Eerste Blad.
ï>e uitslag der verkiezingen fai Oostenrijk. — De regeerlng-Vaugoln lijdt een nederlaag. — Overigens weinig verandering in het politieke beeld. — Regeeringscrisls In België. — Het kabinet-Jaspar over de bekende taalkwestie gestruikeld. — Weinig nieuws alt Genève. — Woorden worden er genoeg gewisseld, het moet eindelijk eens tot daden komen. — Tardieu, de groote optimist. — De Londensche rijksconferentie spoedt ten einde. — Itallë’s verhouding tot Rusland. — De democratische partij in Duitschland ontbonden. — Vermogen en inventaris overgedragen aan de Duitsche Staatspartij.
De verkiezingen in Oostenrijk hebben zekei niet het door de regeering Vaugoin—Starhemberg verhoopte en verwachte resultaat gehad De sociaai-democraten 'hebben zich bij der stembusstrijd niet alleen weien te handhaven maar zij (hebben er zelfs nog een zetel bij gekregen. In plaats van over 71 beschikken zij thans over 72 mandaten. De chriStelijk-socialen hebben menige veer moeten laten, daar zij van de 73 zetels er zeven hebben verloren; ook hei blok van den oud-kanselier Schober, waarin Groot-Duitschers en landbouwers samengingen, heeft een tweetal zetels moeten afstaan; van de 21 zetels behield' het er nog 19. Het Heimwehrblolk heeft een fermen sprong vooruitgedaan, daar het tot dusver in ’t parlement niet was vertegenwoordigd en er thans met acht man verschijnt. De nationaal-socialisten hebben ook nog pogingen gedaan om een zetel te verwerven, doch dit is hun niet mogen gelukkea . Wanneer men bovenstaande cijfers bekijkt, ziet men, dat de regeering van Vaugoin, waarvan ook de gewezen bondskanselier dr. Seipel deel uitmaakt, een nederlaag heeft geleden, zoodat zij feitelijk van het tooneel behoorde te verdwijnen. Immers: ;die partij van Vaugoin, de christeiijk-sociaien, beschikt met de andere coalitiepartij, die der Heimwehr, welke door Starhemberg in de regeering is vertegenwoordigd, over 66 + 8 — 74 zetels, waaruit volgt, dat de regeering niet over een parlementairen grondslag beschikt, die een waarborg is voor een duur zaam politiek leven. Nu is het in beginsel wel mogeiijk, dat Vaugoin, wanneer deze de macht niet gaarne uit handen geeft, een beroep doet op het Schofoerbilok, maar de medewerking daar van zou alleen kunnen worden verkregen, wanneer Vaugoin en de burgerwacht-menschen hun beginselen grootendeels verloochenen. Er is dus een vrij verwarde toestand ontstaan, die stellig gevaren in zic'h bergt, want Vaugoin en Starhemberg zouden het in hun hoofd kunnen (krijgen een soort dictatuur uit te oefenen en dus net te doen, alsof de verkiezingen niet hebben plaats gehad. Hiermede zou de oppositie, de 6ociaal-democraten vooral, zich nooit kunnen vereenigen en dit verschil van standpunt zou kunnen leiden tot een binnenlandsche revolutie, die het met groote moeite tot stand gebrachte herstel van Oostenrijk -met één slag zou kunnen vernietigen. Overigens dient vastgestefdi te worden, dat de verkiezingen het politieke beeld- weinig -hebben gewijzigd Een forsche ruk naar rechts is achterwege gebleven. Het succes van ’t Heimwehrblok zou ais een veldwinnen der fascistische denkbeelden kunnen worden uitgelegd, maar de stemmen, die dit blok heeft verworven, waren voor een niet gering deel afkomstig van christelijk-socialen, die toch reeds een rechts-radicalen koers waren ingeslagen. De toestand is dan ook vrijwel bij het oude gebleven. Dat de sociaai-democraten inmiddels juichen, houdt verband met de opvatting in deze kringen, dat de geweldige zwenking naar rechts, die door de burgerwachtera was aangekondigd1, achterwege is gebleven. Boven lieten wij al dóórschemeren, dat een normale regeeringsvormlng met -groote moeilijkheden gepaard zal gaan. De -groot-Dultschers en landhouders toch hebben te kennen gegeven niet met de sociaai-democraten te wilen regeeren. Hieruit volgt, dat een parlemen- < laire regeering alleen tot stand kan komen, wan i reer het tegenwoordige bewind bij Schober aan- | dopt. In elk geval is het een feit, dat Vaugoin ' :n- diens geestverwanten een domme streek heb xn uitgehaald, toen zij Schober uit het zadiel neenden te moeten wippen. • * ^
In België heeft de taalkwestie tot een regeejingscrisie geleid. Tot het laatste oo-genblilk neeft minister Jaspar gehoopt, de crisis te kunnen vermijden. Uit de omgeving van den- koning was van de leiders der regeeringspartijen te kennen gegeven, dat men aan het Hof een vai van het Kabinet over de taalkwestie zeer ongaarne zou zien. Twee weken lang zijn er binnens-kamers besprekingen -gevoerd, om met de leiders der liberale fractie tot een accoord te komen over de taal regeling bij het lager- en- het middelbaar onderwijs, alsmede over het doceeren van hoogleraren (dier Gentsche Staatsuniversiteit aan de „Ecole des Hautes Etuden”. Het besluit van de regeering om deze combinatie van twee functies — één aan d‘e universiteit en één aan het concurreerendé Fransche instituut — niet toe te laten, schijnt zelfs erg slap te zijn geformuleerd Aan den eenen kant zou slechts het -geven van dezelfde lessen aan beide instellingen tegelijk verboden zijn; en aan den anderen kant was er sprake van -het verieenen van bijzondere vergunningen, totdat de „Ecole” nieuwe leerkrachten zou hebbef gevonden. Maar de liberalen wilden het principe van dit verbod niet aanvaarden. Van Vlaamsche zijde werd er daarentegen aan I gedrongen op een absoluut verbod zonder meer. I Zóó ontstond een onoverbrugbare kloof, die ] elke optredende regeering op haar weg vindt. ] • « i
Uit Genève valt weinig nieuws te vermelden. Men hoort de melodie in allerlei variaties: eigen veiligheid, waarborgen 'door eigene middelen ld. w. z. geen — ook maar gedeeltelijke — ontwapening. Zelfs Painlevé, die niet behoort tot de vijanden van Briand’s pacifisme en wiens partijbladen niet, zooals sommige nationalistische organen, op perfiede wijze zinspelen op dte mogelijkheid van een'moordaanslag op dezen „verrader” van Frankrijk, zelfs Painlevé meent dat een gelijktijdige vermindering der bewapening (hij spreekt nog altijd van ontwapening!) zonder eenigen waarborg geen oorlogsgevaar voor de toekomst bezweren -kan. „Het vraagstuk moet met volkomen kalmte worden onderzocht. Tusschen dte ontevredenen- en ide voldane landen- bestaat het onderscheid, dat de laatste -geen redten en ook geen plan hebben om aan te vallen, terwijl voor de ontevredenen de hoop op revanche blijft voortbestaan. Daarom moet Frankrijk zijn zekerheid waarborgen met eigene middelen zóódanig, dat dte internationale overeenkomsten beslist eiken aanval ónmogelijk maken,.” Painlevé wil het dus op een accoordje gooien. Te Genève is men tot dusverre niet verder gekomen dan het aannemen van het voorstel, waarbij het bepalen van een op dte been te houden maximum-strijdkracht wordt overgelaten aan de ontwapeningsconferentie en jaarlijks omtrent de sterktecijfers der land-, zee- en I luchtmacht afzonderlijke opgave zal moeten worden gedaan. Alleen Rusland en Duitschland onthielden zich hierbij van stemming. Wat betreft de besprekingen tusschen Engeland, de Ver. Staten, Japan, Frankrijk en Italië over de wijze, waarop deze mogendheden aan de ontwapeningscommissie zullen voorstellen dte methoden voor de vlootbeperking in Londen in de antwerp-conventie der commissie Loudon over te nemen, ook deze hebben tot overeenstemming ?eleid met — natuurlijk — de noodige reserves van Italiaanschen kant, zóó, dat Itaüë’s toetreding tot deze overeenkomst moet worden beschouwd te zijn geschied onder voorbehoud dat frankrijk en Italië het eens worden over de door talië geëischte -gelijkheid in vlootsterkte. Deze )vereenstemmi-ng over de methode van Londen :al over enkele dagen tot een debat in de comnissie-Loudon aanleiding geven en dan zal worien- bepaald op welke wijze de besprekingen )ver dte vlootbeperking met de kleinere maritlene mogendheden zullen worden voortgezet, disschien wordt er voor dit punt der agenda log wel een sub-commissie -geboren-! Die moet inderzoeken- en in wier schoot de kwestie plus n benevens dte overeenstemming dan verder al kunnen -rusten en voortsluimeren tot dte conerentie — indien deze ooit bijeenkomt! Woor1-en worden er genoeg gewisseld, het moet tot 1 adert komen en tot andere dan die, welke er otdusverre gesteld zijn. Maar als het nog niet , anstonds zoover komt, moet men daarom nog iet „ach en weef” roepen. Tardleu, de groote ptlmist, heeft daartegen in een pas te Parijs oor oud-strijders gehouden rede nadrukkelijk ■ ewaarschuwd. Onheilsprofeten zijn er, zoo j eide hij, in overvloed en onder alle omstandig , eden, en vooral in Frankrijk bloeit de generatie , ezer lieden tegenwoordig sterk. Ze zien, waneer zich in naburige landen betreurenswaardi- i e voorvallen voordoen, het ergste aankomen en t ergeten dat moreele kracht daden verelscht, i och geen woorden. Zulk een houding mag het i ransche volk niet aannemen. Het moet (koel- , loedig, rustig en vastberaden blijven- zonder { ch te -laten beïnvloeden door die an-gstigen die t reral spoken zien.
- In de Kamer zal men den minister op deze k redevoering het antwoord voorzeker niet sdiul- dig blijven! » B H • 1 m15611 der belangrijkste besluiten, welke de - thans ten einde spoedende rijksconferentie te - Londen vermotedelijk nemen zal, bestaat daarin ; dat de hoofden der delegaties zullen adviseeren ; adhaesie te verieenen aan de voorstellen betreft fende het recht der Kroon om wetgevende maat■ regelen der dominions af te keuren of idiaarom■ trent reserves te -makea Zoo wordt de positie der Kroon als bindende kracht tusschen de re■ geering te Londen en die der zich-zelf besturen■ de rijksgebieden dan toch op deze conferentie — ondanks aanvankelijk gewaagde hiermede i strijdige voorspellingen — erkend en nog eens i vastgelegd. ; bindende kracht van zijn regiem zoekt, 1 zooals we een vorige keer hebben gezien, Sfa!in voortdurend in het overboord gooien of omwisselen van zijn tegenstanders. Na Rijlkofs politieke excommunitatie hebben er alweer twee uit den Raad der Volkscommissarissen van plaats verwisseld. Men vraagt zich af hoe het mogelijk is dat met zulk een regiem als dat van Sowjet-Moskou het fascisme eenige relatie van Italiaansche burgers of ondernemingen dulden kan. Een bericht uit Rome meldt n.L, dat dezer dagen de nieuwe contracten zullen- woeden gesloten tusschen de Italiaansche industrie en de regeering der Ver, Sowjets-republieken, contracten, volgens welke de Italianen aan de Russische ' fabrieken materiaal en technici zullen verschaffen. Reeds zijn talrijke Italiaansche ingenieurs en technici naar Rusland vertrokken. De uiterste raken elkaar, volgens een bekend spreekwoord. En voor de buitenwereld heeft het idien schijn alsof Italië met Moskou op beteren voet staat danmet Frankrijk.
• De democratische partij in Duitschland ie ontbonden en haar vermogen en inventaris wordt' overgedragen aan de Duitsche staatspartij. Het keizerrijk kende de „Reichspartei”, de republiek kent nu de „Staatspartei”, beide vermoedelijk van evenveel— of liever — van even weinig beteekenis. Bij, de politieke begrafenis-plechtigheiid der democratische partij werd o.a. het woord gevoerd door den Pruisischen minister van financiën dr. Höpker Asehoff, die er o.m. op wees, dat het streven om de gelijkgezinde partijen van het midden tot elkaar te brengen- was mislukt tengevolge van twee vergissingen. Men had zich vergist ten aanzien van de persoonlijke eigenschappen en de politieke werkzaamheid van de leiders der volks-nationale beweging en vervolgens ten opzichte van die beweging zelf. De beweging stond onder leiding van de Jong duitsche orde (de „Jun-gdo”), die niet streefde naar de verwezenlijking van politieke doeleinden, -maar naar macht. Wilde zjj die macht dan misschien tot iets an- j ders gebruiken dan ter bereiking van politieke doeleinden?,.... (