Twentsch dagblad Tubantia en Enschedesche courant

Het is wel een verheugen*! feit, dat Enschede den laatsten tijd op kunstgebied zulke voortreffelijke gezelschappen binnen haar muren zag. Langzamerhand valt er in de programma-samenstelling een stijgende lijn te bespeuren; de opvoeringen van een Zweedsch danstheater, Hoofdstad operette, de Michaëlli's, om er maar enkele te noemen, beteekenen toch evenzoovele stappen naar een verhoogd niveau waarnaar de theater-programma's gelukkig streven. Een nieuwe en niet onbelangrijke stap In de goede richting wordt gedaan mei de twee voorstellingen welke Enschede ln den Schouwburg in de Langestraat Zondag worden geboden, in den vorm van het Italiaansch Opera Concert. Aan deze uitvoeringen werken mede Eleonora Visciola (Scala Milaan), Marisa Cantori (Adriano Rome),Ernesto Salvl (Communale Florence), Bruno Ghillno (Communale Florence), Alberto Castagnoll (Constanci Rome) terwijl de muzikale leiding in handen is van Santo Santonocito. Zij zullen aria's, duetten en ensembles uit 't beroemde Italiaansche Opera repertoire ten gehoore brengen. Wie wel eens het geluk gehad heeft Italiaansche Operazangers van formaat op het tooneel te mogen hooren, zal stellig onder de bekoring zijn gekomen van de geheel eigen zangcultuur der Italianen, wier stemmen en temperament, zich zoo bij uitstek leenen voor den operazang.. De Italiaan verstaat de kunst iedere gemoedsstemming in zijn zang-op de meest gepassioneerde wijze tot uiting te brengen. Hij weet te boeien door zijn prachtig timbre, of dat nu een buigzame lyrische tenor van Bruno Ghilino of de coloratuur-sopraan van Marisa Cantori is, die huppelend langs den notenbalk haar stem met het grootste gemak naar de driemaal gestreepte D voert en daarop een tiental seconden blijft verwijlen. Dit optreden is iets bijzonders voor Enschede, waarvoor de belangstelling ongetwijfeld even groot zal zijn als in de groote steden Amsterdam en Den Haag en in Arnhem waar het gezelschap veel succes oogstte. WILLEM NOSKE NAAR AUSTRALIËNa een buitengewoon succesvolle tournée door Ned. Indië gedurende ïVt maand waaronder tientallen concerten voor militairen, speciaal voor de fronttroepen, de z.g. afgesloten troepen, in dikwijls uiterst moeilijke omstandigheden — is Willem Noske den 26sten November naar Australië gevlogen, waar hij een reeks concerten zal geven.

gebouwd op een Rots Naar net Noorscb van signe rreUbör* 50. Tenslotte lekte een deel van het geheim toch uit. Aagaard ging met Traill een bezoek brengen aan Cronsted, den eersten officier van de „Dovrefjeld", die nog altijd niet heelemaal hersteld was. Hij zat. toen ze kwamen, een pijp te rooken in het voortuintje van het huis, waar Axel Olsen hem onderdak had gebracht. Hij schrok, toen hij hem zag en op zijn verweerd gezicht kwam de vreemde uitdrukking weer, 1 waarmede hij Hildur op den vuurtoren ook al eens had aangekeken. Zijn blik ontging Traill niet en hij zei tegen den zeeman: — A propos, meneer Cronstedt was u niet op de boot, waarmee mijn vrouw en ik, haar zuster en twee kinderen naar Engeland reisden, voor de „Esmeralda" verging,? — Zeker, meneer. Menigmaal had Cronstedt verteld van de „reusachtig" aardige reis. die hij als jong stuurman had gemaakt, toen hij dagelijks met dat vroolijke gezelschap aan tafel had gezeten Traill glimlachte Hij wist, wat er in het brein van den ander omging. — Ziet u een gelijkenis tusschen iemand die u vroeger gekend hebt?

— Wel meneer, ik hoop, dat Ik geen smartelijke herinneringen bij u wakker maak en het is ook al weer zooveel jaren geleden maar ik zou er een eed op kunnen doen, dat ze het sprekend evenbeeld is van uw overleden vrouw. Ik dacht het direct, toen ik haar voor het eerst op den toren zag. — Dat is ook geen wonder, want ze Is haar dochterl — Haar dochter? Uw dochter? stiet Cronstedt ademloos uit. Een kleine daghit, de ooren gespitst als een konijn, stond verborgen achter het openstaande raam te luisteren. Dat was een uitgezocht nieuwtje voor den melkboer en den brievenbesteller en de loopjongens van den kruidenier en den slager I Dit was het kabbelende beekje, waaruit de bruisende stroom van gepraat ontstond, die steeds hooger wies, tot hij tenslotte het deftige boudoir bereikte van mevrouw Fahloranta, een van de hartsvriendinnen van mevrouw Aagaard. Zij Het zich terstond naar het huis van Björn's moeder rijden en vuurde onmiddellijk een volle laag van vragen af. — O ja, zei haar gastvrouw zoetsappig, — het is volkomen waar Natuurlijk heb ik het direct geweten Ja, ze trouwen in het voorjaar. En Hildur's bruidschat Is een half millioen dollar! De eenige persoon, die niet bijster tevreden wasviver den gang van zaken, was Charlie Payne. Dagmar kwam heelemaal niet te voorschijn Samen met juffrouw Lundberg de huishoudster, verpleegde zij haar moeder. Hildur zorgde, ofschoon ze zich betrekkelijk veel in het publiek bewoog, uitstekend en met opgewektheid, dat ln de huishouding alles vlot van stapel liep. Ook Olsen was. op een paar bezoeken aan het hotel na, al dien tijd onzichtbaar gebleven. Hij noemde mevrouw Vansittart's naam zelfs niet. Hij zag er bleek en afgetobd uit; als eea man, die voortduren

in Innerlijk conflict leeft. De moeilijkheden in den huize Olsen waren den jongen Amerikaan niet bepaald naar den zin; hij zag er geen heil in voor zijn eigen hartyaangelegenheid! — Dagmar is natuurlijk geheel in beslag genomen door de zorgen van haar vader, redeneerde hij bij zichzelf - Er zullen onaangenaamheden zijn ln verband met haar moeder en in al die ellende vergeet ze mij natuurlijk Ik moet er eens goed over nadenken! Na vele dagen vertelde Hildur, dat de patiënte op advies van den dokter naar beneden mocht worden gebracht om af en toe in den tuin te zitten — Heeft meneer Olsen baar al -.ezlen >f gesproken? vroeg Payne. — Neen. antwoordde Hildur, wier gezicht een beetje betrok — Hij spreekt nooit oveT haar. Hij heeft verdriet, dat kun je zien maar hij zegt geen woord Dagmar en ik weten ook geen van bellen hoè we er me* hem ov»r moeten ■eginneri — Maar i> er geen oplossing te irinden? — Wie zal het zeggen? Den avond, waarop we uit het hotel zijn weggegaan.

heeft hij ons de heele geschiedenis van zijn huwelijk verteld en we kregen allebei den indruk, dat het niet absoluut onmogelijk zou zijn ^e weer tot elkaar te brengen, maar het belangrijkste is, dat we niets weten van haar leven in al die jaren. — Is ze er zich bewust van, dat Dagmar weet, dat zij haar moeder ls? — We denken van wel, we zijn er zelfs zoo goed als zeker van. Maar z'. is zóó ziek geweest en ze is nu nog zoo vreeselijk zwak, dat we haar niet de minste emotie durven bezorgen. Daarom is Dagmar buitengewoon voorzichtig met haar, maar iedere blik, lede woord toont, dat haar moeder op dit punt niet twijfelt. — Het is een harde noot om te kraken, zei Payne, terwijl hij peinzend blauwe kringetjes rook de lucht inblies — Zeg Hildur. ging hij na een poosje zwijgen voort, — denk je dat als het morgen mooi weer is, Dagmar zin zou hebben om een autotocht ie maken? — Ik weet het niet Maar het is een feit, dat ze behoefte aan frissche lucht heeft. — Zeg dan tegen Dagmar, waar haar vader bij is. dat als de zon schijnt, ik haar morgen om elf uur in een auto kom halen. Is Mevrouw Vansittart dan al beneden? — Ja. — En als Dagmar met mij uitgaat, wil jij dan zoo vriendelijk zijn om te zorgen dat je toevallig een boodschap in de stad moet doen? Zeg maar, dat hét met .Björn in verband staat of iets dergelijks. Zorg vooral, dat je vader het weet. A propos; stuur juffrouw Lundberg ook de deur uit. — Maar wat ter wereld ? — Je ziet er veel te aardig uit om te denken, Hildur- Van denken krijg je rimpels' Doe wat ik vraag— dan ben Ie een schat! Hildur was buitengewoon verheugd toen ze merkte, dat Olsen het plan dat Dagmar met Payne uit zou gaan, krachtig

ondersteunde. Deze jongeman kwam precies op den afgesproken tijd den volgenden morgen in een glorieuzen two-seater voot het landhuis voorrijden Dagmar stond reeds geheel gekleed te wachten, en nadat hij haar hartelijk gegroet had en zij naast hem was gaan zitten, zei hij: — Ik denk, dat u hier in de buurt wel heel goed den weg weet Dus u moet maar een aardig tochtje bedenken. — Ze gaf hem de noodige aanwijzingen en zei toen: — Het is verbazend aardig van u om u zooveel moeite te getroosten voor mij Hij zag haar aan en zag een lichten blos op haar gezicht. — Hoe is het met uw moeder? vroeg hij opeerus. — Ze is veel beter. — Dat is schitterend, zei hij. op een toon alsof hem een zware last van het hart viel- En daarop stapte hij van dit onderwerp af en begon haar te vertellen van de schipbreukelingen die, ziek of gewond, op het oogenblik nog in Christiansand werden verpleegd of de laatste dagen vertrokken waren. Dat, voor zoover zij dit noodig hadden, hun passage en een behoorlijke uitrusting door Trail waren betaald, vertelde hij er niet bij Verder liep hun conversatie over koet jes en kalfjes. Het meisje begreep sl gauw, wat zijn bedoeling was. Zijn eenlg verlangen was om haar op haar gemak te zetten, haar te doordringen van zijn prinqipe, dat alle wereldsche lasten van den mensch afvallen, als men de dinge^ van den zonnigen kant beschouwt. Zijn opgewekte stemming deelde zie"! al spoedig aan haar mee en geduren^ twee gelukkige zorglooze uren babbelde' ze over de menschen, die zij tegen kwamen en over de huizen en dorpjes, die zij passeerden. Hildur. de samenzweerster, wachtte tot het paar in de auto uit het gezicht was verdwenen. Daarop ging zij naar de kleine kamer aan de achterzijde van bet

huis, waar Axel Olsen druk bezig scheen te zijn met berekeningen uit de gegevens, die hij over zijn auriscoop op den toren had genoteerd. — Ik ga uit. vader, zei ze, pogend heel onschuldig te kijken— Uitstekend, zei hij, terwijl hij zijn pijp neerlegde. — Ik zeg het u maar even omdat Juffrouw Lundberg ook uit is — O, zei hij, met iets scherps ln zijn stem, — maar het dienstmeisje is toch thuis? — Ja. Maar ze is zoo'n stoethaspel in sommige dingen. Als.. . onze gast belt. hoort u het wel nietwaar? Hebt u bezwaar om Slgne te zeggen wat ze doen moet, als ze het niet alleen af kan? Hij keek naar haar 7,e besteedde iuist al haar aandacht aan het dichtmaken van haar handschoenen en had moeite met een weerspannigen knoop. — Als ik de bel hoor zal ik vragen wat er is, zei hij en Hildur ontsnapte schielijk. Toen zij weg was wendde hij zich niet weer tot zijn werk In de aangrenzende kamen slechts door een dunne steenen muur van hem gescheiden was zijn vrouw! Een muur! Had zij in al die Jaren den muur zoo hoog gemaakt lat hij of zij zelf er niet meer overheen konden? En hoe zou het verder gaan. nu Dagmar in dagelijksche aanraking was met haar moeder? De dokter, in vriendelijke onwetendheid, had hem gezegd, dat mevrouw Vansittart herstellende was en over een paar dagen zijn huls zou kunnen verlaten In antwoord op een vraag van hèm had de dokter verklaard, dat mevrouw zelf had gevraagd wanneer ze vervoerd zou kunnen' worden Wat was haar plan' Trai" had hem een brief vol sympathie geschreven waar in hij er den nadruk op had gelegd dat mevrouw Vansittart aan zijn herhaalden aandrang om zijn tweede vrouw te worden, steeds weerstand had geboden Wat bedoelde hij met dezen nadruk? (Nadruk verboden) (Wordt vervolgd)

Door het bereiken van de 100.000 inwoners heeft Enschede zich geschaard in de rij der groote steden van Nederland. Sinds gisteren bezit, ons land 10 steden, waarvan het inwonertal met 6 cijfers wordt geschreven. Het zijn Amsterdam, Rotterdam, Den Haag Utrecht, Haariem, Groningen, Eindhoven, Tilburg, Nijmegen en Enschede. Snel, buitengewoon snel is de ontwikkeling van Enschede geweest. Het kleine, onaanzienlijke landstadje van de vorige eeuw heeft dank zij de textielindustrie een enorme vlucht genomen. Wanneer wij de cijfers nagaan, waaruit de snelle groei van de bevolking blijkt, dienen wij het inwonertal van Enschede en Lonneker samen te tellen want het huidige Enschede om vat sinds 1 Mei 1934 ook het grondgebied van Lonneker. De eerste officieele bevolkingscijfers welke ons ten dienste staan, zijn uil het jaar 1801, toen door de heeren H. Rierink en F. W. Kirch een telling werd gehouden van de inwoners van het stadje Enschede en de 6 Marken, welke laatste de latere gemeente Lonneker vormden. Deze serieuze en betrouwbare telling toQpt aan, dat het totaal aantal-zielen toen 7080 bedroeg Het is interessant de verdeeling te zien: Stad 1835, Eschmarke 1583, Usselo 1021, Lonneker 1256, Twekkelo 431, Drynen (Driene) 547 en Boekelo 407. Deze telling was georganiseerd door de katholieken teneinde uit de cijfers te kunnen aantoonen, dat zij rechten zouden kunnen laten gelden op de Groote Kerk en de kerkelijke goederen van vóór 1597, een poging, welke geen resultaat had. Zij kwamen tot een totaal van 2593 katholieken, 4352 Gereformeerden (Hervormden) 83 Menonieten, 27 Joden en 25 Lutherschen. Eerst in 1830 zijn nieuwe gegevens over het inwonertal van Enschede beschikbaar, maar tot 1863 zijn ons alleen de cijfers van de stad en niet van Lonneker bekend. In 1830 was het stedeke Enschede aanzienlijk gegroeid, want het inwonertal, dat in 1801 slechts 1835 bedroeg, was toen reeds gestegen tot 3721 Van invloed was echter het feit, dat de Eschmarke na de vorming van Lonneker bij de stad was gevoegd. In 1840 was dit 3721. Daarna kwam er een periode van stilstand, want bij de volkstelling van 19 Nov. '49 bedroeg 't inwonertal slechts 77 meer dan in 1840, n.1. 3798.

NA DEN BRAND. In "1859 was het ziélental gestegen tot 4340. Op 7 Mei 1862 Drandde het oude Enschede vrijwel geheel af, maar opmerkelijk is het, dat juist na den brand de groei van de stad snel toenam. Op 1 Jan. 1863 bedroeg het zielental van Enschede 4635, terwijl dat van Lonneker aanmerkelijk hooger was, n.1. 9012 totaal dus 13.647. Voor 1870 waren de cijfers van Enschede en Lonneker rest). 5092 en 10527, totaal 15.619 en voor 1880 resp. 5450 en 12.756 totaal 18.206. Uit deze cijfers blijkt, dat in 10 jaar tijds de stad slechts met 358 zielen vooruitging en Lonneker met 2290. Het zeer erg begrensde gebied van het stadje was oor zaak, dat er van uitbreiding weinig sprake kon zijn en dat deze vrijwel uitsluitend op het gebied van Lonneker mdest worden gevonden, een omstandigheid, welke zich ook later weer voordeed. In 1884 kon Enschede echter zijn grenzen ten koste van Lonneker vergrooten, hetgeen tot gevolg had, dat de stad meer inwoners °ting tellen.

Vlak voor de grenswijziging van 1884 had Enschede 5801 inwoners en Lonneker 13.388 totaal 19189. Na de annexatie was het aantal inwoners van Enschede met bijna 7090 tot 12700 gestegen. In 1890 was de situatie: 15229 zielen voor Enschede en 7572 voor Lonneker, zoodat laatstgenoemde gemeente bijna de helft van haar inwonertal aan Enschede had moeten afstaan. SNELLE GROEI. Het eind der vorige eeuw was voor Enschede en Lonneker een periode van zeer snellen groei. In 1895 hadden beide gemeenten reeds een gezamenlijk zielental van 26.651 (Enschede 18267. Lonneker 8384). Daarna volgden perioden van nog snelleren vooruitgang. Omstreeks de eeuwwisseling togen velen van elders naar Enschede, o.a. uit Friesland, om hier werk te zoeken. Er waren toen jaren, dat het inwonertal van de gezamenlijke gemeenten met een kleme 2000 vooruitgang. In 1900 was het totaal 35307 (24.353 en 10954), terwijl in 1905 'de stad Enschede een cijfer had van 29510 en Lonneker van 15080 (totaal 44590). Reeds in het jaar 1908 bereikten Einschede en Lonneker samen 50.000 inwoners, zoodat het zielental in 38 jaar verdubbeld is. Op 1 Januari 1909 had Enschede 33548 en Lonneker 17191 inwoners, totaal 50739. Ook gedurende den eersten wereldoorlog bleef de groei van Enschede en Lonneker aanvankelijk aanhouden. Voor 1915 waren de cijfers: Enschede 37908 en Lonneker 20813, totaal 58721.

In de jaren 1918, 1919 en 1920 was er echter een stilstand. In 1918 bedroeg het gezamenlijk zielental van beide gemeenten 63.292 en in 1919 62959, terwijl dit in 1920 daalde tot 62*84. Het bevolkingscijfer van 1 Jan. 1925 vertoont echter reeds weer een sterk opgaande lijn, nl. Enschede 44531 en Lonneker 22331, totaal 66867. EEN HAUSSE Tusschen 1920 en 1930 valt een zeer snelle groei te constateeren. Terwijl in 1920 net totaal aantal Inwoners van Enschede en Lonneker 62784 bedroeg, was dit tien jaar later gestegen tot 80.827, zoodat de bevolking jaarlijks met bijna 2000 toenam. In dien tusschentljd, n.1. op 8 Augustus 1928, had Enscuede reeds zijn 50.000sten inwoner geboekt. Het eigenlijke stadsgebied was toen zoo langzamerhand volgebouwd, zoodat idaar de uitbreidingsmogelijkheden zeer gering waren het gevolg was, dat de gemeente Lonneker sterk vooruitging. Steeds sterker werd de aandrang tot samenvoeging van beide gemeenten welke op 1 Mei 1934 tot stand kwam. De stad Enschede telde toen 5,1171 inwoners (ln 1930 was dit 52130) terwijl Lonneker 34855 zielen had (in 1930 28697). Het totaal was bij de samenvoeging dus 86026. In de daarop volgende 'aren was de groei als volgt: 1935 86703 1936 87361 1937 88559 1938 89319 1939 90289 1940 91395 1941 92895 1942 93676 1943 94099 1944 95192 1945 96027

1 Januari 1946, 97338. 3 December 1946. 100.000 Zeer frappant is de snelle toename van het aantal Inwoners juist ln dit jaar. Het steeg in 11 maanden tijds met niet minder dan 2662. De hoofdzaak is het groote aantal huwelijken, dat na den oorlog is gesloten en als gevolg daarvan de zeer talijke geboorten.

Door net gemeentebestuur van Enschede werd vanmiddag bovenstaande groote srentenwegge aan de ouders van de 100.000ste aangeboden.

Prof. Axel Olsen heeft zich, nadat zijn vrouw hem heeft verlatei^ teruggetrokken en is vuurto'renwach ter geworden. Hij redt een baby, welke hij onder den naam Hildur opvoedt met zijn dochter Dagmar. Een scheepsramp heeft echter vérstrekkende gevolgen: Olsen ziet zijn vrouw onder den naam mevr. Vansittart terug en Hildur haar vader, den Amerikaan Traill. terwijl Dagmar kennis maakt met Payne....

B. en W. van Zwolle hebben den gemeenteraad voorgesteld Gedeputeerde Staten te verzoeken uitbreiding van het grondgebied der gemeente Zwolle te bevorderen met een gedeelte van Zwollerkerspel, tot aan. den IJ&sel, o.m. omvattende buurtschappen Ittersum. Schelle en Spoolde.

— In Apeldoorn is 70 jaar oud overleden da heer M. van Eysden, mede-oprichter van de Eysinkfabrieken te Amersfoort, waar o.a. het bekende Eysinkmotorrijwiel wordt vervaardigd. — Het Haarlemsch tribunaal heeft uit spraak gedaan in de zaak tegen den gewezen voorzitter van de Amsterdamsche Kamer van Koophandel, F. de Koek van Leeuwen en legde hem de volgende straffen op: interneering gedurende 2 jaar met aftrek van den reeds in interneering doorgebrachten tijd, ontzetting uit de beide kiesrechten voor 10 jaar. verbeurdverklaring van vermogen tot een bedrag van f 40.000 en verbod tot het bekleeden van een openbaar ambt. — Gistermorgen arriveerde op Schiphol een aantal Belgische civiele en militaire autoriteiten voor een tweedaagsch bezoek aan Schiphol en het nationaal luchtvaartlaboratorium teneinde een informatorisch contact te leggen. Een en ander vindt pla&ts met het oog op 4e uitbreiding van het Belgisch nationaal vliegveld. — Op den Ommerweg te Rheezerveen, gem. Hardenberg, is een 38-jarige motorrijder uit Den Haag in volle vaart tegen een boerenwagen opgereden. Hij werd vrijwel op slag gedood. BUITENLAND. — De Amerikaansche onderminister van financiën, Oliver Max Dardner, is benoemd tot ambassadeur van de Vereenigde Staten in Gröot-Brittannië. — Dertien landen hebben een nieuwe internationale overeenkomst voor de walvischvaart onderteekend. Bij deze landen bevinden zich o.a.: Rusland, de Ver. Staten, Engeland, Frankrijk Noorwegen, Nederland

Neen, gemakkelijk was het niet om den gelukkigen vader te pakken te krijgen. Onmiddellijk nadat we het groote nieuws hoorden, zijn we op zoek gegaan en hoewel het speurvermogen van een krantenman, — heusch, gelooft U me — werkelijk niet veel onder hoeft te doen voor den fijnen neus van een ervaren rechercheur, heêft het nog tot half negen geduurd eer we den heer Gerritsen de hand konden drukken. Dat was ergens op den Wooldriksweg, toen hij op weg was naar zijn schoonouders, de familie J. van Holder, in de Eikstraat. Hij was op de fiets, had er een reuze vaartje in en was veel te laat voor het eten■ Overal gefeliciteerd natuurlijk door vrienden en kennissen, die hem aan den praat hadden gehouden. We hebben hem meegetroond naar de woning van zijn schoonouders en een snelvuur van vragen op hem gericht dat hem na al de emoties van dezen dag haast in de war bracht. Of hij het fijn vond? Spreekt vanzelf. Geweldig blij was hij en 't kwam zoo onverwacht nietwaar? — Daar had ik nu werkelijk niet op durven hopen, zegt de heer Gerritsen, want ik ben nooit zoo erg gelukkig geweest in de loterij. Dit is nou echt wat ie noemt, een gelukje, een kans op de honderdduizend! Jammer dat mijn vrouw het nog niet mocht weten. Wat zal ze dat fijn vinden, 't Heeft me werkelijk wel een beetje moeite gekost om het voor haar nog te verzwijgen, maar de dokter vond het beter. En als we dan vragen of het nu heusch geen oogenblik door zijn hoofd heeft gespeeld dat zijn zoon wel eens de honderdduizendste Jton worden, komen de verhalen pas goed los. Eerlijk gezegd, zoo vertelt de vader van Bert, hebben mijn

vrouw en ik het er de vorige week nog wel even over gehad, toen ze in Tubantia las dat het niet lang meer zou duren of de honderdduizend was bereikt. En toen ik vanmorgen naar den Burgerlijken Stand ging zeiden familie en kennissen schertsend tegen rqe „loopen jó, zie dat je de honderdduizend haalt!" Maar ik kon toch vanmiddag bij de mededeeling dat wij de gelukkigen waren, mijn ooren niet gelooven. Waarom heet uw zoon Bert Cor, vragen we en dan vertelt de heer Gerritsen ons een aardige bijzonderheid. — ik heet zelf ook Cor, dien naam kreeg ons kind dus van mij, maar den naam Bert, heeft mijn vrouw gegeven, omdat ze dien zoo mooi vond. Ze heeft n.1. eens een boek gelezen, waarin een jongen voorkwam, die Bert heette en dat was zoo'n flinke jongen. Nou en onze jongen is ook flink, hij weegt zeven pond en drie ons, dus noemen we hem Bert. Gelukkige ouders, die hun jongen een naam durven geven, dien ze zelf mooi vinden en zich niet gebonden voelen aan de oude traditie om alleen de namen van ouders en grootouders te gebruiken, waardoor het nageslacht tot in lengte van dagen afwisselend uit Jannen en Wilmen bestaat. — 'k Wou graag een jongen hebben, vertrouwt de heer Gerritsen ons aan het slot van het interview nog toe• En toen hebben we den heer Gerritsen maar alleen gelaten met zijn schoonouders, die hij begrijpelijkerwijs veel te vertellen had. En met een welgemeenden gélukwensch voor hem en zijn op dit oogenblik nog niets vermoedende echtgenoote hebben we afscheid genomen van den gelukkigen vader. — 't Zal morgen wel een heele drukte worden, zijn zijn laatste woorden als we al op de stoep staan.

Hilversum I, 301 5 m. — 7.00 Nieuws — 7.30 Pierre Palla, orgel. — 8.00 Nieuws. — 9.15 Morgenwijding. — 9.30 „Arbeidsvitaminen" — 10.30 St. Nicolaas onder de Japanners. — 12.30 In 't spionnetje. - 13.00 Nieuws. — 13.15 The Romancers. - 15.?0 Aansluiting met Rivièra-Hall te R'dam. — 16.15 „De Camera loopt". — 17.30 Les Gars de Paris". — 18.00 Nieuws. — 18.30 „Turf in je ransel". — 20.00 Nieuws. — 20.15 Radio Philharm! Ork. — 21.00 O komt er eens kijken. — 23.00 Nieuws. — 23.15 „The Skymasters". — 23.45—24.9, Orkest v. Bob Stanley Hilversum II, 415,5 m. — 7.00 Nieuws. — 7.30 Morgengebed. — 8.00 Nieuws — 8.15 „Pluk den dag". — 9.05 Muzikale Spaansche notenregen. — 10.00 Berlijnsch Philharm. Orkest. — 10.15 Morgendienst. — 11.00 „De Zonnebloem". — 12.30 Beroemde orkesten. — 13.00 Nieuws. — 13.15 Russisch ensemble Iwan Schustof - 14.00 Vedelaars. — 15.00 Omroeporkest. — 16.00 Bijbellezing. — 17.00 Sinterklaasje ïom maaT binnen met je knecht. — 17.50 Rijk over zee. — 18.00 Vrij en blij. — 19.45 Vioolplaten. — 19.00 Nieuws — 19.30 Sint Nlcolaasliedjes. — 19.40 ,De vaart der volken". — 20.00 Nieuws. — 20.05 Sinterklaasprogramma. — 21.30 Met band en plaat voor U paraat. — 22.00 Nieuws - 22.45 Avondoverdenking. — 23.00—23.57 NonStop Progr.

gistermiddag werd het, heugelijke feit bekend gemaakt, dat Enschede 100 000 inwoners heeft. De honderdduizendste, Bert Cor Gerritsen, zag Maandagavond om kwart over zeven in het ziekenhuis „Ziekenzorg' het levenslicht als zoon van het echtpaar Cornelis Gerritsen en Hendrika Josefina Juliana van Holder. Gistermorgen deed de heer Gerritsen aangifte van de geboorte van -zijn zoon, nog geheel onwetend van het feit dat Bert de honderdduizende inwoner van Enschede was.

Hij is het eerste kind van het echtpaar Gerritsen, hetwelk op 27 November 1942 te Enschede in den echt verbonden werd. Het gezin is woonachtig aan de Soendastr. 5. De vader is als koper slager werkzaam bij de Nederl. Spoorwegen. Beide ouders van Bert Cornelis maken deel uit van de Hersteld Apostolische Zendmgs gemeente. De vader Cornelis Gerritsen werd geboren 14 Juni 1913 te Hengelo, de moeder, Hendrika

Josephina Juliana van Holder werd 7 Juli 1917 te Enschede geboren. Zoo is de 100.000ste inwoner, al werd hij deze week tegemoet gezien, toch nog onverwacht ingeschreven. Men weet dat op Vrijdag 1.1. het inwonertal der gemeente 99959 was. Merkwaardigerwijs vond daarna eenige teruggang plaats. Op Zaterdag 1.1. bedroeg het aantal 99948, een achteruitgang welke werd veroorzaakt door afvoering in het bevolkingsregister wegens vertrek naar elders. Maandag 1.1. overtrof het geboortecijfer verre het cijfer betreffénde overlijden, maar toch vond slechts een vooruitgang van 3 plaats (99951), omdat wederom talrijke personen wegens vertrek van het bevolkingsregister moesten worden afgevoerd. Dinsdagmorgen moesten onverwacht talrijke personen in het register worden opgenomen

wegens vestiging in de gemeente. Bovendien vonden 7 geboorteaangiften plaats. En, zooals gezegd: toen Dinsdag in de loop van den dag de balans werd opgemaakt, kon worden vastgesteld dat Bert Cor Gerritsen als 100.000ste inwoner was ingeschreven. Aan Dr. D. K. de Jongh valt de eer te beurt, dat hij deze 100.000ste da intrede op de wereld heeft mogen vergemakkelijken. Mor Ier en kind maken het goed.

DE GROOTE VERRASSING. Toen de heer Gerritsen gisteren zijn vrouw bezocht, wachtte hem de groote verrassing dat hij de vader was van Enschede's honderdduizendste. Hij bevond zich in de kraamkamer, toen hem verzocht werd even in het vertrek van de directrice te komen. Toen hij zich daar bevond werd hem door den heer K. Jassies, directeur der V.V.V., die zich belast heeft met het verzamelen der door de burgerij aangeboden cadeaux meegedeeld, dat hij de vader was van de honderdduizendste inwo ner van Enschede. De indruk welke deze mededeeling op den vader van Bert Cor maakte, was eenvoudig overweldigend. De heer Gerritsen was evenwel nog niet van zijn verrassing bekomen, toen hem werd meegedeeld, dat hij van dit voor zijn gezin en voor de stad zoo heuglijke feit nog niets mocht vertellen aan zijn vrouw, daar dit bericht mogelijk een te groote emotie voor haar zou zijn. Ze zou er niet van slapen, deelde de heer Jassies mede en toen hem gezegd werd dat het heuglijke feit ook den vader wel eens van zijn nachtrust zou kunnen berooven. luidde het algemeene antwoord: dat Is minder erg. Eerst hedenmiddag zal aan de moeder mededeeling worden gedaan dat zij aan de honderdduizendste inwoner van Enschede 't leven heeft geschonken. Om ongeveer half vier zullen degenen die een geschenk aan den jonggeborene willen offreeren, ln de eerste plaats het gemeentebestuur met een spaarbankboekje, een oorkonde en de traditioneele roziennwegg'n, daartoe gelegenheid kragen. Aan de huldiging welke hedenmiddag zal plaats vinden wordt luister tij gezet door de aanwezigheid van de vier grootouders. De ouders van den heer Gerritsen, die te Hengelo wonen zullen per taxi, welke ter beschikking gesteld wordt door het gemeentebe stuur ,naar „Ziekenzorg" worden vervoerd om bij de plechtigheid aanwezig te zijn.

Het echtpaar C. Gerritsen— H. J. J. van Holder, de gelukkige ouders van Enschede's lOO.OOOen inwoner.