Twentsch dagblad Tubantia en Enschedesche courant en Vrije Twentsche courant

(Van een bijzorideren correspondent). Reeds vroeger hebben we aandacht gevraagd voor de steeds meer en meer voortschrijdende ontwikkeling van Argentinië. Thans willen wij een en ander mededelen over de huidige handelsbetrekkingen tussen Nederland en Argentinië, die in het bijzonder voor Nederland van het allergrootste belang zijn.

De thans In Zuid-Afrika vertoevende directeur van de N.V. Machinefabriek en Scheepswerf Piet Smit Jt\, gevestigd te Rotterdam, Ir. F. W. H. van Beuningen, toonde zich over de ontwikkeling der Nederlands-Argentijnse handelsbetrekkingen zeer verheugd. Van de Argentijnse regering heeft de door hem bestuurde maatschappij de opdracht ontvangen vier tankschepen te bouwen, ieder met 'n inhoud van 13.500 ton. Met de bouw zal men reeds deze maand beginnen. Deze opdracht houdt verband met het pas gesloten handelsverdrag tussen Nederland en Argentinië, krachtens welk verdrag deze beide landen zijn overeen gekomen elkaar een .roterend crediet te openen, tot een totale waarde van 110 millioen Argen tijnse Pesos, dus van ongeveer 70 millioen Nederlandse guldens. Het ligt tevens in de bedoeling van de Argentijnse regering in Nederland ook nog tankschepen te laten bouwen van een zeer bijzonder en geheel nieuw type. Het merkwaardige van deze schepen is, dat er aan boord accomodatie zal zijn voor het vervoeren van een beperkt aantal passagiers, waartoe vroeger op tankschepen nimmer de gelegenheid bestond. Nog nooit zijn er schepen van een dergelijk type gebouwd Wij tekenen hierbij aan, dat deze tankschepen, die zeer weinig moeilijkheden hebben met laden en lossen, veel sneller heen en weer kunnen varen tussen haven van vertrek -r haven van aankomst, vice versa, dan schepen, die een gestorte lading, of èen lading stukgoed, vervoeren. Immers, een zogenaamde „tanker" laat men eenvoudig met benzine, of met petroleum, vollopen, waarna de „tanker" bij ? inkomst eenvoudig machinaal wordt leeg gezogen. Lading en lossing nemen derhalve geen dagen in beslag, doch duren slechts een paar uren. Een tank is dus in hoge mate productief, wijl het niet dagenlang voor lading en lossing in de havens moet blijven liggen, doch vrijwel voortdurend in de vaart kan zijn Dc in- en uitvoer. Wat nu het tussen Nederland en Argentinië gesloten handelsverdrag aangaat, kan nog het volgende gemeld worden: Ieder jaar zal Nederland van Argentinië afnemen 150.000 ton broodgraan en 300.000 ton voedergraan. Aan schepen zal Nederland jaarlijks voor een waarde van 50 millioen gulden aan Argentinië leveren. Verder zal Argentinië, onder bepaalde voorwaarden, faciliteiten aan Nederland verlenen, wat betreft de invoer uit Nederland in Argentinië van metaal, teer, electro-technische, chemische, keramische en agrarische producten, benevens textiel. Daartegenover zal Nederland, eveneens onder .zekere voorwaarden, faciliteiten aan Argentinië geven, aangaande de invoer uit Argentinië in Nederland van speciale Argentijnse producten, waarvoor het uitvoerland, wederom onder bepaalde voorwaarden, faciliteiten bij de uitvoer zal verlenen. Er is evenwel geen sprake van een verplichting tot afname der'speciaal Nederlandse producten door Argentinië, of de speciaal Argentijn. ?voortbrengselen door Nederland. In het jaar 1947 voerde Argentinie naar Nederland uit voor een waarde van iets meer dan 170 millioen gulden. terwijl de uitvoer van Nederland naar Argentinië slechts bedroes even meer dan 20 millioen eulden. De pas gesloten handelsovereenkomst biedt

de mogelijkheid de Argentijnse Invoer in Nederland op te voeren met 280 millioen gulden tot een totaal van 450 millioen gulden De Nederlandse uitvoer naar Argentinië is voor 1948 voorlopig geraamd op rond 160 millioen gulden. In deze Nederlandse uitvoer naar Argentinië is begrepen de douw voor Argentijnse rekening in Nederland van drie schepen voor emigranten naar Argentinië en van vier tankschepen, die gezamenlijk een bouwwaarde vertegenwoordigen van rond 100 millioen gulden. Deze zeven schepen, die samen een tonnage zullen hebben van ongeveer 100.000 ton, zuilen door de werven in ongeveer vijf jaar zijn gebouwd en afgeleverd. In de handelsovereenkomst staan verder nog verschillende bepalingen, aangaande de bescherming van scheepvaartlijnen, luchtverbindingen, verzekeringen en emigratie van Nederlanders naar Argentinië, waar deze werk zullen kunnen vinden in de landbouw en veeteelt op 't uitgestrekte Argentijnse platteland waarvan men zich in Nederland moeilijk een juiste voorstelling kan maken. Het monetair accoord. Belangrijk is vooral het- monetair accoord tussen Nederland en Argentinië. waaraan een afzonderlijk hoofdstuk in het nieuwe handelsverdrag is gewijd. De vereffening van het Nederlands Argentijnse handelsverkeer geschiedt vportaan over twee rekeningen, luidende in Nederlandse guldens, die door de Bank te Amsterdam, ten name van de „Banco Central Argentina" te Buenos Aires, zijn geopend. Deze beide rekeningen komen m dë boeken van de Ned. Bank voor als: „rekening A" en als: „rekening. B". Voor rekening A is een credietmarge geopend voor de tegenwaarde in Nederlandse Guldens van 110 millioen Argentijnse Pesos, dat is ongeveer 70 millioen Nederlandse Guldens. Voor rekening B is een credietmarge geopend voor de tegenwaarde in Nederlandse Guldens van 125 millioen Argentijnse Pesos. dat is ongeveer 85 millioen Nederlandse Guldens. De gewone handel tussen Nederland en Argentinië zal over rekening A loDen. De rekening B is uitsluitend bestemd voor de financiering van de in Nederland voor Argentijnse rekening te bouwen zeven zeeschepen. Daar de Nederlandse handelsbalans met Argentinië passief is, Nederland, in andere woorden gezegd, meer uit Argentinië invoert dan naar Argentinië uitvoert, verwacht men. dat deze nieuwe betalingsovereenkotnsten tussen Nederland en Argentinië, welke voorlopig voor een lermiin van vijf jaar gelden, in zeker mate verlichtend op de Nederlandse betalingsbalans aan Argentinië zal werken. Met het vorenstaande vermenen we het grote belang voor Nederland van di' nieuwe Nederlands—Argentijnse handelsverdrag voldoende te hebben 'aten ui'komenl

(Van onze correspondent te Parijs.) IJET KONINKRIJK MONACO ziet zich voor een historisch probleem gesteld: tengevolge van de crisis wankelt namelijk het Casino van Monte Carlo op de afgrond van het bankroet en omdat deze wereldvermaarde speelbank van ouds alle kosten van onderhoud voor de Prins, de ministers, het legeritje» en de Administratie dekt, is een faillissement van de speelzaal wel met ondergang van de staat (en de monarchie) gelijk te stellen. De Prins hootft echter de staat (en zijn dynastie) nog te kunnen redden door de bijstand te aanvaarden van enige Amerikanen, die hem de helEende hand (gevUld met dollars) ebben toegestoken. Niettemin baart een en ander momenteel nog enige constitutionele zorgen en moeilijkheden. Mocht de zaak niettemin beklonken worden, dan zal van staatswege aan de onderdanen van de Prins — die allen in dienst staan van het Casino en nog nooit belasting hebben betaald — even als vóór 1936, weer gratis water, gas en electriciteit geleverd kunnen worden. Er is ook nog sprake van. dat Monaco vollediger souvereiniteit ten opzichte van Frankrijk wil eiSen en echte grenzen zal instellen, mogelijk met douanerechten die dan nog even moeten worden bepaald. Of de regering van Monaco eveneens overweegt als autonome achttiende staat deel te nemen aan de uitvoering van het plan Marshall is in Parijs nog niet bekend. In het licht der overige plannen, zou zulk een voornemen echter nauwelijks verwondering mogen baren....

(Van onze correspondent te Parijs). De vroegere minister van Financiën, René Pleven, neeft een rede gehouden, die nogal wat opschudding in Frankrijk veroorzaakt heeft. Pleven stelde n.1. voor, de kloof tussen de Gaulle en de Derde Macht te overbruggen en vervolgens een regering samen te stellen, die, zoals hij het uitdrukte, alle democraten zou omvatten, wier gedachten uitsluitend op set welzijn van Frankrijk waren gericht. ■

Zoals men weet, bezit het kabinet Schuman in het parlement thans slechts een zèèr geringe en wisselvallige meerderheid, terwijl zijn aanhang buiten de Kamer zonder twijfel slechts een minderheid des volks vertegenwoordigt. Frankrijk doorloopt momenteel een periode, welke men óók voor Europa beslissend mag noemen. In beginsel zou het derhalve toe te juichen zijn, wa,nneer de wankele basis, waarop de tegenwoordige regering' is gegrondvest, aanmerkelijk verbreed zou kunnen worden. De vraag is slechts: is zo'n verbreding praktisch mogelijk? De meningen zijn op dit punt zeer verdeeld. Er bestaan, zo zegt men hier en daai te veel duistere punten t.a v. de ware bedoelingen van de Gaulle. die geen omlijnd programma bezit, doch alleen .objectieven" Onder die omstandigheden heet de premier dan ook vastgesteld dat — ofschoon het wenselijk mag heten meer paarden te spannen voor de regeringskoets, men er niettemin eerst zeker van moet wezen, dat zij allen dezelfde richting in willen slaan In diplomatieke termen worden in dit beeld dus de democratische inzichten van de generaal in twijfel getrokken. De aanhang van de R.P.F., die dan nog i mmer wassende is, wordt dan ook in regeringskringen voornamelijk als een crisisverschijnsel getaxeerd. Wanneer de prijzen zijn gestabiliseerd, meent rpen daar, en de armoede succesvoller is bestreden, dan zullen automatisch de duizenden verdwaalde schapen, die 'n toevlucht vonden bij de Gaulle, weer terugkeren tot de politieke partijen waartoe ze eens behoorden. De leiders van de R.P.F. koesteren een andere mening: wat de gevaren ook mogen wezen voor een gezonde functionering van de democratie, de attracties der politieke partijen in hun tegenwoordige "edaante, wegen —-aldus is hun oordeel — niet op tegen het prestige en de populariteit van Charles de Gaulle die ook in een welvarend Frankrijk door het volk altijd als een symbool van nationale eenheid zal worden geeerd.

Regcringsnederlaag bij komende verkiezingen. Men ziet waar de moeilijkheden liggen en men ziet ook, hoe ze, voornamelijk uit 'n verschil van waardering voor feiten, die door ieder geconstateerd kunnen worden, zijn ontstaan. Die moeilijkheden worden daarenboven nog aanmerkelijk verhoogd door enkele praktische eisen, die de Gaulle gemeend heeft te moeten stellen: in de eerste plaats nieuwe verkiezingen en ontbinding der bestaande Kamers, welks grondwettelijkheid hij weliswaar niet kan betwisten, doch die — en daarin heeft hij weer gelijk — de politieke krrchtsverhoudingen in het land niet meer weerspiegelen. • Dit jaar zal nog 'n deel der Volksvertegen woordigine' opnieuw gekozen moeten worden. Met het voorbeeld voor osren der Gaullistische overwinningen in Algerië kunnen de regeringspartijen met recht de resultaten dier „verkiezingen vrezen, tender de huidige verhoudingen mogen ze inderdaad op een meerderheid beslist niet rekenen. In dit licht dient men de herhaalde pogingen te beschouwen van de koppige Bre ton René Pleven, die de Regering voorhoudt, dat het uur der beslissing voor haar geslagen heeft. Mogelijk is zijn inzicht juist. G: zien echter, enerzijds de stugge intransigentie van de generaal, en anderzijds de begrijpelijke officiele bezorgdheid voor de toekomst van de democratie, schijnt 't voorlopig moeilijk, zo niet onmogelijk een gebied te vinden, dat zich leent voor praktische samenwerking tussen R P F. er, Derde Macht. De teerling schijnt tussen hen reeds geruime tijd geworpen

DE OPHEFFING VAN DE DISTRIBUTIE van kinderschoenen in Engeland bracht grote drukte in de schoenzaken, waar talrijke moeders vergezeld van haar kinderen, inkopen deden.

'Van onze correspondent te Londen) Naarmate de politiek*- ontwikkeling in Europa zich langs steeds duidelijker lijnen voltrekt gaat ook de zeer verdraagzame Labourpartij de teugels . strakker houden. De Labourfractie in het Lagerhuis heeft in het jongste verleden herhaaldelijk last gehad van wat met een overdreven term „rebellen" genoemd werd. Zij verzetten zich in den beginne tegen Bevihs buitenlandse politiek, omdat deze te eenzijdig op Amerika was afgestemd. De mee'sten hunner zijn inmiddels door de feiten overtuigd, dat een door hen bepleit nauwer samengaan met de Russen op het ogenblik onmogelijk is. De meerderheid der opstandelingen was bovendien loyaal tegenover de eigen partij. Er zijn echter enkelen die het al te bar maken. Hoewel zij als Labourcandidate.i gekozen worden, zijn zij moeilijk van de communisten te onderscheiden. De laatste tijd nam hun optreden de vorm van een georganiseerde oppositie aan. Het telegram van adhaesie aan de afvallige Italiaanse socialistenleider Nenni was de druppel,, die de emmer deed overlopen. Het Duitse Eenheidscongres was al eerder telegrafisch toegejuicht De partij, welke, hoewel tot dusver met weinig succes, de leiding op zich heeft genomen om de socialistische bewegingen in Europa tegen communistische impalmina te verdedigen, achtte deze actie een onduldbare sabotage. De 41-jarige advocaat Platt-MilLs die uit Nieuw Zeeland komt — hij was sportsman, vlieger en vrijwillig mijnwerker — is thans als voorbeeld uit de partij gezet, omdat hij het was, die de kat de bel aanbond. De verzending van het beruchte telegram was nogal klungelig gegaan zodat vijftien d,er z.g. ondertekenaars vrijuit gingen. De overirre 21 zondaars hebben nu een week de tijd om te beloven, dat ze het nooit meer zuller doen. Weigeren

ze dat, dan is het niet denkbeeldig, . dal deze interne oppositie zich poogt te consolideren als een afzonderlijke links-socialistische groepering. De partijleiding probeert zich zoveel mogelijk van links te distanciëren. ook omdat de partij zich hoe langer hoe meer tol de middengroep richt. De onrust in de partij is vooral toe te schrijven aan het vaak ontbreken van een duidelijke richting Het is in de praktijk allerminst eenvoudig een middenkoers te volgen zonder tot verwarring aanleiding te geven. In het geval met de Italiaanse socialisten was de Lagerhuisfractie er nooit van in kennis gesteld dat men met Nenni had gebroken. Een maand tevoren was hij nog uitgenodigd om aan de internationale conferentie in Selsdon deel te nemen! De afwijzende houding van hei, partijbestuur jegens het Haagse Congres voor een verenigd Europa, blijft eveneens zonderling. De veertig Labourleden, die er heen gaan. worden echter niet als ketters beschouwd omdat ze de partij niet officieel vertegenwoordigen en haar daardoor niet "kunnen blameren. De socialisten zouden zichzelf zeer overschatten, wanneer zij menen, dat zij op *eigen houtje een verenigd Europa kunnen tot stand brengen. De enige verklaring voor Labours negatieve standpunt, dat de party ook op de Parijse bijeenkomst trachtte te doen zegevieren, is, dat Churchill nu eenmaal in de binnenlandse politiek bij de socialisten niets goed meer kan doen en dat hij dus ook op ander terrein als een boeman moet worden beschouwd Dit alles is verre van realistisch, nu Labours buitei^Jandse politiek, vooral na de uitwerping van Platt Mills, zich nauwelijks onderscheidt van die der gesmade Tories. Het probleem van een .derde macht" der socialistische oartijen met een geheel eigen poli tiek, tussen communisme en conser vatisme, is nog lang niet opgelost. Overigens heeft de Labourpartij de neiging om royementen met gemeng de gevoelens te beoordelen. Kort voor de oorlog werden drie vooraanstaande leden uit de partij gegooid wegens volksfrontneiffingen. Het waren . de tegenwoordige ministers Sir Stafford Cripps, Bevan én Strauss!

Bij de N.V. Amsterdamse Boek- en Courant Mij. te Amsterdam verscheen de vierde druk van het boek van Joris van den Bergh: „Temidden der kampioenen". Wie het meesterschap op de pen van dezen bekenden sportjournalist kent, zal het niet verwonderen dat zijn boek zulk een groot succes heeft. Want juist op wielergebied is Van den Bergh een expert, die op onnavolgbare wijze over zijn geliefde sport heeft geschreven. Ook .Temidden der kampioenen" is boeiend als de beste roman. Moeskops een onzer grootsten op de sprint is een der hoofdfiguren in dit boek en de schrijver vertelt er zo spannend van, dat mén het in één adem uitleest. „De Tijdstroom" te Lochem. die de laatste tijd zovele goede werken op schaakgebied uitgaf, komt met een korte verzameling schaakproblemen, getiteld: De logische school in het Schaakprobleem. door R. M. Kofman.' uit het Russisch vertaald door Mr. G. C. A. Oskam De journalist Leopold Schwarzschild, een der bekendste publicisten van deze tijd behandelt in „de wereld onder li.vpnose" (Uitg. N.V. Amsterdamse Boeken Courant Maatschappij) de geschiedenis tussen de beide wereldoorlogen een tijd waarin Duitsland zich opnieuw voor de wereldbeheersing gereed maakte, en dit kon doen o.a. omdat de Britten Frankrijks waarschuwingen in de wind sloegen. Schwarzschild schrijft een boeiende, gedocumenteerde geschiedenis. Hij beschikte over talrijke bronnen en met behulp van zijn schrijverstalent schiep hij een werk dat brede aandacht verdient. Bij A.W. Sythoffs Uitg. Maatschappij te Leiden verscheen Peter Howards boek Ideeën hebben benen, een boek dat inspireert, dat boeit en dat tot nadenken brengt. Het is populair geschreven en dat is waarschijnlijk de reden dat het door vele millioenen gelezen is. De schrijver tracht de mensen hoop te geven, hen gelukkiger te maken en hun de zin van het leven duidelijk te maken. De paarden van Holst, door Gerard van Eckeren, bevende herziene druk, uitgave Ho!landia,'*Baarn. Dat dit voortreffelijke boek zijn zevende druk beleeft, bewijst wel, dat het boekenminnend publiek een op idealistische grondslag gebaseerd^ roman weet te waarderen. Wü kunnen lezing en herlezing van „De paarden van Holst" ten zeerste aanbevelen. Van De Naamloze Vennootschap maandblad voor de ondernemingsvorm en het bedrijfswezen in Nederland en Ned Indie (Uitgave H. van der Marck's Uitgevers-Mij .N. V Roermond.) is een pensioennummer verschenen. Dr H Thierry schrijft over het vraagstuk der pensioenvoorziening in het particuliere bedrijf drs K. De Ringh over de sociale en de economische zijde van het pensioenvraagstuk. Van de verdere inhoud noemen we: Pensioen en pensioenfinancierihg door ir. J N Smit, de beleggingen der pensioenfondsen door mr. O. Kettlitz en Pensioenfondsen en pensioengerechtigde werknemer' in hun verhouding tot de fiscus, door H. J. Hofstra.

(Van een bijzondere medewerker). Jan Jansen is een der velen die 'zich onmiddellijk na de bevrijding spontaan bereid verklaarden om de nationale zaak te gaan verdedigen, waar ook ter wereld. Misschien heeft hij behoord tot degenen, die op Malakka ongeduldig zaten te wachten tot de poorten van Indonesië zich op een kier zouden openen. Of heeft het Brabantse stuifzand thssen zijn tanden voelen knersen, toen hij in het beruchte kamp van Mill z'n eerste Wild Woodbine opstak. Zijn ongekuiste Engels leerde hij op de parade-grounds van Maryhill in Glasgow of in Australië. Physiek voor zijn taak berekend en technisch behoorlijk uitgerust vertrok hij naar de tropen.

Deze Jan Jansen komt binnenkort terug: voorgoed. Zi • eenvoudige moeder weet meer van een maasbal af dan van de globe. Sinds laren beseft zii zuchténd. dat ze een eendekuiken heeft gekoesterd. hetwelk eigenwijs de ren van dorp en traditie in de steek liet om zijt heil te zoeken in vreemde werelden. Wat • aat er nu van Jan Jansen worden en wat heeft hii inmiddels bereikt? Hij heeft bereikt, dat Nederland op een deidieptepunten van zijn historie een kleine krijgsmacht in het veld kon brengen, die kwalitatief vergoedde wat haar aan kwantiteit ontbrak. Op zijn mouw draaat hij één, twee. misschien wel drie strepen. Vele malen riskeerde hij zijn hachje en is. hoe kan het anders, een beetje ruiger geworden en beslister in zijn optre den. Een man zonder veel zorg. die zich gewillig liet verrassen door soldatenmoeders en verre omes en tantes van verschillende coAité's. Misschien is Jan Jansen wel invalide ge worden in de dienst van zijn land. In de tropen heeft hij de verrekijker van het leven op de juiste manier leren hanteren. In geheimzinnige mane nachten waar elk geritsel zou kunnen duiden op de aanwezigheid van een sluipmoordenaar. Neem het exsoldaat Jansen dan zömeteen maar eens kwalijk, dat hij Holland even in de omgekeerde verrekijker ziet. Klein lawaaierig, met steden vol verschrikkelijk geluid en dorpen vol van iidel gezwets. Mogelijk was hij vroeger boerenknecht. Vergeef het hem wanneer hij met iets van geringschatting kijkt naar sprietige winterrogge od schrale akkers, na onder de moessons zoveel te hebben zien bloeien en vergaan. # Jan Jansen zal zich niet terstond kunnen schikken "n het Hollandse kleine leven van alle dag, in de tred molen van een vaste baan en in He tradities van zijn dorp. Bedenk dat. vóór hii terugkomt. Acclimatiseren is niet alleen zijn zaak — het is evenzeer de onze Daar zijn hem indertiid. toen hii hanepoten krabbelde onder een verbandacte. enige koeien met gouden horens beloofd. Jan Jansen door ervaring wijs geworden, heeft er achteraf om geglimlacht. Iedereen droeg de maarschalkstaf in zijn ransel! Och kom, bij het leren van de rangen heeft Jansen ontdekt, dat Nederland er helemaal geen maarschalken op nahoudt. Hii ïeeft zelfs begrepen, dat er in een leger over het algemeen meer soldaten plegen te zijn dan generaals, en genoegei) genomen met die ene streep — of met niets. „Maar kerel" is hem te verstaan gegeven, „als je demobiliseert zul <1e eens zien. hoe vorstelijk het dankbare vaderland jomy bed zal spreiden in de burgermaatschannii. Staatsbetrekkingen. leidende functies, zoek maar uit...." Nu zullen we die belofte moeten inlossen, natuurlijk overeenkomstig onze huidige mogelijkheden. Geen imaginaire koeien dit keer. maar feiten. Anders zal Jan Jansen ernstig kwaad worden en dan zit het Nederlandse bedrijfsleven met de brokken. Geduld en tact. dat zijn zeer schon t zaken. Soldaat Jan Jansen heeft immers een heleboel met zichzelf uit te vechten. Demobilisatie is nieLzo maar een kwestie van textielpunten en een nieuw gleufhoedje in plaats van een vechtpetje. Het is 'n geestelijk proces dat nie s te maken heeft met een geschrapt legernummer. Wij zullen hem niet moeten inhalen met fanfaregeschal. want zoiets kan buiten Oeteldonk alleen maar wantrouwen wekken. Men dient hem eenvoudig alle kansen te bieden in de maatschappij, welke hij tot dusverre in 's lands belana heeft verzuimd. In het kamp te Huis ter Heide zagen wij een boekje, dat men in Amerika de gedemobiliseerde G. I. ter hand stelt. Het heet .F ychologv for the returning serviceman" en het is slechts te betreuren, dat wij in Nederland een dergelijke schokbreker tussen soldaat en maatschappij missen. De zaak Jan Jansen staat er op het ogenblik niet ongunstig voor. Maar er zijn er nog duizenden overzee en ook die komen terug, over enkele jaren wanneer de arbeidsmarkt niet meer het lantal vacatures laat zien van vandaag. Dan mogen we noe eens even denken a-n el die reservisten en dienstplichtigen, die het demobilisatieapparaat bedienen. Zij zullen eerst uit hun uniformen stapnen wanneer het bedrijfsleven grotendeels verzadigd is. HET KLOPT PRAC'TÏG OP PAPIÏ5R. Technisch en administratief heeft Nederland zijn zaken op het ogenblik behoorlek in orde. In het ruime boskamp, het demobilisatiec.entrum. is alles berekend op ee». vlotte en prettige gang van zaken. Lang voordat Jan Jansen verschijnt met zijn kitbag — die we op den duur misschien beter ..goederenzak" zouden kunnen noemen omdat we tenslotte in Nederland wonen — kent men hem al van het kaartenregister. De kampstaf onder commando van lt.-kolonel Klomp stelt er een eer in om de man met alles van dienst te zijn. Zolang h' deel blijft uitmaken van de massa is dat het best. voor hem en voor de anderen. Zodra hij individu wordt stokt het raderwerk even en dat brengt vertraging teweeg. Zoiets kan voorkomen, wanneer de dokter afwijkingen constateert, of wanneer de fourier nog een appeltje met hem heeft te schillen, waarbij overigens heus niet wordt gekeken op een in de dessah verloren elmnetje. Trager verloopt de procedure bij de sociale dienst die nooit met nummers werkt, doch met mensen met specifieke moeilijkheden. Hetzelfde geldt vooral ook ten aanzien "van het onderdeel psychotechnische tests gevestigd in Ede Hier doet het vraagstuk van de beroepskeuze zich gelden, waarbij het zaak is de man nuchter en volkomen eerlijk voor te lichten. De een beschikt over een langere polsstok dan de ander Deze tobt over een meisje, dat ..het" heeft uitgemaakt, gene over een vrouw die zich heeft misdragen. Dc gemakkelijkste sevallen zijn zij, die precies weten wat zij willen

en naar hun vroeger beroep terug_ verlangen. Lastiger is het om een mijnwerker, die bij de L.S.K. de tropenwereld met adelaarsblik leerde overzien te bewegen opnieuw „Glück auf" te gaan wensen. De soldaat van ten technisch wapen bofte. Vooral de L .S .K. levert candiaaten voor het nijverheidsonderwijs, voor de M.T.S., een enkele maal voor Delft. Menigeen herinnert zich maar al te wel, hoe men in 1945 op sommige recruteringsbureaux kwistig is geweest met beloften van overheidsbetrekkingen. Maar Nederland is nog juist niet helemaal ambtenarenstaal en Nederland draagt bovendien, nu het industrialiseren moet, de straf voor vroegere verwaarlozing van het ambacht. Was niet het boordje, desnoods het groezelige, papieren boordje onder een vette kraag, verre superieur aan de overall? Helaas zo was het, en de kleine bediende stond in hoger aanzien dan de- geschoolde handwerksman. Het is de plicht een nationale plicht, van de sociale dienst van het M. v. O., dat hij ervoor zorgt, dat soldaten. mits ze een vak kiezen, dit terdege leren. En daarvoor is de tijd gunstig. De gewezen militair kan gratis de cursussen volgen op een Rijkswerkinrichting, de wachtgeldregeling helpt hem -over het dode punt heen. Bovendien leiden tal van grote bedrijven hun eigen personeel op. Hij kan vele kanten uit — vooral op papier klopt alles prachtig. Er zijn Intussen enkele contingenten gedemobiliseerd. Het centrum Huis ter Heide werkte goed en gewapend met enkele ervaringen kan net zelfs voortreffelijk functionneren. Hetzeil'de kan worden getuigd van het oestcentrum Ede, al zal dit altijd de sporen moeten dragen van de massaproductie. Maar op het gewichtigste punt schiet de organisatie nog ernstig tekort. Namelijk daar, waar de burgermaatschappij zich opent en de militaire wereld de man los laat: bij de sociale diensten van Oorlog, die gekoppeld zijn aan de gewestelijke arbeidsbureaux. Wat in het kamp theoretisch is geregeld moet nu practisch worden verwezenlijkt. Hier valt gewoonlijk de beroepskeuze hier wordt een cursus In uitzicht gesteld, hier moet men helpen bij huisvesting. bij gezinsmoeilijkheden. Kortom: dit belangrijkste, maar zwakst bezette onderdeel fungeert als het eigenlijke stootkussen tussen soldaat en burger. Er moet worden nagegaan, of de rnan inderdaad studeert en werken wil; of hii zijn wachtgeld niet ver Wert in ledigheid: of er soms conflicten rijzen, waarbij arbitrage noodzakelijk is. Enkele voorbeelden. Onder 't bureau Amsterdam ressorteren enige belangrijke randgemeenten. Beschikbaar zijn daar vier officieren — voor de honderden, die individuele hulp behoeven. Die officieren moeten zelf hun administratie bijhouden en hun briefjes typen. Bovendien beschikken zij niet over een eigen middel van vervoer. Gevolg: van het persoonlijke contact, van het Individuele advies, konit'niets tereflit. Vele stoottroepers uit de zuidelijke provinciën zijn weer thuis. In Limburg werd een arbeidsbureau zodanig overstelpt, dat de bezetting het niet meer aan kon. In Nijmegen belden gedemobiliseerde . O.V.W.-ers herhaaldelijk tevergeefs, want de sociale dienst kwam handen tekort.. En dat alles is nog slechts een voorproefje, vergeleken bij de te verwachten transporten. Nederland heeft nu iets gedaan — 'aat het geen halve maatregelen blijven. Opdat Jan Jansen, nog op de valreep van zijn militaire loopbaan met ioezeegineen verblijd, niet als een verbitterd man in de maatschappij behoeft terug te keren. Verzuimt men deze laatste en gewichtigste oosten van het leger goed te bezetten, dfui moet de laatste Klap als gemist worden beschouwd. Bij een generatie nog wel die heeft geleerd zich te laten gelden.

Een dronken automobilist, de 44jarige K. H. van \V„ die gisternacht zijn auto parkeerde voor de poort van een scheepvaartmaatschappij te Rotterdam, werd door een wachtsman verzocht de koplichten uit te doeii, daar dit eer gevaar voor het verkeer opleverde De automobilist beantwoordde dit verzoek met te dreigen den man te overrijden. De daad bij het woord voegend gaf hij vol gas. zodat de wachtsman moest rennen om het vege lijf te redden. Zigzaggend over rijweg voetstraat en verhoogd middenpad sette de automobilist de achtervolging in doch de wachtsman slaagde er in steeds achter lantaarns en bomen dekking te zoeken en de auto te ontkomen. Helaas maakte de woedende dronkaard een ander slachtoffer De 45jarige havenarbeider P. J. Kooy, die op het middenpad liep werd aangereden en moest met kneuzingen aan de borstkas en ontvellingen naar het Zuiderziekenhuis worden vervoerd. Intussen was de politie geattendeerd, die den dronken automobilist inrekende en de wagen in beslag nam.

De wereld-, Europese- en Olym pische kampioene kunstrijden Barbara Ann Scott, zal de auto, die zij verleden jaar onder het storten van tranen terug moest geven om haar amateurstatus niet in gevaar te brengen, toch ontvangen. Stanley Lewis. burgemeester van de stad Ottawa, verklaarde, dat de wagen haar vandaag op plechtige wijze r,ls cadeau van de staci zal worden overgedragen. Dit beteken' dus, dat zij binnenkort tot het pro fessionalisme zal overgaan.