Limburgsch dagblad

door A. DEN DOOLAARD Onze correspondent in Amerika ONTOEGANKELIJK MENS.

De heer Acheson is lang en mager, hy heeft een imponerende neus en een nog machtiger snor. Zijn ietwat bolle ogen zyn helder, maar koud, en het is even makkelijk er door naar binnen te kijken als door een bevroren ruit en even aantrekkelijk. De eerste Indruk is: een scherpzinnig, maar moeilyk, steil en ontoegankelijk mens. Hy ls doorgaans gekleed zoals weinig Amerikanen het gewend zijn: met de sobere elegance van de Britse gentleman. Op commissie-vergaderingen maakt Acheson de indruk van een land-edelman, die een gesprek probeert te houden met een stel politieke veeboeren, de weinig hoogstaande uitzondering daargelaten. Hij is brilliant; zy meestal niet en daarom wantrouwen ze hem al by voorbaat, zy zyn gewend, ook als ze politieke tegenstanders zyn, enkele klappen op de schouder te geven en breed te lachen, maar zijn glimlach is eerder wrang dan vrolyk en het streven naar makkelyke populariteit ts hem vreemd. . Wanneer er meningsverschillen zyn, dan staat hy als een floret-schermer tegenover mannen, die gewend zijn met de boksbeugel te meppen of met de blote vuist Zyn antwoorden zijn viymscherp en ijzig beleefd, zó beleefd, dat de stellers van de vragen, welke soms van ontstellende onkunde getuigen, in zijn woorden een zorgvuldig verholen spot- menen te beluisteren.