De locomotief

De weg moge te lang zijn om dan schrijver geheel te volgen, ik wensch toch da lezers van de Locomotief in de gelegenheid te stellen tot kennismaking met enkele vergezichten. Ik laat de beschrijving van Venetië en de wandeling door Amsterdam daar, al is deze laatste uitnemend geschikt cm het oog te openen voor het eigenaardig, schilderachtig icbooa der Hollandsche steden, en al doet zij ons een a&atal historische bijzoaderhedea omtrent plaateen en personen aan de hand. Ik wijs veel liever op de slotsom waartoe H avabd na de schildering van het uiterlijk der beide steden is geraakt. Bi] aankomt te Venetië en bQ het doorkruisen dier

etad irtfc ons al Iereen. t de bawondcrenswaardige kleur. De witte en rooskleurige paleizen van masmer, met de bijna zwarta schaduweu van het voo;uitspringend beeldhouwwerk, de boatgekleurde palen, die uit het water omboog rijzen, de rossige tinteu van den baksteen, daarboven de donkerblauwe fcemil ea daaronder de sm* r agdgroene zee. Bjj slken voetstap schier wordt d« herisnerirg wekker aan een beroemd msn. Doch 'c schijnt of eensklaps hat hart der stad ophield te kloppen, dia zoo vol van glorie, van rljkdommer, vaa mtcht is geweest en w'er faam zoo »ijd was verbreid. Het schijnt, of het verleden het hebeis heeft belet zjja plaats intern men.Da ouregelmatige, nauwa -.Knslen en straten mnken een b?klammenden indruk, die door het verval., da slordigheid der huizen, den gebrekkijea toestand der we^en wordt verhoogd. Maar wat wellicht don diapsten indruk g6?ft, is de stilte, dia hier heeiscat. Da stad - schijnt ingeslapen. Zalf* op het St. Marcuspleia en in het groote kanaal, \waar het le7en der stad zich als het ware het ft saamgetrokken, moga het af en toe woelig, d;uk zijn, meu mist er dat eigenn rdig gegons, dat dun grondtooa vormt der geluiden, die uit elke groote stsd omhoog rijzen. E;n stad vaa paleizen is Venetië, maar de mureu dier paleizen zija gascheuïd, de vensters dikwijls zonder glazen en de balkons dreigen de ongelukkige voorbijgangers te verpletteren. Geen prachtige msgaz^ren, bijkaas geen levend groca, geen boomen, geen bloemen aan de vensters. En toch is Venetië bij uitnemendheid de atad der poëzie. Haar verval heefc iets edels. Alles spreekt vaa andere tijden, ven dagen vau ongekenden bloei. Nadert een kunstlievend vreemdeling Amsterdam, hij voelt ïich als te \anet ë hat eerst dcor de kleur getroffen, maar bio gean rooskleurig marmer, geen donkerblauwe hamel, geen zmag« 'sgdgroene zee I Sombere, bruiee of rossa b.ikstaen vormt da gevels, roode dakpannen, grauw lijsSwerk verheffen zich d*arbivea en kemsa krachtig uit tegen eon lichtblauw uitspansel en de zaa, dia Aeor de weerkaatsing der luoht zilverachtig wordt verlicht. Terwijl te Venetië de stad zelve zachter tinten aannetcat tegenover de sprekecde kleuren der locht es der zee, heeft

Ef zijn in den laatsten tijd talrijke verbeteringen a»agebracht in de wijze waarop s'eken en gewonden per spoortrein worden vervoerd; dat vraagstuk was haast overal aan de orde, en de B'ussel-che tentoonstelling mankt hat mogelijk, om met woinig moeite zich te vergewissen, wat in dit opzicht in Duitschland, Oostenrijk en Rusland is gedaan. Wij hebben hier m».er bepaald bet oog op een zeer vernuftig middel om spoorwegrijtuigen te ventileeren. Tot voor korten tijd liet de luchtverversching nog al wat te wenschen over. Het schijnt dat de heer Rudolf Schuaidt, (1) technisch directeur vaa da groote fabriek van •ipoorwegrijtuigen te Ludwigshafeu dat probleem zoo niet opgelost, althans der oplossing zeer nabij heeft gebracht. In het „Deutsche Yisrteljahrssehrift fü' öffantlicho Gernndheitspflege" Bnd VII," Heft 4, 1875, waaraan ook een overdruk bectaat handelerda over: „Der Eisenbehntransport Verwundeter und Kranker. Ventilation der Lazarethwagen" vindt men eene beschrijving door Schmidt vsn zijoo uitvinding, waarnaar wij b-langstellenden verwijzen, omd.t tij ons hier te veel in technische bijzonderheden zou leiden. Indien wij niet dwalen, was op de Brusselsche lentoonetelliüg (catalogus blad*. 106, onder de Rubriek Duitschland No. 174, Administratie van den Pialzertpoorweg en fabiiek van spoorwegwagens te Ludwigslvaf-n tja,. Boieren), een vagen [2] te zien, voorzien van dat nieuwe systeem van ventilat e. Men moest zich echter da kleine moeite getroosten, langs eon ijzeren ladder het dak van het spoorwegrijtuig te beklimmen teneinde de werking van den pusator na te gaan [3]. Of die toestel ook te Brussel beproefd werd en hoe hij voldeed, is ons onbekend. Dit doat echter minder ter zake, omdat hij elders en reeds vroeger beproefd werd, waarop wij hier de aandacht willen vestigen. Op 21 Februari 1876 had tusschen Ludwigshafen en Kaiserslautern over een afetand van ruim v(jf uur heen en terug en bij koel wedar een proefrit plaats met een waggon, door Schmidt voorzien van een roodsnig ventilatietoestel. Dr. Hibsch, staf&ïts uit Meunheim, woonde op last van het ministerie van oorlog deze proefneming bij en eaf daarvan in bet Deutsche Milifcai'a-tzliche Zeitsohriffc 1876, Heft 1, bladz. 383, ean allergunstigt rapport. Wjj ontleenen daaraan het volgende: De wsggon heeft: 1. een Meidingsche kachel, die zoowel voor verwarming als voor ventilatie dient. 2. vier ventilaiiekokers mat Wolperiich aspiratieapparaat, een in iederen wagenhoek, en 3. den in het midden van het dak geplaatsten toestel tot aanvoer ven versche lueht, p u 1 s a t o r geheeten. Onder het rijden markten de hearea, die in den waggon hadden plaats genomer», het volgende op: dat niettegenstaande acht personen ademden in eene geslotene ruimte van slechts 29 kub. meters, zes huunar daarin onophoudelijk t?bak rookten, eene kaars voortdurend brandde en dikwijls meerdere werden aangestoken, om aan de richting der vlammen de kracht der in- en uitstroomande lucht waarto nemen, de lucht niet al!eau vojr de ademhaling zesr geschikt bleef, maar zelfs zeer zuiver scheen. Het was vooral opmerkelijk, dat de tabaksrook volstrekt niet hinderlijk was, terwijl zeer zeker in een evan groot vertrek, maar zonder ventiUtie^oestellea, de lucht spoedig door den rook oab.u kba>,r zau zij » geworden. Hot zuiverst was wel ds lucht bij de snelste beweging van den treia, maar ook als die stilstond, werd da ademhaling in geenen dtele belemmerd. Terwijl da trein met snello vaart voortging, stak men in dien waggon e-n hoop papier in brand, wjwrdoor binnen weinige secoaden de ru'mio met ean verstikkenden wa'm was gevuld, die da adamhaliog haast onmogelijk maakta en de oogen gruwelijk pijnigde. Reads na vijf minuten was de lucht veel beter en na nog vijf rainutan wiren ook de laatste sporen vaa den reuk vaa verbrand p »pier verdwesen en de lucht zoo goed als men die maar wenschen kon. Natuurlijk is dit a'laea daaraan toe te eclrijrep, dat de b;dorven lucht zoo eu«l door zuivere wordt vervangen. Oadanks die saelle luahtververaching bespeurde man hoegenaamd geen tocht; overal, bahalve vlak b}j de ventilatieopenisges, bietf de vlam dar kaars nsgeaoeg recht op b/andes. De temperatuur in den waggon onderging geen* afwisseling; ondanks dan snellen R-f'oar dar verbruikte lucht en bleef naganoeg cinstant 15° R. Wij basluiten onze msdedeeliug met de opmtjrkiüg, eveneens aan voornoemd rapport onüeand, dat het uysteem van Rudolf Schmidt eenvoudig i«, gemakkelijk te rensrearen eu goedkoop en dat het om deze redenan aanbaveling verdient. Het voorzien van ean wagon met die toastellen kost oageveer zesiig gulden. Misschien kunnen ook onze Naderlindtche spoorwag-admiaistraties met deze mededeeliog Lua voordeal doen, indien db haar n''at reeds bekend is; schijnt ziowel aandacht te verdienen voor het vervoer van gezonden als vas zieken; daarom nsmen wij de vrijheid, die niet terug te houden, Utrecht. D-. P. T empleman van der H oeven. (P. P.) (1) Dezelfde die het «doodleggen" van een deel der bladen uit de veeren order goederenwagens heeft aangewend in den oorlog van 1870, teneinda die voor ziekenwagens te kunnen gebruiken. (2) In ean goed geschreven artikel in No. 160 van Pro Patria heeft de geachte Secretaris van de Nederlandsche Roode-Kruis-vereeniging, Dr. B. CarsteD, een beknopt en helder overzicht geschreven van waf Brussel te zien gaf in de IVde klasse »Hulp ia oorlogstijd", waarin ook deze wagen vermeld wordt, zonder dat hij evenwel direct de aat dacht vestigt op de ventilatietoestelien. (3) Een der opzichters van de Duitsche afdeeling, die ons den toe stel nader deed bezien, verklaarde, dat hij ook uitnemend had voldaan op de reis van Ludwigshafen naar Brussel.

Uitgebreider leerprogramma voor de kunst van piancepalea is zaker wel nimmer vervaardigd dan dat, 't welk de directrica vaa eena muziekschool te Lembarg opstelde. De dame, die zich Theodosia voa Papara noemde, eischte voor hnar onderricht nitt minder dan: aardijjkskuade, geschiedenis, letterkunde, natuurkunde, wijsbegeerte, gewriehtsleer, radeaearkunde, gezoudhaidsleer, delfstofkunda, Duitsche, Italsaanscbe, Franeche, Poolsche ea Eagelsche talan, teekenen, schilderkuast, dichtkunst ia alle vijf de talen, rekenen, meetkuïde, kennis van het zenuwstelsel, schoonschrijven, het schrijven van noten, sc'ioonheidsber.... Dit is vooreerst gsnosg. Hoa zjj die opaenst.i peling van kennis d-mkt aau te wenden, blijkt uit eeu uitvoerige toelichting van het plan. Tan opzichte vaa do gawrichtsleer beet het: „Catamboleerea of stooten der beenderen; hard epsl;"... vaa gcziudbeidsleer: „De leefwijze werkt op de gemoadsgasieldhtid en de gezoadhaid. Ziaktau dior slec'ite, onzddeljjka lecfivijsa zija storend voor-muiik&le oefaniügan ea vorderingenteakeaen ca schilderen: „Do schakeeringen dar schildorjj, vergeleken met de muzikale schakeeringen ia hst pianospelen ea de coloratuur....'' meetkunde: „horizontale houding dar liandea, loodrechte aanslag der accoorden, indeeling vaa dea cirkel ia hoeken va& 90o. Het middelpunt vormt Je ellebcoj, da rustige houding er van bepaalt de zekere beweging vaa do hand; de afstanden der tonen of figuren bepalen dan graad, waarin mea de oefening nemen *al;...." Z:nuwstelael: „de vierde vinger is badekt mat twea zanuwen, zoidat hij in andere richling dan de overige vingars ligt...." De vijf talen zijn volgens het p-aclit'ge programma noodig om de vre-: mie leerboeken der harmonia te kunuen vertalen. Iiiusschen is 't gelukkig, d&t in da plaats van leerlingen die slechts eene taal machtig zijn.... andere leerlingen kunnen vertalan. De aanstaande leerlingen van deza modalschool moeten bij hunne kcmit medebrengen: Esn zilveren eetlepel, su'kerlepel'j», echotal, flasch, parapluis, 12 servetten, 2 tafellakens, 6 haaddo ksn, 6 liaaen doeken, ondergoed, een sofa, een kast, tnf;l en stoelen 1

— De Aanbesteding heeft pla&ts gehad van een dertiende fort teu nuideti van Straaisbu'g, iu-scben den Bijn eu de 111, bij de hoeve van AUenheim. Dit werk is beBtemd om op tia voorgelegen vlakie zijn vuur te kruisen met dat van het fort Werder bij Illkirch Graffeastadten gelegen. — Volgens de Broad Arrow zija ongeveer 600 MartiniHea y karsbijaea uit Ei geland raar de koloairn gosonder. om in eebruik gesteld te worden bij de in Indië garnizoen bouwende cavalerieregimeu

— Aau eene Amerikaanscho correspoadon., voor 7 shillings 6 penoe, aan zijn mooie verlakte laarzen a 14 shillings en den onnavolgbaren oveijw, die alleen het huis Mozas en Co. bem tegen den prijs van 35 shillingen laveren kan. — Hemi! Henri! riep zij mat smeekead gevouwen banden, ik ben onschuldig, geloof mij! — Schandelijke verraadstei! schreeuwde da joDge m*n, terwijl hij haar een paar pareigriJza glacé handschoenen van rxlrafljne qualiteit in 't gezicht gooide, d e hij bij Mozes k Ca. voor 2 shillings 6 pence gekrosht had. — ln dezon oogenblik liep een bejaard heer, Henri's oom, mat snelle schreden op bet paar tae, dat bij reeds vaa verre herkend had door middel van tija uitstekend lorgnet vsn Mozes & Co. a 4 shillings 6 panes; 't wis ook hoog tijd, dat hjj kwam, want Henri had in zija bL'nde woede der arme Johanna reeds den elegan'ea chigaon, zooals moa die ia den winkel van de heeren Mozas & Co. voor 3 shilling» 4 pence koopen kan, van 't hoofd gescheurd. — Op deze wijze verhalen do heeren Mozes & Co. rau de lezars van hat „Aldgate Magaz na" nog eenige bladzijden verder door, waarbij echter meer dea galabuidel daa het oaderhoudende in 't oog houden.

Sluiting der Mails te Batavia in 1871, Januari februari Maart Ap ril M e i J u n i Juli Augastna September O o t o b e r November December 4 E. 18 F. 1 E. 10 F. 1 E. 10 F. 7 F. 13 E. 2 F. 7 E. 4 E. 13 F. 2 E. 11 F. 8 F. 13 E. 5 F. 10 E. 3 F. 12 E. 3 F. 9 E. 1 F. 6 E. 18 E. 27 F.j 15 E. 24, F. ; 15 E. 24 F. 29 E; 21 F. 23 E.j 16 F. 21 E. 30 F.; 18 E. 27 F.; 16 E. 25 F. 30 E.; 22 F. 27 E. ; 19 F. 24 E; 20 F. 26 E j 17 F. 23 E; 15 F. 20 E. 29 F.— niASlTAliD over de maand Januari 1877. Laatste kwartier 6 Januari. Mieuwe maan , 14 idem Eerste kwartier , 22 idem Volle maag ,,,,,,,,, 28 idem

Daar is een p iseimisms onder oos, nog gevaarlijker voor het behoud van onze onafhankelijkheid dan de machtigste nabuur aan onze grenzen. Dat pessimisme verklaart onzen vaderlandschen grond voor onverdedigbaar. Zijne aanhan gers vinden 't heusch niet prettig, dat het zoo is, maar er is niets aan te varanderen. Ze zeggen 't niet, omdat ze voor 't behoud der vrijheid en der onafhankelijkheid geene offers zouden willen brengen. De hemel bawara her, ze zijn ook Nederlanders! Za hebben onze geschiedenis ge lezen en vinden 't interessant den moad van dat kloeke volk uit den voor'ijd te bewonderen, dat da strijd durfde aanbinden tegen den machtigs ten van Europa's Sisten en dat tot geen lasghedea te bewegen wat, zelfs to.n de aan val vau drie kanten te gelijk kwam opdagen. Maar thans is 't geval heel anders. Wat toen moed was, zou nu roekeloosheid wezen, 't Spijt huD, dat za 't zeggen moeten, maar waar is 'r, dat b. v. Duitschland niet te woorstaan zou zijn. Ea eerlij jc gezegd, zekuucen hun geld wel bater besteden dan voor het onderhoud van een groot leger; ze houden niet van 't morsen met millioenec. Ea ze durven gerust zeggen, dat het millioenengemors mag heeten, als men heden tonnen schats besteedt om af te breken wat verleden jaar ten koste van millioenen werd aangelegd. Msar anders, indien ons land verdedigd worden kan, zouden zij cich laten vinden. Ze zjja er evenwel zoo stellig van overtuigd, dat die verdediging in de rij der onmogelijkheden moet worden geplaatst, dat ze hebban afgerekend met hunne sympathiën voor alles, wat „een zoogsnaamden militairen geest ademt." Wjj erkennen, dat het een veeg teeken des tijd is — maar er zQn er, die zoo spreken. Als wij 't durfden, we zouden zeggen dat deie afralligen van een beginsel „waar Nederland mee staat of val" zelf eenige reden ter verontschuldiging kuntea bijbrengen voor hun ontrouw. Daar zijn werkelijk millioenen schats verkwist san onze „doode strijdkrachten"; er is gebauwd en afgebroken op eene wijze, die kwaad bloed zetten moeit en de spotters tot aardigheden vwlgkkw, die kleicmoedijen mo»»t opdrflTW tot de

lusteloosheid der wanbo n p. Zelf* roudtn we willen erkeEeen, dat thcortt : sche dwasilieden rya verkondigd, even verkeerd als de zonden der prakiijk, Is't dharbjj noodig, dat wij otze hooge ingenomenheid betuigen, mat hetgeen ni onze dagen in betere richtiog wordt gedaan? Voorwaar, de dingen die thans gebeuren in 't balang der verdedigbaarheid *&n den vadarlar.dicheo grond hebban zoo zeer otze iympa.thi% dat wjj Neerland goluk weT.schen met den ernst, ea den ijver, waar ean dagelijks m?er blijk wo-dt gegeven! Zaer in 't bijzonder hebban we thans 't ook op een onlangs verschenen vlugschrift van den „Schrijver van Ons Krijgswezen, Een Leekepreek'. Onze levende strijdkrachten heet bedo3ld vlugjc'arift 'j eigenlijk ee» „oütwarp eener hervorming der levende strijdkrachten", mat daarby behoorende „Memorie vaa Toeliohting". 't li een Kza.ligd woord en eeu kalm woord, maar een hoog oins'ig woord. Wat wil de slem vai dezen deskundigen leek? Wat is het, dat zij or.a to zeggpn heeii? Zullen wij uit deze kleiae brochure citaten geveriP Wy achtun hat niet noodig. Wie is er, die zijne vaderlandsliefde zoo verre verloren beeft, dat bij er de lectuur vsn vijfden bladtijden d:uks ni*t voor over heef'? Zelfs de pessimist van d&ar straks niet. Zie, daar is nu eene theorie, die wellicht gewijzigd en vervo;md worden ka-, maar w rvan 't b9g : rsel zioh met onweerstaanbare kracht doet gelden: Algemeene oefening der Nederlandsche weerbara manschap gedurende zoo kort mogelijken, maar voldoenden ty3. Opheffing vau oefeningen, enr., die een defensief leger niet noodig zal hebben, maar degel^ke, p acii'che kennis van 'tgeen in de ure des gevaars do eiech van 't oogenblik wezen zal. Goan m'llioesen tohats besteed cm steden tot vestingen te maken, die na*r menschelIjke berekeningen toch scoit aangevallen zou den worden, ea die, zoo zo 't werden, toch moesten bezwijken. Gean millioanen nog eens voor doode strijdkrachten, wier isutteioosheid in oorlogsleden do eerste teleurstelling zoude baren, msar de noodige galden zoo besteed, dat er hoop en kara op afweer van den vijand kan wezen. En wederom, geen kleingeestige bangheid voor oen machtigen sabuur, di» te verstandig' is ea rijs eigenbelang te good begrijpt, dan d&t hij 't cp onze verdelging zou toeleggen, masr ook: geen langer dralen met hetgeen noodig is om onze positie in Europa zoo te miken, „dat w;i ons tegen eiken vijandelijken aaavsi zonder vreemde hulp kunnen verdedigen." Is er iemand, die twijfelt aan de mogelijkheid van dit laatste, hij leze de door ons genoemie brochure; is er een ander, die niet twijfelt, maar wanscht te weten wat er moet geschiedan, op welken grondslag er moet gearbeid worden, hij kieze mede de gezegde lectuur. Voor ons, wij gelooven, d&t beï vlugschrift „Onze levende strijdkrachten" een stap nader brengt aan de oplossing van een in eik opzicht hoogst gewichtig vraagstuk. Althans, wij hopen 't vau hetlar harte ! 1) Onze levende strijdkrachten, 's Giavenhage, Martinus Nijhoff, 1876.

Voor de rechtbank te Antwerpen werd dea 20an November de zaak behandeld vaa het Italjasrasche schip Angelo, die indertijd geheel Antwerpen ia opschudding bracht. Het Opanbaar Miaisterie zette de boosaardige zaak aldus uit eea: De Zi*k, dia ona bezighoudt, is allergewichtigst. Het is eens poging tot een dar afschuwelij iete misdadea die mea kan bedenken. Vooreerst moet man wetsn wie de beschuldigden zija. Chomé, Noël en Van Vaereabargh zijn koopliedea.. van wie sedert lang het gerucht liep dat hunne zaken alles behalve goad stonden. Diarlo, bediende bij den scheepsmakelaar Isenbaert, weaschta voor eigen reken ng eea kleiaen handel te beginaen, Parodi, de zoon vaa den kapitein van het schip Angelo, bevond zich als stuurman aan baoid van dit schip* hij was een slemper, een kerel van slecht gedrag, die gedurig geld behoefde en altjjd te kort kwam. Zulke mannen moesten elkander verstaan. Zjj vormden het pUn een aantal koopwaren zonder waardo in het schip te laden, deze ver boven de waarde te doen verfekereu en onderweg het schip in 'orsnd te steken. Ean brand in z e! dat is het gruwelijkste W8t man bedenken kan. Moedw.liig wildea deza misdadige-s eene ramp veroorzaker, waarvoor geene redmiddelen te vinden zijn, waa:vau bovendien de bewijzen bijna altijd op het oogenblik zelf der ramp wordan vernietigd. Ea toch aarzelden zij geen oogenblik. Zjj berekenden langen tijd in koelen bloede hoe zjj hun misdrjjl sanleggen zouden. Chomé ea Van Vaerenbergh zijn de voornaamste schul d>gen. Hunne zaken stonden, zooals ik zeide, zeer slec'at. Zij hadden geld aoodig om hun geschokt erediat te her< stellen. Zij wilden door dit schelmstuk zich daartoe de nood-ge middelea verschaffen.

Nu volgde het verhaal hoe deze liedea, na lang iemand gezocht te hebban die zich tot hua ontwerp wilde leenen, eindelijk met Ciarlo overeenkwamen. Deze verstond sich met Parodi, dea stuutman van den Angelo, die zich, tegen «ware belooning, verbond het schip onderweg in brand te steken. Op zekeren dag, terwijl te Angelo hier voor anker lag, werd geheel de b manaing aau land gestuurd en ean zekere hoeveelheid houtekool in het schip gebracht, terwijl de wanden van het luik, ter dikte van 2 millimeter?, met pek en terpertiJn w er dan bestreken. Onderwijl poogde Ncël de kis*jas, welke men aanboord wilde brengen, en waarin volgens opgaaf fijn ljjawaad wat gepakt, terwijl deze niets inhielden daa grof goed, papier, stioo, 6 bz ., voor eeae aanzieaiijke som te doen verzekeren. Men bood aan M. W. van Bomberghen aan. deze verzekering aan te gaan voor eene som van ongeveer 300 000 fr. Deze, die verwonderd wae dat mea koopwaren, die zoo hoog werden geschat, per zeilschip in plaats vsn per stoomboot verzond, en die overigens ongunstige berichten over den Angelo had gekregen, nam slechts de assurantie aan, op voorwaarde dat hij de kistjes zou mogen doen openbreken en onderzoeken. De beschuldigden deden veel moeite om zulks te verhinderen. Slechts een gedeelte der kistjes was te Antwerpen aangekomen: zij hielden de afzending der overigen tegen en bo<{en M, van Sombergen a»n, voor eene ion ran

120,000 ff. die kutjes sleohts te verzekeren, welke reeds hier waren. Maar om het mislukken van een gedealto van hun plan te vergoed; n, badschten zij een acder bedrog. Z] wendden zich tot een makelaar te Parijs en Tetendiar ten tweeden male de koopwaren verzekeren. Doch te Parijs werd het bedrog ontdekt. Daarvan verwittigd, deed de rechter van instmetie Bené onmiddellijk pogingen cm op het schip beslag ta leggen. Zulks ging echtar met moeilijkheden gapanrd die well : chi onoverkomelijk zouden geweest zijn, had niet de consul van Italië zich met da lcffelijkste bereidwilligheid ter beschikking van het psrkat gestald en den kapitein vaa dan Anqelo zijao papieren geweigerd, zoodBt lij niet vertrekken kon; zoo kon men een» gruwelijke miedaad verhinderen. Doch onderwijl bsdden vier dor betrokken p r«onen den *ijü gehad om zich uit de vosten ta Kaken, en Van Vaeienbergh alleen bevindt z ; ch op de bai k der besabuldigden. Het Openb. Mia. eischte de strengste toepassing der wet.