De Volkskrant

f flfilE ORGEL e|a. Gescheiden vibrato. Vanaf 3750-" ~,rTttieedern.v * ora_!kur,UB op gram. platen '«r «r_"'*"P|«noB 620 SCHIEDAM

(ADVERTENTIE) ___■ fl ° ü D fl 9k M 1877__H ik fl tfloft «HB _ÉH *$H afl BÉL fl f» fl *Êi wfl JB bw t V Jl fls -li BK H_T fl_l n _B y raJr y _r ■_■ Wmt lam* >• i > IMPORT: OUD WIJNKOPERS ANNO 1877 HAARLEM

... iI(ADVERTENTIE) R 005...? W? JSËngF \m\ *** 'Wtm WmÊ SS j JmmmmmWt Pétrole Hahn maakt aan roos radicaal een eind. Gebruik dagelijks Pétrole Hahn, de wereldvermaarde haarlotion met die prettige en heerlijk frisse geur. pétrole haiin TEGEN ROOS EN HAARUITVAL Imp.: Roparko- Rotterdam

>tl6 *erna dat (in sterk uiteenlo- Patfi of glory, Spartacus %C*aelove beheerste, blijkt ken- Jlj^a voor Kubricfc. Hij is een tè'pu e tegelijk inziet dat de we*e in ten dode is opgeschreven. %il wezen wat pessimistische le*hj£ (al zal hij het zelf niet zo ï *iVen willen zien) is de kracht 'l. m filmen. Hij maakte de kern

uit van Strangelove, waarin militarisme en atoombewapening tot een grote grap worden gemaakt — een grap niettemin, die het einde van de wereld betekent.

Kubrick meende dat hij in Strangelove de lijn nog niet ver genoeg had doorgetrokken. Inderdaad ligt de waarschuwing, de boodschap in 2001 nog dichter bij de kern, maar hij is tevens veel pompeuzer ingepakt. Sterker nog: wie lak heeft aan een boodschap in de bioscoop, wie zich alleen maar zorgeloos wil laten vermaken door een kijkspel, krijgt ruim genoeg te zien om tevreden te zijn.

Het verhaal, in het kort verteld: op een nederzettting op de maan is een vreemd voorwerp ontdekt, een gladde, rechtopstaande plaat, die contact blijkt te hebben met Jupiter. Een expeditie gaat op weg naar die planeet, want dit zou betekenen, dat er elders nog meer leven in het heelal is. Het ruimteschip wordt geleid door een super-computer, die zelfstandig kan spreken, denken en handelen. De tweekopppige bemanning besluit — uit angst voor een mogelijk en onverhoopt falen van de almachtige computer — het apparaat wat zijn zelfwerkzaamheid betreft buiten werking te stellen. De machine komt erachter, en werkt de twee arme ruimtevaarders het schip uit. Eén ziet kans weer binnen te komen en sluit de computer af. Dan heeft het ruimtevaartuig het geheimzinnige Jupieter bereikt.

Dit verhaal van Kubricfc zelf en Arthur C. Clarke, ruimtevaartexpert, schrijver van zon veertig boeken over dit onderwerp en meervoudige prijswinnaar, is echter ondergeschikt aan twee andere aspecten van de film. Het ene is de vormgeving op het halfronde scherm, technisch zo perfect en suggestief dat je in feite meereiziger wordt in 'n verbluffende, onbekende wereld. En dit alles is, zoals gezegd, niet ontsproten uit 'n fantasievol brein, maar strikt wetenschappelijk opgezet met medewerking van het Amerikaanse ruimtevaartbureau NASA en tal van elektronische firma's als bijvoorbeeld de IBM (waarvan de naam regelmatig op het scherm te zien is).

Het andere aspect is dus de al genoemde achtergrond. Kubrick is ervan overtuigd, dat — wanneer de maatschappij zich blijft ontwikkelen zoals nu — de computer, de techniek de meerdere gaat worden van de mens. Ondanks alle suggesties en verhalen over de onduidelijkheid en vaagheid van Kubrick en Clarke, laten zij weinig te gissen over. De computer draagt de naam HAL 9000 — en zowel in het Engels als in het Nederlands wordt dat duidelijk als hel uitgesproken. Hal wordt beschouwd als een vriend, een kameraad waar je mee kunt schaken en praten. In feite is Hal de baas. Hij is de enige die het doel van de tocht weet: het vermoeden dat op Jupiter leven bestaat.

Zijn conclusie heeft Kubrick gegoten in een proloog en een overwachte slotscène. De proloog: het ontstaan van de mens. Het is tamelijk verrassend een ruimtevaartfilm te zien beginnen met een apenkolonie op een woeste vlakte. De zin ervan wordt later pas duidelijk. De apen vechten met een andere stam, leren dat je een stuk bot kunt gebruiken om een andere aap de hersens in te slaan.

Op een ochtend vinden zij bij hun slaapplaats een mysterieus voorwerp: een gladde, rechtopstaande plaat —

het punt waar prehistorie en het jaar 2001 elkaar raken. De apen lopen er voorzichtig omheen, betasten het voorwerp, precies zoals de maanreizigers het verder in de film zullen doen. De overgang van de proloog naar de „werkelijkheid" legt Kubrick in het stuk bot, het dodelijke slagwapen. In een langzame opname gooit een aap zijn bot in de lucht — en dan zweeft een ruimteschip rond de aarde.

In tegenstelling tot bij Strangelove bedrijft Kubricfc hier geen satire meer. Het is hem bittere ernst geworden. Zozeer zelfs, dat zijn boodschap een beetje uit het kleurige pak van de fantastische vertelling dreigt te groeien. Dit wordt aan het eind nog sterker.

Se_Staat in Frankrijk een reeks s> die het zelden tot een in- M^hpl e toP brengen, zich niet om aan een kunstzinnige a ** voldoen, of om bij te wl' tri vernieuwing van de filmi? a»h ar een grote vakbekwaam(• de dag teggen. Nauwelijks t>kst>a brengen ziJ vaak een lekii • avonturenfilm op het S Van deze reeks is Costa-Gavras ! ''jfl rise Jongste. Niet zozeer in l\™]J is 34), maar Un hommet-re t-re dertiende man) is zijn £ \*llm' >Jn eerste (Compartiments V- m°ord in de slaapwagen) hij al een goede thriller te ONi aken. Nu is de spanning in A) ,een Franse maquis (verzets- V^di1 de Tweede wereldoorlog 7% .erwerp. Deze groep bevrijdt L^o°dveroordeelden, maar A dat1-' terugkeer op de schuilil) eer>t met dertien man zit oplA KU.hbelingen die de opruk£ etsers veroorzaken worden h d62e>evigd door de aanwezigheid "* onzekere figuur. Dat wil 2eker voor de groep, want teI. i>2e'f gedraagt zich bijzonder u%rl 6edt een enkele maal zelfs VL (jn ning spitst zich toe op een V* de °r de Duitsers op de schuil&» is jj" maquisards. De dertiende iiu^w/1 Van de weinigen die deze bPÜeft- HiJ ontsnapt aan zijn C?cha**aking en verdwijnt in het ftlekei as heeft van dit (au_ >J gegeven een vlotte en %? Pi Weeglijke film gemaakt. V

Bij Jupiter vindt de enig overgebleven ruimtevaarder de geheimzinnige gladde plaat in de ruimte zweven. Wanneer hij in de buurt komt, raakt hij buiten bewustzijn en beleeft een visioen. Na een orgie van kleuren, beweging en geluid vindt de ruimtereiziger zichzelf terug in een ouderwetse, koudgroene slaapkamer. Hij ziet zich snel ouder worden, maar zijn dood betekent geen einde. Hij lost op tot een grote stralende zeepbel, waarin als een embryo een kind met grote ogen het heelal bekijkt. In de laatste beelden zien we dit kind tussen aarde en maan in de ruimte zweven.

Dit nieuwe mens-ideaal van Kubricfc mag in het geheel van de film als. wat topzware symboliek overkomen, het pakt desondanks niet averechts of onsympathiek uit. Er blijft „tussen de beelden door" nog genoeg te zien dat bewijst, dat Kubrick ook met beide benen op de grond kan staan, bijvoorbeeld de (schaarse) contacten met als heel burgerlijk verschijnende aardbewoners.

De kleding van de mensen blijkt over 33 jaar nauwelijks gewijzigd. Alleen heeft (bij de mannen) het overhemd de kleur van het pak, vaak een kraag van de stof van het pak, en is de stropdas vervangen door een brol che. Bij de weinige vrouwen die in de film te zien zijn (zij spelen een volstrekt ondergeschikte rol, over liefde wordt niet gerept) hebben de kousen dezelfde kleur als de niet al te korte jurk. Kubrick heeft, net als in Strangelove, een onconventioneel gebruik gemaakt van de muziek. Het raadselachtige voorwerp wordt elke keer begeleid door „hemelse" klanken. Veel verrassender is bijvoorbeeld de begeleiding van enkele cirkelende ruimteschepen: de wals An der schonen blauen Donau. BS

CINERAMA, Rotterdam.

DE NIEUWE LINIE over pater Van Kilsdonk. In een brief neemt deze afstand van de opmerkingen, die hij vorige week in een interview maakte, onder meer over de kardinaal.

Bij lezing van het gedrukte interview kan ik mij levendig voorstellen dat menig lezer vindt dat met name aan de kardinaal door mij geen recht is gedaan. Ik vmd dat zelf ook. Een portret dat in de toekomst van aartsbisschop Alfrink zal worden getekend zal er oneindig gevarieerder uitzien. Ik kan me nauwelijks indenken dat er van een huidige Nederlander een boeiender en menselijker portret kan worden gemaakt dan van deze bisschop. Over zichzelf: Misschien zullen uw lezers aan een priester als ondergetekende die nauwelijks of met genodigd wordt tot diplomatie en dagelijks in de vuurlijn van de geloofscrises staat een wat nerveuze kreet willen vergeven die tamelijk brutaliserend en ongelikt een behoefte vertolkt aan een kerk waarin de diplomatie wat meer terugwijkt voor de meest acute nood. In het weekblad verder een interview met André Kloos, de voorzitter van het NW („Ik ben een sprinter, ik schiet weg uit de blokken.") Ischa stelde de vragen. Over zijn ambities: Miln ambitie wordt in evenwicht gehouden door m'n gemakzucht! Vanaf een bepaald moment wordt je geschoven. Eerst in de sterk administratieve functies .. . Maar dat zinde me niet. IK WILDE ME WREKEN OP DE MOGELIJKHEDEN DIE IK NIET GEHAD HAD. Mijn vader heeft een verschrikkelijke jeugd gehad, al zn broers en zusters zijn onder de wielen geraakt. Mijn grootvader was een notoire dronkaard. Voor mijn vader was het socialisme een totale levensvervulling. Voor mij niet." Over zijn houding tegenover arbeiders: Als Ik voor een arbeidersvergadering sta ... 't Kost me moeite om dan de goeie toon te vinden, 't Kost me moeite om demagoog te zijn... Den Haag, dat was een mislukking .. 't Kost me moeite me in dat grensgebied van waarheid en demagogie te begeven. Sommige studenten hebben er minder moeite mee. ACCENT over de Praagse .crisis („Geef Tsjechen en Slowaken een radio-Oranje.") Zullen wij doen, waar de Tsjechen om hebben gesmeekt, vraagt hoofdredacteur Bauer zich af, te weten ze een vrije radio verschaffen.

Dat we bereid zijn daarvoor iets te doen, zoals de Tsjechen tijdens de Tweede Wereldoorlog als vliegers bij de Royal Air Force iets voor ons gedaan hebben? Of moeten de Russische communisten eerst opmarcheren tot aan Zevenaar, voor het tot ons doordringt dat er iets gedaan moet worden? Maar dan zullen we nèt even te laat zijn. Het weekblad is in Neurenberg gaan vragen hoe de supporters van de plaatselijke voetbalclub daar denken over de aanstaande wedstrijd tegen Ajax: 47 percent Neurenberg wint van Ajax 14 percent Neurenberg speelt gelijk tegen Ajax 39 percent Neurenberg verliest van Ajax De wedstrijd in Amsterdam: 43 percent Ajax wint van Neurenberg 22 percent Ajax speelt gelijk tegen Neurenberg 35 percent Ajax verliest van Neurenberg Duitsland wint niet meer op alle fronten. ♦ VRIJ NEDERLAND over Karel van het Reve in een gesprek met Bibeb. („Een communistisch bewind vind ik de pest"). Ja, ik vind West-Duitsland geen gevaar. Kijk, ik wist wel dat ze weer met het gelul over de angst voor West-Duitsland zouden aankomen ... ledereen die daarin gelooft is bijzonder dom. De Russen kunnen West- Duitsland zo in de grond stampen. Maar de Russen zoeken uit welke motieven ze lanceren. Als de Russen niet praten over Westduits revanchisme weer Jan Rogier niet dat het bestaat. Als buitenlander moest hij in Moskou zijn waren kopen in de winkel voor buitenlanders. Ja, alles een derde lager dan de Russische prijs. De Russen moeten in de socialistische winkels kopen, de winkels van Jan Rogier. Nou hij wil het toch zo graag. Ik kocht in de winkel van Toxopeus. (Schiet in de lach, bijt.) Bob Spaak doet het volgens Joris van den Bergh niet zo goed als hoofdredacteur van NTS-sport. De beste mensen zijn er weggelopen.

Er voor in de plaats zijn gekomen de freelancers Kamlag (grossier in speelgoedartikelen), Aad van Leeuwen (Readers Digest), Barendse (wasserij in Utrecht), Braasem (villabouwer in Spanje). Spaak is er met al het geld en de faciliteiten die hem verschaft worden, niet in geslaagd om een bekwaam team van kritische journalisten om zich heen te formeren. Hij heeft het op de gemakkelijke, losse toer gedaan, zoals hij zijn ontbijtclub deed tot het hem verveelde en de VARA-spórtprogramma's aan elkaar praatte als hem dat niet verveelde. Nu is het dan ook een after-dinner-programma geworden. ♦ EJLSEVIER over Heinrich Böll in Tsjechoslowakije. Michel van der Plas heeft een interview met hem. Het was Böll opgevallen, dat de kerk zich volledig solidair verklaard heeft met de democratisering van het communistische bewind. Dat is voor het eerst in de geschiedenis. Het is een bezitloze kerk, die een harde tijd achter zich heeft. De kerk heeft sedert de ommekeer in Het voorjaar geen reactie laten zien van een gekrenkte, die eer- en machtsherstel eiste en teruggave van gestolen goederen. De kerk daar wou niet terug naar het feodalisme en heeft zich ook niet triomferend opgesteld. Over de fungerende aartsbisschop van Praag: Mgr Tomasek had geen Amerikaanse ambassade nodig om naar te vluchten, na de invasie. In Praag willen bisschoppen geen (onder)koning zijn. ♦ DE GROENE over Joop den Uyl, fractieleider van de PvdA in de Tweede Kamer. Han Lammers vraagt zich af Wie is de baas, de fractie of de partij? en schrijft over hem: Hij is een geboren bestuurder, het opponeren als vak ligt hem niet. Daarbij komt dat hij maar zeer gebrekkig aansluiting vindt bij de ontwikkelingen die het socialisme in binnen- en buitenland te zien geeft De jongeren verdenken hem ervan dat hij koste wat het kost minister wil worden, en daarvoor de prijs van een gematigd optreden in de Kamer wil betalen. Wouter Gortzak geeft een commentaar bij de rede van Castro, waarin deze de Russische interventie in Tsjechoslowakije billijkt. Uit deze opmerkingen in Castro's rede moet men wel afleiden dat hij zich in zijn toespraak schuldig maakt aan een denktrant die bij ons ook niet onbekend is, en wel die waarbij iedere ontwikkeling waar dan ook wordt afgemeten aan de onmiddellijke behoeften en verlangens van eigen omgeving. Hoe,staat het Cuba-comité daar tegenover? Maakt dit een verandering van onze houding jegens Cuba noodzakelijk? Dat is geenszins het geval. Zijn houding en visie worden mede veroorzaakt door het extreme isolement waarin Cuba zich bevindt. Een politiek van doorbreking van de blokkade, van opheffing van het Cubaanse isolement en van steun aan de bevrijdingsbeweging in de Derde Wereld dient daarom met meer kracht te worden voorgestaan. Opheffing van blokkades en dergelijke zijn „onmiddellijke behoeften en verlangens van de eigen omgeving". Waar maakt Castro zich in de ogen van Gortzak dan schuldig aan? ♦ DE HAAGSE POST over het weerzien met Dachau van de ex-gevangene en huidige hoofdredacteur W. Brugsma. Hij was bij de onthulling van het monument; linkse jongeren hebben gedemonstreerd en Dachau-gangers hebben hen geslagen. Over de terugreis van de Dachau-gangers schrijft Brugsma: In het vliegtuig vol littekens, syndromen, hartkwalen en geheugenstoornissen dat hen voor de laatste maal wegvoert van de plaats van de angst en het donkere licht, — nu door de wereld van 1968 schoongemaakt, gemonumentaliseerd en in bezit genomen als symbool voor zoek-maar-uit: vrijheid, protest, links, rechts — praten de concentrationairen na. Zij weten alleen maar wat schijnwerpers over prikkeldraad, honger en slaag voor dingen zijn. Zij die niet wilden slaan maar praten, maken zich alweer zorgen: intellectuelen gaan altijd het eerst door de schoorsteen. Zij die wèl sloegen, maken zich ook zorgen: minderheden slaan is een eerste stap op een bekende weg, waarvan zij het eindpunt kennen. Willeke Alberti heeft zich op zaterdagavond 31 augustus in een nieuwe gedaante vertoond. TV-regisseur Theo Ordeman voorspelt: Ik geloof dat we van Willeke een fijn brokkie artieste kunnen maken, los van het image dat ze de laatste jaren gehad heeft.

L avonturen, sciènce fic- — zolang er films gfj zijn, bleken deze onderwerls a 8 gebruikt. Eén van de eerste f.j at over Jules Vernes reis Ie 5e maan. Sindsdien heeft het al heel wat aanvallen van S^ü? ruimtewezens, heel wat ra- er> neel wat kostbaar truc! 6(1e Verduren gehad. Zou denken: een afgekloven litl„erP- Maar aan deze veronderti* maat 2001: a space odyssey tiej*6fftocht in de ruimte) een deïjs einde. Deze adembenemende jw'echnisch af, en bovendien niet liW6 fantasie, maar op haalbare V' gebaseerd. En dit alles komt >«r =?n°rni cinerama-scherm op de Wn*81 2001' hoe Ver Weg het °°k noS maar 33 jaar van ons af. t 2001 alleen maar een film e JJjmtevaart was geweest, had (iljsDi3heid niet veel uitgemaakt. ct^J1 draagt echter, ondanks alle eigenschappen, zo duide- H0g stempel van zijn maker, dat tei Veel meer om de hoek komt

is de 39-jarige Stanley h Airrun °* meer een wonderkind *Üe ?J6rikaanse filmwereld. De gels heeft maar weinig — maar ze zijn alle 1 y.™ geworden. Fear and desire *W u eerste lange film. Daarna !' •Potk'' The küleT's kiss> The kil~ i Ssn °f Slory (een harde anti- Wi sPartacus (een van de 1 y'f historische spektakels met inhoud), Lolita (een »•) .yerfilming van Nabokow's ro- SdZ* Strangelove (zijn beroemd V* sch-erpe satire op de bewaliön edloop, uitlopend in de ver- S van de aarde) en tenslotte

Richard Lester is van een modieus regisseur van ongerijmde invallen tot een modieus regisseur van een modieus verhaal geworden. Hij bewijst metterdaad, dat dit geen stap terug hoeft te betekenen. Zijn portret van een impulsieve jonge vrouw en haar onmogelijke liefde is een verrukkelijke, tegelijk speelse en doordachte film geworden: Petulia.

De Amerikaan Lester kréég zijn roem in Londen. Nog niet zo bij zijn eerste twee films, It's trad dad en The moti.se on the moon, maar des te meer door A hard day's night en Help!, de twee Beatlesfilms. Waarna ook The knack, A funny thing happened on the way to the Forum en How I won the war zijn regietalent bevestigden.

Het knappe van Lester in Petulia is, dat hij van het doodsimpele gegeven

— een meisje dat kiezen moet tussen haar eigen en een andere man — een volkomen oorspronkelijke gebeurtenis weet te maken. Petulia, een half jaar getrouwd, gaat met de veel oudere arts Archie uit — zij weet zelf niet waarom. Evenmin weet zij waarom ze uiteindelijk weer terugkeert naar haar man David, hoewel die haar sart met een Mexicaans kind en haar eenmaal in Archies huis bijna doodslaat.

Zowel oorzaken als gevolgen van de gedragingen van al deze mensen worden pas gaandeweg de film een beetje duidelijk. Lester weet door gebruik te maken van een knappe dialoog, verrassende omgevingen en een perfect getimede montage als het ware een legpuzzel samen te stellen, waarin uiteenlopende gebeurtenissen allemaal op elkaar betrekking hebben.

Het meenemen over de grens van het Mexicaanse jochie, en de aanrijding die het later krijgt — het bezoek dat Archie met zijn twee zoontjes uit een vroeger huwelijk aan het gevangeniseiland Alcatraz brengt — de uiteenlopende omstandigheden, waaronder Petulia Archie treft (of opzoekt) — dit alles leidt onherroepelijk naar een climax in deze „romance".

Op het beslissende moment, als Petulia — in de laatste uren van haar zwangerschap — moet besluiten met Archie weg te gaan, gaat zij niet. Archie wel.

Ondanks de niet chronologische montage ontstond een zeer vloeiende film. Julie Christie (Petulia) en Georg C. Scott (Archie) spelen hun rollen subliem. In een scène tussen Archie en zijn voormalige vrouw overtreft Lester zichzelf. Het trieste en tegelijk kluchtige aspect van een scheiding krijgt daar ongewoon menselijk gestalte. BS CALYPSO, Amsterdam.

Julie Christie in een trieste scène uit Petulia,

Robert Wise is de Amerikaanse regisseur, wiens naam onverbrekelijk verbonden is aan twee van de succesrijkste filmmusicals: West Side Story en The sound of music. Met name voortbordurend op de laatste film gaat nu zijn nieuwste musical in première: Star. Wederom speelt, danst en zingt Julie Andrews de hoofdrol, en meer dan Ooit draagt zij de show. Tè veel zelfs. Alleen het leven van een revuester, die zowel in Londen als in New Vork tot de hoogste toppen van de society doordringt, blijkt een te mager gegeven voor een film van een dergelijk formaat — formaat in beeldoppervlakte en tijdsduur, wel te verstaan. Hoe belangrijk de persoon van Gertrude Lawrence ook geweest mag zijn voor de twintiger en dertiger jaren. De vergelijking van Star met The sound of music, die zich vanzelfsprekend opdringt, levert een positieve en een negatieve conclusie op. Sentimentele scènes zijn in Star niet zo heersend als in zijn voorganger. Daar staat tegenover, dat Star minder vaneteit in decor en gebeurtenissen kent: de hele film speelt op en achter de Bühne, en de ups en downs van Gertie Lawrence zijn tamelijk voorspelbaar. In elk geval weinig verrassend. Het grootste gevaar dat een dergelijke film kan bedreigen is dat er verveling mogelijk wordt. En dat is, mede omdat Julie Andrews de hele tijd zó nadrukkelijk en zó steeds hetzelfde in het beeld is, niet uitgesloten. Blijft over: zang en show. De liedjes zijn niet zo daverend, een paar uitgezonderd, en tamelijk statisch in beeld gezet. Ook het showwerk is niet overdonderend. Slechts het ballet in het „Chinese" bordeel en het grote showstuk met een reeks circusartiesten staken er bovenuit. Een ideale film dus voor de liefhebbers van Julie, wat minder voor de liefhebbers van The sound of music, en geen topper voor de liefhebbers van musicals. Van heel de verzameling acteurs springt alleen het type dat Daniel Massey van JVoel Coward maakt er uit. Die rol leent zich er dan ook wel voor. BS

FLORA, Amsterdam; ASTA, Den Haag,

Juli Andrews als Gertrude Lawrence in Star.

THE FOX (ALHAMBRA. Amsterdam). Boven 18 jaar,. LES BICHES (CINEAC, Reguliersbreestraat, Amsterdam). Boven 18 jaar. HET UUR VAN DE WOLF (CINETOL, Amsterdam; CAMERA, Den Haag). Boven 18 jaar. THE PRESXDENT'S ANALYST (LEIDSEPLEINTHEATER, Amsterdam). Boven 14 jaar. NATTLEK (NÖGGERATH, Amsterdam). Boven 18 jaar. LE BONHEUR (RIALTO, Amsterdam). Boven 18 jaar. DE NACHT VAN INSPECTEUR XIBBS (ROXY,- Amsterdam; ROXY, Bergen op Zoom, tot ma; SEINPOST, Den Haag). Boven 14 jaar. NAZARIN (STUDIO K, Amsterdam). Boven 18 jaar. BELLEDE JOUR (DE UITKIJK, Amsterdam). Boven 18 jaar. MET JOUW TANDEN IN MIJN NEK (SASKIA, Arnhem; BIJOU, Hilversum). Boven 18 jaar. LE VOLEUR (ROXY, Bergen op Zoom, ma en di). Boven 18 jaar. DE GETEMDE FEEKS (CASINO, Den Bosch, tot di; CONCERTGEBOUW, Hengelo, vanaf za). Boven 14 jaar. A MAN FOR 'ALL SEASONS (DE BRYERD, Breda). Boven 14 jaar. LA RELIGIEUSE (KUNSTMIN, Dordrecht; PAUACE, Haarlem). Boven 18 jaar. PLAY TIME (CHICAGO, Eindhoven). Alle leeftijden. INGMAR BERGMAN-WEEK (STUDIO, Groningen). Boven 18 jaar. PRUDENCE AND THE PILL (BIJOU, Den Haag; LUXOR, Haarlem). Boven 14 jaar. HET DAGBOEK VAN EEN KAMEKMEISJE (KRITERION, Den Haag, vr.- en za-nacht). Boven 18 jaar. CUL DE SAC (DE UITKIJK, Den Haag). Boven 18 jaar. HET ALLEDAAGS FASCISME (PASSAGE, Heerlen). Boven 14 jaar. CITIZEN KANE (BIJOU, Hilversum, vren za-nacht). Boven 18 jaar. THE SERVANT (CAMERA, Leiden, vr.-en za-nacht). Boven 18 jaar. IN COLD BLOOD (FESTIVAL, Maastricht; SCALA, Nijmegen). Boven 18 jaar. TOM JONES (LUXOR, Nijmegen, vr.- en za-nacht). Boven 18 jaar. THE COMEDIANS (PASSAGE, Schiedam). Boven 18 jaar. ORFEU NEGRO ('T VENSTER, Rotterdam). Boven 14 jaar. MV SISTER, MV LOVE ('T VENSTER, Rotterdam, vr.- en za-nacht). Boven 18 jaar. HIROSHIMA, MON AMOUR (CAMERA, Utrecht, vr.- en za-nacht). Boven 18 jaar. FALSTAFF (STUDIO, Utrecht). .Boven 14 jaar. BLOW UP (CITY, Venlo). Boven 18 jaar.