Twentsch dagblad Tubantia en Enschedesche courant

Hilversum I, 301 m. — 7.00 Nieuws. — 8.00 Nieuws. — 8.15 Alfredo Campoli. — 8.45 Denise Soriana, viool en Magda Tagliafero, piano. — 9.45 „Arbeidsvitaminen". — 11.00 „Op den Uitkijk". — 12.35 André de Raaff, piano en Jacques Schutte, orgel. — 1.00 Nieuws. — 1.15 Het Re-' 1.45 H. Robinson Cleaver, nova Septet. — 1.45 H. Robinson Cleaver, orgel. — 2.p0 Voor de vrouw. — 2.30 Radio-re^ue voor de jeugd. — 4.30 „De Avroi jeugd. lians". — 5.00 Italiaans gramofoonplatenprogramma. — 5.35 Gerard van Krevelen. — 6.00 Nieuws. — 6.15 Michel Emer et son orchestre. — 6.30 Progr. Ned. Strijdkr. — 7.05 Musica Antiqua. — 7.30 „De keuze van den omroeper". — 8.00 Nieuws. — 8.15 „Arabesque". — 8.40 Hoorspel. — 10.00 Radiofonisch Festival. — 11.00 Nieuws. — 11.15 „Dutch Swing College". Hilversum II, 415 m. — 7.00 Nieuws. — 7.30 Orgelopnamen. — 8.00 Nieuws. — 8.30 „Lichte ochtendklanken". — 9.00 Voor zieke jonge mensen — 9.50 Arthur Schnabel. — 10.30 Morgenconcert. — 1100 Arend Koole, piano. — 11.30 . . . .in 3/4 en 4 4 Maat. — 12.00 Het alt-strijktrio. — 12.30 Het NCRV-Koor. — 1.00 Nieuws. — 1.15 „Cinderella-Ensemble". — 2.15 Sydney Torch, orgel. — 2.50 „Celesta-Ensemble". — 5.30 Hawaiïanklanken. — 5.45 Het rijk overzee. — 6.00 Kamerorkest. — 7.00 Nieuws. — 7.15 Nieuws uit Indië. — 8.00 Nieuws. — 8.05 „Parelende klanken". — 9.30 Schubert-cyclus. — 10.15 Jo Vincent, sopraan. — 10.30 Nieuws. — 10.45 Avondoverdenking. — 11.00 Symphonisch Avondconcert.

(Van onzen correspondent te Londen.) „De soep wordt meestal niet zo heet gegeten " Toen het midden in den barren winter helemaal mis dreigde te gaan door het opraken van de brandstoffenreserve, heeft het Engelse volk zich niet tot een paniek laten verleiden. Men was den afgrond tot aan . het randje . genaderd, maar met de grootste koelbloedigheid en onverzettelijkheid heeft men weer houvast onder de voeten gekregen, en langzaam gaat het nu weer opwaarts. Natuurlijk is er geen reden tot overdreven optimisme, vooral niet omdat er in de binnenlandse politiek nu eenmaal stoornissen plegen op te treden, veroorzaakt door invloeden van buitenaf, waarvoor Engeland op het ogenblik zo kwetsbaar is. De regering heeft echter op een kardinaal punt twee successen geboekt: de kolenproductie is, som3, zelfs tot recordhoogte van vier milüoen ton per week, gestegen en dei toeloop naar de mijnen heeft zelfs de verwachtingen overtroffen. Een be-; langrijk percentage mijnwerkers is teruggekeerd en zij kunnen dadelijk productief worden gemaakt. De dramatische gebeurtenissen van den affr e i 0 p en winter hebben ook mensen uit een geheel andere levenssfeer doen besluiten in de diepte af te da^ t r™techen jbumflist'die v™d da" de. houweel thans nuttiger is dan de vulpen. Misschien zit er nog wel co py in ook De overschakeling van vaste naar vloeibare brandstof voor fabriekseeneratoren verloopt eveneens gunstig. Het huishoudelijk gebruik is, met een grote mate van vrijwilligheid, aan banden gelegd. Zo hoopt men bij de intrede van den winter 15 millioen ton achter de hand te hebben, d.i. tien millioen ton meer dan verleden jaar. Men zal proberen een redelijk «venwicht te bewaren tussen den eis van voorraadvorming en de verhoging der industriele productie. Een vraagteken vormt vooralsnog de invloed, welke de vijfdaagse werkwerk in de mijnen, die op 1 Mei begint, zal uitoefenen. Velen houden hun hart vast, dat het daardoor toch weer zal mislopen, indien de mijnwerkers niet voortdurend in recordtempo arbeiden. _ ■ M afgewend, maar men verwacht met de hakken over d e sloot te komen, hetgeen dan óók een meevaller is — staat de nieuMeer brood en suiker. De melkpositie is gunstig en het rantsoen overtreft zelfs het vooroorlogse verbruik. Het brood zal denkelijk ln den herfst van >de bon gaan. Er komt meer suiker, maar men zal het een paar maanden met minder thee moeten doen. Een debet-post is ook de hervatte export van Britse vliegtuigen, die een goede kans maken de wereldmarkt te veroveren. Tegenover de lichtpuntjes — de landbouwcrisis is nog niet maar men verwacht met de hakken óók een meevaller is — staat de nieuwe beproeving van de indirecte tabaksrantsoenering door de verhoging der invoerrechten. Het is nu voor de lager gesalariëgrden een hard gelag. Men ziet nu 't ongewone schouwspel van winkels vol onverkoopbare sigaretten. Het peukje heeft nu zelfs in Engeland zijn intreden gedaan en er worden spoedcursussen in eigen teelt georganiseerd. Er zit echter niets anders op, wilde men dollars besnaren en dat is dringend nodig, omdat de lening wegvloeit als het zand in een zandloper. Al wordt er over deze maatregel flink gemopperd, toch ziet men de redelijkheid van de beslissing wel in. En dte redelijkheid vormt de brug tussen de regeerders en geregeerden. De enorme publiciteitscampagne. d ! e was, viel het niet zo moeilijk iedereen i van de ernst van de toest \nd te doordringen. Het is minder eenvoudig om 1 het Engelsche volk met de neus op de onaangename feiten wil drukken, is 1 daarop gebouwd. Toen het nog oorlog el ' ' ' '

de mensen te doen inzien, dat wanneer zij niet harder werken en beter organiseren, er gebrek zal heersen. Dat is het thema van de nieuwe actie. Op elk uur van de dag zal men eraan worden herinnerd, hoe erg het geval wel is. Aanplakvellen met koeien van letters, toespraken in fa breien, .iims en tentoonstellingen, zullen leder aansporen zijn uiterste best te doen. Vergeleken bij 1939 komt men nog vier millioen werkkrachten tekort wegens de verhoogde eaport, de strijdkrachten, de verhoging van de schoolleeftijd en de uitbreiding "van het ambtenarencorps. Engeland zal nu honderdduizend D.P.'s opnemen en ook nog twintigduizend krijgsgevangenen, die als burgers landarbeid verrichten gaan en na vlif jaar als Brit kunnen worden genaturaliseerd. Daar tegenover staat, dat een half millioen Engelsen wensen te emigreren, maar ook dat is nodig om het Gemenebest in stand te houden. i

IN DE MAAND MEI-wordt in Holland - Michigan (Ver. St.) het reit herdacht dat deze stad 100 jaar geleden werd gesticht en een centrum werd van Nederlands leven in Amerika. Ieder jaar worden er in Holland-Michigan grote tulpenfeesten georganiseerd. Van heinde en ver komen de Nederlanders om deze feesten bij te wonen. Een overzicht tijdens een parade der schoolkinderen

Juniorentournooi V.O.E.K. Op Zondag 15 Juni organiseert Heides het ja der Oostelijke racles het jaarlilks junioren-tournooi ■H eers MBRriH winnaars van ait tournooi rste klassers. Voor de _ _lt tournooi is een fraaie wisselbeker met 11 draagmedailles beschikbaar gesteld, een geschenk van het Comité Oost-Holland, bij de viering van het 25-jarig bestaan van de V.O.E.K. TENNIS. Om den Daviscup. Egypte heeft in de voorronde van het tournooi om den Daviscup met 3—2 van Spanje gewonnen. Het Belgische team won in Brussel van Luxemburg met 5—0. In de volgende ronde komen Spanje en Egypte Les.en eikaar uit. KORFBALOVERZICHT. Het is D.O.S. niet gelukt om op de aan het begin van het seizoen geleden nederlaag tegen Naas revanche te nemen. Het werd nu een 3—3 gelijk spel, zodat de strijd om de tweede plaats nog niet beslist is, zoals oók uit onderstaande stand blijkt. Het zal thans wel een beslissing door doelgemiddelde moeten worden. Naas heeft nog één wedstrifd voor de boeg tegen Wit-Blauw, terwijl D.O.S. nog bij H.K.C. en Wit-Blauw op bezoek moet. Ristersbleek Naas D.O.S. K.G.C. A.K.C. Wit-Blauw Oranje-Zwart 12 12 11 7 10 11 12 9 11 1 6 1 5 1 5 1 1 — — 92—17 24 '3 41—28 15 3 48—33 13 5 24—24 11 6 24—47 11 8 15—43 2 11 15—6" — In de 2e klasse won Zwart-Wit in Nijverdal van de club van die naam met 3—0. De ontmoetingen Quick— G.K.C. en W.I.K.—Groen-Zwart gin gen niet door. Uitslagen: le klasse: Naas—D.O.S. 3—3 2e klasse: Nijverdal—Zwart-Wit 0—3 Res. 2ekl.: Naas 2—D.O.S. 3 5—4 R.'bleek 3— H.K.C. 2 3—7 D.O.S. 2—A.K.C. 2 6—3

Een meisje van een en twin tig jaar, zekere Jean Rid^e, is voor het Londense politiege recht verschenen onder beschuldiging van zich ih brieven en telefoongesprekken tegenover een ziekenhuisverpleegster te hebben voorgedaan als „Aircommodore" David Blake. (Aircommodore is een hoge rang in de Britse luehtmacht). Als zodanig had zij de verpleegstei zelfs een huwelijksvoorstel gedaan .. dat werd aangenomen Op grond van deze huwelijksafspraak wist „David" van de verpleegster geld los te krijgen voor „aankoop van meubelen" Bij een ontmoeting met de veroleegster stelde Jean Rldge zich voor als een zuster van „David" Tenslotte kwam de bedriegerij echter aan het licht. „David" bleek het afhandig gemaakte <ïeld te hebben uitgegeven aan kleren en pleziertjes.

Door Eduard dc Nève.

en -«Vee Polen, een universiteitsprofessor en een attaché ener Poolse ambassade in het buitenland, stelden mij gedurende mijn reis van Trelleborg naar Gdynia op de hoogte. Hun meningen liepen uiteen en zij spraken zich ook niet in elkanders aanwezigheid uit. De professor was pessimistisch gestemd en zag in eiken slechten toestand den invloed van het nieuwe regiem. De attaché was vol lof over alles wat dit nieuwe regiem voorschreef deed uitvoeren.' Toen wij te samen aan tafel zaten werd er over niets gesproken behalve over de Poolse gewoonten, de i^ooise spyzen en de voorbije Dezettingsdagen het viel mij op, dat er niet geraaKt werd aan den dagen van den opstand die Warschau van 1 Augustus tot 2 October 1944 doormaakte. Weer een onderwerp, waarover voor- en tegenstanders van het nieuwe regiem net nooit eens zullen zijn. Onder elkaar zuilen zy er niet over twisten in het publiek. Men weet nooit, hoe zo'n twistgesprek de almachtige U.B. ter ore zou komen, de geheime staatspolitie, die minder aanleiding tot arrestaties verlangt dan de Duitse Gestapo destijds en die even goed is georganiseerd. De verhoudingen tussen voor- en tegenstanders blijven in het publiek vriendelijk, beleefd en hoffelijk. Noodgedwongen. Voor de tegenstanders ten minste. Zij leven nog altijd liever in een sfeer van oppervlakkige vrijheid dan in een der kampen of gevangenissen van Polen of Rusland. Verwondert U niet, dat ik hier den naam Rusland noem. Dat zal ik in den loop dezer artikelen nog zeer dikwijls — en met reden — doen. Ten eerste is Rusland natuurlijk belangrijk voor Polen als grote buurstaat. Ten twede heelt Rusland meer dan één „finger in the pie", waar het de Poolse politiek, de Poolse economie, en het hele Poolse leven betreft. Van dit alles merkt men niets, wanneer men per trein van Gdynia naar Warschau reist Beh^ve dat men er zich over verwonderd, zoveel Russische gewapende militairen aan de stations te zien, die er den trein nemen naar allerlei richtingen. De attaché zei mij: Polen is natuurlijk het doorgangsland voor de Russische bezettingstroepen in Duitsland en andere staten. De professor keek even op, met in zijn ogen een bijna onmerkbaar spotlachje. „ _ .. . alle Duitse steden bloeiende plaatsen vinden vergeleken bij Warschau. Zeker, er woelt en krioelt in Wartrin nnn 8e ïlii?c 6 ' M?n 'E cfPóof imo^'Ei-vf™ in ha ifiPino «!? ofjro café s, die na den oorlog_ zun °PS®trokken uit wat lichte muren en kalk. Warschau. In zo'n trein leer je niet veel, als je de eerste- keer een reis door Polen maakt. Alleen valt het je op, dat je hier in een bepaald vreemde conditie reist. Je bent noch in Oost, noch in West^En je zult moeten wennen aan het land en het volk, zijn mentaliteit; en zijn opvattingen, indien je er zon*der al te veel moeilijkheden wilt leven Met die wetenschap verrijkt, kwam ik op 'n morgen in Warschau aan. Wij kennen Rotterdam van na het bombardement. Wij kennen Arnhem en. andere plaatsen in het Oosten van ons land. Velen hebben de Duitse steden in het Ruhrgebied of in het Rijnland gezien. Indien ze Warschau bezocht, zullen zij èn Rotterdam en Men ziet ze hangen in trossen aan de tramwagens eh zich opproppen in de vrachtauto's, die voor het grootste sedeelte de verkeersmlddelen vormen andere de^r uitgestrekte stad te komen. Hoè zij wonen, hoé zij huizen, is een andere vraag.. Zij komen op straat uit de ruïnes, , waarin zij 's avonds weer verdwijnen. > Want behalve ruïnes blijft er van Warschau niet veel meer over. Men heeft zijn best gedaan deze ruïnes te maskeren door er kleine winkels voor te bouwen — lage huisjes in stuc, die overdag den schijn redden — en waar men alles kan kopen, wat denkbaar is, mits men geld heeft, veel geld. Maar 's nachts, wanneer de lichten niet meer branden en de vensterloze muren, de afgebrokkelde wanden als angstaanjagende sihouetten boven dit schijngedoe uitsteken, geeft men zich eerst rekenschap ervan, hoezeer deze stad is verwoest, hoe ontzaggelijk lang het zal duren voor zij weer zal zijn de fleurige, vroolijke stad van vroeger dagen. Warschau is een skelet met zijden kousen en balschoenen. skelet. De huizen, die er zijn blijven

... .... „ te wonen. Zij zijn bewoond, omdat da reiziger, die zich geen kamer I it Polonia ziet aangewezen door de regering, wel ergens moet overnach-! ten. Die reizigers zijn er niet erger, aan toe dan de meeste der vijfhonderd I duizend bewoners der stad. Zij hebben zich dus niet te beklagen. staan, zijn te tellen. Enkele ministeries staan nog overeind. Daar woonden Duitsers. Want de verwoesting van Warschau is niet gekomen in het begin van den oorlog. Zeker, de stad is gebombardeerd geworden en er zijn vernielingen ontstaan door de Duitse bommen. Maar de verwoesting is eigenlijk pas gekomen toen na de lnsurrectie de Duitsers stelselmatig alle ebouwen, waar zij zelf niet huisden, lebben opgeblazen. Zy wilden deze stad van de kaart wegvegen. Zij wilden den naam Warschau doen verdwijnen. Het uitgebreide ghetto is nog slechts een hoop stenen. De verwoesting is zeer „grun^lich" verricht, met kennis van zaken, met een sadistisch genoegen tot vernielen. Omdat de Duitsers het hotel Polonia bewoonden, staat dit nog overeind. Een derde klas hotel, dat thans, wijl er ambassades, consulaten en missies gevestigd zijn, een air aanneemt van een paleis. De andere hotels vernield, zodanig geschonden, dat men bijzonder veel goeden wil moet hebben om er

Duurste stad ter wereld. Men gaat niet voor zijn genoegen naar Warschau. Men gaat er ook niet heen om een aandrang van nieuwsgierigheid te bevredigen of uit een ongezonden lust om een tijd in de duurste stad der wereld door te brengen. Wie er niets te maken heeft, blijve er weg. Zelfs als men weet, dat er met veel zloty's va v n*alles te koopen valt, dat men er weelderige maaltijden kan verkrijgen ^n tamelijk goedkoop zich meester kan maken van allerlei luxe-artikelen — Perzische tapijten, zilverwerk, byoux, schilderijen, het prachtigste porcelein en allerlei andere zaken. De meeste van deze luxe-artikelen zijn uit armoede door de vroegere groote families verkocht aan opkopers. Of gestolen uit de vernielde huizen. Of geroofd door de Russische bezetting, die na de Duitse is gekomen. De Russen, die hele zilveren serviezen verkochten voor een flesch wodka! Die zich vermaakten de meest beroemde pcrceleinen serviezen tegen de muren kapot te smijten. Enkele stukken bleven er over. Die kan men er thans kopen voor een prikje. Indien men dollars bezit. Een Pools dichter heeft gezegd: de dwaasheid van Warschau is ook zijn wijsheid. Ik zal U in het vervolg dezer artikelen laten zien, in hoeverre hij gelijk had. Zegt men echter Warschau, dan zegt men Polen. Want nergens in het land klopt het Poolse hart sneller, onstuimiger dan in deze vernielde stad, tusschen de ruïnes.

dOOI JOHN OICKSON CARR Vertaald dooi Allee van Itersoa

47) Met een heldhaftige poging beheerste Toby zich. Hij streek met zijn handen door zijn haar en het leek alsof hij daarbij zijn schedel stevig vast hie}d. Toen rechtte hij zijn rug en haalde diep adem. „Ga de kafner uit", herhaalde hij. „Alsjeblieft, ik moet met Madame spreken". De wolk was van Prue's gezicht verdwenen. Ook zij zuchtte verlicht en werd dadelijk voorkomend. „Natuurlijk wil madame met hem spreken over den aard van de schadevergoeding?" zei ze opgewekt. „Onder anderen", stemde Eve toe. „Met mij valt heus te praten, dat kunt u geloven", zei Prue. „Ik ben blij, dat Madame zo vriendelijk is om de zaak ook van mijn kant te bekijken. Ik moet toegeven, dat ik mij een ogenblik ongerust gemaakt heb. Ik ga nu weg, maar ik ben boven. Als u mij wilt spreken, klopt u dan met dien bezemsteel tegen het plafond. Dan kom ik beneden". Zij gaf Toby een vriendelijk, bemoedigend knikje, hetgeen,haar ogen, haar mond en tanden op hun voordeligst deed uitkomen, en zeilde toen de kamer uit in een wolk van fleur-de-hoe-heet-het, terwijl ze de deur behoedzaam achter zich dicht trok. Eve ging in den leustoel bij de tafel •Men. Ze zei niets. T.iby was zenuwachtig Hij ging een indje uit haar buurt, en legde zijn elleboog op den schoorsteenmantel. Zelfs iemand, die nog minder gevoelig was dan Toby, had kunnen speuren, dat er 'n donderbui

in aantocht was in dit knusse kamertje achter den bloemenwinkel. Het is maar weinig vrouwen gegeven van zulk een gelegenheid als Eve nu had, gebruik te kunnen maken. Na al de ellende en de ontgoocheling van dien dag, had niemand het haar kunnen kwalijk nemen, als zij het uitgeschreeuwd had, dat het nu haar beurt was om harde woorden te spreken. Iedere buitenstaander, die het tweetal daar in dat genoeglijke, warme kamertje had betrapt, zou haar hebben geraden naar binnen te gaan en haar tegenstandster de ogen uit te krabben. Maar voor een buitenstaander is het altijd makkelijk.... De stilte woog zwaar. En daar stond Toby nu, met zijn arm leunend op den schoorsteenmantel. Hij plukte aan zijn snorretje, rulfte zijn boord omhoog tot bijna aan zijn oren, en waagde af en toe een snellen, zijdelingschen blik naar Eve om te zien, hoe zij de zaak opnam. Eve zei maar één woord. „Nu?" HOOFDSTUK XIV. „Hoor eens", bracht Toby eindelijk uit, op zijn eigen plechtige manier van spreken, „het spijt me allemachtig, dat begrijp je wel". „O. ja?" „Ik bedoel, dat je er achter gekomen bent" „O, en ben je niet doodsbenauwd, dat de bank er ook achter zal komen?" Toby overwoog dit. „Nee, dat is in orde" verzekerde hij haar. Terwijl hij haar aanstaarde, kwam er 'n uitdrukking van intense verlichting op zijn . gezicht „Luister eens, Eve, maakte jij je daar zorgen over?" • „Misschien". „Neen. ik kan je verzekeren, dat dat helemaal in orde is", zei Toby ernstig „Ik had er natuurlijk ook aan gedacht Maar het hindert niets zolang je ze niet op een of andere manier betrekt in een publiek schandaal Zie je, daar gaat het om: voorkomen, dat het een schandaal wordt. Voor de rest bemoeien ze zich niet met je particuliere leven.

„De meeste vrouwen zouden stuipen of flauwtes gekregen hebben neem dat maar van mij aan. Je weet niet, wat dat voor een leven is geweest in de afgelopen weken, zelfs al vóór dat vader stierf. Je zult wel gemerkt hebben, dat ik helemaal mezelf niet meer was, niet vrolijk en opgewekt zoals vroeger. Die kleine heks boven" — Eve kroop in elkaar — „ik kan je zeggen, dat is het ergste wat ik ooit in mijn leven heb meegemaakt Je kunt je niet voorstellen wat ik heb doorgemaakt", „En is dat", vroeg Eve langzaam, „is dat alles wat je me te zeggen hebt?" Toby staarde haar aan. „Al wat ik je te zeggen heb?" Eve Neill had wat men noemt een uitstekende opvoeding gehad. Maar dat nam niet weg, dat ze evengoed de dochter van den ouden Joe Neill was, die heel goed wist wat hij waard was. Ze was als de oude Joe zelf; er waren een heleboel din gen,, die zij altijd en zonder het minste bezwaar kon verdragen, maar er waren andere dingen, die zij niet kon uitstaan Terwijl zij achter over leunde in don leunstoel van mademoiselle Prue, leeK het haar alsof zij de kamer zag door 'n dunnen mist. Ze zag Toby's achterhoofd weerkaatst in den spiegel boven den schoorsteenmantel en tusschen het dich te, golvende haar ontwaarde ze opeens een heel klein kaal plekje. Dat achterhoofd deed haar woede op een of andere manier op eens overkoken. Eve ging rechtop zitten. „Het is blijkbaar nog niet bij je opgekomen", zei ze, „dat je een brutale ploert bent!" Hierna keek Toby een paar seconden alsof hij zijn oren niet kon geloven. „Het is blijkbaar niet bij je opgeko men", vervolgde Eve. „dat het nog al gek was voor jou om tegen mij de deugd zaamheid uit te hangen en je mond vol te hebben over moraal en te doen alsof je ijselijk edel en hoogstaand bent? Met je geleuter over je idealen en je prinei pes ... terwijl je al dien tijd dat meisio" aan het liiitlp hebt gehouden, zo lang als je mij kende?" (Wordt vervolgd.)

28. „We stappen weer in, kom mee!" zei de detective boos tgen Panda. „Met die politielui kan ik niet praten! Nooit gekund! Bah! Alle radiatordoppen zijn gestolen! Onder de ogen van de agenten! Maar die hadden het te druk met jou arrestatie, denk ik! Komaan, laat ik rustig blijven en de feiten rangschikken. Ga jij maar naar bed, dan ga ik eh— ook naar bed! Morgen is er weer en dag en ik ben moe, zéér

moe! Goeden nacht!" Panda deed wat hem gezegd werd en zocht het zolderkamertje op, dat voor hem bestemd was „Het is een raar geval met die radiatordoppen!" dacht hij. „Wie heeft daar nu eigenlijk belang bij? Waarom zou iemand zo'n dop gaan stelen? Wat kan je met zo'n dop doen? Niets! Maar misschien wacht's". Panda sperde in eens zijn ogen open, want hij kreeg een idee, dat alle slaap verdreef.

Den Helder zonder marine is schier niet denkbaar. De Duitsers hadden van dit Noordelijke puntje van Holland een eerste rangs vesting gemaakt Men kende de betekenis van Den Helder als marinebasis. Duikboten. E-boten en andere kleine Duitse vlooteenheden werden er door den vijand gestationneerd en zij dachten zich veilig achter de enorme betonwallen, kazematten ^en bunkers, maar de vele batterijen luchtafweergeschut konden niet verhinderen, dat de R.A.F. met oe regelmaat van een uurwerk haar grote of kleine bommenlast op Neenand's marinebasis deponeerde. Veel verdween er aan huizenbezit, marine-opslagplaatsen en kazernementen.

Het is hard werken voor den aspirant-marineofficier (Van een bijzondere medewerker.) Na de bevrijding keerde de Koninklijke Marine slechts druppelsgewijs terug. De trainingskampen vooi de Hollandse zeesoldaat in Engeland en Amerika deden een snelle opbouw van voormalige marinebases op eigen bodem minder urgent zijn en Den Helder was Den Helder niet meer Willemsoord en Nieuwediep, namen die in het hart van de voor-oorlogse marineman zijn gebrand, bleven voor het jonge geslacht niet veelzeggend. Totdat: Van het „Paleis" het fiere roodwit-blauw weer wapperde, de.omliggende gebouwen weer werden oevolkt en de wachtschepen weer ligplaats ln de buitenhaven namen. En de kla^ op de vuurpijl was, dat het „Instituut" weer de „Jonkers" binnen zfin muren terugkreeg. Alles geroofd. Dat was in Mei 1946. Maar het was geen gemakKeliike taak waarvoor de kapiteln-ter-zee F. Th. Burghard zich zag gesteld. Hij kreeg het commando over het Koninklijk Instituut van de Marine en had amper 2 maaien tijd om de voorbereidingen te treffen voor de opleiding der toekomstige marineofficieren. Maar de adelborsten, die als vanouds de aanspreektitel van „jc.ikers" hebben, vonden op 15 Mei 1946 de zaak startklaar. Alles hadden de Duitsers gestolen: banken, stoelen, tafels, kooien enz. Totaal leeggeplunderd waren ook de laboratoria en machinewerkplaatsen en de toestand van het interieur was allererbarmeliikst. Maar zo vertelde kolonel Burghard ons, de Rijksgebouwendienst heeft wonderen verricht. En wie nu ronddwaalt in het Instituut met iijn nevengebouwen, zal die lof onderschrijven. Veel van het meubilair is van Engelse oorsprong. Gezien het grote tekort aan kader bij de marine werd een soort noodopleiding ingesteld. Hard moet er door de jonkers worden gewerkt. Om 8 uur 's morgens beginnen de lessen van 50 minuten en die duren — met aftrek van de middagpauze — tot 4 of 5 uur in de middag. En dan is het 's avonds nog hard „blokken". Maar de jongens hebben er ondanks de zware studie schik in. Vóór ze op het Instituut komen zijn ze reeds terdege getest. We doen slechts een greep uit het omvangrijke leerplan: artillerie, zeevaartkunde. militair tuchtrecht, torpedokennis. schermen, zeilen, roeien, stoomwerktuigkunde, electro-techniek, scheepsbouw. Maleis en wiskunde. Behoudens het Kerst, en Paasverlof krijgen de jonkers een zomerva-; cantie van ruim 5 weken. En dat verdienen ze. Toch zijn de exameneisen

minder dan voor de oorlog. Tal van vakken heeft men in verband met de kortere tijd van opleiding moeten laten vervallen. Betreurd wordt, dat hiertoe ook behoort het vak land- en volkenkunde. Men tracht het bezwaar van het wegvallen van bepaalde vakken te ondervangen door het instellen van cursussen. Het Instituut heeft onder zijn leerlingen ook 22 jonkers van de Marine Luchtvaart Dienst, die behalve in de genoemde vakken, ook in de vlieetulsbouwkunde worden onderricht. Sinds Februari heeft men ook enige pupillen, die tot :odeerofficieren worden opgeleid. In September 400 pupillen. Voor de nieuwe cursus, welke van een meer normaal kaï^kter. wat het leerplan betreft, zal zijn en ook ianger zal duren, staan 400 jonkers Ingeschreven. Dat betekent, dat in September a.s. het Instituut aan 400 man slaapgelegenheid moet geven, terwijl voor 500 man zal moeten worder gekookt. Er is met de bouw van een nieuw schoolgebouw begonnen; in September/October van dit jaar hoopt men met dit gebouw gereed te zijn. in zal het lesgeven meer gecentraliseerd kunnen geschieden. Grondig en degelijk ls de op.jiding onzer marineofficieren. in een sfeer en omgeving, welke bij de Koninklijke Marine tot een traditie ls uitgegroeid. Vermeldenswaard is nog, dat de opleiding der jonkers de Staat ongeveer f5800,— per jaar en per persoon kost. Het schoolgeld zelf bedraaet slechts f 500,—. Dan hebben de jonkers nog vrij kost, vrij. inwoning, vrij kleding en krijgen f3,— per week zakgeld. Noe leeft men ln Den Helder ln hoon en vreze, wat de Regering ten tanzien van de eind«li1ke bestemming van het plaatsje voor de marine zal beslissen. Maar men is- blij dat de jonkers er weer ziln teruggekeerd.

De R.P.F. (Rassemblement du Peuple Francais), de nieuwe partij van generaal De Gaulle. heeft thans 811.000 leden, aldus Jacques ^oustelle, de secretaris-generaal van de organisatie. Er zijn afdelingen in 65 departementen gesticht.

— Ongeveer 15.000 arbeiders hebben gisteren te Wenen gedemonstreerd tegen de voedseldistributie. De laatste weken waren aardappelen noch vlees verstrekt. — Elf Hongaarse schepen, die te Linz voor anker lagen en op grond van een uitspraak va.i het Weens hoger gerechtshof als borg dienden totdat over een eis van 400.000 pd. st. van een Britse bankmaatschappij tegen de Hongaarse maatschappij voor rivier- en zeescheepvaart een beslissing zou zijn genomen, zijn „ontsnapt" en stroomafwaarts naar de Sowjet-Russische zone gevaren. — Met betrekking tot den aanslag op de gevangenis te Acre worden thans van officiele zijde de volgende cijfers gegeven. Gedood: 15 Joden en 1 Arabier; gewond: 8 Engelsen en 12 Joden en Arabieren. In totaal zijn 216 gevangenen ontsnapt, van wie 33 Joden. Op 29 Joden, allen verzetslieden, wordt nog jacht gemaakt. — Een Frans militair opleidingsvliegtuig, dat naar men gelooft uit Trier kwam, is te Wasserbillig in Luxemburg, nadat het tegen een electrischen draad was gevlogen, neergestort. De piloot vond den dood. — Gedurende den voetbalwedstrijd tussen Hongarije en Oostenrijk zijn ongeveer driehonderd personen gewond, van wie 77 ernstig. Oorzaak was het feit, dat de menigte te dicht opeengedrongen stond.