Eerste Blad.
Het sociaal-economlsch conflict in het Rijnland. — Het parool der Ijzer- en staalbaronnen — De publieke opinie voor d«? arbeiders en tegen de patroons. — De discussies over het samenstellen der deskundigencommissie inzake de schuldenregeling. — De gehouden gemeenteraadsverkiezingen In Engeland. — De conservatieven geducht geklopt. — Ook de liberalen en onafhankelijken laten verscheidene veeren. — Conclusies met betrekking tot de vermoedelijke resultaten der a.8. parlementaire verkiezingen. — Overeenkomst tusschen den jeugdigen „blinden” passagier van de Zeppelin en... lord Birkenhead. — Churchill, de Engelsche minister van Schatkist, mag geen metselaar worden! — Vanwege de politiek? — Ook een kwestie!... „Het moet nu maar eens uit zijn met dat geklets over loonsverhooging! We willen de kwestie nu eens finaal ultvechtenl” aldus het parool der ij(zer- en staalbaroanen iit Rijnland en Westtalen en het gevolg is. geweest, dat dezer dagen 320.000 arbeiders in Essen, Bochum en omgeving op straat gezet zijn door de patroons. Dit soclaaL-economisch conflict krijgt door dezen poiitieken achtergrond een zeer ernstig karakter. Afgescheiden van de vragen,, waarover het loopt, bedreigt het een welvarende streek met armoede en zal het aan millioenen vrouwen en kinderen onberekenbaar kwaad berokkenen-, daar als gewoonlijk de geheele bevolking de lasten moet dragen. Fel staan de beide partijen tegenover elkaar. Het gaat niet alleen om de 6 pfenning verhiooging van uurloon; door scheidsrechterlijke beslissing aan de arbeiders toegekend1 en, door den Rijksminister van Arbeid bekrachtigd1, doch door de patroons verworpen. Wèl beweren dezen, dat h'un bedrijven wegens de scherpe concurrentie geen verhooging van exploitatiekosten kunnen lijden, doch de ware reden is deze, dat de werkgevers een einde willen maken aan het thans geldende stelsel van overheidsbemoeiing met de industrie. Daarom lokken de patroons conflicten uit, waarbij ’t tegelijk hun bedoeling is, den vakvereenigingen ook in finantieel opzicht een slag toe te brengen. Ook willen zij de arbeidersorganisaties dwingen te breken met het aloude stelsel, dat bij het verstrijken van een ioonovereenkotnst steeds weer nieuwe eischen gesteld worden, die dan langs arbitrale» weg ten d-eele ir vervulling plegen te gaan. De industrieelen zier In dit stelsel een recht uit den inflatietijd, dat indien er niet tijdig een eind aan gemaaki wordt, ongetwijfeld tot nieuwe inflatieverschijnselen moet voeren. De kassen van beide partijen zijn goed gevuld; de arbeiders hebben er een 40 millioer voor over, terwijl de patroons het eveneens geruimen tijd kunnen „uitzdngen”, daar de pakhuizen volgestapeld liggen en de vraag niet erg giroot is. • * * De publieke opinie is voor de arbeiders er tegen de patroons, want dezen hebben eigen! ijl een revolutionaire daad verricht. Uitdrukkelijl bepaalt die Duftsdhe wet, dat een scheidsrechterlijke en bovendien bindend verklaarde uitspraak, door beide partijen aanvaard moet worden, wat trouwens logisch is. Nu beweren de patroons^ dat deze uitspraal om formeele en materieele redenen nietig is daar ze door den. scheidsrechter alleen en nie door de commissie geveld is. Hierover zijn de arbeiders zeer verbitterd doch ze houden zich merkwaardig kalm, verrichten de nood-zakelijkste werkzaamheden on geen noodlottige schade te veroorzaken en storen zich niet aan de communistische ophitsingen. Hoe het conflict zich zal ontwikkelen is m nog niet te overaten. Het kan kort, het kan ook lang duren, wan lijnrecht staan beide partijen tegenover elkaar De kans op een langen duur lijkt ons echter we het grootst. De eerste indirecte gevolgen van de uitsluiting vertoonden zich reeds, omdat op de meest' steenkolenmijnen de werktijd verminderd werd terwijl de cokesfabricage noodwendig stopgezet moet worden, als de ijzerfabrieken stil lig- i i gen. 1 Zoo blijkt weer eens de nauwe onderlinge at- 1 hankelijkheid der eene industrie van de andere, ! terwijl ook de scheepvaart, ja het gelheele eco- 1 nomisch leven de ernstige gevolgen van dit con- ' filet zullen ondervinden. 1 • • • Ondertusschen gaan de discussies over het 6a ' menstellen der deskundigencommissie inzake de , schulden regeling voort. Naar verluidt — in J sommige telegrafische 'berichten uit Parijs — . staat het thans vrijwel vast, dat de Fiansche , Regeering zich niet meer zal verzetten tegen de , Duitsche opvatting, volgens welke als leden der commissie van deskundigen onafhankelijke financieele deskundigen moeten worden benoemd, : dus personen, die niet tot het ambtenarencorps - ’ behoorea Als het verloop der besprekingen; 1 een even toenaderingsgözind karakter draagt , als de rede, door den Duitschen ambassadeur1 I te Parijs Von IHoesch aan den vooravond van-1 1 Alleraielen-dag gehouden op het kerkhof te Iny | I bij de graven der Duitsohe gesneuvelden in den! i wereldoorlog, dan mag men het licht in de zilveren tamp zijner Jiope gerust ontsteken. Von Hoescih wees -bij die ernstige plechtigheid op de ; groeiende vredesgedachte im de wereld, die dit , \ jaar haar uiting heeft gevonden in het Anti-! i Oorlogsverdrag. De Duitsche regeering heeft !zich, reide hij:, van den beginne af stipt en zonj der voorbehoud aan de beginselen van dit pact |gehouden. In een fraaie vlucht zijner gedachten — aldus de diplomaat — heeft de leider der Fransche, politiek in een rede opgewekt den dag te wijden j aan de offers van den wereldoorlog. Het doodsoffer der gesneuvelden kan niet schooner worden, beloond dan wanneer uit het zaad1 van hun bloed de eeuwige vrede zou voortkomen. Het moge wellicht velen vermetel en hersenschimmig tóeschijnen zulk een hoop uit te spreken, doch deze hoop kan den wil tot vrede en het geloof In de menschheid slechts versterken. Dan zal misschien datgene wat staatslieden op perkament en dn oorkonden neersdhreven, tot gemeengoed en tot het heiligste wetboek van het menschenigeslacht worden. Een rede, natuurlijk 'bestemd voor de publiciteit, doch volkomen passend in het kader der schoone vredes- en verbroederingswoorden, die tegenwoordig plegen te worden gesproken. # * • Einde vorige week hebben In Engeland en Wales gemeenteraadsverkiezingen plaats gehad, waaromtrent de cijfers een eloquente taal spreken. De uitslagen beteekenem, dat de conservatieven geducht klop hebben, gehad en tevens^ dat de liberalen en onafhankelijken verscheidene veeren hebben moeten laten. Dit geldt niet alleen voor de provincie, maar in dezelfde mate voor Londen, waar de Labour Partij evenzeer schitterende vorderingen heeft gemaakt. Het is haast onvermijdelijk, dat men in verband met deze uitslagen reeds conclusies gaat trekken met betrekking tot de vermoedelijke resultaten der parlementaire verkiezingen, die over ruim zes maanden in Engeland zullen worden gehouden. Alle combinaties moeten -in dit opzicht uit den aard der zaak eenigszins voorbarig worden geacht. Wel kan reeds bij voorbaat worden aangenomen, dat, wanneer eerlang de personen moeten worden aangewezen, die zitting zullen nemen in het nieuwe Lagerhuis, de conservatieven eveneens verscheidene zetels zul len verliezen, maar bet is nog de vraag, of zij er dan net zoo slecht zullen afkomen als thans het geval is geweest. Bij de vernieuwing der gemeenteraden gaat het toch gedeeltelijk om andere, vooral plaatselijke, aangelegenheden dan bij de verkiezingen voor ’t parlement, die ontegenzeggelijk van grooter draagwijdte zijn, zoo dat de thans lauiwe kiezers allicht eerlang vlotter zullen zijn te bewegen ter stembus te tijgen. Aan den anderen kant mag echter evenmin over het hoofd worden gezien, dat er in Engeland ook reeds enkele tusschentijdsche verkiezingen hebben plaats gehad, die ook in ’t voordeel der : arbeiderspartij zijn uitgevallen en die stellig nog meer geschikt zijn om de conservatieven tot nadenken te stemmen. In de kringen der Engelsche sodalisten is men natuurlijk danig in zijn nopjes over den uitslag ■ der gemeenteraadsverkiezingen en hoopt men, dat de Lagerhuisverkiezingen eveneens zullen leiden tot zoo’n éclatante zege van Labour, dat i het conservatieve kabinet wordt weggevaagd. Verschillende kopstukken der arbeiders, zoo: als Maedonald', Snowden en Clynes, hebben zich . reeds over de resultaten uitgelaten en begrijper Hjkerwljze in optimistische» zin. Hun uitspraken kwamen hierop neer, dat klaarblijkelijk het po■ litieke getij is verloopen. i De conservatieven nemen voorloopiig, nu zij , bij de gemeenteraadsverkiezingen het .gelag heb - ben moeten betalen, een houding aan, alsof de
ïitkomsten voor hen heelemaal geen verontrustend karakter dragen en dat zij zich ferm zulten veten te handhaven, wanneer straks de groote strijd wordt gestreden. De conservatieven vestigen bovendien hun hoop op de vrouwen, van ivie er dit jaar vijf millioen meer dan tot dusver laar stem zuilen uitbrengen. De liberalen van hun kant, die noch van de irasthoudendheid der conservatieven iets moeten lebben, wier politiek zij veroordeelen, zoowel op het gebied der binnen- ais bultenlandsche staatkunde, noch van de vooruitstrevendheid ier Labour Partij, wier gevaarlijke experimenten h. i. niet mogen worden aangiemoedigd, geven eerlijk toe, dat de uitslag der gemeenteraadsverkiezingen voor hen zeer teleurstellend is geweest en zeer stellig zekere aanwijzingen bevat ten aanzien van den gang van zaken bij de a.s. vernieuwing van ’t parlement Er valt dan ook reeds te beschikken over uitspraken van liberale zijde, waarin zeer gelaten, rekening wordt gehouden met de mogelijkheid, dat die conservatieven in Westminster het veld zullen moeten ruimen voor de arbeiders. Een terugkeer van 'Maedonald ais leider der regeering achten zij dan ook zeer waarschijnlijk. * • • Elke vergelijking gaat mank — toegegeven, doch er bestaat toch een zeer besliste overeenkomst tusschen den jeugdigen „blinden” passagio van de Zeppelin, Clarence Terhune en... lord Birkenhead, den afgetreden Britschen minister voor Indlë. Beiden hebben n.1. tal van aanbiedingen ontvangen voor een nieuwe positie. Eerstgenoemde kan van ouderloos zwervertje en luchtschip-manusje-van-alles winkelbediende, dierentemmer en filmacteur en nog ’n paar dozijn andere dingen worden om — „bij gebleken geschiktheid” (heerlijke willekeur*formule!) hooger op te klimmen; de laatste heeft eveneens tal van aanbiedingen ontvangen, natuurlijk van meer lucratieven aard en ééne daarvan is een leidende positie bij de „Imperial Communication”, de groote combinatie van Kabelen Marconi-maatschappijen, die niet slechts de voornaamste particuliere kabel- en draadlooze maatschappijen omvat, maar tevens de straalradio-stations van het rijksdepartement van posterijen. Zijn positie in deze combinatie zou een salaris van ruim 180.000 gulden opleveren. En Churchill, de minister van Schatkist, mag niet eens metselaar worden! De minister had daarnaar gesolliciteerd, natuurlijk met behoud van zijn tegenwoordige functie en daaruit voortvloeiende bronnen van inkomsten. Eenige weken geleden had Churchill de tot hem door den secretaris van den Bond van Bouwvakarbeiders afdeeling-Battersea, hoffelijk gerichte uitnoodiging aanvaard om lid der vakvereeniging te worden, uit hoofde van het feit dat hij persoonlijk. had medegewerkt aan het metselen van een huisje op zijn landgoed te Westerham. Natuurlijk werd de uitnoodiging meer gedaan bij wijze van grap en in denzelfden geest aanvaard. De leden van den Bond wilden echter de zaak ernstig zien opgevat daar zij van oordeel waren dal de organisatie zich anders belachelijk zou maken. Vandaar dat het bestuur der vakvereeniging zijn secretaris desavoueerde en Churchill’s lidmaatschap van den Bouwvakarbeidersbond onmogelijk verklaarde wegens het nalaten der vooi het candidaatschap van dezen bond vereischtf formaliteiten en het gemis aan voldoende vakkennis van den betrokkene. Doch volgens Ohurchill zit er iets anders achter n.1. de politiek — die immers evenals dt poëzie overal te vinden is! — Hij heeft verklaart zich bij deze ontzetting uit het lidmaatschap niei te zullen neerleggen, daar hem op 4 Septembei door de verantwoordelijke bestuursleden van de vakvereeniging was verzocht lid te worden. Hi zegt verder nog, deze uiteenzetting niet te kunnen accepteeren zonder de positie Van de andere leden in gevaar te brengen. De leden behoorer de zekerheid te hebben, dat zij niet om politieke redenen van. hun lidmaatschap kunnen wordet beroofd. * Ook een kwestie 1... — Grootvorst Nikolaj Nikolajewltsj verhuis van het kasteel Chonanie, bij Parijs, waarin hi, sinds eenige jaren woonde, n-aar Antibes. He heet dat prins Radziwill, de eigenaar van he kasteel, het zelf noodiig heeft, maar tevens ver luidt, -dat de grootvorst zich definitief uit he politieke leven terug trekt. Eerstdaags zal1 hi zijn aftreden aankondigen als opperste lelde van alle militaire verbonden in het buitenland en dit vooral vanwege een latent conflict me de officierenbonden, die het in de kwestie vai de opperste leiding van de Gri-eksch-orthodoxi kerk en daarmee samenhangende vraagstukkei niet met den grootvorst eens zijn. Men is ii em-igrantenkringen al druk doende met de vraag wie hem moet opvollen.