Bredasche courant

MISS BRADDON. 19. «Dit is Mr. Eaunce,” zeide Grace en de beide mannen groetten elkaar beleefd, zonder iets van hun vroegere ontmoeting te laten merken. Faunee vertelde Lady Perivale, dat hij de vrouw gevonden had, die op haar geleek en dat haar getuigenis te krijgen zou zijn, wanneer het werd gevorderd. »Zij schrikt er dus niet voor terug voor het gerecht te verschijnen en te bevestigen, dat zij met Kolonel Rannock in Algiers was ?” vroeg Lady Perivale verwonderd. »Ncen, zij zal niet terugdeinzen — onder voorwaarde dat de belooning ruim zij. Zij is bereidde waarheid te vertellen — en vraagt liefst — tweehonderd pond.” «Geef baar tienmaal zooveel, als zij het eischt,” riep Lady Perivale uit. «Maar wat zullen wij beginnen als iemand een smaadschrift over mij schrijft ? De j heeren Clippin hebben mij een paar uitknipsels van : nieuwsbladen gezonden. Die zijn zeer onbeschaamd, maar ik vrees, dat men daarmee niet bij het gerecht kan aankomen.” Op Eaunces verzoek kreeg zij de impertinente uitknipsels, geplakt op dun groen papier. Uit de vMornitig Inteüigeneer" : »Lady Perivale, I die in de laatste saeson een eerste plaats bekleedde j in de schitterende kringen, brengt den zomer' in strikte afzondering door. Men zou haar in den morgen hebben zien rijden in den namiddag deed zij een rit in het Park; maar zij heeft aan geen der festiviteiten van de saeson deelgenomen; een feit, dat zekere geruchten heeft doen ontstaan in de intieme kringen der groote wereld.” Dit Miranda’s «Crème de la Crème” in den iHes- j perus”.- «Onder de beauté’s op het bal van Lady Morningside schitterde Lady Perivale door hare afwezigheid, ofschoon zij in de vorige season een der j voornaamste personen in den kring der Morningside’s ! was. Wat kan de oorzaak zijn van het vrijwillig ! verdwijnen eener jonge en rijke weduwe, die verleden ! jaar den schepter voerde in de aanzienlijke kringen ?” |

Er waren nog meer entrefilets van hetzelfde kaliber. »U hebt gelijk, Lady Perivale,” zeide Faunee, na de uitknipsels met aandacht te hebben gelezen. «Dit is niet voldoende. Wij moeten wachten op iets beters.” «En gij meent, dat iemand een libel over mij zal schrijven ?” »Ik ben er bijna zeker van, dat u binnen het verloop van enkele weken in de gelegenheid zult zijn het een of ander gemeen schotschrift, te straffen.” »Dan hoop ik het genoegen te hebben den schrijver en den uitgever met de karwats te laten afranselen zeide Haldane. »Als het u belieft, Mr. Haldane,” riep Pannee uit; «niets van dien aard Het is noodzakelijk, dat Lady Perivale openlijk beleedigd worde, ten einde openlijk gerechtvaardigd te kunnen worden. Niets, behalve het verschijnen voor den rechter van de vrouw, die men voor Lady Perivale heeft gehouden, kaïP een afdoend einde aan het schandaal maken. Ik moet daarom verzoeken, dat de schrijver van het libel verschoond blijve van elk persoonlijk geweld.” Haldane zweeg. Zijn vingers jenkten om een flinke afstraffing toe te passen op den rug van den schurk. Veel had hij willen geven om den boosaardigen laster uit t.e roeien, welke de vrouw, die hij liefhad, volgde, en waardoor zelfs hij, die haar aanbad, was begonnen aan haar te twijfelen, iets waarover hij zich thans zoo diep schaamde. Oh, iemand te hebben om te straffen met hevige lichaamspijn. Den eenen of anderen laf hartigen ellendeling als een zoenoffer aan zijn eigen wroeging te mogen offeren ! HOOFDSTUK IX Rustige dagen. De atmosfeer van Grace Perivale’s leven was veranderd. John Faunce’s scherpe blik op karakters had in dit geval niet gedwaald. Lady Perivale te Runr.ymede Grange was niet dezelfde vrouw, waarmede de détectief in Grosvenor Square had gesproken. Een gelukkige liefde laat geen ruimte voor treurige gedachten in het brein eener vrouw over; en in het uur, toen Grace leerde, dat Arthur Haldane was haar toegewijde minnaar, op wien zij vertrouwen kon, begon zij de onstandvastige vrienden, wier vlucht zij zoo smartelijk gevoeld had, te vergeten. Zij vergat er verontwaardigd over te zijn, omdat zij

had opgehouden er zich om te bekommeren. Die «bovenste” wereld, de wereld van Mayfair en Belgravia, met haar onzuivere belangen en kleingeestige eerzucht, de wereld der millionnairs uit Zuid-Afrika en van den nieuwbakken adel; de wereld, waarin elke «voornaamheid” leefde in het huis van een andere «voornaamheid” en waar iedereen, die niet als millionnair te boek stond, beschouwd werd als aan den rand van een afgrond te staan; — deze keurwereld ven overbeschaving en van verval, schitterend en verlokkend in de lichtende straling van verwording, scheen zoo ver afgelegen, dat het de moeite niet waard was er over te denken. Haar tegenwoordige wereld was besloten in een engen kring. Haar wereld begon en eindigde met een dichter, kriticus en romanschrijver, wiens droomen en denkbeelden, gevoelens en aspiraties haar gemoed vervulden tot overstroomens toe. Hij was haar wereld, Arthur Haldane, de man, met wien zij zou trouwen , zoodra dit afsehuwelijk schandaal zou zijn geworpen in de groote vuilnisbak van de vergeten dingen dezer wereld. Zij hoopte, dat alles voorbij zou zijn vdór den herfst, zoodat zij in het goede jaargetijde naar Kaïro kon afreizen, van waar zij voornemens was naar Indië te gaan. Zij was in een stemming om de wereld te willen rondzwerven; maar intussehen was het leven zoo zoet in de inhammen van den Theems, te midden van bloeiende planten en onder de wilgen, wier wortels door het water werden bespoeld, en op het grasveld van Runnymede Grange, dat zij zelden zich verder dan een mijl van haar huis verwijderde. Verliefden zijn als kinderen, die in een tuin spelen en droomen van de dagen, als zij groot zullen zijn en met een ballon zullen drijven door de blauwe luchten, om te onderzoeken waar de wereld ophoudt. Zij waren begonnen verliefd op elkaar te worden, een jaar vdór het schandaal in de wereld kwam; doch hun liefde was sprakeloos geweest. Alleen door zijn ernstig zoeken van haar gezelschap, door het genoegen, dat hij er in vond om hare liefde tot boeken aan te moedigen en om haar kennis te laten j maken met de uitnemendste voortbrengselen der \ bedendaagsche literatuur, kon Lady Perivale ont- ] dekken, dat zijne vriendschap iets meer was dan de bewonderende aandacht, welke ieder ontwikkeld man moet schenken aan een jonge en schoone vrouw, zoo rijk van geest als zij. Hoezeer Haldane de schoonheid ook bewonderde, wat haar geestelijk bestanddeel betreft, in een schilderij van Burne-Jones,

in haar meest aardschen vorm in een Romeinsch bloemenmeisje, gezeten op de stoeptreden van de Kerk der Heilige Drie-eenheid, nooit zou zijn liefde zijn gewonnen door schoonheid, samengaand met onbeduidendheid. Hij was een man voor wien gemeenschap van denken het waarachtige bestanddeel der liefde was. En in Grace Perivale had hij een denken, een verbeelden ontdekt in overeenstemming met zijne gedachten en droomen. Hij gevoelde zich volmaakt gelukkig in haar gezelschap, ofschoon nog aarzelend om te trachten haar verloofde te worden, en zijn gevoel bedwingend, tot latere dagen als een meer nauwkeurige kennis van zijn karakter het haar onmogelijk zoude maken z ch in zijne beweegredenen te vergissen. Toen was de verpletterende slag gekomen, dat hij, die zich zelf gekweld had met zijn jaloersche onderstellingen omtrent haar voorkeur voor Kolonel Rannock, het verhaal vernam van die toevallige ontmoetingen in het Zuiden. Hij was heftig geweest in het veroordeelen van den laster. Indien hetgeen men vertelde in zooverre waar was, dat zij de persoon was, die men met Rannock had gezien, dan kon geen mensch, die haar kende er een oogenblik aan twijfelen of hij moest een wettig recht hebben gehad om haar te vergezellen; dan moesten zij in het geheim getrouwd zijn en om de een of andere reden, die hun alleen aanging, de openlijke bekendmaking van hun huwelijk hebben uitgesteld. Men had hem uitgelachen om zijn heftigheid en om zijn onnoozelheid. «Hebt gij nooit gehoord van een vrouw, die den molen door de vang liet gaan ?” vroeg zijn vriend. «Hebt gij zoolang in een beschaafde wereld geleefd en weet gij niet, dat vrouwen gewoonlijk de meest onverwachte dingen doen ? Hebt gij nooit een zorgvuldig opgevoede vrouw gekend, die haar toevlucht nam tot de jeneverflesch en zich dood dronk ? Hebt gij nooit gehoord van de «engel in huis” — de liefhebbende vrouw en moeder — die na een onbesproken huwelijk van twintig jaren met den muziekmeester van haar dochter op den loop ging f En deze rijke vrouwen zijn juist de rechte, om op verkeerde paden te belanden. Haar geld demoraliseert ze, zij zijn onbeduidende Cleopatra's, smachtend naar den wilden hartstocht van een Caesar of een Marous Antonius.” (Wordt vervolgd.)

EERSTE BLAD. ; -—— ( Gescher & Kemper, 1 laarstraat, Telefooiiimmme] 95 1 BREDA, S GROOTE KEUZE van ' TAPIJTEN,!; Grtii- ee Mentel-Sluffea, ; BEHANGSELPAPIER Meubels en Bedden. Ingericht voor het gehee! in orde maken 1 van huizen, hötels en gestichten. Franco verzending vari stalen en goederen Voor de orders wordt eerst prijsopgave gedaan.

Reneraal «Ie Wet die aanstaanden Zaterdag- j naar Afrika vertrekt, zegt dat Botha en de la Reij nog voornemens zijn Amerika te bezoeken, , l , j

In een Engelsch blad leest men, dat Kritiufjer en E'oucl>é deze week in Den Haag omen, en dat Kritzinger lezingen gaat houden n een boek schrijven over den oorlog in de iaapkolonie. Van de lezing, die hij Zaterdag 3 Londen gehouden zou hebben, vinden wij og niets vermeld. Officieel wordt gemeld, dat Chamberlain ï de laatste helft van November naar Zuid.frika zal vertrekken, ten einde een onderzoek i te stellen naar de verkwikkelingen, uit het eëindigen van den oorlog voortgevloeid, en om q de zaken der nieuwe kolonies een regeling, e treffen. Hij hoopt met de vertegenwoordigers an al de verschillende belanghebbende partijen r overleg te treden en hun meeningen betreffende e politiek in de toekomst te volgen, in overweging e nemen. Hij zal de Kaapkolonie, Natal, de Iranjerivier kolonie en Transvaal bezoeken en egin Maart terugkeeren. Reuters agentschap verneemt, dat dit bezoek e volle goedkeuring van den Koning en Baltour vegdraagt en door Lord Milner bartelijk wordt oegejuicht. De avondbladen geven hun oordeel over Chamerlain’s reis. De Star roept uit: Beter laat an nooit. Ware Chamberlain in October 1899 ;egaan , misschien zou de oorlog afgewend zijn. laar Chamberlain moet onbevooroordeeld gaan; liet hier vooraf zeggen dat de Randmijnen oogstens met 10 pet. belast zullen worden, ;elijk de minister aan een deputatie van de laudfiuanciers moet verzekerd hebben. Overi;ens meent De Star, dat Chamberlain’s reis 'eteekent, dat Milner naar Indië overgeplaatst al worden, hetgeen al vastgesteld heet.

De WeUminster Gazette oordeelt ook gunstig over het reisplan, in de onderstelling dat Chamberiain eerder gaat om andermans opinies te hooren dan zijn eigen uit te spreken. Anders zou Chamberlain’s reis meer kwaad dan goed doen. De ervaring tot dusver met dergelijke inspectiereizen opgedaan, getuige die van Froude, is allesbehalve bemoedigend. De jingopers jubelt. Volgens de Times gaat Mevrouw ChamberlaiD mede. Lord Onslow zal Chamberlain in het Hoogerhuis, en Austen Chamberlain, de zoon, hem in het Lagerhuis vervangen. De Times hoopt dat deze nieuwe koers het begin zal zijn voor andere reizen van Chamberlain. Niets zou meer bijdragen tot bevestiging van de rijksidee dan opeenvolgende tochten vari Chamberlain naar verschillende deelen van het rijk. De Daily Telegraph twijfelt niet of de ZuidAfrikaners zullen den grooten staatsman toejuichen, zelfs velen die tot nog toe zijn tegenstanders zijn geweest. Hadden Carnarvon en Kimberley indertijd Barle Frère’s waarschuwingen in acht genomen, dan zouden de gebeurtenissen in Zuid-Afrika anders zijn geloopen en de noodlottige Boerenoorlog aigewend kunnen zijn. De Standard schrijft: Chamberlain’s stap is allergewichtigst. De geheele toekomst van Zuid-Afrika hangt af van de uitkomsten van de reis. In elk geval is het plan van de reis belangrijk; het is een nieuwe koers in de Britsche politiek. De duur der reis is wel is waar kort, maar voldoende voor een scherpzinnig , zakenman als Chamberlain, die de ingewikkeldste vraagstukken dadelijk kan aanpakken en onderzoeken, en invloedrijk genoeg om alle onredelijke oppositie, hoe krachtig ook, op zij te zetten om zijn eigen plannen door te zetten. De Daily Express protesteert alvast tegen de insinuatie uit het liberale kamp, dat Chamberlain’s tocht gelijkstaat met een wantrouwen van Milner, hoewel de ambtelijke mededeeling in de pers verzekert, dat het geheele kabinet en Milner Chamberlaia's reis goedkeuren. Met Ben Viljoen kunnen ook de Ieren van »Verloren Kansen” spreken. Ze hebben het in hun hand gehad , het trouwelooze Albion een deel van de jammer en ellende terug te betalen, door dit land zoo overvloedig over het arme Erin uitgestort, zegt de Zwolsche Courant. Doch Ierland gaf integendeel haar beste zonen om het vrije Boeren-volk te knechten, de Ieren verrichtten wonderen van dapperheid. De afdeeling der Irish League te Boston erkent te laat deze fout. Op een bijeenkomst, begin dezer week gehouden, werd o. a, een woord van Botha meegedeeld. Deze zou gezegd hebben, dat, als de Amerikaansche Ieren 5000 man gezonden hadden na de nederlaag bij Paardeberg, de Britsche strijdmacht voor goed gebroken zou zijn. De authenticiteit van dit woord daar gelaten, is het toch ontwijfelbaar zeker, dat de Ieren, door partij te kiezen voor de Boeren en evenals de Kapenaars rebellen te worden, Engeland’s zegepraal onmogelijk hadden gemaakt. Engeland’s nederlaag in Zuid-Afrika zou tevens voorgoed Engeland’s prestige en wereld-beheerschenden invloed vernietigd hebben. Maar de Ieren hebben zich laten bedriegen, het bezoek aan hun land door

de half-doode koningin, de vertooning met het : klaverblad op St. Patricksdag en de lof voor ■ Ierland, die in de dagen des gevaars uit Britsche monden stroomden, palmden de arme Heloten van Groot Brittagne in en zij kusten de handen hunner beulen. Zoodra was het gevaar niet geweken of dankbaar Engeland haastte zich wraak te nemen over het oogenblik, waarin het verplicht was Ierland eenigszins naar de oogen te zien. Onmiddellijk zijn de kluisters weer aangelegd, de Crimes Act werd afgekondigd, de Iersche Parlements-leden de mond gesnoerd Balfour schijnt zijn filosofische talenten voornamelijk te besteden aan het bedenken van kwellingen voor de Ieren. Twaalf afgevaardigden zuchten reeds om nietige redenen in de gevangenis of zweten in den dwangarbeid. Klaagt een afgevaardigde in Ierland aan zijn kiesdistrict over den nood van het vaderland dan wordt hij onmiddellijk in de boeien geslagen , wil hij in het Parlement den jammer van zijn volk verhalen, dan legt Balfour hem oogenblikkelijk het zwijgen op en als de martelaar niet zwijgen wil, dan is onmiddellijk de gewapende Parlementspolitie ter plaatse om den spreker uit het Huis naar den kerker te slepen. Balfour is nog niet tevreden. Gisteren kondigde de Times immers nog scherpere maatregelen tegen de Ieren aan! Nog scherpere? Arme domme Ieren, dat gij zulke schoone kansen liet voorbij gaan. Gisteren in de avondvergadering van het Lagerhuis stelde O’Brien de vergadering voor, om de aandacht van het Huis te vestigen op den toestand van Ierland. Wyndham verdedigde de toepassing der dwangmaatregelen, en zeide dat de regeering vast besloten was, een eind te maken aan het boycotten en de vreesaanjaging. Er kon geen rust komen in Ierland voordat men daarmede ophield. Na debat werd O’Brien’s motie verworpen met 215 tegen 121 stemmen. Het Journal des JDébats drukt een oproeping af, uitgaande van het royalistische comité van het 15de arrondissement en in de n vorigen nacht aangeplakt. De stellers van het biljet zeggen: Wij willen een aanvoerder, en volgens de overlevering kiezen wij dien uit de afstammelingen van onze vroegere koningen, gelijk onze voorouders plachten te doen. Wij zijn royalistisch in het belang van de gerechtigheid en de eer der geheele Fransche natie. Bijna alle werklieden te üninUefken hebben den arbeid op de oude voorwaarden hervat. Omtrent de ontsnapping van den zich bankier noemenden Boulaine, die te Parijs preventief in hechtenis is genomen, beklaasd van oplichting van honderden personen , zoowel te Parijs als in België en elders, wordt het volgende gemeld: De bankier verkoos natuurlijk niet, als hij verhoord moest worden, in de gewone gevangenis te gaan zitten. Dat doen menschen van zijn stand toch niet! En aangezien een wet in Frankrijk toestaat aan gevangenen, die ’t doen kunnen, om onder bijzonder geleide van twee agenten in een gewoon rijtuig de reis te maken, maakte Boulaine daarvan gebruik. Zoo ook de laatste maal toen hij naar den rechter-commissaris moest. De bankier ging binnen en de agenten wachtten. Eindelijk kwam hij terug, verrukt. Weldra zal hij vrij wezen als hij 150,000 fr. cautie deponeert. Dat goede nieuws moet natuurlijk aan de vrienden meegedeeld worden en — hoewel de wet natuurlijk van een dergelijke uitbreiding van het gegeven verlof niet spreekt — hiertegen hebben de beide agenten, die zich zelfs al een flinke fooi zien toegestopt, geen bezwaar. Naar een vriend dus; hij naar boven, de agenten beneden de wacht houden. Een kwartier wachten en daar komt hij terug; wat een eerlijk man, die Boulaine toch! Dan naar een nieuwen vriend, weer gewacht en... weer teruggekomen. Het vertrouwen wordt al sterker bij de agenten, die van oordeel zijn dat iemand , die toch zoo gauw weer vrij zal wezen, natuurlijk niet zal vluchten. Daarna een afspraak van een dametje, een fijn dametje natuurlijk met oesters en champagne van ’t fijnste merk. Hij is immers bankier! Doch dan wordt ’t tijd om weer naar de plaats van bewaring te gaan. Geen bezwaar van des bankiers kant, doch eerst nog even een vriend voor één oogenblikje maar opzoeken.... doch jawel, ditmaal verschijnt de heer Boulaine niet meer en als de beide bewakers ongerust beginnen te worden en gaan onderzoeken, dan blijkt er een achter-uitgang te bestaan en de vogel gevlogen te zijn. Met dit gevolg, dat thans met de heer Boulaine maar de heeren Beaufils en Feger.de beide bewakers, zitten te brommen. Volgens O Dia hadden de Jezuïeten heimelijk een college geopend 4e Almada bij Lissabon. Toen de bevolking er achter kwam, bestormde zij de school, mishandelde de geestelijken en vervolgde hen op hun vlucht tot Cacilhas. Te Konstantinopel is van een der consuls te Saloniki een rapport ontvangen over den stand der beweging ia OTacedoniif. Hetrappoit meldt dat de bevolking van vijftien dorpen in het district Seres naar haar haardsteden teruggekeerd is, en dat de beruchterooverhoofdman Doentsjo op de vlucht is en door Turksche troepen vervolgd wordt. Tot dusver is te Saloniki nog geen tijding ontvangen betreffende de krijgsverrichtingen tegen de Bulgaarsche benden in de bergen van Perim. De consuls hebben ook geen berichten waaruit

zou blijken dat de bevolking overlast heeft van de Turksche troepen; zij beschouwen de geruchten daaromtrent als boosaardige verzinsels van het Macedonische comité te Sofia. Wat er nog overblijft van de tegenwoordige oproerige beweging, die de ergste geweest is sedert vele jaren, zal wel bij het naderen van den winter verdwijnen, maar men gelooft algemeen dat in het voorjaar de troebelen weer heftig zullen uitbreken. De Porte heeft bericht ontvangen datTsontsjef’s bende bij Nevrokop uiteengejaagd is met achterlating van 23 dooden. Tsontsjef zelf is gewond, maar ontvlucht. Uit Washington wordt door Laffan geseind, dat procureur-generaal Knox Zaterdag-morgen president Roosevelt zijn rapport overhandigde betreffende de wettigheid der rechten van de Panama Hanaal-lHaatachBppij, Het lijdt geen twijfel dat het rapport, dat Zaterdag-avond zou worden gepubliceerd, vóór den aankoop van het kanaal is. De Engelsche troepen in Somaliland werden den 6den dezer in een dichte boschwereld aan-> gevallen, de Somali’s stuitten echter op vastberaden tegenstand. Maar door verwarring in den tros werd de linie verbroken. Een Maxim werd veroverd (door de Somali’s) en ook de bespanning der kanonnen raakte in verwarring. Ten slotte dreef Swayne den vijand terug en er werd een zariba (een met paalwerk versterkt kamp) gevormd. Bij een uitval werden de Somali’s verstrooid. Zij lieten 62 dooden achter. De Engelsche verliezen waren 70 dooden en 100 gewonden.

DAHN, Ein Kamp/ um Mom. Voor Holland f 2,30. Voor Duitschland f 18,20. Voorhanden in BROESEs Boekhandel, Groote Markt 33. ■iiiwi «im——I———i^——1^——I——WBSBga