De locomotief

Maatschappij voor Uitvoer- & Oom- 1 missiehandel Agentschap Semarang. Agenten dep fiiueen Insurance Company lachen and Innieh Fire Insnrance Goropany verzekeren legen Brandschade op: suikerfabrieken, gebouwen, gcadere» en petroleum tegen algemeen gebruikelijke voorwsa r&eitf. 448a

„Samarasa" Heilzaamst geneesmiddel in notime tegen koorts; malaria, inwendige gezwell n, als: nier- maag- lever- milt; attesten aanwezig. Per aerblanda flssch f2.50 terplaatse contant. Verkrijgbaar bij Mevrouw H. HORNüNG, L. d. T. M a 1 a n «r.

■■■ m ■ mm marmer kalkbranderij der Landbouw Onderneming. PROEPOEK" ((J.APACITEIT 214 M. KALKSTEENVULLING). Levert prima kwaliteit: Fabricatie- en FRANCO, WAGON, PRAXJW & KOOT. INDIGO & SUIKERFABRIEKEN, G ENIE, W ATERSTAAT, & B. B LANDBOU W ONDERNEMINGEN , IRRIGA TIE WER KEN ARCHITECTEN, S AM. CHER. STOOMTRAM Mij. etc. etc. Analysen gemaakt door h **PROEFS*fA™ IN WEST -JA VA. cr Q rr tr ? C3 ® PT & ZL. csj Tfi | KAPOK -PEKAIONGAN Csastieke ks'k. Koolzure kalk. Magnesia. Zwavelzure kalk. fzeroxyde en aluinaards. Kieseliuur. Alkaliën. Onoplosbaar in «uur. Galenden w&ier. 99.49 0.15 98.56% • — SS iy4K *■» 98.62% spoien sporen Ö.18 r? t t j r Analyses van kalksteen gemaakt door het Proefstation ^ 00 . r R ' So,nvlU!1,0| 'l i '' 1 ' 1 ' t Extract de r L * „Koninr eis «leaf &it" Amsterdam. -No. 4697. Cosielusie. Deze harde, dichte kalksteen is erin aan Magnesia en bij aoengsekn; zij bestaat voor 98.7 pCt. uit koolzure kalk. Idm. L. 1*. BEDIHt DE PRAIRIE Photo&rafle CHARLS en CO. SEBIABANa-BOBJONa. Bekroond met de gouden medaille. Leveren onovertreffelijie vergrooting en in alle artistique procédés. Kooldruk in verschillende Meuren (iets nieuws!) De eenige vervaardigers van een geheel nieuw platina procédé ONTVINGEN: eene collectie luxe-albums, jrachtige lijstjes fantasie en zeer goedkoope Mora-stan* daards; uitgezochte gravures. Bijzondere inrichting voor encadrementen, Voor BH. amateurs verkrijgbaar drooge platen en andere photografie-benoodigd• heden. JDoor het engageeven van behwame vuft man1028 tien ooh in iie binnenlanden ie ontbieden. e W WH O ffi ui CL uc -s .a

W'y waren nog niet zoo heel lang van de huweljjksreSs terug, toen de morgen post op 'n keer een verrassing bracht: een brief van tar,te Hulda te Rotecbeke. Zij had indertijd gehoord, dat ia onze stad zoo'n knappe dokter woonde, die ettelijke jaren geleden een harer kennissen genezen had van hevige oorpijn, en aangezien zjj in den laatsten !yd met hare cogeo sukkelde, wilde ze 't ock wel eens met ditn meneer probeeren, alvorens onkosten le K óken voor briliet en xolke dingen. L aarom zou ze voor een peo?je bij ons komen logeeren. Toen ik den brief voorgelezen had, zei mijn m u niets anders can »HmI", maar de rookwolker, die bij uitblies, waren welsprekend. Ik voelde iets plechtige. Ons logeerkamertje was nog ongerept en zou nu voor 't eerst aan de kritiek van een gast onderworpen «orden. Maar hoe zouden tante Hulda en teyu man elkaar bevallen? Het doffa zwijgen werd eiudeljjk afgebroken door myn echtvriend. —'t Treft eigenlijk heel goed, zei hij, spelend

met de krant, — ik was half en hall van plan, da volgende week een studiereis in den Rheingau te maken; jelui bent d*n ongestoord. Ik zag hem doorborend aan, wat hem niet aangenaam scheen te zijn. — Zooals je wilt, antwoordde ik, myn best doende om ijskoud te zijn. — Misschien stoort 't jou nog minder, als ik myn arme tante een uitstapje naar deu Ëlocksberg voorstel en haar daarheen vergezelt — Nu, nu, nu, niet dadelijk zoo driftig I.., . Ik dacht maar zoo. • • enfin, i k kan ook wel thuis blijven. Hij luchtte zacht,en ik had 't gewonnen. Die arme man t Hij heeft werkelijk een goed hart en doet veel om mij plezier te doen: maar soms wil by zoo geheel anders dan ik, en dat is heel lastig. Nu. ditmaal was hy geschikt geweest en tot dank beloofde ik, hem zoo weinig mogelyk lastig ta vallenen mij zooveel ik kon met tante Hulda alleen bezig te houden. 's Morgens van den grooten dag legde ik in de logeerkamer nog een paar gehaakte kleedje* neer — tante's onmisbaar artikel—en zette een bouquet in eeu vaas op de tafel» &ijn man was tamelijk stil; zijn stemming zweofde tussohen een roerende weemoedigheid •n gelaten Ironie; ik liet daar jm, eer wjj naar

't station gingen, een flesch van onzen besten wijn nit den kelder halen om hem wat op te vroolyken. Mannen kunnen niet zoo gemakkelijk zich in alles schikken en lief doen als wy vrouwen. Nu, de wijn deed hem goed, en ik was werkelijk vol bigde verwachting, toan de trein, die onze gast bracht, het station bin» nen reed. — Goddank, dat jelui er bent 1 zuchtte tante Hulda opgelucht, toen ie ons zag, en begon haar kleine bagage aan te reiken uit de coupé. — Ik ben biy, dat ik je man nu ook eens zal leer en kent en, zei ze, den ongelukkige metend met doorborenden blik. Hij hoog en mompelde iets van „zeer aangenaam I" Daarna zorgde hij voor de koffers er riep een koetsier. — 't Reizen is toch erg duur I meende taote, toen wy in het rijtuig zaten. — Wat heb ik weer een geld moeten bijbetalen voor myn goedl Die spoorwegheeren hebben tiet anders te doen dan uitrekenen, hoe ze de menschen zullen afzettea I Wat komt't ir nu op aan, een reiziger of een pakje meer of minder. Er zyn zooveel wagona, en een iekn votief kan too'n massa trekken I Ik zag angstig naar m£n man; doch bjj zat gelukkig door 't portier naar buiten te kyken.

Wy waren gauw thuis. Ome kleine taxhond begroette ons en onzen gast met vroolnk geblaf. "Hemel! hond dat beest toch vast! Hij scheurt al mijn kleeren kapot I Dat had je toch wel kunnen zeggen ! Breng dien hond weg, of ik ga niet naar binnen I Ik nam het lieve dier op mijn arm, kal* meerde het met vriendelijke woordjes en bracht *t naar da keuken, terwijl mijn man tante troostte. Ik hield my met opzet wat langer op dan uoodig was, ten eerste had 't my geërgerd, dat tante onzen lieven Waldmann zoo minachtend behandelde, en voorts achtte ik 't ook heilzaam, myn man een pooeja met tante alleen te laten ; ze kenden dan vlugger met elka&r op dreef kimen. Eerst na eenige minuten ghg ik naar de huiskamer, waar de twee tegenover elkaar zaten. Tante's uiterlijk was niet veel verauderd sedert ik haar den hatsten keer had gezien; alleen de haren waren gryzer en dunner geworden en verdwenen onder een gewonden vlechtje, dat onbegrype- I ijkerwyze nog de oude rosbrnine kleur had behouden. — Raad nu eens, wat ik voor jelui heb meegebracht I risp tante Hulda heel vergenoegd. — Of nog beter: komt even meê naar

mijn kamer; dan kan jelui 't meteen uitpakken. Ik was zeer verrast; aan de mogelijkheid, dat tante Hulda iemand een cadeau gaf, had ik niet gedacht. Wellicht merkte ze zoo iets van myn verrassing ; want byna verlegen vervolgde zy: — Jelui hebt eigenlyk nog een huwelijksgeschenk van my te goed; ik wist destijds niet goed wat ik geven zou, en ditmaal ging het toch onder de vrije bagage er mee door. Maar jawel, ik heb er toch vracht voor moeten betalen. Nu, d iarom niet getreurd ; ik heb 't wel voor jelui over I Vol verwachting begeleidden wy haar naar de logeerkamer, waar de bagage intussohen was gebracht. Ik ben altijd kinderachtig bly ia 't vooruitlicht op een geschenk, en in een pas opgericht huishoudentje blykt er telkens wéér iets noodig, en men kan toch niet alles zelf koopen I Wat sou er voor den dag komen ? Mijn fantasie nam een wilde vlucht. Ik dacht zelfs aan een bowl; dien hadden wy namelyk nog niet, en ik vond, dat die eigenlijk onontbeerlijk was, tenminste by ons aan den Rijn I Ik trappelde van ongeduld bij de reievoering, welks tante zich «erst verplicht achtte te houden.

De kist ging eindelijk open en J ^ T, ' o0 louter pompernikkel, het roggebrood, wa haar geboortegrond Westfalen beroem ^ Een goede spreuk zegt: ,,'t Is "!f n0O it geven dan te ontvangen" ... dat hen . 0 beter beseft dan in dat oogenblik; wan» Hulda scheen werkelijk heel zalig, eI > 1 |. alles behalve dat, Myn man merkte da ,. D hy legde beschermend zijn hand #P ^ arm, en 't trok zoo aardig om zijn 'jPP en j a jjjj hy tante uit ons beider naam dankt®- » had goed lachen I H ij at heelemaal ge gebrood. . tiB t« — Er zyn twintig stuks, verklaarde ^ stralend, — daar heb jelui een P 003 '®,® #<1 aan. Za kunnen lang duren; ze *or ^ 'n beelja droog, maar de voelend® blijft er in I .. _ strak — O jat antwoordde ik «öo* o trö lachje, en berekende al, hoeveel bro -^o als „een aardigheid" »an goed» jj eB gf kwijt konden raken. Terwijl ik oD ® T00rr »«d meisje opdroeg, den koêtelyken I in de provisiekamer te brengen, » .. v< t man zich langzaam terug en liet tante alleen. , h»» r Nadat ze een poos geredderd t> su goed, sei ze;

koor/" ® aa,naakt öen heel aardigen indruk, H- a |, ïou denken! barstte ik uit. Ik *8»..,.! S« n &derd tot de grens van mijn fttardayermogen. hoorde*' h " 6 ' e ' Terv0 'R^ e tante,—toen ik den v hjj schrijver was, vertrouwde ik *' B!9t €r gj1 en dat kan je ay nlit kwalyk j ' Want bij ons te Rotenbeke zijn er 'ÜQ-'U* 1 ea ,^' e kun nen heel onvriendelijk , 8 'n raar beroep, dat schrijven. Ik _ rouweBB ielf ook wel eens geprobeerd U Sïr ? a 't'kel over bescherming van katten; tod .11®, rac 'en staan tegenwoordig zeo vol ' e to «rnV- ei dat de liefhebberij voor !e °om 4 Q 1 wee '' Werd niet eene op"tan» » U '^ e 8t '°^ te 'Üke gesprekken pakten , '°ödtUn , J ? ' ed .. u ' t en K' n B en toen aan 't koud, gn ' bB 0118 gewoonlijk uit thee en '«urlijL PWu bettaat en voor dezen keer naUft mt#D gewoon veriorgd was. Pas zatijn er w,f d gebeld, en 't meisje kwam even wou komen. ? ,tt *Uai 80B • ? no 8 ev «n wéér, met hoed en ^*nd, om zich te exenseeren: ^ r ' B 8enda ^ # - en 'Mtgever geroepen voor een conferentie, en «en schrijver moet

natuurlijk voor een uitgever alty 1 klaar staan, Onderwijlhy zijn sigaar aanstak, zei hij nog: — Verslaapt jelui morgen-ochtend maar niet; dokter S. houdt om aeht uur al spreekuur, en als je er niet gauw by bent, krijg je niet eens 'n beurt of je moet d«n knecht een goeden fooi geren. Esn gespekte portemonnee moogt u wel meenemen, tante; ik geloof, dat die specialiteit twintig mark rekent voor een consult, ook wel eens meer. Nu, dat zult a wel zien «n ondervinden. Nogmaals: genoegelijke avond: 't spyt mij zeer, dat juist heden de plioht mij buitenihuis roept. Ik begreep niet goed, waar myn man heen wilde met dat praatje over den duren dokter; want dit was niet waar. Misschien was hy boos, wijl hy weg moest, en als da mannen boos zijn, hebban ze altijd behoefte, andereu te ergeren, 't Spijt my overigens zeer; hij had zieh den geheelen dag zoo goed gehouden, en nu mocht hy niet eens 'n rustigen avond hebben. Ik hoorde nog, hoe h\j verstrooid den hond floot en meenam. By den uitgever zou l>ij 't beest toch buiten d» deur moeten laten. Doch 't was mij alles gelijk ; ik vond 't heel verdrietelijk.

Tante echter knikte goedkeurend. — Geld verdienen gaat voor plezier. Zoo is het in 't leve». Zij liet zich de lekkere hapjes zeer goed emaken, en vermoeid van het eten, trok zij zich spoedig in haar kamer teurg. Toen ik haar wel te rusten wenschte, zei ze: — Kind, ik heb over dien dokter mg eens nagedacht. Ik ben mijn geld niet gram 1 Neen, dan ga ik liever eens naar omen goeden, ouden dokter te Rotenbeke; betalen moetje er ook, maar ni«t zoo bar; voor twintig mark geneest hij mij jaren lang. Maar nu ik eenmaal hier ben, wil ik toch, om jelui plezier te doen, een dag of wat blijven; 't reisgeld is toch betaald. Nu, slaap wel, kind 1 'k Zal eens probeeren, of ik lekker kan droomen onder je dak. Den anderen morgen om zes uur klopte tante al aan onze deur en riep, oi wy altjjd zoo laag sliepen. Ik richtte mij zuchtend op en probeerde mijn man te wekken — natuurlijk te-vergeefs. Die had teker tot laat in de t nacht met den uitgever gewerkt. Ik ging dus alleen met tatte Hulda outbyten. Zy zag er in négligé, met haar mutsje op, heel proper en vriendelijk uit en leek me

ock niet zeo vervelend als gister. Ik werd alweer optimist. Na een uurtje verscheen ook mijn mac, h eel vroeg voor zijn doen. Ik vond dat beel bef van hem. Pas was hy gaan zitten, of ik hoorde onzen Weidmann aan de deur krabbelen; 't lieve dier was gewoon, met ons te ontbijten- In mijn rozige stemming dacht ik, dat Waldmann en tante nu ook wel goede vrieaden zouden worden, en opende de deur, Razend kwam het ditr naar binnen schieten, in zyn bek, bly en triomfantelijk, een gouden vlechtje, het vlechtje van tante Hulda 1 Esn doffe smartkreet ontsnapte aantante's moed. Ik stortte op den hond los, die de vlucht nam, en vervolgde hem door 't huis, den tuin, en eindelijk gelukte 't mij, hem in 't turfschuurtje in de engte te dryven. Toen ik weer in de huiskamer kwam, was die leeg. Al myn moed bijeenrapend, begaf ik oc ij naar de logeerkamer. Daar vondik tante reisvaardig, de laatste hand leggende aan haar ke iler, een beeld der ellende. Het trof mij diep, haar zoo bleek en gebroken te zien, en terwijl ik haar 't snood geroofde haarkroontje terug gaf, sprak ik mijn iBnig leedwezen uit. Zij wasechter niet tot bly ven te bewegen —

mogelijk heb ik ook niet zoo krachtig daarop aangedrongen als myn plicht was. Daarom bracht ik haar naar 't station en deed mijn best, tot den einde heel vriendelijk te zyu; doch zy was te zeer geknakt, om veel daarvan te bemerken. Ik ademde ruimer, toen zij met al haar bagage weer naar Rotenbeke stoomde. Op weg Daar huis ontmoette ik de vrouw van een collega mijns echtgenoots, — Ik moet jelui hondje (och eens zien, zei ze in den loop van 't gesprek; — myn man vertelt wonderen v»n hem. Hij moet gisler-avond weer bijzondere dingen hebben gedaan» — Onze hond ? Waar ? — Och, uw man lag zeker nog te bed, toen u uitging ? Ja, de mijne kon er ook moeilijk uit komen. Gister, toen hy uw man kwam halen, zyn ze samen in 't nieuwe restaurant gaan eten. Nu, u begrijpt! De hond moet daar allerlei kunstjes hebben gedaan. Dus dat was de dringende conferentie met den uitgever 1 't Was toch eigenlijk een schandaal I Éi vanmorgen was hij ook maar weer by de catastrophe verdwenen 1 Hij zat seker weer in een café om zyn hond kunstjes te laten verrichten, in plaats van j zyn arme

vrouw by te staan. Mistroostig kwam ik thuis, waar alles nu weer stil en behagelyk was, alsof er nooit een tanle was geweest, Maar ik wist nu, dat myn map mij voorjokte Terwijl ik voor 't venster stond, doelloos naar buiten turende, voelde ik mij plotseling omvangen en omdraaien, 't Was mijn mao, die een vreugdedans wilde uitvoeren. — Ga liever met je hond in 't restaurant dansen 1 zei ik koud, mii losmakend, — en leer hem, nog meer mensehen de vlechten af te stelen I — Ha, hal Jschta hy, —heb je 't al ge« hoord ? Ik wij@e 't juist vertellen. Zeg, was het niet slim van mij? Waarom souden wij ons allebei vervelen ? dacht ik, — één was al genoeg. Je bent toch niet boos? Neen, dat was ik al niet me^r; want myn groote karaktergebrek is, dat ik veel te goed lien, en dat wèet, helaas, myn man even goed als Waldmann.

Alom verkrijgbaar. Eenige Importeurs E. MJIILOP 9 BIELEFELD" Hollandsere Voordrachten. Gramophoon platen kleine a i 1Seraphins (Fabrikaat: Karn Woodstock, Canada) f 65, 250, 350, 450. Draai-orgels met rollen van af f 45Pianos van; Kachals, Sohiedmayer en Sponnagel. ___ Het grootste Assortiment v#n Heeren- en Dames Guitaren, Violen, Cellos etc, !!„NIEUWE EN GEBRUIKTE PIANO'S TE HUUR"!! 3661 (35 R. K )2 KBVPP t ESSEN, MMDEBÜBG-IÏÏGEAÏÏ. Complete Moleninstallaties nieuwere constructie. Complete Cane-Crushei* Installaties, verbeterd Amerikaansch systeem. Steenbrekers en Boengkilmolens, Trammaterieel. Eenig 'e Agenten voor NederL Indië: innnnm mn & ,, UüiU, gmt (20 R—3 f) R. WOLF Magdeburg-Buckau. De bekende Locomobielen van 1 tot 300P. K t Eenige Agenten voor Nederl -Indië: IS 4 HM Agfl.1 r20 R- 3