Twentsch dagblad Tubantia en Enschedesche courant

Roman door Wlnston Graham 57) — Door Zwitserland?, vroeg ik verrast — Bijna al het personenvervoer gaat over deze route, wist Dwight te vertellen. De Brennerlijn is immers volkomen overbelast. Hij begon te hoesten. — Nu?, zet Jane, waartoe hebt u nu besloten? — Kijk eens, zei Andrews, van nu tot op het oogenblik, dat hij in den trein stapt, is hij steeds een officieel persoon in functie en in ieder geval voortdurend omgeven door allerlei menschen. Ik voel er niets voor om als een ordinaire moordenaar te werk te gaan, die door het gepeupel wordt verrast en op 't laatste oogenblik zijn voornemen niet eens ten uitvoer kan brengen. Maar nadat hij met den trein uit Milaan is vertrokken, is hij betrekkelijk geïsoleerd Doch ook dan zal het nog geen kinderspel zijn, daar wij rekening moeten houden met .zijn beide secretarissen. Een daarv- 's een verkapt SS-er, tot aan de tanr' -wapend. In ieder geval reist hij ' meelen nacht door en de trein rijr 1 r een afstand van tweehonderd mij' Zwitsersch gebied. Dwight en ik vallen eveneens in dien trein zitten. In de stilte, die hierop volgde, hoorden wij alleen het pijnlijk gehoest x van Dwight. Hij deed vertwijfeld zijn best het te onderdrukken. Andrews scheen heelemaal niets te hooren. Hij sneed de punt van een sigaar af. Zooals reeds vaak tevoren en ook in den tijd, die vóór ons lag, had ik er veel voor willen geven, als ik geweten had, wat er nu in zijn brein omging en wat de reden was van zijn onverbiddelijke houding.

Was het misschien eenvoudig te verklaren door het feit, dat hij in zijn gevoel onzen vijand nader stond en daarom beter met hem kon omgaan? Indien dit een verklaring was, dan was zij toch ten eenmale onvoldoende. Hij begreep die menschen beter, kon hen bestrijden met hun eigen middelen. En toch leek mij zijn afkeer van hun doelstellingen volkomen echt. Ik vroeg mij af, of Andrews eigenlijk zelf geen aanleg had voor het dictatorschap en hoe hij dan geworden zou zijn. Waarschijnlijk voelde hij zich alleen maar op zijn gemak in oorlogstijd. Ik kon mij heel goed voorstellen, dat hij in vredestijd min of meer een mislukking was, gedwongen zich met ongelooflijk prozaïsche bezigheden op te houden. Misschien zou hij een kein reizigertje kunnen zijn, zuchtend de trappen opklauterend om zijn klanten wat aan te smeren Zijn kleeren zouden hoe langer hoe m^er versleten raken en zijn jasje onder de armen steeds nauwer, terwijl zijn oogen ongetwijfeld steeds op den loer zouden zijn naar 'n knappe vrouw. Maar in oorlogstijd dan stond hij zijn mannetje, omdat hij een buitengewoon organisatie-vermogen bezat, pienter was en goed uit zijn 'oogen keek en zich zeker nooit geremd zou voelen door de overwegingen van fijner besnaarde menschen, die den vijand te fatsoenlijk be-' handelen en hem daardoor ongestraft zijn gang lieten gaan. Het moest een trek zijn, min of meer verbonden met zijn geboortestreek. dit duistere, harde en bijna wreede, dat school achter zijn hoffelijke en joviale manieren. Weliswaar kende ik de bewoners van Wales niet zoo goed als de Duitschers. maar wanneer het hard tegen hard ging. kon je er op rekenen dat Andrews het won! — Hoe zit het met FrSulein Volkmann? vroeg Jane opeens. Dit zal natuurlijk ook in dien trein zijn. Hebt u die vergeten? —Hier komt Jane aan te pas, bracht Dwight tusschen twee hoestbuien uit. Jane keek hem vragend aan. — Wij hebben natuurlijk onze vooroordeelen.

zei hij En een daarvan is, om al® het niet strikt noodzakelijk is, vrouwen in dit avontuur te betrekken. Ten eerste gaat u morgen in de vroegte naar Gardo om Fraulein Volkmann een bezoek te brengen. U zult er voor moeten zorgen, dat zij lang genoeg in dat vacantie-oord blijft om den express naar Basel te missen. Jane stak een sigaret aan. Zij-scheen het niet te kunnen laten om voortdurend te rooken. Haar zenuwen waren uitgeput. Eigenlijk was het leven, dat zij leidde, al heel weinig geschikt voor een jong meisje, dacht ik. — Hebt u een voorstel? — Nee, lieve kind. Maar ik weet, dat je vindingrijk genoeg bent. Er zijn een paar mogelijkheden. En wij vertrouwen er volkomen op, dat je de beste zult vinden en gebruiken. Na een oogenblik wierp zij haar hoofd in den nek, alsof zij iederen twijfel, als die er al zijn mocht, van zich wilde afschudden. — Uitstekend. • — En ik?, bracht ik in het midden. — Jij vergezelt Miss Howird naar Garda. Daar kun je haar zooveel mogelijk helpen Maar het belangrijkste is. dat je nergens opvalt.Je moet je uitermate rustig gedragen, tot wij weer terug zijn. Waarschijnlijk hebben we je dan nog noodig. Ik kon mijn ooren bijna niet gelooven nog minder, omdat het juist Andrews was. die de rollen zoo voordeelig toewees. — Heel goed, zei ik en ik deed mijn best mijn vreugde niet te laten merken. Maar Andrews hief zijn korten, dikken vinger waarschuwend op — Denk er om Jane, ik vertrouw er op, dat je je aan de instructies hóudt. Ik reken absoluut op je! — Heel goed zei ze ook, terwijl zij een weinig bloosde Wat bedoelde Andrews met die woorden? Ik meende, de verborgen bedoeling er van te kunnen raden. Mijn vreugde bekoelde aanmerkelijk. Het was Dwight eindelijk gelukt zijn

hoest te bedwingen — Andrews, ik geloof, dat het het beste zou zijn, als wij Mencken's papieren nu meteen verwisselen. Het is belangrijk, dat zijn speciaal Gestapo-escorte het spoor niet opnieuw volgt. Andrews knikte. — Natuurlijk. Alles was al voorbereid voor je vertrek uit het land na afloop van de conferentie. Mencken Maar we kunnen je nog niet missen, totdat wij deze zaak in orde hebben gebracht. Die kwestie met 't gas zal ons waarschijnlijk nog wel eens bezighouden. Jane, wil je me asjeblieft dien stapel blauwe papieren geven, die achter je op het bureau ligt? Zij overhandigde hem het gevraagde, dat hij nog eens doorkeek. — Alles is in orde, behalve de pasfoto. Maar daar zal Dwight nog voor zorgen. Ik weet niet, of je een goed geheugen hebt, Mencken, maar het lijkt me niet kwaad als je de volgende uren eens kennis maakt en vertrouwd wordt met je nieuwe persoonlijkheid Je hebt er nog tijd genoeg voor, als je naar Garda gaat. maar het is noodzakelijk, dat je al volkomen op de hoogte bent, als je deze plaats verlaat. Ik nam de papieren in ontvangst en begon ze te bestudeeren. Ik ontdekte, dat ik nu een Joegoslavisch burger van Kroatische afkomst zou zijn, geboren in Zagreb -op den 4en Maart 1899. Ik heette. Peter Lansdorff had grijze oogen en donker haar, dat aan de slapen „begon te grijzen". Maar ik bleef nog altijd een meter vijf en zeventig lang. Uit de paieren, di« bij de pas behoorden, zag ik. dat ik in Italië zaken had gedaan met importeurs van hout, die hun heelen voorraad aan de regeering ter beschikking hadden moeten stellen en er nu op aandrongen, den import van eikenhout uit Joegoslavië te bevorderen. Wat ik op de terugreis gedurende die paar dagen in Garda moest uitvoeren, bleek niet uit de papieren, daar met deze mogelijkheid geen rekening was gehouden. Ik was zoo verdiept in deze studie, dat

ik de woordenwisseling, die zich ontspon nen had, een tijdlang niet eens hoorde. — Och, onzin, zei Andrews met zachte stem. — Het gaat er nu niet om, wie van ons beiden de zaak zal opknappen. We zijn eenvoudig alle twee verantwoordelijk voor het slagen van het plan. De omstandigheden zullen wel uitmaken, wie het doen moet. — Ik zou dat punt nu echter liever afgehandeld zien. Het licht weerkaatste in Dwight's vale oogen. — Je weet, dat ik een flinke portie van dat smerige goed opgedaan heb. Drie en twintig jaren loop ik nu al met de gevolgen rond Het is heel wat anders, of dat gas tegen troepen of tegen burgers gebruikt wordt. En als dat inderdaad klopt van die blaren, die steeds weer opnieuw verschijnen .Het is niet bepaald een prettig karwe'itje, maar ik verlang, dat i k het ten uitvoer mag brengen. Andrews werd kwaad en blies zijn wangen op. Hij zag er uit els een nijdige kikvorsch. — Maar man, we doen het tenslotte toch niet om een of andere sentimenteele reden! Het is niet meer dan een zet in het heele oorlogsspel. Je denkt misschien, dat ik te lang uit het fatsoenlijke leven weg geweest ben Maar ik heb altijd behoord tot de menschen. die geen verschil tusschen gas in je longen en een kogel in je buik. Als er dan al persoonlijke motieven in het geding moeten worden gebracht, dan heb ik nog meer reden om woedend te zijn op Von Riehl omdat hij de landmijn voltooid heeft, en niet omdat hij het geheim van een verbeterd, blaartrekkend gas heeft gestolen. Dwight zat op zijn pijp te bijten en keek nadenkend naar den kop. — En als je het wilt weten, ging Andrews verder, ik heb er niet meer gewetenswroeging van om Von Riehl om zeep te brengen dan om een gevaarlijke mug dood te knijpen Ter illustratie van zijn woorden drukte hij zijn breede duimen op de tafel. — Als iemand een ander doodslaat, wordt hij opgehangen. Wat is er dan tegen een vent onschadelijk te

maken, die door zijn intelligentie duizenden kan laten vermoorden en lijden? Zoo bekijk ik de zaak. — Je dwaalt van de kern van de kwestie af, zei Dwight onverstoorbaar. En dat doe je opzettelijk Andrews, bij jou weet men nooit, in hoeverre je zelf gelooft, wat je zegt. — Nou, op het oogenblik geloof ik het, als het je interesseert. — Goed. Dat bestrijd ik ook heelemaal niet. Maar het verandert aan de zaak niets. Jij mag dan een reden hebben om de hoofdrol te willen spelen. Maar ik heb er recht op! Vraag maar eens aan iemand, die aan gasvergiftiging lijdt, of dat niet klopt. Vijftien of twintig jaar hoesten om dan op een ellendige manier aan je eind te komen En dit nieuwe gas kan nog erger zijn. Nou, dan heb ik liever een kogel in mijn buik! Als je je verbeeldt, dat je me met je overredingskunst van gedachten kunt doen veranderen, dan heb je het mis! — Dit is mijn ressort en hier heb ik te beve'en zei Andrews. Dwight's beenig gezióht had een harde uitdrukk'na. — Ik eisch het recht op, met dezen man af te rekenen. — Je krijgt van mij je bevelen en daarmee hasta. Andrews stond lawaaiig op. Jullie hebben je ins^n'^'es Over een uur komen we weer bij elkaar om de details te bespreVn. Voordat het dag wordt, moet indereen hier verdwenen zijn Jane en jij. Mencken nemen den trein van twint'™ over zes richting Garda T 'iUie reizen afzonderlijk. Dwi»ht, maak jij nO

Men schrijft ons: Velen in Twente en daarbuiten, die het genoegen hadden in 1946 kennis te maken met bovengenoemde Stichting en haar werk, geëxploiteerd in het bekende Stiftshuis te Weerselo, hebben met verbazing en verwondering aanschouwd, welk een prachtige natuur dit historsche plekje biedt. Is het daarom, dat men zoo dikwijls terugverlangt naar deze sfeer? Èn dat de opname van 1946 zoo groot was? Gerekend vanaf het tijdstip der opening (21 Mei) tot het einde van 1946, hebben ruim 2000 bezoekers in het Stiftshuis verblijf gevonden. Menig rijk uur is hiehdoorgebracht! Ook vele opvoedende, leerzame en den geest rijker makende uren zijn en worden nog gegeven, die vooral jonge menschen in dezen tijd ruggesteun bieden en perspectief openen voor de toekomst. Dat de trainingsweekenden voor toonaangevende menechen van het vereenigm^sleven waarde heeft, laat zich indenken. Om fnsch te blijven, moet men nieuwe ideeën opdoen, moet er grootere ontwikkeling komen en gestimuleerd worden, hoe men uit de koers geraakte jeugd weer opnieuw kan opvangen. Deze leiding gevende kern bc ;eft heel goed haar verantwoordelijkheid voor onze gebroken maatschappij, maar heeft tevens den moed aan te pakken. Wat hier aan practische, actieve, elementaire dingen ontvangen wordt, is onmiddellijk geschikt te worden doorgegeven aan de jongeren in de plaats hunner inwoning, zoowel op geestelijk als maatschappelijk gebied. Hoe grooter de nood, hoe intensiever men werkt. De stoot, door den opbouw van Weerselo's centrum gegeven* heeft inmiddels velen doen ontwaken, meerdere dergelijke centra op te richten; in verschillende plaatsen des lands is men druk doende de voorbereidingen daarvoor te treffen. Merkwaardig is, dat, getuige het groot aantal aanvragen voor dit jaar, Weerselo en het Stiftshuis de zetel is voor kwalitatief zoo geheel verschillende doeleinden. Vanaf 1 Maart tot medio September is het Huis, met uitzondering van enkele noodzakelijke vrije dagen, zoo goed als volkomen volgeboekt. In de tweede helft van Februari zal er, uitgaande van het Zendingsbureau te Oegstgeest, een conferentie plaats vinden van enkele dagen. De Hervormde Raad voor' Kerk en School zal in Juli en Augustus voor vele leerlingen van middelbare scholen kampweken organiseeren. De eindexamen-candidaten van dit jaar van het Lyceum uit Zeist zullen zach alle werkdagen van de maand Maart rustig kunnen bezinnen en prepareeren voor het eindexamen. De Hervormde Jeugdaad van Hilversum organiseert voor de middelbare schooljeugd een speciale week om nader tot elkander te worden gebracht. En zoo kan men doorgaan te noemen, wat dit jaar het Stiftshuis als verblijfplaats gekozen voor korteren of langeren tijd. Daarbij moeten dan nog gerekend worden de verschillende weekends en kampdagen, vanuit de classis Deventer georganiseerd, die meer een plaatselijk karakter dragen, maar nuttig

zijn tot vorming van jonge menschen door verantwoorde ontspanning. Vele Gemeenten hebben de gelegenheid aangegrepen hiervoor in te schrijven. Vooral de groote steden van Twente zien het belang hiervan in. Van groote waarde zijn in dit verband de conferenties en trainingsdagen uitgeschreven door de N.P.V. en het N.P.G. (Padvinders). Allerwegen is er een nieuw ontwaken in alle kringen op jeugdvormingsgebied te schaven en te bouwen aan den geest van het nieuwe geslacht, waaruit in de toekomst Nederland weer nieuwe krachten zal kunnen putten. Als straks de vogels weer zullen fluiten en de pracht van bloem en plant weer tot volle ontplooiing zal zijn gekomen, zullen vele jongeren en ouderen klanken van vroolijkheid doen klinken in het Stiftshuis en over het Plein en zal opgedane vriendschap een menigte herinneringen geven, waardoor ons Nederlandsche volk hechter en sterker zal kunnen staan in het groote geheel.

44. „In ieder geval", zei de Koning, „kunnen wij U geen voorschot geven, baron! De Koningin heeft gisteren een nieuwe hoed gekocht en 's lands schatkist is uitgeput! U zult zeer snel Ermeric's schat moeten vinden en voorgeleiden! Gaat heen en haast U! De Markies D'Isengrim is U ruim een dag voor en wij hebben meer vertrouwen in hem dan in U. U draagt weliswaar de hoogste orden des lands op Uw jas maar

U staat in een kwaden reuk!" „Helaas!", zei Joris, „Iemand die een zwervend leven voert als ik kan niet dagelijks epn bad nemen. Maar morgen ben ik terug met Ermeric's schat, vertrouw daarop, Sire!," Hij boog diep en Panda volgde zijn voorbeeld en dacht: „Gelukkig, dat hij geen geld ontvangen heeft. Het is allemaal bedrog van hem en hij weet heeleirfaal niet, waar die schat is".

Bij de Donderdag voortgezette behandeling van de begrooting van Sociale Zaken in de Eerste Kamer repliceerden nog vier leden. Het leeuwendeel kwam weer toe aan den heer De Bruijn (Kath.), die een groote mate van overeenstemming tusschen zichzelf en den minister constateerde, doch ten strijde trok tegen de communisten, die volgens hem tegen de publiekrechtelij ke bedrij fsorganisatie zijn. De E.V.C. daarentegen heeft iuist besloten tot samenwerking met ■het N.V.V., dat bij de Stichting van den Arbeid is aangesloten en dus de bedrijfsorganisatie steunt. De heer Koejemans (Comm.) legde uit, dat zijn partij niet tegen de bedrijfsoreanisatie is; men is echter van meening dat deze niet in staat zal zijn, het kapitalisme te overwinnen. Nadat minister Drees met een kort woord h&d jroRntwoord, WGrd zijn bsgrooting z.h.st. aangenomen onder agtateekening, dat de C.P.N. geacht wordt te hebben tegengestemd. De dan volgende beschouwingen over de begrooting van Landbouw, Visscherij en Voedselvoorziening spatten uiteen in een regen van detailvragen, hoezeer de meeste sprekers uiting gaven aan hun waardeering voor het beleid van min. Mansholt. De heer Hoogland (Arbeid) wees er op, dat het drukken van de prijzen voor voedingsmiddelen niet mag gaan ten koste van de loonen der landarbeiders. Men onderschatte de beteekenis van hun arbeid niet. Anderzijds richtte spr. zich tegen het betalen van zwarte loonen in den agrarischen sector. Hi.i drong aan op een spoediee totstandkoming van de Jachtwetherziening en sloot zich overigens aan bij hetgeen zijn partijgenoot Vondeling in de Tweede Kamer over deze begrooting had gezegd. Mej. Tjeenk Willink (Arbeid) hekelde in een haast sarcastisch betoog de stichting Maatschappelijk Werk ten Plattelande. Zij vroeg of het op den weg van Landbouw ligt om maatschappelijk werk te „plegen". De heer Zegering Hadders (Vrijheid) was niet erg te spreken over de rationalisatie in den landbouw en de ruilverkaveling. Zouden de Rijksdomeinen niet beter onder Landbouw kunnen ressorteeren? De landaanwinning in de Wadden kan beter worden stopgezet als er geen bruikbare krachten aanwezig zijn. Spr. vroeg bespoediging van de herziening der Pachtwet. Niet alleen pachters, doch ook boeren-eigenaars moeten van hun land kunnen worden gezet, als zij dit niet goed beheeren, meent spr. Voorts drong spr. aan op meer spoed bij de Jachtwetherziening, vroeg naar de winstmarge op aardappelen en bloembollen en roerde nog het landbouwonderwijs aan. De heer Kolff (C.H.) acht den toestand in de agrarische bedrijven niet rooskleurig. Uitvoerig ging spr. in op de moeilijkheden in de kersenteelt en vond het gelukkig, dat de minister hierin niet had ingegrepen. Prijszetting in kersen zou kunnen leiden tot het verdwijnen van de boomgaarden. Ook deze spreker pleitte voor de kleine bedrijven, roerde het pachtvraagstu.k aan en vroeg om meer Christelijke of neutrale landbouwscholen. speciaal in het Westen van de provincie Utrecht, waar de school

te Vleuten onlangs aan de A.B.T.B is overgedaan, terwijl alle omliggende landbouwscholen reeds in Kath. handen zijn. ... De heer v. Velthoven (Kath.), die Woensdag een referaat over de spelling had gehouden, voerde thans even gedegen het woord over de agrarische problemen, waartoe hij zich als 5P?.* a §l"B®ograaf aangetrokken voelt, uok deze spr. kwam op voor de kleine R°eren en wees op de groote mogelijkheden tot cultiveering van gronden in Noord-Brabant. De heeren Biewenga (A.R.) en Brandenburg (C.P.N.) juichten 's ministers maatregelen inzake de groentenvoorzienmg, dezer dagen genomen, met warmte toe. Eerstgenoemde knoopte daaraan een beschouwing over de prijszetting voor groenten en pleitte voor pensioenen aan landarbeiders. Voorts besprak hij verschillende vraagstukken betreffende het landbouwonderwijs. Minister Mansholt vroeg, zijn beantwoording te mogen uitstellen, waarop de voorzitter de vergadering verdaagde tot 15 Febr.

ZATERDAG 15 FEBRUARI. Hilversum I, 301,5 m. — 7.00 Nieuws. — 7 .30 Morgengebed. — 8.00 Nieuws. — 8.15 „Pltik den dag". — 12.30 Metropole-orkest. — .13.00 „Turf in je ransel". — 14.00 Klaas v.' Beeck. — 14.15 Engelsche les. — 14.45 Klaas v. Beeck. — 18.00 Pianoduo André de Raaff en Jacques Schutte. — 18.15 Journalistiek weekoverzicht. — 18.30 „Wij sluiten u aan met". — 19.00 Nieuws. — 19.15 Buffalo Bill. — 20.00 Nieuws. — 20.15 „Wie weet hoe deze plaat heet?" — 20.30 Henri de Greeve. — 21.00 L'Education maniquée, Operette v. Chabtier. — 21.45 „Muzikale Tombola". — 22.45 Avondgebed. — 23.00 Nieuws. Hilversum II, 415>5 m. — 7.00 Nieuws. — 8.00 Nieuws. — 9.00 Philharm. Symphonie Ork. — 10.00 Morgenwijding. — 10.20 Radiofeuilleton. — 12.00 André Kostelanetz en orkest. — 12.35 Jan Vogel en accordeon-orkest. — 13.00 Nieuws. — 13.15 Sweelinck-kwartet. — 16.25 „Attentia" met Eddy Walis. — 17.00 Artistieke staalkaart. — 17.30 Om en nabij de twintig. — 18.00 Nieuws. — 18.15 Operette-prógr. — 20.00 Nieuws. — 20.15 En nu.... Oké. — 21.45 Kwartet Jan Corduwener. — 22.15 „De Kakatoe", sprookje. — 22.45 Orgelspel d. Johan Jong. — 23.00 Nieuws. — 23.15 Hobby-Hoek.

IN DE HAVEN VAN VOLENDAM zijn de botters geheel onder een sneeuwdek bedolven. De visschers zijn nu sneeuwruimers geworden. Een deel der schepen, die gedeeltelijk onder den sneeuwlast door het ijs zijn gezakt en gezonken, wordt blootgelegd.

Naar de dochter van den Italiaanschen tenor, Benjamini Gigli onlangs heeft medegedeeld, zal haar vader 14 Februari op grond van zijn contract naar Engeland vertrekken. In het Lagerhuis is echter op 6 Februari door een lid de vraag gesteld of het den minister van binnenlandsche zaken bekend was dat Gigli in 1493 een boek heeft geschreven, getiteld: „Waarom ik fascist ben". De minister heeft toen geantwoord, dat hij de zaak zou onderzoeken opdat, inclien het feit wordt bevestigd, stappen tegen Gigli kunnen worden gedaan, wanneer hij in Engeland zou aankomen. Naar thans te Rome bekend is geworden, zal Gigli niet naar Engeland vertrekken.

De oude pioniersgeest leeft er nog. Medan, 8 Januari 1947. /an onzer, specialen verslaggever). Wie het over Deli heeft, denkt aan dua.ix. 1 jt tcibctK iiccit ütiuuuU i ^ernaa^i, wa,nc een oetere s^aar aan aie van Den-aekoiaa moet, nog sieeas l vvoraen uitgevonaen. bumatras oostkust aanKt naar enorme oncwii.at..iig ai de laagste uriekwaiu eeuw aiui ae iwahteit van aat dekbiad, aat, m ae .aagviaK.ee rona ivleaan zoo n oijüonaer goeden voedingsbodem vond. Bijna vijf jaar heeft die cultuur nu i stiteestaan. De Jap interesseerde zich 1 niet voor den Deli-sisaar bij gebrek aan afzetgebied. Hij gai den grond uit voor voedselgewassen, opdat Sumatra althans niet al te spoedig hongerlijden zou. Wei probeerde hij op enkele ondernemingen virginia-tabak te produoeeien doch hiervoor bleken bodem en klimaat niet. bijster geschikt. Zooaat het tabaksland rond Medan bij net einde van den oorlog óf met rijst beplant, öf met bosch bedekt was. En zoo is het nog steeds — met één uitzonder.ng. Slechts enkele kilometers van Medan ligt een der oudste ondernemingen van de Deli Maatschappij, die dank zij haar nabijheid tot de stad al spoedig na de aankomst der Britsch-Indiers behoorde tot het geallieerde gebied. Zij heet Helvetia, want '^et waren eenige Zwitsers, die hier . * .g geleden begonnen met den aanplakt van tabak. Daar legerden de Engelsehen. de Ambonneezen van het KNIL, die in Oost-Sumatra uit de krijgsgevangenkampen kwamen. In Mei verleden jaar deden extremisten een aanval op dit kamp, welke bloedig afgeslagen werd. Sindsdien is het rond Helvetia rustig geweest.. en nu wordt er weer labak geplant. Dat is in een paar woorden gezegd, maar men moet het land hebben gezie# en de planters hebben gesproken om eenie; idee te krijgen van de enor. me moeilijkheden, die men te overwinnen Md. Cm te beginnen kan men bezwaarlijk tabak gaan planten waar ae be.oikig ieeas rysii in aen grond heeft staan. Nu was een deel van Helvetia (om precies te zijn: 150 van de 3400 hectaren) met bosch bedekt. Dit bood dus mogelijkheden — mits er werkvolk en behuizing was. Het oude emplacement (woningen, kantoren, winkels enz.) werd door de militairen gebruikt. Maar onder de weinige hier aanwezige Deli-planters leefde nog de oude geest, dezelfde geest, die, Nienhuys, Cremer en Janssen inspireerde, toen deze pioniers in' de tweede helft der vorige eeuw de rimboe in tabakstuinen omtooverden. In Augustus begon men met den bouw van een geheel nieuw houten emplacement, dat in een maand op pooten stond. Men wierf werkvolk aan, en kreeg met moeite een bont gezelschap van ondervoede. ongekleede zwervers bijeen. En toen kon het bosch tegen den grond. EEN KLUIS MET ZAAD. Inmiddels was gebleken, dat een kluis met zaad door de Jappen wel opengebroken, maar niet leeggehaald was. Het beste zaad werd bijeengezocht en in de kleine Nederlandsche „concessie" van Medan, de wijk Polonia, verrezen 50.000 tabaksboomen (de tabaksman noemt zijn plant een ,boom", en hij kan ook inderdaad wei twee meter hoog worden). Het was 'n merkwaardige aanplant, waarvoor elk piekje werd gebruikt, waar geen huis stond of een weg liep. En zoo kwam Helvetia aan voldoende zaad. Behalve grond, volk, behuizing en zaad, heeft een tabaksplanter mest en gereedschap noodig. Deze twee artikelen weerden gekocht van den Chinees tegen exhorbitante prijzen. Vrijwel al het materiaal, dat ten tiide van den Japanschen inval op de ondernemingen was. bleek door de Indonesiërs aan Chineezen te zijn verkocht,

en moet nu door den wettigen eigenaar worden teruggekocht. Er zat niets anders op — en men was al blij uat net ei Vv EERSTE VERSCHEPING IN SEPTEMBER. Maar nu zijn de planters op Helvetia dan ook zoover, dat de grond schoon is en binnenkort met ü aanplant begonnen kan worden A s ie tabak begin Maart den grond > .aat. kan eind April begin Mei gepxuKi worden. Daarna volet. de bewevcing in de droog- en fermenteerschuren, en in September kan weer het eerste dekblad worden afgeschept Waarbii alles verder afhangt van de hoeveelheid regen in Maart en April.... en van de pemoeda's. Thans is alles rustig rond Helvetia, waar Hollandsche milicieins de wacht houden. Maar hr tekort aan menschen is algemeen, eii dit geldt ook op militair gebied. Doch in ieder geval is er een begin gemaakt; één van de tallooze ondernemingen op Sumatra is weer in bedrijf, althans gedeeltelijk. De 230 Javanen en 150 Ch'neezen, die hier werkzaam zijn. hebben een ware metamorphose ondergaan in een half jaar ttl'ds. Uit een stelletje magere, half-naakte vagebonden, is een ploeg goed-gevoede, goed-gekleede werkers ontstaan. En de tabak gaat weer de zaadbedden in. Zoolas e pr nl^nters ziln van de soort, die dit hebben aangepakt hoeft Deli niet te wanhopen.

Paasikivi, president 'van Finland, heeft te Helsingfors op een bijeenkomst van het Finsch-Sowjet-Russisch genootschap verklaard, dat Finland den strijd zal opnemen tegen elke mogendheid, die zou trachten via Finsch grondgebied de Sowjet-Unie aan te vallen. Volgens Paasikivi is een deel van de Finsche bevolking bang voor de Sowjet-Unie. Hij gaf echter als zijn persoonlijke meening te kennen, dat de Sowjet-leiders, in het bijzonder generalissimus Stalin, in geen opzicht vijandelijke gevoelens jegens Finland koesteren.

I. Wie Italië denkt, denkt zon. Zon en zang, muziek en romantiek. Visioenen doemen op van zonovergoten azuren zeeën en kobaltblauwe meren, van kunst, kleuren klankfestijnen, van zuidelijke aorgenlooze zonnigheid. De zon en de zee, de bergen en de meren van Italië, zijn gebleven. Daaraan heeft geen oorlogsgod iets kunnen veranderen. Gebleven zijn ook de Italianen, dat drukke ongeduldige volk, dat de kunst van gesticuleeren, flaneeren en lanterfanten verstaat als geen ander. Gebleven is ook de kunstzinnige geest der Italianen. Het in Milaan gespaard gebleven „Heilige Avondmaal" van Leonardo Da Vinei in Napoleon's paardestal, zou er een symbool van kunnen zijn. Scala was er het eerste gebouw, dat uit de puinhoopen herrees in pijnlijk-precies denzelfden stijl als voorheen en ge hadt de verwoede (voor onze Hollandsche begrippen vermakelijke) critieken in de Italiaansche kranten moeten lezen over een vergeten futiele decoratie hier, die er voorheen wèl was, over een minutieus motiefje daar, dat er nü wel en voorheen niet was v De zwierige, tierige Italiaan, die zich aan te groote stiptheid veelal niet te buiten gaat, zet zoo grenzeloos

graag de puntjes op de i van z'n belle arti. Ja, dat is alles gelukkig gebleven. WAT NIET GESPAARD BLEEF. Wat niet bleef is een schat van schoonheden aan bouwkunst. Was onlangs op deze plaats in een artikel over de Fransche Cöte d'Azur te lezen, dat aldaar vrijwel niets beschadigd werd, geheel anders is het aan de Italiaansche Revièra. De geheel e Ligurische kust vah Genua tot Rapallo, die m.i. met Dalmatië in Yougo-Slavië, de schilderachtigste en kleurrijkste kuststreek in geheel Europa, heeft erbarmelijk geleden Voorzichtig en langzaam trekken de. treinen langs de kust over de torenhooge noodbruggen der «valleien. Vanuit het raampje ziet ge uit over de Middellandsche Zee, blank en blauw als de oogen van een goedHollandsch meisje. In de diepte beneden U, ziet ge neer op de ravages in de blokkendoos van de steden en dorpen van Ligurië. Beschut tusschen de grillige rotspartijen, met lawines van bloemen als hangende tuinen: eens pittoresaue plaatsjes aan kleine knusse, natuurlijke haventjes. Thans: trieste ruïnes. Alleen het verrukkelijke Santa-Margherita en Rapallo zien er vrij gaaf uit. Telkens wanneer de trein uit het licht der onvermoeide zuidelijke zon, plotseling door de duisternis van een tunnel raast, minuten lang, dan raad ik U, Uw hand aan Uw valiesje te houden. Dat is veiliger. Treinen zijn rijdende rooversnesten. En een aria uit hooge tenor-kelen, die hier en daar plotseling oplaait langs de volle corridor van den trein, doet denken aan de Roovers-symphonie. Erger is, dat ge in de 2e klas-wagons (eerste ontbreekt veelal en in de derde klasse is bet. zelfs voor Hollandsche na-oorloTsche begrippen heelemaal onmogelijk te reizen) erger is. dat ge op lange trajecten naar het zuiden een geheele dag en nacht moet staan of liever leunen en steunen tegen Uw reis- en lotgenooten. Over verregaande vuilheid en veelheid, aan vlooien moet ge maar niet treuren. Want ge weet, dat in dit lieve land, aan het einde van de reis altijd weer de zuidelijke zon en lokkende, lachende luchten U wachten. Ook wacht u bet winkelen. Dat is in een land. waar alles puntenvrij en bonnenloos te kust ep te keur te koop is, een aangename bezigheid. Zou het althans kunnen zijn, als.... Welnu, in een volgende schets neem ik U mee uit winkelen. FRANS B. LEFERINK.

De Britscha vertegenwoordigers In do geallieerde bestuurscommissie hebben de Duitschers in het Ruhr-gebied gewaarschuwd, dat de aanhoudende vorst zooveel schade aan de tarwe- en gerstoogst voor het volgende seizoen heeft toegebracht, dat het bijna zeker is. dat men in de lente opnieuw zal moeten zaaien. Men verwacht tevens, dat veel groenten van den laten winter en vroege lente verloren zullen zijn, en dat door kolengebrek de vroege kasgroenten eveneens gevaar loopen.

INGEZONDEN MEDEDEEL1NGEN. „Schiet 's op, Jan!" „Wacht nog even! Ze zetten Niemeüer's Gala Thee en ik krijg oók een kopje!"