huybregts (BW), v.d. Hart (Ajax) en Lakenberg (Blauw Wit). Er is dus één verandering aangebracht in de ploeg, die 22 Febr. j.1. te New Castle tegen Engeland B uitkwam: Lakenberg is als rechtsbinnen vervangen door Steenbergen van Feyenoord. De Blauw Witter gaat thans mee als reserve.

Zes Heerenveners in Noordelijk elftal Jan Lenstra spil, Mollo de Jong half. Voor de wedstrijd, die Zaterdag 15 April a.s. op het NAC-terrein in Breda gespeeld wordt tegen Zuid, is het Noordelijk elftal als volgt samengesteld: doel: Bijlenga (Frisia). achter: Kammeijer (GVAV) et! Meines (Frisia). midden de Jong (Heerenveen), J. Lenstra (Heerenveen) en Appel (Be Quiek). voor: Molenaar (Heerenveen), Pais (GVAV), Brandsma (Heerenveen), A. Lenstra (Heerenveen) en Hofma (Heerenveen). reserves: Byi (GVAV), Thomassen (Aehilles) en Jonkman (Heerenveen). Gezien de vele problemen en moeilijkheden, waarvoor de Noordelijke T. C. zich nog steeds gesteld ziet, was het te verwachten, dat er ook ditmaal bij de samenstelling van het districtsteam wel weer enige noodsprongen gemaakt zouden moeten worden. Die zijn inderdaad niet uitgebleven, maar men heeft het zelfs nog bonter gemaakt dan wij hadden voorzien. Dat het zo half en half een Heerenveen-ploeg is geworden, stond na het bekend worden van de selectiegroep wel reeds vast en op zichzeli zal dat ook niemand verwonderen, daar de Friezen nu eenmaal toonaangevend zijn in Ons district. Maar dat men die Herenveners maar een beetje door elkaar geklutst heeft, d.w.z. enkele van hen op geheel andere plaatsen opgesteld heeft dan zij normaal in hun eigen club spelen, vyekt toch grote bevreemding. Met name hèt feit, dat men de belangrijke spilplaats toevertrouwd heeft aan Jan Lenstr% notabene een geboren en getogen nchtei hoedespeler, kunnen wij niet verklaren. Vooral niet, omdat men aanvankelijk in de selectiegroep twee zuivere „spillen", nl. de aanvallende Mollo de Jong en de stopper Thomassen had opgenomen. De eerste is nu maar naar een halfplaats gedirigeerd, terwijl de Achilles-man aan de lijn mag staan. Verder heeft men dan nog een uitstekende middenlinie-speler, nl Kammeijer tot back gebombardeerd, zodat het al met al maar een vreemde mengeling is geworden. Slechts de voorhoede kan in haar geheel wel voldoening en vertrouwen schenken. Tenslotte vragen wij ons in gemoede af, welk systeem deze ploeg zal spelen, nl. met aanvallende spil, waarbij de zes Heerenveners zich het lekkerst voelen of met een stopper, wat de rest het beste zal liggen. Vermelden wij tenslotte nog, 'dat elftal en reserves Zaterdags een tour langs de bollenvelden maken en des Zondags de wedstrijd België—Nederland in Antwerpen zullen bijwonen. Opstelling Zuid Inmiddels is ook de Zuidelijke ploeg samengesteld. Deze ziet er als volgt uit: doel: Steiger (PSV) achter: Bakers (PSV) en van Bun (MVV) midden: Remmers (BW), Krijgh (BW) en Lusserrborg (NAC) voor: v. Overbeek (BW), Weenink (Brabantia), Franssen (PSV), v. Ravensteijn (MVV) en Carlier (VVV). Reserves: Kools (NAC), Stroucken (Sportcl. Emma), Lamers (Bleyerheide), Rombout (Noad) en Kraft (Standaard). Drie Drenthen in Noordelijke B-ploeg Ra, ra, wie is de reserve Snijders? 15 April speelt een Noordelijk B elftal te Meppel tegen het Noordelijk

jeugd-teara. De B-ploeg verschijnt in deze formatie: doel: Rademakér (Muntendam), achter: Vogelzang (AchUies) en Biist (GVAV). midden: de Groot (Leeuwarden), Benninga (GVAV) en Idenia (Sneek). voor: Lanting (Velo), Santema (Frisia), Jacobs (Zwartemeer), v. d Ley (Leeuwarden) en Oosten (Alcides. reserves: de Jonge (Aehilles). Snijders (Aehilles), Popken (Aehilles) en v d. Werf (Zwartemeer). Hoewel wij op de samenstelling van dit team geen commentaar willen leveren, willen wij toch even verbazing uitspreken over het feit, dat we bij de reserevs de naam van de Achilliaan Snijders aantreffen. Het Kan welhaast niet anders of men heeft hier de oud-eerste elftal speler „Sjilppie"' Snijders op het oog, die echter het gehele seizoen nog niet weer gespeeld heeft Een rare geschiedenis. HANDBAL Hygiëa gaat oefenen Tn de Noordelijke handbalwereld staat het. competitierad gedurende de Paasdagen stil. Hygiéa, dat nog één wedstrijd voor de boeg heeft, nl. tegen HCG, benut de 2de Paasdag met het spelen van een frlendly-garae tegen Vlugheid en Kracht (Groningen». Deze laatste ploeg komt uit in de hoofdklasse en is dus een waardige .sparringpartner". De ontmoeting vindt plaats 2de Paasdag des morgens op het Hockeyterrein. MOTORSPORT Drie Eysink-rijders in Spaanse motorraces Na heel wat deviezenmoeilijkheden, staat het thans vast, dat drie Nederlandse motorrenners door de KNMV uitgezonden kunnen worden

naar Spanje. Eerste Paasdag vertrekken Dick Renooy, Tony Heineman en A. van Zutphen naar Barcelona, om er te starten in de 125 cc klasse van de wegraces, die 16 April op een circuit van ongeveer 4 km gehouden worden. Niet officieel is medegedeeld, dat de Italianen in deze races verstek laten gaan en dus zullen er dan geen Mondials of MV's rijden. Dat bete kent, dat de kansen op een overwinning voor de Hollanders zeer stijgen, aangezien de Eysinks het wel kunnen opnemen tegen de Spaanse Montesa's. WIELRENNEN. — Het Belgische koppel Naeye—Adriaenssens heeft de Münchense Zesdaagse gewonnen voor de Australiërs Strom—Arnold. — In een serie sprintwedstrijden heeft Arie van Vliet op de baan van Herrie Hill de wereldkampioen profs Reg Harris, die op deze baan kwasi onoverwinnelijk is met 9y 2 —7y 2 pnt. verslagen.

Tijdens een rede, die de voorzitter van de Partij van de Arbeid, Donderdagavond in het Eigen Gebouw voor de leden van de afdeling Assen hield, heeft hij nog eens nadrukkelijk gewezen op het belang van planmatigheid, zowel in onze binnenlandse politiek als in het grotere geheel van de Europese samenwerking. Dat hij dit deed, vond vooral zijn oorzaak hierin, dat er z.i. momenteel allerwegen weer 'n streven merkbaar wordt, dat er op gericht is, de overheidsinvloed zo gering mogelijk te maken, omdat er bij een aantal groepen in Europa een verzwakt planbesef valt waar te nemen.

Egoisme Wat speciaal de socialistische groepen betreft, wees de heer Vorrink erop, dat zij in vele landen bij de wederopbouw dikwijls .een grote, soms zelfs beslissende rol hebben gespeeld. Het tragische is echter, dat we er bi) net zoeken naar een werkelijk evenwicht in Europa met nationaal herstel alleen niet komen. Wel leeft in socialistische kringen altijd sterk di internationale gedachte, maar nu we trachten zot verwezen!ijking hiervan te geraken, stuiten we op allerlei vormen van nationaal egoïsme. Wilien we de eisen van onze tijd vervullen dan moeten er wederzijds offers • gebracht worden, aldus spr. en doen we dat r.iet, dan gaan we onherroepelijk samen ten gronde. Eén van die voornaamste eisen be staat volgens spr. uit het nemen van ordeningsmaatregelen, waarvan ook Amerika — dikwijls genoemd het land van de „free enterprise" — reeds lang overtuigd is, getuige het feit, dat men daar maar steeds meer aandringt op méér samenwerking tussen de Europese landen, op meer nlanmatigheid dus. Middengroepen winnen Hieraan vast zitten allerlei aspecten. zo vervolgde de heer Vorrink en

vooral wees nij hierbij op de positie van de zgn. middengroepen, die men voor net socialisme zal moeten zien te winnen. Wel hebben wij de sociale belangen van die groepen gezien, ♦naar in de practijk hebben we ze toch dikwijls verwaarloosd, in welk verband hij even het voorbeeld Engeland aanhaalde, waar z.i. Cripps de touwtjes wel iets te strak aangehaald had. Niet, dat hij de maatregelen van deze Minister van Financiën op zichzelf wilde afkeuren, maar voorwaarde is, dat ze gedragen moeten worden door de overtuiging van het gehele volk. Daarom, aldus spr. moeten wij de functie van die middengroepen dieper bestuderen en trachten, hen te betrekken in een constructieve samenwerking. Punt 1 was voor ons en is nog de brede arbeidersmassa, maar toch dienen we punt 2 niet te vergeten, nl. dat het niet alleen een arbeiderszaak, maar een volkszaak is. Wat de algemene internationale toestand betreft, wees de heer Vorrink o.a. op de tegenstelling Engeland—Frankrijk en op de grote dreiging, 31e uitsluitend van Rusland komt. Tegen dia dreiging is verweer noodsa.cf lijk en wel op twee vlakken, aldua besloot spr., nl. sociaal-economisch en als aanvulling daarop militaire versterking.

Pasen is in aantocht! En wie Pasen zegt, denkt aan eieren. Niet . ; o heerlijkheden van de bankc bak ■er, maar doodgewone kippeneieren, .tonder hen geen Paastaxc» vn ze te, ten hun verschijning extra luister bü door een kleurige feesthoed, waar .oor wil L hier enige ideetjes tonen. Hoe vindt U zo'n modelletje van groen vilt, elk van de drie vakjes versierd met een witte narcis met geel, rood of oranje hart? Of voelt U meer voor het blauwe exemplaar dat met gele primula-bloempjes bezaaid is? U kunt er ook dat eigenwijze kuiken op mak"n c -r' »■-pig haasje, dat met trots zijn witte .achterlichtje" laat zien. (b.v. een vvolballetje of kraal). Beide zijn gp vare grootte getekend evenals het lia•enkopje bovenaan. Elke eierwarmer bestaat uit drie i'akjes van 6 cm. breed en 7 cm. hoog ,'olgent de afgebeelde vorm, waar U le uit vilt geknipte motiefjes met een •mkel steekje of wat lijm op bevestigt. Met gekleurde wol naaien we de

partjes met festonsteken aan elkaar en garneren de top met 'n omgehaakt ringetje of een strikje. Of U verbindt ze met een koordje, dat van boven 'n 'asje vormt. In plaats van vilt kunt U ook andere •tof gebruiken en er de motiefjes op 1 .duren of met kleine festonsteekjes opnaaien. Daarna voert U dan elk vakje met flanel voor U ze aan elkaar zet. Het succes van U v Paastafel is verzekerd met zulke fleurige biermutsjes!

Lijdensdagen, lijdensweken. — Zijn ze niet voor óns doorstaan? Blijven wij niet in gebreke? Dénken wij er wel eens aan Hoe Hü door Zijn liefdedaden Voor ons Heil en leven streed; Dat wij daag'lijks Hem verraden Evenals ook Judas deed? Zien wij niet hem voorwaarts schrijden Op dien lijdensweg alléén? Gingen niet Zijn moede schreden Naar den Hof Gethsémane Waar Hij dreigde te bezwijken Onder al te groot verdriet? — ..Laat dien beker van mij wijken", Bad Hij. „doch Uw wil geschied'." O, laat toch ons stil gedenken Jezus strijden, Jezus leed. Hij wou héél Zijn léven schenken Niemand die voor Hém iets deed. — Toen Hij lief aan 't kruis Zijn leven Was Zijn laatste inn'ge wens „Vader, — wil het hun vergeven" — Ja — dit vroeg Hij voor den mens. Westerbork B. Bloemendaal—Elzinga

(Advertentie)

WITTER MET BON VOOR' 6O AL/ VOETBAL . FOTO ^4 ; Advertentie)