Het vrije volk : democratisch-socialistisch dagblad

ROTTERDAM — Op de Maasvlakte in het Rotterdamse Europoort-gebied heeft staatssecretaris Heerma (VROM) vandaag de 'C - deponie' geopend: een met vele veiligheidsvoorzieningen omgeven stortbak van gigantische afmetingen, bestemd voor de opslag van chemisch afval dat bij verwerking zo verontreinigend is dat het niet voor verbranding in aanmerking komt.

De deponie van de AVR-Chemie (Afvalverwerking Rijnmond) is een voorlopige oplossing voor een probleem dat tot nu toe onoplosbaar bleek. Jij verbranding van afval dat met zware metalen is verontreinigd, komen te veel schadelijke stoffen vrij. Dus werd jarenlang het grootste deel naar landen geëxporteerd die bereid waren het te storten, al of niet met speciale voorzieningen. Die vergunningen worden echter steeds minder verstrekt. VROM wil het afval binnen de landsgrenzen houden en dus is er een probleem.

In overleg tussen de overheid en de deelnemende industrieën in AVR-Chemie is de bouw van de C2-deponie als voorlopig eindstation gekozen. De kosten, ruim 30 miljoen gulden, zijn betaald door de overheid. AVR-Chemie heeft de bak ontwikkeld en is verantwoordelijk voor het veilig storten van de aangeboden partijen.

De C2-deponie kan slechts tijdelijk soelaas bieden. Ondanks de gigantische afmetingen van 320 meter lengte, 50 meter breedte en wanden van 11 meter hoog, is de bak over een aantal jaren vol. De verwachting was oorspronkelijk dat dat rond het jaar 2000 het geval zou zijn, op grond van berekeningen van het jaarlijkse aanbod van deze categorie afval. Die berekeningen werden al een paar jaar geleden gemaakt; sindsdien is deze afvalstroom alleen maar groter geworden. De aanbiedingen die de AVR-Chemie nu binnen krijgt, duiden op een tweemaal zo groot aanbod als voorzien. Kortom, over vijf jaar al is er wellicht behoefte aan een tweede deponie. Tenzij er tussentijds (voordat de bak vol is) een manier is gevonden om het zwaar chemisch verontreinigde afval te verwerken. Die kans is voor sommige soorten afval niet denkbeeldig. De deponie zelf, dat wil zeggen de stortbak, heeft geenszins een tijdelijk karakter. Als hij vol is, tussen nu en over vijf tot tien jaar, wordt de bovenkant zorgvuldig afgedekt, er komt een laag aarde overheen en het terrein wordt beplant.

Woordvoerder L. Chevalier van de AVR erkent het dubbelzinnige karakter van deze oplossing. „Het is een raar idee, want het grootste deel blijft eeuwigdurend liggen. Het blijft wegstoppen, maar dan wel op een veilige en verantwoorde manier. De AVR steekt hiermee haar nek uit voor een maatschappelijk probleem," zegt Chevalier. Het bedrijf blijft dertig jaar verantwoordelijk voor de deponie: de omgeving mag op geen enkele wijze, direct noch indirect, vervuild worden door het opgeslagen afval.

Daartoe is een groot aantal veiligheidsmaatregelen en voorzieningen getroffen en zijn er strenge toelatingseisen en controles opgesteld. Het te storten afval mag volgens de reglementen niet stuiven, niet stinken, het mag niet verpakt zijn, niet reageren met andere stoffen in de bak, het mag niet licht ontvlambaar of explosief zijn en het moet steekvast zijn. Het zal dan ook voornamelijk gaan om slib, filterkoeken en afvalslakken.

Na dertig jaar gaat de verantwoordelijkheid voor de deponie over naar de nog op te richten Stichting Nazorg. Dit is een soort fonds waarin bedrijven die afval storten geld stoppen, zodat de stichting naderhand de stortplaatsen kan blijven controleren.

ROTTERDAM — 't Feestje van Rotterdam 650 jaar is dan eindelijk tóch nog begonnen. En hoe! Pakten op zondag de donkere donderwolken zich nog boven de jubilerende stad samen, gisteren, tweede paasdag, is definitief afgerekend met alle onheilsprofeten. Van heinde en verre stroomden duizenden feestgangers naar de internationale kermisattractie op de Müllerpier. Rotterdams 'main attraction', Rivoli '90, kan niet meer kapot. De knipogende zon zette het feestsein op groen. Volgens de organisatoren trok de enorme kermis al 55.000 bezoekers.

Projectcoördinator Ton Zimmerman van Sport Recreatie en Evenementen Rotterdam, nu tijdelijk gedetacheerd bij Rivoli '90 zegt: ~op zaterdag en zondag was het met 26.000 bezoekers door de slechte weersomstandigheden nog tamelijk rustig. Maar maandag leek het al een beetje een gekkenhuis. Zeker 30.000 betalenden en daarnaast nog eens duizenden gratis bezoekers met hun Rotterdam Pas en de bejaarden met hun 65- pluskaarten. Via de Euromast kregen we bussenvol Engelsen en Duitse toeristen extra binnen. Van boven hadden ze het spektakel hier gezien. En als een magneet werden ze vervolgens naar de Müllerpier getrokken." „Als dit zo doorgaat," zegt Zimmerman, „dan halen we op de sluitingsdatum 21 oktober zeker de beoogde miljoen bezoekers."

De organisator van de Rotterdamse en Nederlandse kermissen, Ivo Janvier, mede-directeur van Bureau de Kermisgids: „Je ziet alleen maar blijde enthousiaste en vooral nieuwsgierige gezichten, van jong en oud. Dit is waarop de Rotterdammers gewacht hebben. Spektakel, sensatie, een grote internationale showbusiness. Ja, op die ene Leidenaar na dan. Die noemde mij 'asociaal'. Hij vond het asociaal om ƒ 2,50 entree te rekenen voor een kermisattractie. Hoe we het durfden!"

Voor de hekken aan de Müllerpier aan de St. Jobsweg waren 800 parkeerplaatsen gereserveerd voor de kermisbezoekers. Maar die waren binnen de kortste keren vol geboekt. Volgens organisator Janvier kan het beste geparkeerd worden langs de Parkhaven, de Parkkade en de Westerkade.

Janvier: „Maar ook met de tramlijnen 6 en 9 en via metros.tation Coolhaven zijn we uitstekend bereikbaar. Ik zou de mensen willen adviseren zo veel mogelijk op doordeweekse dagen te komen. Het is wat minder druk en dan ze krijgen ze de meeste waar voor hun geld. Logisch ook. Als er in de weekeinden lange rijen wachtenden voor de attracties staan, zal de kermisexploitant sneller willen werken. Rondjes via het reuzerad van avontuur duren dan bijvoorbeeld korter om de drukte te verwerken. In de week zit je er langer in!"

Een hoogtepunt van de kermis is 'Break Dance', een soort van open disco op ritmische muziek in snel voorbij flitsende gondelwagentjes, 's Avonds met laser-lichteffecten en kleurige mistrookslierten. Verder is er Cinema 2000, een 'wereldsensatie' met shockeffecten van 70-mm-films. Het 'Vliegende Tapijt' levert bloedstollende omwentelingen rondom een reuzenas. Halsbrekende avonturen in kabelbaantjes in 'Fantastische Reizen'. Een reis in een vuurspuwende raket naar de maan via de Aero Liner, een zeereis met 'Het Droomschip', hemelse sferen bij de helderziende mr. Anwari.

Maar trekker nummer één is toch de 'Olympia Looping' van R. Barth und Sohnen. Een breedlachende passagier, net bekomen van een snelheid van 100 kilometer per uur: „Echt waanzinnig. Beter dan de Efteling. Zalig gewoon. Straks gaan we nog een keer."

FOTO JACQUELINE DE HAAS Op tweede paasdag maakte Rotterdam massaal kennis met de mogelijkheden van de superkermis op de Müllerpier. Ook de ouderwetse' attracties deden het goed.

ROTTERDAM — De oudvakbondsbestuurder, de voormalige gecommitteerde van het openbaar lichaam Rijnmond en voormalige wethouder in Rotterdam, Johan de Jong, is afgelopen vrijdag na een langdurige ziekte op 64-jarige leeftijd overleden. PvdA-politicus De Jong kreeg twee jaar geleden, na een val van een trottoir gedurende een vakantie in de Elzas, te horen dat hij kanker had, maar hij heeft zich tot op het laatst ingezet voor zijn ideaal, de Stichting Bejaardenhuisvesting FNV Rijnmond.

„Hij heeft vorig jaar nog gezegd niet met zijn werk te zullen stoppen voordat wij het tiende woongebouw zouden kunnen openen," zegt de voormalige secretaris E.J. Jongste van de Stichting Bejaardenhuisvesting. „Hij heeft het niet meer mogen meemaken. Wij beheren nu acht gebouwen in Rotterdam, Cappelle aan den IJssel, Krimpen aan den IJssel, Hellevoetsluis en Zuidland."

De voormalige NVV-bestuurder Johan de Jong werd bij de start van het openbaar lichaam lid van de PvdA-fractie in de Rijnmondraad. In de tweede helft van de jaren 60 werd hij lid van het dagelijks bestuur. Als beheerder van de portefeuille Recreatie en Milieu nam hij onder meer het initiatief tot de oprichting van de Dienst Centraal Milieubeheer Rijnmond (DCMR).

Bij het aantreden van het eerste PvdA-programcollege in Rotterdam in 1974 werd hij wethouder voor Sport en Recreatie en Algemene Personeels en Organisatiezaken maar hij bleef ook lid van de Rijnmondraad. In 1977 keerde hij terug als gecommitteerde Ruimtelijke Ordening. Deze laatste functie bekleedde hij tot de opheffing van het openbaar lichaam Rijnmond.

„Hij ging altijd recht op zijn doel af," herinnert het PvdA- Kamerlid mevrouw L. van Rijn-Vellekoop zich. „Ik heb dat meegemaakt waar het ging om de verdediging van het laatste streekplan Rijnmond, maar ik heb als gecommitteerde voor het milieubeleid vooral die laatste periode bij Rijnmond nauw met Johan de Jong samengewerkt. Wij hadden als het ware samen de baggerspecie onder onze arm. Johan de Jong was niet altijd tactisch, maar wel vastbesloten om dit probleem in samenwerking met alle gemeenten op te lossen. Hij was daarin heel fervent en overduidelijk, hij ging het conflict bepaald niet uit de weg. De Rotterdamse haven moest op diepte blijven."

Mede-oprichter Johan de Jong van de Stichting Bejaardenhuisvesting FNV Rotterdam, die onder andere de huizen Valckesteyn in Pendrecht en Hoppesteyn in Crooswijk beheert, bekleedde nog tal van andere bestuursfuncties. Zo was hij onder meer jarenlang actief als voorzitter van de afdeling Rotterdam van het Rode Kruis, was hij secretaris van de Vereniging Nederlandse Bejaardenorganisaties en bestuurslid van de Provinciale Biblotheekcentrale.

FOTO ARIE WAPENAAR Johan de Jong, gefotografeerd in de periode dat hij wethouder van Rotterdam was.

Verschijnt tweemaal per week Bijdrage Jim Postman Het Vrije Volk/Metropolis Postbus 2999, 3000 CZ Rotterdam telefoon (010) 4004400, tax (010) 4128509 Dinsdag 17 april 1990

DORDRECHT — PvdA, VVD, Groen Links en het vrijdagavond nog afgehaakte maar snel weer op z'n schreden teruggekeerde D 66 gaan in Dordrecht samen een college vormen. Er komen zes wethouders: drie voor de PvdA en voor de drie resterende partijen elk één. Het vorige college bestond uit PvdA en de VVD met respectievelijk drie en twee wethouders. Ook Spijkenisse heeft sinds zaterdag een nieuwe wethoudersploeg: twee van de PvdA, een van het CDA en een D66'er.

Als het nu gewoon flessentrekkerij was, of ladenlichterij ten bedrage van 5,9 miljard gulden, dan was het probleem simpel. Maar de greep van het bedrijfsleven uit de staatskas ten bedrage van bijna 6 miljard gulden meer WIR-premie is nota bene legaal. Klopt als een bus die rammelt.

Een enquête onder een aantal bedrijven in Nederland heeft uitgewezen dat het bedrijfsleven nog miljarden tegoed heeft aan investeringspremies van de Wet Investerings Rekening, die reeds twee jaar geleden is afgeschaft. Op die extra miljarden had niemand meer gerekend, dus de minister van Financiën wacht de dankbare taak die miljarden óf te bezuinigen of extra binnen te halen om de boekhouding van de Staat der Nederlanden in evenwicht te kunnen houden.

Dat is buitengewoon zuur voor die minister, die als politiek leider van de socialisten met veel gedoe en politiek gehannes er in geslaagd was enkele miljarden van het rijk vrij te maken voor nieuw beleid; beleid dat zijn eigen achterban zou kunnen overtuigen van het nut van regeringsdeelname door de PvdA. Die minimale ruimte komt nu nog sterker onder druk te staan.

Een armlastige overheid (armlastig in die zin dat al het geld al vastzit voor andere bestemmingen) moet nu zes miljard bijeenschrapen om aan verplichtingen te voldoen jegens een bedrijfsleven dat, door de bank genomen, vette winsten draait. En simpelweg nee zeggen is er niet bij, want afspraak is afspraak en de wet is de wet en die ene wet WIR zat blijkbaar zwakjes in elkaar.

Het kabinet gaat nu overleggen met het bedrijfsleven over de financiering van het onverwachte gat. Vanuit dat bedrijfsleven, met name uit kringen van VNO en NCW, is de overheid de laatste vijftien jaar verweten slechte boekhouding te plegen. En de boodschap luidde steevast: wie het gat trekt, moet het ook dichten. Die oplossing lijkt ook nu van toepassing te kunnen zijn.

De bedrijven zitten goed in de slappe was; de overheid kampt met tekorten. Extra belasting- of premiebetaling door de werknemers zou wel zeer onredelijk zijn. Dat leidt onherroepelijk tot hogere lonen, waardoor de bedrijven toch de rekening krijgen. Extra loonsverhogingen leiden tot extra belastinginkomsten voor de minister van Financiën en langs die weg zal de financiële vervuiler, het bedrijfsleven, uiteindelijk betalen.

~Zo'n zeven jaar geleden was ik net als directeur begonnen bij het Scandia Hotel toen er op mijn kantoordeur werd geklopt. Er verscheen een grijnzend gezicht om de hoek dat op een hele vrolijke manier zei: „Is d'r niemand?" Ik keek quasi verbaasd in het rond, toen nog eens achter me en antwoordde: „Neen, d'r is niemand."

Maike Elmar, thans de managing director international van de bekende Noorse investeringsmaatschappij Henriksen Group, vervolgt geamuseerd: „De man in kwestie bleek een vertegenwoordiger te zijn van een bepaald voedingsmiddelenprodukt. Ik zei dat hij het beste naar onze chef-kok kon gaan. Ik belde deze chef en legde de vertegenwoordiger uit hoe hij bij de keuken kwam. Daarop brulde die vertegenwoordiger: „Dag wijffie, bedankt!"

De chef-kok vond het best een goed produkt. Maar zei wel tegen de vertegenwoordiger: „U moet toch even wachten op onze baas." Vervolgens belde hij mij. Toen ik beneden in de keuken verscheen en ineens voor de tafel stond bij die vertegenwoordiger, viel hij van verbazing steil achterover. De les die ik daaruit geleerd heb is dat niemand altijd iemand is!"

Maike Elmar is blond, ze heeft levendige blauwe ogen en ze is Noors. Maar ze spreekt net zo vloeiend Noors als Nederlands en ze voelt zich hier net zo goed thuis als in het hoge noorden. De Rotterdamse zakenwereld en mensen ver daarbuiten hebben haar leren kennen als een bijzonder charmante en symptahieke zakenvrouw. Maar ook als vakvrouw. Eentje met wie je bij het zaken doen terdege rekening dient te houden. Ze heeft pit, lef en durf en ze is beslist niet op haarmondje gevallen. En dan die twinkelende blauwe ogen. Soms krijg je het gevoel dat ze dwars door je heen kijken...

Naast het runnen van het populaire Scandia Hotel en het statige Henriksen Gebouw aan de Rotterdamse Parklaan 8 heeft Maike Elmar onder meer gezorgd dat het Hulstkampgebouw in z'n volle glorie voor Rotterdam behouden is gebleven. Haar Noorse baas, Gunnar Henriksen, heeft het gebouw namelijk op advies van Maike aangekocht. Behalve bestuursfuncties bij de Maatschappij voor Nijverheid en Handel en bij de stichting Het Rotterdamse Zeilschip is Maike Elmar de voorzitter van de stichting Ketelbinkie(-prijs).

Ooit werd ze geboren in het Belgische Wilrijk als dochter van Frantz Otto en Thora Elmar. „Eigenlijk heet ik Mai met mijn voornaam. Maar daar is in het Belgische automatisch 'ke' achter gekomen voor 'kleintje'. Ik ben een echte kosmopoliet, want ik ben in Amerika verwekt. Mijn moeder, lerares Engels, wilde dat ik in Noorwegen zou worden geboren, maar door omstandigheden kwamen mijn ouders eerst in' België terecht. Pa was in de VS recreation-consul voor de Norwegian Welfare, begon in België een Noors restaurant met een Noorse club en werd in 1958 directeur van het Noorse Paviljoen op de Expo in Brussel.

Ik zat op een hele strenge Belgische meisjesschool waar we twee aan twee op de binnenplaats moesten paraderen voor een deftige directrice met stola om. Je

moest dan je handen opsteken om te laten zien 1 dat je witte handschoenen aan had. Ook 's zomers! Op m'n tiende jaar ging ik voor de zomervakantie voor het eerst naar Noorwegen. Ik schrok me wild. Ik dacht dat ik tussen de barbaren terecht was gekomen. M'n witte handschoenen had ik meegenomen, maar m'n grootmoeder verbood me ze te dragen. Stiekem deed ik het toch en om ze te verbergen stopte ik m'n handen in m'n zakken.

Maar soms vergat ik dat ik ze aan had. Als ik dan ineens een snoepje van m'n grootmoeder kreeg aangeboden kwamen die handschoenen dus tevoorschijn. En prompt kreeg ik van m'n grootmoeder op m'n kop!"

Na België kwam Maike samen met haar ouders naar Rotterdam waar ze het Rotterdams Lyceum doorliep. Daarna ging ze als hotel-trainee naar Noorwegen. Daar specialiseerde ze zich in economie, sales-planning, pr-promotie, reclame en hotel-receptie. Via een zelf geopperd idee werd ze door haar hoteldirecteur-mentor op een salestour door Nederland gestuurd, belandde voor 'the taste of the pudding is in the eating' enkele maanden in Amerika, werd daarna groundhostess-ticketing' bij Scandinavian Airlines en op haar 28e kreeg ze van Gunnar Henriksen de aanbieding het Scandia Hotel te gaan besturen.

In dit hotel werkt, wat wordt genoemd 'de beste barman van Rotterdam', genaamd Alex. Maike Elmar: „Tijdens een etentje hier zit ik aan tafel met de familie Henriksen. Dat was in 1983. Ik zeg tegen mijn baas Gunnar: „Ik weet een hele goeie barkeeper voor ons, hij spreekt vloeiend Noors en is op en top vakman." Antwoordde Gunnar droog: „Oh, je bedoelt Alex, die in Oslo heeft gewerkt." Binnen een half uur zaten we samen op de koffie bij Alex thuis en hij werd prompt aangenomen. Kijk, daar houd ik nou van. Geen afspraken maken en zo, maar meteen zeggen: „Dat doe ik!"

FOTO HENRIKSEN GROUP Maike Elmar: „Eigenlijk ben ik een echte kosmopoliet."

ROTTERDAM — De Rotterdamse Rivierpolitie heeft zondagmorgen met de aanhouding van de 28-jarige A. van de E. zeven inbraken in binnenvaartschepen opgelost. Eerder die nacht was in dezelfde omgeving in drie schepen ingebroken, waarbij in totaal ene bedrag van ƒ7OOO was verdwenen. Na zijn aanhouding bekende de man de dader van deze inbraken te zijn en meldde hij de nacht ervoor nog vier inbraken in schepen, vermoedelijk in de Schiehaven, te hebben gepleegd.

ROTTERDAM — De dichter Martin Mooij heeft de Laurenspenning toegekend gekregen. Mooij krijgt de onderscheiding voor zijn werk als directeur van de Stichting Poetry International. Martin Mooij krijgt de penning op vrijdag 27 april uitgereikt in de Laurenskerk.

VLAARDINGEN — Afgelopen week is in het Vlaardingse bejaardencentrum Drieën Huysen een geval van open tbc geconstateerd bij een lid van het keukenpersoneel. Een geval van niet besmettelijke tbc bij een ander lid van het keukenpersoneel kwam enkele weken geleden al aan het licht. Hij deelde mee dat de komende week het keukenpersoneel op tbc wordt onderzocht en indien dit nodig blijkt ook de rest van het personeel. Pas in laatste instantie zal bij de 150 bewoners een tbc-onderzoek worden gedaan.

ROTTERDAM — De 27-jarige Rotterdammer J. Mick heeft zijn behulpzaamheid bij het vangen van de ontsnapte kaketoe van zijn buurman, de 32-jarige L. Fortuin, moeten bekopen met een val van negen meter. Mick. achtervolgde de ontsnapte vogel tot op het dak van zijn vier verdiepingen hoge flat aan de Rijtuigweg in de Rotterdamse wijk Feijenoord. Nadat hij het beest had gevangen en overgedragen aan zijn buurman, wilde de man via een ladder naar beneden. De ladder schoot weg, waardoor Mick door een ruit viel en negen meter lager terecht kwam. Hij is voor onderzoek in het Academisch Ziekenhuis Dijkzigt.

ROTTERDAM — De 36-jarige E.D. Gibbs uit Spijkenisse is in de nacht van vrijdag op zaterdag door een verkeersongeluk om het leven gekomen. Volgens de politie raakte de auto van Gibbs op het Groene Kruisplein in Rotterdam in een slip. De auto botste tegen een lantarenpaal. Het slachtoffer werd uit de auto geslingerd en was op slag dood.