De Maasbode

BUITENLANDSCHE KRONIEK. De sovjet-verkiezingen.

Gisteren zijn in sovjet-Rusland groote feestelijkheden georganiseerd om den triomf van gt a iin bij de verkiezingen van Zondag j.1. op schitterende wijze te vieren. Vooral in Moskou op het Roode Plein, zijn grootsche betoogingen gehouden, men schat het aantal personen, die in gesloten formatie langs het jnausoleum van Lenin defileerden, op veel peer dan een millioen. Ook de sovjet-Russische pers is gisteren m et haar zege-artikelen van leer getrokken. p e bladen wijzen op het feit, dat practisch je geheele Russische bevolking haar stem aan Stalin heeft gegeven. Ruim 96,5 percent der kiezers zijn naar de stembureaux getrokken, een cijfer, dat, zooals het officieele Tass -agentschap opmerkt, in de kapitalistische landen zelden of nooit bereikt wordt, jjet is zeker niet oninteressant, om de stemming ginds te peilen, een beschouwing van het zooeven vermelde bureau in groote lijnen weer te geven. Tass begint met een verklaring te geven V an het feit, dat er in Rusland slechts ruim 55 millioen kiezers zijn. Als bijv. in Engeland of Duitschland het percentage der kiezers op de geheele bevolking grooter is dan in Rusland, dan is dat vooral het gevolg hiervan, dat bedoelde landen veel minder kinderen en jongemenschen hebben, terwijl in het sovjetrijk de bevolking steeds sterker groeit en er zooveel kinderen zijn. En dan is het percentage van de stemmenden op het geheele kiezerscorps buitengewoon groot: 96,5. Daarentegen brachten in Engeland bij de lagerhuisverkiezingen van 1935 slechts 71,9 der stemgerechtigden hun stem uit; in Frankrijk in 1936 83,9 procent; in Duitschland bij de laatste rijksdagverkiezing van 1932 80.6 procent; in de Vereenigde Staten bij de presidentsverkiezing van 1936 83.3 procent; in Japan in 1937 69-9 procent; in Polen in 1935 minder dan 50 procent. „In de geheele wereld, aldus Tass, is er geen regeering, welker politiek door zoo'n aantal stemmen gedragen wordt als in de sovjet-unie. De eerste verkiezingen volgens de Stalinsche grondwet rijn een waarachtig volksfeest geworden. Elke staatsburger achtte het een eer zijn staatsburgerlijken plicht te vervullen. Het blok van communisten en partij loozen is een groote, onwankelbare kracht. Het blok der communisten met de partij loozen is onoverwinbaar. Het vreest geen machinaties van fascistische oorlogsverwekkers en van hun Trotzkiistische-Boecharinische handlangers. De twaalfde December was een groote demonstratie van de macht van sovjet-Rusland, van de onbegrensde liefde van het sovjetvolk jegens de bolschewistische partij en jegens den grooten leider Stalin." Wij hebben aldus de bolschewistische zienswijze het volle pond gegeven; wij willen er nog aan toevoegen, dat volgens den allesbehalve communistischen correspondent van de Londensche „Times" te Moskoy de verkiezingen in het geheele land rustig zijn verhopen, en dat ook aan de eerlijkheid bij het tellen van de stemmen niet getwijfeld behoeft te worden. En toch aarzelen we niet van een comedie te spreken, welke omtrent de werkelijke diepste gevoelens van het Russische volk niets zegt en niets zeggen kan. Om de uiterst eenvoudige reden, dat kiezen hier niet beteekende een keuze maken, maar desnoods met de knoest gedreven worden naar de stembus, waar geen mogelijkheid van oppositie bestond en de kiezer gedwongen was zijn stem op den eenigen candidaat, die door Stalin gesteld was, uit te brengen. Een dergelijke methode heeft het onmetelijke nadeel, dat zelfs de regeering zelf, met haar overweldigende meerderheid, met de bijna eenstemmigheid der kiezers absoluut niet weet, wie voor- en tegenstanders zijn. Zwijgen leert men in dictatoriaal geregeerde landen wel; maar de gebalde vuist, welke ook iets anders kan zijn dan een communistisch symbool, is veel gevaarlijker wanneer zij in de broekzak wordt gehouden dan wanneer zij demonstratief boven het hoofd wordt geheven. Stalin heeft Zaterdag in een rede verklaard, dat „nergens ter wereld ooit zulke vrije en werkelijk democratische verkiezingen gehouden worden. Nergens kent de geschiedenis zulk een voorbeeld. Het gaat er om, dat de algemeenen verkiezingen bij ons plaats vinden als de meest vrije en democratische verkiezingen, vergeleken met de verkiezingen in elk land ter wereld." Het is mogelijk, dat Stalin de volksstemmingen in een ander land nog heeft willen en kunnen overtreffen. Maar we zouden toch wel één democraat in een parlementair geregeerd land Willen vinden, zelfs de roodste sociaal-demoeraat, die Stalins opvatting van vrijheid en democratie zou kunnen onderschrijven. „Bij ons geen druk van de bemiddelde klasse op de onbemiddelde; slechts samenwerking, wederzijdsch vertrouwen en vriendschap." De ontelbare geëxecuteerden van het afgelooPen jaar zullen er in hun laatste oogenblikken wellicht anders over gedacht hebben! Toch hebben deze verkiezingen een zeer ernstig gevolg. Hoeveel comedie er ook in moge verscholen gaan, zeker is, dat Stalin ■ den uitslag" zal gebruiken om zijn doelein den met te grooter gezag door te zetten. En de twee voornaamste doeleinden zijn en moeten zijn: de revolutionneering van de geheele Wereld èn de uitroeiing van elk Godsgeloof. Daarachter eerst ligt de communistische heilstaat, welke den mensch het ware geluk moet schenken. De uitslag der stemming zegt ook niets omtrent de ware positie van Stalin. Maar men behoeft en niet aan te twijfelen, dat hij °P de basis van dit plebisciet zijn tegenstanders nog scherper zal vervolgen. Tot ook voor hem het oogenblik aanbreekt, dat elke dictator vreezen moet; te erger, naarmate zijn terreur verschrikkelijker is.

OPENBAAR CONSISTORIE. Mgr. Tardini secretaris van de H." Congregatie voor buitengewone kerkelijke aangelegenheden. VATICAANSCHE STAAT, 16 December (HAVAS) Hedenochtend vond ten Vaticane het Openbaar Consistorie plaats, waarin Z.H. de Paus den nieuw gecreeërden kardinalen, Hunne Eminenties Gerlier, Pizzardo, Piazza, Pellegrinetti en Hinsley, den rooden hoed opzette. De plechtigheid vond plaats in de zaal der zegeningen. Een uitgelezen gezelschap prelaten, diplomaten en Romeinsche persoonlijkheden, woonde de ceremonie bij. Om half elf werd de H. Vader op de sedia gestatoria de zaal binnengeleid. Het koor der Sixtijnsche kapel hief de „acclamationes" aan. De aanwezigen juichten den Opperherder toe. Onmiddellijk nam de plechtigheid een aanvang. Twee kardinalen-diaken, Hunne Eminenties Caccia Dominioni en Canali, benevens de prins-troonassistent en mgr. Respichi, Pauselijk ceremoniemeester, namen plaats naast den troon. Een voor een schreden vervolgens de kardinalen naar 's Pausen zetel, om voor den H. Vader de gehoorzaamheidsbetuiging af te leggen. Onmiddellijk daarna traden de vijf nieuwe kardinalen naar voren, die enkele oogenblikken geleden volgens de apostolische constitutiën in de Capella Paulina den eed hadden afgelegd in handen van de kardinalen, die leiders zijn van de drie orden van het H. College. Ieder der nieuwe kardinalen werd begeleid door een lid van 't H. College en een ceremoniarius, die hem gedurende de geheele plechtigheid terzijde stond. Een voor een bogen de nieuwe kardinalen zich voor den H. Vader en kusten Zijne Heiligheid den rechter voet. Terstond deed de H. Vader hen weer opstaan en na hun tot den handkus te hebben toegelaten, gaf Hij hun de accolade, welke alle leden van het H. College aan elkander gaven, gelukwenschen wisselend. Terstond daarop namen de nieuwe kardinalen onder de andere leden van het H. College hun plaatsen in. Op dat oogenblik naderde de werkelijke geheim-kamerheer, die belast is met het beheer van de garderobe des Pausen, den troon met de roode hoeden, welke voor de nieuwe kardinalen bestemd waren. De nieuwe kardinalen knielden nu achtereenvolgenis opnieuw voor den pauselijken troon neer en de ceremoniarius bedekte hun hoofd met de kap van hun gewaad. Terwijl de nieuwe kardinaal aldus neergeknield was, naderden hem twee kardinaaldiakens, die hem gezamenlijk den rooden hoed op het hoofd plaatsten. Vijfmaal herhaalde de H. Vader * een Latijnsch gebed, waarbij Zijne Heiligheid telkens Zijn hand op den rooden hoed van den knielenden kardinaal liet rusten. Daarna verheft de H. Vader zich van Zijn troon, om den zegen te geven, dien de kardinalen staande, de andere aanwezigen echter geknield ontvangen. De Sixtijnsche zangers heffen het „Tu es Petrus" aan. Langzaam verlaat de stoet, die den H. Vader uitgeleid doet, de zaal. De menigte juicht, de Paus houdt niet op allen te zegenen. Na de plechtigheid werd andermaal een geheim Consistorie gehouden, waaraan alle kardinalen deelnamen. Aan de nieuwe kerkprinsen schonk de H. Vader hier den kardinaalsring; tevens verleende Hij hun den titel der kerk, welke hun werd toegewezen. Men seint ons uit Rome: De H. Vader heeft mgr. Domenico Tardini benoemd tot secretaris van de H. Congregatie voor buitengewone kerkelijke aangelegenheden, als opvolger van Z.H. Em. kardinaal Pizzardo. Mgr. Giovanni Battista Montini volgt mgr. Tardini op, als substituut aan de Pauselijke staatssecretarie. Naar men ons nog uit Rome meldt, werd de pauselijke stoet, waarin 29 kardinalen meeschreden, toen hij zich naar de Zaal der Zegeningen begaf, door de aanwezigen enthousiast toegejuicht. Onder de talrijke leden van het corps diplomatique, die bij de plechtigheid tegenwoordig waren, bevonden zich ook de echtgenoote van den Duitschen gezant bij den H. Stoel en de secretaris van de Duitsche ambassade, Menshousen. Ook aartshertogin Immaculata van Oostenrijk was tegenwoordig Het viel den talrijken aanwezigen op, dat de H. Vader er bijzonder krachtig uitzag. BELGRADO, 16 December. (D. N. B.) Koning George vain Griekenland is hedien voormiddag op doorreis van Londen naar Athene te Belgrado aangekomen voor het brenigen vain een particulier bezoek aan den prins regent en zijn eohitgenoote. Van welingelichte zijde wordt erop gewezen, dat het bezoek geen politiek karakter heeft. Koning George vertrekt Vrijdag a.s. . naar Athene.