De tijd : dagblad voor Nederland

Frans Nusse mist voorlopig nog de fysieke kracht om een aanval te kunnen doen op het Nederlands record van Eef Kamerbeek, dat met 7632 punten toch niet zo scherp staat. Zijn lichaamsgewicht (75 kilogram) staat niet in een ideale verhouding tot zijn lengte (1.89 meter). Westphal: „Hij is er zich van bewust dat hij zwaarder zal moeten worden. Anders komt- Wj w~ niet." Door dat gebrek aan kracht komt Nusse vooral op het, kogelstoten en speerwerpen nog veel te kort. Hij zegt: „Wanneer ik met de speer, de kogel en ook met de discus, waarmee ik toch wel redelijk uit de voeten kan. net zo ver zou kunnen komen als de twee Russen in Parijs, dan zou ik al aan een Nederlands record zitten. Maar voorlopig denk ik daar nog niet aan. net zo min als ik aan de Europese kampioenschappen van volgend jaar of aan de Spelen denk. Het is me allemaal non te vaag. Als ik eraan deel kan nemen — en de limiet voor de Europese kampioenschappen (740 Opunten) moet haalbaar zijn — dan is dat meegenomen, maar verder interesseert het me weinig." Als dertienjarig knaapje diende Frank Nusse zich al aan als een geweldig talent. In 1966 liep hij alle clubrecords van AAC onder de voet en één jaar later ontfermde Westphal zich over hem. Westphal: „Toen al bleek dat hij erg snel iets aanleerde, hij was bijzonder bewegingsintelligent. Zijn toekomst lag op de tienkamp, dat zag ik toen ai. Hij zal met de speer nog de meeste moeite hebben. (Nusse wordt on het speerwerpen getraind door Frans van der Heyde, 11. N.). Maar ik ben ervan ovestuigd dat hij er wel zal komen. Voor ziin zeventien jaar is hij erg evenwichtig, hij heeft in elk geval geen oogkleppen voor."

FRANS CHRISTIS ... rentree ...

Van onze speciale verslaggevers AMSTERDAM/LISSE, 18 sept. — Het waren vooral Miekc van Doorn en Frank Nusse die de onverwacht grote Nederlandse afvaardiging naar de Europese jeugdkampioenschappen in Parijs rechtvaardigden. Mieke van Doorn veroverde afgelopen zondag niet alleen een gouden medaille op het hoogspringen, maar zij stelde met haar sprong van 1.74 meter bovendien het nationale record van Ackermans met één centimeter scherper. Frank Nusse eindigde tot zijn eigen verbazing op de derde plaats op de tienkamp en schaarde zich daarmee tussen de Oosteuropese elite. Het jeugdige tweetal, samen slechts 32 jaar oud, zorgde daarmee voor een toch nog bevredigend slot van een mager atletiekjaar.

nieuw: „Ik moet nog zien dat hij over twee jaar aan het puntenaantal komt dat de Russen nu hebben behaald. Het is. vooral met de tienkamp, ontzettend moeilijk iets te voorspellen. Maar het moet voor Frank mogelijk zijn over vijf, zes jaar tegen de achtduizend aan te zitten.

0 ONDANKS EEN aantal niet te verwaarlozen handicaps werkte Frank Nusse (17) zich met de derde tienkamp in zijn nog zo prille carrière in de Europese jeugdtop. Met zijn puntenaantal i>an 7129 punten rukte hij vanuit het niets op naar een zesde plaats op de Europese ranglijst. Niettemin moest Nusse op de 100 meter en op de 110 meter horden optornen tegen een forse rukwind, terwijl hij het speerwerpen en polsstokhoogspringen moest afwerken in de stromende regen. Daar kwam nog bij dat de wedstrijden in Parijs gepland waren op half tien 's morgens; een aartvangsuur dat in Nederland volkomen ongebruikelijk is. 9 Vandaar ook dat Nusse zelf eigenlijk nog het meest verbaasd stond over zijn bronzen medaille. Hij zegt: „Niet alleen het puntenaantal, maar vooral die derde plaats verbaasde me geweldig. Tenslotte stond ik vóór Parijs niet eens bij de eerste vijftien op de wereldranglijst. En dan moet je nagaan dat mijn eerste poging bij het kogelstoten om onbegrijpelijke redenen werd afgekeurd. Met die stoot zat ik dicht bij de elf meter. Nu kwam ik niet verder dan 9.68 meter." De verbazingwekkende stijging in de prestaties van Nusse geeft overigens wél enige reden tot bezorgdheid. Op zijn eerste tienkamp verzamelde hij dit jaar 5850 punten, op de tweede 15G54 en Parijs bracht hem tenslotte een bronzen medaille op de Europese jeugdkampioenschappen. Nusse zelf zegt: „Het kan mij niet snel genoeg gaan," maar Wil Westphal, zijn trainer, relativeert het brons sterk: „Ik had liever gehad dat hij een vierde plaats had bereikt met 7200 punten. ledereen staart zich nu blind op dat brons. Maar je moet niet uit het oog verliezen dat de nummers één en twee zo'n driehonderd punten voorsprong hebben." De beide Russen, een klasse apart In Parijs, zijn echter beiden negentien jaar, terwijl Frank Nusse met zijn zeventien jaar veruit de jongste tiehkamper was. B-junior Nusse mocht in feite zelfs nog niet aan een tienkamp" deelnemen, maar in verband met de Europese titelstrijd kreeg hij dispensatie. Westphal op-

FRANK NUSSE in medicijnen

MIEKE VAN DOORN ... geen concurrentie bij jeugd ...

In Parijs zette Mieke van Doorn

— „de vijfkamp wil ik ook wel eens proberen" — de kroon op haar trainingsarbeid. Jan van Heek: ..Mieke is er momenteel rijp voor om een aantal technische eigenschappen bij te leren. 1.80 m. is voor haar zeker haalbaar. Maar na ieder succes komt er een periode van stilstand. De vraag is wanneer gebeurt dat. Dat moet je maar afwachten. Naast het hoogspringen zal Mieke het op de vijfkamp misschien ver kunnen Maar evenals vele andere Nederlandse vijfkampsters is ze niet allround Ilaar kogelstoten is bijvoorbeeld zeer matig. Dij de vijfkamp moeten alle nummers van gelijk niveau zijn. Met een eventuele piek. Maar sterke nummers moeten niet ten koste gaan van de zwakkere." • RENAE JANSEN

SOFIA, 18 sept. — Het Nederlandse volleybalteam, dat reeds zeker was van deelname aan liet eindtoernooi om het wereldkampioenschap heeft donderdagavond ook zijn laatste wedstrUd in de voorronden gewonnen .Met 3—o (15—12, 15—12 en 15—G) werd Turkije verslatten. De strijd om de tweede plaats in het kwalificatietoernooi werd gewonnen door Finland, dat met 3—2 Albanië versloeg Aangezien de Nederlandse leiding niet al te veel tegenstand had verwacht van de Turken kwam er een gelegenheidsp'oeg in het veld, die was samengesteld uit drie aanvallers (Cecs Tinga, Hans Valkenburg, Hans Lodder) en drie spelverdelers (Geert Trompetter. Jurriaan Kooien, Jan Wams).

ORCHIES, 18 sept — Harry Steevens 's donderdag winnaar geworden van een wielerwedstrijd te Orchies. Hij had voor de 198 kilometer 4 uur 51 min. nodig. Jan Krekels en Harrie Janssen werden in dezelfde tijd tweede en derde. Gerard Vianen eindigde als vijfde cn Leo Duyndam als achtste.

UTRECHT — J. W. NIENHUYS is gepromoveerd tot doctor in de wiskunde en natuurwetenschappen op het proefschrift „Not locally compact monothstic groups". Promotor was prof. dr. H. Freudenthal. G. NIENHUIS is gepromoveerd tot doctor in de wiskunde en natuurwetenschappen op het proefschrift „Enige toepassingen en uitbreidingen van de Wigner-reprèsentatie in de quantummechnische statistische mechanica". Promotor was prof. dr B. R. A. NijbO€l'.

Van onze hockeymedewerker BRUSSEL, 18 sept. — Brussel is gereed voor het Europees kampioenschap. In het zonlicht glanzen de negen zilveren bollen van het atomium. Zij beheersen de rustieke omgeving van het Heyselstadion geheel. De grasmat van het stadion, dat voor hockeyers onwezenlijk groot aandoet, en de twee bijvelden verkeren ondanks de vele regen in uitstekende conditie. Brussel is klaar. Waarvoor? Zal dit toernooi oen stroomversnelling vormen tot bikkelhard cuphockey? Of zal het itllemaal wel meevallen zoals in Mexico bij het wereldkampioenschap voetbal. De coaches van de toonaangevende hockeynaties zijn er niet gerust op. Do Westduitse coach Wcrner Delmes

verklaarde al eerder: „Zo'n Europees kampioenschap in Brussel is slecht voor het hockeyspel. Er komen allerlei inferieure ploegen het hockey vernielen. Ook het Nederlandse trio \ncion. Schnitger en Van Grimbergen is etsteeds rond voor uitgekomen dat het wat hun betreft allemaal niet hoeft. Nederland doet alleen mee omdat de plaatsing voor het wereldkampioenschap in Laliore. Pakistan, en voor de Olympische Spelen in München op het snel staat. Toch zal Nederland met een antwoord moeten komen op het spel van do Polen cn de Russen. Die ploegen komen alleen maar om te winnen. Zij zijn, het klinkt paradoxaal, de Amerikanen in het hockey, die geen last .hebben van het verleden. In Nederland is hockey een familiesport met tradities. ledere generatie duiken weer dezelfde namen op. Naast de namen van Kruize. Taminiau en Ter- UnEjen zijn er nog vele andere te bedenken.

In het Oostblok is hockey een gein- i iecteerde sport. Goed getrainde atleten krijgen een stick in hun handen geduwd cn worden op medaillejacht gestuurd. Nederland moest vooral van het gozaDige clubhockey af. Dat gebeurde door de conditietraining. Ancion verklaart: „De conditietraining is enorm belangrijk. In clubwedstrijden wordt die niet beter. Clubwedstrijden zijn drie klassen minder dan die van het Nederlandse eloftal" En Frans Spits: „Bij de grote toernooien komt het in de eerste plaats op mentaliteit aan. Daarna komen conditie, techniek en taktiek." Qua hardheid kan Nederland zich zo langzamerhand meten met de Westduitsers. Delmes vond zelfs na diezelfde interland op 4 mei: „Nederland speelt te hard. Met keiharde charges werden onze beste spelers geïntimideerd. Uiteindelijk kunnen wij zeker zo hard spelen al men ons dwingt." En Schnitger stelde daartegenover: „Wij hebben niets togen hard spelen, daar * ,* : * , " .. *, willen we best aan meedoen. Maar is het nodig na iedere overtreding de bal de tribune in te jagen of na te slaan, wanneer men wordt gepasseerd?" Veel zal afhangen van de arbitrage. Misschien is er wel een Tschenscher zoals in Mexico nodig om een bepaalde lijn uit te stippelen. Nederland speelt zijn openingswedstrijd tegen Oostenrijk. Een land, waarvan nog nooit werd verloren. In 19(50 werd het in Hamburg nog 3—o. Nederland komt uit in een 1-3-3-3-opstelling die vooral wordt gehanteerd tegen de zwakker geachte landen. Nico Spits is de Ausputzer. Voor hem wordt caotain Heiko van Staveren geassisteerd door De Lanoy Mever en Kranenborg. Jeroen Zweerts, die op die plaats uitstekend voldeed in enkele oefenwedstrijden, is de spil van de volgende rij van drie. Frans Christis en André Bolhuis assisteren hem bij de opbouw. Spltsspelers zijn: Kik Thole, Jos Christis en Frans Spits. De aangewezen reservespeler is Bart Taminlau.

DEN HAAG, — Bij K.B. is eervol ontslag verleend, met ingang van \ november aan notaris J. P. F. MESSER te Haarlem, met ingang van J mei 1971 aan notaris J. F. J. M. MANNAERTS te Boxtel en met ingang van l oktober 1971 aan notaris MR. P. J. NOOREN te Wouw.

Frank Nusse, geïnspireerd door zijn ouders en zijn broer, wordt voor het komend seizoen met een belangrijk probleem geconfronteerd: na een vakantie van vier maanden begint Nusse maandag aan een studie medicijnen. Nusse — hij traint zesmaal per week tweeeneenhalf uur — zal die studie moeilijk met de tienkamp kunnen combineren. Voor een 17-jarige knaap, die zich nu al vele pleziertjes moet ontzeggen die zijn leeftijdgenoten wel hebben, een niet geringe opgave. Nusse: „Ik ben wel bereid een paar concessies te doen. Voor een medicijnen-studie staat acht jaar, maar ik ben wel bereid er negen, desnoods tien jaar over te doen als dat niet anders kan. Mijn ouders gaan daarmee akkoord. Ik heb een goed voorbeeld aan Langemeyer. Die is ook tienkamper en hij is al vijfdejaars student medii cijnen. En aan die pleziertjes die ik moet missen, til ik niet zo zwaar. Ik ben niet zo'n feestfiguur. Aan de tienkamp er* wnfc fijne-muziek.-daar heb ik genoeg aan om me te amuseren, Daaron) ,(geJpof .ik ;,ook .piet dat de tienkamp me zal gaan vervelen. Daarvoor is de training te afwisselend. Er wordt wel eens uezegd dat ik te jong aan de tienkamp begonnen ben. Dat is onzin. Kijk maar naar Smeman. Die is pas i op z'n 25ste begonnen. En daar heeft ie nu spijt van als haren op zijn hoofd." Nederland beschikt op het ogenblik in feite over geen enkele tienkamper van formaat. Na het afscheid van Eef Kamerbeek en door do blessure van Ed de Noorlander die volgend jaar weer aan wedstrijden hoopt deel te nemen, kon Smeman met een allesbehalve imponerend puntentotaal de nationale titel opeisen. Nusse zou die leemte wellicht kunnen opvullen. Westphal: „Het is niet zo vreemd dat Nederland zo weinig tienkampers oplevert. In de atletiek is de tienkamper het meest afhankelijk van de aeommodatie. Bovendien voelen do meeste verenigingen er weinig voor hun jeugd ook op technische nummers te scholen. Ze hebben er trouwens in de meeste gevallen geen kader voor. En dat is erg jammer. Want juist bij de jeugd zou je de meerkampen zoveel mogelijk moeten stimuleren. Op een gegeven moment kan blijken dat een knaap een dermate goeie basis beeft dat hij zich kan gaan specialiseren op een bepaald nummer. Voor Frank zie ik die specialisatie niet zo. (Nusse: „Ik zou me nooit tot één nummer kunnen beperken. Dat zou me gaan vervelen.") Wanneer hij verantwoord belast blijft trainen, dan heeft hij kans de top te halen. BERT NEDERLOF

Q MIEKE VAN DOORN, hot 15-jarige HBS-meisje uit de bollenstreek schreef zondag geschiedenis. In Parijs graaide zij in volwassen stijl naar Europees goud. Mieke wipte vlotweg over de 1.74 m barrière en bezorgde daarmede de Nederlandse atletiekwereld voor het eerst in de geschiedenis een Europese jeugdkampioene. De prestatie van Mieke krijgt nog meer reliëf doordat ze niet alleen Europees goud opleverde, maar tevens een verbetering betekende — met een centimeter — van het jeugden damesr.ecord dat sinds 31.7.1966 (Beverwijk) met 1.73 m op naam*'stond van'de vijfkampster Marjan Ackermans. Nog nimmer had een Nederlandse hoogspringster deze barrière doorbroken. Waar anderen zich de tanden op stukbeten, slaagde Mieke van Doorn nog onverwachts. Ogenschijnlijk niet onder de indruk van haar prestatie zegt zij: „Ik ben naar Parijs gegaan om alleen die 1.70 m. te springen en me verder van de rest niets aan te trekken. Toen wc na bijna drie uur springen klaar waren dacht ik niet anders dan dat die Russin (Ganykovskaya) gewonnen had en dat ik het West» duitse meisje Renate Giirtner (18) achter me had gelaten." Het juryrapport bracht echter uitsluitsel. Mieke had voor haar „gouden 1.74 m." slechts twee sprongen nodig, evenals hel Russische meisje. De Westduitsc had daarentegen drie sprongen nodig om te slagen. Aangezien Mieke van Doorn voor haar serie minder sprongen nodig had dan de andere meisjes werd zij eerste. Het Russische meisje begon bij 1.58 m. en Renate Giirtner kroop pas bij 1.04 m. uit haar slaapzak. In ID6G werd do springkracht van kittig B-meisje Mieke van Doorn ontdekt. De atletiekvereniging De Spartaan uit Lisse stootte via het beproefde scoutingssysteem op hot nog verborgen talent. Mieke van Doorn: „De Spartaan observeert regelmatig schoolwedstrijden. Door mijn lange benen kon ik nogal hard lopen. Ik kreeg dan ook het advies om atletiek te gaan doen." Mieke van Doorn (lengte 1.80 zei de turnsport vaarwel en stak haar lange benen in een paar spikfcs. Als eerstejaars Cmeisje gleed zij over 1.45 m. Voor een meisje dat nog geen veertien jaar is een geweldige prestatie. Trainer Hans Keizer adviseerde Mieke van Doorn dan ook: Specialiseren op het hoogspringen. Hans Keizer: „Mieke Is het duidelijke type van een hoogspringster. .Ie moet springkracht hebben en lengte. En een bepaalde mate van bewegingsaar.leg. Dit laatste kun ju bij een meisje van vijftien jaar nog niet verwachten. Ze heeft weinig bewegingservaring en kan daardoor haar eigen fouten niet zelf ontdekken. Door veel training kun je ze een repertoire van veel bewegingen aanleren. Voor Mieke was het wel belangrijk dat ze vanaf het begin met de rolsprong vertrouwd werd gemaakt. En niet de Schotse want die is inefficiënt."

*< J 'UH Ji'j/l Mieke van Doorn is vijf maal per week te vinden op de atletiekbaan van Lisse. Hordenlopen (gedwongen ritme), sprints (explosiviteit) en gewichtstraining (kracht, zijn onder andere de trainingsbouwstenen om het prestatiepeil op te schroeven. Hans Keizer: „Dit jaar zijn we voor het eerst met de specifieke hoogtiaining begonnen. Haar techniek is nog lang niet volmaakt. De laatste twee passen komen bijvoorbeeld niet altijd goed uit. Het heeft me soms wel hoofdbrekens gekost om bepaalde fouten te verbeteren. Vroeger sprong ze met een gebogen been. Op de training heb ik dan ook bijvoorbeeld de aanloophoel; vergroot waardoor ze recht op de lat aankomt, zodat ze haar zwaaibeen wel moet strekken. Een ander punt is het neerkomen. Om haar dat goed aan te leren heb ik ze regelmatig in zand laten springen. Hierdoor raakte ze haar angst voor het neerkomen kwijt. Daarna heeft ze nog op Papendal 1.68 m. gesprongen. Het was nog niet helemaal goed. maar je zag dat het beter ging." In nog geen drie jaar klom Mieke van Doorn van 1.45 in I'JC7 via 1.58 in 1968 naar 1.60 in 1969. Dit jaai vloog ze al vroeg in het atletiekseizoen over 1.69 meter tijdens jcugdcompetitiewedstrijden. Een curvestijging van maar liefst 24 cm. Het leek er dan ook op dat de 1.70 m.-grens spoedig zou worden bereikt. Hans Keizer: „Begin dit jaar heb ik Mieke verteld dat ze do 1.70 m. zou halen en als ze geluk had dan zou ze daar ook nog boven komen. Ik heb haar toen ook gewaarschuwd voor een mogelijke terugval." In de jeugdinterland tegen West-Duitsland reikte ze plotseling niet hoger dan 1.C6 m. Op eigen terrein uiucm kückc het onder anueren opnaaien tegen een meer gerouuntvtue legen&ianasier: Itenuie Gartner, uie vorig jaar al een» overl.V.i „stuiterde'. lians Keizer: „Normaal gesproken kan Mieke zien geweldig gocu concentreren. Ze wuj toen eenier nerveus en dat is onüir andere te wijten aan geörek aan vvedstrijdervaiing en concurrentie. Met naar l.bi» m. beslaat er vooi Mieke van Doorn inderdaad weinig concurrentie op de juniorenwedstrijden. Mieke van Doorn: „Als iedereen op 1.50 m. is afgesprongen dan moet ik nog beginnen." Hans Keizer vult aan: „In januari heb ik bijvoorbeeld een briet naar de NTC geschreven. Daarin heb ik gevraagd of er voor Mieke wedstrijdmogelijkheden, bijvoorbeeld in Duitsland, waren. Dit met het oog op de Europese jeugdkampioenschappen? Tot op heden neb ik hiervan niets gehoord. Ik heb; ook\ nqg gevraagd' of Mieke aan de Nederlandse seniorenkampioenschappen mee mocht doen. Voor zon meisje is dat toch een geweldige ervaring. Mieke was op dat moment de beste hoogspringster. Waarom wordt er dan geen dispensatie verleend? Andere jeugdige atletes krijgen wel de kans zich te meten met gelijkwaardige tegenstanders. Achter je rug om wordt je verweten dat je de zaak verkeerd geregeld hebt. Maar van de NTC zelf hoor je nooit wat. Na de Nederlandse kampioenschappen dacht ik dat de limiet (1.64 m.) voor Parijs een onhaalbare kaart was. Gelukkig heeft Mieke het door haar goede instelling toch nog gered."