Twentsch dagblad Tubantia en Enschedesche courant en Vrije Twentsche courant

Er hing: een geur over het dek van het m.s. „Tosari", dat gisteren te Rotterdam arriveerde. Een geur, die niets met parfum gemeen had. Geen wonder, er stond daar een hele menagerie opgeslagen, niet minder dan 150 Abessijnse dieren, zoals leeuwinnen, civetkatten, genettes, servals, hyena's, tientallen bavianen van verschillend ras, meerkatten en neushoornvogels. Daarenboven waren er nog bijna 500 andere vogels aan boord, van diverse grootte en pluimage. Zelfs de hut van dierenvanger Bas van der Hoeven was vol. Er viel nauwelijks ruimte om te slapen te ontdekken. Want hier huisden bij tientallen de taranta's, papegaaien. die iets groter zijn dan een parkiet. Een noodkreet door de aether van zee uit: „Laat de loods vogelzaad meebrengen", had alle gevleugelden aan boord een paar onaangename vastendagen bespaard. De loodsdienst had buitengaats prompt 'n flinke hoeveelheid aan boord gehesen. Er liepen nog dieren in vrijheid aan dek. Men viel er bijna over. Daar vlak bij de reling lagen n.1. enkele reuzenschildpadden. als monsterachtige paddestoelen in dolce far niente. Gistermorgen was de „Tosari" te Rotterdam gearriveerd en reeds stond Guerma Kassa, de Ethiopische hoofdman van 's heren van der Hoeven's corps — later zou hij zich in zijn smetteloos witte, keurig afgezette shama met nauwsluitende pantalon presenteren — zijn eerste indrukken van een Europese havenstad te verwerken. Nu en dan stevende hij op een aapje af. Het was op zee vier dagen ondergedoken geweest, totdat de kapitein in zijn hut kwam en de ruch teling op zijn legerstee zag tronen, afdrukken op het beddelaken zettend van zijn met machine-olie besmeurde voetzolen. IN ETHIOPIë. Bas van der Hoeven is Vlaardinger van geboorte. Nauwelijks 22 jaar, trok hij als bouwer naar Zuid-Amerika en in de loop der jaren werd hij. uit liefhebberij, dierenvanger. In October '49 besloot hij Abessinie als operatieterrein voor zijn hobby te kiezen, uitgaande van het principe dat hi.1 daar heen moest, waar geen ander was. HU kreeg introducties en veel medewerking van de Ethiopische regering. ging in Bishoftu, vlak bij een meer, het Bishoftu-hotel exploiteren, waarvoor hij zijn vrouw liet overkomen. Nu en dan trok hij er per jeep uit naar een vrij beperkt gebied, misschien 150 mijl in het vierkant, op een hoogte van 3000 m. Op die tochten nam hij onder aanvoering van Guerma Kassa acht tot tien helpers mee, ving de in Europa zeldzame Gelabavianen

in putten van 20 cm. diep. waarom 'n koord was gelegd dat met een lus kon worden toegehaald, zette vallen uit, ving leeuwinnen in diepe kuilen en verschalkte vogels bij honderdtallen. GEEN STERKE VERHALEN. „Gevaarlijk in het oerwoud of in de rimboe? Maar meneer, je hebt in een grote stad met het snelverkeer meer kans op letsel dan daar." Gevechten met dieren heeft hij nooit behoeven te voeren en sterke verhalen dist hij dus niet op. Het in een kuil gevangen dier wordt 'n kooi met klep toegeschoven en dan kruipt het er wel in. Na een uurtje is het beest kalm. Op die wijze kreeg van de Hoeven een uitgebreid dierenkamp, op 65 k.m. afstand van Addis Abebah, in de buurt van zijn hotel, waar inmiddels vele kamers bezet waren met diplomaten. Vooral op Zondagen kwamen

de mensen bij massa's naar de dieren kijken, want het eigenaardige was, dat de bewoners meestal hun eigen inlandse beesten niet kennen. „Waar heeft u deze dieren gevangen?" was b.v. de vraag geweest van de Ethiopische minister van Cultuur, die ze ook voor het eerst aanschouwde. Het gisteren aangekomen transport is het tweede. Het kamp Van der Hoeven telt nog talrijke dieren. Ze zijn voor een volgend transport bestemd. Daarom keert deze dierenvanger over acht dagen naar Abessynië terug en binnen twee maanden hoopt hij alles naar Europa te hebben gebracht. In de Rotterdamse diergaarde Blij - dorp kreeg de nieuwe aanvoer haar eindbestemming. Vooral' de gelada's deden nog wat wantrouwend in hun grote voorlopige kooi en het duurde wel even even, voordat de „keizer" van de troep — veel groter dan de anderen — zich wat geacclimatiseerd had. Maar spoedig hokte zijn hele harem om hem heen, wat tot gevolg had. dat Guerma Kassa voor het eerst een glimlach en daardoor zijn hagelwitte tanden liet zien.

ADVERTENTIE 'H TRACTATIE VOOR [fINKSTEREN IN tUXI DOZEN VAM SO STUKS

door BARBARA CARTLAND Vertaald uit het Engels

10. Sally vertelde, dat zij voelde alsof al haar vertrouwen in zichzelf wegzakte en dat haar kansen een baantje te krijgen via dit bureau maar erg klein waren. Een grote opgewonden vrouw kwam binnenrennen. Zij duwde Sally opzij en ging vlak voor net bureau staan en zei met een hoge, bijna hysterische stem„Ik heb er genoeg van, mevrouw Bellows!" „ „ , Mevrouw Bellows, die Sally s gegevens opschreef, keek verbaasd op. „O, bent U het, juffrouw^ Harris, wat is er nu weer aan de hand? ' „Ik heb U al gezegd, dat ik er genoeg van had!" zei juffrouw Harns, met haar vuist op het bureau slaande. Sally zag dat zij trilde van woede. „Verleden week al wilde ik mijn ontslag indienen", ging juffrouw Harns door, ..maar U wilde mij niet laten gaan, omdat de vader van het kind in P

nog een getuigschrift wil geven, zei mevrouw Bellows, „maar indien hij het doet zal ik U het getuigschrift opsturen. Ik heb Uw adres". „Dat is best mevrouw Bellows". Juffrouw Harris schreeuwde niet meer zij scheen uitgeput nadat haar woede was verdwenen. Ik zou het prettig vinden, mevrouw Bellows, indien U over een week of zo uit zou kunnen kijken naar een andere betrekking. Ik kan het mij niet veroorloven lang zonder werk te zijn." „Ik zal zien wat ik kan doen", antwoordde mevrouw Bellows. Ik koesterde de hoop. dat U het daar goed zou kunnen vinden, maar als U het onmogelijk vindt " ..Onmogelijk! Natuurlijk is dat onmogelijk!", riep de weer opgewonden kinderjuffrouw uit. „Mijn zenuwen houden het werkelijk niet uit!" „Best dan, ik zal U wel schrijven, indien ik wat voor U heb". Juffrouw Harris draaide zich om en liep naar de deur. Sally voelde plotseling een groot medelijden met haar. Mevrouw Bellows drukte op een bel. De deur aan de andere kant van de kamer ging open en een vrouw verscheen. ..Wilt U mij de Duncan-map even brengen, juffrouw Lane?", vroeg zij. En zich tot Sally richtende, ging zij voort: ..Ik ben bang. dat U even moet wachten, juffrouw Granville". „Natuurlijk". „Juffrouw Lane bracht de mop en mevrouw Bellows bladerde door de papieren. „Juffrouw Harris is weggegaan," merkte ze op. Juffrouw Lane liet een verbaasde uitroep over haar lippen komen. . Weg? Nu al? Dat is dus de zesde in drie maanden!" „Ja ik weet het." zei mevrouw Bellows geïrriteerd. ..en ik weet werkelijk niet. wie wij nu zullen sturen. Mijnheer Duncan verlaat zich geheel en al op mij, zoals je zult weten". Zii bladerde in de man. ..Wat denkt U van juffrouw Webster?" stelde juffrouw Lane voor. Mevrouw Bellows schudde haar hoofd ..Neen, zij is bezet. Ik kreeg juist vanmorgen brief van haar".

„Nou, er is niemand anders op het ogenblik," merkte juffrouw Lane op. „Juffrouw Tomlinson is ziek. De dokter heeft gisteravond opgebeld en gezegd, dat zij zeker zes weken niet mag werken". „Wat moeilijk toch", zuchtte mevrouw Bellows. „Ik weet absoluut niet, wat ik moet doen". Sally kreeg plotseling een ingeving. „Zou ik soms juffrouw Harris kunnen vervangen?" Mevrouw Bellows keek haar uiterst verbaasd aan en de mond van juffrouw Lane viel open. „Ik ben bang. dat U te jong bent," antwoordde mevrouw Bellows. „Ik heb gemerkt, dat het kind vrij lastig is," ging Sally voort. „Misschien zou daarom een jong iemand meer succes hebben". „Ik weet het nog niet". Mevrouw Bellows keek naar juffrouw Lane. „Het is een idee". Mevrouw Bellows keek weer in de papieren. „Mijnheer Duncan komt einde dezer week weer terue. maar tot dan. ..zij aarzelde Nee. ik denk niet, dat 't zal gaan. juffrouw Granville. U moet weten. dat dit een uiterst moeilijke betrekking is. het is feitelijk de moeilijkste, waarmede dit bureau ooit te doen heeft gehad". , , . Juffrouw Lane knikte plechtig. „Zo is het. mevrouw Bellows, absoluut de moeiliikste". . Maar dan heeft U toch alles te winnen en niets te verliezen?", zei Sally opgewekt. Mevrouw Bellows keek haar weer onderzoekend aan en er zweefde een flauwe glimlach over haar streng gelaat. „Het ziet er naar uit, dat U de enige oplossing bent. Juffrouw Harris is zo maar weggegaan en mijnheer Duncan zit in Parijs Ik heb hem toegezegd. dat er iemand zou zijn bij zijn dochtertje". „Hoe oud is het kind?" vroeg Sally. „Ik geloof van bijna tien", antwoordde mevrouw Bellows. ..Een klein ondier," vulde juffrouw Lane aan. „Enigszins moeilijk", corrigeerde zij.

„Haar kinderjuffrouw zegt dat tenminste. Het is het enige kind van mijnheer Duncan en hij houdt dolveel van haar. Niets is goed genoeg voor haar en het is heel belangrijk, dat mijnheer Duncan tevreden blijft''. .Wie is hij?", vroeg Sally belangstellend. Mevrouw Bellows keek Sally verbaasd aan. „Hebt U nog nooit van hem gehoord?

De grote bankman Robert Duncan. Zijn naam staat geregeld in de kranten!" „Nee, ik heb nog nooit van hem gehoord", ze Sally. Mevrouw Bellows zuchtte. „Zelfs voor veel geld is geen goede kinderjuffrouw voor Elaine te krijgen." „Is dat haar naam?", vroeg Sally. „Ja. Elaine." „Laat mij proberen Elaine te verzorgen", verzocht Sally. „Indien het een mislukking

wordt, kan ik slechts terugkomen om mijn verontschuldigingen aan te bieden en U te verzoeken naar iets gemakkelijkers voor mij uit te kijken." De telefoon belde in de andere kamer. Juffrouw Lane rende naar het toestel en kwam ijlings terug. „Het is de oude Nanny. Ze is vreselijk opgewonden". (Wordt vervolgd.)

De Amerikaanse fotograaf Mc Govern won de eerste prijs op een tentoonstelling voor bovenstaande foto. Zij werd genomen in Californie, op het ogenblik dat zich een geweldige explosie voordeed in een chemische fabriek. De fotograaf vertelde, dat hij op het moment van de opname dacht, dat zijn hoofd in een brandend fornuis werd gehouden. Zo groot was de hitte van de geweldige steekvlam die uit de fabriek sloeg.

(Van onze Parijse correspondent). De vijf-en-negentigjarige ex-maarschalk Pétain schijnt ook zijn laatste crisis, die iedereen, en de dokters voorop, als fataal beschouwden, weer te boven te zullen komen. Zijn advocaten en familieleden hebben na een verblijf van enkele dagen aan zijn ziekbed, het eiland dan ook weer verlaten. De zeventig journalisten nemen voorlopig nog een afwachtende houding aan zolang ze de grijsaard nog niet in de buitenlucht hebben aanschouwd, zullen ze op hoofdredactioneel bevel met hem op het eiland verbannen blijven. De gelagkamer van het enige hotelletje ter plaatse is in een redactiezaal herschapen en elke nacht houdt een der perslieden de wacht. Bij de eveneens enige telefoon. Mocht er plotseling nog een onherstelbare wending komen in de toestand van de vroegere staatschef, dan zal echter op die enige telefoonverbinding met de buitenwereld door de autoriteiten besdag worden gelegd. De grote Franse en buitenlandse persagentschappen en kranten hebben in Yeu dan ook allen een collectie postduiven tot hun beschikking, die op het beslissende moment het wereldnieuws naar Parijs zullen moeten brengen. Aangezien echter een duif. naar het schijnt, na enige dagen zijn oriëntatievermogen begint te verliezen, moet de volière in Yeu dagelijks worden verfrist. Wat de hoofdpersoon, Pétain aangaat, is het opgevallen dat de medische communiqué's, ofschoon uiteraard

nog zeer gereserveerd gesteld, iedere dag toch een weinig optimistischer worden. De maarschalk heeft zijn ziekbed al een paar maal verlaten en geleidelijk komt zijn eetlust terug. Zijn temperatuur en polsslag zijn normaal. Toen men een der laatste dagen. zich over zijn verzoek verwonderde een iets royaler portie te krijgen opgediend, moet, volgens zijn vrouw, Pétain hebben opgemerkt: ..Dat ik ter aood ben veroordeeld wist ik, maar dat hoeft dan toch nog geen hongerdood te wezen...." En zo heeft dan de oudste banneling ter wereld iedereen weer verwonderd over zijn bijna grenzeloze vitaliteit. Men moet echter niet vergeten dat Pétain uit een oerkrachtig boerengeslacht stamt., waarvan alle leden een zeer hoge leftijd bereiken. Zijn enige zuster is enkele jaren terug op 99-jarige leeftijd gestorven. Haar broer, de overwinnaar van Verdun, Dlacht ze tot op het einde van haar leven aan te duiden met „Ie petit". het iongetje. Maar ,.le petit" schijnt in levenstaaiheid weinig voor zijn oudere zuster onder te willen doen..

ADVERTENTIE HOOFDPIJN! + Mijnhardt's Hoofdpijnpoeders. Doo» 45 cent

ADVERTENTIE jmm\ ^r r riz ■r $T: ■* .• 1 \ -' y -M,

De door het Centraal Bureau voor de Statistiek gepubliceerde statistiek van de vrije jeugdvorming 1950 bevat gegevens van instellingen ten dienste van de jeugdbeweging, welke instellingen veelal een overkoepelend karakter dragen, en voorts van de jeugdorganisaties, waarbij de leden direct of indirect, via plaatselijke of regionale afdelingen, zijn aangesloten. In totaal betreft dit 856.000 leden, van wie 45 procent bij organisaties op Rooms-Katholieke en 37 procent, bij organisaties op Prot. Christelijke grondslag. Onder deze 856.000 leden bevinden zich 165.000 aangeslotenen bij pad vind (st)ers-, verkenners- en -'idsenorganisaties. Volgens de genoemde publicatie stonden bovendien 98.000 jongeren ingeschreven bij clubhuizen voor ongeorganiseerde jeugd. De organisaties op R.K. grondslag omvatten 36 procent en die op P. C. grondslag 34 procent van de 98.000 ingeschrevenen. De sportorganisaties vermelden gezamenlijk 893.500 actieve leden, onder wie 34 procent voetballers en 23 procent turners en turnsters. Van elke 100 jongens zijn er ongeveer 20 aangesloten bij jeugdorganisaties. 31 bij sportorganisaties en zijn er twee ingeschreven bij het zgn. massajeugdwerk, voor de meisjes zijn deze aantallen 18, 11 en 2. In bovenstaande aantallen is een onbekend aantal dubbeltellingen begrepen van jeugdigen, die bii meer dan een organisatie zijn aangesloten.

Een luidruchtige feestvierder, zekere K. uit Nispen. heeft in de nacht na koninginnedag de brand gestoken in de landbouwschuur van de heer Konings aan de Kruisstraat, even buiten Roosendaal. K. had met de heer Konings ruzie gehad in een café en men had K„ die onder invloed van sterke drank was. reeds met geweld van een vechtpartij moeten weerhouden. De man werd uit het café verwijderd en is toen boos naar huis gelopen. Daarna is hij evenwel naar de boerderij van Konings gegaan, waar hij de brand stak in een hoeveelheid stro, welke in de schuur was opgeslagen. Slechts enkele werktuigen konden worden gered. De brandstichter werd gearresteerd. Hij legde een bekentenis af.

Bij de Tweede Kamer is ingediend een ontwerp van wet tot wijziging van de begroting van Oorlog over 1950. Uit de Memorie van Toelichting blijkt, dat de personeelsuitgaven en de materiële uitgaven, aan het zenden van het détachement Ver. Naties naar Korea verbonden, resp. 477.000 en f 4.937.540 bedragen. Voorshands is er rekening mede gehouden, dat de uitrustingskosten en de kosten vallende op de bevoorrading en aanvulling door Nederland zullen moeten worden gedragen. Vanzelfsprekend zullen voor 1951 wederom gelden moeten worden gevraagd voor de instandhouding van het onderhavige détachement.

Binnen enkele maanden zal in West Duitsland begonnen kunnen worden met de sedert lang noodzakelijke uitbreiding der productiecapaciteit der basis industrieën. De middelen daartoe, ten bedrage van een milliard mark, zullen worden beschikbaar, gesteld door de West-Duitse industrie zelve, die daartoe de investering in de rendable werkende bedrijven zal beperken. Voorts is de mogelijkheid naderbij gebracht dat Amerikaaans kapitaal in West-Duitsland zal worden geinvesteerd, waartoe een overeenkomst tussen de West-Duitse regering en de Eca-missie te Frankfurt nieuwe wegen heeft geopend.

8. Panda probeerde de baas te blijven over de enorme sigaar, die de makelaar Baksteen hem in de mond had gestopt, en dat viel hem lang niet mee. „Ik rook eigenlijk nooit " protesteerde hij nog zwakjes, maar de hartelijke Baksteen riep breed en blij: „Dat mag niet hinderen! Leven en laten leven, zeg ik altijd! Een pretje op zijn tijd kan geen kwaad! En wat dat landgoed betreft — ik heb een juweeltje van een aanbieding! Dat zocht u nu net! Iets schitterends, speciaal voor kenners en liefhebbers. Het heet Huize Hobbeldonk — e en schitterende heerlijkheid met bijbehorende gronden! Het gebouw is zeventiende eeuws, in staat van nieuw, met eenendertig kamers en vijf keukens, alles prima en niet van echt te onderscheiden. Parken, bossen, tuinen, akkers, ^«renbedrijven,, alles van de beste kwaliteit!"

„O ja, dat lijkt me dan wel wat", zei Panda, terwijl hij duizelig de sigaar uit zijn mond nam. „Maar kun je daar ook crocussen kweken?" „Crocussen? Wa? U laat me lachen!" riep Baksteen. „Daar kunt u millioenen crocussen kweken als u dat wilt! Sneeuwklokjes ook! En rogge! En eikenbomen! En peterselie! Alles! Zet hier uw handtekening maar even. dan is het van u!" „Ja — maar we moeten het nog over de prijs hebben", meende Panda. „Ik dacht zo iets van vijftigduizend ducaten...." „O nee! Oóóónee!" weerde de makelaar verontwaardigd af. „Vijftigduizend! Belachelijk! Geen sprake van! Tienduizend, en geen cent meer! Laten we eerlijk blijven! Daar sta ik op! En neem toch eens een sigaartje!" De prijs viel Panda dus wel mee. maar daarentegen vielen twee sigaren tegelijk hem wel wat tegen.

ADVERTENTIE \a school.. om 4 uur, als de kinderen hongerig thuis komen . . 'n heerlijk glas Chocomel. Fijn en gezond! Maar let er op: maakt alléén Nutricia! ¥(iïï(ïTlF7

(Speciale berichtgeving) Gisteren is de nieuwe kerkorde van de Ned. Herv. Kerk van kracht geworden, waartoe het moderamen van de Generale Synode in de Nieuwe Kerk op de Dam te Amsterdam in buitengewone zitting bijeen kwam. H.M. de Koningin was vertegenwoordigd door mevr. N. Smitt-Avis. Vijf ministers woonden de bijeenkomst bij, nl. prof. Lieftinck, ir. Staf, mr. Joekes, mr. Mulderije en de heer Wemmers. Bovendien waren er vertegenwoordigers van tal van buitenlandse en binnenlandse kerkgenootschappen aanwezig. De praeses der oude synode, ds. H. J. F. Wesseldijk, ging de geschiedenis van de nieuwe Kerkorde na en wees er op, dat vele leden van de Kerk een waarachtige Kerk wensten in een gemeenschap en niet waren gesteld op een hotel-kerk, waar de inwoners niets met elkaar hebben uit te staan. De nieuwe Kerkorde effectueert de reorganisatie en hergeeft de Kerk haar Presbyteriaans karakter. Tenslotte droeg ds. Wesseldijk met enkele woorden de taak, die de interim-synode heeft gehad, over aan de praeses der nieuwe synode, ds. J. R. Wolfensberger met het uitspreken van de zegenbede, dat de Heer deiKerk de synode zal leiden in Zijn waarheid en door Zijn kracht. Als symbolische handeling ter kenschetsing van dit historische moment overhandigde ds. Wesseldijk de voorzittershamer aan ds. Wolfensberger. Laatstgenoemde bracht hierop dank aan de leden der synode voor de arbeid, die zij in geloof en ernst hebben verricht. Spr. ontwikkelde in het kort de taak der Synode en der Kerk, voortvloeiende uit de Kerkorde, en noemde als voornaamste punten het apostolaat naar de wereld, de eenheid in de Oecumene en de functie van het ambt. Spr. ontwikkelde de hierdoor gestelde taken en wees er tenslotte op, dat het daarbij vooral zal gaan om de pastorale zorg, om 'de kerkvisitatie, provinciaal maar ook classicaal en voor de Kerk in haar geheel. GELUKWENSEN. Na het uitspreken van deze rede werd nog een woord van gelukwens geuit namens de regering door minister Mulderije. Daarna voerden nog het woord ds. F. Pradervand uit Genève namens de Wereldraad van kerken en de Presbyterian Alliance, prof. dr. R. D. Whitehorn uit Cambridge namens de Presbyteriaanse kerk in Engeland, pastor dr. Obendiek van de Evangelische kerk en de Gereformeerde bond in Duitsland, pastor F. Middendorf van de Evangelisch gereformeerde kerk in Noordwest-Duitsland,

dr. W. F. Golterman te Amsterdam van de Algemene Doopsgezinde Societeit. prof. dr. D. Nauta te Amsterdam namens de Geref. Kerken, ds. P. Fagel uit Brussel namens de Belgische bond van Kerken, dr. Paido Tussarumpaet van de Batakse kerk en ds. Pouw Boen Giok van de Chinese kerk. Met het zingen van ps.'72 : 11 „Zijn naam moet eeuwig eer ontvangen", werd de bijeenkomst gesloten.

ADVERTENTIE U blijft monts. en fris wanneer u geniet van de verklikkend­

Op het laatste abonnementsconcert door het Brabants Orkest te 's Hcrtogenbosch was een aantal doofstomme kinderen aanwezig uit het doofstommen-instituut te SJt. Micliiels Gestel. Het gezelschap was met opzet gevarieerd samengesteld. Enkele kinderen hadden nog gehoor-resten, anderen zo goed als geen. Ook waren verscheidene, kinderen, die een grondige training hadden ondergaan in vibratie-voelen. De kinderen die een dergelijke traininst ontvingen, hebben de muziek minstens zo goed kunnen volgen als de kinderen met gehoor-resten. De kinderen, die geen training hadden gehad, beluisterden wel iets van de muziek, maar konden het geheel niet volgen. De leiders van het doofstommeninstituut hebben hiermede de ervaring opgedaan, dat totaal dove kin.leren. mits goed getraind in vibratievoelen. zeker voor 2/3 de muziek volgen en er ook de gevoelswaarde van overnemen. Op de vraae welke muziek ze het meest hadden eewaardeerd bleek de zevende van Beethoven favoriet. Daarna kwam de Watermusic van Handel, Van de nianoconcerten hadden ze alleen de sterke passages kunnen voleen. Het ligt in de bedoeling deze exnerimenten in de toekomst te herhalen.