Bredasche courant

» Verandcrinjjen in advertentiën gelieve

men steeds op den da;; der uitgave vóór 9 uur in te zenden, daar anders niet voor de uitvoering der verandering kan worden ingestaan. BE TJITGEVERb.

Verschenen en in eiken boekhandel verkrijgbaar: GEÏLLUSTREERDE

Gids voor Ginneken en omstreken. (Uitgegeven door de vereeniging «Ginneken vooruit”) met wandelkaart der bosschen.

Prijs ƒ 0,30.

BEKENDMAKING» HINDERWET. 1 BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Breda ; 1 Gelet op art. 8 der hinderwet; Brengen ter algetneene kennis, dat bij hun besluit van ' heden aan A. C. Backx, wonende te Breda en zijne f rechtverkrijgenden voorwaardelijk vergunning is verleend tot het oprichten eener flobertsehietbaan op het f perceel, gelegen aan den Haagdijk n®. 124 binnen k deze gemeente, kadastraal bekend sectie An°. 6346. Breda, 1 Augustus 1904. v Burgemeester en wethouders voornoemd: i' A. P. SCHELTUS, loco-lurgemeester. A. R. VERMEULEN, secretaris. V

Wat het oorlogsnieuws betreft wordt het nu hoe langer hoe gekker. De censuur begint steeds strenger op te treden. Er is een telegram over een bezetting van

-v..* Iiicitti ito uaaiu V clJLl UK Siaü IS g6 schrapt, zoodat wij absoluut niet weten welki stad wordt bedoeld. ^ Een bericht uit Tokio zegt, dat generaa Koeroki de Russen verslagen heeft na eei tweedaagsch gevecht bij Yoeshoelikzoe ei Yaugoeling. Uit Tientsin wordt gemeld, dat de Russischi batterijen en de ondermijnde toegangen tot d< verdedigingswerken de Japanners in bedwang houden, en komen uit Shanghai van den Daily Telegraph- correspondent berichten, dat de Japam ners zwaar geschut hebben weten te plaatsen op de heuvels achter Port-Arthur, waarmede zij de stad volkomen bestrijken, zoodat de val van de vesting in de volgende week wordt verwacht. Uitvallen van de Russen worden volgens deze laatste berichten geregeld teruggeslagen. Het stoomschip Woe-tsjou, te Tsjifoe uit Nioe-tsjwang aangekomen, bracht bijzonderheden mede over den jongsten aanval op Port-Arthur. Toen het stoomschip dicht bij Tsjifoe was gekomen , nam het de opvarenden op van een jonk die gisteren uit Port-Arthur was vertrokken. Deze menschen zeggen dat het gevecht ten noorden van de stad 'plaats had, bij den Wolfsberg, en zeer bloedig was; ten slotte werden de Japanners teruggedreven. Deze hoogte ligt bij den spoorweg. Acht treinen waren druk bezig met het binnenbrengen van de gewonden; lie van de oostelijke forten bereikten de stad in alle soorten van voertuigen en velen kwamen noet verschrikkelijke wonden nog te voet. De Russische vloot, die oogenschijnlijk van ■erl verkenning terugkeerde, beschoot de opruk-; ;ende Japanners van haar ankerplaats. De dichtstbijgelegen forten zijn vol kanonnen, waaronder verscheiden van 20 cM.; men zegt het marinegeschut de zwaarste verliezen leeft berokkend aan de Japanners. Hoewel leze teruggeworpen weiden op zekere punten, varen zij volstrekt niet verslagen, men verwachtte nieuwe gevechten toen de jonk gisteren rertrok. Onder de Japanners die bij den Wolfsberg ;evangeu genomen werden bevond zich een litenant die een pas geschreven brief bij zich ad, waarin stond dat het zwaar vechten was n de verliezen der Japanners groot waren.

De Japanners houden nu eenige vooruitge- ; schoven schansen bezet, die zij op de Russen c veroverd hebben.

uw,uiac‘ AJcciLuu zdi in nei Lagerhuis der : 4den Augustus de regeering vragen of de re geering met de andere Europeesche mogendhe' den haar goede diensten wil aanbieden om te bewerken, dat de twist tusschen Wederlaod en den sultan van Atjeli gebracht worde vooi het hof van arbitrage in den Haag, daai de Atjeh oorlog reeds zoo lang duurt en deze oorlog zooveel ellende brengt over de inboorlingen van dat stukje van Sumatra. De onvermoeide Engelsche publicist en volksvertegenwoordiger Labouchère heeft zijn levenlang gestreden tegen humbug en geknoei, waar hij ze maar ontdekte of vermoedde. In liet jongste nummer van zijn blad, Truth, wijdt hij een hoofdartikel aan een oude quaestie: die van de uitgave van een Pearson’s Kerstnummer, waarvan het door de wet voorgeschreven «Priuted in Holland”, door afsnijding van den rand der bladzijden was verwijderd. De verradelijke woorden waren weggegoocheld, nadat reeds openlijk in de pers de aandacht was gevestigd op het zonderlinge feit, dat de heer Pearson, een van Chamberlains trouwste volgelingen, zich in persoon had schuldig gemaakt aan de misdaad waartegen zijn afgod tr i d , n.i, in het buitenland voor zich te laten werken, wanneer het buitenland beter en goedkooper levert dan de eigen industrie. Labouchère vestigde de aandacht van den minister van Koophandel, Gerald Balfour, op de poging tot de ontduiking van deze Merchandise Marks Act, welke was gepleegd door— of op last van — den heer Pearson. Het parlementslid had zich zelfs de moeite gegeven, een aantal der afgesneden en in den handel gebrachte exemplaren aan den minister ter hand te stellen. Na maanden wachtens werd Labouchère eindelijk verwittigd van ’s ministers decisie, dat geen vervolging zou worden ingesteld, omdat geen redelijke kans bestond om den heer Pearson op

' grond der bewezen of beweerde feiten veroor0 deelde te krijgen. Zeer juist wordt door Labouchère hiertegeu ingebracht, dat de minister, om te weten te komen óf werkelijk een ontduiking met Merchandise Marks Act heeft plaats gehad, niets 1 anders zou hoeven te doen dan .... er den heer Pearson even naar te vragen. Niet alleen zou deze natuurlijk rond voor de juistheid van ’ 'le ten laste gelegde feiten zijn uitgekomen, maar bovendien zou hij immers niet hebben kunnen ontkennen. De volledige uitslag der verkiezingen voor de Fransche Algeineene Kaden geeft nu de volgende cijfers: aantal te vervullen zetels 1449, ofhcieele resultaten 1403, gekozen ministerieelen 841, gekozen anti-ministerieelen 467, herstemmingen 95. De winst voor de ministerieelen is dus 125 zetels; daartegenover verloren zij er 42; zoodat de zuivere winst 83 is. De uitslag van deze verkiezingen beteekent voor de bestaande regeering een groote zege. Afgaan de op de cijfers is de gevolgde politieke gedragslijn van Combes door de groote meerderheid der kiezers goedgekeurd. En wat den uitslag voor de |vrienden van het kabinet ook bijzondere waarde'schenkt, is, dat de leden van hel ministerie, die persoonlijk in den strijd gemengd waren — Combes, Vallé, Rouvier, Mougeot, generaal Andre — allen gekozen zijn. Combes verkreeg te Pons, niettegenstaande de hettige campagne die door de reactionnairen tegen hem was op touw gezet, ruim 2100 van de 2900 stemmen De «conseils généraux in Frankrijk zijn ’t best te vergelijken met onze Provinciale Staten; zij spelen een rol bij de verkiezingen voor den Senaat. Na den thans gevoerden stembusstrijd is ’tdus niet twijfelachtig, van welken aardde groote meerderheid van den Franschen Senaat zal zijn en dat geeft aan het kabinet-Combes natuurlijk groote en zeer beduidende kracht. Het nationaal-liberale Leipziger Tagellatt heeft een nieuw Mirbacli-scliauitaal onthuld ouder het opschrift: «Mirbach voor het rijks-

gerechtshol.” Het blad vertelt dat Mirbach aan j zijn vroegeren pupil, prins Friedrich Maria 1 von Sayn-Witgenstein, om ontslagen te zijn i van de rekening en verantwoording over het I geld van zijn pupil, beloofde dat ’s prinsen 1 verloofde tot prinses zou verheven worden. Mirbach hield die belofte echter niet, waarop i de prins aandrong op de afrekening; in ver- ( schillende gerechtelijke instanties werd den 5 prins het recht daarop toegekend. Behalve , Mirbach waren generaal-majoor v. Hoiningen- É Hüne en de Gothasche minister v. Heutig i aangesteld als beheerders van het vermogen ( van den prins Om redenen van formeelen { aard werd prins Sayn-Witgenstein niet onder ; eede gehoord. Hij won het proces ook zonder c dat hij een beëedigde verklaring behoefde te j doen. Indien ’s prinsen bewering juist is, zoo , merkt het Leipziger Tageblatt op, zou dus Mirboch beproefd hebben, om de prerogatieven i. van de Pruisische kroon te misbruiken ten bate t van zijn persoonlijke aangelegenheden. Daar behalve Mirbach twee zulke geziene menschen als generaal v. Hoiningen-Hüne en v. Heutig genoemd worden, kunnen verdere | verklaringen niet uitblijven. Overigens is het c doen van rekening en verantwoording over j bezittingen van een pupil voor de rechtbank ^ gewoonlijk zulk een lastig en tijdroovend werk, z dat men haar liefst vermijdt, zelts wanneer alles in de beste orde is en men dus niets te j vreezen heeft. De beteekenis van de zaak zou j dus voornamelijk schuilen in het sjacheren met j beloofde titels. k Het uitdrogen der Duitsche rivieren heeft s reeds 14000 schippers tot werkeloosheid h gedoemd. Wegens het lage peil der Elbe moest j, de Saehsische Böhmische Dampfer Compagnie z den dienst staken. Scheepvaart en industrie k leiden enorme schade. n ■tuil var tl Klpllog, de Engelsche dichter, die in den Boerenoorlog de daden van Roberts j, en Kitchener verheerlijkte, heeft nu, van kwaad h tot erger vervallend, een gedicht de wereld ingezonden tot lof van Chamberlain en zijn Beschermingspolitiek! ^ ei George Breeze, de moordenaar, dieniet g verdedigd wilde worden en met een glimlach \ den rechter voor zijn doodvonnis bedankte, is j, eergisterenochtend in de gevangenis te Durham v opgehangen, Na zijn terugkeer in de gevangenis volhardde hy eerst in zijn stoïcijnsche houding, maar tl terwijl een nader onderzoek naar zijn geest- ^ vermogens werd ingesteld kreeg hij hoop op gratie en veranderde zijn gedrag. Vrijdag werd hem in tegenwoordigheid van zijn broers en zusters de afwijzende beslissing op het ingediend verzoek meegedeeld. Toen werd Breeze weer de oude; hij toonde geen berouw, stapte glimlachend naar het schavot en zei tot de verslaggevers: So longl (Tot ziens). Minister Brodrick verklaarde in het Lagerhuis, dat de Engelsche vrede-missie inThibetaan . de inwoners van dat land reeds 1053 dooden en A gewonden, benevens 270 gevangenen gekost heeft. zs Hoeveel vrouwen en kinderen bij deze slacht offers zijn, zal de minister misschien aan den heer Henniker Heaton meedeelen. is

or Urt 1 tüJMAJN DOOR W. MEIJER—FöRSTER. 32. Hij zou al zijn tijdgenooten van Duitsehland i Hongarije in den Hamburgschen Derby slaan, 1 zon den gelukkige huize Brandes ter hoogste e strekken en Kathchen zou hem op den Derby-di in de oude Hansestad met een rozenkrans versiere: »Verkoop hem niet, vader.” En zoo behield Brandes het paard. Met de toebereidselen voor het huwelijk wei voortgang gemaakt en nader en nader kwam. de da; Wanneer Kathchen alleen was — en ze was dikwijl alleen — overviel haar somwijlen een gevoel va angst. Geen vrouwelijk wezen stond haar teeder te zijde, eD boven alles geen moeder. De onde, innig verhouding tusschen haar en haar vader was ver stoord van het oogenblik, toen ze knielend en smeekeni den prins gered had. Nn, in uren van eenzaamheid begon ze na te denken en dit nadenken was ontzettend Over het geheele huis lag een droeve, gedrukti stemming die niets gemeen had met bruilofstvreugde Onmiddellijk na de voltrekking van het huwelijk zoi de groote huishouding opgebroken worden, om lie’ huis bijtijds aan den nieuwen eigenaar te kunnet leveren. De bedienden en koetsier, de kamermeisjes en het keukenpersoneel, ieder was den dienst opgezegd: wel deden allen nog hun plicht maar zonder ijver! met een zekere onverschilligheid, als betaalde menschen die geen enkele reden hebben de sympathie van hun meester te verwerven. Heel dikwijls doorliep Kathchen de kamers en poogde elk vertrek afzonderlijk diep in haar geheugen te prenten. Als ze eens uit het verre Rusland zou terugkomen, bestond dit alles niet meer. Op den dag van haar huwelijk zou men haar losrukken van iaar vader en haar tehuis, en op dienzelfden dag souden de deuren der vaderlijke woning voor altijd ichter haar gesloten worden. Dan kwam de prins en ze trachtte vroolijk te zijn. Tij moest van zijn Russische goederen vertellen en lij deed zijn best de doffe toekomst die als een open ;raf voor hem lag, met allerhande kleuren op te

sieren. Maar hij was een slecht verteller en zijn moede stem poogde tevergeefs een hel, schitterend beeld te voorschijn te roepen. Somwijlen leek het hem misdadig dit jonge kind aan zijn gebroken leven te binden, beter ware het geweest als een aangeschoten stuk wild zich alleen in de eenzaamheid terug te trekken en daar te sterven In andere uren strekte het hem tot troost dat een liefhebbende vrouw, • een onschuldig, levenslustig wezen hem in zijn verbanning wilde vergezellen en op nog andere tijden kwelde hem de gedachte, dat hij zich door deze mesalliance compromitteerde. Voor zijn verbeelding verrees dan het een of ander wonder dat hem redde, mogelijk een reusachtige winst aan de speeltafel of een onverwachte erfenis van een honderd millioen. Met een zucht van verademing verdiepte hij zich dan iD de schoone voorstelling, dat bij een der gelijke uitkomst een huwelijk tusschen juffrouw Brandes en den prins von Reichenberg volkomen overbodig zou zijn. Deze echtverbintenis was eenvoudig het slot, het groote zegel op den brief zijner toekomst, waarin te lezen stond dat he(t wapen van von Reichenberg verslagen moest worden. Maar Kathchen had hem gered. Zonder dit meisje sou Lij onteerd, verstooten en verbannen, reeds lang rerdwenen zijn! Hij nam haar in zijn armen en Doogde hartelijke woorden te vinden. Dan was Kathchen gelukkig — zij verlangde immers :oo weinig. Het huwelijk werd den tienden Juni gesloten. De luwelijksreis zou niet van langen duur zijn. De lijn, Parijs, Brussel en dan naar Rusland. Konrad stond bij het raam op de biljartkamer en rachtte op de komst der gasten. Hij zag er bleek n vermoeid uit, want aan al de moreele aandoeningen er laatste weken had zich een overmaat van werkaamheden gepaard. Dit huis dat hem zoo gastvrij ad opgenomen, zag ook hij voor den laatsten keer. lij was gelijktijdig de doodgraver van Brandes’ geluk a van Brandes’ woning geweest, nu was alles geigeld en kon men er uittrekken. Werktuigelijk am hij een der witte ballen en liet hem over het iljart loopen. Toen nam hij een tweeden en poogde - steeds werktuigelijk en gedachteloos — den eersten : raken. Nog eenige malen herhaalde hij het spel - daar stond plotseling Kathchen voor hem. «Kathchen —.” Zij zag er wondermooi uit. Het fijne kopje was : >g niet in de plooien van den bruidssluier gehuld

jtviccu uuiguiiuc iceus ue gracieuse gestalte. Konrad, ik kom afscheid van je nemen.” «Afscheid ?” «Ja, nu. Als de gasten er zijn-, spreken we allicht elkaar niet meer.” «Ja, je hebt gelijk.” Zij nam zijn hand en trok hem mede naar de vensternis. Een oogenblik waren beiden stil en keken zwijgend naar buiten. En in deze luttele oogenblikken herinnerden ze zich alles, wat ze samen hadden doorleefd. Kathchen in het bruidskleed! Naast hem! In het verleden lagen uren waarin hij gedroomd rad, dat het bekoorlijke meisje eenmaal naast hem :ou staan als zijn eigen bruidje. Een seconde vlamde iet in hem op: Neem haar mede, red haar! Sluit laar in je armen, je hebt duizendmaal meer recht lan de nietswaardige mensch, die haar de zijne zal loemen. Nog is het tijd en stoot zij je terug, beeherm haar dan in elk geval voor dezen man, voor;om deze verbintenis! Maar geen woord kwam hem over de lippen. Zij spraken over allerlei onverschillige dingen, alsof eiden bang waren, datgene aan te roeren wat hun iel bewoog. Mogelijk duurt het jaren voor we elkaar weerzien,” , eide Kathehen. »Ja, Wie weet wanneer en hoe. Misschien i, misschien nooit.” «Nooit ?” Met angstigen blik zag ze hem aan. Wat moest it beduiden ? «Als de zaken definitief geregeld zijn en dat is nnen eenige dagen het geval, zal ik moeite doen >or de een of andere betrekking. De werkzaamheden er zijn dan afgeloopen en ik kan toch niet zoo aar op je vaders zak teren. Dat gaat toch immers et?” Met een snellen greep vatte ze zijn handen. «Nooit, Konrad, dat moet je mij beloven! Je Haat hem nooit! Dat beloof je me!” • i Zij beefde van aandoening en het bleeke gelaat, o bleek als het witte zijden bruidskleed, naar hem sbuigend, zocht ze zijn oogen. «Beloof het mij, Konrad, zweer het mij,” zeide zacht, met klem en hem diep in de oogen kijkend. Lis ik weg ben heeft hij niemand meer, en hij

> :e houdt zooveel van je. Het zou hem ongelukkig maken clat weet ik. Beloof liet, Konrad beloof het.5* «Ja, ik zal blijven.” Meer zeide hij niet, wat zou hij ook hebben t kunnen zeggen? Met een teedere liefkoozende beweging streek ze zijn blonde haren van zijn voorhoofd, e «Beste Konrad. Weet je nog dien eersten dag van je komst bij ons? Dat was een der gelukkigste a dagen voor vader. Je weet niet hoe lief hij je heeft a en evenmin hoeveel ik van je houd. Had ik een i broer dan kon hij me niet liever zijn. Je moet me schrijven, dikwijls, heel dikwijls en ik zal jou ook schrijven. Vertel me dan alles wat hier gebeurt en 1 alles wat vader betreft. Wil je, Konrad? Beloof ie ! het mij?” ' , «Ja, zeker.” t Z9U hoofd naar zich toe trekkend, kuste ze hem . Evenals destijds in het bosch toen ze broer en I zuster waren geworden. Rijtuig na rijtuig hield stil voor Brandes’ woninoDe huwelijksinzegening had plaats gehad en boven m de groote zaal bogen de gasten, haar veel geluk wenschend. voor de prinses von Reichenberg Dan boden de heeren hun arm aan de dames de vleugeldeuren van de eetzaal werden geopend/een zee van licht straalde de binnentredenden tegemoet nu sloten zich achter het laatste paar de deuren en portières. Buiten lag het Königsplein in hellen zonnegloed, de prachtige eetzaal echter was door dubbele en driedubbele fluweelen gordijnen voor bet daglicht hermetisch afgesloten. Een stroom van licht viel over de gouden uniformen, de fijne, teer getinte toiletten der dames, over de groote verscheidenheid van kleuren, die zich aan alle kanten om de tafel groepeerden. Diamanten schitterden en in tallooze kristallen braken zich glinsterend de lichtstralen. Het was een aanzienlijk gezelschap, dat zich" nog eenmaal aan Brandes’ gastvrije tafel- vereenigd had. Naast de regimentskameraden van den bruigom za°men de uniformen van de beroemste cavalerie-re°-imenten en tusschen hen heeren in rok en witte das de meest bekende sportmannen van geheel Duitsehland’.