Tijdens zijn militaire opleiding in Engeland had een kennis van onze krant ook een cursus gevolgd in het parachutespringen. „Was dat verplicht?" vroegen we. „Neen, maar je verveelde je wel eens, en als dan een paar vrienden zich in een dwaze bui aanmelden voor de opleiding tot parachutist, wil je niet achterblijven.. Hij deed ons het volgende relaas van zijn eerste sprong. De dag was nog heel jong, toen de sergeant ons kwam wekken. In 'n ogenblik was de hele hutbevolking wakker en wat nog meer wil zeggen, ieder was meteen zijn bed uit. Die morgen was het voor het eerst, dat ik niemand hoorde zeggen: „die kuchbokser". De reden voor dit spontane opstaan ondanks het vroege ochtenduur? Wij zouden onze eerste parachutesprong maken. DE TRAINING. Een ferme grondtraining is aan alles voorafgegaan. Een groot aantal apparaten heeft men uitgedacht om de „parachutist op de grond" zoveel mogelijk een realistische voorstelling te geven van wat er eigenlijk gebeurt, als hij het 'vliegtuig verlaat en op de grond komt. Wat hij moet doen en laten. En de grootste kunst is wel om als je de aarde nadert, zo te vallen, dat je daarna uit je zelf weer kunt opstaan, gevechtsklaar, zonder' gebroken ledematen. Mijn indruk van de traningsschool was tweeërlei. In het ene gedeeite met zijn glijDaan en schommel voelde ik mij in een speeltuin; het andere gedeelte met trapezium en springtoren, deed mij aan een circus denken. Het springen van zo'n dertig voet hoge toren is een heerlijke sensatie op zichzelf. En wat een kerels zijn onze Engelse instructeurs. Zo'n stevig gebouwd stelletje zie je niet dikwijls bij elkaar. Onze grondtraining is nu achter de rug en in de vroegte rijden wij met 14 Hollanders en een groot aantal Engelsen naar 't vliegveld. Veertien Hollanders. Ze zijn gekomen uit alle delen van de wereld: China, U.S.A., Brazilië, Belgie, Argentinie, Londen en een Springbok. De stemming in de bus op deze St. Nicolaasmorgen? Wij zongen dat het een lust was, maar ik weet, dat ieder zijn best deed, om zichzelf te bluffen.. Het klonk mij in de oren als een varken, dat knorrend en gierend de slagerij ingelaten wordt. Daar is het vliegveld al. De parachutes liggen te wachten. Een rare gedachte komt bij me op. Welke zal ik nemen? Maar de instructeur stopt er mij met een onverschillig gezicht ai een in de handen. Vijf minuten later zü ik er in en begeven wij ons naar de ballon. Wij zullen n.1. eerst twee sprongen uit een ballon maken. Met z'n vieren klimmen wij in de mand. Een laatste blik op onze parachute en dan gaan wij de hoogte in. Ik had nog nimmer in een vliegtuig gezeten of aan een ballon gehangen. Heerlijke ondervinding. Hoger, steeds hoger. De huizen worden huisjes en de weiden met al die gezellige hegjes, zoals je die in Engeland alleen maar ziet, worden kleiner en kleiner. En wat heeft onze aarde van boven af gezien heel andere kleuren. Neem zo'n doodgewone weide en vertel mij hoeveel soorten groen u van boven af ziet. He, lag ik maar vast tussen die ou grassies daar beneden.... Een ogenblik kan ik mii waarlijk niet voorstellen, dat ik zo idioot was om parachutist te worden.
GOOOOOO De instructeur heeft mensenkennis en probeert onze aandacht af te leiden. Hij vertelt een grap, maar met de beste wil ter wereld kan ik er niet om lachen „Ha, parachutespringen, dat is net zo fijn als een cake r ', zegt hu. Met de bovenkant van mijn ogen gluur ik nog eens over de rand naar beneden. Geef mij maar cake uit de cantine diep beneden ons. Vlak er dij zie ik de ambulance staa"n. En een ding staat vast. Over een poosje zal ik zeker in een van die twee zitten. Als de chute niet open gaat, wel dan heb je pech. zegt men in parachutekringen. Mijn vriend naast mij,.die het een leuke uitdrukking vond, is op het ogenblik doodstil geworden. Alle slechte dingen die je in je leven hebt gedaan, flitsen door je heen.... „Action station", klinkt dan plotseling de gebiedende stem van de instructeur. Number One. Nummer een slingert zijn benen over de rand en kijkt naar de gebiedende hand van de instructeur. Zijn ogen zijn onnatuurlijk groot. Goooooo, brult de instructeur, en met een blik als iemand, die te vroeg sterven gaat, springt hii naar beneden. Ik kijk omlaag en zie een grote witte parapluie. Hij zweeft. Number Two. Ik slinger mijn benen Over de rand en zit recht als een kaars mijn ogen op de gebiedende hand van de instructeur. Voeten en knieën stijf gesloten. Dat moet zo blijven tot je veilig geland bent. Op dit ogenblik is alle angst verdwenen en voel ik mii volkomen onverschillig. Goooooo Ik licht mijzelf op. Zet flink af en daar val ik loodrecht de ruimte in. Ik voel een geweldige neiging om mij heen te grijpen, maar dat mag met, dan zou je in de lijnen van de parachute kunnen komen. De aarde komt pijlsnel naar me toe De wind striemt langs mijn gezicht, alles gaat ° ~ semsnel. Dan voel ik een lichte druK in mijn schouders. Ik kijk naar boven. Mijn parachute is open. Een grote witte massa, scherp afstekend tegen de grijze grauwe Decemberhemel. O, lieve, goede parachute. Als wij beneden zijn, zal ik ie omhelzen. Onze liefde zal eeuwig zijn. En zeg mij, welk meisje jou maakte en.vouwde, opdat ik hcar een deel van mijn liefde voor jou schenke — Als Engelenzang. Het openen van de parachute geschiedde met een zacht geluid, dat in mijn oren klonk als Engelenzang. Als ik nu lees van het gezang van engelen, dan denk ik aan het geluid van vele parachutes, die gelijktijdig opengaan. Aan deze zijde van de eeuwigheid is in ieder geval geen mooiere muziek denkbaar. Ik zweef nu in de lucht het is een heerlijke gewaarwording. Ik kan wel zingen doe het ook. Langzaam komt de aarde nu naar mij toe. Beneden staat een pnorme luidspreker en plotseling ' : k mijn nummer afroenen. „H? 1 >iber two, make a turn" klinkt i mijn oren. Ik gr" He lijnen boven mii en draai om Ik ben nu dicht bij de grond, die plotseling met dubbele snelheid naar mij toe schijnt te komen. Nog twee, een seconide en dan
het ons geleerd is, een draai en een slag op het slot van mijn-chute en mijn harnas ben ik kwijt. Ik ben los en meteen lach ik van plezier. Ja, waarom eigenlijk! De paracnute oprollen is het werk van een ogenblik. Dan ga ik een kopje koffie drinken. Heerlilke reactie op de voorafgaande spanning. Vlug achter elkaar. ..Nog een ballonsprong maakten wij die morgen. Toen kwam het vliegtuig aan de beurt, waar wij met z'n tienen in zaten. Vijf links en vijf rechts van het gat. Weer diezefde sensatie, maar door de snelheid van het vliegtuig en de wind, die de propeller veroorzaakt, maak je gauw 'n buiteling in de lucht als je er uit bent. De kunst van het springen uit het vliegtuig is: zo snel achter elkaar als het maar kan door het gat Op het laatst schieten we met 10 man in 9 seconden de ruimte in. Zeven sprongen maken wij deze week. Elke sprong is hetzelfde, want voor elke sprong heb je een -soort tegenzin te overwinnen. Maar wie eenmaal de kunst meester is, die wil het steeds meer en meer doen. Zoem, zoem, zoem. De bommenwerpers razen over mii heen. Heel de lucht is gevuld van hun machtig geluid. Een popje valt er uit. Een, twee, drie, tien. Nog eens tien en nog eens en nog eens Het is 'n lust om er naar te kijken, die tientallen witte schermen tegen de grijze lucht. .. ACHTUNG, HITLER, Achtung, Hollandische Fallschirmjager unterwegs.