Eerste Blad.
c Het aantal ongelukken op de onbewaakte overwegen is in den laatsten tijd wel bijzonder groot, t En bij elk nieuw ongeluk rijst steeds weer de c vraag, wat weegt nu eigenlijk zwaarder bij de c autoriteiten: de financieele uitkomsten van het ^ spoorwegbedrijf of een menschenleven. Toen ’ de bewaking van vele spoorwegovergangen . werd opgeheven werd er gezegd, dat de menschen moesten opletten en wanneer zij dit ge- \ leerd hadden, zouden ongelukken wel uit blijven. ; In theorie moge zoo’n redeneering dan juist zijn, , al vragen we ons dan toch af, of het leergeld i voor deze oplettendheid met zooveel menschen- . levens dan toch niet veel te duur betaald is. 1 Maar de praktijk is toch ook in tegenstelling j met de theorie. De menschen hebben niet geleerd voldoende op te letten en zelfs als zij dit wel deden was er altijd nog een onvoorziene kleinigheid, die het ongeluk deed veroorzaken. Zoo onlangs in Neede, waar een losse locomotief een moment achter een spoorweghuisje aan het gezicht onttrokken was en juist dit moment was voldoende om de ramp te doen plaats vinden. Feit is, dat na al de jaren van het onbewaakt zijn der overwegen, de bevolking zich nimmer bij deze maatregelen heeft kunnen neer leggen, maar steeds er door verbitterd is gebleven. Het eenige argument, dat de spoorwegdirectie en de regeering in deze ter verdediging aanvoeren, is het finantieel belang der spoorwegen. Maar jaarlijks geven we millioenen uit aan volksgezondheid, aan ziektebestrijding, om enkele menschenlevens te redden en volkomen juist, want een menschenleven is het hoogste goed, maar bij de spoorwegen zijn de financiën het hoogste goed en telt een menschenleven niet mee. In Blerik werd de bewaking van een drukke overweg toevertrouwd aan een moeder van 15 kinderen, die er aldus een schamel loon moest bijverdienen, omdat de man bij de spoorwegen niet genoeg verdiende om het gezin te onderhouden. Ook hier werden menschenlevens vernietigd en verwoest om het finantieel belang der spoorwegen. Man kan toch dergelijke toestanden niet laten voortbestaan. Het geld mag toch niet het menschenleven in waarde overtreffen. Als de spoorwegen de bewaking van overwegen niet betalen kunnen, zullen zij of met verlies moeten werken of de tarieven moeten verhoogen. Maar dat men nu telkens weer menschenlevens in de waagschaal gaat stellen, terwille van de financiën blijven we verkeerd vinden.
"Hoe lang nog?". "Nieuwe Vlaardingsche courant". Vlaardingen, 1931/03/31 00:00:00, Geraadpleegd op Delpher op 26-01-2021, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMSAVL02:000506041:mpeg21:p00001
"Nieuwe Vlaardingsche courant". Vlaardingen, 1931/03/31 00:00:00, Geraadpleegd op Delpher op 26-01-2021, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMSAVL02:000506041:mpeg21:p00001
De Duitsch-Oostenrijksche toUmIe de „knuppel In het hoenderhok”. — Volgens A Chamberlaln hebben Duitschland en Oosten- * rijk geen „fair play” gespeeld. — En dat Is c voor lederen Engelschman een leelijk ding! e — De aangelegenheid zal den Volkenbonds- \ raad worden voorgelegd. — Nieuw-Zuld- 1 Wales wekt beroering. — Het is niet meer * bereid de schulden aan Engeland te betalen. f — Een verheimelijking van het in werke- < lijkheid bestaande staatsbankroet — Lon- s den kan niet dadeloos toezien. f ’t Is nog al: „Duitsch-Oostenrijksche Tolunie”, 3 dat de klok op het politieke wereldtooneel slaat! De „knuppel in het hoenderhok” is ze genoemd, , bij welke vergelijking dus alle Europeanen bij < hanen en kippen vergeleken worden! In het Engelsche Lagerhuis heeft oud~minister , Sir Austin Chamberlain het handelsverdrag wel , niet een Paaschei, maar toch wel een Paasch- ( verrassing genoemd! En de statige conserva- ; tief vroeg zich af of Duitschland en Oostenrijk . wel het goede oogenblik gekozen hebben om , den anderen staten deze Paasch-verrassing voor de voeten te gooien! „Ik geloof, zoo zei de Chamberlain, „dat de landen, die aan d'e conferentie over het tarievenbestand of aan de besprekingen over andere overeenkomsten in Europa hebben deelgenomen, eenige reden hebben tot klachten, indien een plan van dezen aard in het geheim werd|
oorbereid, terwijl de bedoelde conferenties aan u en gang zijn, en de mogendheden dan plotse- d ng met een plan worden overrompeld. Dat bewijst, dat beide partijen, die de andtere v ïogendiheden niet in het vertrouwen, hebben ge- d omen en zich zelfs er niet over hebben uitge- k iten, in zeker opzicht niet weten hoe zij zich B p diplomatiek terrein te gedragen hebben. t( Wat inhoud en draagkracht der overeenkomst n etreft ben ik het met Henderson eens, dat zij en Volkenbpnd moeten worden voorgelegd, aar het plan ernstige juridische kwesties opzerpt en de Raad rekening kan houden niet de s erschillende politieke problemen, die er mee in s erband staan en die wellicht even belangrijk L ijn” r De beteekenis van deze woorden door Cham- g lerlain gesproken is van vérstrekkenden aard. o :ij bewijzen, dat Duitschland en Oostenrijk geen z fair play” gespeeld hebben. En dat is voor 1 ederen Engelschman een leelijk ding! Het begint er dan ook allen schijn van te krij- J jen, dat de Duitsche en Oostenrijksche regee- t ingen hier een onhandige daad gesteld heb- s >en. Ze hadden het op een andere manier moe- 1 en doen; want nog altijd is de oorlogspsychose c riet verdwenen, hetgeen wel duidelijk bewezen s door de groote opwinding en bewering om i iet verdrag in Europa verwekt. Daarom be- f jint het er op te lijken, dat Duitschlands vroe- 1 jere vijanden weer nauwer en dichter naar el- t Waaraan is Engeland® houding toe te schrij- f» en? Het is, naar men in sommige Duitsche pi ringen van gevoelen is, uitgegaan van de over- pi weging, dat, door den Volkenbond bij de zaak 2 betrekken, op de meest effectieve wijze de N pwinding, die vooral in Frankrijk en Tsjecho- w lowakije in ’t leven is geroepen, bezworen zal b,< unnen worden. Te Berlijn en te Weenen staat n< ïen bovendien op het standpunt, dat de richt- cc jnen, die Oostenrijk en Duitschland zijn over- N engekamen, zorgvuldig zoo zijn geredigeerd, t at de onafhankelijkheid van Oostenrijk zoowel A aar den vorm als naar den geest volkomen dt /ordt gehandhaafd, zoodat de beide staten met en gerust hart het onderzoek van den Volken- L ondsraad tegemoet kunnen zien. Het is nog o: iet zeker, hoe d'e Volkenbondsraad de kwestie n al behandelen, doch een. blad als de „Kölni- k che Zeitung” acht het niet uitgesloten, dat de « aad zal worden ingeroepen van het Permanen- t e Internationale Gerechtshof. A Voorloopig hebben zoowel te Berlijn als te Veenen de bevoegde instanties aan de diplomaieke vertegenwoordigers van Engeland laten veten, dat juridisch de Duitsch-Oostenrijksche ivereenkomst onaantastbaar is en dat er in geen :nkel opzicht een schending heeft plaats gehad 'an het Geneefsche protocol van 4 October 1922. loe dit ook zij, het accoord tusschen Henderson sn Briand (om de zaak voor den Volkenbond'saad te brengen) is een compromis tusschen de itrakke houding van Frankrijk, dat liefst terstond zeer kordaat tegen de beide Duitschsprekende staten zou zijn opgetreden, en de En- b relsche opvatting, die het Duitsch-Oostenrijk- d sche douane-verdrag klaarblijkelijk niet als b :oo’n erge misdaad beschouwt als Frankrijk. 3 Overigens leggen de Duitsche bladen er den ïadruk op, dat, nu de beide staten juridisch zoo j sterk staan, ’t eigenlijk, wel prettig is, dat de b volkenbondsraad de aangelegenheid te behan- \ leien krijgt, omdat daardoor voorkomen wordt, s lat Oostenrijk het slachtoffer wordt van een d door Frankrijk gewenscht dictaat. Ondertus- g schen is Duitschland bij het geschil slechts mid- h dellijk betrokken, daar de stap van Frankrijk 0 en Engeland bij den Volkenbond alleen gericht is tegen een eventueele schending van het Geneefsche protocol, waarmee Duitschland niets heeft uit te staan. Oostenrijk, zoo luidt het oordeel der Kölni- s sche Zeitung, kan zich.met Henderson’s stap \ geluk wenschen, omdaSPhet, evenals Duitsch- 1 “and, er belang bij heeft, dat vast wordt ge- 5 steld, wie aan de kwestie van de voorgenomen t
oiunie, cue nei oe-gm as va-n utc vei wci*.ciAjiwwi£ ^ Ier pan-Europeesche ideeën in den geest van z iriand’s plan, een politiek (karakter heeft gege- e 'en. „Beide hebben er bovendien belang bij, a lat de wereld duidelijk wordt gemaakt, in wel- d :e mate achter het pan-Europeesche plan van v iriand het streven van Frankrijk staat om louer en alleen zijn eigen machtspolitiek te die- h ïen.” d * * • s Een eigenaardige toestand heerscht in den Au- g tralischen bondsstaat Nieuw Zuid-Wales. De k socialistische minister-president van dezen staat, r „ang, heeft Londen een zeer onaangename ver- o assing bereid. Hij heeft gewoonweg te kennen g jegeven, dat Nieuw-Zuid-Wales, dus een staat, i iie lid is van het Britsche imperium, niet van rins is nog langer de rente te betalen van de v eeningen, die het in Engeland heeft opgeno- t nen. De rebelsche Australische bondsstaat s lééft aan de regeering van het gemeenebest te ' Canberra al weken lang de noodzaak van een E staatsbankroet voorgehouden en tevens 'laten uit f komen, dat het betalen der rente en1 het delgen s Ier schulden stop dient te worden gezet. Sculiin, de premier van de Australische bond» 1 regeering, heeft na langen parlementairen strijd gedaan' weten te krijgen, dat deze radicale po- > litiek, waarvoor Nieuw-Zuid-Wales opkomt, i niet in daden wordt omgezet. De bondsregee- 1 ring heeft besloten, dat het beter is zijn toevlucht te nemen tot inflatie. De gouden standaard' zal worden afgeschaft en het Australische bezit aan goud — zestien millioen pond i— moet desnoods aan Londen worden verkocht. De oppositie tegen deze verheimelijking van het in werkelijkheid bestaande staatsbankroet heeft ertoe geleid, dat de bondsstaat NieuwZuid-Wales heeft verklaard, dat de rentecoupons der Engelsche Ieeningen, welke vervallen, niet zullen worden gehonoreerd. Het gaat om een' bedrag van 729250 pond, waarvan drie vierde aan de Westminster Bank en de rest aan de Bank van Engeland moeten worden betaald. In de Australische! bondsconstitutie komt echter een bepaling voor, behelzende dat, wanneer Nieuw-Zuid-Wales met zijn rentebetaling in ver zuim is, de landsregeering ervoor heeft te zorgen, dat de verschuldigde sommen worden afgedragen. Lang heeft Sculiin zoodoende een leelijke poets gebakken, omdat het Australische gemeenebest nu de interest moet betalen. De financieele toestand van den bond Is echter zóó precair, dat Australië ónmogelijk aan zijn verplichtingen: kan voldoen. Alsof dit allemaal nog niet genoeg was, heeft
Nieuw-Zuid-Wales Engeland op nog een amrere wijze ten diepste beleedigd. Immers, terwijl de bondsstaat de Engelsche rente-coupons niet honoreert, zal het wel de interest betalen van de coupons der Anrerikaansche Ieeningen, die te Ntew-Yo-rk eveneens op 31 Maart vervallen. En ’t is waarlijk geen nietig sommetje, dat aan de Amerikanen ter hand zal worden gesteld; het bedraagt namelijk 125400 pond. Het feit, dat New-York wel betaald wordt en Londen naar de „centen kan fluiten”, heeft alom in Engeland een algemeene verbittering m het leven geroepen. De regeering te Londen kan onder deze omstandigheden niet dadeloos toezien en men kan dan ook wel aannemen, dat Engeland met man en macht ernaar zal streven Australië tot rede te brengen.
"Buitenlandsch Overzicht.". "Nieuwe Vlaardingsche courant". Vlaardingen, 1931/03/31 00:00:00, Geraadpleegd op Delpher op 26-01-2021, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMSAVL02:000506041:mpeg21:p00001
STEEDS MINDER BUITENLANDERS IN LONDEN. Russen in de meerderheid. Ten gevolge van de strenge controle der Enïlsche immigratie-autoriteiten neemt het aantal lijvend te Londen gevestigde buitenlanders in s laatste jaren voortdurend af. Per einde 1929 eliep het nog slechts 136.762 tegen 167.495 op 1 December 1924. Van de buitenlanders, die op het einde van 329 zich metterwoon in de Britsche hoofdstad leken te hebben gevestigd, waren 34 % Russen, D % Italianen, 8 % Duitschers en 7 % Fran'hen. De Russen hebben trouwens steeds oner de buitenlandsche Londenaars een overweende rol gespeeld; op het oogenblik bedraagt un aantal ruim 40.000. Chineezen wonen er mstreeks 1800 te Londen. DE POSTBODE MET HET DWANGBEVEL. En de moed van twee vrouwen. Op zekeren dag kwam er in een der voorteden van Parijs een moeder met hare dochter /onen. Zij leefden heel stil en teruggetrokken, wamen nauwelijks uit hun huis en ontvingen ;een bezoek. Maar eenige dagen later klopte ach iemand bij hen aan, de postbode. Zoodra
eze twee vrouwen den dienaar van ï ante rus agen, begonnen ze vreeselijk te lachen, maar en oogenblik later vloekten en scholden zij den rmen man, voor alles wat leelijk was en voor at onze postbode wist wat er aan de de hand /as lag hij al op straat — er uit getrapt. Dat is geen manier van doen en de postbode ad alle reden om daarover zijn beklag in te Henen, hetgeen hij ook deed. Bovendien moest hij bij de dames een officieel tuk bezorgen', dat door den geadresseerde af;eteekend moest worden. Zoo keerde hij dus ’ort nadien vergezeld van een politie-agent teug. Maar de beide dames hadden intusschen iok niet stil gezeten. Zij hadden hun woning jebarricadeerd en voor hun woning vrij veld jemaakt. Op het land waren eenige boeren werkzaam, vien plotseling de kogels rond de ooren floten, otdat deze boerenmenschen hun werk in den iteek lieten en op de vlucht gingen. De dames helden schietoefeningen. Toen de postbode met ;en politie-agent terug kwam, zagen zij twee jeweerloopen door de gebarricadeerde vensters stekert en de kogels vlogen rond hun ooren. De iames meenden het serieus, en of men wilde of liet, er moest versterking gehaald worden. Nu begon er een geregeld beleg. Er werd fel gevochten totdat tenslotte ’n aanval met traanjasbommen de dienaren der wet deed zegevie-en. De dames werden gearresteerd. Toch is de geschiedenis van deze vrouwen heel droevig. Het is de tragiek van heel veel nette menschen. De dames leefden geheel zorgloos in haar bescheiden woning te Parijs. En alles zou zoo gebleven zijn, als de postbode er niet geweest was. De postbode bracht immers geen liefdesbrieven. Hij bracht dwangbevelen van de belasting, dagvaardingen en deurwaarders-exploiten. Zij kwamen van alle kanten en dat verstoorde den vrede. Hoe heerlijk zou het leven voor haar zijn als er eens geen postbode ware geweest. Zij verloochenden hem, waren niet thuis of vertelden hem, dat zij op zijn bezoek niet gesteld waren. Het hielp niet. Zij gingen verhuizen van de eene woning naar de andere, maar telkens werden ze achterhaald. Tenslotte verborgen zij zich tn een huisje in de voorstad om haar laatste dagen rustig te slijten. Maar ook hier... Zij begonnen vreeselij'k te lachen toen ze weer den postbode zagen. Ze waren wanhopig. Misschien Jat ze nu haar doel bereikt hebben, want in de gevangenis is het rustig en daar komt geen postoode... FAMILIEDRAMA IN MISSOURI. Twee gezinsleden tegen één. Bij Poplar Bluft in den staat Missouri heeft zich een merkwaardige samenloop van gebeurtenissen afgespeeld', dien men 'het best als een familiedrama zou kunnen bestempelen, doch in een anderen zin dan meestal aan dit veel' misbruikte woord wordt gehecht. Twee roovers, Taddeus Owens en John Mardelï, waren een bank binnen,gedrongen. Zij boeiden de caissière, stalen 500 dollar en' namen de vlucht. De politie echter werd spoedig gewaarschuwd en zette de beide misdadigers na. De achtervolgende groep werd aangevoerd; door Wiley Owens, die er geen flauw denkbeeld van had, dat hij zijn eigen broer nazette. Spoedig was de politie op schootsafstand van de beide roovers gekomen en er ontstond een verbitterd vuurgevecht. Geen der politiebeambten werd getroffen, doch Wiley Owens raakte zoowel zijn broer als John Mardell in den arm. De arrestatie volgde spoedig, en eerst toen herkenden de beide broeders elkaar. Was het al voor Taddeus Owens niet aangenaam, juist door zijn broer in hechtenis te worden genomen, een nog onprettiger gewaarwording wacht hem, wanneer zijn zaak voor den rechter zal komen; want die rechter is zijn eigen vader. HARTELOOZE CHINEEZEN. Verlaten en te vondeling gelegde kinderen. — Het afgeloopen jaar 36.000 lijkjes op straat gevonden. Een Reuter-bericht uit Sjanghai werpt een ver bijsterend licht op de hartelooze onverschilligheid waarmee er in Ghina — of, om meer precies te zijn, in Sjanghai —- mat het leven van kinderen wordt omgesprongen. Het woord van Jezus (Lucafc XVIII : 16) kent men te Sjanghai blijkbaar niet; tenminste men gedraagt er zich niet naar. In het afgeloopen jaar zijn in Sjanghai op straat meer dan 36.000 lijken en lijkjes gevonden. Daaronder waren ook 34.000 lijkjes van zuigelingen. Deze getallen zijn ontleend aan een officieel rapport. Men kan feiten afe deze natuurlijk op allerlei manieren interpreteeren; maar niemand zal 'kunnen ontkomen aan het besef dat men hier te doen heeft met iets ongelooflijk treurigs en •duuidftUgs.
MASSA-EXECUTIES IN CHINA. Complot in de kiem gesmoord. — Meer dan 70 militairen ter dood gebracht Naar aanleiding van de ontdekking van een comm-unfistisch complot, dat zou beginnen met muiterij onder die iregeeringstroepen te S-watau, werden 73 officieren en soldaten van het Chiineesche leger geëxecuteerd, terwijl ongeveer honderd anderen op hiun executie wachten. Klaarblijkelijk hadden de geëxecuteerden tot den opstand besloten en waren zij bezig hun kameraden over te halen zich bij hen aan te sluiten, toen het complot in den kiem werd gesmoord. Een Reuter-bericht meldt nader dat een der grödtste problemen, waarvoor thans de centrale regeering staat, is de onderdrukking der communistische benden, die in vele deelen der lands plunderend rondtrekken. Regeeringstroepen zijn tegen de communistische horden uitgezonden!, doch het -is -moeilijk de anarchistische sfeer, diie -in verschillende de-elen des iand-s heerscht, te overwinnen. VIJF KINDEREN DOODGEVRQREN. In een autobus in Colorado. In een omnibus, die tijdens een hevi-gen sneeuw storm ingesneeuwd was, zijn vijf kinderen van ’ acht tot veertien jaar doodgevroren. Achttien ■kinderen konden- nog bijtijds worden gered; hun toestand is echter ernstig. De sneeuw had zich tien é twaalf v-oet rondom de omnibus opgestapels, waardoor het reddingswerk zeer bemoeilijkt werd. LAFFE OPLICHTERSTRUC IN POLEN. Fictief kanalenplan. — Ongeveer 2000 werkloozen in den val geloopen. In geheel Polen, doch vooral in Wilna, wordt ■de belangstelling van het publiek thans bezig -gehouden door een groote zwendelzaak. Eenige beroepsopliehters hebben het klaar ge speeld, een zwendelondememing op groote schaal op touw te zetten en talrijke personen op te lichten. Zij maakten n.l. bekend, dat een groote onderneming was opgericht voor het graven van een kanaal van de Oostzee naar -de Zwarte Zee, waarbij 50000 werkloozen werk zouden kunnen vinden. Zij vroegen daarvoor personeel, doch de sollicitanten moesten een -bedrag van ongeveer 30 gulden kunnen storten. De heeren waren echter schappelijk en stonden ook betaling -in termijnen toe. In het geheel zijn ruim 2000 personen het slachtoffer van de oplichters geworden. Toén de sollicitanten maanden lang gewacht hadden en zich ten slotte tot de politie wendden, kwam het bedrog spoedig aan het licht. De oplichters hadden intusschen den tijd gehad, zich behoorlijk uit de voeten te maken. DIEVEN VIEREN FEEST IN HET HUIS VAN BESTOLENE. Afschuwelljke marteling van tandarts. De heer en mevrouw Bigall te New York hebben een dtlir dagen onwelkom* nwvhteiijk? gastin gehad, Toen van de bloeeeob thwi Rwamen en hun wagen fn de garage hadden ge* bracht, werden ri] aangehouden door een man, die hen met de revolver In de hand dwong de deur te openen en geen kik te geven. Nauwelijks was de deur open, of twee meisjes en nog twee mannen kwamen te voorschijn, die eveneens het huis van den heer Bigall, die tandarts is, binnenstapten. Gastheer en gastvrouw werden gedwongen te blijven zitten en toen werd een rooftocht d-oor het huis gehouden. Aan contanten was er niet meer dan 48 dollar. Alle sieraden die te vinden waren werden verzameld -en onder de twee meisjes verdeeld, die er zich mee tooiden. Hierop trokken zij de mooiste japonnen aan, die zij kon den vinden en n-og niet geheel tevreden over haar uiterlijk, dwongen zij mevrouw Bigall de sieraden, welke zij droeg, af te staan. Het feest kon nu beginnen. De radio speelde, natuurlijk afgestemd op een station, dat pure dansmuziek uitzond en terwijl de man met de revolver gastheer en gastvrouw in bedwang hield, dansten de twee anderen met de opgesmukte meisjes. Zij maakten daar bij zoo’n lawaai, dat de buren, zooals -dezen later verklaarden, er wakker van werden en dachten, dat de tandarts een familiefeestje had. Moe van het dansen, besloten zij te verdwijnen, doch eerst trachtten zij -nog wat meer geld los te krijgen. Zij hielden den tandarts een chèque van 1000 dollar voor, welke hij moest teekenen. Toen hij hieraan niet voldeed, trok een der mannen hem zijn schoenen en sokken uit en verbrandde zijn voetzolen met sigaretteneindjes en lucifers. De tandarts bleef volharden. Ten slotte werd een der meisjes ongeduldig en stelde voor te vertrekken. De politie heeft tot dusver nog geen enkel spoor der bandieten kunnen vinden. o
"Buitenland.". "Nieuwe Vlaardingsche courant". Vlaardingen, 1931/03/31 00:00:00, Geraadpleegd op Delpher op 26-01-2021, http://resolver.kb.nl/resolve?urn=MMSAVL02:000506041:mpeg21:p00001