Nieuwe Vlaardingsche courant

Eerste Blad.

k Dultschland moet zich voorloopig zelf hel- 'g, pen. _ Van het buitenland geen credieten z en dus geen nieuw geld te verwachten. — d Nieuwe noodverordeningen om het herstel » van een geordend betalingsverkeer te bevorderen. — Het land leeft feitelijk onder j. Brüning’s dictatuur. — Het vraagstuk der v ontwapening. — De „Chlneesche muur” van v Frankrijk’s geweldige „vestinggordel”. — Stuurt Marianne aan op een mislukking der , z.g.n. ontwapeningsconferentie? c S Nu in Duitschland de overtuiging wel volledig ^ gemeen goed geworden is, dat het land zichzelf r moet helpen, omdat het voorloopig van het bui- ( tenland geen nieuwe credieten en dus geen , nieuw geld te verwachten heeft, ziet de Rijks- ; kanselier dr. Brüriing zich genoodzaakt voort te , gaan met het uitgeven van noodverordeningen, teneinde op deze wijze het herstel van een ge- | ordend betalingsverkeer te bevorderen. c Uit de bladen kan men in deze dagen merk- , waardige dingen vernemen: een opwekking van j de Rijksregeering tot de tientallen millioenen Duitschers om den moed erin te houden, om te ; zorgen, dat het geld niet in de „oude kous”, ] maar in de kluizen der banken geborgen wordt, j waar het op z’n plaats is, omdat ’t daar ’t beste < z’n functie kan verrichtten. ; Het zwaarbeproefde Duitsche volk, gewend om te gehoorzamen, begint die regeeringswen- ] ken op (te volgen, omdat het voelt thans een krachtige leider te hebben in dr. Briining. De vrees, dat Duitschland aan z’n eigen toekomst zou gaan wanhopen, de grootste ramp, welke Europa zou kunnen treffen, is niet bewaarheid geworden, gelukkig maar! Doch dit neemt niet weg, dat dr. Brüning’s taak buitengewoon zwaar is, vooral daar hij harde, drastische maatregelen moet nemen, zonder dat het volk er iets over te vertellen heeft! I Een zonderlinge speling van het lot, een merkwaardige samenloop van omstandigheden, heeft dan ook gemaakt, dat Duitschland thans feitelijk leeft onder Brüning’s dictatuur, ondanks alge• meen kiesrecht en democratische staatsregeling! En het imeest merkwaardig is bovendien dat de overgroote meerderheid van het Duitsche volk deze practische uitschakeling vam de macht, welke het stembiljet geeft, allerminst betreurt, doch zich gewillig overgeeft aan de leiding van een man, wiens wil thans wet is! Had de „Germania”, het politieke orgaan van den Duitschen Rijkskanselier, er op gewezen, dat \ Londen niet het laatste woord geweest kon zijn op het gebied van de finamtieele moeilijkheden en dat de Britsche staatslieden samen met de Duitsche ministers die stappen hadden te doen, welke de voorbereiding zouden vormen voor een , conferentie in de toekomst, waardoor de weg kon worden geëffend voor een oplossing die niet alleen voor Duitschland en Engeland, maar voor alle cultuurnaties de redding uit de wereldcrisis -beteekenen kon, Henderson en Mac Donald sloi ten zich te Berlijn in hun tafelredevoeringen bij het diner in de rijkskanselarij, bij deze zienswijze, die door dr. Briining nog eens werd uitgesproken, van heeler harte aan. Wederzijdsche bezoeken als deze, zoo ongeveer antwoordde Mac Donald, zijn beslist noodzakelijk. 1 En de minister voegde er onmiddellijk aan toe — met groote lofprijzingen voor het Duitsche volk, dat, al waren de resultaten van de Londensche conferentie wel niet sensationeel geweest, de bestudeering van Düitschland’s financieele , positie thans is begonnen en het bij de Londensche conferentie daartoe voorziene apparaat in werking is gesteld. Het talent en het verantwoordelijkheidsgevoel van de bankiers moeten zich weliswaar verre houden van de politiek, doch zij dienen niettemin evenals de banken en s de credietinstellingen hun groote functie in de toekomst goed uit te oefenen en de toekomstige generaties te helpen al haar inspanning er op te richten den internationalen welstand te verhoo, gen. Het is niet voldoende, indien men de macht die men op dit gebied bezit, slechts voor zijn eigen doeleinden bezit (wat zal de Parijsche pers van deze blijkbaar aan het adres van Frankrijk gerichte uitlating zeggen?!) Alle financieefe hulpbronnen moeten worden *• gebruikt, om het gebouw van de nationale en j. internationale beschaving te versterken. En als voorbereiding daartoe dient een gevoel van wederzijdsch vertrouwen te worden geschapen. Een b; gevoel van wederzijdsch vertrouwen in persoon- D k opzicht, zoodat de staatslieden, die met el- is kander onderhandelen, weten, dat de onderhan- vi delaar aan de andere zijde open en eerlijke woor- p den met hen spreekt en open en eerlijk handelt. D Er moet een gevoel van vertrouwen worden w gewekt. En daarom wilde de Britsche premier g niet enkel uiting geven aan de hoop, dat bezoeken als dat van Ghéquers, van Londen of het a huidige Berlijnsche bezoek niet als op zich zelf n staande feiten zouden blijven bestaan, doch dat g zij als uitdrukking van het streven tot beter we- v derzijdsch begrip op internationalen grondslag in dergelijke bijeenkomsten hun voortzetting mo- r gen vinden, maar ook aan een anderen wensch, o ,n.l. dezen: dat de besprekingen tusschen Duitsch s land en de Fransche staatslieden mogen worden g voortgezet onder deelneming van andere landen, wanneer dit noodig mocht zijn. t MacDonald richtte zich vervolgens blijkbaar v tot de rechtsche partijen in Duitschland, toen hij s aanspoorde om het verleden te vergeten, daar de toekomst van een politiek afhankelijk is, die slechts door mannen kan worden gevoerd van goeden wille, en bezield door een geest van sa- j menwerking, welke het hun mogelijk maakt de ongerustheden en argwaan te onderdrukken, die, wanneer zij bestaan bleven, de ergste gevolgen zouden hebben en ten slotte tot oorlog zouden : voeren. - De gedachten en de gevoelens van de jonge 1 ' generatie moeten worden afgewend van vijan- { dige gezindheid en argwaan en gericht worden 1 op wederzijdsch begrip en wederzijdsche hulp. 1 1 Dat is aller gemeenschappelijke taak. 1 De Duitsche regeering-Hindenfourg, Briining, ! ! alle ministers — hebben hier ongetwijfeld Mac 1 . Donald hooren spreken naar hun hart en ook i » geheel overeenkomstig hetgeen Stimson, de 1 : staatssecretaris der Ver. Staten, den vorigen dag 1 aan de journalisten had verklaard, als samen- ! 1 vatting der indrukken van zijn bezoek aan Ber' lijn. Hij zelf, verzekerde Stimson, had het volste ' 1 vertrouwen in Duitschland en zijn staatslieden en met den terugkeer van dat vertrouwen ook bij 1 ■ anderen, zou het Duitschland mogelijk worden i zijn welvaart te herstellen. t * * * Wanneer zal dat vertrouwen terugkeeren? Is - dat — bepaaldelijk wat Frankrijk betreft — aft hankelijk van eenig besluit in zake den aanbouw van een pantserschip? Van een reeks maatrege- len tegenover de Duitsch-nationalen, Nationaalt socialisten enz.? Ofwel wortelt het wantrouwen k zoo diep, dat er schier geen middel te bedenken - valt om het uit te roeien, wijl tusschen Frankrijk 1 en Duitschland, voorzooverre de mènschelijke ■t geestesblik in de toekomst reikt, altijd zal blije ven bestaan het onoverbrugbaar meeningsvert> söhil bij de beantwoording der vraag: handhat, ving van het Versailles^verdrag met al zijn polin tieke, geographisdie en financieele consequenties, afwel herziening ervan? Frankrijk zet thans, in vredestijd — naar de „Germania” opmerkt — zijn oorlog tegen n Duitschland voort met zilveren kogels, doch het it houdt zich elk oogenblik gereed om dit te doen n onder eiken anderen vorm, juist wijl het door n MacDonald en Stimson als noodzakelijke voore waarde voor een toenadering gestelde vertroui, wen ontbreekt. Alle Ébnferenties — die der Voln kenlbondscommissie voor intellectueele sameng werking te Genève even goed als die der Twee;t de Internationale te Weenen — betoogen telkens )r weer, dat de militaire lasten, die op de volken is drukken, in hooge mate de ontwikkeling niet )- enkel van hun stoffelijk, doch ook van hun geesiij teiijk leven belemmeren. En de Italiaansche res- geering (die af en toe, wanneer het haar te pas t- komt, ook niet afkeerig is van het maken van i- militaire gebaren), schampert door middel van t- haar pers over den „Chineeschen muur” van k. Frankrijk’s geweldige „vestinggordel”. Ook de )e troepenmacht van Frankrijk, die een kolossale ie reserve aan mensohenmatcriaal vormt, en het i- systeem der bondgenootschappen, dat tegen ;t, Duitschland, Italië, Hongarije, Bulgarije en Rusle land is gericht en Frankrijk’s veiligheid op voorn- beeldige wijze waarborgt, maken, dat Frankrijk in beter dan welke staat ook kan ontwapenen. Doet t- het dit niet en blijft het staan op de handhaving ;n der herstelbetalingen, dan zal de wereld ten k, slotte tot de erkenning moeten komen, dat ;n Frankrijk zijn bewapeningen met de herstelbetaïe lingen bekostigt. Maar dit is hetzelfde wat te ge Washington aan Frankrijk herhaaldelijk is verte weten, o.a. door senator Borahl En nu heeft mio- nister Maginot pas, verleden Zondag, wel geht waagd van Frankrijk’s bereidvaardigheid om jn mede te doen aan de beperking en vermindering rs der bewapening, doch daarbij tegelijkertijd den jk bekenden eisch herhaald van handhaving der Versailles-bepalingen onder militair opzicht voor en die „naties, welke aan den jongsten oorlog heben ben deelgenomen”. Frankrijk, aldus de minister, üs heeft het initiatief tot vermindering zijner milie- taire sterkte alleen maar kunnen nemen in ver-

inu IIlcl UC uow uitschland krachtens het verdrag van Versailles opgelegd. Indien Duitschland nu weer zijn )lle vrijheid terugkreeg, zou Frankrijk zich vericht achten zijn bewapening te versterken, aarmede zou dan een nieuwe wedstrijd In beapening worden geopend, welken Frankrijk tot ;en prijs wenscht, Maginot besloot met te zeggen, dat Frankrijk m de algemeene beperking der bewapening zal edewerken op voorwaarde dat het de waarboren verkrijgt, welke onmisbaar zijn voor zijn riligheid. Dus: dat er voor Duitschland wèl, voor Frankjk geen ontwapeningsverplichting bestaat. De ude strijdkwestie over de in 1919 door het Verlilies-verdrag in het leven geroepen verplichting eni Reeds nu wordt het zeer duidelijk, dat Frankjk aanstuurt op een mislukking der z.g.n. ontwapeningsconferentie, waarvan Henderson preidenit zal zijn. o

MLXXXVI. Kort na elkaar gingen twee oud-ministers iten rrave. Met Mr. M. W. F. Treub gaat een ma;istrale figuur heen, een type zooails wij er niet cel hadden en zooais er trouwens ten allen tijde veinig zijn geweest en zullen zijn. Treub was en genie met al de eigenaardigheden van het jenie. Geleerd) en toch praotisch, schrijver, spreter, organisator en man van kloeke daad. Een nannetj es-putter zooais wij dat populair noenen. Maar tevens een moeilijk mensoh om mee jm te gaan. Hij kon alles wat hij aanpakte en lij pakte alles aan en overtrof dan iedereen. Wij herinneren ons de groote dagen van de ipkomst van den Vrijzinnig-democratischen 3ond, Treub, Drucker, v. Deventer, Bos, Li-rniurg, de partij van de generaals zooais zij toen genoemd werd. Wie kon tegen hen op? Borjesius werd in de schaduw gesteld, Tydeman kon zich maar net handhaven, Troelstra was ■nisschien in heel Nederland maar bang voor één nan en die ééne was Treub. Treub had Marx gebracht en nooit heeft iemand kans gezien Treub te weerleggen. Troelstra heeft eens erkend, dat een reeks geleerden noodig zou zijn om dit te doen en dat legertje is nooit bijeengekomen. Treub was echter geen man om in een partijgareel te loopen tenzij de partij in zijin gareel liep. Wij herinneren ons Jen strijd over het staatspensioen, waarin Treub plotseling optrad op een wijze die zijn partij deed barsten. Eenmaal ontwierp hij een nieuw groot plan voor onze belastingheffing met een gansch systeem van grondslagen. Van dat geheele systeem is maar één wetje in het Staatsblad gekomen en dat ééne is een mislukking geworden n.1. de belasting op de speelkaarten. Het is al van het tooneel verdwenen. Vreemd, dat in dit opzicht Treub’s werk geen succes heeft gehad. Missahien was het omdat het te veel theorie was. We behoeven Treub’s figuur niet verder te teekenen. Ieder die iets heeft meegeleefd met de openbare zaak, kent hem al begrijpt hij hem niet. Treuib de radicale is geëindigd bij de zeer conservatieven en dat alleen is een bizonderheid in dezen man wiens beginselen toch diep geworteld waren in een zelfbevodhten overtuiging. De andere oud-Minister, generaal W. F. Pop, was in zijn eigen milieu een man van veel beteekenis maar voor het nageslacht zal hij geen figuur van veel belang blijven. In zijn soort een type van beduidende grootte maar zooais wij er honderden hebben gehad. . Ijverig mensch met goed verstand, beminnelijke persoonlijkheid enz., maar in geenen deele een genie. Nadat onze vorige brief reeds was geschreven, kwamen de dagbladen met het bericht over de hoofdwacht, waarover wij een vorige maal schreven. , Deze maatregel, de opheffing der bewaking van onbewoonde paleizen is, volgens mededeeling van het ministerie van defensie doorgevoerd in het belang der oefening van den troep. Dit is nu weer zoo’n verrukkelijke bureaucratische smoes. Het lijkt dan alsof men diep begaan is met die troep-oefening maar dat is larie. Als men dat was geweest en alles had gedaan om de nadeelen aan die wachtdiensten verbonden te verminderen zou er heel wat mogelijk zijn geweest. We hebben naar aanleiding van onze opmerkingen een tweetal brieven ontvangen waarir ons nog eens bizonderheden worden meegedeelc over dien wachtdienst. Een ter zake deskundige becijfert ons dat er in een etmaal 104 bewakingsuren zijn voor de posten aah de paleizen Om die tc vervullen worden door de militairer 504 diensturen besteed. De militairen die om vij uur ’s middags een etmaalsdienst voor de paleis-

bewaking aanvangen zijn reeds van twee uur af vrijgesteld van dienst. Om vijf uur komt een derde deel op post, om zeven uur het tweede derde en om negen uur het derde derde. Er zijn dus soldaten, die om ’s avonds om negen uur aan de bewaking deel te nemen al van ’s middags twee uur af rondlummelen! Den volgenden dag bij het beëindigen is het precies zoo. Eén derde is om één uur ’s middags al klaar met den dienst maar moet tot vijf uur rondloopen in het varkenshok van de Hoofdwacht om naar de kazerne terug te gaan. Van die éénen middag twee uur tot den volgenden avond zes uur is een soldaat dus in touw voor acht,, zegge acht uren bewakingsdienst. Deze cijferaar vertelt ons dat jaarlijks 38 duizend uur bewakingsdienst wordt gedaan en dat daarvoor 146 duizend uur verbeuzeld wordt. Tenslotte geeft hij in overweging deze bewakingsdienst van de Frederikskazerne uit te organiseeren. Dan is die vieze hoofdwacht overbodig en kan de bewaking precies met de helft van het aantal mannen dat nu noodig is geschieden en die helft zal nog maar de helft van den tijd er voor noodig hebben. Voor de 104 bewakingsuren zouden dan slechts 180 werk-uren in plaats van 504 noodig zijn. De andere briefschrijver vertelt griezelige gevallen waarin een schildwacht werd gestraft omdat hij aan den horizon een „hooge” niet tijdig had gezien en van de toestanden in de hoofdwacht, die volgens hem in onze beschrijving allerminst overdreven zijn. Als de minister eens even den bezem wilde hanteeren kan hij hier in een minuut aardige schoonmaak houden. HAGENAAR.

Ziekenhuisverzekering voor het gezin. Bemigen tijd geleden spraken we over bet lidmaatschap van een ziekenfonds era nu blijkt ons dat reeds in 1920 in ’s-Oravenihage de mogelijkheid is geopend om van gemeentewege zijn inwonend' personeel te verzekeren voor ziekenhuis behandeling en verpleging tegen f 7.50 per persoon en per jaar. Dat is dus een heel gemakkelijke en afdoende regeling, omdat men ten slotte bij het in dienst nemen-van personeel toch zoo goed als niets afweet van den gezondheidstoestand en dus ook niet weet of wellicht in den dienst een, ziekte ontstaat Of verergert of blijkt waarvan behandeling en verpleging die uitgave van groote sommen- gelds zal vo-r-d-eren afgezien nog van de finantïeeie schade, welke ontstaat door de noodzakelijkheid ander personeel te nemen. Men is nu ook doende in den Haag om gedaan, te krijgen, wat in Haarlem reeds bestaat n.1. een gemeentelijke gezinsverzekering in het leven te roepen voor hen, die een inkomen hebben dat blijft beneden de f 6500 (in Haarlem is de grens vastgestetd op f 5000). De eerste verzekering is daarom van zooveel , belang, omdat de wet volgens art. 16384 zegt: „De werkgever (dus ook de huisvrouw) is verplicht in geval van ziekte of -ongeval van e-en bij hem (haar) inwomenden arbeider (arbeidt ster) zoolang de dienstbetrekking duurt, doch uiterlijk tot een tijd van zes weken, voor diens behoorlijke verpleging en geneeskundige behandeling zorg te dragen, voor zoover daarin niet uit anderen hoofde is voorzien. Hij is gerechtigd de kosten- op den arbeider te verhalen, doch voor zooveel betreft de eerste vier weken alleen dan, wanneer ziekte of ongeval door diens opzet of onzedelijkheid veroorzaakt of het gevolg is va© €«© lichaamsgebrek, waaromtrent de ar-

beider bij bet aangaan dier overeenkomst dien werkgever opzettelijk valscbe inlichtingen heeft gegeven.” We willen er nog op wijzen, dat er wiel eenis dames gevonden worden, die meenen door een handigheidje zich te kunnen onttrekken aan hare verplichting. Zij sprelkiem voor het in dienst nemen met het personeel af, dat zij niets behoeven te betalen bij ziekte of ongevallen en stellen dat als voorwaarde voor de aanneming. Hetzelfde beproeven zij wel ten aanzien van het zegeltjes plakken. Meestal gaat het dienstpersoneel uit onwetendheid daarmede accoord en krijgen de betrekking. De wet heeft echter dit geval voorzien en verklaart elk beding tevoren nietig, m. a. w. zulk een afspraak is ongeldig en het dienstpersoneel is er geenszins door gebonden en de werkgeefster moet evengoed de wettelijke verplichting nakomen. De bovenaangehaalde gemeentelijke verzekering heeft het voordeel, dat men ook voor vervoer per ziekenauto in aanmerking kan komen en dat de verzekering niet persoonlijk is, doch ook bij personeelswisseling geldt voor nieuw of ander personeel dan waarvoor de verzekering gesloten is. Het zou niet .onaardig zijn als ook andere gemeenten dit voorbeeld volgden, waarbij wij uit ervaring weten, dat dergelijke verzekeringen mits goed beheerd en1 werkend over een voldoend aantal gevallen winst instede van verlies opleveren. Op dit gebied zouden dlus gemeenten, die overeenkomsten hebben omtrent gebruik van ziekenhuizen,, ook dergelijke venzekeringen gezamenlijk op touw kunnen zetten. Maatschappelijk werk. Deze tegenwoordig veel voorkomende uitdrukking eischt verklaring, omdat er dames zijn, die er alleen een soort armenzorg in zien, hetgeen het toch werkelijk niet alleen is. Men rekent er onder volksontwikkeling en jeugdwerk; kinderverzorging, kinderbescherming, maatschappelijk hulpbetoon en armenzorg, arbeidszaken, sociaal-hygiënisch werk, tJb.c. huisbezoek eni wonjngopzlcht. Zooats men ziet komt er heel wat kijken en wórdt op dit gebied zelfs opleiding gegeven aan jongelieden van beiderlei kunnen, die in dit opzicht meenen een roeping te hebben, zóoals verpleegsters, enz. Nu is er door verweekelijkte begrippen en door veel overdrijving, welke door die betrokkenen niet worden gewaardeerd, ouder deze onderwerpen zeer veel, dat minder sympathiek da Eenerizijds wil men1 dergelijk werk uit liefde doen verrichten, anderzijds blijkt het terrein te veelomvattend en dte arbeid te tijdroovend om uitsluitend als liefdewerk té kunnen wouden gedaan. Bovendien blijkt uit de opsomming wel dat vrij wat meer vakkennis wordt verelscht dan vroeger werd gevraagd van armibezocksters en diergelijke liefdewerken. Daar staat tegenover, dat het maatschappelijk werk lang nog niet overal wordt gewaardeerd, zoodat degenen, die het beoefenen ook tegenwerking ondervinden en er nog slechts weinig plaatsen zijn, waar voor hen, die zich er aan willen wijden, een loonende werk kring te vinden is, waarbij we bedoelen: loonend in den zin van behoorlijk beloond. Loonend werk in den zin van nuttig en moodig werk is overal te vinden, zoowel in de groote stad als op het platte land, waar men het met de hygiënische toestanden minder hauw neemt, meestal omdat men het nut der nieuwigheden niet zoo dadelijk inziet. Het terrein van 'het maatschappelijk werk is zoo groot, dat er voldoende gelegenheid bestaat een bepaalde richting .te kiezen en onder di'e richtingen is bijv. alles wat betrekking heeft op kinderverzorging algemeen verbreid en wondt als regel toegejuicht en gesteund. .Kinderbescherming ia van veel moeilijker aard en eischt meestal opvoedkundige talenten, welke van nut zijn bij het toezicht over kinderen uit gezinnen, waar Ingrijpen van* buiten noodzakelijk Is gebleken en dan ook toezicht wordt uitgeoefend. Óver het algemeen is mem tegenwoordig van oordteel, dat het maatschappelijk werk te belangrijk is om aan liefhebberende dames en heeren over te laten. Toch mag men volstrekt niet vergeten, dat de pioniers vooirtgekomen zijn uit die liefhebberij-werkers. LOUISE.

is het u Deitena: Dat de. „Bastille” te Parijs in het jaar 1369 niet als kerker, maar als een kasteel of fort werd gebouwd, om de stad tegen invallen der Engelschen te beschermen? Dat de bevolking van de hoofdstad van de Ver. Staten van Amerika, Washington, voor 30 % uit negers bestaat? Dat men in horlogefabrieken versch brood gebruikt om de fijne onderdeelèn te reinigen? Dat een zilveren muntstuk in tien jaar 1 % van zijn gewicht verliest? Dat de man, die omhoog komt zonder anderen neer te halen, gewoonlijk anderen met zich mee naar boven trekt? Dat arbeid ons behoedt tegen drie doodelijke vijanden: verveling, gebrek en ziekte?