Het volk : dagblad voor de arbeiderspartij

Evenals bij de Marine de beperking van vrijbeid van passagieren al ,heel wat ontstemming hooft verwekt, zoo is ook bij de Landmacht bet „om tien uur thuis" meermalen aan» leiding geweest tot straf en groot ongerief. En do straffen, dio er uit voortvloeiden, waren «soms «lang niet malsch, ja, menige karrière beeft er zelfs op schipbreuk geleden. Den nacht, dat liet volllendo geval zich af«peelde, was onze Kees, kommandant van de «vacht.

Kees /zou bot beneden zijne waardigheid ge» acht hebben, «een koliega zuur te sla:,», al kwam hij «ook onder nog zulke, beloerde om-standigl!«d>êm te laat thuis. En de -omstaudigh.de,,, waaronder hij kol!e»'a Jansen dien nacht er door «doopte, waren al «eer beroerd.

Jan»» had 's avo»»da de keien van de hoofd- Stralen der stad wat glad go! nopen, toen hij *u«-l» herinnerde, dat hij om tien ?ur thuis moei zijn, wesllalvo bij zijne» schreden kazernowaarts richtte.

Edoch, daar ontmoette bij tweo kollega's, die den «avond even nuttig badden doorgebracht on die «nu meenden, dat e-en klein amusementjo den welbesteden dag wel mocht besluiten. Jansen was gauw overgehaald om nog een «partijtje «tebiljarten, t« meer daar Kous op wacht on er dus geen kou aai» de lucht was. . Onbewust van liet naderend onheil gingen do llachtbrakers tegen waalven naar buis. Aan do stille, sluitende kazerne, waar werlkens «en peinze»»snioede- do ntj ero schaar ler ruste lag, *klopto do sclüidwa-dlt behoedzaam nan bet «raam van do wacht, toet» bij ons drie» tal naderen •zag. Rammelend met zijn zware bos sleutels kwam «Kees voor den dag „in do ijzeren poort te ontbinten, dio Imars,nd on krakend openging- Terwijl twee der luieren nog. even huilen bleven, ging Koos do wacht weer naar binnen, glov-elgd door Jansen. »l« er nog p1:,:,t5 in liet logement, K'^s? „Nou, maar pi.'ülv hoor; jo staal »i<:l op het l^nnissiehrielj!' !>,:.' iVp eens stor-non do tv.eo aclitiigebleveneu binnen: ?De «luitenant van den dagl do luitenant van den dag!,, Jansen maakt Uat hij weg komt, maar passeert in do soldatenwacht nog juist den jongen, onervaren luitenant, dien bij brutaal voortui stormt, terwijl 'do slaande soldaten overeind '.'liegen op bot geroep „in. orde!" De binnenplaats over, de trap op, is het werk van een oog«-i>hllk; koppel en sabel aan de kast, kepi er- boven op, de schoenen onder do krib en fluks een paar dekens over zich heen, zoo .wacht Jansen do dingen af, die komen zullen. De twee andere sergeant waren gauw gevolg»!, Kees achterlatende mcl den luitenant van den dag, die de *-er,nissiehriefjes eens nazit-;. „**l<,l-gelaiit Jansen, dio me zoo even in de wacht voorbij liep, staat er niet op." „Geen s «ngeant Jansen hier geweest, If.il'e.'ailt. „Wat »¦« jo en wie -.-.-as het da»/' „Niemand anders dan do laatste twee serge-:»!», zijn hier geweest, luitenant." „l)-.*» sterk! Ik zeg je, tlat sergeant Jansen bier is geweest." ,lk hel» hel» niet gezien, luitenant. „Maak de lantaarn klaar en roe» een man va» do wacht, we gaan een ronde mak, n.' Eerst de man met liet lichtje, daar:» hier Kees en vervolgens da luitenant, zoo f-:»-.'»» ze op verkenning om allo oiiregel!»:it:3>> '»•*» in de kazerne lo ontdekken en geslreli^ezijk te laten straffen.

Geheel gekleed nog lag Jansen scherp to luisteren, totdat hij eindelijk voetstappen boorde weerklinken over de bolle korridors Toen nam hij do positie aan; liet boofn wat schuin, do oo"cn dicht, do mond wat o>»en, do doken schuin over liet aangezicht e» krampachtig in do band vast. als laatste middel van verweer. Daar ging de deur open en s**e-lde Int schijnsel van het kaarslicht spookachtig door de kamer.

Ken ruk aan de dekens en zo waren verloren geweest; maar neen, de luitenant liet de lantaarn wat oplichten en bestudeerde de .«kaartje-,. Il» onverrichter zake droop hij af. „l'.ommaii'hiiit van de wacht, je zet Jansen op het politierapport, wegens te laat binnenkomen."

„lv.»n ik „let doen luitenant, ik bel» J^n»,ca niet gezien."

„Ik gelast je, bet te doen." „Dan met vermelding, dat bet op uwe lastgcving geschiedt, luitenant." De luitenant verdween en na zorgvuldig het bek achter hem te hehl»*»» dicht gedaan, spoedde Kees zich onverwijld naar don schuldige. in het naehlelijk uur en op don rand van de krib went nu verder de zaak overwogen. „Weet jo wat. Koes, morgen och! end komt bij do soep proeven en is llij dus vroeg in de kazerne. Ik ga naar hem toe en geel er mijne grooto verlmzing over te kennen, dat bij me op liet politierapport heeft laten zeilen, waar ik gisteravond om negen uur al onder de wol lag." En den volgenden morgen was Jansen vroeg •Uit de veeren, gauw gekleed en gew.isschen on op de binnenplaats, waar de luitenant reeds op hem stond te wachten. ¦ „'«.lag ik u even spreken, luitenant? Ik hoor van den kommandant van de wacht, dat u me op het politierapport bobt talen zetter, weg ns te laat thuis kt»»»». Maar gisteravond ben ik al om negen uur naar het gegaan en niel meer uit geweest. Dat is dus een abuis „Ben je dan werkelijk niet te laat thuis gekomen en ben je me niet in de wacht voorbij geloo*»en?" • „lleelemaal niet, luitenant,* „Das sterk, ik weet het toch haast zeker.' „Ik begrijp er ook niets van, luitenant." „Dank je, ik zal er nog wel eens over deuken," 'legen zooveel brutaliteit was do luitenant niel opgewassen en Kees, die liet politierapport nog maagdelijk had gehouden, kon hel op trailer ord. r in dien toestand laten, en... ze rolden er door. MAItS. • • »

11. (Slot.)

D. D. .wilde», al werd liet later wel eens ont«end en dan weer bevestigd, „een onafhankeiijk Indiê, desnoods onder Duitscho overhoersclnng'', doch zweeg daarover in dc Statuten der I. P., slechts opgeni:*akt om de Ilegecring zand in de oogen te strooien. Nog in de „Indiër' van 15 Januari 1914 wordt door D. D. gewezen op „de mogelijkheid om zich de nog onlhre» kende kracht,» voor den opbouw van liet Nieuws uit den chaos welken de revolutie zou achterlaten op haar weg, van de Vreemde Mogendheden, welke belangen hebben te bewaken in ons vaderland, to betrekkon, terwijl ook de verdediging onzer kusten gevoegelijk kan worden aanbevolen aan een der groote woa»*>roorzaken mot haar laaiend geweld vau ontketende men*ichen»hart2tocht<*n, wijl de strijd verhoudingen voor ons zooveel gunstiger zouden wezen, dat ds revolutie geen jaren zou behoeven te «luren en de vernietiging van het bestaande op een minimum zou kunnen worden «hottden." zulke bolle f razen moge ons bier doen glimlach»*», — niet daar ginds, in «en P.ne«>l andere omgeving, waar zij kunnen leidon tol een wild gebruik van instincten, war» demonen kunnen ontketenen, en driftige demagogen verleiden lot daden, die aan de gans<*be opkomende beweging van Indos en Ildandors den doodsteek zouden toebrengen, Van, «een „veranderde mentaliteit" is dus geen «prak»*, ondanks de houding van D. D. in zijn «lamenkomsten met de Kamerfraktle. Geen enkel strijdmiddel werd versmaad, vooral wanneer liet gold „de Express'' staande te houden. /Vaar gedwongen abonnement werd gestreeld, en wie weigerde bet blad aan te nemen, in de lijst van „Onze Vijanden" opgenomen, om ben» zooveel mogelijk te bonadeelen, .waarvan meerderen, o.a. eon hem bestrijdend blad, net slachtoffer zijn geworden. Velen dier aldus gesignaleorden waren juist vrienden van de Indoe, die toch de ovel*groote meerderheid der l. P. vormden en oorspronkelijk de aanleiding gaven tot hare oprichting. Achtenswaardige Indo« al* Mr. Zaalberg en Mr. L. Jeekel keurden scherp deze reekolooze taktiek af, en „de Indos van goeden huizo verloren alle vertrouwen ln - deze Partij". Zulke bewegingen, «schrijft bet Jaarverslag van den Indlscben Bond, „doen de zaak der Indische Europeanen, die ooi» «d« onze is, meer kwaad dan goed, ze staan bovendien een rustige ontwikkeling van organisaties al» waartoe wij onze vereeniging zoo gaarne zouden zien uitbloeien, vierkant in den weg." Ca niet- ten onrechte verklaarde de Gouverneur-Generaal in zijn «mt^'neeriugsbe» «luit van 18 Augustus 1913, dat zulk ontleden „getuigt van een welbewust en volgehouden «streven van Douwes Dekker om beroering te brengen in de gemoederen van de ingezete«en van Nederla*-ds>2h»lndiê, ook «n niot in de laatste plaats van de inlandsche bevolking, om onrust en verdeeldheid te zaaien en haat «t minachting te kweeken tegen bet Nederlandsch gezag in deze kolonie; dat dit streven, waardoor de openbare ordo on rust ten ernstigste worden bedreigd, vooral in de tegenwoordige omstandigheden, niet kan worden toegelaten, en «lat het mitsdien de plicht der Negeering is, om van de te bare? beschikking «taande middelen gebruik to maken om in het belang van do openbare rust en orde Douwes Dekker zooveel mogelijk in zijne aktie to belemmeren, door "hem de dagelijksche leiding van do

Wie zulks tegenspreekt kont de Indische toestanden niet of staart zich blind op Westerse,» begrippen. Want niemand onzer zou zulke onrijpe beweging ia haar kwade kracht laten uilral-e-n en aldus de noodzakelijkheid van militair geweld willen uitlokkend Wel beschikte Douwes Dekker over verscheldenheid van taktiek naar gelang der behoefte van het oogenblik. Na een zuiver anarchistische propaganda van de slechtste soort word liet parool gegeven voor gematigden toonaard, toen do intei neering aanstaande was. Eenmaal de be» sluiten gevalle», werd de aktie weer aangedikt om lo verflauwen lon einde den steun der Nederlandsche sociiialdomokniten te winnen. Nu hij niet eens meer verlangt naar Indië terug to koeren, wordt in de allerlaatste dagen do oude taktiek weer hervat. Een lakliek die zelfs bij een volgeling van Domela Nieuwenhuis geen genade kon vindon, een taktiek nu niet langer, (na al die raadgevingen, ervaringen en waar» schuwingen) als oen jeugdige onbezonnenheid te vergoelijken, doch door ieder dio het wel meent met de ontwaking van Indië, naar krachten te bestrijden. Zulk dreigen met verraad en opstand, o.a nog in de „Express" van 5 November j. 1. indien do Ilegeering zich niet voegt naar den wil van den heer Douwes Dekker en consorten, «lio „,.inli zullen scharen aan do zijde van cc» builenlalidschon vijand" kan toch waarlijk niet door don beugel. „Wij hallden," schrijft do „Ix-komotief van 9 Deo. 1913, ..van de llollandsche sociaaldemokralen meer nuchterheid en een beeljo menschenkennis verwacht, om van ke mis der koloniale verhoudingen niet te spreken.' Juist, mchiischenkeuiiis was bier noodig, al wil ik — om mijn verweer niet al te veel een persoonlijk karakter te geven — daarop thans niet verder ingaan. Ooslersche sluwheid won het pleit van XVesterscb gezond verstand. Er is en er wordt nog eenvoudig opstand gepredikt, alleen op geniepige wijze, in woorden waaruit alles to maken was, en d>e men — ter verantwoording geroepen — kon verdraaien «n hun uitleg verwringen. Doch erger is, dat een opkomende beweging daardoor werd te gronde gericht; en onder een anderen Gouver» neur Generaal, onder een man al» Van Heutz b.v., zelfs dio echt* volksbeweging, de Sart-kat Islam, door zulk optreden als dat van D, D., reed» in de kiem zou zijn gesmoord. De „Indische Partij" werd dan ook gedesavolleerd door den Indische» Bond, waar? van D. D. zich door een brutale Coupd'-Llat getraoht lieeft meostor te maken; zij word verlaten door do besten barer leden, genegeerd door Boed i Oetomo en Sa re» katlslam, evengoed als door do Ambtenaren- Vereeniging Mangoonhardjo en de Ghine-sche Tiong lioa Uwee lioan, die allo samenwerking weigerden. Eon der meest hoogstaande Javaanse!»» studenten in Nederland getuigde in de „N. Nott. Ct." van zijn gemis aan sympathie, en Si Ingat schreef i» „Hot Midden" van 17' Januari 1914- „Wij publiceoren een en ander, om, in Nederland liet publiek de oogen te openen voor het politiek driiven vat» den man, voor *wion men nog in do bres springt, (en einde Item sterker te maken in zijn gevaarlijke propaganda, die, zooals uit het bovenstaande voldoende blijkt, absoluut geen kieskuurigheid kent in dc keuze zijner wapenen: Vóór alles.- Waarheid! 't Is onvoldoende, dit «anderen te prediken. Eerst zelf afstand doen van leugens en hot geven van sclieeve voor- stellingen van zaken, en daarna de evolutie bevorderen, llevolutie, op leugen gegrond, heeft èn voor haar bewerkers èn in haar gevolgen nog nooit iels anders dan ellende gebaard." Zelfs werd deze „man van de daad" verstoeten door een trouwen medewerker in Indië van „de Vrije Socialist"! „Wat do Part» van Douwes Dekker betreft, daar zullen jullie in Holland ook zeker al genoeg (lot vervelens toe, not als bier) van gehoord hebben. Douwes Dekker raaskalt 'dat heeft-ie ten minste hier gedaan); verken» digt theorieën die de slecht ontwikkelde Indo (de bier geboren Europeaan) niet begrijpt; ver» koopt holle pln-ases waardoor de domme menigte boel gemakkelijk tot volgelingen wordt gemaakt, en de ontgoocheling laat zich niet lang wachten, 'n Soort Kloosterman- of Samson» geschetler. Mijn plan was toentertijd ook nog om als lid toe te treden, maar toen D. D. zich als konllikje op wou gaan worpen, en zich overal met muziek liet binnenhalen, liet bcwierooken en huldigen, zich liet welgevallen, dal ze hom beschouwden als de reïncarnatie van Mohamed, ja, toen werd het me oen beetje al lo bar, en menigeen met mij, die 't werkelijk goed meende met de Indische beweging, t^it 't optreden van D. D., en zijn scherp, vinnig gestelde artikelen, moet je opmaken, dat bit of revolutionair of anarchist van de daad was. boykot, bommen, dynamiet en andere niet minder zoetsappige middelen werden door hem als je ware aangeprezen, en nu in Holland zoekt hij zijn heil bij de S. D. A. P. Of kan dat samengaan? Hoo moet je in godsnaam zoon kombinatie noemen? Of bestaat er nog geen naam voor dergelijke nonsens? Dit zij evenwel gezegd: 't is jammer, dat 't zoo is geloopen. Hier in Indiê (Java) is beslist plaats voor oen gezonde, van alle dogma's vrije, sodalistische, of wil men liever, vooruitstrevende beweging. De toestanden hier zijn van dien aard, dat daaraan niet te twijfelen valt. Maar D. D. heeft met zijn voortvarendheid, zijn geschetter, zijn eigenik op den voorgrond plaatsen, den boel voor tientallen laren verpest!" Steun vond D. D. echter voornamelijk bij de „Tribune" en David Wijnkoop, en werkelijk daar hoort hij thuis, daar zijn voor ben» ver» wante zielen te vinden. Doch intusschen is dc Indische Partij, een conglomeraat van velerlei heterogene elementen, door geen enkel belang noch Iwginsel verbonden, maar waaruit bij goede leiding misschien wel iets goeds van liad kunnen groeien, reddeloos bedorven. De leiding deugde niet «en — waar het titans bizonder op aankomt — de leiders waren niet veel beter voor hunne taak; zij brachten de 1. P. ontijdig ten val. Deze bleek een slroovuur, fel opgevlamd, doch snel gedoofd door «.igen schuld en onverstand. En toch ls er in Indiê plaat» voor zuil», een. Partij, zelfs buiten de Sarekat Islam om, die alleen Inlanders toelaat in haar gelederen. Een goed georganiseerde Parlij, met verstandige leiders, met oen behoorlijk omschreven program, en een doeltreffende lakliek beeft er alle reden van bestaan. Een frisscho en klare beweging, welke onder het eerlijk dienen van goedo idealen, wars van bluf, van „stof opwerpon" en humbug, zich toelegt op ra..-tiscl» werk, op behoorlijke opleiding harer leden, is alleszins geweuscht en heeft len volle aanspraak op den krachtige» steun der Neder!. S. D. A. P. Doch haar werk zal, onder vaak weinig ontwikkelde massaas, een werk zijn van langen aden», veel takt en overleg eischende, gesteund dienen te worden door onze beproefde en bezadigde taktiek. Dan kan de korte, doch droeve historic der l. P. voor die nieuw te vormen Partij tot leering strekken, tot waarschuwing eu onze kritiek zijn nut hebben, voor mannen met meer gerijpte inzichten, die zich willen aangooien voor deze schoone doelt zware taak.

Want, zooals Troelstra zoo terecht herinnerde in „Het Volk,' van IL Januari j.1., „Indië heeft in de eerste toekomst belioello aan ernstige, geschoolde, uit de Indische maatschappij opgekomen krachten, die vrij van gouvernementeel» en kapitalistische bedoelingen, aan wat daa? opkomt in het volk aan nieuw leven on streven naar vrijheid en ontwikkeling, leiding «on organisatie kunnen geven ' Doen dat kan alleen worden bereikt, wanneer de I'artij der Neder» landsche arbeidersklasse den moed toont, geenszins uit vitzucht doch door liefde voor liet ontwakende volk aan de andere zijde van de» Evenaar gedreven, den moreolon moed toont de waarheid onder de oogen te zien en bet verkeerde te bestrijden. En daarvoor moest ik wel voor mijn innige overtuiging opkomen, al stonden in deze vele g»»slvei wanten in Nederland (geen enkele in Indië!) tegenover mij, vast verzekerd, dat een nadere kennis van personen en toestanden, dat sprekende feiten reeds in de naaste toekomst mij in liet gelijk zullen stellen! Het belang van niillioeii»» inlanders mocht immers niet worden opgeofferd aan het verkeerde streven van een onverstandige kleine groep, van een roekelooze on verooi deelin-zs. waardige taktiek van enkele personen... Voor een groot deel is hierboven reeds be» antwoord de scherpe aanval op mij in de „Volksstom" van 1? Januari 1914, onder den titel: „de Indische Begroeting in de Eerste Kamer"? Alléén over een belangrijke zaak. dat is de al of niet wenschelijklield van liet in hot leven roepen eener andse h e grootindustrie, waarover ook wel i-, andere partijkringen misverstand blijkt te heer» scheu, ben ik wel verplicht —¦ mijns ondanks — een en ander te schrijven. Doel» daarover il» een volgend n rlikel.

n. VAN KOU

Wie mocht denk n iets „nieuws" to zien, al', hij een rolschaatser ziet iiiaiioeu'.'reeren — 'lic trouwens al even nieuwe k'.in,'.e» meer maakt in dezen ijd — h «fl hot erg mis, had hel 10 jaar g, |e!l'.-lil o-, «'¦* :»:l»",*l«1:»« va» i.il*>'.!l>>j'!!,, ' lutials bij zijne excercitiëu beeft verricht, tusschen sGraveiihago en Scheveningen in tegenwoordigheid van duizenden aansenouwers". En wanneer is dat geleurd? Op Donderdag, den lilden Augustus 1790! Om u te dienen; dus thans al gauw 125 jaar geleden. Die nieuwer» wekiclio rolscliaatserij scheen destijds een vertooning te wezen als een hedendaagsclie vliegerij os een waterlooporij, zooals wo die zien. En dat het met de rolschaatsers «ernst was, bewijst het bijgomaakle vers uit dien tijd, toen alles bedicht en. bezongen werd. Hoor lüer: De Oosterling ziet met verwondering schaaltnrijde». En denkt, wat too verijl Dit heb ik nooit be» leeftl. Dat hier de memel» als over 7eeên zweeft. En in zijn wond re vaart het water schijnt t» snijen. O, wil loei, Afrikaan, wel voor de vuist belijon. Da! uw vei ••>:¦. iide-riug mij geen bedenking geeft. Nu wij hier duidelijk zien, wal naar iels wonde»-» zweeft De scha»slag op 't land, en als op 'l ijs te glijen. Do dichter van dit vers was een genaamd» 11. V (niet 11. l>**iekman toch. want aio is nog zoo «„id niet!) en de tolschaalsenman, boven 't vers afgebeeld in de „Hislorieprenten", was een Zwitser, blijkens het slot* De goede Zwitser, die zoo klompen vast zich kweet Verdient dat elk bom dra dien billken lot toemeel : „Hij heeft in Nederland iets wonderlijks bc*. gon»e».' Te ..wonderlijke,-/' als men, ten minste afga moe op 't prentje, zou moeien aan»'»:en, dat i.c/.e „artiest werkte op houten spul', t*-, wa truien hij oxr den Zeeweg liep ol reed. .W V. d. V. • '•

Ter inleiding van het volkspetitionnement veer grondwettelijke gelijkstelling van man en vrouw ten opzichte van het kiesrecht, was Zondag te Amsterdam door de Vereeniging voor Vrouwen» kiesrecht een betooging georganiseerd, die uitstekend geslaagd mag heeten. De hetooging bestond uit een str«atdemoi>>.tralie, gevolgd door een meeting In de groote concertzaal van het Palei* voor Volksvlijt.

Reeds vrij vroeg in den echtend was het in de huurt van het Centraal-Station merkbaar, dat er iet* bijzonders aan do hand was. Op hot Stations» plein zag men tal van dame» zich bewegen, een geel wit vlaggetje in de hand en getooid wet witte linten, waarop de leuze .Grondwettelijke gelijk» «telling van man en vrouw" te lezen was. Zij waren do gidsen, die de leden der Vereeniging voor Vrouwenkiesrecht, die uit alle deden van het land naar do hoofdstad kwamen stoomen, in ontvangst zouden nemen en geleiden naar de Vinchhal aan de De ItnvterKade. Al naar aankomst der treinen traden, kort na elkaar, groepje* »-etoog»,ter« door de uitgangen van het station naar buiten. Zij werden dadelijk rechtsom gevoerd, de vladukt onderdoor, nnar den IJkant. Daar kregen hoeden en vaandel» het zwaar te verantwoorden. Want de stormwind echoot telken» weer in felle vlagen uit. De visehmarkt gal echter spoed'g bescherming. In de groole, wel wat kwalijk riekende ruimte schooi men bijeen, maakte meu kennis en praatte men opgewekt over de vooruitzichten van den dag. Komwiaüireasen van orde begonnen met helep-ilelh n van den «loet en om 12 uur trad men in goede volgorde door de groote poort naar buiten op he» Ufgei-ohoten deel der kade. Daar werd de laatste band aan de monleering 'gelegd, onder groote , belangstelling van de bevolking der Hrker botte-.»», die met den kop naar de kade gemeerd lage^,. De stevige knapen stonden wijdbeens iv hu^ mime broeken en hadden 10l in het geval. — Bij ons op het eiland, ze» zoe^i» jongkerel, bobde we zoowat niet noodig. D^ar zijn de wijven «oo al de baas. En de heele kring van kornuiten lachte ui» volle borst om de mop. Even na het middaguur was alles gereed voor het vertrek. De persfotografen knipte» haastig nog 'n paar kieken. -Voorwaart»»*' kommandeerde de politie iuzp'kteur en de ruiters zetten zich in beweging, het hooge hek door, wat», ach ter ecu groote uiausa belangstellenden en nieuw-»gie»igen wachtte. Achter de politie marcheerde een muziekkorps, dat opgewekte melodieën liet hooreu. Dn» kwam het vaandel der Vereeuiging voor Vrouwenkiesrecht, omgeven door bet hoofdbestuur en gevolgd door een deputatie uit den ldanncnboud voor Vrouwen» kiesrecht, Eu daarachter liepen in lange rij de afdeelingen der Vereeniging, ieder met eigen vaandel ol' «chili! e» toepii«'l>elyke opschriften meedragend. De hoofdkleuren waren geel eu wil, afgewisseld door sterke tinten van wat bloemen «n het roode doek der Boe. Dem. Vronwenklnb van Rotterdam. Net wa» een stoet van bijna IhUN vrouwen, met hier en daar cc» ma» er tusschen. In de beste orde trok men door hot hart der Stad tusschen een dubbele haag van kijkers langs den volgenden weg: Do Ruyterkade, Stations» plein, Damrak, Dam, Roki», Regnliersbreestraat, Rembrandtplein, Amstelotraat, Illaii.vbmg, Binnen- Am-ltel, llonge-,.»»!., Barphati,«,l,aat, °-'rederiksp>ein. Het publiek gedroeg zich waardig «», recht belangstellend. Wel hoorde men hier en daar een kwinkslag ol wat gejoel va» opgeschoten jongens, maar eenig incident viel niet voor. De flinke houding de» botoog««ters maakte indruk.

Professor: „De rijke Egyptenaar bouwde zich e » pyrainii! - en balsemde zijn lijk; de armH ttlati «s-iar» »!>><» wond zijn lijk in linnen dot>ke»H vu b »roef lul -eenvoudig ia Uut, lHn,