Nieuwe Vlaardingsche courant

Verg. van Donderdag 22 Mei. Bij de bespreking van de onderwij- s zerssalarissen werd de motie-Ossen- a dorp tot handhaving van het mini- 4 mum-stelsel met 68|22 stemmen verworpen, evenals het amendement-Ke- 2 : telaar om de klasse-indeeling te doen 3 ■ vervallen; dat viel met 57|18 stemmen g 1 De heer Ketelaar verdedigde — > na intrekking van een amendement1 otto — een amendement, om de sala- c rissen te verhoogen en de laatste drie ( v verhoogingen slechts aan kloosterlin- \ - gen alléén te onthouden. ! 1 De heer Otto verdedigde een drie- ( ■ tal amendementen, om het maximum ; - te brengen op f 2400, dit bedrag te d doen bereiken na 16 dienstjaren en - een negende verhooging toe te kenn nen van f 200. :r De heer Bulten verdedigde een n amendement, om geen verschil te mail ken tusschen gehuwden en ongehuw't den. , 1- De heer Van der Laar om de 1- laatste drie verhoogingen slechts on;r der zeker voorbehoud aan gehuwden

Ivrouw Groeneweg wensenn gelijk salaris voor gehuwden igehuwden. Zij moesten bovenruimer kunnen leven, heer Van der Molen verde, dat men hem niet begrepen Voorts betoogde hij, dat de gele onderwijzeres de verhooginniet behoefden te hebben. een opmerking van den heer e n, verklaarde de heer VanRat e ij n, dat hij niet kon medewerom 'het salaris van personen, die bindende belofte om niet te huhebben afgelegd, te verhoogen. veld kwam toch slechts in handen de kloosters en de katholieke kerk ; heer A 1 b a r d a gaf eenige cijwaaruit bleek, dat in Den Haag onderwijzers door deze nieuwe ling werden achteruitgezet, e heer Van Wijnbergen wist elfde als hetgeen de vorige spreopmerkte. Maar we moesten t het oordeel van den minister afhten ; dit laatste werd ook door heer Bcumer verdedigd. eMinistervanOnderwijs daarde de amendementen van de ren Ossendorp, Ketelaar en Otto annemelijk. Hij bestreed den heer 1 Rave’steijn, die een apart recht le scheppen voor een bijzondere ep menschen, verklaarde zich tes tegen het amendement-Bulten, ar had geen bezwaar tegen het endement-Van der Laar. leftig werd er bij de replieken geoken, maar een ontzettend rumoer stond, toen de katholieke afgeirdigde Bulten zijn amendement rok. Onmiddellijk daarop diende heer K e t e 1 a a r een gelijkluidend endement in. , Fenslotte werd het voorstel-Rutrs' tot sluiting der debatten aangemen en de stemming over de amenmenten begon thans. Het amendement-Van Ossendorp ;rd met 52|28 stemmen verworpen. Tegen de rechterzijde en de vrijeeralen. . Het amendement-Ketelaar viel met 133 stemmen, rechts tegen links. Het eerste amendement-Otto werd et 48|33 stemmen verworpen, evens diens tweede amendement. Daarop stelde de heer Otto voor, it men zijn amendementen als verorpen zou beschouwen, zoodat he-. ;rde amendement zelfs niet in steming kwam. Bij het tweede lid van artikel 26bis wam het nieuwe amendement-Ketear (het oude van den heer Bulten) 1 stemming. Onder heftig rumoer begon de temming, dat overging in groot la- ^ /aai, toen de heer Bulten ;gen zijn amendement stemde. Het amendement viel piet 50 32 temman (rechts tegen links), het mendement-Van der Laar werd mee 8i33 stemmen verworpen. Nog werd het tweede lid van aitikel ;6bis met 66|15 stemmen verworpen, ilvorens de vergadering tot den volgenden dag verdaagd werd. Vergadering van Vrijdag 23 mei. Bij de voortgezette beraadslaging iver de onderwijzerssalarissen lichtte le heer Bulten zijn amendement :oe, om den kindertoeslag te verhoooren van f 40 tot f 80 en de heer Van Ier Laar een dito, om voor de eerste twee kinderen geen toeslag te geven, doch voor ieder volgend kind t 20 De heer Bomans wees op de billijkheid der kindertoeslagen, die in beginsel verdedigd werden door de heeren Gerhard en Scho k k 1 n g welke laatste echter de klassificatie hiervoor wilde doen vervallen, Na een enkel woord van de heeren Lohman en Otto bestreed de M inister van Onder wijs de ingediende amendementen. Het amendement-Bulten werd met

mei öo|o Memmen vr."wulpen* en i.t artikel 26bis met 61|24 stemmen aangenotiten. Op artikel 26quater (vergoeding voor bijakten) lichtte de heer Bulte n een amendement toe, om alk akten, met "uitzondering van die vooi schrijven, te honoreeren en de middelbare bevoegdheden hooger te honoreeren.'-i : Ook de heer O 11 o lichtte thans eer zevental amendementen toe, die hoofd zakelijk ten doel hadden de vergoeding per bijakte te verhoogen enz. De heer Van der Molen lichtte een amendement toe, om sommigen onderwijzers, die les geven in bijvakken op de U. L. O. — en de M. U. L. O. — scholen, extra vergoeding te geyfn. |Je heer G e r h.a r d lichtte een amendement toe, om niet in het algemeen aan het bezit van bijakten vergoeding te verbinden. De heer Teenstra vroeg den minister, of de land- en tuinbouwleeraren hun tegenwoordige toelagen zouden behouden, waarvan de heer Van der Molen de verschillende amendementen kort besprak. De heer Snoeck Henkemans, die het nieuwe stelsel van den heer Otto niet wilde aannemen, meende toch, dat men met sommige amendementen mocht medegaan, welk betoog de heer S m e e n k ondersteunde. Nadat nu de heer Otto verklaard had, dat het amendement-Van der Molen aan de schoolbesturen eenvoudig een middel gaf om op de schatkist te*disponeeren, kwam de Minister aan het woord, die de technische fouten, welke de amendementen-Otto en Bulten bevatten, nader uiteen zette. Daarna brak de laatste spreker zijn rede af, omdat de vergadering tot Dinsdag 27 Mei verdaagd werd.

Eerste Blad.

Politiek Overzicht. (Welker.) tl In December 1916, toen de Duit- r schers nog altijd zegevierden en over- P al Magerman keukenmeester was, om e dat Engeland ter sparing van zijne f vloot den honger in zijn dienst had £ genomen, hetgeen veel politieker dan ; dapper leek, begon er toenemende ' wanhoop over Europa te komen. Wat ■ zouden alle overwinningen baten, als ten slotte alle arme zielen moesten scheiden uit het jammerdal? Toen liet de heer Van der Leeuw Langnese van Rotterdam uit een strooibiljet over Europa fladderen, dat in drie of vier talen begon met den uitroep : «Niemand weet, hoe er een einde aan den oorlog kan komen.» De korte inlioud van de rest was : Wisent de grenzen uit. Om den nood des tijds aan te duiden was het biljet gedrukt op warpaper, oorlogspapier. Ach, het was toen niet mogelijk grenzen uit te wisschen. Waren de Duitschers den oorlog niet begonnen, omdat de hunne sedert jaren in oost en west werden bedreigd? Had .Oostenrijk de wapenen niet opgevat, omdat het ] de zijne moest verdedigen in noord en zuid ? Had Rusland niet gemobiliseerd om de zijne uit te breiden ? Was Engeland niet edelmoedig opgetreden, alleen om die van België te beschermen ?En kwam Italië er met bij, om zijne landpalen wat uit te zetten en er broedervolken binnen te halen, die naar bevrijding snakten? Ieder kon zien, dat het ging om grenzen. En nu zou men die uitwisschen? Ónmogelijk. De opwerper van het denkbeeld bedoelde dan ook alleen de grenzen voor den handel. Hij zag in den vrijhandel de eenige reddingsplank. Toch ligt de uitwissching ook van de politieke grenzen in den onbewusten wenscl van alle natiën, als men wil letten op de lessen der geschiedenis. Wat een veelheid van grenzen heet het menschdom niet gekend ! Wa een last en leed heeft het er niet vai gehad, wat een stroomem van bloei heeft het niet moeten storten om z< te verdedigen, wat een sommen heet het niet betaald aan consenten, pas poorten en «certificaties», als er een grens overschreden moest worden te behoeve van handel, bedrijf of wo ning i De oorzaak en reden van d grens was altijd de vorst, de hee groot of klein. En telkens, als er ee vorst met gebiedsgrenzen was weg gevaagd, merkte men op, dat zoowi de man als de grens hinderlijk of o zijn minst nutteloos geweest was voc de welvaart van het volk in alle rat gen of standen. Het ging de Nede landers onder den éénen Karei V bet' dan onder hunne voormalige zevei tien anders genoemde heerschers. t in heel Europa liep het gelijk in de N derlanden, die nog heden met on wend zijn aan hun meervoud, ornd de wijzer der wereld langzaam dra; en er veel weekheid is in de hersen der menschen, al zijn de schedels ha De uitwissching van grenzen w een onbereikbaar ideaal, zoolang t ropa vol tsaren, keizers, koningen hertogen zat. Van Duitschland w in dit opzicht niets te hopen. M schien zou het de Belgische palen zelfs ook de Nederlandsche opgeruu hebben, doch daar zou het allerwa, schijnlijkst bij gebleven zijn. Na< de Amerikanen de Engelschen van t gehaten concurrent verlost en Franschen in de gelegenheid gest hadden om victorie te kraaien en glorie te zwemmen, werd de kans

itwissching van grenzen veel grooter le ien heel bataljon tsaren, keizers, ko- d ingen en hertogen is afgemarcheerd, k Aet het oog daarop is liet maar te v venschen, dat de Duitschers den e rede niet telkenen. Dan kunnen g •rans.chen en Belgen, misschien een v veinigje nog geholpen door de En- \ mlschen, die anders wel gaarne in t ïunne fabrieken, trafieken, magazijïen en reederijen zouden terugkrui- v ,en, heel Duitschland bezetten, hunne t eigen en alle verdere grenzen uitwis- p schen, overal regeeren, wetten, geven r en belastingen heffen. Achter de Duit- s schers zouden ze de Polen vinden, ' vrienden vanouds, bewonderaars, die i zich gemakkelijk onder Fransche wet- ; ten en bazen zouden schikken. De i Russen zouden zelfs blij zijn, als er < Franschen genoeg kwamen, om er < orde, regel, arbeid aan de «onmetelijke hulpbronnen» en kans op de noodige bestaansmiddelen te herstellen. De vele Oostenrijksche nationaliteiten, een gemoedelijk slag van menschen, zouden geen last veroorzaken en evenmin de Balkanvolken, iwier vorsten toch al niet vast in den zatel zitten. Zoo zouden er al zeer veel grenzen verdwijnen, en tegen de. overneming of aanneming van Fransche munt, maat, gewicht en wet zou I nergens eenig bezwaar ontstaan. Vooi I driekwart heeft men ze al. Men kan I zich verbeelden, in een blijde toeI komst te kijken, waarin de nog niel aangesloten staatjes vrijwillig hunne I grenzen zouden opheffen, om geen aparte staatjes, neen, ganschelijk geen staatjes, maar alleen departementen van het groote geheel te zijn. Ware er dan niet de echte volkenbond ? I Aan Engeland al de koloniën, mits vrijheid van vestiging voor eenieder. I Regeeringspersonen zouden er in 1 overvloed wezen, want de kennis van I het Fransch behoort nog altijd tot de ’ I eischen der educatie. -1 Maar de staatsschulden dan ? Den, i I die hebben we toch altijd samen be>|taald. Als U een echt Zweedsch lu»lettertje aanstrijkt, betaalt U een deel' | tje van de Zweedsche staatsschuld, en 3|wie Hollandsche kaas eet of Schie| dammer jenever drinkt, draagt met t|aan de Nederlandsche lasten. Als di tl Duitschers een paar honderd milliarc n mark oorlogskosten te betalen kregel d zouden ze dan in het hemelrijk tasten e | om dat sommetje er uit te halen (Li itl zouden de milliarden moeten verdie nen aan U en een ander. Oververdie e | nen is nog beter gezegd, want a s z n uit hun arbeid niet eerst genoeg kos >-1 kleeren, woning, vuur en licht haal lelden, zou het verdienen gauw uit zijr r | De staatsschulden zou men bij elkaa :n | kunnen tellen, om eerst eens verwon T-|derd te staan over de hoogte, die z el | bereikt hebben, en ze dan te schiften m I er zijn oude, waar de spaarbanken o or gegrond werden : die moeten behoi n-|den blijven, want het zijn de beperk r-1 bedragen, die zorgende kleine luide er | konden terzijde leggen voor den 01 n- den dag ;dan zijn er, waarvoor rei In | deerende spoorwegen zijn aangelegi e-1 ze kunnen behouden blijven, omdat . it-1 zich zelven bedruipen. Maar de m lat! harden, die oorlog gevoerd hebben < ait | milliarden, zonder welke de oorl< en | onmogelijk geweest zou zijn . Die zi ird | men kunnen heffen in eens of, wat o ras | «eveer hetzelfde beteekent ; schra 'u-1 pen. Die aan de oorlogsleemng en | deelnamen, deden het immers van h /as | overvloed ? Heft men in eens, d ds-| brengen zij de papieren terug, schrr en 1 men, dan behouden zij de mooie sti md | ken ter gedachtenis. De eemgen, i ar-1 schade zouden lijden, zijn de Ame dat | kanen, die tien miiliard dollars s run | Europa te goed hebben. de| Rest nog het taalverschil. Dc teld | daarover hebben we in de boeken i in | en over den Napoleontischen tijd g< nn I pn kple klacht gelezen. De menscl

leeren eiKaar neci ^uw vuomu.i, 5 ~ dat blanke westerlingen het evangelie o konden verkondigen aan oosterlingen d van alle andere kleuren. Ze verstaan z elkaar dadelijk volkomen, als ze van v I"QO,acht verschillen. Neen, het taal- e schil behoeft geen zorg te baren C ir kritieke gevallen waren er altijd g :en. „ . v ielaas, dat dit alleen een Hemel- c rtsoverdenking is. Te Parijs zit- c oude heeren bij elkaar om nieuwe e nzen te fabriceeren, alsof de oude c t te veel, maar te slecht waren ; ze en zich te vermeien in allerlei s Vaardigheden, bedreigingen en | ppen, die voor verwezenlijking met I baar zijn. Hoe dieper de een zich : den grond graaft, hoe beter de an■ dat vindt. Ze eisenen den schevan een lang dooden negerkoning het levende lichaam van een gezen Duitschên keizer, om aan bein recht te laten wedervaren en aan filmzuchtige wereld te bewijzen, t ze zelven onschuldig zijn. Het gelukkigst echter komt er Wilson Hij krijgt denwind van .voren, als in zijn werelddeel terug is. _ Dat geldmannen op de Overwinnings;ning voor vijf en een kwart millid dollars hebben ingeschreven, terijT maar vier en een half .miiliard geaagd was, is geen aanduiding, van :t tegendeel, maar slechts eene van >llarsovervloed' die belegd moet orden. Zie eens aan : de Dikke Vijij > heeren, die de Amerikaansche eeschmarkt en ook. den veehandel sheerschen, hebben in de jaren lb, 6, en ’T7 ruim tweehonderd milhoen ollars meer gewonnen dan in de drie oorafgaande jaren. Ze zijn blij, als r schatkisten opengaan, waarin ze un overtollig geld solied en winstevend kunnen bergen. Al de Ameikaansche «packers» waren verheeijkers van den oorlog en nu verfoeien e den vrede, vol verontwaardiging ver de voorwaarden. Ook de fabrianten van locomotieven en wagons lebben Wilson indertijd toegejuicht oen ze 1500 locomotieven en 40,001 vagons aan het Amerikaansche legerlestuur in Frankrijk konden leveren \,1 dit materiaal is nu aan de Fransch. spoorwegmaatschappijen overgege /en. Gratis ? Belangeloos wel, tegei nkoopsprijs, onder gelegenheid co werking met den strijkstok. . De Engelsche regeering heeft dui zend redenen om de Amerikaansch te benijden. Zij weet niet aan gel te komen en heeft het toch zoo hoo; noodig. Zij moet leenen, maar, zeg gen de bankiers, «het moment» i daarvoor ongeschikt. Ook heeft he Lagerhuis niets willen weten van een heffing in eens ter vermindering va de schulden. Die heffing was ook no£ al hard voor de millionairs : terwi men slechts den honderdsten pennin wilde nemen van de heeren en dame die 6000 pond bezitten, was het c bedoeling de millionairs het vijtdi ou- deel van hun millioen af te neme 'en- Alleen de armelui stemden voor. W :gd; Zal men doen? Wachten op de mil t ze arden, die uit Duitschland op de kom mil- zijn. Ons zal het blijven benieuwe i, de van wat voor.grondstof die miiliardrlog gemaakt zullen wezen, zou Deze week bracht geen belangri on- nieuws. Er werd aldoor onderha rap- deld over vredesvoorwaarden. E ïgen half dozijn adviseurs van Wilson n hun men ontslag en een hunner, Mr. Bi dan ntt, vluchtte dadelijk de openbaarm rapt in en liet zijn brief aan Wilson dri ■tuk- ken. Hij is merkwaardig genoeg < , die onvergeten te blijven. «Waarde hi neri- president, Ik heb vandaag aan c aan miniister van buitenlandsche zal mijn ontslag ingediend als assist Doch van het staatsdepartement, toej n uit; voegd aan de Amerikaansche cc geen 1 missie voor de onderhandelingen o icheri1 den vrede. Ik was een van de mi

oenen, die stenig vertrouwu nduuui uwe leiding en geloofd hadden, I te Iu met niets minder genoegen Ien dt nemen dan met een duurzamen I di de, gegrond op eene belangelooze I onbevooroordeelde gerechtigheid. I kl ze regeering heeft er echter in toe-1 h; temd de lijdende volken van delht reld over te leveren aan nieuwe |g< lerdrukkingen, onderwerpingen enl wrichtingen, aan eene nieuwe IJ iw van oorlogen. De onrechtvaar-1 v e besluiten aangaande Sjantoeng,Ikrol, Thrasië, Hongarije, Oost-Prui-1 ei i, Dantzig en het Saardal en i10»I \\ jsgeven van het beginsel der vrij -1E d van de zeeën maken nieuwe bot-lv gen zeker. Het is mijne overtui-1 ig, dat het tegenwoordige volke-lfi iverbond machteloos zal zijn om ze I v voorkomen en dat de Vereenigdelr aten er in betrokken zullen worden I or de verplichtingen, die zij op zich I \ nomen hebben in het volkerenver-11< md en de bijzondere afspraak met Ie ankrijk. Het is daarom de plicht In m de Vereenigde Staten tegenover |( in eigen volk en de menschheid, te I eigeren dat onrechtvaardige trak-l' at te teekenen of te bekrachtigen, 11 weigeren de regeling te waarbor-Ji m door tot het volkerenverbond toe I treden, te weigeren de afspraak mell rankrijk goed te keuren. Het is I lijne overtuiging, dat u, indien ul wen strijd in het openbaar had ge-l oerd in plaats van achter gesloten I euren, de openbare meening van de I zereld, die op uwe hand was, achter I gehad zou hebben, dat u weerstand I ou hebben kunnen bieden aan den I ruk en de nieuwe orde van, zakenI ou hebben kunnen vestigen, die ge-l rrond is op de breede en algemeene I ieginselen-van recht en rechtvaardig-1 leid, waarover u placht te spreken I fet doet mij leed, dat u onzen strijd liet tot het einde hebt gestreden en lat u zoo weinig geloof hebt gehad n de millioenen mannen onder alle /olken, die, gelijk ik, in u vertrouwen stelden.» ... . . Zoo ging Mr. Bullitt heen. Weldra zullen we vernemen, dat ook Herr Brocdorf—Rantzau en zijne metgezellen ontslag hebben genomen, dat Ebert en Scheidemann en dozijnen anderen ook zijn vertrokken onder achterlating van mooie brieven. Dan komen de marschbeenen en avanceerschoenen weer in beweging, ais ze... den dienst niet weigeren. Wat kunnen de volken doen ? Doch wij laten ons den blijden Hemelvaartsdag niet versomberen, behalve door wat veelgewenschten Meiregen.