NRC Handelsblad

Mr. A. de Leeuw uit Ede is benoemd tot notaris aldaar. Aan A. Schaap is op zijn verzoek met ingang van 30 januari 1983 eervol ontslag verleend als notaris in Raamsdonk, waar hij sedert 1953 werkzaam is geweest. Aan M. Siebelink is op zijn verzoek met ingang van 1 januari 1984 eervol ontslag verleend als notaris in Kampen. Hij is daar sedert 1956 werkzaam. Aan J. E. W. Beth is met ingang van 1 februari 1983 op zijn verzoek eervol ontslag verleend als notaris in Augustinusga, gemeente Achtkarspelen, waar hij sinds 1963 werkzaam was. Aan J. P. Turion is met ingang van 1 juli 1983 op zijn verzoek eervol ontslag verleend als notaris in Den Haag, waar hij sinds 1966 werkzaam is. Aan B. H. F. Isselman is met ingang van I april 1983 op zijn verzoek eervol ontslag verleend als notaris in Hilversum. Hij is daar in 1967 benoemd. Aan C. F. L. Klein is op zijn verzoek met ingang van 1 december 1982 eervol ontslag verleend als notaris in Nieuwleusen, waar hij sinds 1958 werkzaam was. Aan mr. H. H. Nauta is op zijn verzoek met ingang van 1 januari 1983 eervol ontslag verleend als notaris in Rotterdam. Hij was daar sedert 1955 werkzaam. PTT Ing. P. J. G. M. Ruiten is aangewezen als directeur van de rijkskantoormachinecentrale van de PTT. Deze functie komt vacant als prof. J. M. van Oorschot, geboren in 1918, op 1 juni 1983 met pensioen gaat. De heer Ruiten is twintig jaar in dienst van de PTT. Hij is nu projectleider van Viditel.

G. A. Glas is benoemd tot directeur van de directie zegelwaarden en filatelie van de hoofddirectie post van de PTT. Hij zal die functie te zijner tijd overnemen van J. M. Deenik. De heer Glas, afkomstig uit de journalistiek, trad in 1968 als chef-redacteur van Aangetekend in dienst van de PTT. Hij is nu hoofd van de dienst onderwijscontacten. R. Ploeger is aanwezen als hoofd van de dienst bedrijfsveiligheid van de PTT. Hij is de opvolger van ir. A. van der Wel, die op 1 juli met pensioen gaat. De heer Ploeger is sedert 1968 werkzaam bij de PTT. Intrede Dr. J. C. Hess, benoemd tot gewoon hoogleraar in de nieuwste geschiedenis aan de Vrije universiteit, heeft zijn ambt aanvaard met de oratie Tussen revolutie en hervorming. Financiën Mr. L. C. F. A. J. S. de Leur is benoemd tot directeur financiën bij het ministerie van financiën (generale thesaurie). Hij is de opvolger van J. Hisgen, die vervroegd met pensioen gaat. De heer De Leur, 43 jaar, is sinds 1979 plaatsvervangend hoofd van de directie. Burgemeesters E. Haaksman, gemeentesecretaris van Domburg, is met ingang van 16 februari 1983 benoemd tot burgemeester van TerschellingHij is de opvolger van mr. J. H. J. van Blommestein, die met ingang van 16 oktober 1982 is benoemd tot burgemeester van Voorst in Gelderland. De heer Haaksman, 32 jaar, is hervormd en lid van de VVD.

Door onze correspondent E. G. LACHMAN PARIJS, 5 feb. — In de samenvatting van het hoofdartikel van Le Monde door deze correspondent, in de krant van gisteren, stond door een fout onzerzijds een formulering die tot een onjuiste interpretatie kan leiden. Gesteld werd dat het artikel gedeeltelijk

woordelijk de uitspraken weergaf vn de regeringswoordvoerder, die met name weid genoemd. Maar het was uiteraard geenszins de bedoeling de woordvoerder de waardeoordelen in de mond te leggen over de Nederlands-Franse relaties die Le Mon- ; de "betreurenswaardig", "vergif' > tigd" en "sinister" noemde. Ge- • doeld werd alleen op de weergave ■ van de feitelijke Franse klachten, zoals onder andere die over handelsbalans en de vermindering van het Franse taalonderwijs.

HENGELO, 5 feb. — Betaling van de eigen bijdrage voor medicijnen kan bij de verzorgingstehuizen en hun bewoners tot financiële problemen leiden, is de indruk van J. van Geffen, directeur van de Federatie landelijke samenwerking bejaardentehuizenorganisaties (LSB), waarbij 1500 tehuizen zijn aangesloten.

Van Geffen zegt dat verzorgingstehuizen in moeilijkheden kunnen raken, doordat ze de bijdrage van de bewoners voor het medicijngebruik voorschieten. Het gaat volgens hem om forse bedragen; in de bejaardenoorden worden veel medicijnen gebruikt. Apotheken leveren de medicamenten bij grote hoeveelheden tegelijk af. Om praktische redenen is het veelal onmogelijk de bijdrage van 2,50 gulden per medicijn individueel te innen. Aan de receptie wordt daarom voor het totale pakket bezorgde medicijnen de bijdrage ineens betaald. Maar de tehuizen hebben niet de garantie dat ze al dat geld terugkrijgen. De kans is naar de mening van Van Geffen groot, dat nogal wat bejaarden de eigen bijdrage niet kunnen opbrengen, omdat ze rond moeten komen van een zeer bescheiden zakgeld. De toch al streng gebudgetteerde tehuizen blijven dan met flinke verliesposten zitten. Tegen deze achtergrond kan Van Geffen zich voorstellen dat huizen in Hengelo van bewoners een voorschot van veertig gulden vragen. Gelukkig is hij echter met zo'n regeling niet omdat zij

een flinke aanslag betekent op de toch al beperkte financiële mogelijkheden van deze ouderen. Het Landelijk overleg bewonerscommissies bejaardentehuizen (LOBB) is evenmin te spreken over de voorschotregeling in de Hengelose tehuizen. Een woordvoerder vindt dat zij in strijd is met het standpunt van het ministerie dat wat betreft het innen van de eigen bijdrage voor medicijnen geen onderscheid mag worden gemaakt tussen ouderen die nog zelfstandig wonen of in een tehuis verblijven. „Bovendien weet je als bewoner van een tehuis niet of je wel voor veertig gulden medicijnen nodig hebt. Natuurlijk worden er in deze oorden naar verhouding veel medicamenten gebruikt, maar er zijn echt wel bejaarden die aan dat bedrag van veertig gulden niet toekomen", aldus de zegsman. Zowel het LOBB als de LSB vindt dat de overheid bejaardentehuizen in het kader van de bijstandswet de garantie zou moeten geven dat de door instellingen voorgeschoten bedragen worden betaald. Dan lopen de huizen geen grote risico's meer en hoeven de bejaarden geen voorschotten te geven. (ANP)

Door onze redactie wetenchappen AMSTERDAM, 5 feb. — De Werkgroep Energiediscussie (WED), een overkoepelende organisatie waarin kerken, milieuorganisaties en de linkse politieke partijen zijn verenigd, heeft gematigde kritiek op het tussenrapport van de Stuurgroep maatschappelijke discussie energiebeleid, dat vorige week openbaar werd gemaakt. Alleen op de presentatie van kernenergie heeft de werkgroep veel aan te merken. De werkgroep vindt het tussenrapport moeilijk leesbaar, zo maakte voorzitter Peter Kramer gisteren in Amsterdam bekend. Het is "een schier ontoegankelijk boekwerk geworden", waarvan een "kwart vn de tekst niet leesbaar is voor mensen met een schoolopleiding lager dan atheneumniveau". Aan de goede bedoelingen van de stuurgroep onder voorzitterschap van jhr. mr. M. L. de Brauw wordt echter niet getwijfeld. De WED heeft "in grote lijnen waardering voor de nauwgezetheid waarmee gepoogd is verslag te doen van de verzamelde gegevens en meningen". De onjuistheden die in het tussenrapport voorkomen, hebben naar het oordeel van de WED meestal "het karakter van onvolledigheid

van informatie, die bovendien van weinig betekenis zijn voor de verdere verloop vn de discussie". Een uitzondering hierop vormt de kernenergie. Op 21 punten wordt de weergave hiervan misleidend, onjuist, onevenwichtig of onvolledig genoemd. Het betreft meestal detailkritiek. Zo stelt de stuurgroep dat de meeste fabrieken voor het verpakken van kernafval de verglazingsmethode gebruiken. De WED wijst erop dat er slechts één fabriek is, die bij Marcoule, zodat er weinig industriële ervaring bestaat met het verpakken van kernafval uit kerncentrales (bedoeld wordt hoogradio-actief afval). Een groot bezwaar van het tussenrapport vindt de WED dat het is geschreven vanuit een denktrant die "te weinig ruimte biedt aan een werkelijk fundamentele discussie." Volgens de WED wordt de besparingszin van de burger onderschat en de maatschappelijke verhoudingen worden te veel als vaststaand beschouwd. Libanon. Ongeveer 11.000 militairen hebben gisteren meegedaan aan de prestatieloop "lopen voor Libanon" op 64 kazernes in Nederland en West-Duitsland.

Door onze redacteur geestelijk leven FRITS GROENEVELD UTRECHT, 5 feb. — „De methode van burgerlijke ongehoorzaamheid moet ook voor het Interkerkelijk vredesberaad (IKV) een optie blijven, aangezien iedere beweging een 'point of no return' kan bereiken. Dat is het moment waarop duidelijk wordt dat alle legale middelen zijn uitgeput, alle officiële politieke kanalen dicht zitten en de beweging geen legale weg vooruit meer ziet. Zorgvuldig uitgekozen acties van burgerlijke ongehoorzaamheid kunnen dan aan de dragers van politieke verantwoordelijkheid het signaal geven om de beweging niet te blijven negeren." Dat schreef G. ten Berge, de socioloog die bij het IKV onder meer belast is met de voorbereiding van politieke acties, twee jaar geleden in het maandblad Wending. Uit zijn woorden proeft men angst voor de kronkelweg die kan lopen van miskende verontwaardiging over oorlog en oorlogsvoorbereiding naar meedogenloos terroristisch geweld, zoals in West-Duitsland te zien is geweest. Ten Berge waarschuwde er daarom voor dat het nooit zo mag zijn dat Gideonsbenden zich van de vredesbeweging afsplitsen en tegelijkertijd in haar naam directe acties ontplooien, zonder dat daarover met de rest van de beweging is gediscussieerd. Vandaag houdt de vredesbeweging een discussiedag in Utrecht, waarop de burgerlijke ongehoorzaamheid een van de hoofdthema's is. De dag vormt tevens de start van het actiejaar 1983 van de zeven vredesorganisaties, die sinds kort optreden als een eenheidsfront. Dat bestaat uit het IKV, Pax Christi Nederland, het samenwerkingsverband Stop de N-bom/Stop de kernwapenwedloop, Vrouwen voor vrede. Vrouwen tegen kernwapens, het Hu700 F

manistisch vredesberaad en het Platform van radikale vredesgroepen. Over het thema burgerlijke ongehoorzaamheid zeggen de organisatoren dat zij hopen dat het gesprek daarover vruchtbaar is voor de strijd tegen de wapenwedloop. Tegelijkertijd onderstrepen zij dat om principiële redenen alleen geweldloze actiemiddelen mogen worden gebruikt. Vietnam Sinds in 1965 in de VS — naar aanleiding van de uitbreiding van de Amerikaanse militaire interventie in Vietnam — onder studenten de discussie over burgerlijke ongehoorzaamheid begon, is over dat onderwerp heel wat gepubliceerd. Voor Nederland is nog steeds het proefschrift (1972) daarover van de Leidse socioloog C. J. M. Schuyt toonaangevend. Vele anderen hebben er na hem de afgelopen tien jaar het hunne aan toegevoegd. Gaat men uit van burgerlijke ongehoorzaamheid als een vorm van georganiseerd verzet, waarbij bewust bepaalde wetten of regels worden overschreden met het doel buiten de gangbare politieke weg om veranderingen tot stand te brengen, dan blijkt dit pressiemiddel door gedragswetenschappers vrij algemeen aanvaard te zijn. Zo schreef de Rotterdamse socioloog J. A. A. van Doorn onlangs in deze krant dat burgerlijke ongehoorzaamheid een recht is dat iedere minderheid toekomt die zich in geweten door meerderheidsbesluiten „overruled" voelt. Maar wie, aldus columnist Van Doorn, als sociaal-democraat principieel kiest voor burgerlijke ongehoorzaamheid, brengt zichzelf in moeilijkheden en komt dichtbij hypocrisie. Hij zal parmantig voorop lopen als er tegen kruisraketten wordt gedemonstreerd..., maar hij zal geen verzet kunnen waarderen bij 1001 andere overheidsbeslissingen, die hij nodig

acht om zijn programma te realiseren. Terwijl de vredesbeweging zich afvraagt wanneer zij mag overgaan tot acties van burgerlijke ongehoorzaamheid, wordt ook in de Partij van de Arbeid een onderzoek gedaan „naar de vormen, mogelijkheden en perspectieven voor burgerlijke en bestuurlijke ongehoorzaamheid". Die partijstudie moet in juni 1983 klaar zijn, drie maanden voor de grote manifestatie die de vredesorganisaties als hoogtepunt van hun acties in Den Haag hebben gepland. Mocht het komend najaar door het kabinet worden besloten tot toelating van de kruisraketten, dan zullen daartegen,

zo besloot de PVdA-partijraad op 15 januari, niet alleen parlementaire, maar ook buitenparlementaire middelen in stelling worden gebracht. In de mode Burgerlijke ongehoorzaamheid is in de mode, schreef prof. C. J. M. Schuyt in Wending van april 1981. Hem valt op dat men zich bij allerlei acties vaak uit in de vorm van simpele slogans en niet te bediscussiëren stellingen. Volgens Schuyt is dat ook het geval bij de vredesbeweging, waar men genoegen neemt met twee of drie woorden, zoals "Stop de neutronenbom" of "De kernwapens de

wereld uit". Bevestiging van zijn constatering is te vinden in een van de stellingen op de discussiedag van vandaag, waar staat dat de vredesbeweging niet bang moet zijn voor simplificaties en lering moet trekken uit de methoden van de reclamewereld. De circa 700 vredesactivisten, die vandaag in Utrecht bijeen zijn, zijn daar ook voor verdere uitwerking van actieplannen. Om die werkelijk effect te laten krijgen hebben zij de steun nodig van een zeer breed scala van maatschappelijke groeperingen. Wordt die verkregen, dan is daarmee, zo redeneert men, het bewijs geleverd dat er voor het plaatsen van nieuwe kernwapens onvoldoende draagvlak in de samenleving bestaat. Om dat zichtbaar te maken en om opnieuw tot massale acties te kunnen komen, wordt een beroep gedaan op de kerken, de vakbeweging (zowel de FNV als het CNV en diverse bonden), het onderwijs, de medische sector, jongeren, militairen, vrouwengroepen en de gemeenten die zich "kernwapenvrij" hebben verklaard. Een betrekkelijk zwakke schakel in de vredesbeweging, waarin een groot stuk christelijk engagement is geïnvesteerd, vormen op dit moment echter de kerken. Het probleem is dat het afgelpen jaar de binnenkerkelijke polarisatie zozeer is toegenomen, dat die verlammend werkt op de actiebereidheid. Onderzoek Interessant is in dit verband het Nijmeegse onderzoek "de 21-novemberdemonstranten", waaruit volgt dat aan de massademonstratie najaar 1981 in Amsterdam aanzienlijk meer buitenkerkelijken dan kerkelijke mensen hebben meegedaan. Voor de toekomst blijkt uit hetzelfde onderzoek dat ongeveer 80

procent van de ondervraagde betogers bereid is om, voor het geval de regering de kruisraketten toch wil plaatsen, acties van burgerlijke ongehoorzaamheid te ondernemen, zoals het blokkeren van kernwapenopslagplaatsen en massaal oproepen tot het weigeren defensiebelasting te betalen. Wat de discussie vandaag in Utrecht betreft, ligt daar het probleem. Het is niet zozeer de vraag wat de vredesbeweging voorafgaande aan het kabinetsbesluit en het parlementaire debat daarover aan acties onderneemt, maar wat zij daarn4 gaat doen. Ondertussen is IKV-secretaris M. J. Faber over de kruistocht tegen de kernwapens bepaald optimistisch gestemd. Deze vredesactivist, die in het nummer van 31 januari van het Amerikaanse weekblad Newsweek werd aangeduid als "de aardige Nederlandse wiskundeleraar die voor de westerse verdediging haast net zo'n grote bedreiging vormt als de Russische leider Andropov", zei nog onlangs erin te zullen slagen het politieke proces te keren. "Jarenlang bestond", aldus Faber, "het vredes- en veiligheidsbeleid uit een aantal ideeën en beslissingen die heel ver weg en heel hoog ontstonden. De campagne heeft dat op zijn kop gezet. Het politieke proces wordt omgekeerd en dat begint vaste voet te krijgen. Mensen hebben hun democratische recht weer gevonden en geven daar in groeiende organisaties vorm aan, zowel in Oost als in West . . . Wij zijn bezig de vredes- en veiligheidspolitiek fundamenteel te democratiseren. Dat houdt niet op in 1983, dat gaat ook daarna door". Met de moed der hoop gaat de vredesbeweging door. Zij ziet kennelijk nog een legale weg voor zolang zij successen boekt. Pas als ondanks alles de kruisraketten toch zouden worden geplaatst, wordt het thema burgerlijke ongehoorzaamheid werkelijk actueel.

IK V-secretaris Mient Jan Faber, volgens Newsweek: "De aardige Nederlandse wiskundeleraar, die voor de westerse verdediging haast net zo'n grote bedreiging vormt als de Russische leider Andropov". (foto NRC Handelsblad/Vincent Mentzel)

Na een ingrijpende restauratie van de zogenaamde space tower op de Rotterdamse Euromast is men gisteren begonnen de opgeknapte delen van de uitzichtcabine naar boven te hijsen. De restauratie van de ronddraaiende uitzicbtcabine (space cabin) heeft 300.000 gulden gekost. Binnen niet al te lange tijd kunnen toeristen weer van een hoogte van 185 meter op de Maasstad neerkijken. (Foto: ANP)

6 februari zondag voor het werelddiakonaat HS m li[L'fl Algemeen b/'j Diakonaal ISa Bureau Generale van de Stichting Diakonale Raad Gereformeerde Oecumenische der Nederlandse Kerken in Hulp aan Kerken Hervormde Kerk Nederland en Vluchtelingen giro 8685 giro 2211 giro 5261

Door een onzer redacteuren DEN HAAG, 5 feb. — De Nederlandse spoorwegen hebben van minister Smit-Kroes (verkeer) op hun verzoek enkele weken de tijd gekregen om na te gaan of een spoortunnel onder de Nieuwe Maas in Rotterdam goedkoper kan worden gebouwd dan nu is geraamd. » In het gesprek dat de spoorwegen gisteren met de minister hebben gevoerd, kregen zij de toezegging

dat een definieve beslissing "enkele weken" zal worden uitgesteld. Omdat een viersporige brug volgens de huidige berekeningen tenminste honderd miljoen gulden goedkoper is dan een tunnel, geeft de minister de voorkeur aan de brug met een viaduct door de stad. De spoorwegen wijzen een brug van de hand, omdat die als gevolg van openingen voor het scheepvaartverkeer een onneembare hindernis wordt geacht voor een frequente,

regelmatig over het uur gespreide reizigersdienst. De oeververbinding is een vitale schakel in de drukst bezette spoorlijn, ook voor internationaal verkeer. Een brug is kwetsbaar, gezien de aanvaringen in het verleden. De extra kosten zijn volgens de NS zeker gerechtvaardigd, vooral omdat de oeververbinding, evenals de oude brug zeker honderd jaar in gebruik zal zijn.

AMSTERDAM, 5 febr. — 'Lang niet altijd realiseert men zich dat het overgaan op een systeem van een gekozen burgemeester niet op zichzelf staat, maar onmiskenbaar zijn weerslag heeft op andere facetten van ons staatsrecht, niet in de laatste plaats op de positie vn de gemeenteraad als hoofd van de gemeenten.

Dit heeft de commissaris van de Koningin in Noord-Holland, R. J. de Wit, geschreven in een brief aan de gemeenteraad van Amsterdam naar aanleiding van de procedure voor de benoeming van een nieuwe burgemeester. De progressieve partijen in de hoofdstedelijke raad lieten onlangs weten voorstander te zijn van een gekozen burgemeester. De Wit is van mening dat het dilemma benoemd-gekozen in de hitte van de discussie vaak wat simplistisch wordt behandeld. Hij stelt verder, dat ondanks dat de benoeming door de kroon is gebleven, de burgemeestersfunctie in de afgelopen 130 jaar wel degelijk sterk is geëvolueerd tot de figuur die de burgemeester nu is, gemeentebestuurder met volledige verantwoordingsplicht voor zijn beleid naar de gemeenteraad.

'De praktijk, vooral waar het gaat om het openbare orde- en veiligheidsbeleid, laat daarover, zeker in Amsterdam, geen twijfel bestaan', aldus De Wit. Volgens hem wordt het burgemeesterschap van Amsterdam tot een van de zwaarste functies binnen onze staatsinrichting gerekend. De Wit zegt het niet eens te zijn met degenen, die het opstellen van een profielschets voor een nieuwe burgemeester, zoals de fractievoorzitters in de Amsterdamse raad dat hebben gedaan, een wassen neus noemen. 'Mijn ervaringen bij een veertigtal vacatures in de afgelopen zes jaar zijn bepaald anders. !n vrijwel alle gevallen, waarin een stuk op tafel kwam dat door een vrijwel unanieme raad werd onderschreven, bleek dit een heel bruikbare handleiding bij de selectie van de kandidaten', zo schrijft De Wit. In het verwachtingspatroon van de fractievoorzitters staat onder meer dat de nieuwe burgemeester van Amsterdam zorg moet dragen voor het snel %er hand nemen van een reorganisatie van de politie. Ook zal hij of zij wervend moeten optreden zowel nationaal als internationaal voor het behoud en het scheppen van werkgelegenheid. Verder zal hij/zij zich duidelijk moeten afzetten tegen fascistische en/of racistische groeperingen en het vermogen moeten hebben met de uiteenlopende groepen in de Amsterdamse samenleving om te gaan.

Toen we als kind begonnen met het verzamelen van postzegels bezaten we een 1-centszegel van de uitgifte van 1899 waarop het woord Rijk stond gestempeld. Een fascinerend woordje, zeker op een zegel van 1 cent. Maar het was de naam van een dorpje in de Haarlemmermeer en oom Pieter die daar woonde stuurde elk jaar een kaart met die 1-centszegel erop. Maar Rijk is verleden tijd. Schiphol heeft het dorpje weggevaagd en alleen een boerderij, Nieuw Rijk genaamd, herinnert nog aan de jude naam. Er zijn nieuwe namen in de Haarlemmermeer voor in de plaats gekomen zoals Boeselingeliede, Zwaanshoek. Met meer dan 80.000 inwoners schaart de Haarlemmermeer zich onder de volkrijkste gemeenten van de provincie. Er zijn 500 straten in de Meer. En daaruit blijkt dat een van de boeiendste figuren, burgemeester mr. J. P. Amersfoordt, iemand die als exploitant van de Badhoeve bovendien belangrijk werk deed voor de invoering van nieuwe landbouwmethoden in de tweede helft van de vorige eeuw, niet vernoemd is. Maar, let wel, in de Haarlemmermeer komt de vrouw aan haar trekken: er is in Badhoevedorp een Hermina Maria Dijklaan, genoemd naar de echtgenote van burgemeester Amersfoordt. Zij leefde van 1821-1892 en was een "verdienstelijke toonkunstenares". Van deze burgemeester, die de stoomploeg invoerde, wordt verteld dat hij op zekere dag aankondigde dat ten behoeve van de bestelling van telegrammen de boerderijen namen moesten dragen. Zorgde de bewoner of eigenaar daar zelf niet voor dan zou de burgemeester dat wel doen.

Zonder inspraak. Een voor de hand liggende boerderijnaam is Graan voor Visch — een naam die meer aanspreekt dan kavel JJ5. Graan voor vis is thans de naam van een wijk van Hoofddorp waar men in plaats van straatnamen een doorlopende nummering heeft toegepast. Die komt daarom niet voor in het boekje Historie van de straatnamen in de Haarlemmermeer, samengesteld door A. K. van Rijn van de afdeling burgerzaken van het gemeentehuis te Hoofddorp en door de gemeente uitgegeven. Vreemdste straatnaam is misschien wel het Konnetlaantje, een naam voorgesteld door de bevolking van Rijsenhout, lang na de dagen van burgemeester Amersfoordt. Er was maar amper genoeg geld voor de aanleg van het laantje, vandaar. In Abbenes ligt een Van Voorstlaan, genoemd naar de grootgrondbezitter ds. J. J. van Voorst, de schoonvader van dr. J. P. Heye, die in Abbenes is begraven. Ook de dochter van de Amsterdamse dichter-arts Heye, Cornelia Sophia heeft haar laantje evenals haar moeder Maria Margaretha. Vogelnamen als de Papegaaistraat, Parkietstraat zijn genoemd naar vliegtuigen van de KLM uit de jaren dertig. Ook de Uiver ontbreekt daarbij niet. Maar de Gelevinkstraat te Nieuw Vennep heeft een heel andere achtergrond. „De gelen vink" was vermoedelijk de naanj van een pseudo-kaperkapitein op het voormalige Haarlemmermeer. Amsterdam heeft een Geelvincksteeg (bij het hoofdgebouw van de Centrumbank aan het Singel). Die naam is echter ontleend aan een pakhuis De Geelvinck.

Nieuwezijds Voorburgwal 303 — postbus 3372 1001 AD Amsterdam — telefoon 020-239811

DEN HAAG, 5 feb. — Sneeuwval van de laatste dagen heeft de wintersportmogelijkheden dicht bij huis, met uitzondering van de Ardennen en de Eifel, enigszins verbeterd, zo meldt de ANWB. In het Alpengebied zijn op de hoger gelegen pistes (vanaf circa 1500 meter) de skimogelijkheden goed tot zeer goed te noemen. Duitsland: Harz tot circa 30 cm; Sauerland tot circa 18 cm; Eifel tot circa 10 cm; geen wintersportmogelijkheden. Duits Alpen van 18 cm op de laaggelegen pistes tot 55 cm op de hoge pistes Frankrijk: Savoie/Haute Savoie

van 70 tot 170 cm; Alpes du Sud van 30 tot 115 cm. Oostenrijk: Vorarlberg van 80 tot 160 cm; Tirol van 45 tot 125 cm; Salzburgerland van 50 tot 155 cm; Karinthië van 35 tot 85 cm. Zwitserland: Berner Oberland van 35 tot 100 cm; Graubünden van 75 tot 140 cm; Wallis van 85 tot 140 cm. Noord-Italie: Zuid-Tirol van 15 tot 100 cm. Weersverwachting voor het Alpengebied: Eerst zonnig, later sneeuw, 's Nachts lichte vorst, overdag temperatuur rond nul graden. '