Twentsch dagblad Tubantia en Enschedesche courant

(Van onzen correspondent te New-York) In de laatste weken heeft het klaarblijkelijk onoplosbare negervraagstuk - of In het algemeen het rassenvraagstuk - weer op felle wijze de aandacht getrokken. De suprematie van de blanke over de kleurling is een altijd aanwezige factor, maar de publieke verontwaardiging bereikt nu en dan slechts het kookpunt onder invloed van felle publiciteit.

In gevallen van wrijving tussen blank en zwart wordt als het ware de ' gehele Amerikaanse burgeroorlog opnieuw gevochten, de oude animositeit tussen het Noorden pn het Zuiden ontbrandt andermaal. In het Zuiderï geldt de ongeschreven wet, dat de Neger — ln bepaalde gebieden in getal sterker dan de blanke — „op zijn plaats gehouden dient te worden" door starre beperking van zijn sociale en economische vrijheden. Deze scheiding wordt in het Zuiden in vele vormen straf volgehouden, zowel op het gebied van opvoeding als b.v. daar waar de Neger wordt voorgeschreven dat de laatste banken in een tram of bus voor hem zijn. De meerderheid der negers heeft deze teleurstelling min of meer als een voldongen feit geaccepteerd, maar een kleine groep van meer intelligenten of meer progressieven verenigt zich van tijd t'ot tijd of van geval tot geval om hierin verandering te brengen. Hun moed en vasthoudendheid verdienen bewondering, want hun zaak is er een die vrijwel hopeloos lijkt, zeker thans nog in het Zuiden. In het Noorden (de lijn van verdeling is de z.g. Mason-Dixon Line, ruwweg benoorden en bezuiden de Potomac, die door Washington stroomt) wordt het optreden deiblanke Zuiderlingen op felle wijze veroordeeld. Hoi_,vel de neger ook in het Noorden zeker nog lang niet op gelijke behandeling met de blanke bogen kan, wordt hij daar toch beschouwd als een individu met eigen rechten en hij staat niet, zoals de zuidelijke neger, voortdurend bloot aan talrijke vernederingen. Doch oott in het Noorden leeft de neger meestal ln zijn eigen stadswijk een veelal zal men hem alleen aantreffen als de man, die handenarbeid verricht. Negerdokters of negeradvocaten vindt men zeker in het Noorden, maar hij zal zijn cliëntèle toch hoofdzakelijk onder zijn eigen rasgenoten hebben. ZELFS IN DE VAKVERENIGING. Onlangs zijn er weer riemen krantenpapier besteed aan enkele gevallen van discriminatie tegenover de neger, waarbij het Noorden op felle wijze critiek op het Zuiden uitbracht. Het eerste geval betrof de discriminerende behandeling van de neger in de vakverenigingsbeweging. Een der vakverenigingen, de Brotherhood of Railway and Steamship Clerks, aangesloten bij de American Federation of Labor, heeft 23.000 negers onder haar leden. Maar deze negers hebben nimmer enige stem gehad in de zaken der Union. Zoals de bestuurders van de "Union toegeven, hebben zij geen plannnen om hierin verandering te brengen. Echter sommige staten, met name New-York, hebben te kennen gegeven, dat zo in deze situatie geen verandering wordt aangebracht, de Union niet langer in de staat mag blijven bestaan. Als gevolg hiervan zijn de statuten van de Union veranderd en hebben de negers het recht gekregen om deel te nemen aan de organisatie van hun eigen vakvereniging en om delegaties tè sturen naar landelijke vergaderingen. Maar de Zuidelijke gedelegeerden zijn steeds gerust gesteld, dat de afscheidingblank en zwart voor de Zuidelijke Staten gehandhaafd zal blijven. NIET TOEGELATEN NEGERSTUDENT. Een tweede markant geval wordt gevormd door de jonge neger uit Houston, die gerechtelijk wil uitlokken, dat hem toelating wordt verleend tot de Juridische Universiteit van Texas. Hij voldoet aan alle toelatingseisen, mét de ene uitzondering, dat a.jn huid zwart is. Dit geval is niet zo maar een poging om een enkele neger gelijke rechten als de blanke te geven, maar het wordt algemeen opgevat als bedoeld om te geraken tot een wetgeving in 17 staten waardoor de achterstelling op opvoedkundig gebied uitgebannen zou worden. Ondanks verklaringen van opvoedkundigen van naam ten behoeve van deze neger weigerde de rechter om hem toe te laten. Het gevecht gaat echter door en zal zo nodig voor de Hoge Raad (het Supreme Court) gebracht worden. Merkwaardig en verhelderend deed in het getuigenverhoor aan, dat de staat Texas per jaar $ 2.01 per hoofd der bevolking besteedt aan de opvoeding van de blanke scholieren, maar slechts $ 0,44 aan de opvoeding der zwarte bewoners van Texas. MOORDENAARS VAN NEGER ONTLOPEN HUN STRAF. Het meest sc?okkende feit van achterstelling van de neger heeft zich echter in de laatste weken in South Caïolina voorgedaan, waarbij aan de neger on grove wijze onrecht werd aangedaan in de rechtsbedeling. Een neger was beschuldigd van een aanslag op'een blanke taxi -chauffeur. Een groep van 28 vrienden van het blanke slachtoffer besloot het recht in eigen handen te nemen. De neger werd uit het Huis van Bewaring gehaald door de 28 blanken, die zich eerst goed vol met drank hadden gegoten. Naderhand werd het vreselijk mishandelde li.ik van de neger gevonden. Duidelijk bleek, dat hij was geschopt en geslagen en vervolgens met revolverschoten was gedood. De officier van Justitie had 6 schriftelijke bekentenissen en 23 man stonden in totaal terecht. Wat verder aan belastend materiaal te voorschijn kwam wees overduidelijk, dat hier een moord had plaats gehad en de naam van de moordenaar was zelfs bekend. Maar ondanks het overweldigende bewijsmateriaal kwam de jury van 12 Zuiderlingen tot de beslissing van «niet schuldig", ondanks ook hun eed

„dat geen rassenvooroordeel een rol zou spelen in de beoordeling van deze rechtz_,aak". Er was ternauwernood verrassing over de conclusie van de jury, want de ervaring heeft geleerd, dat er in de laatste honderd jaar in South Carolina nimmer een blanke is veroordeeld voor moord op een neger. Het moet echter gezegd, dat het Zuidelijke sentiment dit keer niet geheel achter deze jury stond: tegen over de juichkreten van een groep stond een duidelijk misprijzen van een andere. De gouvernuer van de staat South Carolina, de officier van Justitie en de rechter, deden het uiterste om het recht te doen zegevieren, waarbij zij de steun hadden van de pers en van de geestelijkheid Dit was nu eens niet een geval bemoeizucht van Noordelijke bemoeial (in het Zuiden zonder uitzondering genoemd „damn" Yankee.?*, die lynchen altiid veroordelen. en van Zuidelingen, die dit een gepaste executiemethode vinden. Hier draaide de zaak om het geloof en het vertrouwen in recht voor iedereen of recht, dat uitzonderingen kent, wanneer eigen belangen of eigen hartstochten een rol meespelen. Hoewel in dit geval de moordenaars van -de neger hun straf ontliepen, is de idee van hej; recht aan de winnende hand. Deelnemers aan lynchgroepen weten nu, dat zij niet de onverdeelde steun zelfs van hun eigen Zuidelijke medeburgers hebben en zij kunnen tharts terecht de vrees koesteren, dat er een dag zal komen, dat een Zuidelijke jury, in het bezit van genoeg bewijsmateriaal, de moed zal hebben om een blanke te veroordelen wegens moord op een neger. Treinen in Frankrijk rijden weer Het bureau van den Franse premier. Ramadier heeft medegedeeld, dat een overeenkomst is bereikt, waardoor de Franse spoorwegstakingbeëindigd «vordt. De overeenkomst is door de regering ondertekend, aldhs de officiële mededeling. Het vakverbond van spoorwegarbeiders heeft de abreiders gelast, heden te 9 uur weer aan het werk té gaan. De spoormannen krijgen een loonsverhoging die de schatkist 10.5 milliard francs zal kosten. Verschillende treinen zullen eerst vanmiddag gaan rijden. De gevolgen der Franse spoorwegstaking waren vandaag reeds merkbaar in de Franse industrie. Verscheidene ovens in vier verschillende staalfabrieken moesten door gebrek aan cokes worden gedoofd, en fabrieken moesten worden gesloten doordat de arbeiders door het gebrek aan transport gedwongen waren thuis te blijven.

Het is niet pre+tig, dat' nog veel dingen schaars zijn in ons land. " En het is onprettig dat er overvloed is aan onopgeloste vraagstukken en problemen Het was ons liever, dat we konden vertellen, dat het een of ander wesr volop te krijgen was tabak bijvoorbeeld, dan dat we de veelheid van puzzles nog met één moeten vermeerderen, namelijk de vacantie-puzzle. Als het voor U geen pu?zle is, kunnen we U de verzekering geven, dat het ons oprecht verheugt, alleen is het jammer, dat U dan ook dit epistel niet verder behoeft te lezen, hoewel het ontstaat in een warme voorjaarszon en dus een belangrijke voorwaarde aanwezig is, om het genot van een heerlijke vacantie te doen voorvoelen. Het is echter een beetje zielig maar heus waar, dat er ook zijn, die met de hen rechtmatig toekomer^e vrije dagen eigenlijk geen weg weten, dat ze geen voorbereidingen treffen om er iets moois van te maken en straks wel eens zullen zien, wat er mee te doen.

En wat gèbeurt er dan? Dit, dat -ze op een goede Zaterdagmiddag het weefgetouw of de draaibank stil zetten, naar huis gaan met 't heerlijke gevoel een héle week vrij te hebben en des Maandags tot de ontdekking komen, dat ze een snoepcent hebben gekregen, doch nergens wat lekkers te koop weten. De volgende dag gaan ze op bonne fooi er toch op uit, bezoeken na elkaar enige cafétjes en komen onvoldaan thuis, omdat ze geen doel hadden. Of ze trekken met vrouw en kinderen er op uit, ergeren zich of ergren anderen, beleven allerlei avonturen,»

die op de „onvoorziene" gebeurtenissen geboekt konden worden, vinden dat hele uitgaan lastig en vervelend, en komen 's avonds met 'n zucht van verliching thuis en denken: dat nooit weer. En als dan de week om is. zijn ze heel blij, dat ze weer aan het gewone leven in fabriek of werkplaats kunnen beginnen, want zo'n vacantie is nu wel heel aardig, de baas kijkt je niet op de vingers en zo. maar overrigens Ziedaar het allerlaatste vraagstuk Mensen, die wonen in een prachtige streek, in Twente bijvoorbeeld, die omringd zijn door het mooiste natuurschoon, die tientallen interessante plekjes dicht bij hebben, die kunnen genieten met volle teugen en hun leven zouden kunnen verrijken met veel dat leerzaam is en boeiend, ze leven als een blinde in een tuin vol kleurige bloemen, als een dove, die niets hoort van de meest meeslepende melodieën en zoetste klanken. Er zijn er stellig, die zes keer zoveel vacantie zouden kunnen hebben, en er dan nog best raad mee wisten. Natuurlijk, herzijn de trekkers en zwervers ln Gods heerlijke natuur, t zijn de mensen, die belangstelling hebben voor alles en nog wat. oe knutselaars en hobby-isten, de mannen en vrouwen, die steeds tijd te kort komen, omdat ze opgaan in spel en sport, in sociaal werk van grote betekenis. En zij zijn het, die nu ook gaan denken aan hen, die niet recht weten, wat met hun vacantie te beginnen, een vacantie, die we .nu allen krijgen. En zo kon het gebeuren, dat in Hengelo kwam een comité ter voorlichting van de vacantiebesteding. Een groep werknemers en ook werkgevers, die zich tot doei stelt nchtliiren te geven bi.j de vacantiebesteding. Ze vinden het erg jammer dat er werkers zijn, die een kostbaar bezit als water door hun vingers laten wegsijpelen, zonder er een druppel van genoten te hebben, tenminste niet zó, dat er den rechten smaak van te pakken hebben gekregen. Zij willen, dat ,uist zij, die niet ingesteld zijn op een juist benutten van vrije dagen. zich. vooral voorbereiden en

van tevoren eens gaan denken- over hetgeen ze dan zullen doen, zij en hun gezin. We zouden in dit verband eens willen wijzen op de streek rond Beerse, Junne en Stegeren, gelegen langs de Vecht. Dit prachtige centraal gelegen deel van Overijssel is uitermate rijk aan alles, wat men maar kan verlangen -als vacantieganger. Er zijn daar zandverstuivingen, bossen, koel en helder zwemwater, wandelwegen die zich langs de boorden van de Vecht slingeren of door het bos leiden, heide'en bouwland wisselen elkaar af. Kampeerders vinden er wat ze zoeken, natuurliefhebbers kunnen er hun hart ophalen, schilders en tekenaars kunnen tê kust en te keur gaan en wie houdt van oude bomen, rustieke boerderijen, stille landwegen en schaduwrijke bospaden, hij zal niet teleurgesteld worden. Reeds hebben velen kennis gemaakt met Junne en Beerse, vele anderen ook met Stegeren, liet stille boerengehucht met zijn prachtige stildromende hulzen, doch voor allen, die puzzelen met hun vacantie, is hier een goede tip: Ga eens een dag naar deze omgeving en geniet. Stel er U op in, dat het er niet zal wemelen van de mensen, allicht ook niet in de eerste week van Augustus, als duizenden in Overijssel door de textiel- en metaal-vacantie vrijaf zullen hebben, want het gebied is groot en ruim. Reken niet op een veelheid van eeten drinkgelegenheden, noch op vermakelijkheden vari allerlei slag en soort, maar heb wel de zekerheid, dat ieder, die eens echt rust zoekt, eens echt weg wil zijn uit de huizenzee, uit de rompslomp van eiken dag, weg van de stoffige straat de lawaaierige fabriek of werkplaats, er ten volle zal vinden wat hij zoekt.

Een hoekje aan de Vecht, waar hengelaars en watersportenthousiasten aan trek '"or 1 n.

Een oude vonder heeft het begeven. Of was het een springplank voor de zwemmers?

Een Amerikaanse nota inzake de recente gebeurtenissen in Hongarije is thans verzonden aan luitenant-generaal Swiridof, den Russisehen voorzitter van den geallieerden bestuursraad voor dat land. Naar verluidt wordt in deze nota niet met zoveel woorden gezegd, dat de Verenigde Staten de Hongaarse kwestie voor de V.N. zullen brengen, doch dit liet in de tekst wel opgesloten. Afschriften van de nota zijn gezonden aan de Britse en de Sowjet-Russische regering. Van de zijde van het Amerikaanse departement van buitenlandse zaken werd medegedeeld, dat de tekst van de Amerikaanse nota niet tevoren aan de Britse regering getoond was. Wel was er overleg- gepieegd over de inhoud van de nota. Sympathie voor Petkof. Washington heeft naar aanleiding van de arrestatie van Nikolai Petkof, leider van de oppositie in Bulgarije verklaard, dat, indien Petkof voor de rechterstoel verschijnt, daarmede het huidige Bulgaarse regiam naar het idee van vele Bulgaren en zeker van alle vrijheidslievende volkeren buiten Bulgarije voor de rechterstoel zal verschijnen. De V.S. gevoelen een diepe sympathie voor Petkof omdat hij openlijk gestreden heeft voor het invoeren en voortbestaan van de burgerlijke vrijheden in zijn eigen land. 20 jaar geëist tegen „Klokken-Peter". De Advocaat-Fiscaal bij het Bijzonder Gerechtshof te Maastricht eiste een gevangenisstraf van 20 jaar tegen „Klokken-Peter", den aannemer P, J. Meulenberg uit Heerlen, die schuldig bevonden is aan klokkenroof en het aanleggen van vliegvelden. M. deed zijn werk zo goed, dat GeneralKommissaris dr. Smidt schriftelijk zijn waardering over diens ijver uitsprak. In vier maanden tijds wist deze collaborateur in 8 provincies : 104 klokken uit de kerken te halen, zodat men kon aannemen, dat in het geheel door deze man 4000 klokken werden weggeroofd. In twee jaar tijds verdiende „Klokken-Peter" meer dan een millioen gulden. SUEZKANAAL ONVERDEDIGBAAR. De Egyptische ambassadeur te Washington, Mahmoed Hassan Pasja, heeft in een radiorede verklaard, dat het Suezkanaal in een toekomstigen oorlog onverdedigbaar zou zijn tegen de wapens, die dan zullen worden gebruikt, zodat de aanwezigheid van een permanent garnizoen van enkele duizenden Britse soldaten in dat gebied niet meer noodzakelijk is. Egypte acht het argument, dat deze troepen zich voor de verdediging van het kanaal aldaar bevinden, trouwens niet dé juiste reden van hun aanwezigheid, aldus voegde de ambassadeur eraan toe. ._ . — Diele, voormalig leider »an de Gestapo, die gearersteerd werd naar aanleiding van aanvallen op hem in de Duitse pers, is op last van generaal-majoor Taylor, den eersten Amerikaansen aanklager, weer vrijgelaten. Diele had zich vrijwillig als getuige beschikbaar gesteld voor denazificatie-rechtbanken.

Door Edouaid de Nève

r\e oppervlakte van het tegenwoorI is e Polen bedraagt 310.112 vierk. e kilometer. Het aantal zijner inwoners is 22 millioen. Dat wil zeggen, dat op Pools grondgebied, waarbij de van Duitsland annexeerde pebieden Silezië en Oost-Pommeren zijn inbegrepen, ongeveer 71 inwoners per vierkante kilometer wonen. Het land heeft dus niet te klagen over overbevolking. Indien men het met Nederland vergelijkt, heeft het, wat dit betreft, een groot voordeel op ons land. Voor den oorlog bedroeg Polen's bevolking 35 millioen inwoners, zonder den door Duitsland afgestanen grond. Daarentegen bezat het de gedeelten, door Rusland in 1939 geannexeerd. De bewoners dezer laatste gedeelten werden vöor de keuze gesteld, it de Russische nationaliteit aan te nemen, óf naar Polen te trekken. Na den oorlog trachtte Rusland de vele Polen in Litauen te bewegen zich in de nieuwe Poolse gebieden, vooral Opper-Silezië, te vestigen. Zij, die aan deze uitnodiging geen gehoor èaven, verlieten Litauen gedwongen en trokken naar oorden, welke slechts de Russen bekend zijn. Ware er de oorlog niet geweest, dan had men 'dus wellicht op een kleine aanwas der Poolse bevolking kunnen rekenen. Maar de oorlog kostte Polen 8 millioen mensenlevens op 4 de slagvelden, in de concentratiekampen en aan geëvacueerden. Rekent men deze verliezen, dan blijft er nog een achteruitgang in de bevolking van 5 millioen zielen over. Dez£*vijf millioen Polen zijn over vele landen van Europa en over Amerika verspreid. Zij zijn achter gebleven met de Poolse legers in Engeland en Italië. Zij zijn gevlucht naar Zweden en Frankrijk. Zij bevinden zich in de D P.-kampen in Duitsland onder Amerikaanse ,1 Britse bezetting. Zij werken in de miinen van België. Ér zijn er zelfs in Holland. Zij wensen niet naar Polen terug te keren, zolang het tegenwoordige . regiem er gehandhaafd blijft, niettegenstaande de propaganda, die er door de agenten van dit regiem onder den gemaakt wordt. Verloren illusies. In het begin gaven velen aan deze propaganda gehoor. Ik herinner me,

hoe er elke Donderdag een trein van Brussel uit via Praag de Poolse grens overtrok. Daar werden zij door de Belgische officieren der Repatrieringsmissie ontvangen. Zij vertelden deze officieren over de schone toekomst, die lien in hun eigen land wachtte, Zij zouden nooit meer in de mijnen wérken. Zij zouden een woning krijgen voor lien en hun familie en een lap grond, die zij zouden bewerken, er rogge en graan én allerlei andere producten op telen om in hun onderhoud te voorzien. Het was afgelopen met hun zorgelijk bestaan. Grond was er genoeg om tussen hen te verdelen. Maar ten eerste moet men de kennis hebben hem te bewerken. 3n ten tweede zijn daarvoor werktuigen, landbouwmachines en dergelijke nodig. Daaraan was — en is nog altijd een groot tekort. Evenals aan paarden. En ook is de veestapel niet van die aard, dat een volledig boeren bedrijf kan worden georganiseerd. Bovenal echter is er woninggebrek.

Ik heb boeren-families zien wonen in ondergrondse holen, die zij in hun( velden hadden gegraven, omdat de oorlog hun woningen had verwoest. Zij hadden geen paarden, geen vee, geen werktuigen om de grond te exploiteren. In Silezië liggen duizenden hectaren braak, omdat er noch genoeg bewoners, noch werktuigen, noch woningen zijn in vele streken en dorpen. Men moet als ■.journalist zulke dingen durven zeggen en zich niet storen ^ian de propaganda, die er door een regering gemaakt wordt, wanneer men er officieel wordt rondgeleid met een copieus diner in het vooruitzicht. De gerepatrieerden wisten weldra waaraan zil zich te houden hadden. Hun droom eindigde binnen enkele uren na hun aankomst. Het kan daarom geen verwondering wekken, dat velen dezer zich reeds weer na enkele dagen tot de Belgische en Franse consulaten wendden met het verzoek naar hun vroegere standplaatsen in België en Frankrijk te mogen terugkeren. Deze consulaten waren niet bi.i machte aan hun verzoek te voldoen, daar de Poolse regering elk uitreisvisum weigerde. Niet zonder reden. Want Polen heeft zijn onderdanen nodig voor de opbouw

van het land, van zijn verwoeste industrie en het verbouwen der veie braak liggende velden. Indien het er niet in slaagt zijn grondgebied dichter te bevolken, alle aanwezige en verkrijgbare arbeidskrachten aan het werk te zetten om dit doel te bereiken, kan het niet blijven bestaan. Het gaat een ongekende ellénde en armipe tegemoet, indien het er niet toe an staat is de nieuw verkregen grondgebieden van Duitsland te expk^eren. Grootgrondbezit afgeschaft. Het grootgrondbezit is, afgeschaft. Iedereen, die meer' dan vijftig hectare grond bezat, heeft dit moeten afstaan, reeds voor het einde van de oorlog, toen de Russen tot aan de Vestule Polen binnen trokken. Maar in het gebied van Posen b.v, weigerden de boeren deze gift te aanvaarden. Zij redeneerden, dat de Poolse regering geen enkele waarborg tot voortbestaan bood. Zou zij door een regering van het oude regiem vervangen worden, dan zouden de nieuwe eigenaars hun erven en hun bezittingen weer moeten verlaten. Zij kenden niets van politiek en hebben zich naar alle waarschijnlijkheid in deze veronderstelling vergist. De Staat nam dus de exploitatie van deze gronden op zich met de geringe krachten, die er beschikbaar zijn. Polen is geheel op zichzelf aangewezen om het land te doen opleveren, wat er uit te halen valt. En dit is niet gering. De bodem is vruchtbaar en, indien goed bewerkt, zou hij een enorme voorraadschuur kunnen worden. Niet alleen voor Polen, maar voor vele andere landen. Niettegenstaande dat heerst er momenteel een niet ongegronde vrees voor een komende hongersnood. Want een groot gedeelte van de oogst van verleden jaar is mislukt, In het begin van April was men ervan overtuigd, dat er binnen drie maanden geen brood genoeg zou zijn om de Polen te voeden. Door een journalist gevraagd, wat men hiertegen trachtte te doen, antwoordde de nieuwe minister van landbouw: „Dat weten we nog niet". Dit antwoord is kenmerkend voor de Poolse mentaliteit. Zelden wordt er iets voorzien. Wanneer het. feit daar is, begint men te experimenteren. Of liever te improviseren. Improviseren is een kunst, die het Poolse volk in hoge mate bezit. Zij brengt echter één gevaar met zich mede: dat zij te laat komt. En terwijl men leeft in deze vrees, kan men in de kleine winkels en in de restaurants der grote steden alles kopen, waarvan wij in Nederland zelfs niet meer dromen en waaraan wij door jaren var ^brek alle herinring hebben ver 1 - 'n. Mits men de nodige zloty er voor over heeft.

D (Van onze Romeinse correspondent.) e Gasperi is dan toch geslaagd en heeft zijn vierde ministerie gevormd! Maar is dit het door hem verlangde ministerie op breder basis? Tot nu toe heeft hij steeds, behalve zijn eigen, althans nog ten minste één andere deidrie „massa-partijen" achter zich gehad. Het'laatste ministerie bestond uit Christen-Democraten, socialisten en communisten. De Gasperi oordeelde die basis niet breed genoeg en vormt thans een

ministerie, waarin geen enkele partij vertegenwoordigd is behalve de zijne; de „technische" ministers, in de eerste plaats de liberaal Einandi, werden door hun partijen „beschikbaar gesteld" zonder echter dié partijen te vertegenwoordigen. Zeker heeft de Gasperi zich heel wat. moeite gegeven om een ministerie van nationale concentratie te vormen, waaraan zoveel mogelijk partijen deel zouden hebben. Even zag het er naar uit. dat hij de socialisten van Saragat, de republikeinen en de actiepartij (tezamen de .kleine entante" genoemd» voor zijn plannen kon winnen, doch.de wel zeer buitensporige eisen dier groep, dat alle economische portefeuilles — op dit ogenblik de belangrijkste — aan hen zouden worden toevertrouwd, maakten samenwerking onmogelijk. De Gasperi kon dat verlangen niet inwilligen, daar noch Amerika, noch de Italiaanse industrie vertrouwen zouden hebben in de lire, wanneer deze gematigd linkse heren de koorden van de beurs houden. Veel moeite heeft de Gasperi zich ook gegeven om Nit'bi en (of) Orlando in zijn kabinet op te Kunnen nemen, doch Nitti, al zegde hij een welwillende houding toe, weigerde zijn naam te verbinden aan een ministerie, waarvan hij experimenten op economisch gebied verwachtte. Toen tenslotte Einandi, de president der Italiaanse Bank en een econoom van grote naam, tot medewerking bereid bleek, was de grootste moeilijkheid opgelost. GROTE VERSCHUIVING NAAR RECHTS. r \ooh zoals het ministerie thans is LS samengesteld betekent het ontegenzeggelijk een grote verschuiving naar rechts. De „technische" ministers zijn zonder uitzondering leden van de rechtse partijen. Dit ministerie zal derhalve een moeilijk bestaan hebben, daar het regeren moet met de Grondwetgevende Vergadering, waarin de linkse partijen veel sterker zijn dan de rechtse. Ook diegene onder de onafhankelijke dagbladen, die de Gasperi goed gezind zijn, voorzien grote moeilijkheden. Het „Giornaie dTtalia", b.v. zegt: „Is de Gasperi krachtig genoeg om de zware, strnd. die -hem wacht, tot een goed einde te brengen in het bijzonder tegen vijanden, die over zeer machtige wapenen beschikken?" Alle linkse partijen, niet alleen de communisten en de socialisten van Nenni, doch ook de gematigde socialisten van Saragat. de republikeinen de actie-parti.j etc., hebben het nieuwe ministerie de strijd aangezegd. Men gaat een periode tegemoet van politieke stakingen, onlusten en waarschijnlijk ook van anticlericale propaganda. Reeds in den nacht zelf, waat>in het ministerie tot stand kwam. werd te Milaan een bomaanslag gepleegd en daarbij zal het waarschijnlijk niet blijven. De Gasperi heeft zich bij communisten en socialisten, doch ook bi.j vele politiek niet geïnteresseerde burgers onpopulair gemaakt door de wijze, waarop hij de crisis deed ontstaan, door bij te draden tot het, mislukken der pogingen van Nitti om een kabinet op brede basis te vormen en door de halsstarrigheid waarmede hij vele dagen lang zijn eigen pogingen doorzette, ook nadat hem duidelijk te verstaan was gegeven, dat een ander persoon uit de Christelijk-Democratische partij van linkse zijde minder tegenkanting zou vinden. Anderzijds heeft hij, door weigering om aan de „kleine entente" het lot der Italiaanse economie toe te vertrouwen, een goede beurt gemaakt bi.i de liberalen en bij twee zo invloedrijke persoonlijkheden als Nitti en Orlando. Het zal wel interessant zjjn te zien, hoe de lotgevallen van dit vierde ministerie de Gasperi zich zullen ontwikkelen. In het algemeen hoopt of vreest men — al naar gelang — dat hot geen lang leven zal hebben. Doch er-1 bewogen leven zal het zeker zijn.

Het was gisteren vijf jaar geleden , dat de Duitse radio-omroeper met vol- •] doening in zijn stem mede deelde dat i het Tsjechische plaatsje Lidice „aus- \ radiert" was. Veel is er sinds die dag ■ nog niet veranderd op de plaats waar eens het dorp stond liggen de puinhopen nog net zo als de Duitsers ze achterlieten Slechts een houten kruis herinnert aan de verschrikkelijke tonelen welke zich daar hebben afgespeeld. Zondag zal heel Tsjechoslowakije dezen zwarten dag uit zijn geschiedenis gedenken. Hanna Spotova, het zevenjarige meisje, dat als laatste kind uit het dorp uit Duitsland terug keerde, en 21 andere kinderen welke de uitroeipogingen van de Duitsers hebben, overleefd zu)len gevolgd door duizenden Tsjechen een „nationale pelgrimstocht" naar het plaatsje maken. Bv die gelegenheid Zfd een plechtige eerste steenlegging plaats hebben voor het eerste nieuwe huis in Lidice. Tevens zullen buitenlandse delegaties de gelden overdragen welke zij tijdens hun „Lidice zal herrijzen" campagne hebben ingezameld. Buiten de 22 kinderen die zich thans in Bohemen bevinden, heeft men nog een jongen ontdekt welke zich momenteel nog in de Sovjet-zonde van Duitsland bevindt. Hij zal echter spoedig naar zijn vaderland terugkeren. Van de andere 83 kinderen heeft men geen spoor meer gevonden, de meeste van hen werden naar een kamp in Polen gezonden. , In de kranten verschenen gisteren korte artikelen ter herdenking van het droeve feit. De meeste kranten hadden als kop boven hun artikel staan „de Duitsers" hebben Lidice niet van de kaart gevaagd".

— De politie heeft gearresteerd den 50-jarigen A. H„ expeditie-chef van een groot bedrijf in Arnhem, verdatht van verduistering van f 20.000. — Op 20 Juni zal het nieuwe Philips atelier te Sittard officieel geopend worden. Tevens zal dan de le steen gelegd worden voor een op te richten nieuwe fabriek voor radiobuizen. In de nieuwe fabriek zal een 1000 man te werk gesteld kunnen worden. — De 15e nationale tentoonstelling van de Vereniging het Nederlandse Trekpaard te Den Bosch behoort weer tot het verleden. Haar beschermvrouwe Koningin Wilhslmina woonde gistermiddag „de grote parade" van het Nederlandse Trekpaard bij, een schouwspel, dat meer dan 15000 toeschouwers in extase bracht. BUITENLAND. — Het Italiaanse blad Messagero meldt, dat in een fabriek te Piacenza in NoordWest-Italië door een explosie in een verborgen opslagplaats van bommen 9 personen gedood zijn. Het fabrieksgebouw werd verwoest. — Een vliegtuig van de Argentijnse luchtlijn Sama is te Natal in Brazilië neergestort. Drie leden der bemanning en twee passagiers vonden den dood en dertien passagiers werden licht gewond. Het toestel was op weg van Buenos Aires naar Londen. Bij het opstijgen vloog het tegen een telegraafpaal en brak in tweeën. — Met ingang van middernacht is de distributie van suiker voor huishoude* lijke verbruikers iu de V.S. opgr' even, ,