Nieuwe Vlaardingsche courant

Eerste Blad.

Politiek Overzicht. fWwatBBj Het zoogenaamde vredesverdrag is door de Duitsche volksvertegenwoordiging bij meerderheid van stemmen «geratificeerd» en door den Rijkspresident geteekend. «Ebert» ; de blokkade is opgeheven, het verkeer der volken wordt hervat, behalve met «bolsjewistisch» Rusland en dito Hongarije ; met de onderhandelingen over de brokken van de Habsburgsche monarchie, over Boelgarije en de andere Balkanlanden, over Turkije, Armenië, Syrië, den Israëlietischen staat, Mesopotamië en wat er verder los is geraakt, gaat men te Parijs langzaam voort, langzaam en kalm, omdat men van de menschen, die daarbij betrokken zijn, niets te duchten heeft. Met of zonder papieren leven de volken op dezelfde wijze, met of zonder volkenbond werken ze, om te kunnen leven zonder al te groot leed of ak.te ondraaglijke verveling. De menschen worden geboren, paren en sterven, en omdat te kunnen ondergaan of doen, worstelen ze en wedijveren en lijden en strijden, eeuwig vragende : Waarom ? Waartoe ? Zelfs datgene, wat onder hunne oogen gebeurt, blijft hun een raadsel, waarvan eerst een volgend geslacht de oplossing vindt naar zijne m&ening. Naar zijnei meening. De geallieerden en geassociëerden, samengeperst in vijf mannen, die zelven nergens bij waren, hebben vastgesteld, dat Duitschland, de Duitschers of de Duitsche regeering, de Duitsche keizer en zijne raadslieden, het Duitsche volk en zijn uittartend lied van «Duitschland, Duitschland boven alles», de Duitsche hoogmoed en de Duitsche zucht naar wereldheerschappij de oorzaken waren van den gruwelijksten aller oorlogen en dat het Duitsche volk voor die grootste aller schulden moet boeten, na met handteekening en stempel zijne schuld bekend te hebben. Op de hongerpijnbank uitgestrekt heeft dat volk door zijne gevolmachtigde afgevaardigden de schuld bekend en alle boeten aanvaard. Waarna de Vijf konden juichen: Zie, menschdom, in ons is geene schuld gevonden. Hier is het bewijs, zwart op wit. En men kan zich den toorn van de gealliëerden voorstellen, toen verleden week de lang vergeten Prins Heinrich, ’s Keizers broeder, plots opdook en den koning van Engeland per telegram verzocht af te zien van den eisch tot uitlevering van den Keizer. Hij herinnerde er aan, dat hij den 26 Juli 1914 in Duitschland terugkeerde van een bezoek aan zijn koninklijken neef George en daarna acht dagen lang, tot op den dag der mobilisatie, j bij zijn keizerlijken broeder vertoefde; hij verklaarde, te kunnen getuigen, dat de Keizer en zijne raadslieden al het mogelijke deden om den oorlog te voorkomen; hij achtte zich in staat om al de de leugens, die jarenlang omtrent den keizer in omloop zijn gebracht, te weerleggen ; hij stelde zich ter beschikking van den Koning om hem behulpzaam te zijn ter opsporing van de waarheid aangaande de oorzaken van den oorlog en hunne gevolgen. Daar staan we nu met de afgeperste schuldbekentenis vóór ons even wijs, met dezelfde overtuiging als gedurende de vijf verschrikkelijke jaren. Wie durft de getuigenis wraken of afwijzen van den Prins, die zich steeds een : bescheiden man heeft getoond en om

11 rvcii cirvi\^i vv cio, wel in Amerika als in heel Europa? Wij houden het optreden van den ■ Prins voor de belangrijkste gebeurtenis van de week. Het moet ieder getroffen hebben, dat hij zich niet richtte tot Lloyd George of tot de Engelsche regeering, niet tot Clémenceau, niet tot Wilson, maar tot den Koning, die ver af staat van de zaken en nog verder van de democratie. De Koning is vreemd aan het vredesverdrag en even vreemd aan de oorzaken en de schuld van den oorlog als aan de slagvelden, waar hij niet nabij mgg komen, omdat eene twee eeuwen oude parlementswet het hem verbiedt. Het telegram gaf zooveel te denken, dat wij aan de echtheid twijfelen. Maar er kwam geen tegenspraak. Toen heeft het ons verwonderd, dat de censuur de openbaarmaking niet heeft belet, de censuur, die zooveel nuttige kennis aan de volken heeft onthouden en zooveel haat en vijandschap den vrijen teugel heeft gelaten. Zou zij thans hebben willen medewerken om de machteloos heid en de wereldvreemdheid van den laatsten rex-imperator te bewijzen ? Over de uitlevering en de terechtstelling van den Duitschen keizer te Londen beginnen de meerlingen in Engeland sterk te vreschillen, al sterker naarmate de zenuwen bedaarder en de stemmen der kiezers minder noodig worden. Er wordt drukker gesproken over de een en zeventig officieren, wier uitlevering aanstaande is. We vonden reeds de namen. Het zijn die ' der mannen, die hun dag van krijgsi roem gehad hebben. Natuurlijk zijn ■ Hindenburg, Ludendorf, Von Beth■ mann-Hollweg, Tirpitz en Falkenhayn er ook onder en zelfs Prins Ruprecht . van Beieren. Ze zijn intusschen allen ■ ambtelooze burgers geworden en zul■ len dus compareeren in deftig zwart ■ en met hooge hoeden. Mooi zal ’t zijn. ; Maar de geur zal er af wezen : de uni> form maakt den krijgsman. Een diep indringend verhoor van 1 de heeren, die verantwoordelijk ge1 acht kunnen worden voor het onge■ luk, dat zij niet vooruit konden peilen 1 of meten, en een degelijk onderzoek t van al hunne papieren zou de mensch■ heid nader kunnen brengen tot de t kennis der waarheid, eene kennis, l waarnaar zij niet minder heeft ver■ langd dan naar het herstel van den vrede. Doch dat verhoor en onderi zoek kan niet eerlijk plaats hebben ■ in een land of door personen, die be- lang hebben bij leugen, verdraaiing : of verduistering. De volstrekt onzij, dige en onafhankelijke rechters moeten zetelen in een neutraal land en er ■ Is niets tegen, dat zij den Duitschen i keizer even goed voor zich dagen als ■ Grey, Delcassé, Iswolski, Bethmann: Hollweg en de riog levende gezanten. - Er zou zeker veel merkwaardigs voor i den dag komen, al ware ten slotte de ■ uitspraak de zoo vaak gehoorde : > «Die het gedaan heeft, ligt op het ' kerkhof.» In elk geval zou de lucht ' zuiverder, de algemeene stemming i zachter, de verzoening mogelijk wor, den. ; De feesten in Frankrijk en België t zijn schitterend geweest, kleur- en t klankrijk. Vlaggen, muziek, optochï ten van mooie mannen te voet en te t paard, vee! afwachting, veel bewe- ging, veel gejuich, veel vermoeidheid - eindelijk. En achteraan het hinkende i paard, gelijk altijd. In ons land, waar i men van verre toeziet, wordt aan feesI telijkheden niet gedacht : het blijde - gevoel, dat de vrede werkelijk geko- men is, bleef nog afwezig. Het schijnt ook in de uiterlijk zoo uitbundig ver- heugde landen niet tot de harten door , gedrongen te zijn. De nood der volken is ook al te ï groot. Hij heeft er de Fransche soci- alisten toe gedrongen, zich met veri pletterende meerderheid tegen de raT i» _ - i . 1 1

klaren. Onder dé meer dan 2000 stemgerechtigden in het congres keurden slechts 52 het verdrag aannemelijk. In Italië zijn geen kolen, geen kleeding, geen voldoend voedsel ; er is oproer en plundering in alle plaatsen van eenige beteekenis ; in Spanje heeft de koning al eene poos geleden land en volk plechtig toegewijd aan het Heilig Hart, om ten minste de katholieken, die hunne kerk nog niet verlaten hebben, aan zijne zijde te houden; hij was daarbij omringd door zijné ministérs ;en de hoogwaardigheidsbekleders van zijn hof en las zelf de akte van toewijding ; de boeren zijn verarmd, de stedelingen lijden honger, de koning vreest de werklieden, die in hun wanhoop het algemeene leed nog door stakingen vergrooten. In Engeland is die vrees niet geringer : de gestadige vermindering der kolenproductie had de regeering eene verhooging van den prijs met zes shillings per ton doen goedkeuren, doch de houding der daardoor verbitterde mijnwerkers werd zoo dreigend, dat zij in het Lagerhuis verklaarde, de prijsverhooging te zullen opschorten voor drie maanden, als de mijnwerkers wilden beloven in dien tijd niet te staken en al het mogelijke te doen om de opbrengst te verhoogen. Maar de werkende mensch wordt hoe langer hoe meer onwillig. ïn de mijnen vooral groeit de onwilligheid aan met het loon en in de fabrieken staat de voortbrenging in omgekeerde verhouding tot de betaling van den arbeid. Maandag den 21 Juli zal in Frankrijk alle werk stilstaan, in Engeland ook reeds den dag te voren ; in het eerste land is tot eene staking van 24, in het andere tot eene van 48 uur besloten. Waarschijnlijk za! er mede gerust worden door heel Europa en misschien ook door Amerika. Aan betoogingen zal het niet ontbreken, en dat ze onlusten ten gezelschap zullen hebben is nauwelijks twijfelachtig. Waartoe zal het nuttig zijn ? Wat brengen oproer en omwenteling aan de hongerende menschen ? Hebben Rusland en Hongarije nog niet afdoende bewezen, dat ze niets dan ellende, ondergang en dood ten gevolge hebben ? Over Rusland hangt een sluier. Die daar macht hebben, beletten, dat er uiting wordt gegeven aan leed en klacht en dat het buitenland iets verneemt van de misdaden, die er noodzakelijk bedreven moeten worden door hen, die het leven willen behouden, niet het minst door hen, die heeten te regeeren. Dat er in Hongarije terechtstellingen hebben plaats gehad op groote schaal, is bekend geworden, maar cijfers en namen bleven geheim, Thans heeft de regeering gedecreteerd, dat eene doodstraf, die niet uitgevoerd is binnen 48 uur — misschien wegens de drukte — daardoor verandert in levenslange gevangenis. Volgens geruchten zijn de geallieerden eindelijk van plan geworden eene militaire actie te beginnen tegen Hongarije. Erg laat, nietwaar, nu alle ver voerbaar bezit is geroofd en de bezittende familiën uitgemoord of tot den bedelstaf gebracht. Europa gaat de nieuwe wereld, waarvan het zoo groote verwachtingen gekoesterd heeft, binnen door eene zeer donkere poort, en daarna zal het opmerken, dat er eeuwige wetten en regelen zijn, die ook in de oude werden toegepast en waaraan de mensch nimmer kan ontkomen. Die eerste beginselen worden nog slechts trouw nageleefd in het Verre Oosten, waar men zich zacht spiegelt aan Europa en Amerika. De Japanners gaan alles zelf maken, wat ze tot nu toe uit den vreemde geleverd kregen : ze hebben thans leerlooierijen en schoenfabrieken, die in 1917 reeds 987,471 paar konden uitvoeren, best maaksel in alle vormen en modes van alle landen. Thans zijn ze beetwortelsuikerfabrieken aan het oprichten, zoowel in het eigen land als in China en in Sjangai is eene raffinaderij in aanbouw. Er is 25 millioen dollars kapitaal in deze ondernemingen gestoken. China gaat ontwaken : Chineesche kooplieden hebben vergaderingen gehouden en 5 millioen dollars bijeengelegd ter stichting van eene Nationale Stoomvaartmaatschappij, zij hebben lijsten opgesteld van de artkelen, die zij kunnen uitvoeren en mettertijd zullen Japansche en Chineesche handelsvlaggen wapperen in onze groote havens.

CCCCXXXIII. De sportfeesten die Zondag j.1. te Scheveningen gehouden zouden worden, hebben zeer veel te lijden gehad van het minder gunstige weer. Vooral dat gedeelte van de feesen, dat in het water zou plaats hebben, is niet in letterlijken, maar wel in figuurlijken zin in het water gevallen. Dat is heel jammer. Het betreurenswaardige ongeluk, dat onlangs in het Volkszeebad plaats had, heeft nog weer eens de aandacht gevestigd op het groote belang van een georganiseerden reddingsdienst, juist in een plaats als Scheveningen, waar zooveel gemoeid is met het redden, ook van de reputatie der badplaats. De tentoonstelling van oude en moderne reddingsmiddelen die tijdens de feesten georganiseerd was, heeft inmiddels zeer de aandacht getrokken. Deze tentoonstelling was grootendeels het werk van den Haarlemschen gymnastiekleraar den heer Megerink. Waarlijk Haarlem sloeg hier een goed figuur. Het komt ons voor dat nergen de reddingsdienst zoo georganiseerd is als daar. Wij waren tot onzen spijt verhinderd de uitéénzetting te hooren die de heer Megerink heeft gegeven over de Haarlemsche organisatie en haar werktuigen, maar de tentoonstelling zelf geeft den indruk dat deze leider niet veel talent en met

veel vernuft tevens den reddingsdienst organiseert. De oude middeltjes die * vroeger werden toegepast op de dren- * « kelingen brengen een glimlach op het gelaat. Onze voorouders konden toch r zoo heerlijk knoeien ! Wie weet echter I hoevelen de dupe zijn geworden van I tui dat ouderwetsche gepruts. Ook denlwa Haag heeft zijn vrijwillige reddings-|vo< brigade en deze weet hoe langer hoe str meer belangstelling voor haar werk me te vinden. Jammer dat nog zoovelen pis die in staat zouden zijn mede te wer- do ken achterwege blijven. Men staat n>c er trouwens verstomd over dat in ons ko land, het waterland bij uitnemendheid, da zoo weinig gedaan wordt èn aan ge zwemmen èn aan de beoefening van ne de reddingskunst. Jaarlijks verliezen yri in ons land een duizendtal menschen ne het leven in het water. Opmerkelijk is vr, § nok de weinige medewerking van de ke • erheid op dit gebied. Gelukkig wi - aren bij deze tentoonstelling te Sche ex lij veningen eenige autoriteiten aanwezig >s, en dus bestaat de hoop dat nu eenige hulp zal worden verleend. Er is m< heusch wel voor heel wat minder be- st, langrijker zaken aangeklopt bij het or gemeentebestuur. Vooral nu opleeft te het verlangen om aan de zee ontspan- n: ning te zoeken, is het tijd dat mede-1 yi Werking wordt verleend opdat nood-1 ht lottige ongevallen niet aanstonds het — verblijf aan zee in discrediet zullen er brengen. . d< Van de zee naar De Hel is maar een stap. Met stomme verbazing heb- di ben wij indertijd de inbeslagneming van Barbusse’s boek gadegeslagen, h< Het bleek toen dat het toppunt van si domheid was bereikt. Wij hebben ons zi daarin vergist. Er bleek nog iets dom- g mers te kunnen bestaan n.1. de terug- o gave van de inbeslaggenomen boeken. Deze heeft van de week te ’s-Graven- g hage plaats gehad, maar op een wijze t( die allervermakelijkst is. Twee boek- p handelaren werden opgeroepen om de 1 y inbeslaggenomen deelen terug te ont- t< vangen. Zij kwamen doch zouden eerst getracteerd worden op de lec- ( tuur van de geincrimeneerde passages h Dan moesten zij teekenen, dat zij de n boeken niet zouden verkoopen en p daarna kregen zij ze terug. Eén der n beide boekhandelaren was zoo verstandig rechtsomkeer te maken. 1 Van tweeën één : De Hel is een onfatsoenlijk boek en dan moet de Ju- É stitie het ter helle bannen of het is t geen onfatsoenlijk boek en dan moet c het teruggegeven worden. Terugge- ’ ven met een uitbrander en een verbin- t tenis bestaat niet. Hier blijkt weer 1 eens het naïeve van de Justitie. Wat s kan in ’s hemelsnaam een boekhande- < laar den inhoud van een boek schelen! < Men kan even goed tegen Moos, die i met groenten vent een betoog opzet- 1 ten over de bacovencultuur in Suri- < name ! Het zal hem ijskoud laten en ' zijn slotvraag zal alleen zijn wat een : pisang kost en hoeveel er aan te verdienen valt. Bovendien rijst de vraag met welk recht een hoofdcommissaris van politie iemand ontbiedt. Te vaak laat men zich daardoor intimideeren. Die autoriteit heeft niet te ontbieden en nie-l mand is verplicht te gaan. De terug-1 gave van de exemplaren van De Heli is belachelijk en het is dunkt ons tijd I dat de Regeering eens tusschenbeide I komt om dengene die tot deze ver-l tooning bevel gaf aan het verstand — I voorzooveel voorradig -— te brengen, I dat het tijd voor hem wordt om in de I tabak te gaan. Het was mij wat moois waard geweest om de lectuur van de beruchte pagina’s door een rechercheur bij te wonen. Wat zal dat héérlijk geweest zijn 1 Zou het niet beter geweest zijn dat hij de officieele Fransche tekst volgde, want dan had het op ’s mans gemoedsgesteldheid geen verderfelijken invloed kunnen hebben. De Haagsche rechercheurs toch munten uit door gemis aan talenkennis. Waarom toch al die drukte over dat hoek. In de Haagsche bladen staan geregeld advertenties waarin wordt eegedeeld dat tegen inzending van • n postwissel ad f 2.25 franco onder couvert een exemplaar van Barbusse’s boek wordt toegezonden. Is het niet om te gieren dat middelerwijl in den Haag zelf de exemplaren worden teruggezonden onder voorwaarde dat ze niet verkocht zullen worden ? Op gezette tijden zal gecontroleerd worden of de bewuste boekhandelaar ze nog heeft. Moet hij ze ten eeuwigen dage bewaren ? Mag hij ze niet weggeven ? Het is een allerdroevigst staaltje van rechtspraak dat thans te boekstaven valt. Het verstandigst deed die eene boekhandelaar die weigerde gratis vergast te worden op de voorlezing van de «vieze» pagina’s. Hij had gelijk toen hij rechtsomkeer maakte en daarmede feitelijk tot den Hoogedelgestrengen heer ProcureurGeneraal zeide : loop naar den hel met je Hel ! Waarlijk de gemoedelijkste mensch zou helsch worden en overhellen tot de meening dat de Justitie met haar gezag leelijk op een hellend vlak is geraakt. ; _ . HAGENAAR.

% u. i d-H o 1 1 a m dVergadering van Dinsdag 15 Juli. In deze vergadering werd o.m. behandeld de verhooging der provinciale heffing van bruggeld over de Oude Maas nabij Barendrecht. De heer Van Staal merkte op, dat deze heffing een zware last zal worden voor de in de nabijheid wonende personen. Hij stelde daarom voor in artikel 1 de woorden te schrappen, dat door ieder persoon voor den overtocht der brug 4 cent betaald wordt. De heer Colthof vond het tijd thans tot algeheele afschaffing der heffingen over te gaan. Deze heffingen v/aren een belemmering voor het vrije verkeer. Spreker zou tegen het voorstel stemmen. De heer Hovy achtte de tollen eveneens uit den tijd. De voorgestelde regeling was bijzonder drukkend voor de kleine schippers. De heer Ter Laan kon zich niet met de denkbeelden van den heer Colthof vereenigen. Als de bruggelden werden afgeschaft, hoe moest dan de provincie haar huishoudelijke begrooting sluitend maken ? De heer Kolkman (Ged. Staten) was van meening, dat deze heffing historische rechten had. Stemde men deze regeling af, dan moest op andere wijze dekking gezocht worden door verhooging van de belastingen. Ten slotte wilde spreker zijn bestrijders wel tegemoet komen en gaf daarom den heer Staal in overweging zijn voorstel zoodanig te wijzigen, dat het bestaande tarief van 2 cent zou worden gehandhaafd. Nadat de heer Staal zijn voorstel gehandhaafd had, verklaarde de heer Schokking zich eveneens tegen de verhooging der heffing. Ware het mogelijk een abonnement in te voeren voor de menschen, die meermalen per dag de brug passeerden, dan zou spreker in een volgende zitting een voorstel willen indienen om het bestaande tarief van 2 cent te handhaven. Na een enkel woord van den heer Van Aalten deelde de Voorzitter mede, dat Ged. Staten in de najaarszitting met een voorstel zouden komen, om een goedkoop abonnement voor de arbeiders in te voeren. Intusschen namen zij het voorstel-Schokking over Daarna werd het voorstel-Van Staal tot algeheele afschaffing van de heffing'met 43(34 stemmen aangenomen. Als nu werden eenige voorstellen tot wijziging van reglementen in verband met verschillende waterschappen z.h.s. goedgekeurd. Een eigenaardige beraadslaging volgde thans over het voorstel van de commissie, om aan de tentoonstelling en het congres «Opvoeding voor de Jeugd boven den leerplichtigen leeftijd» een subsidie te geven van f 500, welk voorstel door Ged. Staten was overgenomen. Nadat de heer Crena de Jongh verklaard had, dat hij de commissie liever royaler had gezien, stelde Mevrouw

• i een bijdrage van f 1000 in het waarï borgfonds zouden verleenen. Hierover staakten de stemmen (38|38). Bij de hernieuwde stemming, omdat aan een goede noteering van het stemmenaantal getwijfeld werd, staakten ook thans weder de stemmen In den namiddag vond het voorstel van Ged. Staten, om een bedrag van f 3000 ter beschikking te stellen, om ï daaruit bijdragen te verleenen voor : «niet-propagandistische» drankbestrij - ding ernstig verzet bij sommige leden, ■ die de aangehaalde woorden wilden ■ laten vervallen. Een amendement-Colthof, om die ■ woorden te schrappen,werd met 39|36 L stemmen aangenomen. Thans kwam het bovengemelde amendement-Albarda voor de derde maal in stemming, dat met 40(37 stem men verworpen werd. Door aanneming van het voorstel ’ der commissie zou er dus alleen een subsidie van f 500 worden toegestaan. , Over het voorstel tot toekenning van een subsidie aan de Vereeniging tot t Christelijk Hulpbetoon aan tuberculoselijders te Amsterdam ontstond een „ langdurig debat. ' De heer De Visser begon hierbij zijn communistische denkbeelden te ont’ wikkelen, waarbij hij onder luid gelach tot inbeslagneming en onteigei ning van het park Zorgvliet aandrong, ’ waarop de heer Schaper opmerkte, 1 dat de tuberculoselijders niets aan een _ mooi oratorisch vuurwerk hadden, j Ten slotte namen Ged. Staten het voorstel-Schaper over, om de bijdrage van 15 cent op 25 cent te brengen en j de motie-Schokking, om de bijdrage ' ook voor andere sanatoria gelijk te r stellen. , De voorstellen-De Visser, om de j toelage op 50 cent per persoon te brengen en het park Zorgvliet enz. in beslag te nemen werden beide met ’ 7113 stemmen verworpen. ’ Aan verschillende inrichtingen van vakonderwijs werden vervolgens sub\ sidies toegekend. ’ Bij de bespreking over het geneesa kundig gesticht voor krankzinnigen te ' Loosduinen werden de arbeidsvoorwaarden en de gebrekkige verpleging , gecritiseerd. b Alvorens de vergadering tot den volgenden dag verdaagd werd, was , dit punt van de agenda nog afgehan_ deld.