Nieuwe Vlaardingsche courant

Eerste Blad.

iPoMtiaK C$vr®rssl«s.tei'* * ^'WsLKüa.5 j Alles bei^pen Is alles vei? < geren, zegt e»a Franseh spreekwoord, i dat we in desen tijd vaa verwringing, I ontwrichting ea misdaad wel aaogea ] overwegen en naar ons vermogen toe- ] passen, om niet al te zeer verbitterd te i worden tegen de huidige maatschap- ! dia een Noordhollandsefee melk-11 ooilogeaanvosröer vernet heeft ge~ < noernd en die toch in werkelijkheid t nooit anders geweest is dan zo zich i thans vertoont. Altijd en altijd werd $ de aiensch door dezelfde hartstochten i gedreven, altijd was bij geneigd tot het • goede, altijd wilde hij wsl edelmoedig, s vreedzaam en ijverig zijn, maar zijns ] ondanks verviei hij in datgene, wat hij ] zelf sf keurde, werd hij zelfzuchtig, strijdlustig en tengevolge van nederlaag j lui an overschillig. Niets is onbeproefd i gelaten ons de maatschappij te ver- j beteren. Reeds Plato, de groot® Griek- ( ■ sche wijsgeer uit de vijfde eeuw vóór . oase jaartelling, keurde het bestaande ] niet gesd an toont zich is zijn werk ] De Staat een voorstander vaa het communisme, het geipeeaBchapsleven, ; het bolsjewisme: hij erkent drie i mensehenklasasis,

villa, Cabet, Fichte, Fliirscheim, Foerier, Heaty George, Maaitu Gorky, John Cray, Charles Hall, Lassalle, Mabiy, Ksrl M*rx, Morelly, Thomas j Morus, Robart O wen, Proudhoss, Earl Rodb8itus, Rousseau, Saint-Simon, William Thompson, Tolstoï, Adolf Wagner, — dat zijn er maar 25 van de uitvoerigste socialistische, communistische en utopistische bespiegelaars, die alphabetisch op een gedeelte van dezelfde plank slepen. Wie een kijkje neemt in onze Koninklijke Bibliotheek of ook maar in het Rotterdamsch Leeskabinet, kan zich een uurtje verwonderen. Tot lezen brengt het niet één van elke duizend verbaasden. Al da hier opgeaoesade en donderden minder» were.ldverbe- j leraars waren welwillende, stille men- j schen. Er zijn echter andere, er zijn ; er, die Iets worden wille» zonder j handarbeid of opoffering, er zijn strevewê. Die distiïlearen uit de wijsgierige geschriften pakkende uitdrukkingen, leusen, en treden daarmee voor de kleine luiden. Id vroeger eeuwen was het moeilijk daarmee veel te bereiken, doch sedert de Franscbe reyoluti© aan Europa de algemeens kiezerij bracht, is het eene zaak van mondvasrdigheid en gewetenloosheid. De welbespraakte, die omhoog wil over de ruggen der kleine luiden, wordt gemakkelijk volksleider, volksmenner, volksvertegenwoordiger, goed gevoed volkskostgasger, goed betaald rolksregeerder in hoogheid gezeten. Want do klein© luiden zijn altijd de overgroot© meerderheid, altijd arm en altijd door beloften van welvaart te vangen geweest. De leuze Trjjhdd en Gelijkheid heeft al wat gekost; aan Frankrijk stroomen vaa bloed en tranen. Uitslag F Voor de maatschappij nul, voor den staat veranderingen, die niet eene duurzaam bleken. Er waren daarna armen en rijken gelijk tevoren en artsen het meest, het allermeest. D© vrijheid, namelijk de verlossing van het moeten werken, was niet gekomen en de «enige gelijkheid was die der stembriefjes. Msakte de ervaring de menigte dan niet wijs F Helaas, de menigte heeft gestie ervaring dan van gisteren of sooeven. Zij bezwijkt voor eik nieuw slagwoord. Eene leuze als Eigendom lg Diefstal, sust fla gewetens van duizenden inbrekers en plunderaar^. Zij J>ezwijkt zelfs voor een zinloown kreet van iemand, dien zij vertrouwt, eu gaat onder den roep van Weg met het Kapitalisme I over tot dolle vernielingen, zonder andere voorstelling daa dat het kapitalisme is een hoop geld. Ea een hoop geld wil immers ieder wel bezitten om vergenoegd te leven, al is het dan zonder Goddelijkheid ea zonder God, iadien het maar mag zijn zonder Meester en in Vrijheid van .... arbeid. Moeten we toornen tegen de bewegers, de atreveis, de agitatoren S Tegen de Behels, Slagers, Radeks, T U. nw ïrö.n! -vc.v. .‘•••JiWï 'in.,? in

Licbkaecats eu de veelgejaoömaeia ia ons eigen landje F Tegen de opschepperrs voor da republikeiaseh© kerk — die we zien versplinteren —, voor de republikeinsche school, die gaat opkomen om daarna te vervallen, voor den republikeinsehan staat, die in lijd van nood zoo monarchaal blijkt F Das zouden we te kort doen aaa onszelven, want wij zijn allen van eenerlei aard, allen speculanten op onze beurt en in ons uur, allen winstbejugera, waar we kans krijgen, allen vol begeerte naar grootüeid, hoogheid, raad t eu bezit, allen daarbij steeds onvoldaan, allen op reis naar het plaatsje, waar we zullen .... sterven te midden van onze onvervulde wenschen, teleurgesteld in onze verwachtingen, niet bereid ara het laven nog eens van meet af op dezelfde baas te doorloopen snakkende naar rust, eeuwige rust. Aan de grootte va» dit waterhoofd bespeurt ds oplettende beschouwer, dat

het lichaam van dit overzicht maar klein moet zijn. Er is inderdaad niets te i o verzien, want er hingen zware nevels over de woelende wereld, j Te Ve»sallles — of was het te : Parijs P — vergaderden manschea van ; importantie. Men zegt, dat ze vaststel| den, hoe ze verder zullen vergaderen en met hoevelen. Msu zegt, dat er sommigen spraken es anderen zwegen. De Humanité deelde aan het Fransehe publiek het geheim snee, dat de Engelschen voorgesteld hadden, ook bolsjewiki op de vredesconferentie toe te laten, hetgeen de Fraasche Regeering bij monde en peane van Minister Piehon had geweigerd, waarop de Engekche regeariag verklaard h&d, het volkomen eens te zijn met de Fraasche. Men zegt, dat de Fraasche». verontwaardigd zija geweest over het idee der Engelse hen en daarna Weer blij ov&r do afketeing. Ook is gesproken over verlenging van den wapenstilstand. Foeh naar Trier. De wapenstilstand wordt natuurlijk verlangd. Wat kan men anders P Hij zal nog wel vaker ver- j lengd wordea. Over b.et stelsel va» Wilssm is ook gesproken. Het zal wel zo® veafklisaircl worden, dat alle sleutels er op passes. Al de straks gsnoamde 25 wijsgeeren wilden dc wereld \ even vreedzeam en gelukkig maken &ls WilsoB. Zij zagen voor hunne verbeelding zelfs iets taeer en iets beters daa den WüsoEseheii volkerenbond ai angstbon&i &8 sagen ééue ©eialge mensch heid, en die was wijs en wilde wèl en maakte v&n de wereld een paradijs in plaats van, gelijk tot dusver, een hel. Mits namelijk de menechheid hun. sin deed. Man aegt, dat de volkerenbond het eevste vr^ugstuk zal rijn, dat opgelost aal worden. President Wiison is het eenige staatshoofd op de ver gadering ; hij zal deze verlaten en s aar sijs rijk terugkeeren, zoodra de Volkerenbond overeind staat. Hij aal gewisselijk overeind komen op degelijk,

houdbaar papier en de jongeren onder ons zuilen zich eenmaal daarmee vermaken, erkennende, dat de volkan , natunmortbrinKseleii zijn, allee» door hoogheidswaan zich ouderscheidsade van de mieren, bijen en wespen, die zij voor dom houden en die nog geen bondon gesloten hebben. Ia DultscMand woelt ea gist het nog in alle steden van wat omvang. Ta Berlijn hebben de bolsjewiki of Spartacuamensehen het onderspit dolven. Men zegt, dat er wel 460 dooden en 1000 gewonden zijn. Waarom gebruiken de gelukbrengers geweld van wapenen F Om te voldoe» aan de h®el oude leuze: "Dwing ze om in te gaan.” Die leuze zal ook toegepast worden ter formatie van den Volkeren-; bond. Lat er op: Nederland zal er ingeperst of ingeprest worden. Volkerenbond of naaktheid en honger! Men zegt, dat er veel gedaan wordt aaa osakooping en betaalde herrie en dat! daarvoor goudgeld uit de Russische! staatskassen is,... onileead; men zegt,} dat er aanzienlijke sommen gekomen \ zijn naar Berlijn en naar onze eigen i bolsjowikite Amsterdam. Welbeschouwd is het bolsjewisme, het Spariacisme en heal het overige gedoe niets dan aweeërfj: ieder wil zijn baars ophalen uit het troebele water. Verder waren er verhalen van sfcafcfisgeu te Berlijn, te New-York, te Buenos-Ayres, te Lob de», te Brighton, in Peru, ia Zweden; moei!jjfecStede» met demobilisatie, werkloosheden ten gevolge van het ontslag van manen vrouwvolk in munitie-fabrieken, eis; da» eisdien, eischen: bcmaniiingco van Duitsche mijnvegera eischen een dagloon van honderd mark. Men zegt, dat de ophefüug der blokkade aanstaande is, omdat de Duitschers niet zullen kunnen betalen, als ze niet kunnen werken. 19iet betalen, daar zullen we mettertijd nog dikwijls van hooren.

Op Kramarsj, den eersten-minister va® 70,000 kronen in Tsjeeho-Blowakië, is al gssehoten. Gelukkig mis. Mr. Maxaryok, president vau 500,000, lesft, ook nog. Da heer graaf Karolyi is president v&® de Hongaarscha republiek geworden. In al de republieken zuilen spoedig gekozen grond wetgeveris ver1 gaderea. Het groothertogdom Lnsefiburg ia ook al eene republiek gewori den op verzoek van soldaten, gendarmen en douanen ;' er is een comité van Algemeen Welzijn gevormd. Alg©i meen Weiay a ia een oud en mooi ; paar woorden ; men kan er op klinken i en drinken, als men wat heeft. Men kan het zoo hartgroadelijk weaschen. i Moge er Uweésle een vette brok van ! beschoren wezes 1 : Vette bctókken heeft Europa hoog• nöodig. Zonder vatte brokken geen • vrede. Op voorstel van Ho ver en aandrang ?at. Wiison gaat Amerika er voor i 180 aillioen dollars leveren aan alle : staten, behalve aan Duitsehland, dat ds i partij verloren heeft en dus de schuld draagt van de ellende.

,s; Vergadering van Vrijdag 10 Januari. . j Na ampele beraadslaging werden ia . deze * vergadering een twaalftal kleine j ^ ontwerpen goedgekeurd, waarna de. . I' vergadering tot nadere bijeenroeping uiteenging.

Vergadering van Dinsdag 14 Januari. Aan de orde was het voorstel- Wijnkoop tot behandeling zijner interpellatie nè, Hoofdstuk I der Stsatsbegrooting. Het werd naet 46/26 stemmen verworpen. Een voor stel-Ketelaar, om hot ontwerp der ondarwijgerssalwissen in de eerstvolgende afdeelingen te onderzoeken werd met 39/35 stemmen verworpen. Nadat voorts asn den heer Sannes verlof verleend was tot den minister van landbouw een interpellatie te mogen richted^. over dc melkvoorzieiUBg ts Amsterdam, kwam tïe begrooiing van onderwas aan de orde. De heer Ter Laan constateerde, dat de socialisten reeds in 1901 de volle 100 pGt, aan de bijzondere school wilden geven. Spreker bepleitte verschillende verbeteringen, wslke ingevoerd moesten worden. Da heer De Muralt had wel liever een liberaal minister achter de groene tafel gezien, doch kon toegeren, dat deze minister zeer coneiliant was. De gelijkstelling dit had men rechts | moeten tosgeven — was door links niet door dwang gegeven. De heer Smeenk wensohte den leerplichtigen leeftijd uit te breiden, de heer Rutgers huldigde do bövredigings■ commissie voor haar arbeid, ds heer ! De Zeeuw bepleitte het recht van de j vrije school en de heer De Jonge gaf ! voorbeelden va® mishandeling van l kla deren van «rooie” ouders op scholen in Maastrioht. De Minister van Onderwijs, enz. beantwoordde de spiekers. Uit diens rede bleek dat hij vóór uitbreiding van den leerplichtigen leeftijd was en dat hij met *lie kracht ds geestelijke ont, wikkeling der jeugd zou trachten te , bevorderen. Voor dat alles hoopte hij i op voortdurende samenwerking tusschen l allen tot zegen van het geheel® volk. Na replieken werden de aigemeene i beschouwingen gesloten en werd de i vergadering tot den volgenden dag i verdaagd. , Vergadering van Woensdag 15 Jan. 5 De Voorzitter wensohte namens de t Kamér te verklaren, dat deze hoopte, - dat president Wiison de tot hem gec richt» uitaoodiging, om och land ten i bezoek te brengen, zou aannemen. ? Met 57 testen 15 stemmen werd een

voorstel- Wijnkoop verworpen, om hierover discussie toe te laten. Bij de vcortgesetts behandeling van de begrooting van onderwijs werd de onderwijsraad ©e wat daarmede samenhangt door verschillende leden besproken. Het ontwerp van den Onderwijsraad werd ten slotte met 68/3 stommen aangenomen, evenals de beurzen voor jongelieden met buitesgewonen aanleg. Bij da behandeling van het hooger onderwijs bepleitte da heer Tienstra verbetering van het hooger landbouwonderwijs, drong ds heer Beumer op eenheid larie uitkeariBgea aan en gaven dc heerea Lohman, Ketelaar, Van der Woerden, Van Ravesteyn en Van Wijnbergen, nog eenige opmerkingen ten beste, waarop de Minister, in verband met een vraag van den heer Duymaer van Twist, toezegde, dat misschien en osder zekere omstaadighadsn een hoogleeraar in de homoepathie zal worden benoemd. Na sluiting der algemeene beschouwingen werden bij do artikelen nog esn paar onderwerpen besproken, alvorens het middelbaar onderwijs een beurt kreeg. Hierbij werden de examens, ds oprichting van H. B. S., de herziening vaa het nornaasl-prograni enz. besproken, totdat de vergadering tot den volgenden dag verdaagd werd.

ÖOCCLVII. Oas kleine land is altijd een zonderling laad geweest ©n hst is best te begrijpen dat man in het buitenland er dikwijls niets vna Bnapt en dus een verkeerde opvatting over ons krijgt. Men zou verwachten dat Nederland, duor een toeval aan dan verschrikkeHjkon oorlog ontsnapt, thans zeer dankbaar gestemd, zou trachten de groote voordeelen te plukken van dat voorrecht sa zou trachten uit alle macht sposdig tot herstel te geraken. Eendracht zou thans tot het grootste resultaat kunnen leiden. In plaats daarvan zien wij overal verdeeldheid, overal oneeuigheid en overal gedreig dat men hat bijHjs er bij zal neerleggen. Eerder verwachtte iaën een overhaast werken om toch te halen wat er te halen valt. Het is verre van dien. Ons hoogste regceiingscollege, der Tweede Kamer, die in November volop praats had over de driegende eischen van het oogenblik, moet nu na drie maanden nog beginnen oaa haar reglement van orde tc herzien ten einde haar werkwijze te versnellen. Dit is typeerend, want waaneer alle leden overtuigd waren dat het thans taak was om zaken te doen, sou ieder lid zich driemaal af vragen of hij soms ook den voortgang in den weg staat met te lange redevoeringen, alvorens maar weer het woos’ö te vragftn. Er zit altijd iets komieks i» dat een college voor zich self verscherpte reglementen vaststelt, waaraan het zich zal onderwerpen. Het is op dit oogcnblik ook wel ds bedoeling om zekere elementen wier doel het is den boel in de war te sturen, san banden te leggen, maar daarnaast wil men ook paal ea perk stellen aan de praatwoede. Het nut van het algemeen debat over de sta&tsbegrooting is altijd twijfelachtig geweest, maar toch is het debat jaarlijks herhaald en vergroot, eerst op papier en dan nog weer in den breede mondeling. Meer dan driekwart van alle redevoeringen, dia in de Kamer gehooden wordeu, zijn waardeloos of hooren in do Kamer heeletaaal niet thuie. Het slechte voorbeeld van gemis aan zelftucht dat de Tweede Kamer geeft, werkt aanstekslijk. Is het nist teekenend dat de BirecteurGeneraal van de Posterijen dezer dagen

moeten richten, waarin hij wijst op do toeneming der gevallen van plichtsverzaking ea oneerlijkheid P En is het niet eveneens teekenend dat hij moet wijzen op de toeneming van het aantal klachten van het publiek betreffende onheusohe behandeling aan de loketten ? Voorts komt in een der vakblaadjes de leider zijn collega’s een standje maken over het misbruik, dst gemaakt wordt van de gelegenheid om bij verschillende familieaangelegenheden extra-verlof te krijgen. Het is ook al bij do Post waar dit geschiedde. «Men werpe mij nu niet tegen, schrijft die leider, dat er wel niet zoovele» zullen zijn die misbruik maken. Het zijn er helaas veel te veel en dat moet veranderen.” Als een leider van een vakvereniging in den tegenwoordigea tijd erkent dat er misbruik wordt gemaakt dan zal het heusoh wel heel erg zijn ! Men ziet het: ook daar gemis aan zelftucht, dat trouwens in ons lieve Holland een zeer algemcene karaktertrek is, die op dit oogenblik zich ook weer doet gevoelen. Er zijn geen mensohen die gemakkelijker don crisistoestand zijn doorgetreden dan de ambtenaren. Alle bedrijven leden en allen in particulieren dienst hebben zich voortdurend moeten af vragen : wanneer komt het oogenblik dat ook mijn bedrijf stil staat? Hier en daar had men voorspoed maar nimmer zal de ambtenaar begrijpen wat het geyoel van gestadige onzekerheid is, waarin in de afgeloopen jaren ieder heeft verkeerd behalve de ambtenaren. Aan nieuaauds eiseben om loonsverbetering is sneller en beter voldaan dan bij de ambtenaren. En niemand is meer ontevreden dan zij. De telegrafisten wier maximumsalaris in eenige jaren van 900 tot 2200 gld. steeg, durfden hun diensten aan te bieden aan een vreemde mogendheid, dia op stuk van zaken bleek slechter te betalen dan de Nederlandsohe Staat. Van de post gesproken, het heeft aan staaltjes over de slechte functioneeriiig daarvan in het laatste jaar niet ontbroken. Wij hebben er onlangs een van gezien dat zeer merkwaardig is. Iemand in Dordrecht werpt een briefkaart in de bus en oven nadat hij dit heeft gedaan schiet het hem te binnen dat hij nog iets had te melden gehad op die briefkaart. Hij schrijft oumiddellijk éen tweede briefkaart die hij in dezelfde bus werpt nog vóór eea lichting geschied was waarbij de eerste was meegegaan. Beide briefkaartee vertrokken dus op precies dezelfde plaats en hetzelfde nur. De eene — net was toevallig de laatst geposte — kwam den volgenden morgen om acht uur bij den geadresseerde in den Haag aan, de andere briefkaart arriveerde ’s middags om vijf uur dus negen uur later. Dit inooavéaient bracht dit mede dat de adressant er niets van begreep en een telegram zond dat telegrafisch beantwoord werd. Niet alken dat de postdienst slecht was masr de telegraaf verdiende nog geld aan dezen slechten dienst. Het is opvallend dat vier jaar lang de schuld van de desorganisatie is geweten aan de afwezigheid van veel personeel dat is militairen dienst was. Nu zal toch het grootste gedeelte daarvan weer terug zijn m&sar van ebnige verbetering is nog niets te bespaurea. Wat nu dan wel de schuld is 1 Wij weten het niet maar gezien de algemeene mentaliteit dat men in plaats van zich in te spannen thans moppert en klaagt, is het antwoord waarschijnlijk niet twijfelaohtig. Zelftuoht is het eerste wat ons volk dit oogenblik dringend noodig heeft. En het kon deze gem&kkelijk bezitten wanneer het zich zijn bevoorrechte positie beter bewust was. HAGENAAR.