Bredasche courant

EERSTE BLAD.

Van 4 September af verschijnt deze Courant

DAGELIJKS, zonder verhooging van den Abonnementsprijs.

» Veranderingen in advertentiën gelieve

men steeds op den dag der uit gave vóór 9 uur in te zenden, daar anders niet voor de uitvoe ring der verandering han worden ingestaan. DE UITGEVERS.

BEKENDMAKING. INSCHRIJVING VOOR DE NATIONALE MILITIE. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Breda, herinneren bij deze aan ouders en voogden, die mochten verzuimd hebben hun zoons of pupillen, geboren in deu jare 1886, voor de nationale militie te doen inschrijven, dat daartoe — behoudens de bepalingen der Militie-wet — alsnog deze maand gelegenheid bestaat om aan de inschrijving te voldoen. Het register van inschrijving wordt den 31sten Augustus aanstaande gesloten. Breda, 1 Aug. 1905. Burgemeester en wethouders voornoemd: A. P. SCHELTUS, loco-burgemeester. A. R. VERMEULEN, secretaris. BEKENDMAKING NATIONALE MILITIE. OPROEPING VERLOFGANGERS. BURGEMEESTER en WETHOUDERS van Breda, brengen ter kennis van de hieronder genoemde verlofgangers der Nationale Militie, dat zij op de daarbij vermelde dagen, des middags vóór vier uren, bij hun korps moeten aanwezig zijn, voorzien van al de voorwerpen van kleeding en uitrusting, door hen bij hun vertrek met groot verlof medegenomen, als: Lichting 1900, den 14 Augustus 1905. Bij het 10de reg. inf. te Haarlem: C. Hoosemans. 21 Augustus 1905. 6e Regt. infanterie te Breda: v. d. Akker, H. J.; van Aalst, M. M.: Borkine,

J.; Berstens, B. F. J.; Frishert, M. H.; van Gestel C.; Hamel, J. A.; Heijmans, A.; Haneveer, J. L. Haneveer, A.; van Keep, A. J. J.; Knijlaars, J. P. Lambregts, P. j van Loon, A. H. J.; v. d. Maagden berg, P. A.; Paulissen, J. H. A ; Poelstra, L. Stokkermans, J.; van Spey broek, L.; Strucker, J A. A.; Vermeulen, P. G.; Verschuren, J. J. C. Vink, A.; Verweij, O. A.; van Woerkens, A. J. Braak, J. J., van Schiedam; Geeratz, J., van id. de Kort, H. J. , van Bergen op-Zoom. 2de reg. inf. te ’s Bosch. Cremers, H. J. H,, van Roermond; Jansen, J H. van ’s Bosch. 4den September 1905. Reg. gren. en Jagers te ’s Gravenhage. de Meulder, J. P. bij het 6e Regt. infanterie te Geertruidenberg: Biermans, F. W.; Jansen, W. J. A ; de Ruijter A., van Tilburg. 8ste reg. inf. te Arnhem. Breudel, J., van Zutphen. 9de reg. inf. te Leeuwarden. Ferwerda, Y, van Leeuwarden Tot het afteekenen der verlofpassen, het ontvanger van daggeld en bewijs van vrij vervoer, zullen zi zich twee dagen te voren op het bureau voor militie en schutterij moeten aanmelden. Breda, 22 Juli 1905. Ed. GULJE, burgemeester. A. R. VERMEULEN, secretaris. Aan den voorgevel van het Raadhuis aangeplakt den 22sten Juli 1905. Mij bekend, de Secretaris, A. R. VERMEULEN.

De Humanilé meldt, dat er bij het officieele onderzoek, ingesteld naar den staat van zaken van de Priniemps, onregelmatigheden zijn ontdekt van belang.' In de ondersteuningskas van het personeel zouden alle fondsen ingewisseld zijn tegen aandeelen van de Printemps. Deze kas wordt gevoed met de boeten, die aan het personeel worden opgelegd. Wat met de ondersteuningskas gebeurd is, moet ook gebeurd zijn met de pensioenkas van het personeel. Ook hier niet dan aandeelen van de Printemps in voorraad. Als het bericht van de Humanite' juist is, zal het den heer Jaluzot dubbel spijten, dat de suiker niet naar boven geloopen is. Zoo met waar, dan toch mogelijk is het, wat een Fransche krant dezer dagen van Jaluzot vertelde. De groote suikerspeculant at biefstuk met doperwtjes in een Partjsche kroeg. Kellner! moet Jaluzot geroepen hebben toen hij de doperwtjes proefde, kellner, daar is veel te veel suiker in. De kellner ging naar het buffet en kwam met de boodschap lerug dat alles als gewoonlijk was bereid. Maar Jaluzot was niet van zijn meening at te brengen. 11 y a beaucoup trop de sucre, il y a beaucoup trop de sucre! Thans wordt duidelijk, wat hij met dien uitroep heeft bedoeld. In het onrustige kamp der Multsclie itn ti semieten woedt een nieuwe broedertwist. De Saksische aanhangers van ’s heeren Zimmermann’s «Deutsche Reformpartei” hebben besloten uit deze partij te treden en zich aan te sluiten bij de Duilsch socialen van de richting van Lieberman von Sonnenberg. Dit besluit is een gevolg van geharrewar tusschen het anti-semietische weekblad Deutsche Wacht en Zimmerman, wien men verwijt dat hij zijn eigen persoon boven de partij stelt, deze ontwricht en hij het heele kapitaal van de Deutsche Wacht heett opzemaakt.

Er loopt een gerucht, dat Keizer Wilhelm, die zich den lOen Augustus naar Wilhelmshöhe begeett, te Frankfort een samenkómst zal hebben met Koning Edward, als deze Vorst die stad aandoet op zijn reis naar Mariënbad. Officieel weet men nog niets daaromtrent, maar de Duitsche bladen achten zulk een samenkomst niet onmogelijk en zij zouden een zeer gunstig teeken daarin zien. De Tsaritsa zal den Shah een verrassing bereiden bij zijn bezoek aan St. Petersburg. Eenige jaren geleden gaf Grube, de generale agent der Russische Bank te Teheran, aan de Keizererin een uitgebreide verzameling antieke en nieuvverwetsche Perzische snaarinstrumenten ten geschenke. De Tsaritsa, hoorende van de aanstaande komst van den Perzischen monarch, verzocht nu onlangs den algemeene leider der Perzische militaire muziekkorpsen Lemafre om aan den kapelmeester van haar particuliere orkest alle door hem overgezette Perzische wijzen en dansen te zenden, zoodat de Sjah tijdens zijn verblijf op Peterhof en te St. Petersburg onthaald kan worden op nationale Perzische muziek op echte Perzische instrumenten voortgebracht. In het Vaticaan heerscht groote opgewondenheid over de ontdekking van sedert jaren bij het beheer der pauselijke geldmiddelen gepleegde verduisteiingen. Dit is aldus geschied: Het gebruik wil, dat de paus iederen nieuwbenoemden bisschop een gouden kruis schenkt. Eenigen tijd geleden het Pius N zich een paar van zulke kruisen voorleggen en vroeg tevens naar den prijs. Daar deze hem zeer hoog voorkwam liet hij door een zijner vertrouwelingen de sieraden schatten en kwam daarbij tot de ontdekking, dat de getaxeerde waarde nog niet eens de helft der betekende bedroeg. Gevolg was, dat de goudsmid werd ontboden, die de kruisen leverde en deze van den paus een schrobbeering kreeg. Maar de man wist zich schoon te wasschen door te bewijzen, dat hij de kruisen nog( beneden de getaxeerde waarde leverde. Toen ging de paus dieper op de zaak in en weldra kwam aan ’t licht, dat een zeer bekend kardinaal en verschillende ambtenaren ie kruisen voor meer dan den dubbelen prijs boekten onder allerlei foefjes. De paus heeft gelast den onbetrouwbaren kardinaal en zijn medeplichtigen tot teruggave der verduisterde gedragen te dwingen. De correspondent van de Times te Tokio heeft ;en beiekening opgemaakt van de verliezen lie van het begin van den oorlog tot heden de

beide oorlogvoerende mogendheden hebben geleden aan dooden, gewonden en gevangenen. Voor de Russen komt hij op tenminste 388.480 en voor de Japanners op 167.402 man. De belangrijkste posten van de berekening zijn voor de Russen de slagen bij de Sja-ho en bij Moekden : 69,201 en 152,500 tegen 15,879 en 52,000 Japanners. Een groote post is ook Port Arthur : 20,000 Russen tegen 50,000 Japanners.

uct x/utituu v au IDA BOY-ED hoor ED. VAN DEN GrHEYN. ï EERSTE HOOFDSTUK. De beide gravinnen Eberliard maakten toilet voor liet huwelijksfeest van hun broeder. Vermits de ruimte in het onderlijk huis der bruid van zeer beperkten aard was, hadden de twee zusters een gemeenschappelijk slaapvertrek voor lief moeten nemen Daaraan grensde een kamer, welke zij als «salon” konden beschouwen. Gravin Regina was niet erg meegaande en meende de gevolgtrekking te moeten maken dat deze inrichting bestaande uit een paar met groen pluche bekleede stoelen, een canapé met grijsbont, een mahoniehouten boekenkast, een schrijftafel van witwerk en een penanttafeltje, een voor deze gelegenheid uit het heele huis bijeengeraapte boel mocht heeten. Haar een jaar oudere zuster evenwel, gravin Leonor was van gevoelen , dat deze bijeengebrachte meubels als een geluk mochten beschouwd worden, nu ze de kritiek uitlokten van Regina, waardoor haar bedilzucht van audere onderwerpen werd afgeleid. »9ch”, zei Regina, »er valt hier op zooveel af te dingen, dat men eigenlijk niet weet waarmee te beginnen.” 4e pakte uit haar koffer de kleinigheden uit, die haar toilet van lilazijde moesten completeeren en schikte een kanten zakdoekje, handschoenen, waaier :u sieraden terecht. In tamelijk gezochte volgorde ngde ze het een naast het ander, alsof op het bufetkastje een tentoonstelling dezer voorwerpen moest

gehouden worden. De zonnestralen, die in een breeden bundel door liet venster schenen, lieten hun licht vallen op eenige steenen van een diamanten-collier. Regina schoof de groote broche mede in den zonneschijn. Het geschitter deed haar innig genoegen. Gravin Leonore, die voor den spiegel zat en haar grijs haar allerzorgvuldigst opmaakte, leunde nu een weinig achterover opdat haar stem in den aangrenzenden salon mocht doordringen, en maakte de opmerking: «Je zult wel weer te laat klaarkomen.” Spoedig daarop kwam Regina, met haar lilazijden japon op den arm, liet slaapvertrek binnen. »Dat zou mijn schuld niet zijn. Je kunt je hier met zijn tweeën niet kappen en kleeden. De spiegel in den salon hangt zoo mal, dat je ’r niet vóór kunt zitten. Oeh — in ’t algemeen !” Leonore stond op en maakte plaats voor baar zuster. Van middelbare grootte, vlug in haar beweging, zeer elegant en met een zeker vroolijk zelfbewustzijn toegerust , had ze het gevoel een voorname , beminde oude dame te zijn. «Wat dan met »»Och in ’t algemeen ?” ” We wisten toeh te voren, dat we in een landhuis zouden komen, waar men weinig op gastenlogies is ingerieht. Men dient zich toch ook eens te kunnen behelpen. Natuurlijk: Kunst is afhankelijk, ze heeft behoefte aan middelen om zich te uiten. Dat ondervindt je niet voor het eerst,” zei Leonore opgewekt, onderwijl ze haren grijs satijnen rok over het hoofd wierp. «Hang nu asjeblieft niet de schoolmaitres uit,” waarschuwde Regina, uwe hebben allen onze zwakke zijde.” «Juist daarom bad ik het in jou plaats vermeden er nog een tweede op na te houden. Zelfs Lindenberg keek gisteravond naar je donkeren haartooi, alsof ie zeggen wou : dat is geverfd !” «Och die Lindenberg I” riep Regina verachtelijk, terwijl ze voor den spiegel nijdig en onbeholpen haar gekleurd kapsel rangschikte, want zonder hulp van een kamenier ermee klaar te komen, ging haar niet af.

i Vroeger had Regina geen moed gehad om jong te ; zijn, en die ontbrak haar nu voor den ouden dag. Onder dergelijke levensopvatting met haar zuster in dragelijke verstandhouding te kunnen verkeeren, had Leonore reeds lang opgegeven. Een kleine oorlog' ■ evenwel behoorde onafscheidelijk bij hun bestaan, i Zonder dezen ware het banale alledaagsche leven voor haar onhoudbaar geweest. Met hun sgrooten,” broer hadden ze weinig gemeen al achtten de zusters zich ook als de vertegenwoordigsters van zijn huis. Had het toeval het gewild, dat ze op zekeren dag eenzelfde meening over een persoon of zaak waren toegedaan, het zou hen met angst en wantrouwen hebben vervuld. Dan zou deze zaak of die persoon hun bepaald te machtig zijn geweest. Maar daarin stemden ze met elkaar overeen : zij moesten zich de meerderen gevoelen. Daarvoor waren ze Eberhards en de niet minder beduidende zusters van den beduidenden graaf Leopold. Regina weliswaar hield alleen zichzelf en niet hare zuster voor een persoon van beteekenis, terwijl Leonore toch altijd Regina een scherp verstand toeschreef waarvan de kenmerken alleen door een soort verbittering aan den dag kwamen. Gravin Leonore had haar japon nu dicht gemaakt en ging achter de zittende zuster staan, om over het hoofd van Regina in den spiegel te kunnen zien en in het kantwerk harer taille een groot snoer van brillanten vast te maken. «Dat de ouwe Lindenberg je niet aanstaat, kan ik begrijpen. Ik vind hem anders een goed man.” »Hij heeft iets onbeholpens, hij voelt zich tegenover ons niet op zijn gemak. Hoe zou hij dat ook zijn , als hij het in ’t algemeen niet is ten aanzien van de wereld F” »Rij is Anna’s vader, wordt vandaag Leopolds schoonpapa en daarmee onze naastbestaande. Bovendien zijn we zijn gasten. Ik viüd het niet passend dat je den draak met hem steekt.”

fcJTTUWIMMIlIlllll —M———|M—«aa—«———MM——^ «Op wie moet men dan scherpe kritiek uitoefenen zoo niet op je familie, vooral de aangetrouwde,... die valt toch wel ’t eerst onder het ontleedmes ,” zei Regina met nadruk en klem. Leonore glimlachte jegens haar beeltenis in den spiegel ze vond, dat ze ’r vandaag goed uitzag. De japon stond haar voortreffelijk. Haar fijn, vriendelijk gezicht, met de schrandere, levendige oogen, kon geen fraaier omlijsting hebben dan het grijze haar, waarop als een kroontje, een rozet van echte kant was aangebracht en een aigrette jprijkte met fonkelende steenen. Ze verwijderde zich nu, trad op het vensterraam toe en sprak als in zichzelf: «Arme Anna !” Regina die zich dit kon aantrekken, stond formeel op. «Je wilt daarmee zeggen?... «Dat ik bij voorbaat medelijden heb met Anna, als jij je op dit standpunt plaatst. Je wilt bij Leopolds huwelijk zeker wel de plaats van schoonmoeder innemen F Verwonderen zou het me, als Anna, het wakkere meisje, ons ziende, niet gedacht heeft : die twee ouwe vrijsters schoonzusters zijn erger dan een schoonmoeder, ik heb er zoo maar twee voor één ” Bij deze opmerking zag Leonore op het door de zon beschenen, hoog met sneeuw bedekte erf. Het werd zachtjes aan tijd, dat de buren en bruiloftsgasten moesten aankomen. Regina, die achter haar voor den spiegel stond, antwoordde geraakt: »Ik kom Anna met alle welwillendheid te gemoet, zooals ik dit de vrouw van mijn eenigen broer verschuldigd ben. Ik onthoud me daarbij ook van alle kritiek, die men zich anders allicht kan veroorloven, wanneer men ziet, dat een mooi, schrander en ten slotte ook niet geheel ongefortuneerd meisje van twintig jaren, een man neemt van liefst acht-en-vijftig.. «Maar die man is toch Leopold Eberhard,” wierp Leonore trotsch in het midden. (Wordt vervolgd.)

Generaal Stoessel is, naar men bericht, bezig ain liet opstellen van een voor openbaarmaking bestemd stuk, waarin hij een verhaal geeft van het beleg van Port-Arthur en de overgave verdedigt. Te Warschau zijn Zaterdag in een koffiehuis der Israëlieten wijt 70 sociaal-detnocraten gevangen genomen, onder welke dertig leiders der jongste werkstakingen. De metaalfabriek van Lilpopray wordt door een bataljon infanterie bewaakt, daar de stakers die fabriek dreigden te vernielen. In de voorstad Slodowice is de directeur eener groote meelfabriek door arbeiders dier fabriek aangevallen , weggekruid en in een riool geworpen. Te Riga staken 21,000 fabrieksarbeiders. De spoorwegwerkers hebben zich bij hen aangesloten. Alle goederenstations zijn gesloten en de verzending is opgehouden. De electrische

tram staat geheel std. Ook staken alle koetsiers, De havenarbeiders blijven van de kaden weg. Geen schip kan laden of lossen. Verscheidene stoomschepen zijn reeds zonder lading in zee gegaan. Ook de doodgravers staken, in de kapellen liggen 41 lijken, die niet begraven kunnen worden. Op de meeste f .brieken is de roode vlag geheschen. Er is een vrijwillige burgerwacht gevormd om den eigendom te beschermen. Op straat patrouilleeren de Kozakken. Men vreest ernstiger onlusten.