Bredasche courant

Het Belgische blad Le Soir meldt, dat de gezondheidstoestand vau de Koningin wanhopend is en dat een noodlottigen afloop te verwachten is. Waarschijnlijk zal IConing Leopold zijn verblijf te Luehon verkorten om naar Brussel terug te keeren. De prlne van Hroganza, die tijdens zijn verblijf te Londen voor de kroningsfeesten van zulke rare dingen met betrekking tot de zeden beschuldigd werd, is eindelijk door den rechter vrijgesproken. Natuurlijk! Het Engelsche parlementslid, de Ierache nationalist John Redmond, heelt te Waterford een redevoering gehouden, waarin hij zeide, dat de uitvaardiging van de wet van uitzondering ten opzichte van Ierland eiken tegenstand, ook die met de gewapende hand, tegen het Engelsche juk rechtvaardigde. 1 »‘ De Atheensche correspondent van de Times verneemt uit goede bron dat de toestand in Macedonië nooit droeviger geweest is dan tegenwoordig. Hoewel men thans niet voor ernstige onlusten vreest, is de toestand toch zoo, dat men het voorjaar mot groote zorg tegemoet ziet. De opstandelingen (zooals zij door hun vrienden) of roovers (gelijk zij door de Turken genoemd worden) hebben zich nooit sterker geroerd dan in den laatsten tijd. En de Turksche overheid schijnt niet bij machte te zijn tot een ernstige poging om aan dien staat van zaken een einde te maken. Onze lezers herinneren zich , dat er het vorige jaar in de Kaapkolonie een paar Kapenaars ter dood gebracht zijn wegens het laten verongelukken van een trein, hoewel zij er geheel onschuldig aan waren, zooals commandant Maian, die deze oorlogsdaad had laten verrichten, zelf verzekerd heeft. Maar wat gebeurt nu ? Alice Stopford Green schrijft in de Daily News. dat na het sluiten van den vrede de rebel P. A.

Pienaar zich onderworpen heeft. Hij werd dadelijk gevangen genomen en zal vervolgd worden als medeplichtige van de ter dood gebrachte mannen. De getuige van de kroon zijn een Afrikaander en een Hottentot, dezelfden op wier aanwijzing die anderen ter dood (en nog twee maDnen tot vijf jaar gevangenisstraf) veroordeeld zijn. Commandant Maian heeft onder eede verklaard, dat Pienaar geheel onschuldig is aan die treiuvernieling, al is ’t waar dat deze zich op den dag dat ’t gebeurde bij Maian heeft ingesloten. Toch zal de vervolging doorgaan. Ook de markies de Kersauson kan verklaren, dat Pienaar er niets mee te maken heeft. De inzendster vraagt nu geld om voor Pienaar’s verdediging te zorgen. Dit verhaal is een nieuwe bijdrage tot de reeks onrechtvaardigheden, die nog aldoor in de Kaapkolonie tegen de begenadigde rebellen worden bedreven en waartegen de Rev. Dewdney Daw dezer dagen in de Daily News weer een welsprekend protest heeft laten hooren. De droes onder paarden en vee in Transvaal is hevig geworden. De gemeentelijke veearts gelooft, dat er twee of drie jaar noodig zal wezen om de ziekte in Transvaal eruit te krijgen. Hij vreest, dat de ziekte in dit land vasten voet heeft gekregen, de boeren verarmen en den landbouw hinderen zal. Volgens telegrafisch bericht uit Willemstad hebben de Venezolaanache opstandelingen Rio Chico ingenomen en rukken zij nu naar La Guayra op. Donderdagnacht verrasten zij Los Teques; van de regeeringstroepen sneuvelden daarbij 60 man, terwijl 109 man gewond werden 300 Engelsche soldaten hebben op verzoek van den Sultan van Kelantan dit sultanaat dat bet grootste en rijkste van Siam is, bezet. Deze bezetting heeft een hevige ontroering gewekt in Siam, want men is er bang voor dat het Britsch protectoraat zich over het geheele Maleische schiereiland zal uitbreiden.

DOOK MISS BRADDON. 4. De week ging ongemerkt voorbij. Lady Perivaie ontving een menigte brieven, doch het waren meest aanslagen op hare beurs; programma’s van concerten, inschrijvingsbiljetten voor gasthuizen, of circulaires van winkeliers. Geen enkele brief of invitatie-kaart van iemand van beteekenis. Zii was niet zonder bezoeken op Woensdag-middag; maar die kwamen, maakten een geheel andere ver schijning in bare salons, dan de bezoekers van het vorige jaar en er waren geen fraaie barouebettes en victoria’s op het voorplein te zien. Een sentimenteele weduwe met twee opgeschikte dochters, die zij niet anders dan op liefdadigheidsbazaars en algemeene vergaderingen had ontmoet en zorgvuldig op een afstand gehouden , kwam zeilende met een gemaakt lachje binnen, gevolgd door twee stoppelharige jonge dames, met brutale wipneuzen en verdacht roode lippen, onder schilderachtige hoeden van een goedkoop mooi. «Lieve Lady Perivaie, ik weet dat gij gewoonlijk ’s Woensdags tehuis zijt en daarom dacht ik de stoute schoenen te mogen aantrekken om u een bezoek te brengen, in de hoop uw belangstelling te winnen voor de bazaar ten voordeele van de Rijschool. Het is zulk een goed doel , het verschaffen van rijwielen aan onbemiddelde onderwijzeressen, ik geloof, dat u mijne meisjes, Flora en Nora, kent?” Grace was koel beleefd. Zij beloofde de rijwielen in gedachten te zullen houden en begon de thee te schenken, die juist was binnen gebracht. Flora en Nora hielpen Lady Perivaie bij haar theetafel. Zij hadden een eigen plan voor een theetafel. Japansche kopjes en schoteltjes, en dunne bruine en witte sandwiches. «Nora heeft een Duitsche vriendin, die dertig soorten van sandwiches kan maken,” zeide Flora. «Ik geloof dat het maken van sandwiches in Berlijn tot den bon ton behoort, even goed als Wagnermuziek.” Drie heeren kwamen binnen, terwijl de thee werd rondgediend. Het waren personen, die Lady Perivaie

zeer wel kende, doch wier tegenwoordigheid geen cachet geeft. Zij meende, dat hare bezoekers met te groote levendigheid hunne ingenomenheid met haar terugkeer in Londen aan den dag legden. Zij hoopten, dat zij voornemens was eenige van hare heerlijke partijen te geven en dat zij niet veel tijd zou laten voorbijgaan, eer zij haar kaarten rondstuurde. 1 De season is tegenwoordig zoo kort. Iedereen maakt zich gereed voor een bezoek aan de een of 5 andere Duitsche badplaats, nog eer Juli op de helft t is,” zeide de heer Mordaunt, een klerk bij de , Admiraliteit. Niemand vroeg Lady Perivaie, waar 3 zij den winter had doorgebracht. Zij haatte beu om t hunne terughoudendheid, haatte hen, omdat zij haar vonden in de ledigheid van hare drie salons, met ; enkel die afschuwelijke Mevrouw Wilfred en de nog veel hatelijker Flora en Nora. Het was veel erger ! dan gehee( alleen te zijn. Maar zij had zich zelf i gezworen in Grosvenor-Square te zullen blijven, en zij kon ook niet zich zelf niet thuis geven. Niemand : bleef lang. Mevrouw Wilfred voelde, dat haar visite geen succes was, en de heeren zagen, dat Lady i Perivaie zich verveelde. ! Kapitein Marduke, van de »Blauwen”, overtrof de anderen en verviel in een zekere familiariteit vau toon. Hij bleef nauwelijks binnen de grenzen der gewone beleefdheid. Maar Lady Perivaie was er op verdacht en had hem binnen vijf minuten op zijn plaats gezet, door den afstand, waarop zij hem hield Vóór het eten ontmoette hij Mordaunt in hun club. »W’as het niet vervelend in Grosvenor-Square Tommy P vroeg zijn vriend. . “Vieeselijk. Vindt je het niet dwaas van haar, ' zich in Londen te vertoonen na hare escapade?” i vroeg Morduke terug, die Reginald Stuart Ponsonby wa3 gedoopt, doch door zijne vrienden «Tommy” i werd genoemd. J j »Ik begrijp er niets van,” zeide Mordaunt, terwijl hij zijn billard-qeue krijtte en met een uitdrukking i van zooveel verwondering naar de punt keek, alsof t daar het geheim gelegen ware, jlk heb haar altijd , voor zulk een flinke vrouw gehouden. De laatste \ van wie men kon onderstellen, dat zij zoo den molen door den vang zou jagen. En de manier, waarop v zij ons dezen middag door en door bekeek, met zulk c een vasten blik en zoo uit de hoogte, was verd. , , . c opvallend.” ®Dat is zoo Bill; jij moet stooten.” 0 »Maar ziju de menschen zeker van de historie? d

Bestaat er geen vergissing, naar jouw meening ? vroeg Mordaunt, terwijl hij den stoot miste. «Och, er bestaat zekerheid genoeg; het is er niet slechts één, die het verteld heeft. Zie je, Brandes ontmoette hen te Ajaocio, zag haar stappen in een rijtuig, dat voor het hotel stond, zag hem van aangezicht tot aangezicht in de koffiekamer, en merkte aan zijn verlegen houding, dat er iets niet in den haak was; hij vroeg er den hotelhouder naar en hoorde, dat zij er veertien dagen hadden gelogeerd als Mijnheer en Mevrouw Randall. Jack Dane zag ze in Sardinië. De Parkers van Willoughby troffen ze in Algiers aan in een tweede rangs hotel der stad, zagen ze koffiedrinken onder een palmboom, terwijl zij voorbijreden, en zag ze rijden in den omtrek. Geen kwestie van een vergissing, wat baar betreft — zulk een knappe vrouw ziet men op reis niet alle dagen; geen vergissing wat hem aangaat — een soort van goedaardige tijger, juist een van die mannen als de vrouwen bewonderen.” «Dan toch een slecht soort van vrouwen, zou ik denken,” zeide Mordaunt, zijn billard-qeue weer oprapende. «Ik kan mij niet begrijpen, dat een vrouw als Lady Perivaie zich op een dergeüjke wijze kan vergeten — en nog wel met een man als Rannock. Een verschrikkelijk slechte smaak 1” ïVrouwen kunnen geen goeden smaak van een slechten onderscheiden, wanneer het ons mannen oetreft. Zij hebben alleen smaak voor haar eigen deeren.” «Indien zij zoo op den man gesteld is, waarom trouwt zij hem dan niet?” i y>Pas si bete. Zij is een zeer rijke vrouw en venscht zich geen echtgenoot, die haar laatste pen- ' ling in twee of drie jaren zou hebben verbrast.” < »Oh, maar een vrouw kan altijd maatregelen i lemen, om haar geld te behouden. De wet beschermt i laar in deze ! < «Niet tegenover een verkwister, dien zij van den > veg heeft opgeraapt. Wel, het is geen prettige c ;eschiedenis, van welken kant men haar ook bekijkt. VIaar ik meende, dat het beleefd was haar een ‘ isitie te maken.” e «Daarom deed ik het,” zeide Mordaunt, «doch ik i 'iees, dat ze ons liever niet gezien had. Ik hoop, 1 at zij naar haar buiten in het Noorden zal gaan en c en boel in den doofpot zal stoppen.” 1 «Er is niet veel voor haar overgebleven, arme ziel, a m in den doofpot te stoppen, als de menschen haar k en rug toedraaien. Kon ze Mevrouw Wilfred met

haar dochters vermijden, ik geloof, dat ze het met pleizier deed. Drie of vier middagen van de week reed Lady Perivaie in het Park, op het uur, dat de groote wereld daar gevonden wordt, als de lijtuigen er stapvoets rijden en de bereden politie op den uitkijk staat, of wellicht vorstelijke personen naderen. Sommige harer vriendinnen knikten haar koel toe, en zij beantwoordde den groet op dezelfde wijze. Degenen, die langs het hekwerk wandelden, schenen” af té wachten of zij hen zou groeten; maar zij had een manier over zich, om ze niet te zien, die men nauwelijks beleedigend kon noemen. De meer preutsehe vrouwen zagen haar aan alsof ze haar niet kenden, en ook zij keek ze even onverschillig aan Jong, heel mooi, uitstekend gekleed naar de laatste mode, gezeten in een victoria, waarvan alles, van ae volbloed paarden af tot de handschoenen en kragen der lakeien toe, volmaakt was, reed zij op en neer, zich zelf wetend onder een donkere wolk van onverdiende ongenade. Boosheid was haar voornaamste gewaarwording. Haar hart klopte snel, en haar wangen kleurden zich, als zij langs die verraderlijke vrouwen reed, die zij vriendinnen genoemd had. Zij had in de groote wereld geen teedere vriendschap langeknoopt, zij had er geen boezemvriendinnen. Maar zij had van de menschen gehouden, en geloofd, lat ze ook van haar hielden; en het was vreeselijk •e begrijpen, dat zij haar konden beleedigen, door geloof te slaan aan zulk een ongerijmde geschiedenis us enkele idioten verteld hadden. Zij had geen stappen gedaan om te ontdekken vaardoor de laster verspreid was, of wie het waren, lie beweerden haar te hebben ontmoet. Zij kon er liet toe besluiten een onderzoek te doen naar de léiails van een schandaal, dat al hare gevoelens in ipstand bracht — haar trots, de achting voor zich ,elf en haar geloof in de vriendschap en de goedheid Ier menschen. Zi] had niet gepoogd zich zelf te rechtvaardigen, lij had den toestand aanvaard met norsohen wrok n zij zag haar kleine wereld met opgeheven hoofd n het gelaat en met oogen, die spot met spot «antwoordden, en het eenige teeken van gevoel, at men bij haar kon opmerken, was het hoogé losje op haar wang, dat zich somtijds vertoonde, ls zij hare vrienden van het vorige jaar voorbij wam. (Wordt vervolgd.)

► Zij, die zicli met I OCT. a. s. op deze

EERSTE BLAD.

COURANT abonneeren, ontvangen de nog in deze maand verschijnende nummers gratis.

Gescher & Kemper, Vsemarttstraat, Telefoonnmnmei' 95 BREDA. GROOTE KEUZE van TAPIJTEN, Gorflp- en Mel-SHfen, BEHANGSELPAPIER Meubels en Itedden. Ingericht voor het geheel in orde maken van huizen, hötels en gestichten. Franco verzending van stalen en goederen Voor de orders wordt eerst prijsopgave gedaan.

Gelijk men zich herinneren zal, heeft een gezant van den Daï-Lama van Thibet het vorige jaar een bezoek gebracht aan St. Petersburg, zonder dat het duidelijk was. wat het doel van zijn zending was. Thans komen berichten uit Japansche bron eenig licht over deze duistere zaak werpen, indien zij althans juist zijn. Het heet daarin, dat Rusland en China een schikking ' O 1

ten opzichte van Thibet zouden hebben getroffen. China en Rusland zouden voortaan een gelijken invloed uitoefenen in dit nog zoo weinig bekende gebied van bergketens en zandwoestijnen. Beide zouden gelijkelijk aandeel hebben aan de bewaring der rust en het doel van dit alles zou zijn, te beletten, dat een vreemde mogendheid bier haar invloed zou willen doen gelden. Volgens het vredestractaat van het voiig jaar, dat tusschen China en de mogendheden is gesloten, is het echter aan China niet geooilootd, een verbond aan te gaan meteen der mogendheden afzonderlijk; ook op het Chineesch-Russisch tractaat omtrent Mandschoerije is door Engeland en Japan aanmerking gemaakt. Wat Thibet betreft, men kan eigenlijk niet zeggen, dat China hier wezenlijke macht heeft. Het land wordt slechts in naam door den Hemelschen Keizer geregeerd. Hierop zal Rusland zich misschien beroepen, indien opnieuw protesten tegen dit verbond worden gehoord. De eenige mogendheid, die haar invloed in Thibet zou kunnen doen gelden, is Engeland. Iudien dus het geheele bericht waar is, is het tractaat een voorzorgsmaatregel tegen het Britsche rijk. De laatste jaren zijn de Engelschen van de Gangésvlakte uit steeds meer Noordelijk tusschen de bergketens van het Himalaya-gebergte doorgedrongen. En het zou niet onmogelijk zijn, dat de Britsche leeuw zijn klauw nog verder wilde uitstrekken. Thibet is overigens een land dat niet van de geringste beteekenis is voor de Europeesche staten, uit een handelsoogpunt. Het land is zelfs nog zoo goed als onbekend. En uit militair oogpunt, met het oog op een eventueelen oorlog tusschen Engeland en Rusland, waarbij Rusland eon inval in Vocr-Indië zou willen doen, is Thibet ook van geen beteekenis. De aangewezen weg naar Indië van Turkestan uit loopt over de bergpassen van Afghanistan. Thibet is te ver afgelegen, de Himalaya zou een onoverkomelijk bezwaar zijn voor de Russische legers en thans, zonder spoorwegverbindingen, is Thibet zelfs onbereikbaar voor een Russisch leger. Maar de politiek ziet ver vooruit en gaat met alle mogelijkheden in de toekomst te rade. Misschien heeft de gezant van den Daï Lama geheimenissen aangaaude zijn land te Petersburg verteld, die aan de beschaafde wereld nog onbekend zijn.