Provinciale Drentsche en Asser courant

Als vertegenwoordigers van Nederland naar het tweede gedeelte van de derde algemene vergadering van de Verenigde Naties te New York op 5 April a.s. zijn aangewezen: jhr. J. W. N. Snouck Hurgronje, permanent vertegenwoordiger • van Nederland bij de V.N. te New York, hoofd der delegatie: Raden Abdoel Kadir Widjojoadmodjo, gewezen secretaris van staat voor algemene zaken van Indonesië, plaatsvervangend hoofd van de delegatie: mr. G. J. van Heuven Goedhart; dr. J. G. de Beus; mej. mr. M. Z. N. Witteveen, terwijl als plaatsvervangende vertegenwoordigers zullen optreden: dr. H. Riemens, en mr. Raden Wirdjono Koesomo. Als deskundigen zijn toegevoegd: Raden Kadarman Reksonotopredjo en jhr. L. Quarles van Ufford, tevens secretaris van de delegatie. Nog twaalfduizend Nederlanders rusten in Duitse bodem Met medewerking van de Franse en Belgische missies in Berlijn is de dienst identificatie en berging er in geslaagd tot nog toe vijf transporten met de stoffelijke overschotten van ongeveer 300 Nederlanders, die in Duitsland om het leven kwamen, naar Nederland over te brengen. Deze resten werden in Berlijn geïdentificeerd door een peloton van deze dienst, dat reizen maakt in de Russische zone om gegevens te verzamelen over daar begraven landgenoten. Per auto worden de-stoffelijke overschotten via Beek in Limburg naar Amersfoort ?ebracht waar zy in de dodenhal in het voormalig concentratiekamp worden opgebaard tot de familieleden van de overledenen, die onmiddellijk in kennis worden gesteld, hebben bericht waar zij hun verwanten willen begraven: op een kerkhof of op het grote ere-kerkhof te Loenen op de Veluwe. Twee bloemenveilingen in Aalsmeer stellen gratis planten en bloemen ter beschikking. De iienst identificatie en berging werkt hard om de ongeveer 12.000 Nederlanders. die nog in Duitsland begraven liggen, op te sporen. Verwacht mag worden. dat in de naaste toekomst regelmatig transporten zullen arriveren. Er zijn op het ogenblik besprekingen gaande om ook de Britse zone in het onderzoek te betrekken.

VOORJAAR

Er zijn mensen en mensen. Je ontmoet ze van de soort, die een maximum van geduld en trouw opbrengen; maar ook van de soort, die direct de zaak erbij neer gooien en ontmoedigd raken. Van het type, dat het lang overweegt, maar dan een besluit neemt en volhardt en van het type, dat dadelijk met een mening of beslissing klaar staat, doch op het kritische moment de aftocht blaast. Je komt soms iemand tegen, die minder is dan uw dier, maar je hebt ook van die zeldzame ontmoetingen, die meer een wegwijzer naar de hemel dan naar de hel zijn. Toch is er iets, waarin wij allen min of meer overeenkomen, al is het mensdom dan verder nög zo'n vreemd mengelnjoes: lees Johannes 13:1-20 en de reacties van de discipelen, wanneer Jezus over het komende lijden spreekt tegen hen. Al lezend komen we voor een spiegel te staan. Misschien een niet al te heldere spiegel op het eerste gezicht, meer van metaal (zoals ze vroeger waren) dan van glas. Toch, hoe langer we kijken, des te scherper wordt het beeld. De belichting is niet flatteus. Maar wij zijn het werkelijk. Wat zie ik? Een paar doodgewone mensen, die zich druk maken voor één gewichtige zaak. Terwill hun meester de dreiging van de toekomst ziet en hen langzaam aan wat wil voorbereiden op de dingen die komen, luisteren ze niet, al zullen ze wel beleefd hun mond houden, tot zolang Hij spreekt. Op al zijn woorden komt maar één reactie: „ben ik er straks bij, als u troont naast God?" Nuchter gezegd, gaan ze onder elkaar aan 't kibbelen, wie de meeste is in zijn ogen. Natuurlijk willen ze allemaal wel het beste plaatsje. Logisch, dat ze voor elkaar niet willen onderdoen. Waarom ook? Ze hebben stuk voor stuk wel een ijzer in het vuur te houden. Ze hebben ook allemaal wel wat op hun kerfstok. Zij geven dan een gewoon menselijk getuigenis van dit ene trekje: „ik wil het zijn." Zoals wij dat allemaal dagelijks doen. U en ik, in allerlei kleine omstandigheden. Daar hebben we dat gemeenschappelijk kenmerk, waaraan we het verschijnsel mens kunnen herkennen. Dat is ons spiegelbeeld. Niet mooi, maar echt. Tegenover dit getuigenis stelt zich een ander. In een hoek staat het wasbakken, met de handdoek erbij. Haast een modern zoekplaatje. Waar is de slaaf, die de gasten de voeten wast, volgens gebruik van dat land? Niet te zien. Waar de discipel, die de slaaf vervangt? Niet te vinden. Ze hebben het te druk, ze doen hei eenvoudig niet. De een wijkt niet voor de ander. Kent u dat kinderspel nog van „wij wijken niet, wij wijken niet ?" Dan fungeert tenslotte als slaaf de enige, die het niet hoefde te doen. Hij bindt de lendendoek om, hij knielt,. Hij begint bij de eerste discipel en gaat het rijtje langs. Hij doet eenvoudig dat, wat Hij altijd gedaan heeft. En wat Hij straks zal doen: Hij geeft zich in de simpelste en nederigste gestalte, om mensen te verlossen uit de ban, waarin zij leven. Het is niet anders dan een markant teken van zijn vaste liefde. Van Hun uit is het dus niets nieuws. Voor ons wel. Omdat het ons de schellen van de ogen licht. Zoals deze daad Petrus de schellen van de ogen lichtte. Hij wist zich geen raad eerst. Het zou niet gebeuren, in der eeuwigheid niet. Maar het bleek de enige weg te zijn, om deel te krijgen aan Christus. Dan maar helemaal. Geloven is nog zo gek niet, zolang je maar iets kunt doen, om het te krijgen of waard te zijn. Geloven wordt een bedenkelijke zaak, zodra ze merken, dat we niets zelfs meer kunnen doen, alleen maar laten doen. Dat is het kruis voor Petrus en voor ons. Zich door Christus de voeten laten wassen. Dat maakt volkomen weerloos. Daarbij hebben we niets in te brengen dan lege briefjes. Hoe lang hebben we er voor nodig, u en ik, voor we het zover gebracht hebben? Moet ons hele leven eerst aan diggels liggen? Wachten we tot het allerlaatste nippertje? Of tot het te laat Is? Of gooien we het ver weg? Of maken we er gauw een dogma van, om het maar niet te hoeven beleven? En toch begint daar het geheim van God voor ons. „Wie zijn leven zal willen verliezen." Wat is dat leven? Mijn eigen inzicht, mijn angst om me gewonnen te geven, wij grote mensen, overmoedigheid? Er is een nederlaag, die beter is dan een overwinning. Zo staat het hiermee. Maar nu de vraag: wat werkt dat uit? We komen soms wat ongeduldig met die vraagt naar effect en efficiency. Of omvraagt naar effect en efficieney. Of omdat we die vraag als een polstok gebruiken, om over een diepe sloot heen te springen, (bliksem afleiden kun je het ook noemen). Maar op een bepaald moment heeft die vraag toch zijn goed recht. Dit antwoord wordt natuurlijk maar een kiein stukje van het volle repliek. er. dan neg wel een klein gebrekkig stukje. Maar goed dan, dit stukje is: wie bij Christus wil horen, zoals Petrus, kan niet meer toe met het woord prestige als levensdevies. Heel simpel gezegd, maar bar veel omvattend in de praktijk. Want het heeft te maken met onze verhouding van mens tot mens. Hoe vaak is onze persoonlijke omgang een soort touwtrekkerij, speels, ernstig, verbeten, wreed? Hoe vaak staan wij tegenover elkaar met een hart vol verwijt, vastgeroest in het oude gangetje, waarbij we voor elkaar niet wensen onder te doen? Hoeveel leed wordt er berokkend, omdat iedereen de meeste en niemand de minste wil zijn? Tot slot nog een vraag, die wij ieder In onze eigen binnenkamer alleen kunnen beantwoorden: wat betekent voor u (en voor mij) het probleem Indonesië? Daar, waar we alle argumenten laten voor wat ze zijn, maar ons alleen willen bepalen bij de grondvraag: is het voor ons een prestige-kwestie. zo van „ik laat me niet op *i'n kop zitten", 'n kwestie van ons recht, van hoe, wat Je

nebt? Of kunnen we — in geloof — van een andere kant uit beginnen? Bij het schuld erkennen, bij de daad van: ook de minste te kunnen zijn? U merkt: we kunnen ons aan die oude, versleten Bijbel branden! T. D.

De Commissie der V. N. voor Indonesië heeft besloten de partijen in het Indonesische geschil uit te nodigen tot deelneming aan besprekingen volgende week te Batavia onder auspiciën van de eommissie. De commissie heeft Woensdag 30 Maart als de openingsdag van de besprekingen tussen de republikeinse en Nederlandse delegatie voorgesteld. Naar wij van zeer bevoegde zijde vernemen, heeft de Nederlandse regering Donderdagavond een voorlopi besluit geformuleerd naar aanleiding van de Canadese motie in de Veiligheidsraad. Dit voorlopig besluit is om advies gezonden naar Dr Beel en Dr van Royen. De regering stelt zich voor om Maandag a.s., na advies van bovengenoemden te hebben ingewonnen, tot een definitief besluit te komen. Voorts vernemen wij, dat Dr van Royen zich bereid verklaard heeft om, indien de regering mocht besluiten tot het deelnemen aan een preliminaire conferentie in Batavia, als voorzitter van de Nederlandse delegatie op deze conferentie op te treden.

Amerika beïnvloedde Canada Terugblikkend op de jongste reeks debatten in de Veiligheidsraad, moet geconstateerd worden, dat deze voor Nederland een minder gunstig verloop genomen hebben dan verleden week in Nederlandse kringen te Lake Succes verwacht werd. Toen de Canadese vertegenwoordiger, Mac Naughton, op 11 Maart zijn instemming betuigde met het Nederlandse plan tot het houden van een ronde tafelconferentie en voorstelde, dat de UNCI de partijen zou helpen om overeenstemming te bereiken omtrent het- tijdstip en de voorwaarden voor deelneming door de republiek aan deze conferentie, viel deze verklaring bij de Nederlandse delegatie in goede aarde. Het uiteindelijke besluit bevat echter specifieke verwijzigingen naar de secties één en twee van de raadsresolutie van 28 Januari, waardoor de gehele grondgedachte van de oorspronkelijke suggestie van Mac Naughton tón nadele van Nederland gewijzigd is. Deze wijziging moet worden toegeschreven aan de invloed van V. S., welker delegatie bij Mac Naughton heeft aangedrongen op een formulerin van het Canadese voorstel in die zin, dat de resolutie van 28 Januari, ook ten aanzien' van de voor Nederland onaanvaardbare punten dezer resolutie, zou worden gehandhaafd, ondanks de plannen van de ronde tafelconferentie en' de daaraan voorafgaande besprekingen tussen Nederland en de republiek onder auspiciën van de UNCI. In kringen te Lake Success, die als vrienden van Nederland kunnen worden beschouwd, wordt dit volharden in pro-republikeinse koers ernstig opgevat, omdat daaruit blijkt, dat zelfs in deze periode van de opbouw der Atlantische alliantie de V. S. de noodzakelijkheid ener soepeler houding ten opzichte van een W.-Europese bondgenoot niet willen inzien. Dit wordt des te meer betreurd, omdat men in genoemde kringen van mening is, dat voor de oorspronkelijke versie van het Canadese voorstel, dat dus herstel van de republikeinse regering in Djogja niet

als voorwaarde stelde, met Amerikaanse medewerking een meerderheid in de raad te vinden ware geweest. Anderzijds dient men toe te geven, dat ook de republiek tijdens de jongste debatten in de raad weinig heeft bereikt. Van de herhaalde republikeinse toespelingen op sancties tegen Nederland is nauwelijks notitie genomen en evenmin heeft de raad, zoals de republikeinen gehoopt hadden, formeel zijn afkeuring uitgespro ken over de Nederlandse weigering tot onmiddellijke en algehele uitvoering von de resolutie van 28 Januari. Omtrent de poging van Egypte om op het laatste ogenblik het Canadese voorstel zodanig door de raad geïnterpreteerd te krijgen, alsof de voorconferentie alleen zou mogen worden gehouden na herstel van de republikeinse regering, maakt men zich in Westerse kringen weinig ongerust.

Het Britse departement van buitenlandse zaken heeft de Britse legatie te Bern opdracht gegeven een rapport op te stellen over de rede, die dr Adenauer, de president van de Duitse parlementaire vergadering te Bonn, Donderdag te Bern tot leden van het Zwitserse parlement heeft gehouden. Volgens een Londense krant, had Adenauer verklaard, „het is het Duitse leger en niet het Duitse volk, dat heeft gecapituleerd en de wereld zou er goed aan doen dit te bedenken." Een woordvoerder van het Britse departement van buitenlandse zaken zeide, dat als de krantenverslagen van Adenauers rede waar zouden zijn „zouden wij dit diep betreuren als een slecht voorteken voor de toekomst der Duitse democratie." Dr. Adenauer heeft een protest ingediend tegen buitenlandse en in het bijzonder Engelse persberichten over deze rede. Volgens dr. Adenauer hebben buitenlandse bladen hem woorden in de mond gelegd, die hij nooit heeft gebezigd, of zijn verklaringen „op grove wijze verdraaid". Hij ontkende gezegd te hebben dat het Duitse volk niet heeft gecapituleerd, of de handelwijze met Duitse patenten „roof te hebben, genoemd. „Hetgeen ik in werkelijkheid verklaarde". sldus dr. Adenauer, ,,was dat de geallieerden er verkeerd aan doen uit de onvoorwaardelijke overgave van de Duitse strijdkrachten de conclusie te trekKen, dat alle gezagsbevoegdheid thans op hen is overgegaan. Door dit standpunt in te nemen hebben de geallieerden een taak op zich genomen, welke zij onmogelijk kunnen vervullen, hoe gaarne 7ij dat ook zouden willen." „Axis SaHy" veroordeeld Mildred E. Gillars, bijgenaamd „Axis Sally", is wegens verraad tot 10 tot 30 jaar gevangenisstraf en een boete van 10.000 dollar veroordeeld. Zij heeft als Amerikaanse tijdens de oorlog voor de Duitse radio gesproken. Mej. Gillars i 43 jaar. De veroordeling wegens verraad brengt automatisch verlies van staatsburgerschap mede. Haar verdediger heeft hoger beroep aangetekend.

Na een langdurige zitting heeft de procureur-fiscaal van het Bijzonder Gerechtshof te Arnhem tegen rte voormalige directeur van het Ceh'traal Distributiekantoor S. de Hoo een gevangenisstraf van een jaar voorwaardelijk met een proeftijd van drie jaar geeist én ontzetting uit de beide kiesrechten voor de tijd van tien jaar. De H. werd o.m. poging tot arrestatie met assistentie van de Grüne Polizei van ds Slomp (Frits de Zwerver) ten laste gelegd en tevens zou hij een distributieambtenaar, die verdacht werd van diefstal van distributiebescheiden, aan de politie hebben overge'everd. De procureur : fiscaal mr. Kalff noemde de H. een organisator van groot formaat, die een technisch apparaat, waaraan tenslotte 22.000 mensen werkten heeft opgebouwd en op uitstekende wijze heeft geleid. Hij is oneervol ontslagen, maar de H. beschouwt dit ontslag als onrechtvaardig; hij heeft geen enkele kans gehad zich te rehabiliteren en ziet deze zitting als een rehabilitatie-mogelijkheid. Hem is niet tenlaste gelegd het creëren van de tweede distributiestamkaart. Hij beweert er niets mede te maken te hebben, maar er is wel degelijk op zijn gezag een voorstel aan Rauter gedaan. In de door hem voorgestelde vorm is tenslotte de tweede distributiestamkaart niet ingevoerd, maar een actie terzake geeft een beeld van zijn mentaliteit. Van de twee ten laste leggingen achtte de procureur-fiscaal wel overtuigend maar niet wettig bewezen, dat hij de distributie-ambtenaar Steggink te Losser aan de Duitsers overleverde. De diefstallen van distributiebewijzen door S. werden voornamelijk ten bate van de illegaliteit gepleegd. S. kreeg twee en een half jaar gevangenisstraf en heeft hiervan 1% jaar in verschillende concentratiekampen doorgebracht. Inzake de huiszoeking bij ds. Slomp heeft verdachte dan ook gevaarlijk spel gespeeld. In Zwolle kwamen negentien domine's in vergadering bijeen. Ds. Slomp als landloper gekleed was bij de bijeenkomst geweest, maar bracht even zijn vrouw weg en liet zijn tas achter. Inmiddels deed de S.D. een inval en vond negentien domine's en twintig tassen. In de tas van ds. Slomp werden distributie bewijzen en gelden gevonden maar ds. Slomp bleef buiten verdenking toen hij even later argloos terugkwam. De S.D. nam de tas in beslag. Z;j heeft alle persoonsbewijzen van de heren medegenomen en maakte geen werk van de distributiebewijzen. Dit hoorde de adjunct-directeur Japikse, die het aan de H. vertelde. Deze voerde toen een plan uit, dat eindigde in een huiszoeking, bij ds. Slomp. De raadsman mr. S. Willinge Gratama, noemde de zuivering die tot het ontslag van zijn cliënt leidde een groot schandaal, omdat de H. slechts twintig minuten was gehoord en daarna een half jaar niets meer vernam. Ook ontving hij zonder meer bericht, dat hij oneervol was ontslagen. Tenslotte is er een motivering gegeven, maar het blijkt, dat alle daarin genoemde feiten zijn te weerleggen. Aangaande de tweede distributiestamkaart noemde pleiter de heer van Noordwijk als de eigenlijke

schepper. De H. vorderde de ontvangstbewijzen in, die te Hattum moesten worden verzameld. Mr. Gratama noemde dit een geniale zet. Want het zou drie jaren hebben geduurd eer deze alle waren geregistreerd- De H. wist voorts door goed rapport over het kamp Ommen verbeteringen te krijgen. Over een z.g. schorsing in Mei 1944 zeide pleiter, dat hij niet was geschorst wegens dronkenschap zoals Japikse beweert, maar hij had ziekteverlof gevraagd. Wat betreft het arresteren van Steggink meende verdachte dit zonder gevaar te kunnen doen, daar hier van een gewone diefstal sprake was. De H. meende voorts in te moeten grijpen inzake ds. Slomp, ómdat hij vreesde dat Japikse de zaak aan de S.D. zou verraden. Pleiter wees op de verschillende lichtvaardig afgelegde verklaringen van Japikse op deze zitting. Uitspraak over veertien dagen.

In 't geluk kan men niet groot tonen verheven kan men slechts zijn in t ongeluk

De Regering maakt bekend, dat tot haar leedwezen de volgende verliezen in Indonesië zijn gerapporteerd : Koninklijke Landmacht: Gesneuveld 6 Maart 1949: Korp. G. Breteler uit Enschede. Overleden t. g. v. oorlogsverwonding op 8 Maart 1949: Sold. Ie kl. P. C. Bastiaanssen uit Breda. Overleden t. g. v. oorlo^sverwonding op 10 Maart 1949: Wachtmeseter Jhr. J. D. B. Tulleken uit Amsterdam. wonding op 8 Maart 1949: Wachtmeester Jhr. J. B. D. Tulleken uit Amsterdam. Overleden t. g. v. oorlogsverwonding op 14 Maart 1949: Serg. G. J. M. Oude Tanke uit Hengelo (O.) Gesneuveld 15 Maart 1949: Sold. Ie kl. H. Verweij, uit Enschede. Gesneuveld 17 Maart 1949: 2e lt. C. Götze uit Amsterdam. Sold. H. Goudappel uit Rozenbrug (Z.-H.) Korp. A. Hannewijk uit Heinkenszand (Z.) Sold. Ie kl. H. M. van Meel uit Middelburg. Korp. J. J. Wester uit Beverwijk. Gesneuveld IS Maart 1949: le lt. K. Bakker uit Schiedam. Sold. le kl. J. Vlielander uit Zuidland. Ga.;neuveld 19 Maart 1949: Sold. J. Wouters uit Bladel (N.-B.) Koninklijk Ned.-Ind. Leger: Gesneuveld 16 Maart 1949: Korp. Artie. P. Krikke uit Kortezwaag (gent Opsterland). le lt. Infie. J. van Wollingen uit Amsterdam. Overleden t. g. v. oorlogsverwonding op 19 Maart 1949: Serg. Mej. Instr. Infie. J. Klap, uit Koudekerke.

Denemarkens officiële aanvaarding van de tot zijn regering gerich : te uitnodiging tot aansluiting bij het Atlantisch pact is gisteravond geschied in een nota aan de Amerikaanse zaakgelastigde te Kopenhagen. De Deense Senaat sprak zich gisteren vóór toetreding uit. Bedell Smith verlaat de diplomatieke dienst

President Truman heeft gisteren het ontslag van generaal Wal ter Bedel Smith als ambas sadeur te Moskou aanvaard. Het Witte Huis maakte het besluit van de President bekend kort nadat Bedell Smith de president had be zocht ter hernieu wing van zijn ver zoek om ontslag De perchef van dt president verklaar de, dat Truman

het verzoek van Bedell Smith ,met grote tegenzin" had ingewilligd en dat hij het gedaan had om Smith in staat te stellen een commando te velde op zich te nemen. Verwacht wordt, dat de generaal commandant zal worden van het eerste leger.

Walter B. Smith

Een pleinaire zitting van de driemogendheden conferentie over het Duitse bezettingsstatuut, welke gistermiddag te Londen zou plaats hebben, is kort voor het begin afgelast. Uit gewoonlijk betrouwbare bron wordt vernomen, dat zulks op Frans initiatief is geschied. Dit zou de eerste vergadering zijn geweest sinds meer dan drie weken. Men verwachtte, dat de laatste poging gedaan zou worden om de gerezen problemen op te lossen in plaats van deze kwesties naar de buitenlandse ministers te Washington te verwijzen. In diplomatieke kringen legt men 't afgelasten uit als een nieuw bewijs van het verschil in opvatting tussen Frankrijk en Amerika. De Amerikanen wensen het statuut te Londen gereed te maken, terwijl de Fransen de kwestie liever te Washington geregeld zien. Onderwijzers zenden adres aan de Staien-Generaal D® Algemene Nederlandse Onderwijzers Federatie heeft aan de StatenGeneraal ter kennisneming aangeboden een algemeen overzicht van de feiten, die hebben geleid tot het verbreken door de regering van het overleg met de onderwijzers, (de regering ontkent echter dat dit verbreken juist is. — Red.) In verband met de zeer ernstige gevolgen, die dit voor het onderwijs en de onderwijzer zal hebben heeft het bestuur van de A.N.O.F. gemeend, het parlement niet ontkundig te mogen laten van de gang van zaken. „Ons onderwijs heeft rust nodig", aldus heet het in het adres, „het heeft behoefte aan leerkrachten, die zich zonder al te grote zorgen aan hun taak kunnen wijden. De weg, die de regering thans heeft ingeslagen, kan ons daartoe niet voeren, maar leidt onherroepelijk tot verbittering, opstandigheid en onrust, tot grote schade van ons Nederlandse volksonderwijs."

In de Memorie van Antwoord betreffende de begroting van het departement van verkeer en waterstaat, zegt de minister aangaande de spoorwegtarieven voor het goederenvervoer, dat voor sommige goederensoorten, meer speciaal de lichte en volumineuze goederen en ook voor het stukgoederenvervoer in het algemeen het vrachtenpeil niet meer in overeenstemming kan worden■geacht met dë in het bijzonder daarvoor sterk gestegen kosten. De desbetreffende vrachten zullen daarom ook binnenkort worden verhoogd. Naar aanleiding van de vraag omtrent de aanleg van een spoorwegverbinding over de Afsluitdijk in verband met de daarbij uitgesproken voorkeur van vervoer per rail op de lange afstand merkt de minister op, dat de urgente investeringsbehoeften der Nederlandse Spoorwegen gedurende ettelijke jaren nog zo groot zijn, dat de aanleg van een spoorweg over de Afsluitdijk voorshands geen punt van practische overweging kan uitmaken. Op de vraag over de vergoeding van huisraadschade, enz. van het personeel van de N.V. Nederlandse Spoorwegen, geleden tijdens de spoorwegstaking, kan de minister antwoorden, dat door

zijn ambtgenoot van financiën thans een regeling; is getroffen, waarbij aan de slachtoffers van de spoorwegstaking een bijdrage wordt verleend op dezelfde basis als dit geschiedt aan de z.g. verzetsslachtoffers. Op de vraag naar wederinvoering wan weekendretours bij de spoorwegen kan worden geantwoord, dat de moeilijke materieelpositie de N.S. dwingt, voorshands af te zien van maatregelen, die tot een te grote bezetting op bepaalde tijden of in het algemeen zouden leiden. Hetzelfde geldt voor de invoering van gezinstarieven. Over de vraag of het aanbeveling verdient een of meer scheepvaartkanalen in Drenthe te sluiten heeft de commissie-Kloppert aan de minister een rapport uitgebracht. Deze commissie komt tot de conclusie, dat het onder de huidige omstandigheden niet gewenst is, deze kanalen als scheepvaartweg op te heffen en doet voorstellen aan de hand om de verdere exploitatie der kanalen, welke door de financiële nood bij bepaalde kanaalmaatschappijen sterk in gevaar komt, mogelijk te maken. Deze voorstellen zijn thans in onderzoek.