Nieuwe Vlaardingsche courant

c In dezen tijd van economische abnormale om- \ standigheden is het vrijhandelsverkeer vrijwel )c overal in de wereld opgeheven. Voor wat ons * werelddeel betreft — in het Pan-Europa dan, j waarvan Brland droomt — bestrijden de staten 1 onderling elkaar met een economische vijande- 'c lijkheid, welke in de Europeesche geschiedenis c wellicht nog nimmer aanschouwd is. Echter I( worden zij in hun bescherming van het eigen r product en in hun verhindering van buitenland- t sche Invoer nog verre overtroffen door Amerika, i dat nu juist niet van economisch egoïsme is vrij te pleiten. z De Amerikanen maken er geen geheim van, dat zij de ergst mogelijke protectionisten zijn en * dat zij er — na de oude wereld financieel aan c zich onderworpen te hebben — naar streven in c economisch opzicht voor zich en voor zich alleen ^ het hoogste „geluk” deelachtig te worden. 1 Wat is er nu gebeurd g Engeland heeft dezer dagen den invoer van t appelen uit Amerika verboden, omdat (of onder s voorwendsel) er iets aan zekere appelenzen- h dingen zou hebben gemankeerd. ^ Hoe reageert men Ln Amerika nu op dezen £ maatregel? ^ De correspondent van het „Berliner Tage- v blatt” te Washington seinde daaromtrent aan Ë zijn blad: t „In ambtelijke kringen alhier is bevreem- c ding gewekt door het Engelsche invoerverbod c van Amerikaansche appelen, welk invoerverbod gemotiveerd wordt door de bewering, dat s ladingen uit Maine en Massachusetts wormstekig geweest zouden zijn. Dit feit zou op zichzelf niet zoo opmerkelijk zijn, indien zich hier niet het vermoeden opdrong, dat een opzettelijke benadeeling van ® den Amerikaanschen appelenhandel beoogd wordt, en dat men hier te doen heeft met een j, demonstratieve onvriendelijkheid, welke ver- c band houdt met de aanneming van de Ameri- n kaansche tarievenwet d Men wijst er in het bijzonder ook op, dat t appelen uit Canada, welke evenzeer worm- ^ steklg waren, wel in Engeland toegelaten * werden. De hier bedoelde ziekte komt in heel bepaalde deelen van Amerika sedert 100 jaren n voor; een algemeen verbod, juist ten tijde van c den grootsten uitvoer, laat zich daarom des te v moeilijker begrijpen. o De schade, die op deze wijze aan den Ame- k rikaanschen landbouw wordt toegebracht, is beduidend.” z b De verwondering, de opkomende verontwaar- » diging, welke uit dit telegram spreekt, doet c vreemd aan. Amerika maakt er een systeem van, alle an- “ dere naties precies zóó te behandelen, als En- ? geland het zich nu eens een enkel keertje tegen- .. over Amerika veroorlooft. 0 En... nu begint Amerika al te piepen! t, Amerika moest nu eigenlijk eens even tot in- F keer komen en van de gelegenheid gebruik ma- s< ken om iets te voelen van wat het andere naties Z voortdurend, systematisch en ln ’t groot aan- n doet; het is voor Amerika nu een goede gele- n genheid om de paedagogische en moreele waar- n de vast te stellen van het spreekwoord: „Wat . gij niet wilt, dat u geschiedt...” £

De parlementslooze toestand in Dtritschland. — Alle party en trachten htm handen in onschuld te wasschen» — Het parlementaire stelsel krijgt een geduchte knauw. Land en volk de dupe van een politiek van vrees. — Een incident ln het eerbiedwaardige Engelsche Lagerhuis. — Een Britsch-Iraksch bondgenootschap!-verdrag. — Het kleine Irak wordt er niet slechter en het groote Engeland veel beter door! — Het Flttsche parlement ontbonden. De verwachting dergenen, dat het Duitsche kabinet op Vrijdag 18 Juli zloh met een kleine meerderheid' zou kunnen handhaven, Is niet tot werkelijkheid geworden, President von Hinden*

)urg naa weliswaar op grond! van artikel 48 Ier constitutie noodverordeningen uitgevaardigd naar de rijksdag heeft dezen maatregel weer >ngedaan gemaakt: het parlement toch aanvaardde het voorstel der sociaal-democraten om ie noodverordeningen in te trekken. Met andee woorden: de regeering was in die minderïeid gebleven en op dezen uitslag reageerde Brüning, de rijkskanselier, door onverwijld het iecreet voor te lezen, dat de ontbinding van ten rijksdag aankondligde. In Duitschland is dus thans een parlementsooze toestand ingetreden, die ongeveer twee naanden zal duren, daar tegen midden Septem>er de nieuwe verkiezingen zullen worden gelouden. Alle partijen heb'ben zich reeds gehaast om :ich met een manifest tot het kiezersvolk te verfden, waarin zij trachten hun handen in on.chuld te wasschen en het volk te suggereeren, lat zij niet medeplichtig zijn aan den thans intstanen toestand. Veel resultaat kan men daarvan niet verwachen, want hoevelem van de millioenen, die op 4 September naar de stembus zulten worden geroepen om hun oordeel over tilen thans Ontbonden, rijksdag uit te spreken zijn werkelijk in taat om met eenig oordeel des onderscheids lier een opinie te vormen. De groote massa vordt door de partij pers en de volksreden aars jebiologeerd en< daarnaar te luisteren is veel remakkelijker Idlan aan de hand van de regeeingsvoorstellen een conclusie te trekken, in hoe erre tegenover den economischen en f mandelen toestand in Duitschland, de Rijksdagpoliiek verantwoordelijk was. Er zat Vrijdag voor de rijksregeering niet anlers op, dat tot ontbinding van het parlement iver te gaan, maar daarmede Is niet bewezen, lat het thans gekozen middel eenig effect zal orteeren. ■ > • Li 11 • * * Dit is in elk geval zeker, dat door dingen ils nu in Duitschland gebeurd zijn, het parlementaire stelsel een geduchte knauw krijgt. Wij hebben hier een regeering die den moed leeft den werkelljken toestand ernstig onder de •ogen te zien, doortastende maatregelen te nemen, maar die daarin gedwarsboomd wordt [oor een heterogeen samengestelde pademenaire meerderheid, die alleen tot afbraak in staat 5 maar op constructief gebied volkomen impoent Is. Want de kleine meerderheid Idlle Vrijdag voor le tweede maal de saneeringspoHtiek van de egeering saboteerde, wordt gevormd door oom munisten, sociaal-democraten en nationaal-fasIsten, groepen, die de meest felle tegenstanders an elkander zijn en die nooit de taak konden vernemen van de regeering, welke zij omver «gelden. Wie weet dat hij niets kan opbouwen, moet Ich wel tweemaal bedenken voor hij tot af- i raak overgaat, omdat het resultaat van zijn looplngsatbeid niet anders kan zttn 'dan Ide haos. Dat de communisten Vrijdag bij de nederlaag er regeering de internationale aanhieven, kuren wij dan ook volkomen begrijpen, Zij moesn het van den chaos, van de ruïneerlng van et parlementaire stelsel hebben. Zij waren dan ok inderdaad de overwinnaars van het oogenHk. Voor 'hen was het Vrijdag de groote dag. tetzelfdie kan getuigd worden van de natlonaalocialisten, de Hltlerianen óf Duitsche fascisten i lij hebben Vrijdag het door hen gehate parlementaire stelsel, misschien' dan nog niet den ekslag, maar dan toch wel een ernstige verïinking toegebracht. Ook zij hadden reden' tot juichen. Maar de ’ onding van de aodaal-democraten Is onbegrlj- < elljk. Volkomen juist riep minister Wirth kort 1 oor de stemming de sociaal-democraten met 1 1 de kracht waarover hij beschikte toe: „Zie 1 joh uit uw oogen, de vijand van u en ons staat 1 iterst links en uiterst rechts.” Maar de sociaal- ’ emoeratem zagen en hoorden niets meer, zij : raren politiek ziende blind en boorerfdie doof en " tortten zich ln de armen van communisten en i isclsten, die met een glimlach om de lippen de eeren opvingen. Het was voor de ware democratie en voor i et gezonde parlementarisme Vrijdag een dag : ol tragiek. Nu willen de sociaal-democraten het onheil i oor hen gesticht nog niet zien, maar ide stem- ’ us zal hen de oogen' doen openen. Maar dan I al het te laat zijn. Niet minder dom was de politiek van de •uitsch-nationalen. Wat het communisme voor e S.D.A.P, Is, Is het fascisme voor hen. ' De vrees voor de fascisten doet 'hen de meest i waze kronkelpolitiek voeren. Zij willen niet i ïeegaan met de fascisten en zij durven hen i >ch ook niet radicaal voor het hoofd te stooten. 1 Van deze politiek van vrees bij de socialisten 'i ii Duitscfc-nstionalen is nu weer de Regeering 1

s en wat erger is land en volk de dupe gewor1 den. ' * • * i Het eerbiedwaardige Engelsche Lagerhuis — ■ al is het Hoogerhuis ook stijf-deftiger, het La- gerhuis is toch ook een instelling, iwelke ouder; dom en traditie met een sfeer van groote plecfat tigheld omringd hebben — is bleek geworden i van verontwaardiging over een daad, welke in geen 277 jaar is voorgevallen. In het jaar 1653 stuurde de dictator Cromwell : het parlement naar huis en om te demonstreeren ■ hoe hij over de beteekemis van het parlement - dacht zei hij, doelende op den gouden staf van den Speaker, de z.g. „mafte”: Berg dien blinl kenden rammelaar maar op. : Thans is — 2% eeuw later — weer de uiter■ lijke waardigheid van het parlement aangetast. , ’t Was tijdens de debatten dat de LaJbour> afgevaardigde Brockway herhaaldelijk sprekers interumpeerde en eischte dat mien de Indische - kwestie aan de orde zou stellen. Ten, slotte i verhief de Speaker zich van zijn zetel en noemi de Penner Brockway’s naam, waarop MacDo■ nalld een motie indiende waarin de schorsing i van den afgevaardigde werd verlangd. i Zoo straft ment, volgens oude methoden, lasi tige Lagerhuisleden. Er werd over de motte i gestemd en toen de afgevaardigden weer uit 1 1de stemlokalen kwamen', greep het Labourlid . Beokett den gouden staf van den Speaker en ! liep er, wild zwaaiend, mee naaT den uitgang, . roepende: Het is een schande, mijnheer de voor■ zitten Een vreeselijk tumult ontstond In het huls, er . werd gebruld en gefloten, en de „sergeant at t arms” nam Beokett den staf af en droeg dit , voorwerp statig naar zijn plaats. I Fenner Broc'kway en Beckett werden daarop | geschorst voor den tijd van 5 dagen. Aan de eer is dus voldaan! * * * i Zoo heftig als Sidky pasja, de Egyptische pre. mier, gekant is tegen „de Inmenging van John Buil in Egypte’s Mnnertlandsche aangelegenhei den” door ’t zenden van oorlogsschepen zoogei naamd „ter beveiliging van de vreemdelingen”, . zoo in de wolken blijkt de regeering van het t koninkrijk Irak te zijn met het pas te Bagdad . onderteekende Britsch-Iraksohe bondgenoot: schaps-verdirag, dat gesloten is op „voorwaar■ den van volkomen vrijheid, gelijkheid en onafhankelijkheid”. De beide landen worden daarin ■ voorgesteld als hebbende gemeensohappdHke i belangen, waartoe ook de ondergang van Bni gelatwrs verbindingslijnen met Britsch-Indië wordt gerekend. Wordt een der beide landen i in een oorlog gewikkeld, dan zal de ander als i 'bondgenoot te 'hulp komen: de hulp van Irak) ■ zal bestaan in het verschaffen aan Groot-Brittamnie op het grondgebied van Irak van alle : faciliteiten en 'bijstand, met Inbegrip van het gebruik van spoorwegen, rivieren, havens, vllegparken en verbindingsmiddelen. De verantwoordelijkheid) voor het handhaven van de orde in Irak en' voor de verdediging tegen aanvallen, berust bij 'den konlng van Irak, die echter erkent, dat de permanente handhaving erf bescherming van de essentleele verbindingen van Oroot-BirTtanniê ln het gemeenschappelijk belang Is van beide partijen) em op zich neemt, terreinen' af te staan voor de iuchtbases te of in de nabijheid van Basra en ten westen van de Euphraat. Britsche troepen zullen op deze plaatsen worden ln stand gehouden, doch hun aanwezigheid zal geen bezetting vormen, of nadeel toebrengen aan die souverelne reenten van Irak. ! Britsche troepen zullen voor den duur van vijf jaren worden gehandhaafd te Hinaidli, teneinde Irak in staat te stellen de noodige strijdmacht te organiseeren, om die troepen te vervangen, en eveneens te Mosoei. Indien buitenlandsche militaire Instructeurs noodig zijn, zullen Britsche onderdanen worden gekozen en wanneer buitenlandsche ambtenaren noodig zijn, zullen dit als regel Britten zijn. Ook zal Irak van een Britsche militaire commissie advies krijgen. . . . Alles goed en wel begrepen, is hiermede Irak voor den duur van een kwart eeuw van Britsch mandaatgebied veranderd ln een Bdtschen vazalstaat. De door den Volkenbond aangestelde toeziende voogd heeft zich de positie van drilmeester weten te verzekeren, zooals te voorzien was. Het kleine Irak wordt er niet slechter en het groote Engeland) veel beter dborl • . * In Finland is de regeering overgegaan tot ontbinding van het parlement, ten einde de door de Lappo-beweging — de scherpe antl-comlmunistische agitatie — overspannen gemoederen der volksvertegenwoordigers Ietwat te ontladen'. De Lappo-zweep heeft even fel geknald als die der Oostenrijksohe Heimwehren, doch het Is de taak van elke regeering haar uitent* krachten

in te spannen, om tusschen Scyla en Oharybdis door te varen en zich niet te laten medeslepen door een of andere beweging. Vooral niet, wanneer die beweging van zoodanigen aard Is, dat zij dreigt aanstekielijk te gaan werken. En dit is het geval met de Lappo-beweging, die ook reeds heel 'Estland' in rep en roer heeft gebracht. En — wat bij dergelijke verschijnselen gewoonlijk gebeurt — haar doel voorbij dreigt te streven door onstuimigheid. Nu kunnen de Finsche kiezers minstens een 75-tal nachten over hun politieke beslissing slapen dn de Lappo-beweging misschien tot een bruikbaar wapen maken in den strijd tegen de Russische propaganda. o

De ertsia in den land- en tuinbouw. — Da commissie Lovink onderzoekt en speurt naar oorzaken en middelen, — De niet-berekOield van regeering en volksvertegenwoordiging om hulp te bieden, blijkt echter meer en meer. — Dnftschlarafs nieuwe invoerrecht op boter. — Een belangwekkend gelokt van den Algcmcenen Neder! Zahrelbond. — Hij noorggt zQn leden alt, niet meer ln DaUachlnad te hoopen — Boycot van Dottsche machines? Het Is merkwaardig, dat terwijl tal van staten ontrouw worden aan de tarievenconventie van Genève, onze regeering nog maar steeds blijft vasthouden aan het princiep van den vrijhandel. Na de aanneming van het suikerwetje, tegelijk met de mededeellng, dat van 1 Juli tot 15 Augustus de vrachten voor vroege aardappelen met 30 pet. zouden worden verlaagd, is de Kamer op vacantie gegaan. Men had voorlooplg voor land- en tuinbouw genoeg gedaan. Alle hoop is thans weer gevestigd op de commissieLovink, die maar onderzoekt en speurt naar oorzaken en middelen, maar de nlet-bereidheid van Regeering en Volksvertegenwoordiging om hulp te bieden, Is tot heden wel zoo overtuigend gebleken, dat onze hoop ten deze niet zeer groot meer Is. Het groote, de radicale daad, waarbij niet uitsluitend het oog gericht moet worden op een bepaalde noodlijdende industrie of categorie der bevolking, doch op de algemeene welvaart, de daad, die een einde zou moeten maken aan onze uitzonderingspositie (het maar geduldig Sen der rake en harde klappen, die het ind ons toedient) blijft uit. * . • In dit verband doet het goed het geluid te beluisteren dat de secretaris van den Algemeenen Nederl. Zulvelbond doet hooren naar aanleiding van Duitschland’! nieuwe invoerrecht op boter. Ln een bericht ln een vorig nummer over de aanstaande verhooglng van Duitschland’s Invoerrecht op onze boter van f 16.50 tot 1 30 per foö K.O. — mogelljk gemaakt door het nieuwe Duitsch-FInsche handelsverdrag — werd reeds gewezen op geruchten in Duitsche vakkringen, dat er sprake zou zijn van de oprichting van een rijks-invoerbureau voor boter en kaas, dat allengs de bemoeiingen van den particulieren invoerhandel zou gaan overnemen. Zelfs zou reeds met Finland een overeenkomst zijn gesloten tót afneming van 8 millioen K.Q. boter en 3 millioen K.Q. kaas. Thans heeft de Algemeene Ned. Zulvelbond uit Duitschland vernomen, dat te Berlijn is opgericht een lnvoerbureau voor Finsche zuivelproducten, de „Butter- und Kflse Elnfuhrgesellschaf m.b.H.”, ónder leiding van Rlttergutsbesltzer Vollrath von Arnim, die ook de onderhandellngen over het Duitsch-FInsche handelsverdrag heeft gevoerd. Deze instelling zou een stamkapitaarhebben van 50.000 mark, waarvan de bank (waarschijnlijk de Deutsche Reichsbank) als vertegenwoordiger van de regeering meer dan de helft der aandeelen bezit. Het schijnt, dat dilt offiicieuse orgaan zich voor looplg alleen bezig zal horfden met dien zuliveiinvoer uit Finland, dook en ■mmfttiKfauWfl wijzen er op, dat net zoo noodig óók voor alg? meen gebruik kan worden bestemd. Van meer belang voor óns land is Intusschen, dat Finland er door deze overeenkomst geen belang meer bij heeft op te komen tegen verlenging of verdere verhooglng van het Invoerrecht op boter, omdat immers de zuiveluitvoer van dat land nu bij „contract” zal geschieden., waarop echter onze clausule van meestbegunstlglng geen vat heeft. • • • Hoe nu staat de Nederiandsche zuivelindustrie tegenover dezen ggng van zaken, die 80 pet.

v&n onze exportfcoter In Duitschland afzet? In dit verband is het van groot belang» te vernemen wat de secretaris van den Alg, Nedi Zuivelbond, de heer J. Geluk, er van zegt. Men weet, dat deze machtige organisatie, aan welks hoofd Dr. F. E. Posthuma staat, de centrale is van de acht regionale bonden van coöperatieve zuivelfabrieken, 433 in getal! „In de alg. vergadering van 'den GeMersch Overijselschen Zuivellbond, zoowel als In die van den Alg. Ned Zulvelbond is er op gewezen, — aldus de 'heer Geluk — dat wij moeten beginnen om uit de landen, die onze producten zoo zwaar belasten en daarmede nog maar steeds verder gaan, zoo min mogeiijk te importeeren. Totnogtoe heeft de Ned Zuivelindustrie zich niet op dit standpunt gesteld. Men gevoelt in deze kringen in het algemeen te goed, dat een vrije uitwisseling van goederen door 'de landen onderling van belang is en blijft voor allen, maar wanneer men nu van Duitsche zijde maar steeds doorgaat met aan den invoer van onze producten grootere moeilijkheden in den weg te leggen', dan is de tijd gekomen, dat wij onze houding herzien en zooveel mogelijk trachten ons op andere markten — in de eerste plaats op de binnenlandsohe — te voorzien» Dit moge — aldus die heer Geluk — niet op alle punten door te voeren zijn — en het zal ons misschien wat geld kosten, maar wanneer alle fabrieken zich voornemen, ‘om zich bij elke aanschaffing éérst af te vragen of het óók kan zonder 'Duitsche artikelen en men de leiding, die de organisatie in deze zeker zal geven, wil volgen, dan kan dit toch wel een zoo'dandg resultaat hebben, dat men zich in de betreffende Duitsche kringen eens gaat afvragen, of men zoo wel op den goeden weg is. En déér is het ons juist om te doen. De Duitsche industrie moet er van doordrongen worden, dat een land niet kan blijven exporteereri, wanneer men allen import onmogelijk maakt. De vorige week hebben wij in de dagbladen kunnen lezen, dat de 'firma Philips te Eindhoven een soortgelijke houding heeft aangenomen tegenover hare Duitsche leveranciers. Zij heeft aan alle Duitsche fabrieken, die leveranciers der firma zijn, een brief geschreven, dat Philips in 1929 voor niet minder dan 85 imill. mark in Duitschland heeft gekocht, waartegenover een levering van slechts 7 mill. mark van Philips aan Duitschland stond. Philips verwacht nu van al zijn leveranciers, dat zij het „Reiohswirtschaftsministeri'um” erop attent zullen maken, dat deze firma er toe zal overgaan niets meer in Duitschland te koopen, bidden Philips geen gelegenheid krijgt, haar artikelen in Duitschland af te zetten. Aan deze actie van' Philips — vervolgde de heer Geluk — ligt méér ten grondslag dan verhooging van uitvoerrecht; wij halen het eohter aan, om te laten zien, ihoe men als groot inkooper zijn invloed kan laten gelden. De heer Geluk vertelde nog, dat reeds een circulaire ter perse is, die dezer dagen aan alle 433 aangesloten fabrieksbesturen zal worden toegezonden en Waarin deze worden uitgenoodigd', in bovenbedoelden zin te handelen, m. a. w. dat de fabrieken hunne machinerieën en andere benoodigdheden op andere markten dan de Duitsche zullen koopen en hiervan mededeeling zullen doen aan de vertegenwoordigers der Duitsche industrie onder uiteenzetting der redenen, die hen daartoe gebracht hebben.