De Sumatra post

ELKE 14 DAGEN ril \®Mh^*%U VERSCHE vmk UlllEl f 20.— per kist

P_____________-_____K_-_99__-__-__H___H_____ Zeer oude Genever in Kisten van 12 heele of 24 halve Steenkruiken en de volgende likeuren : ___k%«_ - Crème de Roses, Am. Persico, Crème de Noyaux, Half en Half, Crème llil m de Pecco Angdi.o, Crème de Vanille, Crème de Mocca, Arrac Punch, Ruin Punch, Cherry-Brandy, Anisette, Marosquino, Curacao, Crème de Peppermint. Ruedesheimer, Niersteiner, Moselbhiemchen, Haut Sauterne, St. Julien Medoc, Canon St. Emilion, Sherry Elegante, Witte Port, Roode Port. Extra Stout en Brown Stoot io Kisten van 4S flesschen. Perfection Whisky en Extra Special Whisky. I I I I Cognac. ••' I Vermouth. Patzenhofer Bier (licht) in Kisten vao 4S heele of 72 halve flesschen. I Importeurs: ||f|B GOi€l€_^--3€_tl*Cl & COi B 4906 ________________

Eergister werden een paar Italiaansche kranten opeens wild en sloegen finaal op hol, schrijft de Romeinsche correspondent dd. 12 Maart aan het „Hbld.*. De verschijnselen van die droevige kwaal openbaarden zich vooral in de kolommen van den ,Popoio d'ltalia" en de „Idea Nazionale", die allebei „interventistisch" zijn, eu krachtens dit nieuwe geloof hun land tot een oorlog willen opzetten: een oorlog tegen Oostenrijk n.1., omdat een militair optreden tegen de Triple Entente niet overeen te brengen is met de stemmen van .het bloed en de dankbaarheid, die volgens genoemde persstemmen het Italiaansche volk in zijn binnenste hoort pleiten voorFrankrjjk en Engeland. De uitdrukkingen, die de oorlogszuchtige kranten zich veroorloofden, waren werkelgk heel bar. Ze ontzagen zelfs zich niet bij hun beoordeeling van het optreden der regeering het woord „landverraad" te drukken. Wat heeft aanleiding gegeven tot die felle ■vr.sting ? Wat doet ds Fransch-Engelsche party vermoeden, dat de interventie verder ligt dan ooit, dat Italië zich zal laten vinden larws diplomalieken weg het „aanmerkelijk " los te krijgen, dat volgens Giolitti's vermaarden brief op die manier te verwerven, is ? E^n visite van Btlow aan Salandra. Dit feit staat onwrikbaar vast. Von Bülow ft den minister-president bezocht en een uur met hem zich onderhouden. Maar de er aan vastgeknoopte rest is gissing. Salandra heeft natuurlijk aan geen journalist verteld, in zijn kabinet is besproken. Msiar 't blijft toch merkwaardig, dat nu alle bladen het eens zjjn over don inhoud van de voorstellen, die de Duitscher aan de Italianen gedaau zou hebben en dat bekende Kamerleden als b. v. de heer L. Bissolati (in den van gisteren iafs in de Messagero vau den/elfden datum) : zich niet ontzien conclusies te trekken uit ' den inhoud vau die voorstellen. En wat, i voor mij persoonlijk de zaak nog merkwaar- i diger maakt is, dat de loopende geruchten precies overeenstemmen met wat een Duitsch ' vriend, die den prins Von Btlow goed kent, < mg al een paar weken geleden zeide. Duitsch- < 'land zou zich — zoo gaf deze Duitscher, j en geven nu de Italiaansche kranten te ver- i sta:-m bereid verklaren Oostenrijk in over- ' weging te geven aan Italië het land van < Tnënt, het oude aartsbisdom wel te verstaan, i en een strook Oostelyk van de tegenwoordige « grens, die in staat zou stellen de rivier Isou- < zo te versterken, af te staan. Veider zou 1 Triest een „vrge stad" worden, zooals Ham- ' burg is ]

De heer Bissolati — ik haal hem aan, omdat hg' altgd gegolden heeft als specialiteit in buitenlandsche politiek en blijkbaar nog in staat is k_lra te redeneeren, terwijl de Balderen voor het meerendeel daarvoor te zeacnuwhtig geworden zgu — brengt de Duitsche voorstelling in verband met het gerucht van de op handen zijnde mobilisatie. Het plan zou dit zgn : de Italianen zullen of op vreedzame wgze óf na een „démonstration sanglante" van het type van 1866 de hun aangewezen streken gaan bezetten, maar daar halt houden en het bondgenootschap met Duitschland weer aanknoopen en nog versterken. D 9 Duitsche en Hongaarsche Oostenrijkers zouden erg blij zijn voor die kleine opoffering de voortdurende onzijdigheid van Italië te koopeu, waar immers zjjn optreden aan den kant van de Triple Entente ook de tusschenkomst van Roemenië tengevolge hebben zou en dus zeker

de balans ten nadeele van de Midden Europeesche machten doen overslaan.

Mocht dit plan werkelyk bestaan, clan zou de heer Bissolati het hoogst verdertelyk viuden. Een volkomen neutraliteit kan hij begrijpen, maar niet, dat Italië „ voorzichtig een arm steken zou buiten de op een kier geopeude deur en het lekkere brok pakken, dat Duitschland daar neergelegd heeft als belooning. ... voor hot onmiddellijk weer sluiten van de deur. De operatie zou tot titel dragen: de zegepraal van het «heilig egoïsme".

Zoon optreden zou voor Italië alleen nadeeleu meebrengen: de groote oorlog zal zyn verloop hebben alsof Italië onzjjdig gebleverf was: voor een kleine gebiedsuitbreiding laat het toe, dat de Duitsche vloed in geval van overwinning den Balkan en Europa overstroomt. En mochten de Germaanscke landen verslagen worden, dan zullen de Italianen na hun dubbelzinnig optreden door de Triple Entente als j bondgenooten van Duitschland behandeld worden.

„En" —gaat de heer Bissolati voort— „ik wil me niet de vraag stellen hoe de moreele belangen van ous voik gediend zouden worden. Denkt er aan, dat half Europa nu al de Italianen heel ongunstig beoordeelt. We hadden een oud verbond aangegaan voor het geval, dat het „block", waartoe wjj behoorden, tegen

dat van de tegenstanders stooten zou. Maai toen de oorlog uitbrak, bevrgdden we ons van de verplichtingen van dat verbond. We hadden gelijk, dat te doen, maar om de wereld te toonen, dat we niet door lafheid geïnspireerd werden, maar door het bewustzijn van een nauwkeurig omschreven recht — het recht onze belangen, waarop onze bondgenooten druk dreigden te oefenen, te verdedigen — hadden we een houding moeten aannemen, die onze militaire condities ons toen verboden aan te nemen. Daardoor hadden onze bondgenooten vrg spel ons te beoordeelen ... als we weten, dat ze deden. De and«re helft van Europa wachtte. Zij voelde, dat wg, door onze weigering op te trekken aan de zgde van de rgken, die Servië wilden verpletteren, ons feitelijk gebonden hadden aan hen, die, om de onafhankelijkheid der Balkanvolken te verdedigeD, hen oorlog aanvaard hebben. En toen zij zagen dat wg ons wapenden, wachtten ze ons aan hun /.ijde. Weik oordeel zouden zjj het recht hebben uit te spreken over de zedelijke standvastigheid vau do Italianen wanneer ze hen nu de lekkere koek van de keizerrijken zagen aannemen om weer naar den kant vsn die over te gaan?"

Hoe staat het nu met het feit van die onderhandelingen ? Als ze werkelijk begonnen zyn en voortgezet wordeu — zoo redeneert hedenmorgen de „Messagero* — dan bewijst dit ten eerste, dat Italië afziet van elke aspiratie op een gebiedsvergrooting in Klein-Azië. Duitschland kan toch niet stukken van het land van zgn Turkschen vriend, die alles voor hem waagt, weggeven! Ten tweede zou het aannemen van Bülow's voorstel beteekenen, dat Trië-ït en Istrië bg Oostenrijk blijven en hun nationaliteit verliezen. Als „vrije stad" zal de haven zich toch niet kunnen verdedigen tegen het opdringend Slavisch element en zeker dadelgk door de Slavische en Duitsche banken financieel geknecht worden.

Het land vraagt onrustig : wat is er waar ? En omdat nog het parlement geopend is — over 'n week sluit het waarschijnlijk al weer voor een lange Paaschvacantie — probeert de volksvertegenwoordiging nèg eens opheldering te krijgen. Eenige republikeinen hielden een interpellatie om te weten te komen : ,in hoeverre de geruchten, die loopen omtrent diplomatieke onderhandelingen, die beleedigend schijnen voor de waardigheid van het land, beantwoorden aan de waarheid en hoe zij kunnen wrrden gelogenstraft of gerectificeerd." De heer Salandra verklaarde, dat hg niet onbeleefd wilde zgn en de interpellatie laten volgen op alle andere, die eerder op de agenda gebracht waren, en dat hij integendeel dadelgk antwoorden wilde... dat hij niet antwoorden kon.

Nu waren de heeren dus net even ver als te voren en zelfs de gelegenheid tot repliek werd hun ontnomen door den voorzitter, die onmiddellgk na de woorden van den minister-president de zitting sloot. Toch kwam er nog een antwoord. De minister van Koloniën, de ' heer Martini, die eergister met zjjn redevoering over het regeerinsgbeleid in Tripolitanië zoon goeden indruk maakte, zeide—volgens de lezing van den „Messagero": „Wg zgn een volk van neurasthenici! Gg vindt nieuwtjes uit en dan komt ge vragen of ze waar zgn. Uit het feit, dat Salandra bij öiolitti geweest is en Bülow bg Salandra, maakt ge op, dat... er Duitsche muziek gespeeld wordt. Ik zeg u, dat er in de in omloop gebrachte geruchten niets waars is. Alles is een product van verbeelding."

lets dergelgks zegt het „Giornale d'ltalia": „De verontwaardiging van de interventisten en de heel voorbarige vreugden van do neutralisten zyn beide evenzeer misplaatst."

Maar als er dan niets waar is, waarom het niet dadelgk gezegd: al zgn ook de Italianen zeker niet allemaal „neurasthenisch", op zoon manier zou men toch een goed deel van hun leidende persoonlijkheden tot zenuwlijders kunnen maken. Men vergete niet, dat de minister-president bij zijn bezoek in öaëta kort g.ieden erg militaristisch gedemonstreerd heeft en gezegd, dat hg vol angstige spanning de toekomst tegemoet ziet. Waarom wil Salandra heelemaal niets zeggen, waarom is — naar de kranten schrgven —in deze dagen bel ministerie van buitenlandsche zaken voor jour* nalisten streng gesloten?