Provinciale Drentsche en Asser courant

Met de jachtrit, welke jaarlijks op een der eerste dagen van November door Drenthe gehouden wordt, zet men een zeer oude traditie — zij het ook in een gewijzigde vorm — voort. Immers in vorige eeuwen was het onder de Drentse jagers gebruikelijk om jaarlijks op 3 November de Sint-Hubertusjacht te houden en daaraan een wedstrijd te verbinden, waarbij de meest fortuinlijke jager tot schutterskoning voor dat jaar werd uitgeroepen. Het jachtbedrijf heeft altijd in het leven van heel de Drentse bevolking een grote rol gespeeld en een belangrijke plaats ingenomen. De Olde Lantschap, met zijn wijde velden, zijn wildernissen, moerassen en bossen, zo uitermate dun door mensen bevolkt, was eertijds een zeer rijk jachtgebied.

jachtrecht op groot wild Is het niet typerend voor ons gewest, dat de oudste oorkonde waarin het als afzonderlijk gebied weid genoemd, een „jachtactc" is? Deze acte dateert van 26 November 1)44, toen door koning Otto I aan bisschop Balderik van Utrecht het recht van foreest" in de , pagus Thriente" werd verleend. Die daad, waarbij het jachtrecht op groot wild uitsluitend aan de Utrechtse bisschop kwam, vormde in 1945 voor de Drentse Studiekring „D. H. van der Scheer" aanleiding, om een nerdenking „Duizend Jaren Drenthe" te organiseren en door de Koninklijke Begeer te Voorschoten een gedenkpenning, de Balderik-penning, te doen slaan. Doch genoeg over deze eerste Drentse jacht acte, die het begin was van een bijna vijf eeuwen lang contact tussen Drenthe en de Utrechtse bisschoppen, een contact dat gedurende die lange periode niet altijd van even vriendschappelijke aard was. Al verdwenen in latere eeuwen de oeros, de bizon, de eland, het reukenhert en vele andere grote dieren, waarvan deze eerste jachtacte gewaagde, uit ons Drentse land, voor de Drentse jagers bleef nog over een reeks van kleinere dieren als hazen en konijnen, korhoenders, patrijzen, watersnippen, eenden enz., zodat de gezamenlijke jachtpartijen op 3 November altijd een keur van wild opleverden. Deze rijke wildstand en de grote overlast welke de boeren daarvan op hun landerijen ondervonden, maakte de Sint-Hubertusjacht tot °^n even aangenaam als nutttig bedrijf. Zo was 't in 1873 „Moe 'w deur de haozen heelmaol opvreten worden? 't Is godgeklaogd zoon'n last a'w der van hept. Waor mot 't hen, as ze nou maor drie daogen in de week meugt jaogen?", zo vroeg een boer uit Borger in 1873, toen een beperking van de jachtduur werd voorgesteld. Hij voegde er aan toe: „Ik kan dij veur waorheid verklaoren, dat hier de haozen bij koppels van tien loopt te speulen op 'bouwlaand, ze koomt zulfs in 't dorp en loopt as honden de straot lanjs en as men fluit, wilt ze niet eens meer wegloop'n". „De jacht in Drenthe" — zo schreef enkele jaren later een vreemueling, die het Sint-Hubertusfeest meemaakte, — „Ziedaar een toverwoord in 't oude landschap. Ruim 100.000 bewoners en ongeveer 350 jagers met, en hoevelen nog zonder acte! Jagon, dat zit een Drent in het bloed en daarom is in de herbergen en societeit.en in de dagen voor de opening van de jacht geen oor meer open voor de politiek en zelfs de Tweede Kamer trekt er geen attentie".

Deze feestviering op Sint-Hubertusdag werd toen — in 1873 — e.-hter alleen nog in Zuid-Oost Drenthe in ere gehouden. Tegen de avond is het aangename dorp Dalen de plaats van het,rendPZvous van allen, die aan de gezamenlijke jachtpartijen deelnamen. Dan worden de weitassen geledigd en doet hij, die het vorige jaar het meeste wild schoot en tot koning was geproclameerd, afstand van zijn waardigheid en geeft kroon en scepter over aan hem, die nu de gelukkigste jager was. Het wild wordt sluksge-. wijze onder elkaar verkocht, terwijl de opbrengst bestemd is voor de kosten van het diner, dat allen vol levensvreugde en jagerslust toelacht, aldus een ooggetuige. Oude en nieuwe anecdoten kruiden de maaltijd, verzen worden er geciteerd, jachtvertellingen gedeoiteerd en soms gebeurt het, dat de overgebleven langoren al weer over korenveld en heide huppelen, als hun gezworen vijanden, de heren der schepping, bij 't klinken der oocalen, nog een loflied aanheffen ter era van Sint Hubertus. * Schutterskoning Tot schutterskoning werd toen te Dalen uitgeroepen Mr. J. P. Wulinge van Oosterhesselen, naast wie de heer Carsten van Zwinderen een eieplaats innam, want beide heren hadden evenveel wild geschoten. In Schoonebeek namen toen zeven jagers aan de Sint Hubertusjacht deel, van wie B. J. Mensing, rnet 13 hazen en 7 patrijzen op zijn naam, koning werd. Ook in de omgeving van Assen werd ruim honderd jaren geleden het Sint Hubertusfeest nog in ere cehouden. Een volle haas kostte er in 1873 maar 75 cent en een konijn kwam op een kwartje. „In korhoenders is een levendige handel en bij onverwachte sterfgevallen in de hogere 'ambtenaarswereld verwacht men nog williger markt", aldus een krantenbericht uit de vorige eeuw. Het Drentse wild vormde dus blijkbaar een geliefkoosd cadeau om bij sollicitaties een goede stemming te wekken Niet altijd echter waren de Asser jagers even gelukkig op hun Sint Hubertusjacht. Daarvan getuigde liet lied, dat bij het feest van November 1834 te Assen werd gedeclameerd, een gedicht waarmee we willen eindigen: „Nog werd de dag van 't vorig jaar met diepe smart herdacht, Waarop men, treurig, van het veld slechts één patrijsje bragt; Toen Assens edle Jag'ren-rei, met nieuwe moed besloot: „Men viere weer Sint-Huberts-dag, de schande was te groot?" Die schande zij thans uitgewischt; Vooruit naar 't veld van eer! Men kome thans met keur van wild, verheugd in Assen weer!" dr. R. D. Mulder

Nieuw Eerste Kamerlid De voorzitter van het Centraal Stembureau heeft in de vacature-van Voorst tot Voorst (KVP) de heer H. J. Kuiper te Maartensdijk benoemd verklaard tot lid der Eerste Kamer. Ernstige ongevallen op onbewaakte overwegen Drie doden en 1 zwaar gewonde Donderdagavond is op de Scherpendrechtsekade te Rotterdam een corso nenauto met drie inzittenden door een dieseltrein gegrepen en totaal vernield. Een van de inzittenden werd op slag gedood en de twee anderen liepen zware verwondingen op. Toen het electrische treinstel, het terrein naderde, waar de onbewaakte overweg is, gaf de bestuurder de gebruikelijke signalen. Hij meende, dat deze door de bestuurder van een nader komende Citroen werden opgemerkt. De auto scheen zelfs te stoppen. Daarom liet de bestuurder de trein met gewone snelheid van 55 km. doorrijden. Wie beschrijft echtcr zijn ontsteltenis toen hij plotseling de wagen toch nog dwars over de spoorrails zag staan. Onmiddellijk werten de remmen in werking gesteld Dit kon echter niet verhinderen, dat de auto 140 meter werd meegesleept en

geheel verpletterd werd. De bestuuider van de auto de 37 jarige C. J. van Nus, onderdirecteur van Thorasen's Havenbedrijf, werd zwaar gewond evenals de 34 jarige Jos van Reeuwjjk. De echtgenote van de heer van Nus, mevrouw van Nus Ruivenaar, werd op slag gedood. Beide zwaar gewonden zijn in het ziekenhuis Bergweg opgenomen. De heer C. J. van Nus is later nog overleden. De Oberammergauer Passiespelen Vertolker Christusrol was Nazi Anton Preisinger, die gekozen is om de Christusrol te vertolken bij de Passiespelen in 1950, heeft bekend, lid te zijn geweest van de Nazipartij. Preisinger, een 37-jarige hoteleigenaar, bekende voorts, dat hij in 1933 met een stormtroep een aanval had gedaan op een klooster. Preisinger kwam met Artur Haser, een 36-jarige houthakker voor de vertolking van de Christusrol in aanmerking, maar de burgemeester wiens stem doorslaggevend was, zeide, dat Preisinger een beter acteur was en dat dit het enige belangrijke was. Men verwacht niet dat Preisinger van de medespelenden zal worden uitgesloten. Over het algemeen maken candidaten met een nazi-verleden, weinig kans om uitgekozen te worden.

Heesters en bomen kunnen eigenlijk min of meer als de grote meubelen van de tuin beschouwd worden, en U weet het uit ondervinding, voor grote meubelen moet plaats zijn, anders komen ze niet tot hun recht, zo is het ook met heesters, bomen en kleine boompjes, ze' moeten op de juiste plaatsen gezet worden, terwijl ze zich vrij en ruim moeten kunnen ontwikkelen. Juist aan die vr;ie ontwikkelingsmogelijkheden ontbreekt het nogal eens, in vele gevallen wordt er geen rekening mee gehouden dat bepaalde struikjes, tot grote kunnen uitgroeien, ze worden maar ergens gepoot, en dan maar afwachten wat het worden wil. Zo ziet U overal heesters, vlak voor de ramen gepoot, in ieder geval zó dat ze het uitzicht op de weg op de duur geheel benemen. Dat is nooit de opzet geweest, immers, de meeste mensen behouden graag een vrij uitzicht, op een gegeven ogenblik komt de schaar of het mes er dan aan te pas, cm van een zaag maar te zwijgen, en zie alle takken die de bewoner het uitzicht op de weg benemen, worden maar radicaal weggenomen. Het gevolg is dat die eens zo sierlijke struik tot een belachelijke en armzalige karikatuur is omgevormd, eigenlijk net zo'n ding, waar je nu eens lekker je'jas of je hoed aan kunt ophangen. Niet alleen dat die struik helemaal niet meer op een heester lijkt — meer op een knotwilg — doch ook bloemen behoeft men er niet meer van te verwachten, de meeste soorten vertikken het dan de eerste jaren te bloeien; ze werken precies tegen de draad in, want groeien doen ze nog veel sterker dan voorheen, zodat het uitzicht in de meeste gevallen, die zelfde zomer al weer verdwenen is. Neen, overleg eerst eens goed, waar IJ een bepaalde heester of kleine boom wilt planten en ga dan eens in gedachten na, of die op die bepaalde plaats op de duur niet te groot zal worden. Heus, heesters die te hoog opgegroeid zijn behoeft u niets te verwijten, het is uw eigen schuld, U was het die ze op de verkeeerde plaats liet zetten of ze erzelf neer zette. Er is dan maar één radicale oplossing, doe die hinderlijke struik weg, ruim hem zo gauw mogelijk op en zet er iets anders voor in de plaats. Er zijn zoveel leuke, rijkbioeiende kleine heesters, die de plaats van dat toch veel te grote gevaarte kunnen innemen, dat U van die verandering geen spijt zult hebben. Juist omdat het nu de meest geschikte tijd is voor peten en verplanten van heesters, moet U zich eens realiseren wat gedaan kan worden. Vóór de winter zullen ze dan nos; wortelvast staan: alleen groenbüjvende heesters en coniferen kunnen nu beter met rust gelaten worden doe flat liever volgend voorjaar.

Naar aanleiding van een vraag in het Lagerhui^ omtrent Londen's diplomatieke benzine, is zojuist bekend gemaakt dat de Amerikaanse ambassade, met een vloot van 241 CD-auto's (auto's van het Corps Diplomatique), 't meest verkwistende met dit kostbare vocht omspringt, en dat de Nederlandse Ambassade, ondanks haar 59 auto's, 't zuinigste is. Daarna kwam Italië, met 26 wagens, maar niet zo zuinig met benzine als Nederland. De allerzuinigste Ambassade was de Mexicaanse, die de bestaansreden der Londense bussen ontdekt schijnt te hebben. Zij hebben slechts één CD-auto !

Dan zijn er ook nog lieden met CD-platen die feitelijk nog helemaal niet tot 't Corps Diplomatique behoren, a 1 zal het dan wel niet lang meer duren. Wij bedoelen de leden van het Indonesia Office te Londen, die zich alvast vijf grote Daimlers hebben aangeschaft, gegarneerd met CD en roodwitte vlaggetjes. Deze parade, en geen huurkoop meneer, stond dezer dagen voor het Hyde Park Hotel, waar Dr. Subandrio, hoofd van het Indonesia Office, een grote cocktailpartij gaf ter ere van het bezoek van zeven leden der republikeinse R.T.C.-delegatie hier. Ongeveer 200 gasten waren aanwezig en de cocktails vloeiden dat het een lust was. Onder de aanwezigen merkten wij op de Chinese Ambassadeur en de Hoge Commisstris van Pakistan. Van Nederlandse officiële zijde zagen wij Gezantschapsraad Jhr. A. P. C. van Karnebeek en de heer P. H. Westermann, handelscommissaris voor Indonesië. De Nederlandse ambassadeur was die dag ziek. „De Republikeinen zijn zeker een lening komen sluiten bij Cripps", merkte een Engelse collega droogjes tegen ons op, „want dit cocktallfeest kost ze minstens 300 pond". De Indonesiërs waren in een stralende stemming en stonden van overmoed zowat naast hun schoenen. Dat, gekoppeld aan het feit, dat het Engels van sommigen hunner niet bepaald best was — om het vriendelijk uit te drukken — was waarschijnlijk de oorzaak van de lichtelijk komische verklaringen, die door hen werden afgelegd. De gekste uitlating, die de volgende dag prompt door de Evening Standard werd afgedrukt, onder de kop „Land van jongelui schaft admiraals af", kwam van Kapitein Soebijakio, de 32-jarige Chef van de Republikeinse Marinestaf. Met een grandioos gebaar, cocktail in de ene hand, kaasstengel in de andere, had hij uitgeroepen: „Wij Indonesiërs geloven aan Jeugdige leiders. Wij zijn echte democraten. Ik, als kapitein, bekleed de hoogste rang la onze Indonesische vloot. Ik, sorry wij, hebben al

anze admiraals afgeschaft. Die hebben wij niet nodig". Wij hebben Kapitein Soebijakio op dat dramatische moment niet durven vragen hoeveel „admiraals" er wel op zijn beide sloepen hadden gestaan De Evening Standard ook niet • * •

De toekomst van de Britse filmindustrie is even donker als Londen's halflege, dure bioscoopzalen. De Engelse meelmillionnair en filmmagnaat Arthur Rank, eigenaar van driekwart der industrie, heeft de sombere vermoedens bevestigd, dat tenzij de regering hem subsidieert en de hoge vermakelijkheidsbelasting (40 procent) verlaagt, hjj in 1950 zijn studio's zal moeten sluiten. Zijn verliezen op de 44 films van het afgelopen jaar waren 4% millooen pond. Als er één industrie rijp is voor nationalisatie, is het wel Rank's celluloydparadijs. Niettemin heeft de meelfabrikant een superkolossale poging gedaan om een eigen Britse filmindustrie op te bouwen, waar hij Hollywood mee van de thuismarkt hoopte te vegen. Het ging echter niet zo gemakkelijk als het leek. De productie van films bleek ingewikkelder te zijn dan die van meelzakken. Zijn drie grote studio's verslonden millioenen. Ondanks zijn pogingen tot het maken van een aantal gigantische superfilms en da oprichting van de „Rank Charm School", waar Margaret Lockwood's en Phyllls Calverts aan de lopende band gekweekt moesten worden, ondanks de uitstekende scenarioschrijvers en technici, bleef het Engelse publiek nog hardnekkig naar de Hollywoodse pap hunkeren. Het Amerikaanse publiek raakte inmiddels ook niet bepaald in extase over Rank's massaproducties. De enkele zeer succesvolle Engelse film zoals The Red Shoes, Hamlet en Olivier Twist, wogen niet op tegen de dozijnen ,,quota"-fllms van mindere kwaliteit. De quota was een regeringsmaatregel om de Engelse filmindustrie te beschermen tegen Amerikaanse concurrentie en hield in dat 40 pet. van alle ln Engeland vertoonde films van Brits fabrikaat moesten zijn. Maar zelfs dat wapen bleek niet afdoende. De enorme tijds- en geldverkwisting in de studio's hadden Rank's 'ilmrijk reeds ondermijnd. Te laat begon de meelkoning dit Jaar drastisch te bezuinigen. De fantastisch hoge salarissen van allerlei „experts", regisseurs en sterren werden gehalveerd. De topstar Stewart Granger verdiende b.v.

f300.000 per jaar! Sindsdien werden er 33 filmsterren opgelegd, onder wie La Lochkwood. Anderen, onder wie Granger, werden uitgeleend aan Amerika, of zochten hun heil op het toneel, zoals Bonar Colleano en Vivien Leigh, die momenteel beiden te Londen optreden in „Tramlijn Begeerte". Alleen Jean Simmons is nog een film aan het maken in Denham. Na Kerstmis zullen deze studio's, Rank's grootste, echter sluiten. Alleen de kleinere studio's te Pinewood blijven nog enkele maanden langer open. De Shepherd's Bush studio's zijn verleden week aan de BBC verkocht, voor televisie. Het Engelse bioscooppubliek trekt zich weinig aan van Rank's catastrophe en zegt dat hij maar eerder had moeten bezuinigen op de waanzinnige studiosalarissen. En, zegt de bakvis-in-de-rtj voor M.G.M.'s nieuwste „superkolossale", waarin piloot Clark Gable eigenhandig de oorlog tegen Hitier wint, „wat heb je nou aan die antieke taal van Hamlet?" Zij luistert liever naar „gewoon" Engels, „behoorlijk uitgesproken door Hollywood's Humphrey Bogart en Bette Grable, met een gedegen Amerikaans accent! • • • Zelfs de Lord Mayor's Show ging dit jaar niet volgens plan. Enkele van Londen's goedgetrainde paradepaarden, die de tableaux en burgemeesterskoetsen door de hoofdstad trokken, vertoonden grillen, die doorgaans het privilege zijn van Rank's duurste sterren. De traditonele Show, die sinds 1215 gehouden wordt, beeldde "dit jaar het „Transpoort door de Tijden" uit, van middeleeuwse draagstoelen en postkoetsen-compleet-met-struikrovers af, tot moderne kinderwagens, ijscofietsen, tanks en speedboten-op-wielen toe. Twee van de vier paarden van de koets van de aftredende burgemeester vonden de luisterrijke parade schijnbaar niet in overeenstemming met de tijd, of wellicht kregen zij het land aan de aanhoudende plensregens en aan dio tienduizenden mensengezichten onder druipende parapluies. Wat het ook geweest is, halverwege de optocht braken zij opeens uit het gareel en steigerden op z'n Mexicaans de stoep op en de menigte in, waar twintig lichtgewonden in de modder vielen. Sir George Aylwen, de aftredende burgervader, in volle galajurken, sprong verschrikt uit zijn koets, die op twee wielen rondtolde, maar nog net niet omsloeg. Hij vervolgde zijn tocht in de koets van de nieuwe Lord Mayor. Sir Frederick Rowland en leverde daarbij onwillekeurig een prachtig tableau van het allermodernste transportmiddel, het „liften".

Dat de oorlog geen zaak meer is van legers, maar van gehele volken, waarin mannen zowel als vrouwen worden Ingeschakeld, is ln de jongste oorlog wel genoegzaam bewezen. Van dit standpunt uitgaande heeft de minister van oorlog ln principe zijn goedkeuring gehecht aan de oprichting van een korps „Luchtwachtdienst", waarbij zowel mannen als vrouwen zullen worden ingedeeld, en dat zal ressorteren onder het commando luchtverdediging by de luchtmacht Nederland. Dit korps zal in hoofdzaak een vrijwillig karakter dragen, doch gedurende de tijd, dat het personeel dienst doet, valt het uiteraard onder de militaire tucht en de militaire wetten.

Thans kan een begin worden gemaakt met de encadrering van dit korps, dat, vooral wat het vrouwelijk deel aangaat, een nieuw element in onze huidige defensie zal betekenen Reeds voor de oorlog kende ons land een „luchtwachtdienst"' bij de „buitengewoon Vrijwillige Landstorm die in de dagen der mobilisate van 1940 voor een gedeelte het wsrK der militairen trachtte op te vangen. A hu de hulp van vrouwen werd toen nog niet gedacht. Pas in de oorlog werden practisch op alle fronten, vijandig «of geallieerd, en in alle takken der oorlogvoering vrouwen ingeschakeld, die bewezen hebben een waardevolle hulp te zijn voor de mannen aan het front Over geheel ns land zal een net van „luchtwachtposten' worden gespannen, waar mannen het uiterst nauwkeurige werk van het „observeren", „herkennen" en het „melden" van vliegtuigen zullen doen. De meldingen van deze „wacht" of „uitkijkposten" worden gebundeld in cie „luchtwachtcentra'', die op verschillende plaatsen in ons land worden ingericht. De bewegingen van alle vlieg tuigen, zowel van Nederlandse als vreemde nationaliteit, zullen op deze centra nauwkeurig worden geregistreerd. In Engeland werden gedurende de oorlog, en worden thans nog, meisjes voor dit werk aangeworven. Want de ervaring heeft, zowel in Engeland als elders, geleerd, dat vrouwen

veel beter in staat zijn om een vaak eentonig lijkende taak met grotere accuratesse en animo langduriger te vervullen dan mannen. Het is daarom ook begrijpelijk, dat Nederland thans, in navolging van Engeland en Amerika, en in aansluiting cp de andere landen der West-Europese Unie, voor dit werk op de „meldingscentra" een beroep doet op de Nederlandse vrouw. Bij de werving van het mannelijk en vrouwelijk personeel, dat geschiedt op basis van de Nationale Reserve, zal zo veel mogelijk gebruik worden gemaakt van de bestaande wervingscentra. Met het recruteren van de meisjes, die op deze „meldingscentra'' te werk worden gesteld, zal de Nederlandse luchtmacht eerstdaags een aanvang maken. Zij treden in vrijwillig dienstverband en Krijgen gedurende de avonduren en vrije Zaterdagmiddagen een opleiding van bekwame instructeurs. Wanneer zij in dienst zijn dragen zij het blauwgrijze uniform der luchtmacht. Het ligt in de bedoeling dat de „meldingscentra" zich plaatselijk gaan vormen. Aan de verbintenis gaat een medisch en psychologisch onderzoek bij het centraal selectie orgaan vooraf, dat haar zal testen op moreel en intellect en waar zij gepolst zullen worden omtrent team-geest en verantwoordelijkheidsbesef. Een muloopleiding is op zijn minst vereist.

door Mr. E ELIAS (Vervolg) Nu de herfst is gekomen en de verlammende hitte van de zomer deze reusachtige stad heeft losgelaten uit haar greep toont dat leven groter intensiteit. Op alle gebied. Op politiek en op handelsgebied, op het terrein van kunst en van wetenschap, op het gezelligheidsleven en op de werkzaamheid van winkels, hotels, bioscopen, theaters en dansgelegenheden. De peperdure schoonheidssalons met namen die bij de dames welbekend zijn — Hudnut, Gray, Rubinstein ond«r andere — vangen hun damesklanten voor een behandeling van een paar dollar. Ik loop met een vriendin door deze straat der weelde. Wij kijken onze ogen uit en vinden het allemaal onwerkelijk van onbereikbaarheidvoor-gewone stergelingen. Om 'n „een voudig" bontmanteltje te betalen zou ik een half jaar moeten werken (zonder te eten). Wij staan voor een kleine uitstalkast met een halssnoer an diamanten en saffieren en hebben de burgerlijke gedachte dat wij voor de waarde van dat schone ding ons neie loven in een aardige villa aan de kust van Florida zouden kunnen won-jn; het is een „gelegenheidsaanbieding": 250.000 dollar een half milli-'nn gulden Wanneer ge alleen Fifth Avenue zoudt bewandelen, zoudt ge gaan denken dat alle Amerikanen millionnair zijn. Maar elders, in minder verheven en meer populaire stadsgedeelten, ziet ge dat het anders :s. Daar kunt u een heel (en heel leelijk) ameublement kopen voor 200 dollai, tegen afbetaling van 2 dollar in do week. En een damesmantel voor 25 dollar, die ge in een jaar moogt afbetalen. En een radio van 12 dollar m maandelijkse termijnen van - een dollar te voldoen. Zo brengt de Indian Summer, die de bomen in de parken tot vlammende toortsen maakt, die de Hudson wazig en koel maakt, die de plantsoenen doet geuren naar een vreemde weemoed en een dwaas verlangen, mij deze gemeenschap der grootste voorstellingen, die New-York heet, weer wat nader. Terwijl de kranten op hun voorpagina's de ontwikkeling der Europese gebeurtenissen in dramatische woorden en b'ttere ernst afdrukken, vertellen zij met ingehouden adem en brede emphase van wat er in de nachtclubs gebeurt. Iedere dag vindt ge ellenlange kolommen gewijd aan het feit dat miss Soandso in gezelschap van mister Thatanthat een whisky gedronken heeft in de Stork-Club in de El-Marocco of in de Famous Door-club. En heel precies wordt ge deelgenoot gemaakt van wat die juffrouw aan had en van de kleurencombinatie van meneer z'n das en z'n sokken. Er wordt ook bij vermeld dat juffrouw Soandso de erfgenaam zal worden van een tabak-, pepermunt-, soep-ln-blik, herensokken-, of suikerkapitaal van om en nabij 18.000.000 dollar, dat haar mama, van zich zelf een juffrouw Thisanthis — de dochter was van de steenrtjke huizenmakelaar Alfred M. Thisanthis,

dat mama's zuster de Prinses Bib bonski is, echtgenote van Prins ai 61e " Georgewitsj Bibelebonski, de beke* 6 ' bridge- en polo-speler, wiens , Ö "' i op een Georgische bergtop moet ben gestaan. En mama's andere neb ~ ter is gescheiden. Eerst van de £w ZUs " se baron Söderland, ten tweede nf?" van de Roemeense prins Cantacu 3,6 cu, ten derde male van de Beio-i g re . f " graaf Jansen van de Lepelaere^_^ he moet niet denken dat ik overal U Zulke verhalen staan hier in vele ]? f ' lommen dagelijks in vele kranten h"~ eenvoudiger het publiek is dat ^ bepaalde krant leest, des te meer v

Onder het hoofd „Een sombere S0« mer" schrijft de „Nieuwe Courant" op 12 November in een hoofdartikel, dat men het niet eens is met de woorden van kolonel Somer, dat er een chaos in Indonesië zal intreden. Het blad is overtuigd, dat iedere weldenkende Indonesiër thans inziet, dat een chaos leidt tot vernietiging en destructie en dat nimmer het politieke doel kan worden bereikt als de chaos een dominerende factor blijft. „Een chaos leidt tot chaos, daarom kunnen wij het ons niet indenken, dat de republikeinse leiders niet in 'staat zouden zijn de T.N.I. deze eerste principes van de rechtstaat bij te brengen. Het blad zegt, dat de R.I.S. alles moet deen om voor het wereldfront te getuigen, dat zij inderdaad in staat is de rechtstaat te handhaven. Het is voor haar een soort vuurproef, waarbij de VSI geconfronteerd zullen worden niet de grondbeginselen van democratie « n recht. Naar aanleiding van de verklaringen van kol. Somer publiceert het „Bat»" viaas Nieuwsblad" een artikel van de ex-generaal-majoor van de T.N.I. M° Soedibijo, waarin deze het feit weef" spreekt, dat na de overdracht een chaos zou ontstaan, de T.N.I. zal dit voorkomen en zonodig niet aarzelen om t0 te slaan. De schrijver verwacht geen grote revolutionnaire daden van d« Partai Murba, doch alleen kleine incidenten, die snel de kop moeten wordeingedrukt. De terugtrekking v»n d K.L-, met een deel van de KNIL, d n ( et blijft,, zal niet zo snel verlopen afgeschilderd wordt. Schrijver verwaci dat het minstens twee jaar zal verg nDe schrijver weerspreekt de opmerking van kolonel Somer, dat 400.000 re P, u keinse soldaten en poiitietroepen str kwalitatief weinig gewicht in de scn kunnen leggen. De kwaliteit naJ , e straks af van de bekwaamheid van instructeurs. „Van mijn hooggeachte ex -leeraar va^ de KMA. wordt als ex -hoofd van Centrale Militaire Inlichting® n te ld, door de „Common people" ver 0 "! 1 ® be - dat hij over gefundeerde gegeve schikt. Zijn verklaringen zullen ^ ^ door enige beroering veroorzaken veIe Europese gemeenschap en bij , g ge - andere ingezetenen van de fe d ver jgens bieden en zullen — naar iK ® tusS eii niet hoop — de verstandhoudi - es |g r s de Nederlanders en de ? nV ioed®' enigszins ongunstig moeten bei aldus soedibyo.