door 's A den Doolaard
turisten hem toekennen. Wanneer men Tito wil aanvallen, geloof ik dat men een ander terrein moet kiezen dan zijn oppervlakkige gelijkenis met wijlen Goering. Gelegenheid tot aanval geeft deze sterk individualistische- communist trouwens te over. Wanneer men zo objectief mogelijk enkel op zijn eigen verklaringen afgaat, dan blijkt, dat hij een verklaard tegenstander is ten eerste van het kapitalisme, tweede van het Stalinisme, derde (maar niet van de religie, zoals hij zelf tenminste uitdrukkelijk betoogt. Men vergunne mij echter pas later, in wijder verband, in te gaan op Tito's hoogst eigenaardige opvattingen over de roeping der religie). Zijn beleid inzake de kerken en de economie ontmoet ook binnenslands nog steeds de nodige tegenstand, maar in zijn conflict met Stalin .staat de verpletterende meerderheid van het volk achter hem. Doch in de ogen van de Stalinisten is hij een barre ketter, die óf bekeerd, óf geliquideerd moet worden. Op het eerste bestaat geen kans, voor het tweede is Tito blijkbaar niet bevreesd. Rustig, zelfovertuigd, onvervaard, dat is de enige indruk, die hij maakt. Zyn positie ln Joegoslavië Is, al met al, ongetwyfeld sterk. HU is nooit een zetbaasje van Moskou geweest. Daarom is het ook onmogelijk hem op één lyn te stellen met de Gottwalds en Paukers, die zich tijdens de oorlog in Rusland bulten schot hielden, terwijl Tito «Un eigen legers aanvoerde. Op dit veldheerschap berust voor ' een groot deel zyn algemene populariteit, die door een uitgebreide propaganda wordt onderhouden, In elk openbaar gebouw en elke winkel hangt een portret van Tito. Dit Is wel niet verplicht, maar het hoort toch tot de „goede toon".
