Vandaag wil ik jullie eens meenemen naar Lippstadt, het oude, interessante stadje aan de Lippe, waar onze Prins en zijn oeroud geslacht vandaan komen.
We gaan dan eerst naar Lippstadt. Vroeger heette zij „statt thor Lippe",
d.w.z. „stad, gelegen aan de Lippe". Aan dien naam kun je al zoo zien, hoe oud Lippstadt wel is, en je begrijpt het nog beter als je een wandeling gaat maken. Direct als je Lippstadt binnenkomt, valt je blik op een machtig bouwwerk: den vierkanten toren van de Jacobikerk, gebouwd in de 13de eeuw en hoog opstrevend boven het schip van de kerk. Vergeleken bij dien ontzaglijken toren lijkt de kerk haast klein. Dit zal wel zijn oorzaak vinden in het feit, dat dit soort kerktorens in de middeleeuwen tevens voor de stadsverdediging werden gebruikt. Geen erg mooi doel voor een kerktoren, vind ik! Nu gaan we verder. Wat een prachtige oude huizen en wat een gezellige geveltjes vind je hier. De meeste huizen zijn hoog en smal, versierd met beeldhouwwerk en
ze hebben bontbeschilderde balken, waarop heel veel bijbelteksten of spreuken zijn aangebracht. De pleinen zijn klein en gezellig en de Lippe slingert zich langs romantisch begroeide oevers. Waren de Lippstadters vanouds vroom, toch lieten ze zich de kaas niet van 't brood eten. De Lippstadters hebben in hun meer dan 800Jarige geschiedenis wel bewezen, dat niemand het ongestraft wagen kan het spek van hun boterham te rooven, of hij krijgt op zijn snoet. De eerste, die dit bewees, was een der voorouders van onzen prins: Bernhard, heer van Lippe.
Deze reisde zoo ongeveer de heele wereld rond, waarom hij den bijnaam kreeg van den Duitschen Odysseus en maakte in 1168 door zijn vrijmoedig en geestig optreden op den Rijksdag te Würzburg zulk een goeden indruk, dat keizer Barbarossa hem het recht gaf een stad ie stichten. Een heel lang latijnsch gedicht uit de Middeleeuwen weet hiervan te vertellen.
Weldra kwam de vesting „statt thor Lippe" door de vlijt en de handelsgeest van zijn inwoners tot grooten bloei en tot in de vorige eeuw bleef Lippstadt een vesting. Je begrijpt echter, dat de strategische beteekenis van Lippe, dat eens de belangrijkste vesting tusschen Rijn en Wezer was, thans niet meer bestaat. Over voorkeur van de burgers voor spek bestaat nog een aardige anecdote. Omstreeks 1350 kwam in Lippstadt een hevige pestepidemie voor en toen deze voorbij was werd een broederschap opgericht, waarvan de leden zich verplichtten, elkaar trouw bij • te staan in geval van ziekte. In de statuten van deze „Kalandbroederschap" stond tevens, dat op bepaalde dagen feestmaaltijden zouden worden gegeven, waaraan alle broeders moesten deelnemen.
Wie op 't appèl ontbrak betaalde een kwart vaatje wijn als boete. Ook staat nauwkeurig voorgeschreven wat op die maaltijden moest worden opgediend: spek, ham en worst nemen onder de gerechten een eervolle plaats in. We wandelen nu nog een eindje verder en komen aan de Maria-kerk, een der belangrijkste bezienswaardigheden van Lippstadt, omdat toren en torenspits in 't geheel niet bij elkaar passen. De toren is gebouwd in denbarokstijl, de spits lijkt precies een suikerbiet, die tot in de wolken wil groeien. Oude, romantische plekjes heeft Lippstadt ook.
Ga maar eens met me zitten op een van die gezellige banken aan de Lippe, de oude rivier, die vroeger een druk bevaren waterweg was, waarlangs de handel zich naar alle richtingen bewoog. Nu wordt hier 's zomers veel aan watersport gedaan, maai 't seizoen is thans voorbij. Voor we weer in ons vliegmachientje stappen, bezoeken we nog even de ruïne van de oude kerk die je op de teekening ziet. Dit is een zeldzaam
romantisch plekje. Zuilen en muren zijn begroeid met klimop en vuurroode wingerd en op de plaats waar vroeger het altaar stond bloeien de allerlaatste herfstasters lllllllllllllllllilllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll llllllllllllllllllllllllllllllll
De ruïne van een oude kerk in Lippstadt.