Eerste Blad.
Ovarsicas. e ’CWiiiKn.) ü De Nationale Vergadering te r Wtsaiae mag zich al verheugen over t de groote kans, dat zij meer de aan h dacht en de belangstelling gast trekken t dan de Conferentie te Parijs. Niet door hooge vlucht van woorden en door t harsenschimmige voorstellingen, maar * door kalman ernst hebben zich de eerste t toespraken gekenmerkt. Na voorlezing ï van eene menigte adressen van be- r groeting en gelukwensch werd mot 374 v van de 399 stemmen tol voorzitter ge- e kozen Doctor David, natuurlijk een t socialist, maar een bezadigd denker en 1 spreker; onder da vice-presidenten werd c al dadelijk ook met 374 stemmen Doe- 1 tor Fehrenbaeh benoemd, oud-voor- 1 zitter van den Rijksdag, lid van de s katholieke partij, het voormalige Cen- < trum. De gekozenen namen het ambt i aan, Dr. David beklom het voorzitters- I gestoelte en de Vergadering was georganiseerd. Vrijdag, den 7 Februari < 1919. „Ik wil mijn veraniwoor- i delijk ambt rechtvaardig ea onpartijdig waarnemen,” sprak de president; ;/ons < wacht eene geweldige taak : oorlog en revolutie hebben het oude stelsel onder- ' mijnd en ten val gebracht; wij moeten het ingestoite gebouw door een nieuw vervangen. In da plaats van da vroegere staatsinrichting, dia op eene minderheid berustte, moeten wij eaae democratische stellen, dia steunt op volkomen gelijkheid van staatsburgerlijke rechten. De wil van de meerderheid moet den doorslag geven bij alle verschillen van msenicg en botsingen van belangen. Alleen als wij vasthouden aan dit beginsel, kunnen wij het gevaar keeren, dat ons bedreigt uit oneenigheid en strijd in het binnenland. Laten wij er allen naar streven, door ons werk te bewijzen, dat Duitsohland rijp is voor de democratie. Er zal botsing van ge dachten zijn, doch daarbij zullen wij niet vergeten, dat ons volk in nood en zorgen geen woordeB, maar dad«*n van ons verwacht. Naast de groote taak van het vestigen eener nieuwe staatsinrichting staat die der bewerking van de economische wedergeboorte. Aan de massa’s van de arbeidende bevolking zweeft een nieuw en hooger ideaal van de maatschappij voor. Alleen door de oplossing van dit vraagstuk kan een duurzame bienenlandsche vrede worden verkregen. Democratie en sociale rechtvaardigheid kunnen samen het gemeenschapsgevoel en de liefde voor Duitschland bij ons volk ten zeerste versterken.” Wat gezegd werd over Elzas-Lotharingen, dat men hoopt zelf te hooren beslissen tot welken staat het wil beboeren, en over Buitsch Oostenrijk, dat men gaarne spoedig in de Vergadering vertegenwoordigd zal zien, is van ondergeschikte beteekenis. Maar de wijze, waarop men tot sociale rechtvaardigheid zal komen, benieuwt gewis alle denkende menschen ten sterkste. Ach, er bestaat geen sociale rechtvaardigheid in de natuur, waarin al wat zich kan bewegen, rondwaart, zoekende wat het kan verslinden; er is nooit en nergens sociale rechtvaardigheid verkregen door staatsinrichting of wetgeving, noch rondom den hoogen Siaai, noch in het wijze Griekenland, het machtige Rome, het rijke Engeland, het vernuftige Frankrijk of het democratische Amerika. Alle godsdiensten verwijzen den klagen den mensch naar het volmaakte hiernamaals, alle wijsgeerige stelsels komen tot het troostelooze besluit, dat de sociale rechtvaar-
ligheid niet is van deze wereld en dat 8 lalomo na veertig eeuwen van onder- n ,oek en goeden wil nog gelijk heeft v eet zijne verklaring, dat er maar een ■» iruppel vreugde is bij een emmer leed. C s niet datgene, wat de een rechtvaar- n lig noemt, een gruwel in het oog van d len ander? Edoch, hoop doet leven, e sn zoo willen we dan van deze dege- g ijke, talrijke en welwillende vergade- v :ing verwachten, dat zij de menschheid 1 en minste ééne schrede vooruit zal r brengen op den weg naar het doel van t al looze steeds lijdende geslachte». ii Met ontwerp der groadiret o >leek zoo goed doordacht en gesteld ie I iije, dat het reeds Maandag na eerste, a ,weeda ea derde lezing en na verwar- ï ping van enkele heethoofdige amende- s asenten wsrd aangenomen. Alleen de s weinige zoogenaamde onafhaukelijken ï sn eenige andere dwarsdrijvers stemden 1 tegen. Scheidemann, lid van de voor- g loopige regeering, vroeger leider van s ie socialistische partij in den Rijksdag, s verklaarde na de onderteekening, dat 4 hij en zijae ambtgenooten nu aile ge- 1 zag in handen van de vergadering leg- < des. Daze besloot echter, dat de voor- 1 loopige regeering te Berlijn zou aan- 1 blijven, tot zij wettelijk was vervangen. ] Voorloopig is het woord van den ( dag: alles is en geschiedt voorloopig « inliile landen; de pasgeborenen zuilen i vaders en moeders zijn, als er weer 1 eenige vastigheid is. Eenige, want altijd zullen er troebelen, onluaten en I Oorlogen zijn in den eenen of anderen hoek. Bij ons natuurlijk slechts rel- 1 letjes. Dit woord, dat wij alleen hebben, kenmerkt onze beteekenis op den aardbol. Dinsdag werd Ebert met 277 van ds 379 uitgebraehte stemmen tot Mij k«president gekozen, wat den volks plechtig onder klokgelui werd verkondigd. Na enkele uren was ook het nieuwe ministerie geboren: Scheidemann minister president. Ze waren ai, wat ze nu zijn. De overige ministers interesseeren ons minder: zes zijn socialisten, de overigen leden van de burgerlijke partijen. Er zijn natuurlijk redevoeringen gehouden. Vol idealisme.' Men gaat werken voor het geluk en het welzijn van het vrije Duitsche volk, men gaat vrijheid, en recht beschermen tegen de aanvallen van rechts en van links, enfin, men gaat doen, wat alle koaingen ea burgemeesters zich voorgenomen ea asn hunne onderdanen beloofd hebben sedert K»ï
tafcingen ter verkrijging van sociale I ichtvaardigheid en een dagloon van n yf dollars. Er is niet weinig bolsje- h is ma en lust in bosldeeling aanwezig, d ie meissehen zijn wel erg ongelijk, v saar in grijp- en hebzucht verschillen s e Amerikanen niet van de Russen, e renmiu als de groote Napoleon van den s rooten Alexander en dsn beroemden t ioolvirtuoos Paderewski. O, Pade- g ewshi, die is bij heel de uitgaande we- ii sld bekend door zijne viool, waaraan hij v si onlangs zijn leven had gewijd. Nu d s hij te Parijs als eerste-minister en e sinister van buitenlaadsche zaken ven s ‘olen ea wil dat zoo groot hebben, s Is het ooit was in de historie, toen de 1 ’olen beweerden, dat God zelfPookeh I prek. In deze dagen staat Polen op r ;espannen voet met de Russen, met de ! tuitschers en niet het minst met de f Isjecho-Slowakes. Het heeft altijd op i ;espanaen voet gestaan, ook binnen- t lauds. Paderewski heeft aan de Fma- t ehe regeering het Poolsche legi- 1 »©n teruggevraagd; hij heeft helden « soodig. Polen zal ee& geducht lid van len volkenbond zijn; het zou een t oaadaat kunnen kiijgen als voogd van >ruisen, Het was immers al groot, toen 1 Pruisen nog een hertogdom heette. De s oekomst is aar» de mandatarissen, 1 Ha d.e heersehers vervangen. Impe- 1 ialisme, royalisme, militainsma, libs- ! •alisme en conservatisme, alles oud en 1 vermolmd. Het asasdatarisme is jong, iet is aantrekkelijk, het vervangt »l iet ouda met hetzelfde doel en hetzelfde gevolg, hst is wereld democratie, — soolang de volken zich laten bedotten, tooals ze altijd gedaan hebben en zullen blijven doen, De eisohen vaa Paderewski zijn even commisoria&l gemaakt als die vaa den Koning van den Hedsjas, En Japan is eindelijk ook eens losgekomen, heel bescheiden. Het eischt een mandaat tot inbezitneming vaa Sjactoer.g en van de Carolinen- en de Marsjal-eilandon. Wie een oog cp de kaart van het verre Oosten wil werpen, zal dadelijk begrijpen, dat China en Amerika bezwaarlijk met de begeerlijkheid van Japan, waar nog zooveel toekomst achter zit, ingenomen kunnen zijn Maar men moet zijn evennaaste en bondgenoot liefhebben als ziehzelven en inzien, dat Japan niet voor het wel mooie, maar kleine Duitsche Kiautejau alleen aan den oorlog ging meedoen als trouws en belangelooze bondgenoot vaa het Britscke rijk. De Bsitsohe diplomatie, die in het begin der twintigste eeuw zooveel bondgenooten wist aaneen te weven, zal men in de veertigste nog bewonderen. Doch ook de Japansche verdient bewondering: zij heeft weten te voorkomen, dat Cnina geheime traktaten aan de groote klok ging hangen. Zij liet ze.... stelen. Er is veel vergaderd te Parijs: de opperste oorlogsraad had voorwaarden vast te stellen voor de verlenging yaa den wapenstilstand. Da heer Klotz, geen Germaan, Hun of Boche, maar Fransch minister van financiëa, besprak uitvoerig een hoek, dat in 1916* heet uitgegeven te sijs door den Duitschen generalen staf, die de Fransehe nijverheid wilde vernietigen ; hij ontleedde hst in onderdeden. Eerste dag. Op den volgenden hoorde de oorlogsraad voornoerod de Belgische afgevaardigden. Daarop benoemde hij sub-commissies ter bestudeering van .... beginselen. Intusschon overwoog de commissie voor het stelsel van internationale havens, waterwegen en sporen de beginselen, waarvan men daarbij moest uitgaan, en benoemde twee snb-eommissies, elke van negen vertegenwoordigers, ter verdere studie. De commissie voor den volkenbond vergaderde dagelijks; bij het bespreken van artikel zeven ontdekte zij, dat de artikelen drie en vier dringend nadere verklaring behoefden, en droeg aan twee subcommissiën ean nader onderzoek op.
Ie commissie voor de interlationale arbeidswetgeving hield are zesde vergadering en overwoog e rechten der raadslieden, dia de ertegenwoordigers zullen mogen bijïaan. In alle ministeriële gebouwen w n in vela hótels zetelen commissies en st< rb-commissies en het aantal presiden- w sn, vice-presidenten en secretarissen roeit met den dag. Artikeien zijn er at n steeds aanwassende menigte, maar au geen enkel verneemt de wereld b; en inhoud. Jeminee, do wereld mocht T ans willen meepraten ! Zs mocht eens er nbendementen aanbieden of zelfs voor- ai tellen 1 De matiging van da open- at taarheld moet dat onheil voorkomen, ai lemoeratie is goed en openbare diploaatis is een hartewensch van den heer gt ÏVilson. Doch moet men dadelijk over- b< rijven? Moet men theorieën dadelijk L u pr?*ktijk brengen ? Da veertien punen van Wilson zijn veertien idealen bi in de verwezenlijking van idealen be- b mort aan de toekomst en da gouden leuwen. a De Socialistisch© Conferentie d ;a Bern heeft de heale week niets b ian zich laten hooren. Waarschijnlijk t« ïecft ook zij beginselen te overwegen lt in werkt sij druk in de afdeelingea. d Sr wss zelfs geen gematigde publiciteit v oe te passen. Wij kunnen óns in- t< ieake», dat het socialisme is moeilijks imstandigheden veikeert: de distributie, I ie werking der bonnetjes, de smok- d selarij, de woeker on da kettisgbandsl ti moeten haar geleerd hebben, dat er veel E hapert aan da menschan en ook wel e wat aan de socialistische meeningen h jmtrsnt kapitaal, werkgeverij, werksemerij en redelijke loonen. Waren d ie menschen maar redelijk! Dan zou er zelfs geen socialistische conferentie soodig zijn om aan ieder zijn com- h petente portie van het bedt en . . . r de macht te verschaflea. Maar hoe d zijn ze P Volgens d® onlangs ver- « schenen statistiek werden er in 1816 g in ons kleine laad 47,68 4 menschen veroordeeld en daarvan in het res- -* soit ’s-Hertogenboseh 23,754. Dat res- I sort bevat 1,108,860 zielen en 214 van s elke ttenduixend leden straf waardig. \ Ia den Haag maar 28, in Amsterdam t 23 van hetzelfde aantal, doch in Arn- e ham weer 103. Meest winzuchtige £ •zielen, harde zielen, verachters van de < sociale rechtvaardigheid smokka- j laars en ean paar doodslaanders. Die t de Brabanters en Limburgers willen i verdedigen, schrijven al de zonden toe < aan het alcoholisme. Het socialisme en het Kruiaverbond hebben wel het < alcoholisme bestreden, maar niet met voldoend succes. Te Bern moet men 1 de maatregelen nog eens nader overwegen. Hst proletariaat, zeggen de Amerikanen, moet drooggelegd worden. Da koning van Bngeland heeft de zittingen van het nieuwe parlement geopend met een langere troonrede, dan in de laatste juten werd geleverd. De beele geschiedenis der overwinningen werd herhaald, de volkenbond met verheuging te gemoet gezien, leger en vloot geprezen, aas de talrijkheid der bondgenooten herinnerd, het op de been houden van eene voldoende strijdmacht noodig geacht, bezorgheid over Iari&nd uitgedrukt, over de armoede, werkloosheid en onvoldoende huisvesting vóór den oorlog en over de toen bestaande oneenigheid geklaagd, de eensgezindheid, ofiervaardigheid en de opkomst van nieuwe hoop en nieuwe idealen tijdens den bloedigen strijd toegejuicht en ten slotte dc lords en gentlemen opgewekt tot het beramen van middelen om ds arbeidende klasse te bevredigen en tot het toestaan van ... het vele geld, dat nog noodig zal zijn voor eene menigte doeleinden en pensioenen. Ziet U eene nieuwe gedachte F Ook in d» rede, die Lloyd George later hield, en in het adres van antwoord was er geene te vinden. Alles is reeds vele malen gezegd.