PAULA WESSELY IN „LEVENSSPIEGEL". In Alhambra wordt thans een prachtige film vertoond, n.L „Levensspiegel", waarin ae beroemde actrice Paula Wesseiy de nootdrol speelt. Deze rolprent is een nieuwe triompn voor de bekoorlijke Weensche, die ook hierin jiaar groot talent ten volle demonstreert. Maar naast Paula Wesseiy staan twee bijzonder knappe acteurs, die zeker een even groot aandeel in het succes van de film hebben, paar is in de eerste plaats Peter Petersen, die op meesterlijke wijze een menschentype uitbeeldt, dat men niet spoedig vergeten zal en daar is verder Attiia Hórbiger, Paula's echtgenoot, die zijn rol eveneens op voortreffelijke wijze vertolkt. Doch niet alleen qua spel, ook filmisch heeft deze rolprent bijzondere kwaliteiten. De film heeft een apart thema tot handeling, namelijk den strijd tusschen geneeskunde en kwakzalverij. Een gevoelig thema, doch de vervaardigers hebben er angstvallig voor gewaakt partij te kiezen. Een der hoogleeraren van de medische faculteit der Weensche hoogeschool is een vurig strijder tegen de kwakzalverij en er gaat bijna geen college voorbij, of hij fulmineert tegen de kwakzalvers en zijn eerste assistent dr. Eberle, is op dit punt geen haar minder fanatiek. Een en ander heeft tot gevolg, dat Hanna Karfreit, een der studenten van prof. Tlustly, den kwakzalvers-bestrijder, in een zeer lastig parket geraakt. Het meisje, dat met hart en ziel haar vak is toegedaan, is namelijk in het geheim verloofd met den jongen dokter Eberle en deze is de doodsvijand van haar vader. Hofjuwelier Karfreit immers, houdt zich niet alleen met zijn edelsteenen bezig, doch hij oefent tevens, uitsluitend uit menschlievende overwegingen, het beroep van wonderdokter uit en met veel succes! Karfreit beweert, dat hij door een blik in de oogen van zijn patienten te werpen, een diagnose kan stellen, want: „de oogen zijn de spiegel des levens". Herhaaldelijk komt hij in conflict met zijn studeerende dochter, die op de universiteit immers leert, dat het werk van haar vader eigenlijk misdadig is. En wanneer Hanna een dokter tot levensgezel heeft uitgekozen, wordt de toestand er natuurlijk niet beter op. Maar wat de dochter ook probeert, zij kan haar vader er niet toe bewegen de kwakzalverij op te geven en dit vloeit voort uit het feit, dat Karfreit, overigens een zeer sympathiek mensch, Zijn werkzaamheid als wonderdokter als roeping, om de lijdende menschheid te dienen, beschouwt. De situatie wordt voor het meisje, dat haar vader ook niet wil verloochenen en zich dientengevolge op de universiteit bijna onmogelijk maakt, steeds moeilijker. Het conflict komt tot een uitbarsting, wanneer op een avond, juist als dr. Eberle zijn verloofde opzoekt, een opgewonden vrouw ten huize van Karfreit verschijnt en bepaalde druppels voor haar zieke moeder verlangt. Hanna. die de vrouw te woord moet staan, omdat haar vader afwezig is, weigert de druppels mee te geven en een hevige scène is het gevolg. De vrouw dreigt tenslotte Karfreit te zullen aanklagen, wegens het onbevoegd uitoefenen der geneeskunde Dan ontdekt dr. Eberle, wat Hanna steeds voor hem verborgen heeft gehouden, namelijk, dat haar vader een wonderdokter is. Hij is hevig verontwaardigd en eischt, dat het meisje onmiddelijk zal kiezen tusschen hem en haar vader. De omstandigheden zijn echter oorzaak, dat Hanna nog niet direct deze zware keuze behoeft te doen, doch het is slechts uitstel van executie. Om haar vader te redden, brengt het meisje n.1. denzelfden avond nog de bewuste druppels naar de zieke vrouw, doch inmiddels is reeds een echte dokter gewaarschuwd en deze ontdekt nu Hanna's daad. Hij dient een aanklacht tegen haar in bij den senaat yan de universiteit. En Hanna moet voor den senaat verschijnen, doch dan neemt dr. Eberle het voor haar op. Ook Karfreit verschijnt echter en op ondubelzinnige wijze geeft hij zijn oordeel over de officieele wetenschap. Dank zij den invloed Van dr. Eberle lijkt het echter, alsof Hanna ïr nog betrekkelijk goed af zal komen, maar de dokter stelt bij deze. gelegenheid tevens den eisch, dat het meisje haar vader voorgoed tel verlaten. Dit is een vreeselijke slag voor Hanna, die dr. Eberle tenslotte verwijt, dat deze niet van haar, doch uitsluitend van zijn vak houdt en aan de zijde van haar' vader verlaat het meisje de universiteit Het is een tragische scheiding, doch niet voor immer, *ant deze boeiende film heeft, ondanks het ernstige conflict, toch nog een gelukkig slot. Deze prachtige rolprent, welke tevens het idyllische leven tusschen de wintersche alpen Van Tirol in beeld brengt en van tijd tot tijd ..overstapt" naar het gemoedelijke Weenen, is bijzonder rijk aan contrasten. Het voorprogramma bestaat uit een interessant journaal, waarin men o.a. beelden vindt van den wedstrijd om 't veldloopkampioenschap van Nederland en de herdenking van de landing van den Prins van Oranje in Schevenln£ en , een muzikaal filmpje en een aardige tee«nfllm in kleuren. CINEMA PALACE. «De Gentleman-vagebond" en „De duivel aan het stuur". Cinema Palace brengt haar bezoekers deze week weer eens een zeer goed programma, dat oenalve het journaal bestaat uit twee uitstekende hoofdfilms. . In de „Gentleman-vagebond" worden de hoofdrollen vertolkt door Heinz Rühmann, Paul norbiger, Hans Holt en Hilde Krahl. Heinz "unmann is nog steeds de oude. Met zijn dole J? tr eken en fijnen humor heeft hij de lachers dn K ende den Spelen avond op zijn hand, oen ook Horbiger zorgt er voor, dat de lach 'et van de lucht is. Beiden geven een prachge typeering van de hun toebedeelde rollen, «ans Holt en de vertolkster van de vrouwelijke trpri 1 sluiten hier goed bij aan, doch zij ®öen wat minder op den voorgrond. Het geheel is een dol-komische film geworn, welke den bezoekers voor 100 procent een snotvollen avond kan bezorgen. Niemand 'nder dan Geza von Bolvary was met de regie last en deze naam geeft reeds de zekerheid, at men hier met een uitstekende rolprent te a °en heeft. Va° V v5 den inhoud het volgende: Lumpaci agabundus (Horbiger), de booze geest, die de enschen op aarde verleidt tot spel en drink„ ,S en ' wordt door Fortuna, de fee van het v?ar i 6n door Amerosa > d e beschermengel der Zal ï üefde ter verantwoording geroepen. Hij . slechts dan op aarde zijn praktijken verij mogen uitoefenen, wanneer het hem geminstens een der drie uit te kiezen perken in zijn macht te houden. ^ u mpaci neemt de uitdaging aan en het zii*, niet lan S of de bewuste drie mannetjes ™ gevonden. tnPMK , z ^ n de kleer makersknecht Garen, de dra rt maker L y m en de schoenmaker Pek^aa. Garen krijgt ruzie met zijn baas, omdat
hij wat al te vrijpostig is tegenover de burgemeestersvrouw; Lijm ziet zich bedrogen door de dochter van zijn baas, dat denkt hij tenminste en Pekdraad, och die heeft nooit veel anders gedaan dan zwerven. Hij toch is er van overtuigd, dat de komeet zal komen, die de aarde geheel zal doen vergaan en daarom heeft hij besloten nog van het leven te genieten, zoolang er te genieten valt. Ook de twee eerstgenoemden trkken de natuur in en het lot wil, dat ze elkaar op een driesprong van wegen ontmoeten. Ze sluiten een verbond en gezamenlijk gaat het verder. Al ras bemerken Garen en Lijm echter, dat het „zwerversberoep" heel wat moeilijkheden kan opleveren. Doch plotseling komt er uitkomst. Alle drie vagebonden droomen n.1. in een hotel, waar zij gedurende den nacht onderkomen hebben gevonden over eenzelfde nummer, n.1. 7359 en wanneer dan den anderen morgen een marskramer met zijn waren ook loten voor een
groote loterij komt aanbieden, besluiten de drie vrienden, kost wat kost, het lot met het hierbovengenoemde nummer, dat in 's marskramers bezit is te koopen. En wie beschrijft hun vreugde, wanneer eenige uren later blijkt, dat op dit lot de hoofdprijs is gevallen. Na een groot feest nemen de drie kameraden afscheid en ieder van hen gaat zijns weegs. Ze spreken echter af, dat ze elkaar over een jaar weer zullen ontmoeten. Het spreekt van zelf, dat er zich in dat jaar, waarin de heeren over de noodige kopeken kunnen beschikken zeer veel afspeelt. Vooral Garen heeft een groot avontuur. We zullen hier echten niet verklappen, wat ze precies wedervaren. Men overtuige zich hiervan zelf en bezorge zich op deze wijze eenige genotvolle oogenblikken, want dat deze film succes zal oogsten, staat reeds bij voorbaat vast. Als tweede film draait „De duivel achter het stuur". In deze eveneens goede rolprent worden de hoofdrollen gespeeld door Richard Dix, Joan Perry en Elisha Cook Jr. Duidelijk doet deze film het gevaar zien van het gebruik van alcohol bij snelverkeer. Tony Stevens veroorzaakt in korten tijd twee doodelyke verkeersongelukken. De eerste keer ontspringt hij den dans door verschillende omkooplngen
tot meineed, doch den tweeden keer is de situatie veranderd en de man, die bij de eerste rechtzaak tegen To.ny mede in het complot was, ja hem zelfs verdedigde, is thans officier van justitie geworden en ziet het verkeerde van zijn handelingen in. Het gevolg is dan ook, dat het vonnis heel anders luidt, dan men in den vriendenkring van Stevens verwachtte. Ook in deze film, welke dus van een geheel ander genre is dan de Gentleman-vagebond zijn de rollen uitstekend bezet en met laatstgenoemde rolprent vormt ze een programma dat lederen bioscoopbezoeker voldoening zal schenken. Het journaal brengt weer goede opnamen van binnen- en buitenlandsch nieuws. CONCERTGEBOUW BIOSCOOP HENGELO. EEN NACHT IN MEI. — SPIONNAGE IN DE MAGINOT-LINIE. Een vroolijke luchtige operettefilm, met knap showwerk, zal altijd het bioscooppubliek blijven trekken. Ze geeft immers ontspanning in een vorm, welke boeit, vol afwisseling is en verder geen pretenties kent. „Een nacht in
Mei" is weer een van die geslaagde rolprenten met een niemendalletje als gegeven, doch met een bijzonder geslaagde verwerking, welke amuseert en onderhoudt. De hoofdpersoon is Marike Rökk in de rol van Inge Fleming, een jonge dame met vele bijzondere eigenschappen Ze danst uitstekend, is bovendien knap en guitig, dochter van een vermogenden hotelier, maar ze is bijzonder roekeloos bij het autorijden. Het rijden door een stopsignaal en wat al te snedige opmerkingen op de verkeerszondaarsschool kost haar het rijbewijs. Brutaal benut ze toch haar wagen om thuis te komen en krijgt een aanrijding. Ze vreest het ergste en vlucht.... Op de vlucht ontmoet ze, hoe kan het anders een alleraardigste jongeman, die allerlei kunstjes kent, zich niet door haar laat afschepen als hij haar uit de moeilijkheden geholpen heeft en met haar belandt op een landelijk feest. Dan zijn we op een terrein, waar allerlei kluchtige gebeurtenissen zich kunnen afspelen en waar de camera tientallen aardige opnamen kan maken. Er wordt prettig feest gevierd, hartelijk gelachen om allerlei, terwijl de hoofdpersonen uit de film zich niet onbetuigd laten. Inge is echter als de dood voor agenten en rechercheurs en als ze weer eens tegen den vriend van haar cavalier
aanloopt, denzelfden tegen wiens wagen ze is aangebotst, dan vlucht ze met haar geliefde — in operettes krijgt men snel lief — naar het meer. De geschiedenis krijgt daar nog eens een leuk verlengstuk, terwijl na terugkeer na een heerlijken nacht in Mei een groot liefdadigheidsfeest nog op het programma staat. Het is alleen jammer, dat Inge ondertusschen haar Willy is kwijt geraakt. Juist als met haar vrienden en vriendinnen met veel succes is opgetreden, ontdekt ze den man, naar wien haar hart zoo uitgaat, maar hij blijkt geen prins te zijn zooals ze dacht, doch een kellner. Maar ook dat komt op z'n pootjes terecht zoodat in deze aardige film, waarin niets ontbreekt, wat men graag in dergelijke films ziet, ook het happy end is gevlochten. Een vlot gespeelde film, met goed fotowerk. Als tweede film draait een film, welke tot op zekere hoogte actueel is. Ze speelt namelijk in de Fransche Maginot linie, een reeks vestingwerken, welke haar gelijke in de wereld niet heeft en waarvan men in de film een uitstekenden indruk krijgt. De lange gangen door de stad van beton, de liften en kleine spoorlijntjes, ze zijn gefilmd, ?.l is het dan niet op de meest belangrijke punten, want in de heele film is geen enkel kanon of geschutopstelüng
opgenomen. Alleen een tank hobbelt door de gangen, hetgeen alleen reeds voldoende is om een denkbeeld te geven van de mogelijkheden van een dergelijke linie. Het scenario heeft als uitgangspunt den moord op een kolonel, waarbij de verdenking valt op kapitein Bruchot, gespeeld door Victor Francen. Deze kapitein is getrouwd met een Duitsche vrouw, Vera Korena. Een toeval brengt echter aan het licht, dat de kapitein den moord niet bedreven kan hebben en om zich geheel vaa schuld vrij te pleiten, verzoekt hij om de verdere nasporingen zelf te mogen verrichten. De verdenking rust op een van zijn drie luitenants en het is bijzonder spannend te zien, hoe de kapitein tracht uit te vinden, wie van de drie het is. Hij laat daartoe de Maginot linie in staat van verdediging stellen, wetende, dat de moordenaar, die er tevens van verdacht wordt spion te zijn, zal vluchten. De opzet slaagt en zoo moet de kapitein ervaren, dat de moordenaar niemand anders is dan de broer van zijn vrouw, die Duitsch officier is doch spionnage werk verrichtte in de Maginot linie. Een knap gespeelde film met prachtige momenten en interessante opnamen.