Twentsch dagblad Tubantia en Enschedesche courant en Vrije Twentsche courant

De Veiligheidsraad heeft zich gisteren te Lake Succes weer bezig gehouden met de ^behandeling van de Indonesische kwestie-. Tot een resolutie is het niet gekomen, maar de houding van de Raad tegenover Nederland was toch niets vriendelijker dan bij vorige bijeenkomsten. Opnieuw bleek dat men de Nederlandse argumenten eenvoudig naast zich neerlegt en met hardnekkigheid blijft vasthouden aan de visie, dat de Veiligheidsraad bevoegd is in deze aangelegenheid een beslissing te nemen. Vooral de Amerikaanse houding was teleurstellend. Ook Noorwegen sloot zich aan bij hen, die de klok wensen terug te zetten.

Eisen der Ver. Staten De Veiligheidsraad begon met ook Birma toe te laten tot de besprekingen als belanghebbende nartij op grond van de verklaring van Birma, dat „zijn belangen rechtstreeks en onmiddellijk op het spel staan". De eerste spreker was dr. Jessup (Verenigde Staten), die de Nederlandse regering verweet de te Parijs aangenomen resolutie van de Raad niet te hebben opgevolgd en de militaire acties re hebben voortgezet „duidelijk met trotsering van de V.N Jessup zeide, dat de verklaring van dr. van Royen van Vrijdag j.1. de Nederlandse regering niet ontlast had van de Deschuldiging, dat zij het handvest van d: V.N. had geschonden Het niet vrijlaten van de politieke gevangenen was het duidelijkste bewijs van de Nederlandse weigering de resolutie op te volgen, aldus zeide Jessup. Hij verklaarde, dat het minste wat de Raad ten aanzien van de politieke gevangenen xon aanvaarden zou zijn de toestemming naar hun residenties terug te keren, politiek gezag uit te oefenen contact od te nemen met andere republikeinse functionarissen, en opnieuw maatregelen te nemer ter verzekering van recht en orde Jessup beschuldigde de Nederlandse regering ervan een poiitiek te hebb?n gevolgd — zelfs met "ebruikmaking van militaire actie — gericht op verzwakking van dp Republiek door middel van economische maatregelen. Hij zeide. dat de Nederlandse regering de Republiek een „kant-enklaar gemaakte interim-regering" had aangeboden Hij herhaalde dat werkelijke vrede slechts v'fT-7'acht kan worden op basis van Lir.asadjati en de Renville-overeenkcr-'.t, en wanneer de Republiek een stem heeft ir de vorming van de *<"Seratie- omdat zij het grootste s^.rr^nsiellende deel ervan zou uitmaken.

Jessup zeide dat de Verenigde Staten er 00 stonden, dat een definitieve datum werd vastgesteld voor verkiezingen in geheel Indonesie met geheim.? stemming en waarborgen tegen dwang, en een definitieve datum voor het overdragen van de souvereiniteit aan de Verenigde Staten van Indonesie Het terugtrekken van de Nederlandse troepen uit Indonesie zou zo spoedig mogelijk moeten beginnen en voltooid moeten zijn voor de overdracht van de souvereiniteit. Dit zou moeten gebeuren in een verloop rn maanden, en niet van jaren Jessup besloot met de Nederlandse regering verantwoordelijk te stellen voor de belemmeringen op het pad van de Commissie van Goede Diensten terzake het streven naar een vreedzame oplossing en dit te vergelijken met gelijksoortige „obstructietactiek" van de Sovjet-Unie tijdens de besprekingen van de Indonesische kwestie door de Raad. toen de Sovjet-Unie in de Raad de Republiek steunde doch tegelijkertijd de bladen van de communistische partijen in de gehele wereld zich verkneukelden in

de Nederlandse actie als een bestraffing van de republikeinse regering voor het onderdrukken van de communistische opstand. De Belgische vertegenwoordiger, Nisot, merkte op dat de bevoegdheid van de Veiligheidsraad volgens Belgische en Nederlandse opvatting nog steeds betwist wordt en dat daarom de resoluties van Farijs niet als bindend voor de Nederlandse regering beschouwd konden worden. China deed daarna een beroep op de Nederlandse regéring niet de bevoegdheid van de raad betwisten. De vertegenwoordiger van Noorwegen, Finn Moe, vond, dat, hoewel Nederland redenen had over de Republiek te klagen, de politionele actie niet door de vingers kon worden gezien. omdat daaruit veronachtzaming van de V.N. sprak. Het was z.i. thans de plicht van de Veiligheidsraad doeltreffende maatregelen te nemen tegen de err.stisre consequenties van de militaire actie. De Raad moest er op toezien, dat de vijandelijkheden niet werden voortgezet onder het mom van een actie tegen rondzwervende benden. Alvorens de Nederlandse troepen uit de republikeinse gebieden werden teruggetrokken. moesten er bevredigende waarborgen zijn voor de handhaving van orde en recht. De veiligheid zou door Nederlandse en republikeinse troepen gezamenlijk moeten worden gehandhaafd in samenwerking met en onder toezicht van de Commissie van Goede Diensten. Vrijlating van de politieke gevangenen en staking der vijandelijkheden moest in de eerste plaats door de veiligheidsraad worden geëist. Daarna dienden de onderhandelingen op basis van den Renville-overeenkomst te worden hervat en de C.v.G.D. moest een leidend aandeel in deze besprekingen hebben. Finn Moe sloot zich bij China aan wat betreft de noodzakaJi.ikheid van grotere bevoegdheden voor de C.v. G.D. De vergadering werd verdaagd tot Vrijdagavond 9 uur.

Gen. Mac Arthur heeft gisteren de Japanse regering opgedragen diamanten en goud aan de Nederlandse regering terug te j»iven die door Japan gedurende de «orJo» m het Verre Oosten werden oni- > j*i s-n de sultans van Mampawa en Poaïf'jnj.k.

— Het s.s. „Zuiderkruis" vertrekt Vrijdag. 14 Januari met troepen naar Indonesië. De opvarenden kunnen in Port Said post ontvangen, indien zij uiterlijk op de dag van vertrek, dus 14 Januari, is gepost. — Gisteren zijn de prijzen voor 1948 van de Jan Campertstichting aan de winnaars uitgereikt; de prijzen werden gewonnen door Jo Boer voor haar roman „Kruis of Munt" en door Jan G. Elburg voor zijn „Klein T(er)reurspel". liuiter.irmA. ' — De Duitse natuurkundige, geograaf en poolondi'rzoeker Dr. Erich von Drygalski is Maandag te München op 84-jarige leeftijd overleden. Drygalski verwierf bekendheid door zijn deelneming aan een wetenschappelijke expeditie naar West-Groenland (1891-1893), een Duitse Zuidpoolexpeditie (1901-1903) en de Zeppelin-expeditie naar Spitsbergen in 1910. — „Coldstrearn Guards" hebben 500 Chinese kolonisten gearresteerd tijdens een operatie in de nabijheid van Kajang. dat door de politie als een „broeinest vatïi communistische activiteit" wordt beschreven. Kajang ligt op ongeveer 24 kilometer ten Zuiden van Koeala Loempoer (Malakka).

Weersverwachting, medegedeeld door het K.N.M.I. te De Bilt, geldig van Woensdagavond tot Donderdagavond. Koude nacht. Vannacht: over het algemeen weinig bewolking met aanvankelijk nog enkele verspreide buien. Afnemende wind tussen Noord-West en West. Op vele plaatsen lichte vorst. Morgen overdag: geleidelijk toenemende bewolking- met later voornameHjk in het Noord-Westen van het land enige sneeuw of regen, weer aanwakkerentsr. Donderdag 13 Januari: Zon op 8 .44 — onder 16.54 Ma*n op 11.45 — onder 8.05 !«.«« T»rhde Zu 'd-Ve;>t ~Ii,ike wind en iets z

Te Ayr in Schotland, is .het openbaar onderzoek begonnen naar de oorzaak van de ramp van het K.L.M. toestel „Nijmegen", op 20 October van het vorig# jaar, waarbij veertig mensen, onder wie de piloot Parmentier, het leven verloren. Gisteren werd o.a. een 18-jariije jongen gehoord, Jan Simpson. Een jongen met weinig ervaring, maar die in de nacht van het ongeluk geheel alleen belast was geweest met de weervermeldingen voor de vliegtuigen welke het gebied van Prestwick binnenkwamen. Dit verhoor was zeer belangrijk, omdat het mogelijk is, dat aan Parmentier onjuiste gegeven betreffende dc weersomstandigheden zijn verstrekt. Jan Simpson stond drie uur lang in de getuigenbank bloot aan de scherpste kruisverhoren afgenomen door vermaarde ondervragers en deskundigen op verscheidene terreinen van de burgerluchtvaart. Onder dit moordend kruisverhoor afgenomen in de eerste plaats door mr. Cameron, als raadsheer voor de K.L.M.. moest Jan Simpson toegeven, dat hij pas tien maanden op Prestwick in dienst was en tot voor vijf weken gewerkt had onder leiding van een ervaren meteoroloog. Op Prestwick had hij zijn eerste practische dienst gedaan na de weerwaarnemingsschool in Londen te hebben algelopen Simpson moest toegeven niet te weten hoeveel obstakellichten er stonden op de radio-torens of waar hij een nieuwe lamp had kunnen krijgen voor het zoeklicht, waarmee vastgesteld wordt hoe laag het wolkendek hing. Tijdens het kruisverhoor verklaarde Simpson, dat gewoonlijk bij het onklaarraken van de zoeklichtlampen dit gemeld wordt aan de weervoorspeller, die op zijn beurt het bericht doorgeeft aan de administratieve ambtenaar, welke opmerking Cameron de woorden ontlokte, dat deze het zeker

weer moest doorgeven aan de chefstoker Simpson zei, dat hi1 opdracht had ieder half uur een weerbericht door te geven, indien er enige verslechtering in het weer intrad. Hij ontkende echter, dat het weer in het laatste half uur voor de ramp slechter was geweest, dat het motregende en het zicht bij tijden veranderde. Maar hij had geen aanleiding gevonden, Parmentier een extra rapport te sturen. Verder bleek dat het normaal radiobereik op Prestwick niet in orde was geweest op de dag van het ongeluk en dat in plaats daarvan een radio-baken met midden frequentie werkte Een aantal obstaKeltlchten op de radiomasten had eveneens niet gefunctionneerd. Dit was Parmentier doorgegeven.

(Van onze Haagse correspondent) Naar wij vernemen Is de Justitie een wijd vertakte zwarte handel in auto's op het spoor gekomen. Bij een 35-tal handelaren in het Westen is een uitgebreid onderzoek in de boeken ingesteld en het bleek dat meer dan honderd auto's door devlezenontduiking ln de handel zijn gebracht- Verschillende wagens zijn reeds in beslag genomen. Het onderzoek wordt voortgezet.

Een „Paroolgroep", bestaande uit de heren F. J Goednart, G. J. van Heuven Goedhart. J. Meyer. W. van Norden S. J. Carmiggelt en J. C. S. Warendorf heeft bii de president van de Amsterdamse Rechtbank een klacht ingediend tegen de heer H..A. Lunshof, de N.V Buijten en Schipperheyn en de Stichting De Nederlander. In deze klacht wordt gesteld d at de heer Lunshof door zijn publi"c.atie van de brochure „Dieven in de Nacht" de eer en de goede naam van Het Parool on ongemotiveerde wijze aantast. Het Parool eist van gedaagden een schadevergoeding van i 380.000.—.

Sovjet-agenten hebben viermaal gepoogd hem te doden.

Victor Kraftsjenko, de uit Rusland uitgeweken auteur van het boek „ïk verkoos de vrijheid", vertelde gisterer op een zwaar bewaakte persconferentie te Parijs. waar 300 journalisten aanwezig waren, dat Sovjet-agenten in het afgelopen jaar tot viermaal toe een poging hadden gedaan om hem van het leven te beroven. Kraftsjenko. die in Parijs vertoeft wegens zijn proces tegen het communistische weekblad „Les lettres Fran?aises" zeide dat hij in het proces, dat op 24 Jan. begint „zijn best zal doen om alle verschrikkingen van de SovjetUnie en de activiteit der geheime agenten aan te tonen ' Kraftsjenko. die in 19^4 Rusland de rug toekeerde, i,eide dat de Sovjetagenten driemaal ziin schuilplaats hadden ontdekt, doch aat hij zich geen dezer drie keren aldaar bevond. De eerste maal, dat Kraftsjenko „bezoek kreeg", was in Mei 1948 in Hollywood, de andere pogingen deden zich voor te New Yor: r in October. Eenmaal dreigden zij de eigenaar van het huis, bii Kraftsj enko's afwezigheid. een bom in hei huis te zullen plaatsen. „Ik ben me bewust van alle moeilijkheden van de taax. r/elke ik ondernomen heb", aldus zeide hij. „Ik ken de macht van de agenten van de Sovjetregering die in staat zijn tot de onmenselijkste daden om hun doel te bereiken".

„Vluchtelingen uit de Sovjet-Unie, die de verschrikkelijke realiteit van het Sovjetregiem hebben ondergaan, zullen voor de balie komen om de wereld te vertellen, wat zij van de Sovjet-Russische politie-regering en haar leider weten" aldus voegde Kraftsjenko er aan toe. Terwijl Kraftsjenko zijn relaas deed aan de ongeveer vierhonderd journalisten, filmreporters, fotografen en vrienden, hielden buiten ongeveer dertig politiemannen in trucks en bij de deur de wacht. Bovendien had de Franse politie voor twee „lijfwachten" gezorgd die naast hem hadden plaats genomen. De plaats waar de conferentie zou plaats vinden, werd gistermorgen pas bekend gemaakt en allen, die het gebouw betraden, moesten hun uitnodigingskaart alsmede een politiekaart tonen. f Kraftsjenko. die een nerveuse indruk maakte en hevig transpireerde onder het Blitz-offensief der fotografen. zeide dat hii documenten bezat, die toonden, dat alles wat hij in zijn «boek geschreven had, speciaal wat de zuivering betrof, op waarheid berustte. Deze documenten zou hii bij het proces overleggen. Onder applaus van de aanwezige niet-communisten en gefluit van de vertegenwoordigers der Franse communistische pers, zeide Kraftsjenko, dat een der documenten de namen bevatte van personen, die reeds vele jaren in de Sovjet-unie in concentratiekampen vertoeven Victor Kraftsjenko somde in zijn persconferentie de volgende punten op: 1. Er bestaat geen officiele oppositie in het Politbureau, ofschoon er meningsverschillen bestaan onder de leden van het bureau 2 Er is geen groep Sovjetleiders die nauwere betrekkingen met de Verenigde Staten wenst. (Hierbij wijkt zijn mening dus al van die van president Truman.)

Toen de persconferentie ten einde liep. was de politiemacht voor de ingang van het gebouw en in de aangrenzende straten tot een cordon van honderd man aangegroeid. De gevluchte ingenieur-schrijver arriveerde Zaterdag met een . Amerikaans paspoort in de Franse hoofdstad. Onze Parijse correspondent meldt nog het volgende: Kraftsjenko is een forse vijftiger, met donker wat gefriseerd haar, licht gebogen neus, gedecideerde mond en ogen. waaruit warmte, energie en een zekere geslepenheid spreekt. Hij is een goed redenaar, wiens pathetische stijl de leerschool der Russische volksvergaderingen verraadt. Het onophoudelijk aansteken van een sigaret en een herhaalde zenuwtrekking in de wangen doen sterk vermoeden, dat deze man een harde worsteling met zich zelf heeft moeten voeren, alvorens hij besluiten kon de zware beschuldigingen tegen de actuele machthebbers van zijn vaderland uit te spreken, welke in zijn boek zijn vastgelegd Toen deze beschuldigingen volgens de gebruikelijke methode van het Kremlin met leugens, provocaties en verdachtmakingen door „Les Lettres Franqaises" beantwoord werden, voelde ik het — aldus Kraftsjenko — als mijn zedelijke plicht mijn beweringen voor een onafhankelijke rechtbank van een democratisch land te bewijzen met de dossiers die in mijn bezit zijn. Hierin bevinden zich officiële Russische stukken en statistieken, schriftelijke verklaringen mijner getuigen en het manuscript van mijn boek. Het is een leugen, dat Amerika mijn actie zou financieren en inspireren. Alle kosten van het proces worden dóór de opbrengst van de ca 500.000 Franse exemplaren van mijn boek gedekt en in tegenstelling met „Les Lettres Fran gaises" staat geen enkele regering, geen enkele politieke partij, geen enkele politionele macht achter mij Niettemin voel ik mij niet eenzaam. Ik weet, dat ik spreek uit naam van millioenen mensen uit alle landen — de volkeren der Sov jet-Unie inbegrepen — omdat de strijd tegen het communisme, die ik heb aan gebonden voor hen een noodzaak van dood of leven is. De strijd voor een betere wereld, zo besloot de vroegere Russische functionnaris, voor een rechtvaardiger samenleving kan alleen met democratische mid delen worden gewonnen.

DE EERSTE OCEAANVLIEGER, thans bijzonder adviseur van de stafchef der Amerikaanse luchtstrijdkrachten, overste Charles Lindbergh, brengt op het ogenblik een bezoek aan de Amerikaanse bezettingszone van Duitsland. Bij aankomst op Neubiberg bij München wordt Lindbergh begroet door de commandant van het vliegveld, kol. Clarence T. Edwinson. ,

Het recht van de gehuwde vrouw od betaalde beroepsarbeid is nog altijd een veelaangevochten recht. De Nederlandse overheid staat'op het standpunt, dat in haar dienst dat recht alleen maar geldt voor de gehuwde vrouw boven 45 jaar — die alsdan geacht wordt geen kinderen meer te zullen krijgen — en dan nog slechts indien er niet voldoende mannaiijke of ongehuwde vrouwelijke krachten op* de arbeidsmarkt zijn. » Een tijdelijke afwijking van dat standpunt, waardoor wat meer gehuwde vrouwen in overheidsdienst konden zijn, zal uiterlijk 1 Januari 1950 eindigen. Bij de behandeling van de begroting van Binnenlandse Zaken in de Tweede Kamer is deze kwestie opnieuw ter sprake gekomen. Maar het is een kwestie gebleven. Zeer tot ontevredenheid van de strijdsters en strijders voor de rechten der vrouw. Minister van Maarseveen verklaarde slechts, geen bezwaar te hebben tegen een onderzoek naar het aantal gehuwde vrouwen in overheidsdienst, haar gezins-financiële en sociale omstandigheden. Uit een negental landelijke vrouwen-organisaties van alle gezindten heeft zich nu een comité gevormd tot verdediging van de vrijheid van arbeid voor de vrouw. Dit comité belegde in Den Haag en Amsterdam persconferenties, waarin het vraagstuk nog eens werd ontvouwd en alle gelegenheid tot gedachtenwisseling werd geboden. De woordvoerdsters verdedigden de stelling, dat de beslissing over het al of niet verrichten van beroepsarbeid door de gehuwde vroyw moet wofden overgelaten aan haar zelf. in overleg

met haar man. Hier is geen plaats voor staatsinmenging. Het comité heeft, mede namens nog zes andere grote vrouwen-organisaties — waardoor het driehonderd duizend vrouwen van alle godsdienstige richting vertegenwoordigt — zijn zienswijze in een adres aan de ministerraad kenbaar gemaakt. Een zienswijze, die ook strookt met de jongste resoluties van de assemblee der Verenigde Naties aangaande de rechten der vrouw. Het ziet er naar uit, dat de Nederlandse vrouw deze zaak met vastberadenheid heeft aangepakt.

De Bijzondere Raad van Cassatie heeft heden hst cassatieberoep van oud-commissariï-^eneraal Hans Albin Rauter, die door het Bijzonder Gerechtshof te 's Gravenhage tot de doodstraf veroordeeld was, verworpen.

Vier leden van de gemeenteraad van Tientsin die Dinsdagmorgen terugkeerden van een onderhoud als parlementairs met de belegeraars van Tientsin, zijn in de namiddag wederom naar het ond ?r communistische cafstrole staande gebied gegaan. Naar verluidt koestert het stadsbestuur de hoop. dat een regeling kan worden getroffen om de stad aan de door de communisten geleide troepen over te geven zonder dat de7e nog meer schade zal moeten lijden. Korte tijd nadat de gemeenteraadsleden waren vertrokken is een hevig artillerie-duel uitgebroken. De „New York Times Radio" heeft gisteravond omgeroepen, dat Tientsin gevallen is. Vok'ens de radio was liet bericht officieel. De New Yorkse radio stations meldden later, dat de gemeenteraad van de stad een ovenec-nkomst tot staking van het vuren had bereikt met de communisten, die de stad practisch in hun bezit hadden. Het hoofdkwaiUer van de Chinese regeringstroepen te Nanking beschouwt het 200.000 man sterke garnizoen van Soetsjou thans als verloren.

Dit garnizoen is een maand lang door de door de communisten geleide strijdkrachten op vernietigende wijze aaneevallen. nadat alle verbindingen waren afgesneden. Klaarblijkelijk sijn de troepen van Soetsjou door deze strijdkrachten vernietigd, toen zij trachtten zich een weg door de belegerende troepen te banen, teneinde zich bij de hoofdmacht te voegen, welke het bedreigde Nanking moet verdedigen. De troepen te Soetsjou bestonden uit drie legers, die onder bevel stonden van generaal Toe Joe-Ming. De communisten beweerden deze troepen volkomen te hebben vernietigd". Volgens een onbevestigd bericht worden generaal Toe Joe-Ming en één van zijn adjudanten vermist, terwijl een derde generaal zelfmoord zou hebben gepleegd. Warschau verklaart een vierde van Duitsland Pools Het Poolse parlement heeft een wet aangenomen, waarbij de gebieden, die Polen tijdens de tweede wereldoorlog op Duitsland veroverd heeft, hetgeen bijna een vierde deel van het vooroorlogse Duitsland omvat, deel worden van de Poolse staat. Lovett ziet geen spoedige regeling inzake Berlijn ' Amerikaanse senatoren, die een zitting achter gesloten deuren hadden bijgewoond van de senaatscommissie voor buitenlandse betrekkingen haalden na afloop Lovett, plaatsvervangend minister van buitenlandse zaken, aan die verklaard had van oordeel te zijn. dat het Sovjet-Russische politieke bureau iedere politiek, oorlog incluis zou volgen om de macht te handhaven Lovett had gezegd, dat oorlog in het politieke bureau beschouwd wordt als een middel om het communisme te doen voortduren, een middel dat toegepast behoorde té worden wanneer ook de leden van het Politbureau het er over eens waren, dat de strijd noodzakelijk was om hun doel te bereiken en gewonnen kon,worden. Het Politbureau werd door een man overheerst en wel door Stalin. Hij gaf geen kans op een spoedige " illle len met de regeling van üe gesch: Sovjet-Unie in Berlijn. Engeland zou grenscorrecties onderschrijven De diplomatieke medewerker van „Reuter" vernam gisteren dat de regeringen van Engeland, Frankrijk, de Verenigde Staten en de Beneluxlanden de aanbevelingen hebben ontvangen. welke zijn opgesteld door een werkcommissie, waarin deze zes landen zijn vertegenwoordigd. Deze commissie Is kortgeleden te Parijs bijeengekomen, teneinde advies uit te brengen betreffende eisen tot geringe veranderingen van de Duitse grens, welke door de West-Europese Bondgenoten zijn ingediend. Volgens een bericht uit gewoonlijk betrouwbare bron heeft de werkcommissie zich bepaald tot behandeling van een gedeelte der eisen tot kleine grenswijzigingen. Behandeld zijn de eisen van België en Luxemburg en slechts een klein gedeelte van de Nederlandse eisen. De werkcommissie heeft genoemde eisen goedgekeurd en, naar uit betrouwbare bron wordt vernemen, worden de aanbevelingen van de commissie door de regeringen van Groot-Brittannië en van de Beneluxlanden onderschreven. Over het standpunt van de Franse en Amerikaanse regeringen is nog niets onthuld.

In voormalig Hilligersbe'rg heeft zich een ernstig geval van verwaarlozing voorgedaan. Een moeder verzórgde haar baby, een knaapje van zes maanden, zo slecht, dat het hierdoor is overleden. De vrouw, de 29-jarige C. H. U.—den H. is deswege gearresteerd en zal voor de officier van justitie worden geleid. Tegen de vader de 35-jarige meubelmaker J. U., is proces-verbaal opgemaakt wegens dood door schuld. Het gezin bestond uit man, vrouw en vijf kinderen, waarvan de laatste twee vrijwel geen verzorging kregen. Het vierde kind werd in een kinderwagentje te slapen gelegd, kreeg wel eten, maar werd zelden gewassen of verschoond Toen dit.kind geboren werd verliet de vrouw kórt daarop na een ruzie het huis. Het huis vervuilde daardoor zodanig, dat het met veel moeite weer bewoonbaar kon worden gemaakt. Later keerde de vrouw terug en het kind doorstond het leed. Niet het jongste knaapje, dat in een ziekenhuis ter wereld kwam en enige tijd in een couveuse moest worden verpleegd. De vrouw hield zich, toen het kind thuis kwam, niet aan het voorgeschreven dieet van de arts. Ook dit kind kreeg het bewuste kinderwagentje als bedje toegewezen. Gewassen werd het zelden, het laatst enige dagen voor Kerstmis. Evenmin werd het verschoond of werd het bedje droog en rein gehouden. De man verdiende als meubelmaker f 65 per week. De staat van vervulling in huis scheen hem niet te deren. Enige dagen geleden vroeg hij zijn vrouw het vijfde kind eens te mogen zien. „Niet nodig", was het antwoord. „Het ligt rustig in de achterkamer en wordt goed verzorgd". Deze „verzorging" heeft er toe geleid, dat het kind Zondag is overleden.