Bredasche courant

Veranderingen in advertentiën gelieve

men steeds op den dag der uitgave vóór 9 uur in te zenden, daar anders niet voor de uitvoering der verandering kan worden ingestaan. DE UITGEVERS. BON Aan onze lezers! Ken succes boek! EEN DURE EED, DOOR YIRGrINIE LOYELING. Bekroond met den Vijfjaarlijkschen Staatsprij voor Nederlaudsche letterkunde uitgeschreven door de Koninklijke Vlaamsche Academie. De prijs van dit prachtige, uiterst boeiende boek is voor de geabonneerden op de Bredasche Courant slechts : Ingenaaid f 1,— Gebonden „ 1,40. Tevens nog tegen denzelfden prijs te bekomen: Cornelie lorüial. KLEINE TREES, ijl GERALDINE. De ondergeteekende wenscht te ontvangen: Ex. Loveling EEN DURE EED. Heb. f 1,40. Ex. » » t> » lng. Ml,-. Ex. Cornelie Noord wal. KLEINE TREES. Ex. » » GERALDINE. WOONPLAATS: NAAM: Behang erij. Bedden fabriek. m. VERHOEVEN, Veemarkt 32. Interc. Telepli. 212. BREDA. Magazijn „De Vlinder5. inprickt mt nekeele MEDBILEERING. GROOTE KEUZE VAN Tapijten, Gordijn- en Meubelstoffen, Behangselpapier, Meubelen. Eenigst adres voor gegarneerde Wiegen, Luiermanden , enz. Sloffeerderij. Meubelfabriek.

EERSTE BLAD.

In het laatste hoofdartikel (De leer van Malthus) werd eenige malen gesproken over Darwin en zijn natural selection. Wie en wat Darwin was weet iedereen, maar van velen gaat de kennis

van zijn leer niet verder dan tot het vage begrip, dat hij de man is geweest, die verkondigde dat de mensch van de apen afstamt. Wie van Darwin’s werken ’t een en ander gelezen hebben, wie met eenigen ernst studie hebben gemaakt van zijne leer zullen weten, dat het Darwinisme niet zoo eenvoudig is en dat ’t niet in één volzin is saam te vatten. Er heerscht nog zooveel misverstand op dit gebied onder menschen, die geen of zeer onvoldoende kennis van de natuur hebben, dat het wellicht goed kan zijn eens in ’t kort te zeggen hoe deze zaak is. Voorop gesteld zij, om elk nieuw misverstand te voorkomen, dat hier onder Darwin’s theorie, Darwinisme of Darwin’s leer verstaan moet worden de afstamming van de levende wezens, de evolutieleer of wel descendentie leer. Volgens deze theorie zijn de verschillende plant- en diersoorten niet altijd geweest zooals ze nu zijn, maar zijn ze ontstaan uit andere soorten; m. a. w. er was een tijd dat planten en dieren, menschen incluis, met wie wij thans als tijdgenooten leven, er nog niet waren, een tijd toen er b.v. nog geen duinroosjes en huiszwaluwen bestonden. Deze planten en dieren zijn ontstaan uit rozen en zwaluwen, welke nog niet de kenmerken bezaten, die ons nu het recht zouden geven ze te onderscheiden en ze duinrozen en huiszwaluwen te noemen; daarvoor weer een tijd toen er geen rozen of zwaluwen hoegenaamd op aarde te vinden waren. Die ontwikkelden zich later uit andere planten en dieren doordat deze eigenschappen verkregen, die ze van andere onderscheidden, eigenschappen die blijvend waren, die overerfden van ouders op kinderen. Deze theorie nu staat zoo vast als een nieuwe, zeer stevig gemetselde muur van de soliedste steenen en beste kalk, bij, ik kan wel zeggen alle natuurkundigen, (een zeer klein aantal uitgezonderd.) Die muur is ondanks de vele en krachtige pogingen niet tot wankelen gebracht kunnen worden , noch ondergraving, noch stormloop hebben hem kunnen deren. De strijd over de afstammingsleer, die in de eerste tientallen jaren na Darwin’s optreden (1870—90) met groote heftigheid en niet zelden met hartstochtelijkheid werd gevoerd, is uitgestreden. Slechts hoogst zelden treedt nog wel eens een fanatiek of behoudend natuuronderzoeker in ’t perk om, kennende de onvolledigheid en de gapingen in onze kennis, een poging te wagen tot wederlegging dezer theorie. De groote meerderheid der biologen ziet, sedert Darwin gesproken heeft, in de descendentie leer de beste en meest gegronde leer, waarover wij beschikken. Deze theorie heeft bij de verdere onderzoekingen bewezen de betrouwbaarste te zijn en de natuurkundigen beschouwen haar als de eenvoudigste en natuurlijkste leidster door de duizelingwekkende massa van feiten, die verschillende wetenschappen o. a. de vergelijkende natuurkunde, ie ontwikkelingsgeschiedenis en de ver-

steeningen kunde aan het licht hebben gebracht. De theorie staat vast op haar grondvesten, zij berust op feiten, die voor de natuurkundigen zulk een overtuigende kracht hebben, dat ze voor velen meer dan een theorie, meer dan een hypothese geworden is. Eenigszins anders gesteld is het met de verklaring, of liever de poging tot verklaring, zijner theorie door Darwin zelf gepubliceerd. Hij trachtte het ontstaan der soorten niet alleen door feiten te bevestigen, maar ook door een andere en tweede hypothese te verklaren; hij noemde als oorzaak van het ontstaan der soorten de natuurlijke teeltkeus, de natural selection. Tegen deze onderstelling werd :n ’t eerst niet veel ingébracht, men was nog te druk bezig met de hoofdtheorie zelf en men gevoelde zich zoo dankbaar en vol ontzag voor den grooten man, dat men er nog niet aan dacht, althans nog niet begon, met de verklaring, die trouwens indertijd bijzaak was, te toetsen aan logica en ervaring. Tegenwoordig zijn hierover de -meeningen meer verdeeld. In de wetenschap kent men geen stilstand. ’t Is echter wellicht goed eerst even in ’t kort te zeggen hoe Darwin aan zijn beginsel van de natuurlijken teeltkeus kwam. Hij ging uit van het bekende feit, dat bloemkweekers en teelers van vee of gevogelte een nieuw soort, of althans planten en dieren met nieuwe en gewenschte eigenschappen verkregen door zulke individuen samen te doen voortteelen, die de verlangde eigenschappen al in zekere mate vertoonden Door ’t voortzetten van deze kunstmatige teeltkeus, zooals Darwin het noemde, verkrijgen zij de nieuwe soorten of rassen van tarwe, bieten, rozen, duiven, honden, hoenders e. d. Darwin nu onderstelde en trachtte aan te toonen dat in de natuur op dergelijke wijze nieuwe soorten ontstonden. Wat de bewuste en willekeurige handelingen van den kweeker of teeler in de kunst van bloemen en dierenkweeken bereikte, ! dat werd in de natuur bereikt door den strijd om ’t bestaan, the struggle for life. Hoe hevig die strijd is en moet zijn kan ieder nagaan, die bedenkt dat slechts 3en zeer klein deel van de zaden en sieren van de in vrijheid levende planten 3n dieren den vollen wasdom bereikt. Eenig begrip hiervan krijgt men als men weet, dat van den steur slechts twee sieren in leven komen, en volwassen steuren worden, terwijl het aantal gelegde sieren ongeveer honderd millioen is, in j sijfers dus 2 en 100,000.000. En om nu , 3ok een langzaam voortplantende dier- . soort te nemen nog een voorbeeld: één 1 slifantenpaar zou, zuinig berekend, zon- , Ier strijd om ’t bestaan na 760 jaar 19 I nillioen levende nakomelingen bezitten. 1 Wie zijn nu de weinige uit de vele lieren, die in leven blijven? Hierop intwoordde Darwin, dat zijn in den regel ] zij, die toevallig eenigszins afwijken in zorm, kleur, spierkracht, instinct of wat ïan ook van de soortgenooten — zooals 1

dat werkelijk voorkomt — en wel zoodanig, dat hun die strijd gemakkelijker wordt 'gemaakt; zij zijn geschikter dan de rest en blijven leven, planten zich gemakkelijker weer voort en daarmede gaan ook die gunstige variatie’s mee over op de nakomelingen. Yan geslacht tot geslacht blijft de strijd steeds voortduren en zij, die eenmaal een voorsprong hebben in een of ander opzicht, volmaken die eigenschap van geschiktheid, die hen langer doet leven dan andere soortgenooten , die ze in mindere mate bezitten. Doordat alweer de bezitters van de eigenschap in hoogere mate, blijven leven, zal ten slotte, al is het verloop onmerkbaar langzaam geweest, die eigenschap een kenmerk worden, terwijl de andere vormen te niet gaan. Of deze laatste gaan in een ander opzicht afwijken, zoolang tot de splitsing of divergentie zoo groot is dat de dierkundige het recht heeft ze tot verschillende soorten te rekenen, de oude soort is dan te niet gegaan, uitgestorven. Dit beginsel nu, de natuurlijke teeltkeus, meende Darwin te moeten aangeven als de voornaamste zoo niet de eenige verklaring van de oorzaak van het ontstaan der soorten. Yoor velen is deze hypothese zuiver en zoo goed sluitend, dat er geen speld tusseben is te krijgen. Maar toch is het juist tegen dezeverklaring, dat vele natuurkundigen van den lateren tijd zich verzetten. De ontwikkelde en belangstellende menschen, die geen tijd hebben aatuurwetenschappelijke tijdschriften te lezen of populaire voordrachten bij te wonen, hooren er van spreken en geraken n de meening dat de afstammingsleer zelf ernstig is aangetast, terwijl het illeen een verklaring er van geldt. De leer zelf staat nog ongeroerd.

Qiötïcrkntün.

ntwujj uuLu ziuoiu uicjum UUW Maria Elisaöetti CDarlotte KlamDers, in den ouderdom van 69 jaren. Bergen-op-Zoom: Dr. C. KLAMBERG. Antwerpen: Mevr. WAPPERS MELIS , geb. Klamberg. Breda, 8 November 1904. Eenige en algemeene kennisgeving.

ALLEN, die iets te vorderen hebben van — verschuldigd zijn aan — of

goederen onder hunne berusting hebben behoorende tot den boedel en nalatenschap van zijne Excellentie den Gep. Luitenant Generaal J. P. VAN DER Eu, gewoond hebbende te Breda en aldaar 8 September 1904 overleden, worden verzocht daarvan zoo spoedig mogelijk, doch uiteriijk vóór 30 November 1904, opgaaf, betaling ol afgifte te doen ten kantore van den Notaris TEMMINOK, Sophiastraat 24 te Breda. EL BL L. 1101» Civiel- en Militair Kleermaker, Karrestraat 32, Engelsche, Dultsche en Fransche Nouveautés tegen zeer billijke prijzen. OOST- EN WEST-INDISCHE UITRUSTINGEN. Rouw- en Reiscostuums worden binnen 12 uren geleverd