Nieuwe Vlaardingsche courant

Eerste Blad.

V. ' 1 \ Den Haagsohen burgemeester Ridder Bosch v van Rosenthal werd dezer dagen in een persge- j sprek gevraagd, wat er aan te doen zou zijn om « in de komende vacantiedagen de landgenooten c binnen de eigen grenzen te houden, en niet hun I geld te laten verteren in het buitenland. Het $ antwoord van den Haagsohen magistraat was al £ even bondig als juist. Prijzen verlagen. Je kunt, t aldus ridder Bosch van Rosenthal, op het oogen- c blik veel goedkooper naar den Harz of naar Thti- | ringen gaan dan hier te blijven. De hotelhouders zullen nu wel weer opstuiven, dat de Haagsche , burgemeester hen weer zoo aan de kaak heeft ^ gesteld, maar wie eenige ervaring op dit gebied . heeft, zal den Haagsohen burgervader geen-on- ( gelijk geven. Er zijn enkele zaken die hun lunch- < en dinerprijzen inderdaad belangrijk hebben ver- 1 laagd, maar het meerendeel van onze restaurants < trekt zich van prijsdaling e.d. niets aan en blijft de hooge prijzen handhaven. Men moet buitenlanders maar hooren klagen over de ontzagge- ; lijk hooge hotelprijzen in Nederland. Trouwens j je behoeft geen buitenlander te zijn om daarover te valien. Tijdens den dezer dagen te Amster- j dam gehouden Katholiekendag rekende men, blijkens een ingezonden stuk in de bladen, in een restaurant voor een portie salade voor 2 i personen niet minder dan f 1.40. Deze twee personen hadden een vischschotel besteld van f 3.50 per persoon. Ze kregen daarbij enkele aardappelen en vroegen toen naar wat salade. Maar dit kropje salade kwam hun ieder op 70

iTiaai uiv — cent te staan. We willen graag rekening houden met hooge exploitatiekosten van de hotels, maar om voor een artikel dat nog geen dubbeltje kost f 1.40 te vragen, dat lijkt ons buiten, alle proporties. Dan krijgt men als gast het gevoel, dat men gesneden wordt en men mijdt dergelijke inrichtingen voortaan. We kunnen het betreuren, dat vele Nederlanders vooral in dezen slechten tijd hun geld in het buitenland gaan verteren. Maar we kunnen toch moeilijk van de menschen gaan verlangen, dat ze in Nederland blijven om daar duurder te leven dan in het buitenland, dat dan daarnaast nog zijn speciale attractie bezit Vereenigingen voor vreemdelingenverkeer nKgcn al nog zoo hard werkën, ze zullen betrekkelijk weinig resultaat bereiken zoolang Nederland in het buitenland den naam behoudt van ontzaggelijk duur te zijn. En we zijn overtuigd, dat er op dit gebied nog wel wat te verbeteren is. Hoe is het anders mogelijk, dat ■ bepaalde inrichtingen tegen lage prijzen toch goede eet- en drinkwaren kunnen leveren. Deze inrichtingen moeten toch ook hun exploitatiekosten opbrengen en moeten toch ook winst opleveren. Als men in het hotelbedrijf ook eens begon met z’n prijzen te herzien, zou men dan op het gebied van vreemdelingen-verkeer en op het gebied van reizen in het eigen land niet veel meer bereiken dan met groot opgezette reclame-campagnes?

Gevaren voor de Labour-regeeting in Engeland. — Het gaat over het ontwerpgrondbelasting van Snowden. — De partijen onverzettelijk. — Briand ziet donderkoppen aan den internationalen hemel. — Door de toenadering tusschen Engeland en Duitschland. — Het Tol-unle geschil. — Engeland zal een neutrale houding blijven aannemen. — Hetgeen Frankrijk wel In ’t geheel niet moet bevallen. De samenwerking tusschen de partijen van arbeiders en liberalen in Engeland dreigt te worden verbroken en de toestand van het ministerie Macdonald-Henderson-Snowden schijnt levensgevaarlijk. Een en ander is veroorzaakt door de indiening van een amendement van den liberaal Maclean, een amendement op het wetsontwerp inzake de grondbelasting en dat

ie bedoeling beeft de verdubbelde belasting ran bouwterreinen te voorkomen, De minister ;an Schatkist, Philip Snowden, acht dit ameniement volstrekt onaannemelijk, omdat de aanletning ervan de opbrengst van de belastingen sou verminderen met ongeveer een tiende van iet oorspronkelijk geraamde bedrag. Waarbij ian nog zouden komen de hooge onkosten voor ;en extra-schatting. Beide partijen geven elkaar reeds bij voorbaat de schuld van de gevolgen eener verwerping of eener aanneming van het amendement. De liberalen eisch dat, indiert het amendement wordt aangenomen, Snowden zal aftreden en de regeering het wetsontwerp op de grondbelasting zal intrekken. Doch van Labourkant wordt in eerstgenoemd geval pariementsontblnding en uitschrijving van algemeene verkiezingen aangekondigd. En de bladen, die voor de doorvoering-tot-het-uiterste der crisis terugschrikken, wijzen erop hoe door een eventueele aanneming van het amendement der liberalen de Indische conferentie, de ontwapening en ook de kiesrechthervorming gevaar zouden loopen. Lloyd George heeft in een rede te Edinburgh natuurlijk de regeering geheel voor de crisis verantwoordelijk gesteld en haar gewaarschuwd het amendement niet te behandelen als ’n bagatel, doch het ernstig te overwegen, óók al omdat hij het iets op zich zelf onrechtvaardigs achtte, land, waarvan reeds inkomstenbelasting wordt geheven, nóg eens te bezwaren n.1. met een nieuwe grondbelasting. Zooals dat steeds het geval is, loopen er tusschen die ernstige crisisberiohten ook al dadelijk geruchten omtrent de mogelijkheid van een minnelijke schikking, ofschoon deze moeilijk te bereiken schijnt, daar het hier niet het doordrijven of prijsgeven van theoretische begrippen en (denkbeelden, doch cijfers en berekeningen en practische maatregelen betreft. • * • Hangt er boven Engeland’s politiek leven een onweersluicht, Briand ziet aan den Internationa-

len hemel donderkoppen verschijnen door die , thans voor heel de wereld duidelijk geworden J toenadering tusschen Engeland en Duitschland, waarbij zich als derde belangstellende en be- 1 langhebbende eerstdaags Amerika — de regee- , ring der Ver. Staten — zal aansluiten. Volgens Briand’s blijkbare en tastbare opvatting hebben 1 Brüning en Gurtius eenerzijds en Macdonald met iHenderson aan den anderen kant te Che- , quers iets dergelijks gedaan als Curtius en Schober met hun Tol-unie-plan, n.1. aan de Europeesche politiek een nieuwe richting gegeven, op dat gebied een onderonsje tot stand gebracht, waarbij Frankrijk zich natuurlijk kan aansluiten, maar niet den toon aangeeft, niet commandeert. En nu, zooals we zeiden, Amerika zich daarin laat betrekken — datzelfde Amerika, hetwelk Frankrijk verwijt het voormalige Pruisische militarisme te hebben overgenomen en de ontwapeningsidee te saboteeren, thans acht de Fransche regeering plotseling het oogenWik gekomen om een tegenzet te doen door te zorgen voor de openbaarmaking van ’n betrekkelijk oud document — dateerende van midden Maart tl. — n.1. een breif, door Briand, in zijn hoedanigheid van voorzitter der conferentie van ambassadeurs gericht tot het Volkenbondssecretariaat en bevattende een aanklacht tegen Duitschland’s... bewapening! De oude beschuldiging, thans door het orgaan van het Volkenbondssecretariaat gepubliceerd. Alsof Briand, die niet alleen in de amlbassadeursconferentie, doch ook m den Volkenbondsraad een’ eerste viool speelt, tot Amerika zeggen wilde: „gij beschuldigt ons, Frankrijk, maar wij ber>tii+ar4i1anrl waarvoor mi. naar ’t

ÖUIIUIUI^CIL L/UllöUliauu w aui * oui *• schijnt, sympathie gaat gevoelen”, en tot Engeland: „gij, die nu zoo roerend frère et compagnon speelt met Duitschland, hebt drie maanden geleden mijn bezwaren tegen Duitschland’s bewapeningen schriftelijk mede-onderteekend”. En dan komen, zooals we opmerkten, de oude grieven: na de opheffing der militaire controlecommissie (31 Januari 1927) is er op Duitschland’s naleving van de ontwapeningsbepalingen geen toezicht meer gehouden. En Duitschland heeft dan ook sindsdien zijn militaire uitgaven verhoogd evenals zijn legereffectief en zijn recruteering; het heeft van zijn politie een legertje op zich zei gemaakt; het heeft tal van turn-, gymnastiek- en andere bonden die op militaire leest geschoeid zijn enz. Dus: leden van den Volkenbondsraad, controleert een en ander en trekt er uw conclusies uit! Dit stuik, drie maanden oud, zou waarschijnlijk blijven sluimeren in het archief van het Vol>kenbondssecretariaat, zonder dat Frankrijk het noodig had geacht den begeleidenden brief van Briand te laten publiceeren, indien het bezoek te Chequers niet had plaats gehad. Misschien is er na Macdonald’s en Henderson’s tegenbezoek aan Berlijn een nieuwe manoeuvre van den heer Brlana te wachten. Vooral nu Henderson in de parlementaire commissie

voor Volkenbondsquaesties verklaard heeft dat i Engeland tegenover het Tol-unie-geschil een c neutrale houding zal blijven aannemen. Dit moet c Frankrijk wel in ’t geheel niet bevallen I • * * < Het Hongaarsche parlement is ontbonden en r men leeft in het vroegere koninkrijk in de cam- I pagne voor de nieuwe verkiezingen, welke op ; 18 Juli gehouden zullen worden. Deze verkiezingen brengen eenige beroering 1 en.., in troebel water is het nog altijd goed 2 visschen. Met deze wetenschap heeft men er zich niet over te Verbazen, dat de vroegere keizerin van het Keizer en Koninkrijk plotseling opspringt en verschillende legitimistische politici bij zich ontbiedt. Zou parlementswdsseiing baar de kans bieden om de monarchie in Hongarije te herstellen? Zou haar zoon de kroon ten slotte toch dragen? We aChten deze mogelijkheid vrijwel uitgesloten en imeenen, dat Zita met haar gezin wel in haar Belgische isolatie zal blijven, al moet toegegeven worden, dat de verscheuring van , Hongarije tengevolge van het verdrag van Tri- ( anon zeer geschikt is om het nationaliteitsgevoel aan te kweeken en dit vormt ontegenzeggelijk een goede basis voor een monarchie. Maar tot dusver zijn de zorgen van het Hongaarsche volk, dat zoowel politiek als economisch een geweldige crisis doormaakt, te groot, dan dat het zich om Zita druk zou maken. Wat de verkiezingen betreft, deze worden door de regeering en de diverse partijen in koortsachtig tempo voorbereid. De kwestie, wie de volgende vijf* jaren in Hongarije zal regeeren, heeft al het andere op den achtergrond geplaatst De strijd om het afgevaardigden-mandaat neemt al heel groteske vormen aan. Naar 245 mandaten solliciteeren niet minder dan 1400 candidaten. De eerste keuze der regeerings-candidaten wordt door een commissie uitgevoerd; de laatste beslissing, wie den officieelen steun in de regeerings-districten verkrijgt, treft de ministerpresident zelf. 1 Zoodat dus graaf Bethlen de samenstelling van het nieuwe Huis van Afgevaardigden bepaalt Men begrijpt, dat om de regeeringsdistricten met hun zekere meerderheid door de candidaten hard gevochten wordt Het verkiezingssysteem in Hongarije is wel erg zonderling, maar pas na 18 Juli kan aan wijziging worden gedacht. De oppositie-partijen zijn er niet in geslaagd om een blok te vormen, omdat de politieke tentenzen te uiteenloopend waren. Een zeer typeerend verschijnsel doet zich bij deze verkiezingen voor: De aristocratie, die den laatsten tijd in het parlement slechts enkele zetels bezette, komt I thans met een groot aantal candidaten. Eeuwenoude, bekende en vaak beroemde namen vindt men op de verkiezingslijsten en men ontkomt ' niet aan den indruk, dat de aristocratie reeds nu politieke posities wil bezetten, om, voor het ’ geval van de door hen gewenschte restauratie van het koningshuis, meteen klaar te staan en [ de leiding der gouvernementszaken over te ne. men. [ Maar de eerste jaren behoeven de Apponyi s, f Szechenyi’s en Hadiks zich daarvoor nog niet . druk te maken!

; De preventieve radio-censuur. — Gemotiveerd optreden der contróle-commissie. — Merkwaardige cijfers over het rooken van sigaren en sigaretten in ons land. — In 1930 1 voor niet minder dan 183 millioen gulden opgerookt — Toenemend gebruik van sigae retten. — Is rooken overbodige luxe? — Merkwaardige figuren onder de heeren rookers! — Die zich ietwat moeilijk zullen buin gen voor de waarheid, dat zij zich een weelde-uitgave veroorloven. - Over de radio-censuur is de laatste dagen ;t weer heel wat te doen in de Nederlandsohe pers. n Met de V.A.R.A. zijn ook wij allerminst bewonk deraars van de preventieve radio-censuur. Maar nu bevreemdt het ons toch, dat juist de V.A.R.A. - maar al te vaak oorzaak is, dat de minister er - niet aan denken kan, deze censuur te doen ver■- vallen of minder lastig toe te passen. e Herhaaldelijk gaat de V.A.R.A, buiten de perkenden kondigt zi] lezingen aan, die naar het oordeel van het gezond verstand toch werkelijk niet door den beugel kunnen. Nu weer twee gevallen van recenten datum: Op 13 Juni zou de socialistische partijbestuurder Schmidt voor de V.A.R.A.-microphoon een ede houden over „Klassenstrijd of klassenvrede”. De radio-contröle-commissie had den tekst van zijn rede opgevraagd en heeft daarna aan de V.A.R.A. medegedeeld, dat zij er bezwaar tegen had, dat de volgende zin voor de microphoon zou worden uitgesproken: „Maar onder de verantwoordelijkheid van deze zelfde christenen, vertegenwoordigers der kapitalistische klasse, woedt een terreur over een volk van 60 millioen zielen in Indonesië, zuchten duizenden in de gevangenissen en in de bannelingenkampen aan den Boven-Digoel en wordt elke zelfstandige actie der volksbeweging in de kiem gesmoord. Voor de handhaving der Nederlandsohe klasse-heerschappij in Indonesië is geen middel te laag.” Ofschoon we tegenstanders zijn van de radiocensuur in het algemeen, geven we de contrólecommissie toch schoon gelijk, wanneer zij dergelijke onwaarheden, dergelijke onverantwoordelijke opruiing niet uitgezonden wil hebben. Het andere geval betreft een herdenking van den moord, in 1924 door fascisten gepleegd op den Italiaansohen socialist Matteotti, welke herdenking Woensdagavond voor de V.A.R.A.-microphoon zou plaats hebben, doch door de contróle-commissie werd verboden „op grond van haar taak om te voorkomen mogelijk gevaar voor de veiligheid van den Staat”. De redevoering is niet doorgegaan, maar als we nagaan, welke taal de heer Zwertbroek, secretaris van de V.A.R.A., zich Woensdagavond veroorloofd heeft om aan te kondigen, dat de zender nu zwijgen zou, dan blijkt de controlecommissie wei zeer juist gehandeld te hebben door deze uitzending te verbieden. Zou de V.A.R.A. nu zelf niet begrijpen, dat zoo iets — om van den inhoud' der in „Het Volk” gepubliceerde rede maar te zwijgen — werkelijk onduldbaar is, en dat zij, door dergelijke uitzendingen te organiseeren, de contróle-commissie dwingt tot ingrijpen? • * • . De weelde tiert nog. Zelfs in dezen crisistijd, waarin ieder klaagt en zucht over de ellende der malaise. In sommige opzichten vermeerdert zelfs de weelde nog. Men lette b,v. eens op de merkwaardige cijfprs Hip hpf M.aanHs/'hrilftf van hpf P.pnfraal JR11-

iciö uic iici ivuaaiiuö^mlu'i van 11c 1 Gciuiaai uureau voor de Statistiek over het rooken van sigaren en sigaretten jgeeft. Zij Ieeren ons, dat in het jaar 1930 voor niet minder dan 183 millioen gulden in Nederland werd opgerookt Vooral de stijging van het gebruik van sigaretten door mannen — en vrouwen is enorm; van 35 millioen Ln 1923, steeg dit tot 61 millioen in 1930. Bijna 200 millioen gulden alzoo wordt in Nederland per jaar aan het genot van een weeldeartikel geofferd 1 Weelde? vraagt de „Standaard” en het blad antwoordt: „Ja, — in weerwil van de groote groepen, die in den waan schijnen te verkeeren, dat het trekken aan een sigaar of sigaret tot de eischen van het noodzakelijk levensonderhoud moet worden gerekend. Merkwaardige figuren heeft men onder deze heeren rookers! Daar zijn er, die zich hoogst verontwaardigd betoonen, wanneer zij attent worden gemaakt op het verbod van rooken in een niet-rookcoupé. Daar zijn er, die het als een aantasting van, hun menschenrechten beschouwen, wanneer in een openbare vergadering verzocht wordt het rooken na te laten. Daar zijn er, die het vanzelfsprekend achten op een samenkomst van mannen met ééne vrouw in hun midden, toch het rooken onvervaard voort te zetten. Deze fanatici zullen zich ietwat moeilijk buigen voor de waarheid, dat zij zich een weelde-uitgave veroorloven. Ljiteraard is daarmee op zichzelf niets oneerbaars van deze hebbelijkheid gezegd. Want weelde is geoorloofd en kan nuttig wezen. Ook van economisch standpunt. Immers dan is een soort van reserve-fonds gevormd, waaruit in dagen van tegenspoed kan worden geput. Daling op de behoeftenladder is dan in teruggaande tijden mogelijk.” Rookers zullen daarom wellicht goed doen zich aan mogelijke inkrimping van hun weeldeuitgaven geleidelijk te winnen.