Provinciale Drentsche en Asser courant

\ (Van onze reizende redacteur) Op de duur, zo tegen het einde van deze eeuw of nog een beetje later, zullen er geen Nederlandse eilanden meer zijn. Neen, dit artikel gaat nu niet over Multatuli's Gordel van Smaragd, die zich slingert om de Evenaar, waar sinds een dag of wat de Nederlandse driekleur het zinnebeeld is van een bevriende en niet van een regerende mogendheid; het gaat ook niet over de zes Antillen, die zelfbestuur hebben gekregen; het gaat om de eilanden binnen het Rijk in Europa, om die reeks, waarvan IJ reeds op de lagere school de vertrouwde namen hebt geleerd, om het Zeeuws boeket en om de parels van de Zuiderzee. Op de duur, op de lange duur, zullen die er niet meer zyn; of liever: zullen dat geen eilanden meer zijn, maar delen van het vasteland.

Toen de twintigste eeuw haar intrede deed was hun aantal veel groter. Kroonprins Wilhelm is geïnterneerd geweeest op het eiland wieringen, nu èn met Noord-Holland èn met Friesland verbonden door die trotse Afsluitdijk. De vissers, sinds duizend jaren wonend op de Keileemrots, die ürk heet, zagen in 1936 de polderjongens komen en staken derzelver spullen in brand; nu kunnen zij elk uur per autobus naar hetgeen zil nog steeds de vaste wal noemen. De drie eenzame echtparen op Schokland zyn vertrokken en als zij af en toe nog eens komen kijken zien zii hun geliefde plek in de wijde polder verzinken. De toeristen, die Marken willen zien, hosten zich nu nog door de smalle straatjes van Monnikendam van de tram naar de boot, m^ar zullen hun bezoek eerlang per auto kunnen ondernemen. De eilanden verdwijnen Ik moet tot de negentiende eeuw teruggaan om U te kunnen wijzen op de totstandkoming van de Kreekrakdam en de Sloedam, die onderscheidenlijk Zuid -Beveland met het vasteland en Walcheren met Zuid-Beveiand. verbinden. Ook St. philipsland is door een dam met het land verbonden. Tholen doet het met een brug en scherpslijpers noemen het uit hoofde daarvan ook al ceen eiland meer, al valt daarover te redetwisten. Schouwen en Duivelend zijn één geheel geworden, evenals — verder Noordwaarts in het ZuidHollandse — Goeree en Overflakkee benevens voome en Putten. En weldra zal Rozenburg ook al met, Voome verbonden zijn. Putten heeft een brugverbinding met iJsselmonde, waarin wii het oorspronkelijke eiland al niet eens meei herkennen. Eigenlijk zijn er maar twee Zeeuwse Eilanden meer in de zin van allen-per -schip-bereikbare gebieden, te weten Schouwen-Duiveiand en NoordBeveland; en straks ook maar twee Zuid -Hollandse; Goeree-Overfiakkee en het. kleine Tifengemeten. Dit is te opmerkelijker, daar men in deze samenvloeiende delta's van Rijn, Maas en Schelde een groter aantal eilanden vindt naarmate men verder teruggaat in de geschiedenis. Zeggen namen als orizont en Dreischor U nog

iets? Erzijn vele tientallen eilandjes en eilanden geweest; voor eer. klein deel zijn zii weer verzwolgen, voor een groot deel samengekit door natuurlijke en kunstmatig veroorzaakte of bevorderde aanslibbing Een proces, dat nog steeds voortschrijdt. Is niet in het afgelopen jaar de Sloepolder ingedijkt? Hit was ontstaan door aanslibbing tegen de zuidzijde van de Sloedam. De Braakman — al scheidt die dan eeen eilanden — zal weldra tot het verleden behoren en er zijn ook al (v»ge) plannen tot terugwinning van het verdronken Land van Saeftinge. En dit alles terwijl Goeree en Overflakkee schreeuwen om een dijk

of een brug naar het vasteland. Er is geen houden aan: de Eilanden verdwijnen.... In het hoge Noorden Ik ben naar Baflo in het Noorden van Groningen gereisd op een druillgere winterdag 0 m U deze dinge te schrijven bil de warme kachel van de waard uit het oude logement; „Het Wapen van Hunsingo" Naast dit gastvrije huis-derlafents staat de witte villa, waarin de generale staf zetelt van de stormtroepen, die nu ook de aanval openen op het isolement van de Wadden-eilanden. Het is een generaal-in burger, want — alle beeldspraak terzijde - hij beoefent niet de krijgs-, maar dé w a terstaatkunde en al heeft die uit de aar dvan haar wezen voor de buitenstaander iets krijgshaftigs, de man. die er zich mee bezig houdt, moet niets hebben van uiterlijk vertoon en dikdoenerij. Meestal is hii te bescheiden om zijn werk anders dan als iets heel alledaags te zien. Desalniettemin-- Maar daarover in een volgend artikel. (wordt vervolgd).

Aalsdijk 4 v. New York n Antwerpen en R'dam; Akkrumdijk Anf werpen -Charleston 4 20 mijl NO Floris; Arendsdijk Buenos Aires -New York 4 22 mjjl NNW Fortaleza; Arendskerk Brisbane-Antwerpen pas 4 Ouessant; Asturias 12 6 uur van Batavia te R'dam verwacht; Bali Amsterdam-Batavie pass 4 Algiers, Delfland A 'dam-Buenos Aires 4 van Las Palmas; Garoet 2 te Surabaja v. Makassar; John. van Oldenbarnevelt A'dam -Batavia pass. 4. Elba Cope (Rode Zee); Kota Agoeng verm. 6 v. Batavia n. R'dam; Kota Baroe Batavia- Aden en R'dam pass. 4 de evenaar 750 mijl ZO Ceylon; Kota Gedeh Batavia-R 'dam pas. 4 Elba Cope (Rode Zee); Langkoeas R'dam-Java 4 4 u. Finisterre gepasseerd; Lemsterkerk Calcutta -R'dam 4 v. Bombay n. Aden Madoera A'dam-Java verw. 5 pass. Guardafui; Mentor 4 te Leixoes vevm. 8 n. Tanger; Modjokerto verm. 8 v. Londen n. Batavia; Muiderkerk 4 v. Lobito n. Porto Ambon; Nestor Volos -Bremen pass. 4 Ouessant, Ruys Buenos Aires 4 v. Kobe n. Yokaichi; Salatiga 3 te Muntok v. Singapore verm. 4 naar Batavia; Slamat JavaNew York pass. 4 Gibraltar; Sloterdijk Japan-New York 5 verw. Aden; Stuyvesant R'dam-Paramaribo 5 verw. Madeira; Temate R'dam-Makassar 1 te Singapore verm. 9 naar Batavia; Waterman Batavia-R'dam 4 in Rode Zee t.h. Port Soedan; Westland Buenos Aires-A'dam 4 240 mijl NNO Portopraya; Zeeland Lloyd K'damBatavia 4 v. Belawan. Oranjefontein 3 v. Mombassa—Southamton—Amsterdam. Poseidon 4 te New York v. Puerto Plata. Talisse, Java-Amsterdam, 31 te Belawan.

sn dooi ALLAN SWINTON Zij lazen er vrees en sluwheid, bedreiging en pathos, verwarring en beslistheid in, maar welke gedachten die vergezelden, konden zij niet zeggen. Wel zagen zij duidelijk het moment, dat die emoties toi een beslis sing kwamen en dat dis hun auctor intellectualis genoegen deed. Ofschoon alleen de 'ijd l:oi. leron, wat die beslissing geweest was, was het hun toch duidelijk, dat in de geest van de fanaticus een plan te kunnen opzichte gekristalliseerd was. Zorg een twijfel verdwenen uit zijn ogen, die nu hun afwezige uitdrukking verloren en voor de eerste maal met persoonlijke belangstelling op hen bleven rusten. De schrale hese stem zei: „Wel, Jullie bent nu hier. Jullie zult niet ondervinden, dat de bossen minder gastvrij zijn dan die z.g. „beschaving". Het laatste woord werd met veel verachting uitgespuwd. „Ik woon hier dicht in de buurt met mijn volk. Misschien

willen jullie ons vereren met jullie gezelschap". De stad vulde niet de gehele open inham in de bergen. Aan de Zuidzijde, achter de gebouwen, die de plaza omsloten, was een strook water, waarop de laatste straat uitliep, die zich daar tot een soort terras verbreedde. Op dat punt was het heldere groene water misschien twintig meter breed. Daaroverheen was eens een stenen brug gebouwd. De bogen waren al lang ingestort, maar de overblijfselen van de centrale steunpilaar waren er nog en deze waren met de beide oevers verbonden door bamboes, die op zodanige wijze met twijgen aan elkaar gebonden waren, dat dit Uitgegroeid was tot een voïkomen begroeide balk, waar men, achter elkaar lopend, overheen kon komen. Aan de rand van het water hield de rotsbodem, waarop de stad gebouwd was, op, maar aan de overkant, waar blijkbaar eens de tuinen waren geweest, was nu alleen nog maar de jungle, die bij de rotswand eindigde en op deze wijze «laar, aan de voet van de rotsen, een aangename groene plek van zon en schaduw vormde. Op deze plek leefden Don Arturo en zijn beschermelingen, een paar dozijn inlandse gezinnen. Ten Oosten en ten Zuiden van hun hutten

van palmbladeren en riet, droomde de jungle, die door verschillende voetpaden doorsneden was. Naar het Westen stond de hoge grijze rots. Tussen de open plek en de stad lag het water, dat reikte tot de plek, waar de rots loodrecht als een grijze wand omhoog ging. Op ongeveer dertig meter van de rots liep de brug naar het terras, dat hier en daar begroeid was met bomen en struiken, hetgeen de stad een Zuidelijk aspect gaf. Daar de brug geen muildieren kon torsen, kampeerde Semple de hunne met hun drijvers een eindje verderop het terras onder een groepje bomen, waarvan de verweerde wortels oder de omhoog geduwde stenen vandaan kwamen. Op de wens van Don Arturo zetten zijn 'asten hun tenten dicht bij zijn hu' neer, die niet veel meer was dan vier palen met een dak van palmbladeren en een verhoogde, gevlochten vloer van gespleten bamboe. Zij stond op enige afstand van de verblyven van de inboorlingen. Dicht daarbij waren onder een afdak drie muildieren van de oude man gestald. De inboorlingen, klein met platte gezichten en slank van postuur, hadden als van nature goede manieren en sloegen de vreemdelingen ongemerkt gade. Het waren heel andere

mensen, dan de ziekelijke, droevige Idianen, die de Zuid-Amerikaanse bergen bewonen van de zee tot aan de oerwouden, van Columbia tot Chili. Dat was het uitschot van beschaving en die gebroken en vernietigd waren door de Spaanse overheersing uit vroeger tijden. Daarentegen was dit een ras van mensen, dat van hun oorsprong af bijna onveranderd was gebleven. De wilde bewoners van de jungle kwamen onbevreesd hun woonplaats binnen. Behalve ene grote verscheidenheid van vogels zagen de nieuw aangekomenen verschillende soorten apen en een hert met een gevlekt jong En toen Mary over haar bezittingen gebogen Stond, voelde zij op een ogenblik een zeer vrijpostige duw, waarop zij, toen zij zich verontwaardigd omdraaide, tegenover een groot harig beest kwam te staan met een geweldige gepluimde staart, vrijwel geen kop en een dunne, ongeveer drie voet lange snuit .... een geweldige miereneter, die haar grommend en liefkozend be snuffelde. Overal had Don Arturo orchideeën aangebracht: de rotswand en de omringende bomen waren er dicht mee bezet; lichtgroen en rood blauw en geel en niet rood en crème gevlekt paars. Tegen de tyd, dat de nieuw aangekomenen

hun beide kampen hadden opgeslagen, hadden hun gastheren het maal gereed gemaakt; koeken van cassavemeel en honing, wilde truffels, vruchten en bessen. Toen zij tenslotte na het maal opstonden, verontschuldigde Semple zich en stak het water over, om de muildieren te gaan inspecteren. Sam greep deze eerste kans om met hem alleen te zijn, sedert hun komst op deze plaats aan en voegde zich bij hem. De spanning van die morgen was tussen hen nog niet gezakt. Zwijgend inspecteerden zij de opgestapelde lasten en de dieren. Toen vroeg Semple: „Wel? En wat doen we nu?" Kortaf gaf Sam ten antwoord: „Je schijnt dat als gewoonlijk als voor ons beslist te hebben. Je hebt tegen de oude man gezegd, dat wij gekomen zijn om rapport uit te brengen over de stad. Hij zal dus moeter zien dat wij daar werk van maken of hij zal weten dat we gelogen hebben. En dan, gezien het feit, dal hij krankzinnig is, mag de hemel we ten wat hij doet". „Zie je dan niet, waarom ik dit zei? Ik moest hem op de een of andere manier kalmeren en dus sloeg ik twee vliegen in één klap. Het centrum van de stad is de grot, waar die schat zich bevindt. Het zal dus,

wanneer wij werkelijk een overzicht zouden willen maken, logisch zijn om vandaar uit te beginnen en dus zal hij er niets in zien als wij daarheen gaan. Ik heb achter de hutten een tonara-palm gezien, die ons van toortsen zal voorzien. Ik zou willen voorstellen dat wij er zonder uitstel openlijk op afgaan". „Dus je meende het, wat betreft dat tonen aan ons van die buit — als die er tenminste nog is of ooit geweest is". Semple negeerde de sneer. „Natuurlijk". „En aangenomen, dat wij het vinden? Wat denk je dan, dat ik doen zal". Semple dacht enige ogenblikken na. Toen besloot hij: „Tot we de zaak in de stad hebben kun je niets doen en dan zal het je heel wat moeite kosten, om te beslissen. Als je het niet bij het gouvernement aangeeft, zou mijn plan geslaagd zijn en daar zou je een hekel aan hebben. Als je het wel aangeeft, zeg ik je tevoren dat je met een gierig stelletje te maken zult krijgen, als het op geld aankomt. Ze zijn absoluut niet verplicht om jou iets af te staan voor de ontdekking, speciaal daar je hier bent met hun toestemming. Je denkt, dat ze dat wel zullen doen. Ik heb met ze te doen gehad en ik weet wel zeker van niet".

Sinds kort mist men op Walcheren de timmerman Hoekstra. B^na. vijf jaren lang heeft de man er gewerkt bij de Wederopbouw, maar vlak voor de Kerstdagen vertrok hty. En niet ais de timmerman Hoekstra, maar als Theodoor Zweitze Buursma, die zyn onderduikersleven moe zijnde, boete ging doen voor de misdaden, welke hij tijdens üt bezetting beging. Vorige week Donderdag viel hij plotseling de zittingszaal van de Bijzondere Strafkamer in Assen binnen, en reeds gisteren werd zijn zaak uit de doeken gedaan, waarbij de O. v. J. tenslotte een gevangenisstraf vroeg van 10 jaren met ontzetting uit de beide kiesrechten.

Deze Buursma had inderdaad wel enige redenen om zich na de bevrijding uit de voeten te maken en zodoende te trachten aan een vervolging te ontkomen. Het zondenregister van deze 32-jarige Amsterdamse waterbouwkundige mocht dan al niet zo lang zijn, het vermeldde in ieder geval een aantal feiten, die zeer zeker niet door de beugel konden. Aanvankelijk liet deze jongeman, die de H .B .S. en de M.T.S. doorliep, zich niet zo gemakkelijk voor het nationaal-socialistische' karretje spannen, maar toen hij eenmaal in het Ned. Arbeidsfront verzeild was geraakt, liep het mis. In 1942 volgde zijn aansluiting bij de N.S .B., in 1943 die bij de W.A. en tenslotte in 1944 nog zijn landwachterschap. Van een noemenswaardige activiteit was echter tot dat moment eigenlijk nog geen sprake. 't Werd anders Maar dit werd anders, toen in Juli 1944 zijn halfbroer, de districtscommandant van de landwacht in Drenthe, Buursma, geliquideerd werd. Theodor kwam naar Assen alleen, zoals hij het nu uitlegt, om zijn schoonzuster terzijde te staan. In gfn geval voegde hij er aan toe, ging ik met wraakgedachten naar Drenthe. Bloedige wraak heeft hij inderdaad niet genomen, maar te beweren, dat hij alleen zijn schoonzuster hielp, zou toch ook wat overdreven zijn. De nieuwe Buursma ging al direct

over naar de beroepslandwacht en belandde in Februari 1945 bij de beruchte Norger bloedploeg. „Daar", zo drukte verd. zich wel wat simplistisch uit, „heb ik veel gezien, wat niet in de haak was. Bovendien", verontschuldigde hij zich verder, „ik ben er niet lang geweest en heb nogal veel verlof gehad". Ontkenningen Ondanks deze uitvluchten kon Buursma toch niet ontkennen, dat hij wel enige malen aan een actie had deelgenomen, o.a. aan de arrestatie van een zekere Pepping. Get. Brugman's verklaring, dat hij ook aanwezig was geweest bij het neerschieten van de jonge De Boer in Haulerwijk ontkende hij echter ten stelligste. Eveneens deed verd. aanvankelijk pogingen, om de getuigenis van Eite Lamberts uit Assen, die gezegd had, dat Buursma ingedeeld werd bij een inlichtingendienst, te ontzenuwen. „Ik had alleen maar een administratieve functie", verklaarde hij. Doch op deze bewering kwam hij later al gedeeltelijk terug, terwijl hij helemaal moest capituleren, toen het Geval Offereins ter sprake kwam. Verd. kwam n.1. op zekere dag by de familie Offereins in Smilde aan de deur en gaf zich uit voor de heer Kok, tekenaar bij de Rijkswaterstaat. Zijn bedoeling was om de zoon te spreken en toen hij inderdaad deze later op de dag ontmoette, gaf hij te kennen, onder te willen duiken voor de O.T. De zoon ging er mede accoord, dat hij een nacht bleef slapen, maar het gevolg was, dat de jonge Offereins reeds de volgende dag, nadat Buursma zijn rapport had uitgebracht, gearresteerd werd wegens illegaal werk en nimmer uit gevangenschap terugkeerde. Dit laatste feit vooral rekende de O. v. J. verd. zwaar aan en medegezien zijn overige activiteit, kwam hij tenslotte tot een eis van 10 jaar. 19 Januari zal de Kamer uitspraak doen.

RHEUMIN^/ 20 TABL. 35 CTS (Advertentie)

In een kampong aan de zuidelijke stadsgrens van Bandung is een voormalig soldaat van het KNIL vermoord gevonden in een put bij een verlaten woning. Het slachtoffer was, na 3 jaar dienst, sedert 2 weken woonachtig in de kampong Tjidjerah. Het lijk droeg de sporen van worging. Omtrent de identiteit van de moordenaars en de beweegredenen tot de moord tast de politie nog in het duister.

Veldmaarschalk Montgom^-y van Alamein zal Vrijdag 13 Januari a.s. 'n bezoek brengen aan Amsterdam. Het Initiatief voor dit bezoek ging uit van de organisatie „Concordia", die zich ten doel stelt het saamhorigheidsgevoel tussen de jeugd van W.-Europa en van de Engels sprekende landen te versterken door haar samen te brengen in vacantie-werkkampen. In Gr.-Brittannië, de bakermat van de organisatie, bestaat het werk uit bos- en landbouw ontginning en het plukken van fruit. Voor West-Europa staat voornamelijk wederopbouw op het prgramma ten behoeve van tehuizen, sportvelden, open bare parken en kampeerterreinen. Amsterdams burgemeesterf d'Ailly heeft zich bereid verklaard aan het noenmaal. dat ter gelegenheid van het bezoek van veldmaarschalk Montgomery in het internationaal cultureel centrum zal worden gegeven als tafelpresident op te treden. Kruideniers verlangen minimumprijs voor suiker en margarine „De kruideniers-vak-centrale, het overkoepelend orgaan van de drie kruideniers bonden, en de bedrijfsunie van de handels-, kantoor- en winkel bedienden organisaties hebben overleg gepleegd over „de 5pct loonsverhoging" ten aanzien van het zelfstandige kruideniersbedrijf. ' De central heeft als advies uitgegeven met ingang van 1 Januari j.1. aan alle werk nemers van 23 jaar en ouder 5 pet loonsverhoging te verleden. De kruideniers-vak-centrale spraK tevens als haar mening uit, dat het .er urgent is, dat ten spoedigste met steun van de overheid, redelijke minimumprijzen worden vastgesteld voor de artikelen suiker en margarine opdat het kruideniersbedrijf daardoor beschermd wordt tegen prrjsgeknoei aangezien dit èn economisch èn sociaal volkomen onverantwoord is. Besloten werd bij de regering erop aan te dringen nu toch onverwijld tegemoet te willen komen aan het Veeds. eerder naar voren gekomen verlangen van het bedrijfsleven, om minimumprijzen vast te stellen voor suiker er margarine. Vier millioen verdiend maar nu geen cent meer over De Officier van Justitie bij de Bijzondere Kamer van de Haagse Arrondissementsrechtbank, eiste gistermorgen tegen de drie firmanten van het aannemersbedrijf Rietveld en 's Gravendijk, gevestigd te 's-Gravenhage: de 47-jarige M. Hillebrand te Voorburg, de 52-jarige C. J. Rietveld tonend te Rijswijk (verstek) en de 13jarige S. M. 's Gravendijk uit Rijswijk gevangenisstraffen gelijk aan de tijd in voorarrest doorgebracht. Als bijkomende straffen eiste hij tegen ieder der verdachten een geldboete, ten bedrage van 75.000 gulden, eventueel te vervangen door 1 jaar gevangenisstraf, en ontzetting uit de beide kiesrechten en het recht om ambten te bekleden gedurende de tijd van tien jaar. Aan hen was ten laste gelegd, dat zij, in hun onderscheiden functies van boekhouder, aannemer en bouwkundige van genoemde firma, gedurende de bezettingsjaren ten voordele van de Duitse oorlogvoering, militaire werken hebben uitgevoerd in de kust streek. Vier millioen gulden werd door het uitvoeren van deze werken aan de vijand verdiend. Van de verdiensten van de firma, die door de fiscale recherche werden geraamd op 4 millioen, was, aldus verklaarden twee van de verdachten geen cent meer over. Zij beweerden voorts met klem, dat slechts 1 millioen bruto winst was gemaakt. Zij erkenden dat de totale omzet 16 millioen gulden had bedragen.

5. Maar hoe populair Jimmy bij de voetbalmenigte ook mocht zijn, mevrouw Brushbox had een verschrikkelijke hekel aan de aap. „Een brutale opvreter is hij," zei ze, „en hij mag erg mooi kunnen voetballen, maar hij eet mij arm. Alles wat wij extra

door hem verdienen, schranst htj zelf weer op on zo zijn we even ver". Nu was het waar, dat Jimmy Brown waarlijk fameus kon eten. Soep bijvoorbeeld at hij niet per bord, maar per hele soepterrine.

V joja dit dat ... JUQh ( ^'t Drenthe van toen

Dalen doet voor vele andere Drentse dorpen in ouderdom niet onder, dat wil zeggen van het dorp waarvan in de dertiende eeuw reeds gewag gemaakt werd is alleen de naam en de plaats waar het dorp gelegen heeft overgebleven. Het dorp zelf is zovele malen door de woedende oorlogsgod door elkaar geschud, dat ïr niets van over is. In feite is Dalen een jong dorp, want echte Saksische boéfderüen, die toch vrijwel het oudste type huizen zijn dat in Dnenthe gevonden wordt, heeft Dalen er maar heel enkele meer, terwijl er in andere dorpen in de omgeving zo vele worden gevonden dat ze soms domineren in het dorpsbeeld.

En weer is Dalen druk bezig zich te verjongen. De verspreide ligging van de huizen rond de tamelijk intensief bebouwde dorpskern maakt het de gemeentebestuurderen van Dalen niet zo heel erg moeilijk kleine partiele uitbreidingsplannen op te maken om de open, onbebouwde vakken op te vullen en een gesloten geheel te krijgen. Men is daar ook al druk mee bezig en wanneer men liet goed aanpakt en Dalen genoeg wasdom vertoont dan kan er een prachtig dorp uit groeien. Ondernemingslust is er genoeg in Dalen want overal waar men komt is men bazig te bouwen of wegen aan te leggen, waarlangs de bebouwing weer voorrgang

kan vinden. Het beste bewijs van die ondernemingslust is wel de wijze, waarop men de uitbreiding van de coöperatieve zuivelfabriek heeft aangepakt. Het nieuwe gebouw dat daar verrijst is een gedurfd staaltje van doorzettingsvermogen en wanneer de laatste hand aan dit hypermoderne bouwwerk zal zijn gelegd zal het als voorbeeld Kunnen gelden van Drentse voortvarendheid. In 1276 wordt voor het eers t ge " wag gemaakt van het bestaan van het dorp Dalen. Er hebben in dxe lang vervlogen tijden meermalen geschillen bestaan waarin het ging om het veengebied tussen Veenhuizen en Padhuis. Deze onenigheden werden — als men het precies wil weten — op 2 Juli 1276 binnen de muren van Coevorden beslecht door bemiddeling van de burggraaf Hendrik van Borkulo. Een langdurig geschil heeft ook bestaan over de grens tussen Coevorden en Dalen. Hoe zou het ook anders kunnen; als er vroeger wat te kibbelen viel tussen de dorpen onderling dan ging het meestal over de een of andere grensregeling. Deze kwestie tussen Dalen en Coevorden neeft 130 jaar lang de gemoederen in beroering

gehouden en het geldt ^ de historieboeken dan ook niet voor niets als het klassieke voorbeeld van de kibbelzucht der oude Drenthen Het ging om een schamel stukje grond dat indertijd nog geen cent waard was. Er werd daar ergens in het veen een lijk gevonden en zoals het bij dergelijke onwelkome gelegenheden gaat, niemand wilde dat zaakje, dat een gerechtelijk onderzoek vergde, eigenlijk graag opknappen. Het lag daar in niemandsland dus het kon noch aan de Dalers noch aan de Coevordenaren worden opgelegd zich met het raadsel van het ontzielde lichaam bezig te houden. Hoe het zij, tenslotte waren het de Dalers die er zich over ontfermden en het aan de schoot der aarde toevertrouwden. Degenen die zich daarna bezig hielden met het afpalen van de grens gingen van de veronderstelling uit dat, aangezien de Dalers zich de "org voor dit lijk hadden aangetrokkcn, dit °P Daler grondgebied zou moeten hebben gelegen toen het gevonden werd. Zij zochten deze plaat weer op en plaatsten daar het eerste grenspaaltje. Maar toen kwamen Coevordenaren in het geweer omdat ze zich te kort gedaan achtten. Dit voorval schijnt stof genoeg opge > - verd te hebben om er zegge en schrijve honderd en dertig jaar lang over te procederen....

Gistermiddag stond voor de Rotterdamse Rechtbank terecht de 36-jarige mr J. E. van der S., voorheen advocaat en procureur te Rotterdam. Hij werd ervan Yerdacht de eer en goede naam te hebben aangerand van J. v. d. Ende, hoofdagent van politie te Rotterdam »-n de reeds overleden J M. van der Meer, in zijn brochure „Englandspiel", die hij in Februari 1949 heeft geschreven. Het ging hierbij om de behandeling, van der Waals aangedaan tijdens de hem afgenomen verhoren. De rechercheurs hadden hem geslagen en gestompt en mishandeld. Zelfs zo, dat de rechercheurs hem met de rug tegen de centrale verwarming hebben gebonden en hem enige malen zo hard met het hoofd tegen de. verwarming hebben gehouden en gestompt, dat hij daarop tweemaal een hersenschudding heeft opgelopen. Na het pleidooi van verdachte's raadsman en het requisitoir van de Officier van Justitie, ging de rechtbank in raadkamer om te beslissen over de vraag of met deze brochure het algemeen belang is gediend, om-' dat indien deze vraag bevestigenc wordt beantwoord, van der Starp dan het bewijs moet leveren van de beweringen, vermeld in de brochure. Zc niet dan kan hij wegens smaad worden veroordeeld. Na raadkamer verklaarde de president, dat de rechtbank van oordeel was, dat zij, alvorens over de vraag te beslissen of het algemeen belang gediend is met de brochure, de zaak terugwees naar de rechter-commissa ris voor een psychiatrisch onderzoek van verdachte. De zaak is daaroj voor onbepaalde t"d aangehouden. Mr dr A. A. van Rhijn over de 5% loonsverhoging Mr dr A. A. van Rhijn, secretarisgeneraal van het ministerie van Sociale Zaken en voorzitter van de interdepartementale loon- en prijscommissie zal vanavond, om kwart over zeven voor dr zender Hilversum 1 (301 m) in de regeringsuitzending „verklaring en toelichting", gestelde vragen beantwoorden, .inzake de door de regering genomen maatregel tot 5% loonsverhoging.

SLECHT „GENEES-VLEES" ZEGGEN SOMMIGE MENSEN...-,, als wonden niet gemakkelijk dichtgaan. (En de kans op infectie is dan natuurlijk veel en veel groter). Maar als U Akkers Kloosterbalsem gebruikt bestaat er geen langzame en moeilijke genezing meer. Een wondbalsem die snel geneest, wonden zulven en nieuwe huidvorming bevordert, dat Is Akker"s Kloosterbalsem al 3 geslachten lang. Nlel zonder reden zegt men dan ook algemeen: „ Akker's Kloosterbalsem -geen goud zo goed" (Advertentie)