Twentsch dagblad Tubantia en Enschedesche courant en Vrije Twentsche courant

DE ENSCHEDESE BOYS hebben gisteren tegen Quick weer bewezen, dat ze tot de sterkste ploegen in afd. III behoren. Niet alleen dat de 3—0 zege een duidelijke taal spreekt, de regelmaat waarmede de zege werd opgebouwd en het goed sluitende veldspel, stempelden het spel der groenhemden tot het beste mee, dat we in dit seizoen zagen.

Gewijzigde voorhoede Dit resultaat is o.i. mede te danken geweest aan de wijzigingen, welke de ploeg had ondergaan. Theo Albers speelde n.1. voor het eerst weer mee in de groene aanvalslinie, waar hij Terink verving en daardoor kreeg de aanval van de Boys o.i. meer stootkracht. Terink is een verdienstelijk voetballer met talent, maar o.i. te jong en physiek nog niet sterk genoeg voor het doorgaans forse comg etitie-voetbal, zodat het verstandig _j, hem nog een poosje te sparen. Rozeboom die rechtsbuiten speelde deed verdienstelijke dingen, doch was soms te langzaam. Albers Sr. verving de zieke Van Dijk uitstekend als half. De combinatie bij de Boys vlotte uitstekend, het hele team sloot en men was Quick in positiespel en tempo

verre de baas. Geen wonder, dat de Nijmegenaren in de eerste helft het hoofd kregen te bieden aan snelle Enschedese aanvallen, waarbij de afwerking voorlopig nog te wensen overliet. Quick stelde daartegenover wel aardig technisch spel, doch gevaarlijk werden de Nijmegenaren slechts zelden. Han Engelsman, die de Nijmeegse aanval leidde gaf enkele malen de bal fraai door. doch zijn medespelers wisten er meestal tegen de hechte Boys-defensie geen raad mee, waardoor doelman Koper maar zelden lastig werk kreeg op te knappen. In een hoog tempo kwamen de Boys telkens voor het Nijmeegse doel terug en als Rozeboom wat sneller was geweest, zouden er reeds eerder doelpunten zijn gevallen uit de voortreffelijke voorzetten van de steeds beter wordende Boys-linksbuiten Koenders.

Het eerste doelpunt. Nu duurde het tot tien minuten voor de rust, vóór Selderhuis Jr. succes had. Pauwels, de veelbelovende linksback van Quick kopte, gehinderd door de zon, 'n bal verkeerd, n.1. juist in de richting van zijn doel. De Boysmidvoor was onmiddellijk bij de bal, omspeelde Maalsen en gaf met een zuiver schot doelman Van Waayenburg geen kans (1—0). Even tevoren had Koper zijn talent moeten tonen bij een fel schot van Van Es, die de bal feilloos van Engelsman kreeg toegespeeld. In de

tweede helft was Quick even iets sterker, doch de Boys hervonden hun tempo weer. Hoewel veel Enschedese aanvallen dood liepen op de buitenspel-val die Quick had opgezet, vergrootten de Boys hun voorsprong na een kwartier. Koenders zette voor, de bal kwam bij Rozeboom, die opnieuw het leer voor de doelmond plaatste, waar Selderhuis Jr. van dichtbij een gemakkelijke scoringskans kreeg (2—0). Quick probeerde alsnog met aardig technisch spel de achterstand in te halen, doch tegen de hechte defensie der Boys, waarin Koper uitblonk bij hoge ballen, kregen de Nijmegenaren geen enkele kans. Tien minuten voor het einde kreeg Albers een schietkans en

laag hoewel o.i. niet onhoudbaar vloog de bal in het net (3—0). Daarmee was het lot van Quick duidelijk bezegeld. Geen zwakke plekken. De Boys telde gistermiddag vrijwel geen zwakke plekken. Een stevige, betrouwbare defensie, een middenlinie waarin Groothuis steeds beter gaat spelen en eindelijk een voorhoede die doelpunten wist te maken. Quick zal het met deze ploeg niet gemakkelijk krijgen dit seizoen. De orthodox spelende defensie was wel te passeren, vooral omdat spil Kruitbos naar onze smaak vaak veel te dicht achter de voorhoede zat. De aanvalslinie moet het hoofdzakelijk van Engelsman hebben, die ook niet alles alleen af kan. Meestal werden de Nijmegenaren afdoende gedekt door de stopperende Boys. De heer Van Rooijen liet minstens drie minuten te lang spelen. Invloed op de uitslag had dit niet, zoals een paar jaar geleden in de ontmoeting van de Boys tegen A.G.O.V.V. toen hem hetzelfde overkwam.

DOELMAN VAN WAAYENBURG van Quick onderschept een aanval van de Enschedese Boys. Koenders komt er niet meer aan te pas.

INGEZONDEN MEDEDELING Ëegvn, tfó dtyL 7net Ha-JAM!

door MARY BURCHELL Vertaald uit het Engels. 26. —Ik vind het heerlijk met u mee te mogen gaan, zei ze. Ik ben zó klaar met verkleden. Ze rende naar haar slaapkamer en was intens dankbaar, dat Eva er op gestaan had, dat ze de avondjurk en het bontjasje mee moest nemen. Al kon dit jasje in de verste verte niet wedijveren met mevrouw Cardie's kostbare pelsmantel, het stond haar toch goed en het was in z'n soort heel aardig. Terwijl ze zich haastig verkleedde, dacht Alma na over alles, was ze zo juist van Nan Cardie had vernomen. Het had natuurlijk geen zin om al te veel gewicht te hechten aan de verhalen Van een dergelijk onbeduidend vrouwtje, maar er kwam toch wel heel wat in voor, dat min of meer paste in Alma's eigen ideeën en waarnemingen, en diep in haar hart wenste ze, dat ze zich niet zo verantwoordelijk voelde voor de hele situatie. Deze verantwoordelijkheid had natuurlijk niets te maken met haar betrekking bij mevrouw Farraday. Als gezelschapsjuffrouw behoefde ze zich van allerlei privé-verwikkelingen, waarin mevrouw Farraday eventueel gerankte, niets aan te trekken. — Maar ik ben dol op haar, bekende Alma zichzelf. En op een wonderlijke wijze voel ik voor het hele gezin. Ik zou het vreselijk vinden, als ze haar leven vergooide, door aan een of andere impuls toe te geven, waarover ze later vreselijk spijt zou hebben. Dit is een ander soort verantwoordelijkheid dan ik zou voelen, wanneer het een dwaas jong meisje betrof. Ik zou dan heel gemakkelijk een voorzichtig advies kunnen geven Maar in een geval als dit is zoiets uitgesloten. Het zou belachelijk zijn en aanmatigend lijken. . Tenslotte was ze het met zichzelf eens, dat ze op dit moment niet veel anders kon doen dan rustig de loop der dingen afwachten. En zo vertrok ze met Nan Cardie naar de filmpremière, enerzijds vrolijk en opgewonden over dit onverwachte uitje en anderzijds met een gevoel van bezorgdheid diep in haar hart De première en het mondaine gedoe eromheen leidden Alma's gedachten echter volkomen af Nan Cardie scheen iedereen te kennen in de overvolle foyer en stelde haar voor aan allerlei mensen, van wie ze de namen ternauwernood verstond en de gezichten zich later nooit

zou herinneren. Er waren echter vele beroemdheden — gemakkelijk te herkennen doordat persfotografen zich om hen verdrongen — en Alma vond het zeer interessant diverse grootheden, die tot dusver niets anders dan namen voor haar geweest waren, nu in levende lijve te aanschouwen. Ze nam speciaal de toiletten en de uiterlijke verschijning van twee filmsterren goed in zich op, om Pansy naderhand een uitgebreide beschrijving te kunnen geven, die enthousiast was voor alles wat dergelijke grootheden betrof. De film zelf bleek bijzonder goed te zijn en Alma raakte er zo in verdiept, dat ze niet meer dacht aan moeilijkheden. En eerst toen de film ten einde was, de lichten weer aan gloeiden en het volkslied gezongen werd, gingen haar gedachten terug naar mevrouw Farraday en vroeg zich af, hoe deze haar avond met Gerald Illion doorgebracht zou hebben. — Misschien, dacht Alma hoopvol, vind ze niets meer aan hem na al die jaren. Tenslotte kan ook een charmeur niet altijd charmant blijven. Hij is waarschijnlijk een jaar of twee ouder dan zij Misschien is hij wel dik geworden of iets dergelijks. Dat is liefde-dodend. Een brave echtgenoot mag best een beetje dikker worden, als hij de middelbare leeftijd bereikt, peinsde ze met onbewust cynisme, maar een charmeur kan zich zoiets niet veroorloven. Ze moest even inwendig lachen om haar overpeinzing en mevrouw Cardie keek haar vragend aan. — Waar lach je om? vroeg ze. — Ik heb diep in m'n hart de stille hoop, dat kolonel Illion in de tussenliggende jaren dik is geworden, met een buikje, antwoordde Alma boosaardig. Mevrouw Cardie's gevoel voor humor reageerde niet prompt. Maar tenslotte merkte ze op, en het klonk haast spijtig: — Dat soort wordt nooit dik. Hij hoeft niets op z'n eten te letten. Ze zuchtto, aangezien ze zelf streng dieet hield. Toen ze in de auto naar het hotel terugreden, veranderde Alma snel het onderwerp van gesprek, aangezien ze er verder niet met mevrouw Cardie over wilde spreken. Bij haar hotel aangekomen, nam *ze met een Hartelijk bedankje voor de prettige avond afscheid. Boven in hun appartementen vond ze Chrissie bezig de nachtspullen van mevrouw Farraday uit te laggen. Van mevrouw Farraday zelf was nog geen spoor te bekennen. Alma keek op de klok en zag dat het nog niet veel over elven was. Het was dus nog niet èrg laat, maar wel was het over bedtijd voor iemand, die een kalm leventje moest leiden.

Er bestond echter geen reden voor haar eigen kamer, trok haar avondkleren uit, slipte in een aardige, lange wollen kamerjapon en besloot nog even wat te gaan lezen, voordat ze definitief in bed stapte. Het was niet haar taak op mevrouw Farraday te wachten, maar zonder zichzelf een verklaring ervoor te geven, besloot ze nog niet dadelijk naar bed te gaan. Het boek, dat haar eerder op de dag zeer geboeid had, kon haar thans echter niet pakken, en na enige bladzijden gelezen te hebben, merkte ze, dat haar gedachten afdwaalden. Ze stond op het punt het boek dicht te slaan, toen opeens de telefoon ging. Alma sprong op om deze te beantwoorden. — Interlocaal, waarschuwde de hoteltelefoniste en even later hoorde ze Murray Farraday's stem zeggen: — Hallo. Bent u daar juffrouw Brendall? — Ja zei Alma en ze voelde zich helemaal niet op haar gemak. — Ja, ik ben het. — Hoe gaat het met u? Vermaakt u zich? Zijn stem klonk vriendelijk en haar gevoel van onbehagen werd iets minder. — Ik vind het hier heerlijk, verzekerde Alma hem enthousiast. Ik ben vanavond naar een filmpremière geweest. Ik had nog nooit zoiets meegemaakt en ik ben er nog opgewonden van. —Goed zo. Zijn stem klonk hartelijk. Mag ik mijn moeder even hebben? Nu kwam het moeilijke punt. — Het spijt me, zei Alma en ze trachtte heel nonchalant te spreken. Uw moeder is nog niet terug, maar — Nog niet terug....? — Nee, maar ik verwacht haar ieder ogenblik. Ze hoopte vurig, dat het aannemelijk klonk. — O Zijn stem klonk enigszins bezorgd. Waar is ze heen? Een feestje? — Nee, zei Alma snel. Nee, ik geloof alleen maar een rustige avond uit met een kennis van haar. — Ik geloof niet, dat veel van mijn moeders vrienden iets voor een rustige avond voelen, zei hij met een kort lachje. Met wie is ze uit? Alma's hart bonsde. Ze moest nu acuut een besluit nemen. Ze moest óf de waarheid zeggen, hetgeen waarschijnlijk allerlei moeilijkheden zou veroorzaken, óf ze moest iets bedenken, waardoor ze als 't ware in het kamp der samenzweerders kwam. Met grote wroeging — hoewel ze wanhopig haar best deed haar stem volkomen normaal te doen klinken — zei ze: — Ik weet het niet precies. Uw moeder heeft diverse kennissen en vrienden, die ik nog niet heb ontmoet. Maar maakt u zich geen zorgen, voegde ze er snel aan toe. Het komt praktisch

niet voor, dat ze zo laat uit blijft. Ze gaat zeer bijtijds naar bed, in het algemeen, en ze ziet er fantastisch goed uit, meneer Farraday. — Is dat heus waar? Zijn stem klonK opeens zo ongelucht en vrolijk, dat Alma zich opnieuw erg schuldig voelde, ook al had ze hem met deze laatste opmerking de absolute waarheid verteld. — Ja, zeker! Belt u straks nog terug, of kan ik mevrouw Farraday een boodschap overbrengen? — U kunt haar wel de boodschap geven, zei hij. Zegt u haar maar, dat ik van plan ben begin volgende week voor een paar dagen i.aar Londen te komen en — O, dat is gezellig! riep Alma uit met een enthousiasme, dat volkomen spontaan was, maar dat hem moest verbazen. Hij lachte echter. — Dat is erg vriendelijk van u!

— Wel, ik bedoelde, dat mevrouw Farraday het heerlijk zal vinden, verbeterde ze. — O, waarom neemt u uw woorden nu terug? vroeg hij en tot haar verbazing meende Alma iets plagends in zijn stem te ontdekken. Ik hoop heel erg, dat u het zelf ook een beetje gezellig vindt. Enfin, als alles goed loopt, kom ik Dinsdag aan en blijf een paar dagen. Bedenkt u dus maar, wat er te doen valt; ik zal het erg genoeglijk vinden de beide dames mee uit te nemen. — Zeer bedankt. Het lijkt me heerlijk, zei Alma ernstig, hopend dat haar opluchting over het feit, dat zijn aanwezigheid haar verantwoordelijkheid wat zou verlichten, niet al te duidelijk in haar stem hoorbaar was. — Ik zal het mevrouw Farraday, zodra ze terug is, vertellen. — Prachtig. Goedenacht, juffrouw

Brendall. ( Hij belde af en Alma zat even stil met de hoorn in haar handen zich af te vragen, of ze nu een lelijke leugenaarster was geweest of alleen maar tactvol en zeer diplomatiek. Ze zat nog steeds naast de telefoon, toen mevrouw Farraday kort daarna binnenkwam. —Hallo Alma! Nog niet in bed? Haar stem klonk enigszins scherp, hoewel haar hele wezen straalde, en Alma was blij, dat ze aan Murray niets gezegd had, dat een onmiddellijke crisis zou kunnen veroorzaken. — Nee. Ik was helemaal niet slaperig. Meneer Murray heeft zo juist opgebeld van Benham Lodge. (Wordt vervolgd.)

NAAR HET VOORBEELD van de jeugdparlementen in het buitenland, is in Zaltbommel op initiatief van enige raadsleden een jeugd-gemeenteraad opgericht, die uit 11 leden bestaat, allen tussen de 16 en 25 jaar. Vrijdagvond werd deze „jeugdgemeenteraad" geïnstalleerd door de burgemeester, de heer A. H. Buissink. De eerste wethouder van de jeugdgemeenteraad, Jan Stuyvenberg, houdt een rede.

Puntloos gelijk spel tegen Vosta — Uitstekende overwinning van Borne op Rigtersbleek

In de tweede klasse A is Tubantia uit Hengelo thans de enige ploeg, die nog ongeslagen is. In Enschede konden de roodhemden gisteren echter niet beslag leggen op beide punten. Een stug verdedigend Vosta slaagde er in de leiders een doelpuntloos gelijkspel af te dwingen. Borne herstelde zich zeer goed van de nederlaag, welke zij de vorige week tegen Vosta leed. In Enschede werd een tegenvallend Rigtersbleek met flinke cijfers (4—1) geklopt. Door dit resultaat nestelde de Bornse ploeg zich wederom op de tweede plaats, direct achter Tubantia. Rigtersbleek ging naar de derde plaats maar wordt hier ernstig bedreigd door N.E.O., dat dank zij een kleine 1—0 zege over Oldenzaal, enkele plaatsen opschoof. Voor Eilermark leverde de wedstrijd tegen Phenix de eerste overwinning in deze competitie op en het directe resultaat voor de Glanerbruggers was, dat zij twee plaatsen op de ranglijst stegen. U.D.I. en Achilles scoorden elk 4 keer, waardoor zij hun positie handhaafden. De stand is thans: Tubantia 5 3 2 0 8 11—6 Borne 5 4 0 1 8 13—8 Rigtersbleek 5 2 2 1 6 12—9 N.E.O. 5 2 2 1 6 7—7 Achilles 5 1 3 1 5 13—13 Vosta 5 2 1 2 5 6—7 Eilermark 5 1 2 2 4 9—9 U.D.I. 5 I 2 1 4 9—11 Phenix 5 0 3 2 3 11 Oldenzaal 5 0 I 4 1 9—14 N.E.O.—Oldenzaal. Ondanks een bijna voortdurende velömeerderheid behaalde N.E.O. uiteindelijk een magere en benauwde 1—0 overwinning op Oldenzaal. De Oldenzalers moesten met 4 invallers aantreden. Aan doelman Meyling komt de eer toe van deze kleine nederlaag. Op soms onbegrijpelijke

wijze wist hij schoten te keren en hij vormde voor de Bornsen een bijna onoverkomelijk struikelblok. Slechts éénmaal werd hij gepasseerd. Dat was na een kwartier, toen van Heesch een pracht kans kreeg op enkele meters. Het schot, dat toen volgde, was hem te machtig. In de tweede helft ging de strijd meer gelijk op. Het verband tussen de linies was in de Oldenzaalse ploeg echter zoek, zodat de uitvallen gemakkelijk werden bedwongen. Eenmaal kon Huls slechts op het nippertje redden, toen Philips doorbrak, maar daarbij bleef het ook. Van de N.E.O.-voorhoede was ook geen verder gevaar meer te duchten, zodat de stand ongewijzigd bleef. Eilermark—Phenix. In een zeer sportieve wedstrijd heeft Eilermark een 3—0 overwinning behaald op Phenix. Hiermede behaalden de grensbewoners hun eerste overwinning in deze competitie. Het is een vlugge, aantrekkelijke wedstrijd geworden, waarin Phenix heel goéd partij gaf. Zelfs had er voor Phenix voor rust al een voorsprong in gezeten toen stopperspil Munneke grandioos miste, doch het gevaar werd bezworen. Hoeppe, die een uitstekende partii speelde, deed het even later beter met een lage schuiver (1—0). Vlak voor rust plaatste v. Dam hoog voor doel. Perik maakte het Hemmers zo lastig, dat de bal via diens lichaam in het doel verdween, (2—0). In de tweede helft was Phenix in het veld sterker, doch doelDunten bleven uit. Eilermark vergrootte oü gelukkige wijze de voorsprong tot 3—0, toen Hagels op zijn doelman terugspeelde, doch deze juist de goal verlaten had. Tubantia—Vosta. Het schijnt dat de wedstrijd tegen Vosta voor Tubantia steeds weer een zware opgave blijkt. Oré gisteren konden de Hengeloërs, ondanks beter spel, geen overwinning behalen en bleef het bij een puntloos gelukspel. In het veld was Tubantia beslist sterker, doch de Hengeloërs vonden

een verdediging tegenover zich — waarin Pieper nog ontbrak — die van geen wijken wist. Tactische fouten waren oorzaak, dat Tubantia in deze wedstrijd niet tot doelpunten kon komen en achteraf gezien de kansen, nog blij mocht zijn met dit gelijke spel. De Hengeloërs bouwden practisch alle aanvallen op door het midden en lieten de vleugels aan hun lot over. Verder werd een constante druk uitgeoefend, waardoor het voor het Vosta-doel vaak een kluwen van spelers was. Door deze tactiek van de Hengeloërs waren de aanvallen van Vosta zeker zo gevaarlijk. Voor beide doelen ontstonden soms hevige scrimmages. Zo greep doelman Kok van Tubantia bij een voorzet van Oosten Jr. finaal mis. De bal rolde op de doelliin af, doch midvoor Wissink meende de bal nog een zetje te moeten geven en schoot tegen zijn eigen linksbuiten aan, waarna de bal weer weggewerkt kon worden. Ook doelman Van Egmond in het Vosta-doel had niet over geluk te klagen, toen in de tweede helft een slap schot van Wessels via zijn handen tegen de la', stuitte. Het einde kwam zonder dat er gedoelpunt was en met deze puntenverdeling kunnen beide ploegen tevreden zijn. Rigtersbleek schoot in tempo te kort. EN BORNE WON MET 4—1. Na de gevoelige nederlaag van de vorige week tegen Vosta deed Borne het gistermiddag in Enschede tegen Rigtersbleek beter; hoewel de 4—1 overwinning der gasten wellicht iets geflatteerd genoemd kan worden, speelden zij een betere partij dan de thuisclub, die er meermalen volkomen uit lag. Een weinig productieve voorhoede, waarbij men het spel niet open over de vleugels gooide en »en verdediging. die tegen het snelle spel van Borne niet opgewassen bleek, zie hier één der oorzaken van de nederlaag van Rigtersbleek. In de Borne gelederen blonk vooral rechtsbuiten Kruitbosch uit, terwijl Eijsink in de defensie een groot struikelblok vormde voor de voorhoede van de gastheren. Borne opende in de eerste helft de score door Groenhuijzen, die een voorzet van rechts in een doelpunt omzette. Nadat in de tweede helft Borne enige tijd in de meerderheid was geweest, doelpuntte De Boer voor de thuisclub. Lang duurde deze stand echter niet, want de bezoekers bleven energiek aanvallen. Kruitbosch kopte een noge voorzet van links op sublieme wijze in, terwijl Groenhuijzen de stand op 1—3 bracht. Even voor het einde schoot Disselkoen no. 4 in de touwen.

U.D.I.—Achilles. In een doelpuntenrijke wedstrijd (4—4) deelden U.D.I. en Achilles de punten. U.D.I. heeft in deze ontmoeting de overwinning voor het grijpen gehad. Na de rust hadden de Enschedeërs een 4—2 voorsprong, doch toen faalden verdediging en middenlinie. Achilles nam het eerst de leiding door P'okking. die een pass van Wienk fraai benutte. Nog voor rust maakte U.D.I. gelijk door E|os, die een voorzet van rechts inschoot. Wel stopte de Achilles-doelman de bal, doch hij werkte hem zelf over de lijn (1—1). In de tweede helft nam Achilles weer de leiding door Geurts, die doelman Neef met een hoog schot verraste (1—2). Bakker doelpuntte direct daarop tegen (2—2). Door Ossevoort en Tiems — die voor Huser inviel — voerde U.D.I. de stand op tot 4—2. Daarmee is het kruit bij de Enschedeërs verschoten en kómt Achilles sterk opzetten. Wienk brengt de stand pp 3—4 en tenslotte is het Fabels, die het vierde doelpunt voor de Hengeloërs scoorde (4—4).

INGEZONDEN MEDEDELING MAPLE LEAF ^ kauwqfam,/ % Alleen-verkoop voor Nederland E. G. BOUWER's Handelsvereeniging - Amsterdam-Z.

5. Nu was Panda natuurlijk zeer verontwaardigd. Nog maar nauwelijks was William T. Bobberbroek de stoep afgewandeld, of Panda begon al: „Maar dat gaat niet! Hij was mijn klant! Ik was zijn gids! En jij neemt dat geld aan ' „Een enkel ogenblikje, makkertje", zei Joris. „Ik kom zo naar uw gesprekje luisteren! B ; jna vergat ik nog iets!" En hij wipte achter de vreemdeling aan. „Verontschuldig mij! Ik vergat iets!" riep hij, terwijl ^ij zich voor de goede man plaatste. „Wat hé! Mankeert je iets?" vroeg William T. Bobberbroek verbaasd „Dank u! Het gaat mij uitstekend" antwoordde Joris. „Maar ik herinnerde me daar, dat u een pluisje op de jas had. Dat zou ik gaarne even wegnemen. Zie zo — zie hier! Zo is het beter. Uitstekend!" Hij klopte de vreemdeling af, groette tenslotte beleefd, en kwam weer

naar Panda toe. „Volg mij, .nanneke!" verzocht hij. „Nu zal ik u op een glaasje limonade tracteren; zo ben ik namelijk, ik gun de jeugd gaarne °en verzetje! En dan zullen we eens ernstig samen over zaken spreken, want ik gevoel, dat er nu eens iets aan uw toekomst en uw opvoeding gedaan moet worden. Volg mij dan. Ik heb uw welzijn op het oog...." „Hm — o!" '.ei Panda somber en wantrouwig — want hij kende Joris Goedbloed nu zo langzamerhand wel. „Ik vertrouw je niet, Joris! Wat was er nu weer met dat pluisje? Ik houd er niet van, als jij anderen afklopt. Dan missen ze meestal meteen iets!" „Foei! Is dat mijn dank?" kreet Joris. „Ja, ja, klein ventje — we moeten waarlijk toch eens iets aan uwe opvoeding gaan doen!"

INGEZONDEN MEDEDELING

Enige minuten voor afloop van de wedstrijd Geel Zwart—Lossei te Enschede gespeeld, kende de scheidsrchter de bezoekende club een corner toe. De lange midvöor van Geelzwart, Boelens kon zich blijkbaar met deze beslissing niet verenigen en viel de scheidsrechter aan. Met felle linksen er rechtsen trachtte hij de kleine arbiter te vloeren, doch deze verstond de kunst telkens de slagen te ontwijken, dooi handig duiken. Een politiemai kwam binnen de lijnen en wisi de vechtersbaas van het terrein te verwijderen. De Bond zii hu wel uitmaken op hoeveel weken voetbalrust deze boksronde Boelens zal komen te staan.

P.W. ook zonder verliespunten.

Na twee competitie-Zondagen is alleen D.K.S. nog zonder verliespunten. Gisteren wonnen de Enschedeërs in Zwolle met 3—0. Er is nog geen enkel doelpunt tegen de kanaries gescoord. P.W. behaalde na het gelijke spel van de vorige week tegen Deventer, een verdienstelijke 3—0 overwinning op Union. Upward bleef in de plaatselijke strijd tegen Arnhem met 2—0 in de meerderheid Het vertrek van enkele prominente spelers bij Deventer, o.a. de gebr. Derckx, laat zich ernstig gelden. Gisteren verloren de Deventernaren met 4—0 van Nijmegen. De stand is na gisteren: D.K.S. 2 2 0 0 4 8—0 P.W. 2 1 1 0 3 3—0 Upward 2 10 12 3—2 Arnhem 2 10 12 4—4 Nijmegen 2 10 12 4—5 Union 2 10 12 2—4 Deventer 2 0 111 0—4 Zwolle 2 0 0 2 0 2—7 D.K.S. wint na zware strijd. Meer dan de cijfers zouden doen vermoeden heeft D.K.S. moeite gehad om van Zwolle te winnen. De Zwollenaren, wier ploeg in hoofdzaak uit nog zeer jeugdige spelers bestaat, stelden zich uitstekend teweer. De D.K.S.-verdediging was ook deze middag weer in uitstekende vorm en zo zal het niemand verwonderen, dat de voorhoede der gastheren geen enkele treffer kon plaatsen. De eerste helft eindigde met een 0-1 voorsprong van D.K.S., dank zij een doelpunt van Leeftink. In de tweede helft wisten de be oekers hun voorsprong te vergroten tot 0—2, nu door Koenderink. De gastheren namen in de laatste phase van de wedstrijd enig risico en drongen hun tegenstanders hierdoor in de verdediging. Dit werd hun noodlottig bij een uitval van D.K.S. Rechtsbinnen Jonge Poerink besloot zijn solo-ren met een schot, dat de Zwolse doelman te machtig was (0—3). Verdiende 3—0 zege van P.W. op Union. Niettegenstaande de verwachtingen is P.W. erin geslaagd het Nijmeegse Union met een 3—0 nederlaag naar huis te sturen. In een snelle, aantrekkelijke wedstrijd was het Brachel van P.W. die een goede pass van Eshuis benutte en met een strak schot de stand op 1—0 bracht Ook na de hervatting domineerde P.W. en de stand werd tot 3—0 opgevoerd. De tweede goal werd gescoord door Hulsbergen na goed solowerk waarna het wederom Brachel was die de uitstekende keeper van Union voor de 3e maal het nakijken gaf. P.W., die voor de eerste keer in dit seizoen volledig uitkwam vormde een homogeen team. waarbij vooral van de middenlinie een goede stuwkracht uitging.