Nieuwe Vlaardingsche courant

Eerste Blad. — - •—--—■■ — -

Het gevail van farmer Langkopp, die onlangs het Rijksbureau voor schadeloosstellingen te Berlijn bezocht en tot den leider, dr. Bach, wist door te dringen, houdt nog steeds eenlge pennen In beweging. Langkopp wachtte al gerudmen tijd vergeefs op zijn schadeloosstelling. Gewapend en voorzien van een springstofapparaat, waarvan hij de lont in de 'hand hield, heeft hij drie uur achtereen dr. BaCh aan een geweldige zenuwbeproeving blootgesteld en onmiddellijke afwikkeling van zaken geëisoht. Toen de farmer tenslotte zijn apparaat in werking stelde ... weigerde Ihet, waarop een pistool salvo volgde. Het mag een toeval heeten, dat dr. Bach niet werd getroffen. In Duitschland zijn er millioenen, die in gelijke omstandigheden verkecen als Langkopp. Menschen, evenals hij, die door den oorlog veel of alles verloren hebben. Ouden van dagen, met een werkzaam leven achter den rug en een spaarduitje, zijn behoeftig geworden. Een andere categorie, die zich uit het actieve leven hoopte terug te trekken, is door de nieuwe situatie genoodzaakt, terwille van een bestaan, te blijven werken. Wat millioenen in Duitschland gedurende tien jaren in voorbeeldige berusting hebben gedragen, is bij farmer Langkopp tot uitbarsting gekomen in een daad van waanzin. De positie van den leider van het bureau voor de schadevergoedingen was een weinig benijdenswaardige. Het moeten vreeselijke uren zijn geweest. In dezelfde kamer met den man, tot alles in staat, de lont in de hand, niet terugschrikkend om zijn vis-è-viS en met hem 600 beambten aan de exploisie op te offeren. • » • Wat is eigenlijk de functie van dit Rijksbureau? Er zijn een groot aantal Duitsohers, die door den oorlog bezit en onderneming zagen vferioren gaan in ’t buitenland. De Duitsche regeering heeft hiervoor van ’t buitenland vergoedingen ontvangen en ’t gaat er nu over, dat het rijksbureau deze vergoeding terugbetaalt aan de betrokkenen. Op het oogenblik is de stand van zaken deze: het Duitsche Rijk heeft nog niet volledig twee derden dezer vergoedingen terugbetaald. Dat moge zonderling klinken, maar is inderdaad waar. Jarenlang duurt nu reeds de strijd tussdhen den Duitschen staat en de z.g.n. Ausland-Duitschers. Vijf jaren lang heeft Langkopp op rechtmatige uitbetaling zijner schadevergoeding aangedrongen. Hij was, wadhtensmoede, in een overspannen toestand geraakt. De staat paait de menschen met de mededeeling, dat er geen geld is. Daarmede zouden de betrokkenen te paaien zijn. wanneer zij niet wisten dat anderen wel schadevergoedingen hebben gekregen. Zij wijzen op de verliezen, die zij in al die jaren hebben geleden en die tot in de milliarden loopen. Hebben de Ruhr-industrieelen niet 650 millioen gekregen, de reederijen 300 millioen, is voor diverse schadeloosstellingen niet nog 600 millioen betaald? Dit is evenwel nog niet de aanleiding, waarom de Ausland-Duitschers overslaan tot excessen als Langkopp. Het rijk heeft van het buitenland 1.5 milliard ontvangen aan vergoedingen en daarvan tot nu toe ongeveer 850 millioen uitbetaald. Hierin en hierin alleen ligt de oorzaak van misnoegen, haat, woede, machteloosheid, bitterheid en hoe zij zich verder uit in de kringen der Ausland-Duitschers. • * • Aan wie de schuld? Niet bij den rljkspresident, niet bij de afgevaardigden, niet bij het rijksbureau. Niemand heeft schuld; de een schuift de zaak af op zijn buurman en die weer op een ander. En Intusschen wachten de betrokkenen en wachten zonder eind, tot er eindelijk een van het anker slaat en bij den leider zelf het onrecht wil wreken. Waarop de radioale maatregel wordt genomen: deur dicht, niemand meer toelaten I Het koor der achtergesteiden begint nu nog luider de trom te roeren. En bij dit koor voege* ziek de eorlogBverminktws, de menschen,

die door de Inflatie ten gronde gingen, de kleine renteniers, die hun spaarpenningen in den groo- t ten vergaarbak zagen verdwijnen, die nationale 1 schuld heette en die nu totaal leeg Is. 1 < * • * Wat leert dit vooral? Duitschland kent geen eenheid meer; eenheid, < zoo noodzakelijk voor gezonde volkskracht. Po- , Utlek versplinterd en verdeeld is ’t groote Duit- i ! sche rijk ook maatschappelijk in een aantal l groepen gesplitst, die alle om ’t hardst om hun j< eigen belangen en belangetjes schreeuwen, al- '1 . leen oog hebben voor hun eigen zaak. Ruhr- J industrieelen, reeders, Auslan/d-Duitschers, oor- i logsvermlnkten, verarmde burgers, werkloo- j . zen ... waar Is ’t einde? ,

Politiek Overzicht. De Roemeensche oppositie tegen het Bratianu-regiem. — De boeren willen blijkbaar alles op haren en snaren zetten cfm aan het huidige bewind een einde te maken. — De verkiezingscampagne In Frankrijk ingezet. — De bekende Zlnowjef-brief. — Moet hij voor de tweede maal een rol spelen bij de Engelsche verkiezingen? — Mac Donald In het nauw gedreven. — De „krlselung” tusschen Italië en Zuld-Tlrol en die tusschen Polen en Lltauen. — Het Russische ontwapeningsvoorstel. — Een reclame-voorstel dat niet de minste kans heeft De nederlaag door den Roemeenschen minister van buitenlandsdhe zaken, Titulescu te Genève geleden inzake de Hongaarsche optantenquaestie, werkt nog altijd na en wordt vooral door de Roemeensche oppositie geweldig uitgebuit om van de z.g.n. dictatuur-Bratianu at te komen. Reeds vanaf den dood van den koning, toen de regentschapsraad is ingesteld, hebben de boe ren zich daar tegen verzet, omdat zij daarin niet anders zagen dan ’n verkapte dictatuur van 'ten leider. Toen Pratianu plotseling stierf, grepen zij deze gelegenheid opnieuw aan om van dit bewind af te komen, maar de broer van den overleden minister wist z'ch met evenveel kracht als premier te handhaven. Maar nu, na de nederlaag in Genève, waardoor de regeering een geweldigen moreelen klap heeft gekregen, hebben de boeren blijkbaar alles op haren en snaren gezet om aan het huidige bewind een einde te maken. 'Naar uit Boekarest wordt gemeld, is Manioe, de leider der nationale boerenpartij, door den regentschapsraad irf audiëntie ontvangen, waar 'hij als eischen voor de verdere deelneming der boerenpartij aan de parlementaire werkzaamheden het uitsdhrijven van nieuwe verkiezingen en -eorganisatie van de regeering stelde. De re°entschapsraad wees deze eischen echter van de hand. Toen (Mani'oe zijn aanhangers het mislukken van zijn zending meedeelde, wilden dezen in optocht naar het paleis trekken, om daar een groote betoog!ng te houden. Slechts met moeite gelukte het Manioe zijn aanhangers van dezen stap te weerboorden, die ongetwijfeld tot een botsing met de soldaten, die gereed werden gehouden, zou hebben geleid. Een door de vergadering van; Manioe’s aanhangers aangenomen motie werd spoedig in 'daden omgezet. De leden van den senaat en van de Kamer, die tot de boerenpartij behooren, verlieten n.1. nog denzelfden dag het parlement en verklaarden, dat zij niet meer wilden samenwerken met een regeering, die met de verkiezingen knoeit. Op het groote partijcongres der boerenpartij, dat 22 April te Alba Julia zal worden gehouden, zal thans nader over de door de partij te volgen politiek worden beslist. Uit dit alles blijkt duidelijk, dat op dit oogenblik de groote strijd’om de macht is ingezet en dat geen van beide partijen zulllen rusten voor de zegen bevochten is. Tot nu toe heeft de regeeringspartij alles zorgvuldig vermeden wat tot een gewapend con flict met de boeren kon leiden, maar het zal de vraag zijn of bij de 'huidige geprikkelde stemming een botsing kan uitblijven. Of een revolutie in, (het toch reeds allesbehalve economisch, sterke Roemenië nog kan worden voorkomen? De overwinning door Roemenië in 1918 behaald', blijkt meer en meer een Pyrrhus-overwinning te zijn geweest en het vergroot Roemenië heeft allerminst de nationale krachten verrijkt. * *

Roemenlë’s groote beschermer — tot dusverre, wel te verstaan — Frankrijk, is begonnen met het voeren zijner officieele verkiezingscampagne. De minister van Oorlog Painlevé heeft die ingeluid met een rede, te Thoiry gehouden in dezelfde herberg, waar Briand en Stresemann F hun vermaard verbroederingsnoenmaal hielden, c Natuurlijk kon de minister niets nieuws me- n dedeelen. Dat de zekerheid van den intematio- ij nalen vrede het vraagstuk is, hetwelk allen beheersdht — de geheels wereld gelooft het: dat Frankrijk voor de toekomst niiets liever wenscht v dan den oorlog te vermijden — ieder begrijpt het; dat een algemeen verdrag tusschen de volken van Europa onmogelijk wordt verklaard en c partieele overeenkomsten In de plaats daarvan p moeten worden aanbevolen — wie die het niet betreurt? Dat, met goed succes, een evenwich.tsmacht tusschen de naties kan worden ge- E schapen, „gebaseerd op rechtvaardigheid en eer z bied voor de wederzijdsche rechten” — men mag het, gegeven de duidelijk zich uitsprekende „psychologie der samenleving” op intematio- E naai gebied, betwijfelen. Dat Frankrijk er een z groot leger op na houden moet — Amerika en Duitschland gelooven er natuurlijk niets van. Kortom: iPainlevé’s redevoering was er een zoo- ^ als we die van de Fransche staatslieden in den ^ laatsten tijd gewoon zijn— uitgezonderd dan de uitdrukkelijke vaststelling van het feit, dat de poging tot het scheppen van een algemeen g verdrag iS mislukt. Ook Painlevé acht een be- g tere verhouding tussdhen Frankrijk en Duitsch- „ land den hoeksteen van het te stichten nieuwe j, vredesgebouw, waarvan overigens nog geen 0 sterveling 'den vorm,, zij het maar in groote trek- v ken, aangeven kan. $ * • r In het Engelsche parlement, waar ook de a.s. g groote verkiezingen hun schaduwen vooruit wer- b pen, heeft een belangrijk politiek debat plaats d gehad over den brief van Zinowjef, die voor de v tweede maal een rol schijnt te moeten spelen bij de verkiezingen. Bij de vorige verkiezingen zijn de conservatieven er mee op de proppen gekomen, want deze buitengewoon onhandige brief, waarin werd ge- d zegd, dat het aanknoopen der relaties tusschen v Moskou en Londen voor alles dienstbaar moest e worden gemaakt om de Engelsche arbeiders z voor de wereldrevolutie te winnen, werd vlak k voor de verkiezingen gepubliceerd om de kiezers k te wijzen op de groote gevaren die Engeland zou t den bedreigen bij het handhaven van de Labour- L regeering. s Deze publicatie heeft haar uitwerking niet ge- d mist en de conservatieven kregen een groote k meerderheid. d Nu is de Arbeiderspartij met dezen brief op de proppen gekomen en Mac Donald heeft de re- f geering er van beschuldigd, dat de brief valsch n was en alleen is gepubliceerd om de verkiezingen V te beïnvloeden ten voordeele van de conservatie- d ven. ( Onmiddellijk daarop heeft Baldwin het ant- c woord op die beschuldiging meegedeeld en hij t slaagde er in op zeer overtuigende wijze aan te e ‘toonen, dat de brief wel echt was en hij noemde man en paard daarvoor. Ook toonde hij aan, dat de Russische regeering zelf de echtheid heeft erkend tegenover derden, waarvan de regeering v de bewijzen bezit en dat de verrader is ontdekt ,j en doodgeschoten door de Russische regeering. c Veel wist Mac Donald op deze concrete mede- j\ deelingen niet te antwoorden. Ontwijkend en jpoovertjes trachtte hij zich van de zaak af te maken, zoodat deze bom voor de arbeiderspartij c wel eens verkeerd kan springen. |C • • \ • c Teerwijl de betrekkingen tusschen Berlijn en Moskou minder gespannen zijn geworden, dank >e zij de invrijheidstelling van twee der gearres- r teerde Duitsche ingenieurs, en de regeering te r Nanking strenge maatregelen decreteert tegen \ d:e communistische onruststokers als blijk van haar ernstigen goeden wil, om roet de Westersche mogendheden in vrede en vriendschap te leven, valt er in de „Kriselung” tusschen Italië en Zuidi-Tirol, alsmede in die tusschen Polen . en Litauen nog geen noemenswaardige verbe- I tering te constateeren. De „Reichpost” van Weenen bevat een merkwaardig bericht, volgens hetwelk „men” te Innsbruck de verzekering heeft ontvangen, dat er binnenkort in een „neutralen staat” van centraal Europa een in- s ternationale conferentie zal worden gehouden, £ om „van gedachten te wisselen” over de quaes- c tie van het verbond van het gebruik der Duit- t sdhe taal bij het godsdienstonderwijs in Zuid- s Tiroii. ' Wat al vaagheden! En welk een minimum i van succes als perspectief, wanneer men be- < dénkt te doen te hebben met iemand als Benito 1 Mussolini, -die nog onlangs verklaard heeft dat

harnekkiger kan maken. Wie zullen in dien oagenoemelen neutralen staat van „gedachten wisselen?” Idealistische vredesvrienden, paladijnen-zonder-meer van het zelfbeschikkingsrecht der volken? De wereld zal van zulk een conferentie wel geen groote verwachtingen koesteren! Want 'bekende versregels, die men misschien óók op de strijders voor verdrukte minderheden mocht willen toepassen: Wat deert het hem, zoo de uitslag hem aanvank’fijk rechtvaardig’; Hij klemt zich aan ’t succes, of is ’t succes onwaardig” — die leuze schijnt tegenover Mussoiini niet te verwezenlijken zonder geweld — geweld waarvoor elke natie op het oogenblik terugschrikt. En zeker, wanneer het een numeriek kleine bevolking als die van Zuid-Tiro! betreft. Orooter kans tot welslagen op het bereiken van positieve resultaten schijnt er te bestaan tusschen Litauen en Polen, indien Woldemaras ertoe beskuiten kan op te treden als leider der Litausche delegatie, die eerlang met de Poolsche samen komt. Gebeurt het eerste, dan zal ook Zaleski, de Poolsche minister van buitenlandsche zaken, ’n eigen persoon zijn delegatie presideeren. Maar de Volkenbond wil Polen er niet in gemengd zien. Warschau wenscht alleen met Kowno te onderhandelen, zonder adviseur, zonder waarnemer of wien of wat ook uit Oenève. Geheel in dien geest van Painlevé’s redevoering, die het politieke stukwerk — om In arbeidersterminoilogie te spreken — aanprijst als het eenig aanbevelenswaardige en bereikbare. » • • In de reeds beroemd geworden glazen zaal van het Volkenbondspaleis te Genève waar op dit oogenblik de voorbereidende ontwapeningsconferentie plaats heeft onder leiding van den Nederlandschen oudnminister jlhr. Loudon, hebben beteekenisvolle vergaderingen plaats. In behandeling is daar het Russische voorstel om te besluiten tot onmiddellijke invoering van ide algeheele ontwapening van heel de wereld, welke dan binnen 4 jaar moet voltrokken worden. De besprekingen daarover zijn nog niet geëindigd, al hebben de gehouden redevoeringen reeds geopenbaard1 — indien dit althans nog niet vast stond — dat het Russische reclamevoorstel niet de minste kans heeft

Is het U bekend: dat de jongste grondonderzoekingen in dé deksche Waard hebben geleerd, dat de gems tateerde structuurfouten niet toegeschreven loeten worden aan de mechanische samenstdng van den bodem? dat deze over ’t algemeen zeer gunstig mag rorden genoemd? dat de gronden in den St. Anthoniepolder, het ude Land van Strijen en den Munnikeniandsolder zijn ontkalkt tot een zure reactie? dat daarentegen de iets jongere polders Oudonaventura en West Zomerland nog zeer rijk ijn aan koolzure kalk? dat een vierde deel van allle bouwgrond in ngeland in handen is van 348 grootgrondbeitters? dat spoorweglocomotieven slechts volledig ge ruik maken van 5 pet. van de hitte, die in de etel ontwikkeld wordt? dat 'de struisvogels de grootste onder de voelsoorten is, . .maar naar verhouding tot zijn rootte de kleinste hersenen heeft?

DCGCCII. Het wordt zoetjes-aan tijd, dat op de lagere school een leervak wordt ingevoerd dat speciaal gericht is op kennis van het verkeerswezen en al de bepalingen idie er aan verbonden zijn. Wie de jongste wijzigingen daaromtrent In de Haagsc'he politieverordening alle wil kennen, mag wel eeniige uren daaraan gaan studeeren. Het is waar dat de noodzakelijkheid geleid heeft tof deze bepalingen maar het is dan ook niet mis. Zelfs voor een fietsrijder wordt het een toer op de hoogte te zijn. Men mag op een fiets niet los rijden; ten-

«ilfléte .êêtt band «toet mn het «tuur lijft» Mm mag met «iet meet dan drie pereoneft «aast eikaa'r ieEren» Ge vierde aan dan linteetkant is sfeaifeaafs Mêft mag niet lanp aan swistaanda tfaw njdan teftaii af aan vtehtheuveltje, aan paffen voor da uftstap-pehde passagiers is, Man mag gaan fiets aan da «and op een voetpad voeren, En zoo al meer, Tiwee motorfietsen mogen niet naast elkaar rijden, evenmin ‘als twee auto’s. In sommige straten mag men niet stilstaan met een auto dan alleen op bepaalde dagen langs de buizen met even nummers en op andere (langs idie met oneven nummers. Men mag ook niet langer stilstaan dan strikt noo-dig is voor in- en uitstappen, in- of uitladen. Veie van deze bepalingen zijn inderdaad dringend noodzakeilijk gebleken. Het stilstaan van auto’s was inderdaad een belemmering van bet verkeer en men kan ziicih baast niet voorstellen hoe van dat staan misbruik werd gemaakt. Zij die bun garage niet Vlak bij buis hebben, halen ’s morgens de auto, zetten ’m voor de huisdeur en laten ’m daar den gansöhen dag staan, gereed voor bet gebruik als men dat wenscht te maken. Sommige dokters hadden daarvan een eigenaardig misbruik gemaakt. Zij laten ’s morgens de auto uit de garage brengen, -soms al om een uur of adht en dan staat de wagen tot een uur of tien te wachten tot de dokter uitgaat om zijn patiënten te bezoeken, ’s Middags tijdens het spreekuur staat de auto ook voor de deur. Op die wijze beeft men eigenlijk voortdurend een stuk gemeentegrond in gebruik en ieder die passeert moet 'links uithalen zoodat op dat punt de straat gedurende vele uren versmald was. Het parkeeren is een moeilijke kwestie en slechts heel langzaam, vindt men de oplossing. Telkens worden daarin wijzigingen gebracht en heuscih, de eigenaar van een auto heeft moeite om op de hoogte te blijven van de' wisseling der bepalingen. Het is waar dat er vroeger maar raak gedaan werd en dat men er zich niet om bekommerde of het verkeer in de war liep. Het stilstaan op den hoek van een straat bijvoorbeeld belemmerde zeer het uitzicht om den hoek. Het vlak-4n-den-fhoek staan was al even gevaarlijk want te laat ontdekt men den sta-inden-weg. Het moeiclij-kst blijft het stellen van de verplichting van de linker bocht. Nog altijd wordt idie te wijd genomen zoodat een oogenblik alle kans tot uitwijken is uitgesloten. De meeste aanrijdingen zijn ook op de hoeken. Jammer dat bij de vele bepalingen nog maar niet deze ééne is .gevoegd dat met een schijf duidelijk moet worden aangegeven welken draai men wiil nemen en dat de schijf moet blijven uitstaan zoolang men bezig is den bocht te maken. Vele automobilisten wijzen één seconde met hun hand, soms zelfs achter de voorruit en als men die seconde mist, weet men niets van de aanwijzing. Hoe langer hoe ingewikkelder worden de verkeerskwesties en voor allerlei vraagstukken komt men te staan die niet opgelost kunnen worden. Alles moet wijken. Waar het toeval vroeger een breeiden weg ontwierp, wordt nu aanstonds het wandelpad in het midden voor trambaan benut, de boomen moeten vallen en men neemt al zijn toevlucht tot het plaatsen van één rij In een straat zoodat er althans eenig groen en ’s zomers eenige schaduw is. Óver ihet algemeen voelen wij meer voor de bussen dan voor de tram. De tram heeft tegen dat ze „.aan den grond zit” en dat een wijziging van haar route zeer veel geld kost. Bovendien verstoort zij steeds het verkeer door zich niet te houden aan de regels van den weg. Als eindelijk een uitbreiding noodzakelijk is gebleken — gewoonlijk is dat al laat! — duurt het nog een geruimen tijld eer het werk zijn beslag heeft. Bij een -bus kan men Ide route met één dag wijzigen. Als er iets aan den weg veranderd moet worden, moet dikwijls de tram een gansdh andere route nemen, terwijl de bus eventjes een andere straat kan nemen en haar -route niet noemenswaard behoeft te veranderen. Maar de bussen zijn in den ban gedaan in den Haag. Wat er nog rijidt is niet van veel beteekenis, want de tram-maatsdhappij die ze exploiteert ziet ze voor stiefkinderen aan. Nu is al weer sprake van opheffing van een dier bussen. Het is zoo duidelijk als de dag dat de tram zijn sjoktram met ian-ge aanhangwagens wil houden. Die leveren ten slotte het meeste geld in het laatje. Omtrent iden aanleg van een tentoonstellingsterrein nabij Scheveningen is nog geen beslissing genomen. De gemeenteraad vermeit zich in zeer breede1 (discussies waarbij het minder om dit terrein op zichzelf gaat dan wel om het vraagstuk van Iden watervang voor onze duinwaterleiding, die door den aanleg' van dit terrein wel eens in moeilijkheden kan komen. De groote uitbreiding van den Haag stelt hooge eisohen aan ide*' omvang van de waterleiding en het is de viaag of op den duur het duinterrein voldoende kan voorzien in de levering. Men heeft ons in den Haag altijd, geleerd heel zuinig te zijn met het duinwater door het duur te houden. Reeds nu zijn, er ter zake kundigen die alarm,eeren dat op den duur de waterleiding -niet -zal kunnen voorzien in de behoefte en dat men dus zeker thans niet een groot deel van het terrein mag afnemen. De deskundigen zijn het weliswaar als te doen gebruikelijk is, onderling niet met elkaar eens en de ondeskundlgen beginnen dus gemakkelijk een woordje mee te spreken door de adviezen roet elkaar te vergelijken en tegen elkaar uit te 6pelen. Hier wreekt het zich dat men Indertijd niet het zeer goede terrein dat er voor tentoonstellingen was, daarvoor heeft bestemd. Sedert is er al weer heel wat aangebouwd op Scheveningen en is er niet gemakkelijk meer een terrein te vinden. Wanneer dit terrein er niet mocht kome'n, vreezen wij dat het weer heel lang zal duren eer men iets anders heeft. En het wordt met den dag moeielijker en het wordt met den dag urgenter om een dergelij'k terrein te bezitten. Mien is er al ettelijke tientallen jaren mee ten achter. HAGENAAR —— o————