De Tijd : godsdienstig-staatkundig dagblad

De leiders der politieke paritten. die In de nieuwe Tweede Kamer zetels sullen bezetten, hebben in een telefonisch onderhoud met het A.N.P. hun mening gegeven over de uitslag der verkiezingen. Waar het echter niet mogelijk bleek prof. Romme in de afgelopen nacht te bereiken excerperen wij «ijn oordeel uit de „Volkskrant", waarvan hQ staatkundig hoofdredacteur is. PROF. RQMME, leider der Tweede Kamerfractie der K.V.P» schrijft in zijn' hoofdartikel, dat in het resultaat van de stemboa van gisteren wUVM li 4t «rctilUl Mtei *•**!> SS 4* aMüMnt vu de poging om de eenheid der K. V. P. te doorbreken. Heeft de politiek in Nederland nog enige gelegenheid, .dan moet dit winst betekenen voor de kanten der grondwetsherziening, die . voor oen nlenw duurzaam aamengaan van Nederland en Indonerf ë van levensbetekenis is. De voornaamste les voor de katholieken uit verkiezingsuitslag lijkt prof. Komnw: Voorwaarts •in do christelijk progressieve richting. JHB. MB. M. VAN DEK GOES VAN NATEBS, fractieleider P. v. d. A., reide, dat de regeringscoalitie, ook al liep zij door de verschuivingen iets terug, enorm sterk is, sterker dan enige vroegere coalitie in de Nederlandse parlementaire historie. Het oordeel van de kiezers is zeer zeker niet, dat het roer om moet Hij wenste voorzichtig te zijn met het geven van een oordeel over de kabinetsformatie ..«• • HU is van' mening, dat men de eonelnsie zal willen en moeten trekken, dat de uitspraak van de kiesers duidelijk w|Jst op het vormen van een regering, die een uitgesproken" progressieve politiek moet blijven voeren, b(jv. ten aanzien van maatregelen van gelelde economie en de Indonesië-polltiek. \ | _ De tendens van de cijfers vertoont inderdaad een ■ verschuiving naar rechts, d.wx. ook naar de P. v. d. A, die twee zetels van de communisten won, doch nog meer naar rechts moest doorgeven. • J. SCHOUTEN, voorzitter'der AR. fractie in de Tweede Kamer reide, dat hij in de cijfers van deze verkiezingen wel een tendens aanwezig acht in de richting van ernstig bezwaar tegen het Indiëbeleid. Hij wilde ze achter nog beter bekijken. Hij was tevreden laet de uitslag, al had hij op een veertiende zetel gehoopt MB. P. J. OUD, lijstaanvoerder van de V.V.D., meende, dat in het algemeen van een doorgang naar rechts gesproken kan worden. De P. v. d. A heeft gewonnen van de communisten, doch nog meer naar rechts afgestaan. De vrijzinnig-democraten hebben, de oude leiding weer gevolgd. De algemene tendenz van de cijfers is, aldus mr. Oud, dat het gevoerde Indiëbeleid mede oortaak is van de verschuiving naar rechts. Ten aansien van de kabinetsformatie reide mr. Oud, dat naar oen sodanig beleid gestreefd moet worden, dat een meerderheid voor de grondwetsherziening in tweede lering sal kunnen worden gevonden. Bi) de formatie sal rekening moeten worden gehouden met de inrichten van V-V.D. én CA H. W. TIL ANUS, fractieleider der r- H achtte de tendens van de cijfers een uiting van ontevredenheid bi) sommigen over het tot nu toe gevoerde beleid. Met het oog op de kabinetsformatie gaan zijn wensen, zoals voor 1946, uit naar een kabinet in breder verband, waartoe de zorgen in het staatkundig leven, gelet op de internationale verhoudingen en de moeilijke situatie met het oog op Djocja — ik zeg niet Indonesië, aldus de heer Tilanus — dwingen. GEBBEN WAGENAAB, fractie-voorzitter van de C.F.N., was niet tevreden over de verkiezingsuitslag. Hij zag in deze uitslag een verzwakking van links. Van wat „binnenskamers bekokstoofd wordt",zal het afhangen of de oude coalitie gehandhaafd blijft of dat een kabinet op bredere basis wordt gevormd. DS. ZANDT, voorzitter van de fractie der St Ger. in de Tweede Kamer achtte de verschuivingen met groot Hij naa verwacht dat de A R meer zetels zou kabinetsformatie, zal Z.L dezelfde kant uitgaan als in 1948. v CH. J. t M. WELTEB, leider van de lijst Weiter, zeide dankbaar te zijn, maar niet voldaan.

Is de versmalling van de regeringsbasis met twee zetels een noodzakelijke, althans een dringende reden om het aantal der in de regering vertegenwoordigde partijen uit te breiden? Ziedaar de kardinale vraag, die uit de nuance-verschuiving, welke deze Kamerverkiezingen hebben opgeleverd, te voorschijn komt. Om haar volle strekking te zien, moet men zich voor ogen houden, dat de i 1 nngsbasis ook in de oude Kanu"- ~t smal was om de aanneming v-r, «Grondwetsherziening onder au ■ omstandigheden te garanderen. Zij 'cfrdt met de 8 stemmen van de V." erbifr amper toereikend; met a.. v .mmen van de Christelij k-Historischen voldoende en met de 17 stemmen van deze beide partijen tezamen rijkelijk voldoende. Om nog een ogenblik in de supposities door te gaan: de dertien A.R.-stemmen zouden reeds een royale meerderheid opleveren. Wat zou er inderdaad op tegen zijn — vooral als het straks op ptemmei aankomt en alle nieuwe feiten en jjmstandigheden bekend zullen zijn'— dat de A.R. vóór de Grondwetsherziening stemmen? Zij zien immer» de noodzakelijkheid van de vormiig van een .federaal Indonesië in!' Alléén de Aanwezigheid van de heer Getbrandy — die overigens de fractie rr*t niet één zetel verrijkt heeft, maar $e nu eenmaal de Rijkseenl\pid, zoals hij die verstaat, in zijn vaandel Ijeschreven heeft, zou dit kunnen beletten. Zou zij dit werkelijk kunnen?! Doch dit terzijde. De oude regeringsbasis was vóór de verkiezingen niet breed genoeg; zij is na de verkiezingen enigszins versmald. Zo zijn de feiten. Doch wat betekenen zij? Een regeringsbasis, die een gewone meerderheid van negen stemmen oplevert, blijft op zichzelf voldoende om te regeren, zelfs onder extra zware omstandigheden. Doch met het uitzicht op de Grondwetsherziening dient men zich te realiseren, dat de Nederlandse kiezers zich niet in belangrijke mate tegen de regeringsrt>litiek en evenmin tegen het voornaoe onderdeel, dat het Indische beleifi daarvan vormt, hebben uitgesproken Van de Rijkseenheid-kampioenen leeft er slechts één aanwijsbare fctelwinst opgeleverd: Weiter. Gerbrarpy .heeft, zoals gezegd, geen winst aai zijn partij gebracht, Feuilletau de-Bruyn is door de kiezers terzijde gesc oven. De conclusie uit dit alles kan jeen andere zijn dan dat het Ne erlandse volk, toen het op stemmen mkwam, zich in grote trekken niet fegen het Indische beleid heeft uitgesproken. Het heeft wel de C. H. en te V.V.D. versterkt, resp. met één en het twee zetels, doch deze beide parten hebben zich in principe niet tgen de Grondwetsherziening zy het dat zij onaangename en aar onze mening onwaarachtige restrities gemaakt hebben met betrekkit tot hun stemmen in tweede lezing. De C.H. overigens in jreel stringen sr vorm dan de V.V.D" die op dit puit in een scherpe tweespalt verkeren Deze situatie leert ons, dat «en sterke regering, die haar politic e koers zeer helder heeft bepaald ki weet waarvoor zij staat, zeker Hst voor een hopeloze taak staat, wa leer zij, slechts.op de beproefde ro ns-rode samenwerking steunend, m ir aan ook met de kracht van een >lledige overtuiging, de Kamer voor ï keiue stelt, — dat,een zodanige egering een zeer aannemelijke kans aaktde buitengewone meerderheid an ae Kamer achter zich te krijge Daarvoor is moed nodig, alsmede ien onwankelbare overtuiging in < > Juistheid van de gevolgde koers, en heldere en onontkoombare logi i in de argumentatie, gepaard aanj beuling van een geïnspireerd!» t. Een regering, die deze kwaUtei w«t op te brengen, behoeft, wr onze mening, de nieuwè Kamer niet te "z?"behoeft dat te mindei indien . de P. v. d. A. Mar rol gcfcdl si elt. De P. v. d. A. is verzwakt, doch is ook gezuiverd. Zij is gezuiverd in een aanhang, die in de huidige Ituatie, waarin de door haar begeer i door' braak niet gerealiseerd kan rorden, in wezen bij haar niet gehe en «1 thuis was. Zij weet thans pre ss, wat tij vertegenwoordigt: n.l. < ertulgde aanhangers. Met .deze aar angers is zij onbetwist de tweede rootste • partij van' het land. Haar eun te hebben i» van grote beteketo voor de stabiliteit der «ociaal-ecor mische verhoudingen. Het is de dui plicht . van'de K.V.P. om te trachtei met de P.v.d.A. een redelijk ven lUK te vinden, op basis waarvan h< moge-

lijk zal zijn de door het oude kabinet- Beel begonnen, maar nog niet voltooide politiek te vervolgen en voor zover dit in de politiek ooit mogelijk is te voltooien. Dit standpunt sluit geen principiële, door pre-occupaties: ingegeven uitsluiting van de deelneming van andere partijen aan de regering in. Dit betekent alleen, dat .katholieken en socialisten eerst hun politiek program moeten vaststellen, om daarna aan andere partijen de gelegenheid te geven htm gezindheid daartegenover te bepalen. Dit gemeenschappelijk program is —de pract ijk van de katholiek-socialistische samenwerking heeft het duidelijk uitgewezen — in genen dele doctrinair. Het is wel vooruitstrevend in die zin, dat het de grandioze poging, onderneemt de eisen van . goed financieel en economisch beleid in harmonie te brengen met het-welzijn van - i£brc individuele burger, getoetst 'aan normen van rechtvaardigheid en menselijkheid. Indien enige andere partij het verantwoord acht, zich bij dit programma aan te sluiten, dan moeten wü haar van harte welkom heten. Indien deze samenwerking slechts verkregen zou kunnen worden tegen de prijs van compromissen, dan moge de toekomstige formateur haar even hartelijk voor de eer bedanken. Van de vervulling van deze nonn hangen af het welzijn van Indië, de toekomst van ons hele Rijk, onze piet hoog genoeg te schatten bedrijfsvrede, kortom de restauratie van ons bestaan. Naar onze mening heeft deze verkiezingsuitslag ons geleerd, dat het Nederlandse volk dit niet anders verstaan heeft.

De Britse regering heeft het op 18 Juni door de Poolse regering ingediende protest tegen de besluiten van de Londense conferentie over de economische en politieke toekomst van Duitsland verworpen. De Poolse regering had in haar protest verklaard, dat de Londense besluiten een schending betekenden van het met de Sovjet-Unie gesloten verdrag van Potsdam en geen rekening hielden met de belangen van sommige Europese landen. » ~ . In het Britse antwoord wordt gezegd, dat de Sovjet-Unie alleen te laken is voor het ontbreken van overeenstemming tussen de vier grote mogendheden. Ook de V. S. hebben een dergelijk tot hen gericht Pools protest verworpen.

Verschrikkelijk was er door de „roden", onder leiding van internationale communisten vaak, gemoord, gebraifosticht en geplunderd. Qe beruchte „paseos" (wandelingen) waarbij de slachtoffers — voor een zogenaamd melden bij de politie — onderweg eenvoudig neergeknald werden, de martelingen in de gevangenissen, de geraffineerde en grenzeloze wreedheden, lieten een „venganza" (wraak) vermoeden, . welke eveneens-grenzeloos zou zijn. En lnderda--' de „venganza"' van het temperamentvolle Spaanse volk heeft elke verwachting overtroffen. Terwijl André Marty en Pietro Nennt (bekend als de carniceros (slachters) van Albacete), de Spaanse furie Ja Pasionaria" en met hen vele andere moordenaars en sadisten. het vege lijf .wisten te redden, vielen duizenden onder de achtergeblevenen. Onder hen bevonden zich schuldigen, mlnder-schuldigen en ook wel mensen die in t geheel niets misdreven hadden. Het is niet overdreven te zeggen, dat de bloedige reactie op de rode terreur het dubbele aantal slachtoffers heeft geëist Met als gevolg, dat vele Spanjaarden uit angst voor deze woeste, niets ontziende . en - oncontroleerbare wraakoefeningen, vooral onmiddellijk na Franco's overwinning, hun familM verlieten vóór een treurig en gevaarlijk bestaan la do barre bergen, waar zij. opgejaagd als wilde dieren, gelijkgesteld werden met de moordenaars en desperados.... die al lang naar de Sierras gevlucht waren. ' v ' ' ■ - v . "• ! Thans na zovele Jaren (s het aan de Spaante regering nog altijd niet gelakt de bergen van „tos Rojoi" te zuiveren. Zulke ondanks een machtta militair apparaat en de fameuze . „ffuardia civtf", die een talrijk corps vormt, onafhankelijk van de gewone politie. ; oorzaken daarvan zijn talrijk. Wie Spanje bereiid heeft zal ■ be- • merkt hebben, hoe dit land, met een oppervlakte van Frankrijk ongeveer, overwegend uit gigantische bergen bestaat, welke zich wild en roman» m, op sommige plaatsen haast ontoegankelijk, over het Iberisch schiereiland uitstrekken. Er lijn 'tal van bergketens, die met hun holen en spelonken, hun ondoordringbaar struikgewas, hun steile en diepe ravijnen, unieke verdedigbare oorden en schuilplaatsen bieden. En wat misschien nog meer zegt: de bewoners der kleine berggehuchten en algelegeti be- Icrljen helpen de. „Rojos", geven hen te eten,' verstrekken hun eventueel inlichtingen over de bewegingen der „guardia civil" etc., deels uit sympathie, maar meer nog uit angst om door hen als vijand of spion te worden beschouwd, wat ongeveer met zelfmoord gelijk sou staan. Daarbij bomt nog, dat velen als herdy, knecht etc. bij de boeren een dubbel leven lelden, terwijl een machinepistool of mitrailleur voortdurend binnen hun bereik ligt Want over moderne wapenen, vaak beter'nog dan de mannen der wet bezitten, beschikken zij veelal. Deze wapens zijn nog overgebleven van de oorlogsjaren, 0fwe1.,.; worden door Spaanse militairen zelf — die gestolen wapens verkopen — vla ha -jsrs verschaft De naar de bergen uitgewekenen hebben trouwens hun ups en downs gekend in verband met de internationale polltl:' toestand. En ofschoon door de houding van de VM.O. hun hoop op een nieuwe revolutie aan het tanen Is, blijft Spanje nog steeds politiek geïsoleerd en blijft er voor hen nog altijd een kt. op revanche bestaan. Welke dan ook de bloedigste zou zijn, die dé toch -I zo bloedige Spaanse historie zou kennen.. Zoals reeds gezegd kan men evenwel twee typen onder de vluchtelingen onderscheiden, de uit angst gevluchte maar eigenlijk weinig schuldige refugié's en zij, die als ware bandieten optreden. De laatsten voorzien in hun onderhoud door afpersing en het plegen van overvallen, en terroriseren het gehele gebied waar zij zich schuil houden. . Voor de eerste, misschien de talrijkste groep, heelt, vooral onder invloed van de Kerk en ook in de geest van Franco's verzoeningspolitiek, de Spaanse regering herhaalde malen een amnestie afgekondigd. Deze hield in, dat degene, die niet positief van een misdaad beticht kon worden, absoluut niet gestraft zou worden. Maar ook deze maatregel heeft geen uitwerking gehad. De angst zit er reeds te diep in. Er was weliswaar een tijdf waarin de „guardla civil" zich beperkte tot het beschermen der dorpen, genuchteQ en boerderijen, en . waarin zij, zolang zi) niet door de „rojos" lastig gevallen werd, hen ln hun schuilplaatse 1 met rust liet. Maar door het koelbloedig vermoorden van militairen en guardias clviles ln hinderlagen la er tussen de rojos en de „guardla civil" een vendetta.ontstaan, welke zonder pardon gevoerd wordt Het 1> dan ook twijfelachtig * bij. een eventuele vrijwillige overgave de levens van de vluchtelingen gespaard zouden worden. In de Spaanse dagbladen leert . - men over dit alles slechts wanneer een ' groep bandieten gevangen genomen ls, sonder dat er verder commentaar op • wordt geleverd. Maar intussen neemt deze terreur vooral in - Zuid-Spanjeeer : toe dan af. Verschillend* vaders geven dan ook Uever in bet geheim. de gevraagde losprijs voor een ontvoerd familielid, dan dat zij een anonieme dreigbrief aan de politie ter hqnd «tellen.'" ' Somt daten tot aan de tanden gewapende, maar als burger» gecamoufleerde desperadot gel/s in de prote steden af. ■Niet lang geledtn tttai ik toevallig set/ getuige van een treffen met de politie in Granada, de wonderschone Athambrastad in de greep der enorme Siërra». Dt bandieten bleken «el/s over handgranaten te beschikken en niet dan met ernstig* verliezen der politie ilaagd* men er in hen te doden. Van een kleine groep militairen, die onlangs ter patrouille werd uitgezonden, u niemand teruggekeerd. De reactie is dan veelal, dat de bergen voor de «oveetste maat uitgekamd worden, maar oftehoon, het soms gelukt enkele desperado* te dodtn, het merendeel hunner echUnt opgeslokt in de onmetelijke granietklompen, itr bergen. > * • l'4v "• v»

(Van onze eigen correspondent) MALAGA, Juli 1948 Het it Hen }aar geleden, dat dé afschuwelijke Spaanse burgeroorlog, met de utctorie der nationalisten, ten einde liet). Velen der tegenpartij gelukte het naar het buitenland, voorat over de Pyreneeën, te ontkomen. Maar voor honderdduizenden anderen bleef slechts de keus: een onvoorwaardelijke overgave of een schuilplaats — een voorlopige tenminste — in de «oilde, ontoegankelijke bergen. Beducht voor wraak kozen duizenden het laatste.

Een-troep katholieke pelgrims vertrok deze weeknaar Walsingham «jmde Z.0.-kust van Engeland. Voor het eerst sinds de reformatie, nu vier eeuwen geleden, werd deze pelgrimstocht, waarbij de bedevaartgangers een zwaar eikenhouten kruis méedragen, ondernomen. De weg is ruim driehonderd k.m. lang. Aan het slot van de tocht zal Kard. Griffin een Vochtige H. Misopdrage* De passeert Birkenhead, waar heel de katholieke parochie de bedevaartgangers vergezelde.

"t ■ De Franse socialistische party heeft Woensdag de regeringsmeerderheid in de steek gelaten en met de communisten gestemd vóór een socialistisch amendement tot verlaging der militaire begroting met 20 < procent. Een regeringscrisis is daardoor mogelijk geworden. Onmiddellijk na de stemming verzocht de minister voor de strijdkrachten, Pierre Henri . Teitgen, opschorting van bet debat. £ De socialisten hadden een amendement ingediend, dat een verlaging beoogde van 20 procent van de militaire begroting van 320 milliard francs. Toen bet amendement in stemming werd gebracht' verkreeg het 276 tegen 183 stemmen. De |M.R.P. en de radicaal-socialisten — de beide andere partijen van premier Schuman's coalitie — stemden tégen het amendement en.de uiterst recStse '.groeperingen en *de aanhangers WDe Gaulle onthiel, den zich,van stemming. , Deze plotselinge omzwaai van de socialisten volgde slechts enkele dagen op hun nationale congres, waarop zij nog met'een ruime meerderheid besloten de regering-Schuman te bleven steunen. De omzwaai kwam dan ook geheel onverwacht en op een tijdstip, dat premier Schuman met zijn kabinetsleden vergaderde en niet in de assemblée aanwezig was. In de wandelgangen was reeds sprake van een mogelijk op handen zijnde kabinetscrisis. De kabinet, dat - na de verdaging bijeenkwam, machtigde premier Schuman om in elk stadium van het débat de vertrouwenskwestie'te stellen. Men meent uit dit besluit te kunnen afleiden, dat de socialistische en M.R.P.-ministers tot enige overeenstemming gekomen zijn. Bijzonderheden ontbreken echter. Later op de avond besloot de Nationale Vergadering de. debatten uit te stellen tot hedenmorgen. De socialisten schijnen tijd te willen winnen om met de M.R.P. tot een compromis te komen. De voorgestelde militaire uitgaven voor de drie gewapende machten bedragen 31 procent van de totale begroting. Zondag j.L had het socialistisch partijcongres besloten het volgend jaar te trachten de militaire begroting met 25 procent verlaagd te krijgen. Ook besloot het congres reeds dït jaar een poging te doen om een verlaging te verkrijgen, doch er was geen percentage genoemd. Naar gisteren vernomen werd, zouden de socialisten van plan zijn amendementen in te dienen bij alle afdelingen van de militaire begroting ter verkrijging van een verlaging van zu procent.

In de • eerste groep (Noord-Brabant, Zeeland. Utrecht. Limburg) werden in totaal uitgebrVht 187 stemmen met een stemwaarde van 25306, waarvan op: la S. G. P. 368 st, lb. A R. 1614 st., IC. C H. 1786 st. 2.' K V P 16939 st., 3. V. V.- D. 60 st, 4. C. P. N. 733 st, 5. P. ▼. d. A. 3806 «t De kiesdeler in deze groep is 19*6. Toegewezen zijn de volgende zetels: Lijst lb. A. R. (1 restzetel) 1: lc. C. H. U. (1 restzetel) 1: lijst 2. K. V. P. (1 restzetel) 9; lijst 5. P. v. d. A. (1 restzetel) 2. In deze groep werden gekozen*. A.R.: J. A de WUde. 's-Gravenhage. C.H.: J. Reyers, Kamerik. K.VP: F. G. C. J. M. Teulings, Vught; H. J.' van Velthoven, 's-Hertogenboscn; p. A. Kerstens, 's-Gravenhage; A. M. c. J. Steinkühler, Eindhoven; H. M. van Lieshout Eindhoven; - A C. de Bruijn, Maartensdijk; G. A. M. J. Ruys de Beerenbrouck, Holthem-Born; B. M. Berger, Venlo; L. F. H. Regout Meerssen. P. v. d. A.: E. Brongersma, Heemstede; J. J. Kramer, Brunssum. In de Provinciale Staten van de provincies Noord-Holland en werden in totaal uitgebracht 122 stemmen, mét een stemwaarde van 20390, waarvan op: I. V. V. D. 1282 st., 2. P. v. d. A. 6478 st., 3. C. P. N. 4066 st, 4. C. H. 1699 st, 5. A. R. 3292 st. 6. K. V. P. 3573 stemmen. / . De kiesdeler bedroeg in deze groep 1699.

De zetelverdeling is al» volgt: 1. V. V. D. (restzetel) 1: 2. P. v. d. A. (1 restzetel) 4; 3. C. P. N. 2; 4. C. H. 1; 5. A. R. (I restzetel) 2; 6. K. V. P. 2. In deze groep werden gekozen: V. V. D.: D. V. Stikker, Amsterdam. P. v. d. A.: P. Lieftinck, Rotterdam; C. Woudenberg, Amsterdam: M. Tjeenk Willink, 's-Gravenhage; G. J. van He»- ven Goedhart, Nieuwer AmsteL ' C. P. N.: J. Brandenburg, Amsterdam; J. van - Santen, Amsterdam. C. H.: R. Pollema, Leeuwarden. A. R.: H. Algra, Leeuwarden; R. H. . Woltjer, Amsterdam. K. V. P.: O. C. J. D. Kropman, Amsterdam; E. H. A. Kraayvanger, Rotterdam. In de Provinciale Staten van Zuid- Holland werden in totaal uitgebracht 80 stemmen met een 'stemwaarde van 21120, waarvan op: 1. K.VP. 4752 stemmen, 2. P. v. d. A. 5168, 3. CP.N. 2112, 4. S.GP. 792. 5. V.V.D. 1848, 6. A.R. 3168, 7. P. v. d. A. 3432, 8. C.H. 1848. De kiesdeler in deze groep bedroeg 1760. De zetelverdeling is als volgt: 1. K.V. P. (1 restzetel) 3 zetels, 2. P. v.d. A. (1 restzetel) 2, 3. C.P.N. X, 5. V.V.D. 1, I. AR. (1 restzetel) 2. 7. P. v. d. A U restzetel) 2, 8. C.H. 1. ' In deze groep werden _ gekozen: K.VP- J. A. J. Barge, Leiden; H. F. M. van Voorst tot Voorst, s-Gravenhage; P. J. Witteman, Overveen. " P.v.d.A.: J. in 't Veld, 's-Gravenhage; P. A Donkersloot. Amsterdam; J. v. d. Kielt, Bussum; J. L. Hoogland, St Anna- Parochie. C.P.N.: A. D. Schoonenberg. Amsterdam. V.V.D.: A N. Molenaar, Wassenaar. • A.R.: A. Anema, Haarlem; J. Schipper, Utrecht. - - - C.H.: J. de Zwaan, Leiden. t In de Prov. Staten van Gelderland. Overijsel Groningen en Drente (groep 2) werden in totaal uitgebracht 185 stemmen, met een stemwaarde : van 22715. waarvan op: * 1 .1. K. V. P. 5164 st, 2. S. G. P. 133 st., 3. C. H. 3411 st.. 4. V. V- D. 1856 st.. 8 C. P. N: 1853. st 6. A. R 3437 st.. 7. P, v. d- A 6861 st. De kiesdeler in deze groep is 1747. Toegewezen zijn1 de volgende zetels: ' 1.K.-V. P. (een restzetel) 3; 2. C. H. (een restzetel) 2; .'4. V.' V. D. 1; 5. CP.N. 1; 6. AR. (een restzetel) 2; 7. P. v. d. A (een restzetel) 4. In deze groep werden gekozen: - 1. K V. P.: J. R. M. van den Brink, Laren (N.-H.); H. M. Verheij, Didam; H. C. Nijkamp, Enschede. 3. C. H.: G. Kolft, Geldermalsen; G Vixeboxse, Almelo. 4. V. V. D.: R. Zegering Hadders Emmen . 5. C. P. N.: J. P. Schalker, Amsterdam. 6. A. R.: W. Rip, Voorburg; A W Biewenga, Garsthuizen. . ' 7. P. v. d.*A: R. Kranenburg, Leiden; J. A Jonkman, 's Gravenhage; J. Cramer. Assen; H. Oosterhuis, Amsterdam

De Veilifheldsraad heeft W°en*dj* meti 8 stemmen vóór bil J onthoudingen het Britse voorstel aangenomen om een ermcend beroep te doen op Joden en Arabieren, ln beginsel de verlen*in* van de wapenstilstand te aanvaarden tot een periode, die ln overleg met de bemiddelaar son worden bepaald. Rusland, de Oekraïne en CyrM onthielden zich van «temming. TUdens de debatten verliet «ft afgevaardigde van het Arabische Hoge Comité de vergadering, toen de voorzitter, de Oekralnische afgevaardigde Manoeïlski, de Joodse vertegenwoordiger bij de Veiligheidsraad aankondigde als de vertegenwoordiger van de staat Israël. Ook de afgevaardigden van Engeland. België, Frankrijk, China. Syrië en Canada protesteerden. Enkele minuten later nodigde Manoeïlski Aubrey Eban uit als „vertegenwoordi■ ger van de staat van Israël te spreken, hetgeen een nieuw sterk, protest uitlokte van Fawzl Bey (Egypte). Na een heftig debat van meer aan een uur liet Manoeïlsky over de kwestie «temmen. Slechts vijf stemden tegen, waarna de voorzitter voortging jnet te spreken over < „de regering van Israël". Tijdens de debatten over de politieke voorstellen van Bemadotte, deed de Russische afgevaardigde Gromyko hierop een aanval, omdat volgens hem de bemiddelaar bulten de volmachten is gegaan, die hem door de Veiligheidsraad zijn toegekend. Verder zou het plan de souvereinlteit van de betrokken staten verminderen en tenslotte zouden de voorstellen op verschillende punten geen rekening houden met het verdelingsplan der V. N. Gromyko zelde nog, dat het ..geen tóeval was. dat er geruchten de ronde deden, dat de voorstellen van Bemadotte afkomstig waren van het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken. Het plan bestemd om het prestige der V. N. te verzwakken," zo zelde hij. Kaar - aanleiding < van - te Lake' Sneeen binnenkomende berichten verminderde de hoop, dat beide partijen bereid sonde» xUn onvoorwaardelijk de verlenging van de wapenstilstand te aanvaarden. Naar verluidt zou Bernadotte, Indien zijn voorstellen verworpen .tonden worden, onmiddellijk verxoeken het bestand drie daien te verlengen joor «e evacuatie van het personeel der V. N. mt Palestina. ■

De Britse commissaris-generaal toot Zuid-Oost-Azië, l Malcoim MacDonald, heeft Woensdagaivond In een radiorede verklaard, dat de communisten op Ma* lakka een hevige revolutie beramen, teneinde met geweid de regering van Ma iakka in'handen te krijgen. MacDo«.m noemde dit „het nuchter constateren van een feit". De autoriteiten hadden de .laatste maand véle bewijzen in handen gekregen waaruit bleek, dat de huidige terroristische actie op Malakka, die zich elk ogenblik zou kunnen uitbreiden tol Singapore, deel uitmaakte van een plan om de macht in handen te nemen. Militante communisten, die nauwelijks 1 procent der bevolking uitmaken, vochten op Malakka voor de vorming van een staat. * In de afgelopen weken waren ongeveer duizend agitators gearresteerd doch de grootste. belhamels hadden kans gezien te ontsnappen. Spitfirei van de R. A. F. hebben Woens-1 dag een communistisch bolwerk in het Noorden van Perak met raketten bestookt. Dit waa de eerste aankondiging, dat de R.A.F. gebruikt wordt voor andere dan verkennlngsdoeletnden b'J het offensief tegen de communistisch* partizanen.

Vandaag zUn de minlster-prealdenten van West-Duitsland te.Koblens bijeengekomen om te beraadslagen over de richtlijnen, die de militaire bevelhebbers hebben gegeven voor de opbouw van de West-Duitse staat ln de regelingen der bezettende mogendheden ia er herhaaldelijk de nadruk op gelegd, dat ook sU de vorming van een afgescheiden West- Duitse staat slechts beschouwen als een tUdelüke • noodoplossing, in afwachting van toekomstige mogelijkheden om Duitsland te verenigen. Dese verklaring heeft evenwel de bU de Duitse politici In het Westen levende aarzeling voor maatregelen, die de scheiding staatkundig bekrachtigen, niet geheel «verwon' Des* aarzeling l**ft bijzonder sterk ln de kringen der sociaal-democraten, waar men het provisorisch karakter van de nieuwe staat zó sterk op de voorgrond wil stellen, dat men de te vormen grondwet liever het karakter van een' bestuursstatuut - zou willen geven. In dit verband heeft men bijzondere waarde gehecht aan de uitnodiging aan de Ber« lijnse eerst* burgemeester, mevr. Stehrö* der, om d* conferentie te Kobtenx bij t* Duitse politici spraken zich gisteren openlijk uit tegen het geallieerde plan. Jakob Stephan, minister van Binnenlandse Zaken voor de staat Rijnland- Palts (Fr. zone), gaf de volgende ver klaring over bet standpunt van de grote, gematigd-linkse Sociaal-Demo* cratische Partij:; „Wii hebben bezwaar tegen de vorming van een West-Duitse staat De sociaal-democraten zijn voorstanders van een West-Duits-bestuur als tijdelijke overgangsmaatregel Dit Hrhaam rou een bestuursstatuut moeten opstellen inplaats van een constitutie, waarin de taak eri de verantwoordelijkheden der West-Duitse staten vastgelegd worden." ; Een zegsman van de Christelijk-Democratische Unie gaf dezelfde opinie ten beste. «WD willen geen constitutie voor West-Duitsland, maar een bestuursstatuut," Ml hy. Volgens de Amerikanen was de tegenstand der partyen gebaseerd ophet verlangen naar de eenheid van Duitsland. Waarschyniyk zullen de afgevaardigden vandaag op >de conferentie tegenvoorstellen doen,; die tullen worden voorgelegd aan de militaire commandanten der drie De wcrkcommtesie van het parlement van de staat Noord-RiJnland-Westfalen (Britse cAne) heeft de Londcni* voorstellen, >om onmiddellijk stappen te doen om een West- Duitse eonsUtuerende vergadering in te stellen, verworpen. , . ; i .

Volgen* da uitslagen van da «lemmingen in da Provinciale Stalen is aan da politieke partijen voor de Eerste Kamer het volgend aantal zetels toegekend Katholieke Volkspart») « . PartQ van de Aibeld 14 Aatt-Revolnttoßßaira partfl 7 Commnnblen v * C3ufsf.Bisi.Uaia / 5 Volksp. Vrijheid en Dam. ££ • . .'«•. Het aantal zetels voor de partijen is gelijk aan dat van i 946

Nu, zoals trouwens reeds werd verwacht, ook de staat Israël de be_ middeling3Voorstellen van graat Bernadotte inzake de regeling van het Palestijnse vraagstuk heeft verworpen, nadat de Arabische staten dit reeds eerder hadden gedaan, kan tegen het einde van deze week een hervatting der vijandelijkheden worden verwacht. H« is natuurlijk mogelijk, dat een beroep van de Veiligheidsraad op de twee strüdende partyen om dé wapenstilstand te

verlengen op het laatste moment nog gedaan zal worden, doch aangezien er voorlopig geen uitzicht bestaat op een ontwerpregeling die wel de instemming i i_i —. »nn Vimnpn

van Joden en Arabieren zou kunnen verwerven en zou kunnen dienen al* basis voor vredesonderhandelingen, jus niet zo gemakkelijk in te zien waarom de twee tegenstanders e 1 gehlij k zouto toestemmen in een prolongatie van een toestand, die toch niet blijvend van aard zal kunnen zijn. Het staat evenwel evenzeer vast, dat voortzetting der'vijandelijkheden voor geen der party en bü zonder aanlokkelijk, kan zijn, aangeven blijkbaar geen hunner sterk genoeg u zjjn.wU aan de tegenpartij op te leggen. Militair is het leger van'lsraël, tot «ra toe over het algemeen opgewassen gebleken tegen de verschillende leger» aer Arabische liga, die bijna twee maanden geleden Palestina zijn binnengedrongen, maar die niet bij machte zijn geweest de positie van de Joodse staat S(T1?1," ken of in gevaar te brengen. Op de duur echter moet de krachtsverhouding toch ten nadele van de staat Israël uitvallen, wanneer men althans zou aannemen dat zowel de Joodse steat als de Arabische landen de stryd ißehe« 'n uitsluitend op eigen gelegenheid moeten uitvechten. Maar dit is natuurlijk slechts schijn. Verschillende grote mogendheden zijn direct of indirect b« het Palestijnse conflict geïnteresseerd. En dit conflict is daarom niet alleen, zeU« niet op de eerste plaats, van plaatselijke betekenis, het weerspiegelt ook een zekere belangenstrijd tussen de grote mogendheden. De moeilijkheid daarbij is, dat het traditionele Oost-West schema niet opgaat in de Palestijnse verhoudingen, al oefent het zijdelings ongetwijfeld ook zijn invloed er op uit Terwijl immers de staat Israël kennelijk de sympathie geniet van de Verenigde Staten, die trouwens ook de eerste zijn geweest om deze staat te erkennen. alsmede, zü het meer bedekt, van de Sovjet-Unie, gaat de sympathie van Engeland kennelijk meer uit naar de Arabische landen. Achter de schermen is er dus 'n zeer subtiel gespeelde Amérikaans-Britse controverse gaande, waarvan de details niet bekend en slechts ten dele te gissen zijn, maar die in wezen eigenlijk belangrijker is dan het gehele Joods-Arabische geschil. Men kan zirh dan ook moeilijk aan de. indruk onttrekken, dat als dit geschil voortduurt, dit meae te wijten is aan het feit, dat Engelsen en Amerikanen er niet in slagen hun politiek ten aanzien .van het Midden-Oosten te consolideren. . De ■ Amerikaanse houding kan zeker voor een deel worden verklaard uit de politieke Invloed van het «ionisme in de Verenigde Staten en de wens van de Amerikaanse regering te voorkomen, dat de staat Israël bij gebrek aan hulp uit het Westen zich zou ontwikkelen tot een exponent van de Russische politiek. De Britse politiek echter blijft als steeds gericht ■. op het behoud van de vriendschap met de Arabische landen, die tot nu toe immuun zijn gebleken voor het communisme en welker olievoorraden een levensvoorwaarde zijn voor de Engelse vloot en daarmee voor het Britse gemenebest pfms Men kan niet ontkennen, dat de Engelse politiek consequenter en met veel meer inzicht in de verhoudingen in de Arabische wereld wordt gevoerd dan de Amerikaanse, die tot nu toe getracht heeft op twee paarden tegelijk te wedden. in cast de staat Israël te steunen en tegelijkertijd vriendschap en zakelijke betrekkingen te'onderhouden met enkele Arabische landen, in het bijzonder Saoedi-Arabië. : , Nu Ir het opvallend, dat de bemiddelingsvoorstellen van graaf Bernadotte een heel eind gingen in de richting, die door Londen gewenst wordt zonder dat het daarvoor overigens openlijk uitkomt. De politieke en economische unie met een tot de grenzen van Arabisch Palestina uitgebreid Transjordanli strookte tot op grote noogte met de wensen van Koning Abdullah en met die van het Foreign Office, dat in een integratie der' Joodse minderheid in het geheel der Arablscae staten de oplcw* sing van het. probleem ziet Doch blijkbaar verwachten de Arabieren nog meer te kunnen bedingen dan hun thans werd voorgespiegeld. De reis, die Koning Abdullah van TransjordaniV zeer onlangs heeft gemaakt naar'fflgypte en Saoedi- Arabië ts kennelijk niet vruchteloos geweest. Want zelfs Ibn Saoed, die bekend stond om «Un sterke «pro-Amerikaanse. Sexlndheid, waarmede hij trouwens goee< business-reKies onderhoudt heeft zich definitief tegen Israël gewend.