Eerste Blad.
O-rondoM. $W ELKÏ5J Het was een Kersttreia, die President Wilson, den doorluehtigen democraat, den verheven strijder voor recht, vrijheid en volkerenbond, vsu Dover naar Londen bracht, Hij was versierd met huist, maretakken en klimop, de schoorsteen was omwoeld met de sterrenbanier. En terwijl de muziek The Star spangled Banner speelde, omhelsde de Koning van GrootBrittanje en Ierland, Keizer van Indië, aijn hoogen gast ea wisselden de Koningin en Mevrouw Wilson kussen, alles ten aansehouwe ysn Prinses Mary, den Hertog van Comsaught, den Premier Lloyd George, de leden van het oorlogskabinet en de hoogste zee- en landofficieren. Toen de stoet zich in beweging stelde, begonnen alle klokken van Londen te luiden, de kanonnen van den Tower ea Hydepark de voorgeschreven een en veertig saluutschoten te. iossen, twee milliosn uieDschen te juichen, blijde jongelingschap voetzoekers af te stoken, voor Marlborough House Koningin Altxandra, de Koningin van Noorwegen, Prins Olaf en Prinses Victoria plechtig naar buiten te treden en te wuiven, Atnerikaaesehe officieren bloemen bij handenvol te werpen op President, Koning, Koningin en Mevrouw Wilson en vliegtuigen in gevechtsformatie het Buekingham paleis te beschermen, waar hst Presidentieel® bij het Koninklijke paar sou logeeren na een rijtoer door de stad in staatsiekoetsen, die elk met vier paarden bespannen waren. Het was een ware triomftocht, yol daverend, geestdriftig, stormachtig, weergaloos en eindeloos gejuich, die slechts te haastig werd uitgevoerd. Maar dat kan nu eenmaal > niet anders zijn: de vorsten weten te i goed, wat Koning Hanri IV, President Carnot, Koning Humbert, Tsaar Alsxauder II» Keizerin Eiisabeth en het Oos- s tenrijksche aartshertogelijke paar is | overkómen, omdat zij zich vol vertrou- i wen langzaam bewogen onder de me- < nigte. Menigten bevatten immers alles? , Onder elk twaalftal een verrader, onder i elk duizendtal allicht een zwartzieligen , aaamvereeuwiger, die niet ïn veizoekiog 1 geleid mag worden. Veel verstandiger ] is het, op een balkon te verschijnen, i en dat deden de Koning en Wilson ( dan ook met dames, die vlaggetjes t zwaaiden. \ » Bijzonder merkwaardig, historisch be- e langrijk is het staatsiebaaket in , de koninklijke feestzaal geweest. Daarbij h droegen d9 Koning, do Hertog van fc Connaugt en de gasten zwarte rokken j en witte dassen ter symboliseering van b de democratie en de afschaffing j van het mliitainisme, de Koningin g was het zinnebeeld van den erfelijken rijkdom en de majesteit toch maar een burgervrouwtje. Hel mooist van allen waren echter dt lijfwacht, d© pages en de bedienden. De lijfwacht droeg uniformen van rood laken en goud naar een hofbevel van het jaar 1500 ea was ge- wapend rast hellebaarden; zij 6tond laags alle wanden ais standbeelden. De pages waren gekleed in donkerblauwe flaweelen rokken met veel ■ goudgalon en in witte satijnen kniei broeken boven zijden kousen en roode goudleeren lage schoenen met zilveren gespen. De bedienden hadden roode i scharlaken rokken, korte roode broeken van pluche, witte zijden kousen en roode schoenen aan, maar zij waren zóó vol goud op alle naden, dat men de kleuren in de schittering slechts zag als een schemer. Al dit personeel wordt gekozen uit den adel es vertegenwoordigt het vaxalieudom ea de traditie, vorstelijke idealen, die Amerika nimmer kan bezitten. Zoo was 'nier dan alles bijeen: de demo-, de aristo- en de plutocratie. Eu de Koning hield oen© lange schoolse rade, waarin aan Shakespeare en Milton werd herinnerd, wier taal die van alle Britsche landen en ook vaa Amerika is, en asa Koning Alfred, Drske, Raleigh, Hampden, Washington en Lincoln, mannen van den gsmeenschappebjken wortel. Kortom, het was, wat men in de letterkunde noemt een© aacmoaiica-cede. Maar kosingen behoeven geen letterkundigen te zijn gelijkimindere democraten |en proleten. Natuurlijk was een hoofdpuot de liefde voor recht en vrijheid. En één pikante zin was er: „Aan ons bei den is thans de taak ten deel gevallen, zorg te dragen, dat dia beginselen buiten onze eigen grenzen ten bate van de wereld worden toegepast,” Hier moeten Lloyd George, de mindere ministers en al de koningkundigen geglimlacht, de Fransehe en andere bondgenootschappelijke presidenten en gezanten de wenkbrauwen gefronst hebben. Zelfs Mein Freund Roosevelt zal dit stijlbloempje onsnugger hebben geacht. Wilson, de eminente verklaarder, alleem om te verklaren naar Europa gekomen, verklaarde ’s Konings bedoeling dan ook heel fijn ia zij o antwoord: „G|j en ik, na^nheec, belichamen den geest vaa da twee groote natiën, en alle kracht en gezag, die ik heb, bezit ik alleen zoolang en voor zoover ik den geest ea den zin i uitdruk van het Amerikaansche volk.” i „Ik heb het voorrecht gehad, itsijn i hee», met de leiders van uwe regeeniug en de woordvoerders der < regeeriogen van Frankrijk en Italië t overleg te plagen, en het verheugt mij ■ te kunnen zeggen, dat ik dezelfde op- j vattingen heb als zij over de beteekenis 1 en den omvang van den plicht, j waartoe wij bijeengekomen zijn. Wij t hebben alleu gcoote woorden ge- 1 bruikt, wij hebben de groots woorden i ■recht en vechtvaardigheid ge- t bruikt, en nu moeten wij bewijzen, e ïat w|j die woorden ai of niet be I grjjpen en hoe zij toegepast moeten z worden op de bijzondere regelingen, d iie aan dezen oorlog een einde moeten e saaken.” p Mooi, nietwaar? Kostelijk. En wat jen philosophie, logica en historie: h serst spreekt de leider der mensch- h ïeid ©enige groote woorden, vervolgens e ï»grïjpt hij ze al of niet en dan f d faat hij ze toepassen. O, dat be s 'rijpen 1 het kan zoo verschillend zijn .- o (Waartoe dient de omwenteling, als z k toch op den nacht moet wachten t< im in te breken P” vraagt een begrijper u ran de revolutie, en een begrijper van 1< echt ea vrijheid roept: „ik heb recht d 'P arbeid, maar ook vrijheid om van v aijn recht geen gebruik ta maken.” d ader wil de groote woorden spreken, h egrijpen en toepassen tot zijn eigen k int en voordeel, zelfs als hij verbaart, zoo.... belangeloos te aijn als zi en Amerikaan. a< t j Na Londen heeft President Wilfot e | Garihle bezocht, da geboorteplaat. ■ zijner moeder, waar Mr. Thomai a Wcodrow, zijn grootvader van moeders - zijde, predikant was vaa eeae kleine ~ onafhankelijke, — bij ons sou men i zeggen afgescheiden, — gemeente en . vanwaar hij naar Amerika ©migreerde. - De President ging ter kerke, klom op i verzoek vaa den predikaat ia zijn - grootvaders preekstoel en hield alweer s eene rede over zich, zijn grootvader en i de wereld, vooral over de wereld, over 3 de volken, die wisten, daiergetracht i werd onrecht ta bedrijven, en uitge' trokken zijn als mannen op een ■ kruistocht, „Zij wisten, dat er i een boef rond waarde en dat die i boef voornemens was allerschandelijkste dingen te bedrijven.” „Thans ; traehtea wij het geweten der wereld te verheffen op den troon, dia gepoogd heeft de macht te gr|jpen.” Er was geen andere predicaiie dan deze bijzonder verstaanbare era stichtelijke, maar er werden veel psalmen gezongen en President Wilson song made. Er, uit Csrlisle vertrok hij met Ma vrouw naar Mms,chestes?, de geboorteplaats van zijn aaderea ook al geëmigreerden grootvader Mr. Wilson. Vlaggen, ju- eo optocht, mnsLk, juichende manigte, redevoeringen op het stadhuis, middagmaal en logies bij dea lord-mayor. En nog vaak zal de President onder gejubel vertrekken en aankomen, tot de zes weken omgejubeld en omgsredevoerd zijn. De Vsreenigds Staten worden echter niet vergaten: de President heeft hun een minnelijken Kerstgroet gezonden met het bericht, dat hij hunne boys heeft gezien en in alle oprichter; gezond bevonden. Intusechen heeft in Ungeland de verkiezing vaa een nieuw Lagerhuis haar beslag gekregen. De vrouwen kehben meegekozen en slecht ééue, de revolutionaire Iersehe of Sia-Feinsehe gravin Maeklevics, heeft genade gevonden in bare oogan. De liberalen zijn verpletterd, de pacifisten uitgeworpen, vefsl candidaten haalden niet het achtste deal der stemmen en verbeurden daardoor da 150 pond sterling, die elk candidaat volgens da nieuwe kieswet moet storten. Ds zegevierder is Lloyd George, wiens krijgshaftige partij ais vflf tegen één‘zal staao tegenover de gezamenlijke andere. De krijgshaftigs!© leden van het nu millioenentsliige kiezerscorps zijn da vrouwen geweest; zij bezorgden aan de mannen van Llovd George meerderheden tot over 10,000 stammen, doch voor het eigen schoon© geslacht toonden : zij koudheid vaa hart: zelfs de jarenlang toegejuichte suffragette es marte- i isres Christabel Pankhurst heeft voor J een vechtlustig man moeten onderdoen, i Het aantal kiesgerechtigden bedroeg ... J SS1 millloen, 611 duizend en 211, i doch slechts 10 millloen, 755 duizend :• en 268, dus aog niat de helft kwamen op. i Kiesplicht is noodig, waat, zooals men 1 sist, de meerderheid van het mensoh- < dom neem! de vrijheid, van haar recht 1 geen gebruik te maken. Zou „zulks” 1 invloed hebben op da wetgeving ? i Verleden week is er onwaarheid t binnengeslopsa in het overzicht. De s heer Mr. Mazaryck zag zijne jaarwedde 1 -n aijna representatie kosten als Presi- i isat der Boheemflche republiek vastte- t steld op 500.000 en 500 000, dus samen 1 rp een naillioen kronea, op vijfmaal t 500veel als opgsgeven stond; ds rninis- s of bokjewiki-mensehen uit de regearing s getreden, nadat zij den reusachtigen 3 optocht vaa hunne tegenstanders, de - bosrzwk’s en de meerderheidssoeialisten, s g-ziea hadden; zij moesten orkennen, i dat er vergigsiag was aan hun kant en geen kans om zich aan het hoofd en ^ binnen te werken. Liebknecht, 1 Lodebour ea „nog een” bepalen zich nu tot bedreigingen voor de toekomst, waarvan elk mensph het beste voor zich mag hoopen. Er werd overigens heel veel gesproken en heel weialg gedaan in da wereld. Geld moet er in overvloed sijs, want men hoort alleen in Nederlaud, en daar slechts door ambtenaren, klagen. Eu vrede schijnt er ook genoeg te wezen, want er wordt geen haast gemaakt om meer. In de bezette gewesten gaat het vroolijk toe, in de andere werdt de vroolijkheid sterk getemperd door de schaarsohte van eetwaren. Doch daar heeft men goede hoop, want men verneemt dagelijks van beloften uit het werelddeel des overvloede. Enkele awaarhoofden zijn cr, die de beloften niet waardeeren ea de overtuiging uikpreken, dat de toekomstige vrede in de geschiedenis de hontgerveede zai koeten. Och, kwame i bij dan maar gauw onder welken «aam 1 ook! Nu de eenhe.idssigaren aan mijn neus voorbij aaar de buren zijn gegaan i of getrouweiijk bewaard om mettertijd I opgeld ^ to doss, verlaag ik met toenemende hevigheid naar het genot der 1 viredeseigaress, die mij in 1900 t vijftien werden geschonken op voor- s waarde, dat ik er den dag mee zou i vieren, waarop het document ter | eeuwige verplichting ea gedachtenis i door de vertegenwoordigers der toen i vechtende volken zou ggteekend wordea I Er zijn naaien zooveel strijders met i zooveel ©lachen bijgekomen, dut mijne i sigaren allicht het jaar negentien 1 nog zuilen overleven. J — —n niTïïiïïr-—i.i..l„...i l